Monday, October 8, 2012

Selected Quotes of the Fathers on Forgiveness

 
Adam and Eve being expelled from Paradise, commemorated on the Sunday of Forgiveness
  

Selected Quotes of the Fathers on Forgiveness
As it is not to be imagined that the fornicator and the blasphemer can partake of the sacred Table, so it is impossible that he who has an enemy, and bears malice, can enjoy Holy Communion. […] I forewarn, and testify, and proclaim this with a voice that all may hear! ‘Let no one who has an enemy draw near the sacred Table, or receive the Lord’s Body! Let no one who draws near have an enemy! Do you have an enemy? Do not approach! Do you wish to draw near? Be reconciled, and then draw near, and only then touch the Holy Gifts!’ (Homily 20)
 

 
Thou dost not so much desire thy sins to be forgiven, as He desires to forgive thee thy sins. In proof that thou dost not so desire it, consider that thou hast no mind either to practice vigils, or to give thy money freely: but He, that He might forgive our sins, spared not His Only-Begotten and True Son, the partner of His throne.
St John Chrysostom
 

‘And forgive us our debts as we also forgive our debtors.’ For we have many sins. For we offend both in word and in thought, and very many things we do worthy of condemnation; and ‘if we say that we have no sin’ (1 John 1.8), we lie, as John says. […] The offenses committed against us are slight and trivial, and easily settled; but those which we have committed against God are great, and need such mercy as is His only. Take heed, therefore, lest for the slight and trivial sins against you, you shut out for yourself forgiveness from God for your very grievous sins. (Catechetical Lectures, 23.16)
 

 
For God seeks nothing else from us, save a good purpose. Say not, How are my sins blotted out? I tell thee, By willing, by believing. What can be shorter than this? But if, while thy lips declare thee willing, thy heart be silent, He knoweth the heart, who judgeth thee. Cease from this day from every evil deed. Let not thy tongue speak unseemly words, let thine eye abstain from sin, and from roving after things unprofitable. (Procatechesis)
St Cyril of Jerusalem
 

Do we forgive our neighbours their trespasses? God also forgives us in His mercy. Do we refuse to forgive? God, too, will refuse to forgive us. As we treat our neighbours, so also does God treat us. The forgiveness or non-forgiveness, then, of your sins—and hence also your salvation or destruction—depend on you yourself, man. For without forgiveness of sins there is no salvation. You can see for yourself how terrible it is.
St Philotheos of Sinai
 

No one is as good and kind as the Lord is; but He does not forgive one who does not repent.
St Mark the Ascetic
 

Even if all spiritual fathers, patriarchs, hierarchs, and all the people forgive you, you are unforgiven if you do not repent in action.
St Kosmas Aitolos
 

Forgiveness is better than revenge.
St Tikhon of Zadonsk
 

Abba Poemen also said this about Abba Isidore that whenever he addressed the brothers in church he said only one thing, 'Forgive your brother, so that you also may be forgiven.'
From the Sayings of the Desert Fathers
 

Hence, in whatever state a person is, he sometimes finds himself making pure and intense prayers. For even from that first and lowest sort, which has to do with recalling the future judgment, the one who is still subject to the punishment of terror and the fear of judgment is occasionally so struck with compunction that he is filled with no less joy of spirit from the richness of his supplication than the one who, examining the kindnesses of God and going over them in the purity of his heart, dissolves into unspeakable gladness and delight. For, according to the words of the Lord, the one who realizes that more has been forgiven him begins to love more. (The Conferences)
St John Cassian (the Roman)
 

In smaller sins, sinners may do penance for a set time and come to public confession according to the rules of discipline. Then they receive the right of communion through the imposition of the hand of the bishop and clergy.
 

 
I entreat you, beloved brethren, that each one should confess his own sins while he is still in this world—while his confession can still be received and while the satisfaction and remission made by the priests are still pleasing to the Lord.
St Cyprian of Carthage
 

He, then, who has received the forgiveness of sins ought to sin no more. For in addition to the first and only repentance from sins (that is, from previous sins in the first and heathen life—I mean those in ignorance), there is forthwith proposed to those who have been called, the repentance which cleanses the seat of the soul from transgressions, that faith may be established. And the Lord, knowing the heart, and foreknowing the future, foresaw both the fickleness of man and the craft and subtlety of the devil from the first, from the beginning; how that, envying man for the forgiveness of sins, he would present to the servants of God certain causes of sins; skilfully working mischief, that they might fall together with himself.
 
 
 Accordingly, being very merciful, He has vouchsafed, in the case of those who, though in faith, fall into any transgression, a second repentance, so that should any one be tempted after his calling, overcome by force and fraud, he may receive still a repentance not to be repented of. ‘For if we sin willfully after that we have received the knowledge of the truth, there remaineth no more sacrifice for sins, but a certain fearful looking for of judgment and fiery indignation, which shall devour the adversaries.’ But continual and successive repentings for sins differ nothing from the case of those who have not believed at all, except only in their consciousness that they do sin. And I know not which of the two is worst, whether the case of a man who sins knowingly, or of one who, after having repented of his sins, transgresses again. For in the process of proof sin appears on each side—the sin which in its commission is condemned by the worker of the iniquity, and that of the man who, foreseeing what is about to be done, yet puts his hand to it as a wickedness. And he who perchance gratifies himself in anger and pleasure, gratifies himself in he knows what; and he who, repenting of that in which he gratified himself, by rushing again into pleasure, is near neighbour to him who has sinned wilfully at first. For one, who does again that of which he has repented, and condemning what he does, performs it willingly. (Stromata, Book 2.13)
St Clement of Alexandria
 

If your heart has been softened either by repentance before God or by learning the boundless love of God towards you, do not be proud with those whose hearts are still hard. Remember how long your heart was hard and incorrigible. Seven brothers were ill in one hospital. One recovered from his illness and got up and rushed to serve his other brothers with brotherly love, to speed their recovery. Be like this brother. Consider all men to be your brothers, and sick brothers at that. And if you come to feel that God has given you better health than others, know that it is given through mercy, so in health you may serve your frailer brothers. (Prologue, 31 March)
St Nikolai of Serbia (Velimirovic)
 

 
Often during the day I have been a great sinner, and at night, after prayer, I have gone to rest, justified and whiter than snow by the grace of the Holy Spirit, with the deepest peace and joy in my heart! How easy it will be for the Lord to save us too in the evening of our life, at the decline of our days! O save, save, save me, most gracious Lord; receive me in Thy heavenly Kingdom! Everything is possible to Thee! (My Life in Christ, Part 1, p. 27)
St John of Kronstadt

Πριν λάβεις, να ζητάς. Και αφού λάβεις, να ευχαριστείς. (Αγ. Ι. Χρυσοστόμου)


Η προσευχή είναι μεγάλο αγαθό, αν γίνεται και με λογισμό αγαθό· αν ευχαριστούμε το Θεό όχι μόνο όταν μας δίνει, αλλά και όταν δεν μας δίνει ό,τι Του ζητάμε, αφού και τα δύο τα κάνει για την ωφέλειά μας. Έτσι, και όταν δεν παίρνουμε, ουσιαστικά παίρνουμε με το να μην πάρουμε ό,τι δεν μας συμφέρει. Υπάρχουν, βλέπετε, περιπτώσεις που η μη ικανοποίηση του αιτήματός μας είναι πιο ωφέλιμη. Και τότε ό,τι θεωρούμε σαν αποτυχία είναι επιτυχία.
 
 
 
Ας μη στεναχωριόμαστε, λοιπόν, όταν ο Θεός αργεί να εισακούσει την προσευχή μας. Ας μη χάνουμε την υπομονή μας. Μήπως και πριν ζητήσουμε κάτι, δεν μπορεί να μας το δώσει ο Πανάγαθος; Μπορεί, φυσικά, αλλά περιμένει από μας κάποιαν αφορμή, ώστε να μας βοηθήσει δίκαια. Γι’ αυτό ας Του δίνουμε την αφορμή με την προσευχή και ας περιμένουμε με πίστη, με ελπίδα, με εμπιστοσύνη στην πανσοφία και στη φιλανθρωπία Του. Μας έδωσε ό,τι ζητήσαμε; Ας Τον ευχαριστούμε. Δεν μας έδωσε; Και πάλι ας Τον ευχαριστούμε, γιατί δεν γνωρίζουμε, όπως γνωρίζει Εκείνος, τι είναι καλό για μας.
 
 
 
Ας έχουμε ακόμα υπόψη μας, πως ο Θεός συχνά δεν αρνείται, αλλά μόνο αναβάλλει την ικανοποίηση κάποιου αιτήματός μας. Και γιατί αναβάλλει; Επειδή, χρησιμοποιώντας ως μέσο τη δική μας επιμονή στο αίτημα, θέλει να μας ελκύσει και να μας κρατήσει κοντά Του. Κι ένας φιλόστοργος πατέρας, άλλωστε, όταν του ζητάει κάτι το παιδί του, πολλές φορές αρνείται να του το δώσει, όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο το παιδί μένει κοντά του.
 
 
Με δυο λόγια, η αποτελεσματικότητα της προσευχής μας εξαρτάται:
πρώτον, από το αν είμαστε άξιοι να λάβουμε ό,τι ζητάμε· δεύτερον, από το αν προσευχόμαστε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού· τρίτον, από το αν προσευχόμαστε αδιάλειπτα· τέταρτον, από το αν για όλα καταφεύγουμε στο Θεό· πέμπτον, από το αν ζητάμε εκείνα που είναι ωφέλιμα σ’ εμάς.
 
 
Και δίκαιοι ακόμα να παρακαλέσουν τον Κύριο, δεν θα εισακουστούν, αν δεν πρέπει. Ποιός ήταν δικαιότερος από τον Παύλο; Και όμως, επειδή ζήτησε κάτι που δεν θα τον ωφελούσε, δεν εισακούστηκε. «Τρεις φορές παρακάλεσα γι’ αυτό τον Κύριο», γράφει ο ίδιος, «και η απάντησή Του ήταν: “Σου αρκεί η χάρη μου”» (Β’ Κορ. 12:8-9). Αλλά και ο Μωυσής δεν ήταν δίκαιος; Ε, ούτε κι εκείνος εισακούστηκε. «Φτάνει πια!», του είπε ο Θεός (Δευτ. 3:26), όταν ζητούσε να μπει στη γη της επαγγελίας.
 
 
Πέρα απ’ αυτά, όμως, υπάρχει και κάτι άλλο που αχρηστεύει την προσευχή μας, και αυτό είναι η αμετανοησία. Προσευχόμαστε, ενώ επιμένουμε στην αμαρτία. Έτσι έκαναν οι Ιουδαίοι, γι’ αυτό ο Θεός είπε στον προφήτη Ιερεμία: «Μην προσεύχεσαι για το λαό αυτό! Δεν βλέπεις τι κάνουν;» (Ιερ. 7:16-17). Δεν απομακρύνθηκαν, λέει, από την ασέβεια. Κι εσύ με παρακαλάς γι’ αυτούς; Δεν σ’ ακούω!
 
 
Όταν, πάλι, ζητάμε κάτι κακό εναντίον των έχθρων μας, όχι μόνο δεν το πραγματοποιεί ο Θεός, αλλά και παροργίζεται. Γιατί η προσευχή είναι φάρμακο. Κι αν δεν γνωρίζουμε πως πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα φάρμακο, δεν θα ωφεληθούμε ποτέ από τη δύναμή του.
 
 
Πόσο μεγάλο καλό είναι η συνεχής προσευχή, το μαθαίνουμε από τη Χαναναία εκείνη του Ευαγγελίου, που δεν σταματούσε να κραυγάζει: «Ελέησέ με, Κύριε!» (Ματθ. 15:22). Κι έτσι, αυτό που αρνήθηκε ο Χριστός στους αποστόλους, τους μαθητές Του, το πέ­τυχε εκείνη με την υπομονή της. Ο Θεός, βλέπετε, προτιμά για τα δικά μας ζητήματα να Τον παρακαλούμε εμείς οι ίδιοι, που είμαστε και υπεύθυνοι, παρά να Τον παρακαλούν άλλοι για λογαριασμό μας.
 
 
Όταν έχουμε την ανάγκη ανθρώπων, χρειάζεται και χρήματα να δαπανήσουμε και δουλόπρεπα να κολακέψουμε και πολύ να τρέξουμε. Γιατί οι άρχοντες του κόσμου τούτου όχι μόνο δεν μας δίνουν εύκολα ό,τι τους ζητάμε, αλλά συνήθως ούτε καν να μας μιλήσουν δεν καταδέχονται. Πρέπει πρώτα να πλησιάσουμε τους ανθρώπους που είναι κοντά τους -υπηρέτες, γραμματείς, υπαλλήλους κ.ά.- και να τους καλοπιάσουμε, να τους εκλιπαρήσουμε, να τους προσφέρουμε δώρα. Έτσι θα εξασφαλίσουμε τη μεσολάβησή τους στους αρμόδιους αξιωματούχους, για το διακανονισμό της όποιας υποθέσεώς μας.
 
 
Ο Θεός, απεναντίας, δεν θέλει μεσολαβητές. Δεν χρειάζεται να Τον παρακαλούν άλλοι για μας. Προτιμά να Τον παρακαλάμε εμείς οι ίδιοι. Μας χρωστάει χάρη, μάλιστα, όταν του ζητάμε ό,τι έχουμε ανάγκη. Μόνο Αυτός χρωστάει χάρη όταν Του ζητάμε, μόνο Αυτός δίνει εκείνα που δεν Του δανείσαμε. Κι αν δει ότι επιμένουμε στην προσευχή με πίστη και καρτερία, πληρώνει δίχως να απαιτεί ανταλλάγματα. Αν, όμως, δει ότι προσευχόμαστε με νωθρότητα, αναβάλλει την πληρωμή· όχι γιατί μας περιφρονεί ή μας αποστρέφεται, αλλά γιατί, όπως είπα, με την αναβολή αυτή μας κρατάει κοντά Του.
 
 
Αν, λοιπόν, εισακούστηκες, ευχαρίστησε το Θεό. Αν δεν εισακούστηκες, μείνε κοντά Του, για να εισακουστείς. Αν, πάλι, Τον έχεις πικράνει με τις αμαρτίες σου, μην απελπίζεσαι. Όταν πικράνεις έναν άνθρωπο, αλλά στη συνέχεια παρουσιάζεσαι μπροστά του και το πρωί και το μεσημέρι και το βράδυ, ζητώντας ταπεινά συγχώρηση, δεν θα κερδίσεις τη συμπάθειά του; Πολύ περισσότερο θα κερδίσεις τη συμπάθεια του ανεξίκακου Θεού, αν και το πρωί και το μεσημέρι και το βράδυ και κάθε ώρα επικαλείσαι την ευσπλαχνία Του με την προσευχή.
 
 
Ας τ’ ακούσουν όλα αυτά όσοι προσεύχονται με ραθυμία και βαρυγκωμούν, όταν ο Κύριος αργεί να ικανοποιήσει το αίτημά τους. Τους λέω: “Παρακάλεσε το Θεό!”. Και μου απαντούν: “Τον παρακάλεσα μια, δυο, τρεις, δέκα, είκοσι φορές, μα δεν έλαβα τίποτα”. Μη σταματήσεις, ώσπου να λάβεις. Σταμάτησε, όταν λάβεις. Ή μάλλον, ούτε και τότε να σταματήσεις την προσευχή. Πριν λάβεις, να ζητάς. Και αφού λάβεις, να ευχαριστείς.

A Spiritual Guide is a Must for Practicing the Jesus Prayer ( Saint Porphyrios )





Why is a guide necessary? Because you can easily be lead astray. In prayer, you may experience visions or lights which are demonic and lead you to pride. A guide can help you deal with such such experiences. He can help you avoid being trapped by your pride and self will. He can guide you in a progressive way, growing step by step to the stage where you will see the true light.


















Elder Porphyrios speaks of the danger of delusion,


And if in this spiritual dimension desire is enkindled, not by your good self, but by the other self, the egotistical self, then undoubtably you will begin to experience a pseudo-joy. But in your outward life you will be ever more aggressive and irascible, more quick-tempered and fretful. These are the signs of a person who is deluded.

A guide must be a person who is experienced in the prayer of the heart. It cannot be someone who prays mechanically and has not experienced prayer with the grace of God. Such a person will only be able to tell you what he has read in books.


A spiritual guide will keep you out of danger of delusion.


The Elder advises,


This is the teaching. We say that prayer cannot be taught, but in point of fact it can be taught when you live with someone who truly prays. When you take a book about prayer and read it, it may be that you don't understand anything. But when you have an elder next to you who prays, whatever he tells you about prayer you understand and take to heart.




Reference: Wounded By Love, pp 124 - 126

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ

Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ

Ἡ φρόνησις ποὺ πρέπει νὰ ἔχουμε στὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, γιὰ νὰ μὴ μᾶς προκαλέσῃ ἐνόχλησι στὴν εἰρήνη αὐτή. Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου



Ἡ φρόνησις ποὺ πρέπει νὰ ἔχουμε στὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, γιὰ νὰ μὴ μᾶς προκαλέσῃ ἐνόχλησι στὴν εἰρήνη αὐτή.

Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης
Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε στὸ Εὐαγγέλιο ὅτι ᾖλθε νὰ βάλῃ τὴν φωτιὰ τῆς ἀγάπης του στὴ γῆ, δηλαδὴ στὴν καρδιὰ καὶ μᾶς ἔδειξε πόσο θέλει καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ ἀνάβῃ αὐτή: «Ἦλθα νὰ βάλω φωτιὰ πάνω στὴ γῆ, καὶ δὲ θέλω τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ εἶναι ἀναμμένη αὐτή» (Λουκ. 12,29). Ἔτσι (ὅθεν) ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχει ὅριο, ὅπως δὲν ἔχει ὅριο καὶ μέτρο καὶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ποὺ ἀγαπᾶται, ἡ ἀγάπη ὅμως πρὸς τὸν πλησίον πρέπει νὰ ἔχῃ.

 

Γιατὶ ἂν δὲν τὴν χρησιμοποιήσῃς μὲ τὸ μέτρο ποὺ πρέπει, μπορεῖ νὰ σὲ χωρίσῃ ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, νὰ σοῦ προξενήσῃ μεγάλη ζημία καὶ νὰ καταστρέψης τὸν ἑαυτό σου, γιὰ νὰ κερδίσῃς ἄλλους. Ναί, νὰ ἀγαπᾷς τὸν πλησίον σου, ἀλλὰ μέχρι τὸ σημεῖο ποὺ δὲν θὰ ζημιώσῃς τὴν ψυχή σου.
 
 
 
Εἶσαι ὑποχρεωμένος βέβαια νὰ τοῦ δίνης τὸ καλὸ παράδειγμα, δὲν πρέπει ὅμως ποτὲ νὰ κάμνῃς κάθε πρᾶγμα μόνον γι᾿ αὐτό. Διότι μὲ τὸν τρόπο αὐτόν, δὲν θὰ ἔκαμνες τίποτε ἄλλο, παρὰ θὰ προξενοῦσες ζημία στὸν ἑαυτό σου. Νὰ κάνῃς ὅλα τὰ πράγματα σωστὰ καὶ ἅγια, χωρὶς νὰ ἀποβλέπῃς πουθενὰ ἀλλοῦ, παρὰ μόνο στὸ νὰ ἀρέσῃς στὸν Θεό.

 

Ταπεινώσου σὲ ὅλα σου τὰ ἔργα, καὶ θὰ καταλάβης πόσο λίγο μπορεῖς μὲ αὐτὰ νὰ ὠφελήσῃς τοὺς ἄλλους. Σκέψου ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἔχῃς τόση πολλὴ θερμότητα καὶ ζῆλο τῆς ψυχῆς σου, σὲ σημεῖο ποὺ γι᾿ αὐτὸ νὰ χάνῃς τὴν ἡσυχία καὶ τὴν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς· νὰ διψᾷς πολὺ καὶ νὰ ἐπιθυμῇς δυνατὰ νὰ γνωρίσουν ὅλοι τὴν ἀλήθεια, ὅπως τὴν καταλαβαίνεις καὶ τὴν ἐννοεῖς ἐσύ, καὶ νὰ μεθύσουν ἀπὸ τὸ κρασὶ ἐκεῖνο ποὺ ὑπόσχεται καὶ χαρίζει στὸν καθένα ὁ Θεὸς χωρὶς πληρωμή: «Καὶ θὰ ἀγοράσετε χωρὶς χρήματα κρασὶ καὶ λίπος» (Ἡσ. 55,1).

 
Αὐτὴν τὴν δίψα γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ πλησίον πρέπει νὰ τὴν ἔχῃς πάντοτε. Ἀλλὰ πρέπει νὰ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ ἔχεις πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ὄχι ἀπὸ τὸν ἀδιάκριτο ζῆλο σου. Ὁ Θεὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ φυτέψη τὴν ἀγάπη αὐτὴν στὴ νοητὴ μοναξιὰ τῆς ψυχῆς σου, καὶ ὅταν θέλῃ, νὰ συγκεντρώσῃ τὸν καρπό. Ἐσὺ ἀπὸ μόνος σου μὴν σπείρῃς τίποτε, ἀλλὰ πρόσφερε στὸν Θεὸ τὴν γῆ τῆς ψυχῆς σου ἁγνὴ καὶ καθαρὴ ἀπὸ κάθε πρᾶγμα, καὶ αὐτὸς τότε, ὅπως θέλει, θὰ σπείρῃ μέσα της τὸν σπόρο, καὶ ἔτσι θὰ καρποφορήσῃ.
 
 
 
Νὰ θυμᾶσαι πάντοτε ὅτι ὁ Θεὸς θέλει τὴν ψυχή σου αὐτὴν μόνη καὶ ἐλεύθερη ἀπὸ κάθε δεσμό, γιὰ νὰ τὴν ἑνώσῃ μὲ τὸν ἑαυτό του. Μόνον ἄφησέ τον νὰ σὲ ἐκλέξῃ καὶ μὴ τὸν ἐμποδίσῃς μὲ τὸ ἐλεύθερο αὐτεξούσιο ποὺ ἔχεις. Νὰ κάθεσαι χωρὶς νὰ ἔχῃς κανένα λογισμὸ γιὰ τὸν ἑαυτό σου, ἐκτὸς ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ πρέπει νὰ ἀρέσῃς τὸν Θεό, ἀναμένοντας νὰ σὲ καλέσουν γιὰ νὰ ἐργάζεσαι.
Γιατὶ ὁ οἰκοδεσπότης ἤδη βγῆκε ἀπὸ τὸ σπίτι του καὶ ψάχνει νὰ βρῇ ἐργάτες γιὰ τὸ ἀμπέλι του, σύμφωνα μὲ τὴν παραβολὴ τοῦ Εὐαγγελίου.
 
 
 
 
Διῶξε μακριά σου κάθε φροντίδα καὶ λογισμό, ἀπογυμνώσου ἀπὸ κάθε μέριμνα τοῦ ἑαυτοῦ σου καὶ ἀπὸ κάθε ἀγάπη γιὰ τὰ πρόσκαιρα πράγματα, γιὰ νὰ σὲ ντύσῃ ὁ Θεὸς μόνος του καὶ νὰ σοῦ χαρίσῃ ἐκεῖνο ποὺ δὲν μπορεῖς νὰ φαντασθῇς. Λησμόνησε ὅσο μπορεῖς ἐντελῶς τὸν ἑαυτό σου καὶ ἂς ζῇ στὴν ψυχή σου μόνον ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
 
 
 
Ἀκόμη μὲ κάθε φροντίδα πρέπει νὰ καταπραύνης τὸν ζῆλο καὶ τὴν θέρμη ποὺ ἔχεις γιὰ τοὺς ἄλλους, γιὰ νὰ σὲ φυλάη ὁ Θεὸς μὲ κάθε εἰρήνη καὶ γαλήνη. (Στοχάσου)
Φρόντισε νὰ μὴ στερηθῆ ἡ ψυχή σου ἀπὸ τὸ δικό της κεφάλαιο (ποὺ εἶναι ἡ εἰρήνη τῆς καρδιᾶς), γιὰ νὰ τὸ βάλη χωρὶς διάκρισι στὴ θέσι τῶν ἄλλων. Διότι μόνη πανήγυρις κατὰ τὴν ὁποία πρέπει νὰ ἐμπορεύεσαι γιὰ νὰ γίνῃς πλούσιος, εἶναι ἡ ὑποταγὴ τῆς ψυχῆς σου στὸν Θεό, ἐλεύθερη ἀπὸ κάθε πρᾶγμα.
 
 
 
Πλὴν ὅμως καὶ αὐτὸ νὰ τὸ κάνῃς χωρὶς νὰ τὸ ἀποδίδῃς στὸν ἑαυτό σου ἢ νὰ ἔχῃς τὴν ἐντύπωσι ὅτι κάνεις κάποιο πρᾶγμα, γιατὶ ὁ Θεὸς τὰ κάνει ὅλα καὶ ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου δὲν θέλει τίποτε, παρὰ νὰ ταπεινώνεσαι μπροστά του καὶ νὰ τοῦ προσφέρῃς ἐλεύθερη ἐντελῶς ἀπὸ τὰ ἐπίγεια τὴν ψυχή σου, ἐπιθυμώντας μέσα σου νὰ γίνεται σὲ ὅλα στὴν τελειότητα καὶ γιὰ ὅλα τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Πνευματικοί Διάλογοι μέ τόν Ρουμάνο ἡσυχαστή π. Ἡλίε Κλεόπα. Ὄγδοη συνομιλία (ἐρωτ. 218 -220)



Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα. Όγδοη συνομιλία (ερωτ. 218 -220)

218. Πώς μπορεί ό χριστιανός να υψωθεί με τον νου από τα κτίσματα στο Κτίστη Θεό;

 
Μπορεί κανείς να σκέπτεται τα κτίσματα του Θεού καί να ανεβαίνει ό νους του από τα ορατά στον αόρατο Δημιουργό, μόνο εάν έχει καθαρίσει τον νου καί την καρδιά από τα πάθη. Διαφορετικά δεν μπορεί να δη καί να αισθανθεί μέσα του τον Θεό από τα δημιουργήματα, όπως συμβαίνει με τους ειδωλολάτρες καί αμαρτωλούς ανθρώπους. άκουσε τι λέγει ό Χριστός: «Μακάριοι οί καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». (Ματθ.5,8).

 

 Ό νους εύκολα καθαρίζεται από τίς κακές του σκέψεις. Αρκεί ή ανάγνωσης μιας σελίδας από την Αγία Γραφή ή απαγγελία μιας μικρής προσευχής μ
ε προσοχή καί αμέσως ειρη
νεύει.
Ενώ η καρδιά καθαρίζεται από τα πάθη με πολλή άσκηση καί με πολύ κόπο αναγεννάτε. Όποιος έχει καθαρή καρδιά είναι πολύ προοδευμένος πνευματικά από εκείνον πού καθάρισε τον νου του από τίς ρυπαρές σκέψεις.
219. Ποια είναι ή αρμόζουσα προσευχή για τους αρχαρίους μοναχούς καί χριστιανούς;
 
 
 

Ό άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέγει ότι από εμάς δεν ζητάει ό Θεός τελεία προσευχή (δηλαδή καρδιακή), διότι ή τελειότητα είναι για τους αγγέλους. Σε εμάς τους αρχαρίους συνιστά την προφορική προσευχή, την προσευχή των Ιερών αναγνώσεων από το Ωρολόγιο, το Ψαλτήρι, την καθημερινή στην Εκκλησία Θεία Λειτουργία καί την υπακοή.


Ό άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης λέγει ότι, κατά την πνευματική ηλικία του καθενός, πρέπει να συνίσταται καί το έργο της νοεράς ή καρδιακής προσευχής.
Διότι, εάν κάποιος αρχίσει δηλ. χωρίς να έχει καθαριστή από τα πάθη, αυτή την υψηλή προσευχή, κοπιάζει μάταια καί ταράζεται. Όποτε λοιπόν, κανείς να μην αρχίζει την πνευματική ζωή με καρδιακή προσευχή, αλλά με πρακτική προσευχή, ή οποία συνίσταται από μετάνοιες, από προ¬σκυνήσεις (κλίσεις της κεφαλής) από προσευχές εκ του Ωρολογίου, νηστεία, ανάγνωση του ψαλτηρίου καί άλλων ωφελίμων βιβλίων, υπακοή καί ταπείνωση σε όλους.
Αυτός ό τύπος της πρακτικής ζωής είναι κατάλληλος για όλους, καί για μοναχούς καί για λαϊκούς. Ενώ ή νηπτική ζωή προϋποθέτει φυλακή του νου, νοερά εργασία, νοε¬ρά προσευχή, καρδιακή προσευχή καί ό,τι αφορά την πνευματικό¬τητα της καρδιάς. Αυτά μας δίδαξαν οι Άγιοι Πατέρες μας καί δι¬δάσκαλοι της προσευχής.

220. Πείτε μου, σας παρακαλώ, εκτενέστερα τι είναι ή νοερά καί καρδιακή προσευχή καί πώς φθάνουμε στην καθαρή προσευχή της καρδίας;
 
 

Ή νοερά προσευχή είναι εκείνη πού γίνεται με τον νου χωρίς σκέψεις φαντασίες καί πονηρούς λογισμούς. Αυτή είναι ατελής προσευχή, αλλά ανώτερη από την προφορική ή δι' αναγνώσεων προσευχή. Είναι προσευχή με ένα πόδι ή με μία πτέρυγα καί δεν μπορεί να πετάξει διότι δεν συμμετέχει ή καρδία. Ή καρδιακή προσευχή είναι ή τελεία προσευχή με την οποία ενωνόμαστε με τον Χριστό καί μπαίνουμε από αυτή την φθαρτή ακόμη ζωή στην αιώνια ευφροσύνη καί χαρά. Αυτή είναι ή προσευχή των αγίων, των τελείων, ή οποία αποκτάται με πολλούς κόπους καί με την Χάρι του Θεού.
Σ' αυτό το βαθμό της πνευματικής προσευχής, πού λέγεται καί εκστατική προσευχή φθάνει μόνο ένας από κάθε γένος, λέγουν οί διδά¬σκαλοι της προσευχής.
Με την καρδιακή προσευχή επιτυγχάνεται ή ένωση νου καί καρδίας. Κατεβαίνει ό νους στην καρδιά για να παραμείνει εκεί οριστικά καί να ευφραίνεται μυστικά με τον Χριστό. Τότε ή καρδιά σωπαίνει καί δύσκολα ανοίγεται. Τότε πλέον κατα¬πίνει τον Ιησού καί ό Ιησούς καταπίνει αυτήν. Τότε κυοφορείται ή θερμή καρδιακή προσευχή, πού είναι απαλλαγμένη από νοήματα
καί φαντασίες. Τότε ό Χριστός μιλάει μαζί μας στην κάμαρα της καρδίας μας καί ό διάβολος πλέον δεν έχει την δύναμη να μας καταβάλει. Ή καθαρή καρδιακή προσευχή αποκτάται με πολυχρονίους κόπους, με την αδιάκοπη επίκληση του Ονόματος του Ιησού, με πολλά δάκρυα, με βαθιά ταπείνωση, με ολονύκτιες αγρυπνίες, με νηστεία, σιωπή, προφύλαξη του νου από λογισμούς κενοδοξίας, με απέραντη υπομονή καί μόνο με την βοήθεια καί την Χάρι του Αγίου Πνεύματος. Επίσης, χωρίς ένα έμπειρο διδάσκαλο της προσευχής καί ικανό Πνευματικό, κανείς να μη τολμήσει να επιχείρηση αυτή την αγγελική προσευχή, διότι αυτή είναι πάνω από όλα ένα μεγάλο δώρο του Θεού.

 

Όταν μπαίνουμε με τον νου στην καρδιά μας, πρέπει να κλείνουμε τρεις θύρες: Την ορατή θύρα του κελιού μας, για να αποφύγουμε τυχόν ενοχλήσεις των ανθρώπων, την θύρα των χειλέων μας, για να μη μιλάμε με κανέναν καί την θύρα της καρδιάς μας, για να εμποδίσουμε τον διάβολο καί βάζουμε για θυρωρό της καρδιάς τον νου μας. Όταν ό άνθρωπος προσεύχεται καρδιακά, ευρίσκεται μέσα στην αγάπη του Θεού καί δεν επιθυμεί τίποτε παρά να ζει πάντοτε έτσι, όπως επιθυμούσε ό Πέτρος να παραμείνει πάντοτε με τον Χριστό στο Όρος Θαβώρ, κατά την Μεταμόρφωση Του. Ό νους στον καιρό της προσευχής πρέπει να είναι τυφλός, κουφός καί μουγκός, δηλαδή να μη βλέπει, να μην ακούει καί να μη σκέπτεται τίποτε, παρά μόνο τον Ιησού Χριστό.
 

Αυτή είναι ή προσευχή του Ιησού, πού λέγεται μονολόγιστη ευχή δηλ. με την σκέψη προσηλωμένη στο Όνομα του Ιησού. Τότε ό νους αρπάζεται από το Άγιο Πνεύμα καί συντομεύει την προσευχή για να μην αρπάζεται από τον διάβολο α¬πό το μάκρος εκ των πολλών λέξεων.
Εάν έχουμε μόνο την νοερά προσευχή δεν μπορούμε να γλιτώσουμε από τους διαφόρους πειρασμούς καί την ταραχή. Γι' αυτό οι Άγιοι Πατέρες μας προτρέπουν, λέγοντες τα έξης: «Κατέβα άνθρωπε, από τον νου στην καρδιά καί εκεί θα ευρείς ανάπαυση καί την ηδονή των ηδονών, διότι στον νου γίνεται πανηγύρι καί θόρυβος. Όταν ό νους ενώνεται με την καρδιά, οί Ιερές σκέψεις πρέπει να διαφυλάσσονται στην μνήμη καί όχι στην φαντασία. Αλλιώς δεν μπορείς να κατέβεις με την προσευχή στην καρδιά καί θα παραμείνεις μόνο στην νοερά εργασία».
Από την καθαρή καρδιακή προσευχή ό άνθρωπος μπορεί να φθάσει σ' ένα άλλο είδος ανωτέρας προσευχής, πού λέγεται εκστατική, ή όποια δεν ονομάζεται πλέον προσευχή, αλλά πνευματική θεωρία, στην οποία φθάνουν οί άγιοι. Ή τελευταία και ανώτερη βαθμίδα της προσευχής είναι ή αρπαγή του νου στα ουράνια - με σώμα ή καί χωρίς το σώμα - ό Θεός γνωρίζει, όπως ηρπάγη ό Απόστολος Παύλος μέχρι του τρίτου ουρανού.

How to Enter into Paradise a Bit Sooner ( Saint Theophan the Recluse )


Saint Theophan gives us an incredible opportunity. He asks, “Would you like to enter into this Paradise a little sooner?" This paradise is the warm feeling that one feels towards God when He begins to operate inside of us. This results once you are able to keep the awareness of God in your heart at all times. Here's what he says about how we can enter into this paradise a little bit sooner.

When you pray, do not stop praying until you have aroused some sort of feeling towards God in your heart. This can be reverence, or devotion, or thanksgiving, or praise, or humility and contrition, or trust and hope. Do this also when you begin reading during your devotions; do not stop reading until you have felt the truth that you have read. And if you pay attention to yourself, these two feelings, by warming you up, are capable of keeping you under their influence all day..

.
When something is out under the sun's rays for a long time, it gets very warm; the same thing will happen for you. By keeping yourself under the rays of remembrance of God and your feelings towards him, you will be warmed more and more with the unearthly warmth, and then you will become completely fiery, not just fiery, but ablaze.

This is a glorious challenge to all of us. With faith, love, dedication, and our best efforts, we all can focus our attention continually upon our God. When we put our whole effort into this, we can feel the warmth of Him in our heart. It is this warmth that gives us the intensity and the desire to remain focused on God no matter what is happening around us. It is uplifting, hopeful, and comforting.




Pray, read the Scriptures, study the church fathers, attend church services regularly, and do all of these things with great sincerity and with your full attention. Then, you, as Saint Theophan advises, will feel the loving warmth of Christ our God in your heart.

Reference, The Spiritual Life, p 222-224

Having trouble sleeping ?


 
Sleep is a critical issue for us to live a full life, one that is watchful, following the commands of Jesus. A lack of sleep does lead to a groggy mind, a poor disposition where one is easily open to attacks from the devil. With a lack of sleep one becomes angry much quicker, lags in moral thinking and is subject to higher risks of many diseases. The need for sleep is a given for lay people (Some monks who are highly spiritual can go with very little sleep), yet in both of these articles there is no mention of prayer. They give some good advice but lack the most powerful aid for a good night's sleep.


Here are the points they suggest:
1. Establish a regular sleep schedule;
2. Limit any naps to 20 minutes;
3. Avoid alcohol in evening;
4. Don't eat a big meal before bedtime;
5. If you use medicines that are stimulants take them in the morning;
6. Get regular exercises during the day;
7. If pressing thoughts interfere with falling asleep, write them down;
8. If you are frequently awakened by need to use the bathroom,
cut down on how much you drink near the end of the day;
9. If you smoke, quit;
10. Avoid beverages and foods containing caffeine after 3pm.


But most importantly, establish a regular prayer routine. A half hour of prayer before going to bed will quiet your mind and connect you with God. The Jesus prayer is especially helpful as it will become an aid even on those sleepless nights.





Jesus Prayer: Key to a Restful Sleep?

The best way to prepare for a restful sleep is to start a practice of nightly prayer where you repeat one hundred times or more the Jesus prayer: “Lord Jesus Christ, Son of God, have mercy on me a sinner.”

Many of us struggle to get a sound night’s sleep. The drug stores make hugh profits on sleep remedies and there are now even specialized sleep clinics. Most of us are unaware about how our dreams and negative forces impact us during our sleep. We tend to discount this aspect of our life because this all happens deep in our subconsciousness. Our minds are filled with unprocessed stimuli from our busy life during the day that carry over into our night time sleep. What we need is a way to slow down our mind, to calm it, to bring our focus on God before we go to bed so he can bless us with a restful sleep.

The best way to prepare for a restful sleep is to start a practice of nightly prayer where you repeat one hundred times or more the Jesus prayer: “Lord Jesus Christ, Son of God, have mercy on me a sinner.” This prayer, in the tradition of the Church, is one of the most powerful prayers. As you repeat it slowly in your mind, concentrating on the words, you mind shifts its attention away from your problems of the day. You begin to focus on God and seek His help and forgiveness. After you pray in this way, read a passage from the Bible or from the writings of one of the Church Fathers. You are now filling your mind with spiritual thoughts that will replace those you have collected from a hectic day. Then, as you get into bed, begin again to say the Jesus Prayer. Let it put you to sleep.

This is not as easy as it sounds. You will have to work at it for a while. As you practice it you will find that your mind changes and your sleep deepens and becomes more restful.

This period between being awake and going to sleep is a critical transition period. We shift from control of our conscious mind to our subconscious mind deep within. It is a time when demonic powers can interfere. This is where the prayer helps to open your heart to God in forgiveness, seeking his mercy to grant you a peaceful sleep free from troubling dreams and needless worries. As you enter into this subconsciousness, the prayer will enter deep within and help to open the door of your heart letting the Holy Spirit bring you calm and peace.

If you do experience a bad dream that awakens you, immediately begin to say the Jesus Prayer to bring your mind back to a calm state. Then keep repeating it until you again fall into sleep. After awhile the prayer will automatically begin in your subconscious mind to stop troubling dreams even before you awake.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...