Homily on Marriage pt 2- Perfect Love in Marriage - Constantine Zalalas

Homily on Marriage pt 3- Self Denial in Marriage - Constantine Zalalas

'Forpost' (Outpost) - What the Church Can Accomplish

(This film is not in English... but one can still get much from simply watching I think... If anyone knows where to find a version with English subtitles, please share it with me!) Russian documentary about Holy Ascension monastery in Ukraine which has also assumed the role of children's orphanage/hospice. The main character in the film is Father Michael - father of 29 adopted children along with three of his own biological children. He was awarded the title "Hero of Ukraine". Where are our hospitals, our soup kitchens, our schools? Indeed, where are they? Below is a video of what a monastery in the Ukraine is accomplishing. If they can do great things, why not us? Starets Mihail started the monastery in 1994 with four brothers. Now, the monastery has 90 monks and they are raising 220 orphan children. Fr. Mihail was an orphan himself ... The monastery is in Ucraina, 7 km from the northern Romanian border. They are serving in Ukrainian and Romanian languages because "we are (all) Orthodox."

Control your Tongue- Constantine Zalalas

Τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας

Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Βασισμένο στούς Ἀσκητικούς Λόγους
τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου


Μέρος Α΄
Τό νά πέσῃ κανείς στήν ἁμαρτία εἶναι φυσικό καί ἀνθρώπινο. Γι’ αὐτό καί ὁ Θεός συγχωρεῖ αὐτόν πού θ’ ἁμαρτήσει, ἀρκεῖ νά μετανοήσῃ. Πρέπει ὅμως μετά τήν πτώση καί πάλι νά σηκωθῇ, γιά νά μήν ὑποδουλωθῇ στά πάθη. Τό νά μένῃ κανείς στά πάθη του καί νά εἶναι δοῦλος σ’ αὐτά, χωρίς νά ἀγωνίζεται ν’ ἀπαλλαγῇ, αὐτό δείχνει ἀναισχυντία.
Ὑπάρχουν τρεῖς δρόμοι νά πλησιάσῃ κανείς τόν Θεό:

•     ὁ πρῶτος εἶναι ἡ θερμή πίστη,
•     ὁ δεύτερος ὁ φόβος
•     καί ὁ τρίτος ἡ δοκιμασία πού ἐπιτρέπει ὁ Θεός.

Κανένας δέν μπορεῖ νά φτάσει στόν Θεό, ἄν δέν βαδίσῃ ἕναν ἀπό τούς τρεῖς αὐτούς δρόμους.
Ὅπως ἀπό τήν πολυφαγία γεννιοῦνται οἱ αἰσχρές ἐπιθυμίες, ἔτσι ἀπό τήν προσκόλληση στά βιοτικά δημιουργεῖται ἡ ψυχρότητα πρός τόν Χριστό. Ὁ ἄνθρωπος πού παρέδωσε τόν ἑαυτό του στήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, δέν πρέπει νά ἔχει φροντίδες καί μέριμνες γιά τά βιοτικά πράγματα. Γιατί ὅταν ἀπαλλαγεῖ κανείς ἀπό τίς βιοτικές μέριμνες, εὔκολα καταγίνεται μέ τή μελέτη τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ.
Τά πάθη ταλαιπωροῦν τό σῶμα καί δέν ἀφήνουν τήν ψυχή ν’ ἀντικρύσει τόν Θεό.
Ὅποιος σπέρνει πάνω στ’ ἀγκάθια δέν μπορεῖ νά θερίσει.Ἔτσι καί ὅποιος ἀγωνίζεται γιά τήν ἀρετή, χωρίς νά κόψῃ τά πάθη, κάνει τό ἴδιο πρᾶγμα.
Ὅπως ἡ καρποφόρα γῆ εὐφραίνει τόν γεωργό, ἔτσι εὐχαριστεῖ τόν Θεό αὐτός πού Τόν θυμᾶται. Σ’ αὐτόν ὁ Θεός στέλνει τό θεῖο Του Φῶς καί  τόν φωτίζει νύχτα καί μέρα. Ὅπως τό σύννεφο σκεπάζει τό φῶς τῆς σελήνης, ἔτσι καί ἡ πολυφαγία διώχνει ἀπό τήν ψυχή τήν Σοφία τοῦ Θεοῦ. Καί ὅπως ἀνάβει ἡ φωτιά μέ τά ξερά ξύλα, ἔτσι ξεσηκώνονται καί τά πάθη μέ τόν ὑπερβολικό χορτασμό. Ὅπως μεγαλώνει ἡ φλόγα τῆς φωτιᾶς μέ τήν προσθήκη ξύλων, ἔτσι αὐξάνουν καί οἱ παρεκτροπές τοῦ σώματος μέ τά πολυποίκιλα φαγητά. Στό φιλήδονο σῶμα δέν κατοικεῖ ὁ Θεός καί ὅποιος ἀγαπᾶ τή σάρκα δέν θά πετύχει ποτέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὅπως μέ πόνο γεννάει ἡ μητέρα τόν καρπό τῆς κοιλιᾶς της, ἔτσι καί ἀπό τόν πόνο τοῦ λαιμοῦ γεννιέται στήν ψυχή ἡ εὐχάριστη γνώση τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ.
Παρθένος εἶναι ἐκεῖνος πού δέν ἐφύλαξε μόνο τό σῶμα τοῦ ἀμόλυντο, ἀλλά ἔδιωξε καί ὅλες τίς πονηρές σκέψεις πού μολύνουν τήν ψύχη. Ἄν ἀγαπᾶς τή σωφροσύνη διῶξε τούς αἰσχρούς λογισμούς μέ τήν ἀνάγνωση τῶν θείων Γραφῶν καί τήν προσευχή. Γιατί χωρίς τά μέσα αὐτά εἶναι ἀδύνατο ν’ ἀποκτήσῃ κανείς καθαρότητα ψυχῆς.
Ἄν θέλεις ν’ ἀποκτήσῃς τήν ἀρετή τῆς ἐλεημοσύνης, συνήθιζε πρῶτα νά περιφρονῇς τά πράγματα τοῦ κόσμου, γιά νά μήν ἑλκυσθῇ ὁ νοῦς σου ἀπ’ αὐτά. Αὐτός πού κάνει τέλεια ἐλεημοσύνη, ὑπομένει ἀγόγγυστα καί ὅταν ἀκόμη ἀδικεῖται ἀπ’ αὐτούς πού ἐλεεῖ. Πραγματικά ταπεινός εἶναι ἐκεῖνος πού ὑπομένει μέ χαρά τίς ψεύτικες κατηγορίες. Ἀληθινά ἐλεήμων εἶναι ἐκεῖνος πού δέν ἀντιδρᾶ ὅταν τόν κλέβουν καί γενικά ὅταν τοῦ προξενοῦν διάφορες ζημιές. Δεῖξε τή μεγάλη ἀρετή τῆς ἐλεημοσύνης σου μέ τήν εὐεργεσία πού θά κάμεις σ’ ἐκείνους πού σ’ ἀδικοῦν, ὅπως  ἔκαμε ὁ μακάριος Ἐλισσαῖος, πού ἔδωσε φαγητό σ’ ἐκείνους πού ἤθελαν νά τόν αἰχμαλωτίσουν.
Αὐτός πού ἔχει πραγματική ταπεινοφροσύνη, δέν ταράζεται ὅταν τόν ἀδικοῦν καί δέν ἀπολογεῖται ὅταν τόν κατηγοροῦν. Ἀντίθετα δέχεται σάν ἀληθινές τίς ψεύτικες κατηγορίες καί δέν φροντίζει νά πείσει τούς ἀνθρώπους ὅτι ἔχει δίκιο. Μερικοί ταπεινοί ἔλεγαν πώς εἶναι πόρνοι, χωρίς νά εἶναι, κι αὐτό γιά νά ἐξουθενώσουν τόν ἑαυτό τους. Ἄλλοι πάλι δέχτηκαν τήν κατηγορία τῆς μοιχείας, ἐνῶ ἦσαν καθαροί, παίρνοντας ἔτσι τό στεφάνι τῆς ἁγιωσύνης ἀπό τόν ταπεινό Χριστό. Δέν δοξάστηκαν ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀλλά τούς δόξασε ὁ Θεός. Καί ἔκαμαν πράγματα πού φαίνονται παράλογα, ἀλλά μ’ αὐτό τόν τρόπο ἔφτασαν στήν τελειότητα τούς ἁγίους ἀγγέλους.
Ταπεινός εἶναι ἐκεῖνος πού δέχεται τίς κατηγορίες χωρίς νά διαμαρτύρεται. Τήν ταπεινοφροσύνη σου θά τήν δοκιμάσεις, ὅταν δέν ταράζεσαι στίς παρατηρήσεις πού σοῦ κάνουν, ἔστω κι ἄν εἶναι ἄδικες. Ὁ ταπεινός θ’ ἀπολαύσει τά αἰώνια ἀγαθά στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἡ ταπεινοφροσύνη θά τοῦ προσφέρει χαρά καί ἀγγαλίαση στήν Αἰώνια Ζωή.
Πρέπει νά θυμᾶσαι πάντα πώς ὑπάρχει παράδεισος καί κόλαση. Φροντίδα σου καθημερινή πρέπει νά εἶναι τό πῶς θά κληρονομήσεις τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν καί θ’ ἀποφύγεις τήν αἰώνια κόλαση. Μή ξεχνᾶς αὐτό πού λέει ἡ Ἁγία Γραφή: “ Ὅταν ἔλθει ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου μέ τή θεϊκή δόξα Του, θά βάλει τά μέν πρόβατα, δηλ. τούς δικαίους, στά δεξιά, τά δέ ἐρίφια, δηλ. αὐτούς πού δέν μετανόησαν, στ’ ἀριστερά”. Οἱ δίκαιοι  θ’ ἀπολαμβάνουν αἰώνια τή δόξα καί τή μακαριότητα τοῦ Θεοῦ καί οἱ ἄδικοι θά τιμωροῦνται στήν αἰώνια κόλαση.
Ὅταν θυμᾶσαι τό μεγάλο Κριτήριο, ἀπό τό ὁποῖο θά κριθεῖ τό αἰώνιο μέλλον σου, θά φροντίζεις περισσότερο γιά τό συμφέρον τῆς ψυχῆς σου καί θά κάνεις τό πᾶν γιά νά γλυτώσῃς τό αἰώνιο “πῦρ” τῆς κολάσεως. Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία ἀπ’ αὐτή. Κάθε τιμωρία  στή ζωή αὐτή τελειώνει. Ἡ κόλαση θά εἶναι αἰώνια, δέν θά τελειώνει ποτέ. Τά παιδιά ὅμως τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν δέν θά διωχθοῦν στό σκοτάδι τό φοβερό τῆς κολάσεως, ἀλλά μαζί μέ τόν Θεό θ’ ἀπολαμβάνουν αἰώνια ἀγαθά πού ἑτοίμασε Ἐκεῖνος γιά ὅσους Τόν ἀγάπησαν στή ζωή αὐτή καί ἔζησαν σύμφωνα μέ τίς ἐντολές  Του.
Γι’ αὐτό ἐμεῖς μέν ἄς ἐργαζόμαστε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἄς ἀποφεύγουμε ὅμως τήν κατάκριση τῶν ἄλλων. Τούς ἄλλους θά τούς διδάξουμε καλύτερα μέ τά ἔργα, παρά μέ τά λόγια καί τίς παρατηρήσεις.
Ἡ κρίση ἀνήκει στόν Θεό. Κι ἐμεῖς εἴμαστε ἁμαρτωλοί ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Μόνο ὁ Θεός εἶναι ἀναμάρτητος, καί μόνος  Αὐτός θά κρίνει δίκαια καί σωστά κι ἐμᾶς καί τούς ἄλλους. Ἐμεῖς νά φροντίζουμε νά διορθώνουμε τά δικά μας σφάλματα καί νά προσευχόμαστε γιά ὅλους  τούς ἀνθρώπους.
Τόν ἄρρωστο τόν θεραπεύει ὁ γιατρός. Ἐμεῖς δέν εἴμαστε γιατροί, ἀλλά ἄρρωστοι. Ὁ τυφλός ἄν ὁδηγεῖ τυφλό, θά πέσουν καί οἱ δύο στό λάκκο. Εἴμαστε πνευματικά τυφλοί. Πῶς λοιπόν θά ὁδηγήσουμε τούς ἄλλους; Ἄς κοιτάζουμε  τόν ἑαυτό μας καί τότε θά μᾶς ἐλεήσει ὁ Θεός.
Ὅταν θελήσει ὁ διάβολος νά μᾶς μολύνει μέ τούς λογισμούς τῆς πορνείας, πρῶτα θά προσβάλει τόν νοῦ μας καί μετά θ ἀγωνισθεῖ νά μᾶς ὁδηγήσει στό πάθος. Ὅταν ὁ νοῦς ἀντιδράσει ἀπό τήν πρώτη στιγμή, εἶναι βέβαιο ὅτι μέ  τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ θά νικήσουμε. Ὅταν ὅμως ἀφήσουμε νά προχωρήσουν μέσα μας οἱ αἰσχρές πράξεις, ὁ διάβολος τίς καλλιεργεῖ σάν πανοῦργος καί τότε ἀρχίζει ἡ καταστροφή τῆς ψυχῆς μας. Προσπαθεῖ ὁ σατανᾶς νά βρεῖ ἀνοιχτή κάποια πόρτα τῆς ψυχῆς μας κι ἀπό κεῖ νά μπεῖ μέσα. Καί ὅταν μπεῖ δύσκολα φεύγει. Ὅταν ὅμως τόν διώξουμε μόλις ἐμφανισθεῖ, τότε δέν μπορεῖ νά μᾶς βλάψει. Μή ξεχνᾶμε ὅτι ὁ διάβολος παραφυλάει γιά νά μπεῖ μέσα στόν νοῦ μας καί στή συνέχεια νά μᾶς ὁδηγήσῃ στήν πτώση. Γι’ αὐτό πρέπει νά εἴμαστε πάντα ξύπνιοι, σάν τόν στρατιώτη πού εἶναι πάνω στόν πύργο, ἕτοιμος ν’ ἀντιμετωπίσῃ καί νά χτυπήσῃ τόν ἐχθρό...



ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ
Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

The means that unite us to God ( St. John of Kronstadt )

The surer and stronger are the means that unite us to God (prayer and repentance), the more destructive are the actions brought to bear against them by God’s opponent and ours, who makes use of every means to attain this end: our body, so inclined to laziness; the weakness of our soul, its attachment to earthly goods and cares; doubt, so near to everyone; incredulity, unbelief; impure, evil, and blasphemous thoughts; the oppression of the heart, the darkening of the mind—all these are brought to bear against the inattentive, through the action of the enemy, in order to put a stumbling-block in the way of their prayer, on the ladder that leads us up to God.
This is the reason why so few pray sincerely and heartily; this is the reason why Christians so very seldom prepare themselves for Holy Communion—so seldom confess and receive the Sacrament.


- St. John of Kronstadt

Sin Originates in the Mind

Just as it is impossible for fire and water to pass through the same
conduit, it is impossible for sin to enter into our heart if it does not first
knock on the door of our heart by striking with a sinful image.
The great Law-giver Moses, rather the Holy Spirit, says to us,
“Watch yourself, lest a hidden word in your heart becomes a sin” (Dt. 15:9).
“A hidden word” refers to the recollection of something evil that God
despises. The holy Fathers call this an “assault,” which is launched by the
devil in the heart.
Observe, and you will see how the enemies of our salvation defeat
us with fantasies, lies, and empty promises. Satan himself fell in the same
way from the height of heaven like lightning because he fantasized about
becoming equal to God. Likewise, Satan separated Adam from God by
stirring his imagination and making him believe that he would become
equal to God. This is how our false and cunning enemy usually tricks all
people who fall into sin.
The demons always lead us to sin via an empty and fake fantasy.
With a fantasy related to the acquisition of money and greed they led
wretched Judas to betray the Lord and God of all. And with the false hope
of a short-lived repose, honor, and glory, they made him hang himself and
led him to eternal death, rewarding him with the exact opposite of what
they had presented to him with their fake fantasy; that is, with their assault
of evil thoughts.
First of all, there is an assault with an evil thought. Second, a
dialogue takes place when our thoughts mingle with the demonic
suggestions. Third, there is consent, when we contemplate the demonic
suggestions, and we decide to carry out evil. Fourth comes the physical
action; that is, sin. If, therefore, we guard our mind carefully and push away
the initial assault as soon as it appears (by resisting it and calling upon our
Lord Jesus Christ), the next stages (dialogue, consent, and sin) remain
inactive. The evil demon, because he is a bodiless spirit, cannot deceive
souls unless he uses fantasies and thoughts.



by St. Hysechios