Τη γλώσσα ( Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος )

Ο Θεός έχει περιβάλει τη γλώσσα με διπλό τοίχωμα, με το φράγμα των δοντιών και περίφραξης των χειλιών, ώστε δεν μπορεί εύκολα και απερίσκεπτα απόλυτη λόγια, δεν πρέπει να μιλήσει.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Μην ζητάμε να δούμε τον Θεό, απροετοίμαστοι! ( Anthony Bloom )

Ο Θεός είναι πολυεύσπλαχνος. Δεν έρχεται πρόωρα, παράκαιρα.

Μας δίνει την ευκαιρία να κρίνουμε τον εαυτό μας, να καταλάβουμε ορισμένα πράγματα και να μη επιζητούμε να μας εμφανιστεί σε στιγμές που η παρουσία Του θα σήμαινε καταδίκη για μας.

Θα ήθελα να σας πω ένα παράδειγμα πάνω σ’ αυτό. Πριν πολλά χρονιά ήρθε κάποιος να με δει. Μου ζήτησε να του δείξω το Θεό. του είπα ότι δεν μπορούσα να το κάνω, αλλά πρόσθεσα ότι, ακόμα και να μπορούσα, αυτός δεν θα ήταν δυνατό να ατενίσει το Θεό.

σκέφτηκα πως για να συναντήσει κανείς το Θεό πρέπει να έχει κάτι κοινό μαζί Του, κάτι που δίνει μάτια να δει και νου να κατανοήσει.

Ο άνθρωπος εκείνος με ρώτησε γιατί τα έλεγα αυτά του πρότεινα λοιπόν να σκεφτεί λίγα λεπτά και να μου πει αν υπήρχε κάποιο χωρίο του Ευαγγελίου που να τον είχε συγκινήσει ιδιαίτερα, για να δει ποια σχέση υπάρχει μεταξύ του Θεού και του ιδίου.

Μου απάντησε λοιπόν «ναι, είναι στο όγδοο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Ιωάννου, το χωρίο που μιλάει για το λιθοβολισμός της πόρνης». «Ά ναι!» είπα, «αυτό είναι ένα από τα πιο όμορφα και συγκινητικά κομμάτια στο Ευαγγέλιο». «Τώρα» του είπα, « κάθισε και σκέψου ειλικρινά: στη σκηνή που περιγράφεται, ποιος είσαι εσύ:

ο Κύριος, ή τουλάχιστον είσαι με το μέρος Του, γεμάτος συγχώρηση, συγκατάβαση και πίστη γι’ αυτή τη γυναίκα που μπορεί να μετανοήσει και να γίνει ένας καινούργιος άνθρωπος; Είσαι η γυναίκα που τη συνέλαβαν να μοιχεύει; Είσαι ένας από κείνους που απομακρύνονται αμέσως γιατί έχουν επίγνωση των αμαρτημάτων του; Ή τέλος είσαι ένας από κείνους που στέκονται λίγο και περιμένουν;

Ο άνθρωπός μου σκέφτηκε λίγο και έπειτα είπε: «Όχι, νιώθω πως είμαι ο μόνος Εβραίος που δεν θα είχε απομακρυνθεί αλλά θα είχα λιθοβολήσει τη γυναίκα». Τον κοίταξα λοιπόν και του απάντησα: «Δόξαζε το Θεό που δεν σου επιτρέπει να Τον συναντήσεις πρόσωπο προς πρόσωπο!».

Αρχιεπισκόπου Anthony Bloom
Μάθε να προσεύχεσαι
εκδ.: Η Έλαφος

imverias.blogspot.gr

Νεομάρτυς Βαλέριος Γκαφένκου

Ένας από τους σύχρονους μάρτυρες και ομολογητές της ορθοδόξου πίστεως στη Ρουμανία στην εποχή του ολοκληρωτικού αθέου καθεστώτος ήταν ο Βαλέριος Γκαφένκου. Γεννήθηκε το 1921.

Ενώ σπούδαζε Νομική και Φιλοσοφία στο Πανεπιστημίου του Ιασίου στο δεύτερο έτος φοιτήσεώς του, το 1941, φυλακίστηκε για τις χριστιανικές πεποιθήσεις του με ποινή 25 έτη φυλάκισης σε καταναγκαστικά έργα.

Αγαπούσε και ζούσε την Ορθοδοξία και βοηθούσε με κάθε τρόπο τους συγκρατουμένους του στις φυλακές που έζησε. Ονομάστηκε “ο Άγιος των φυλακών”.

Εξαιτίας των κακουχιών που υπέστη στις φυλακές προσβλήθηκε από φυματίωση και πέθανε στις 18 Φεβρουαρίου 1952 στο δεσμωτήριο του Τίργου Όκνα, ενώ είχε πάρει “πληροφορία” από τον Θεό για τον θάνατό του ημέρες πριν και είχε ενημερώσει τους στενούς συγκρατουμένους του.

Στις φυλακές βίωσε την Χάρη του Θεού σε τέτοιο βαθμό, που ομολογούσε συνέχεια ότι ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου.

Ο Άγιος μάρτυς Βαλέριος αξιώθηκε και της επισκέψεως της Θεοτόκου. Αναφέρει ο ίδιος σε μία διήγησή του:

- Αυτή τη νύχτα αγρυπνούσα. Περίμενα να ακούσω τη μελωδία από τα κάλαντα που συνέθετα. Ήθελα να είναι πολύ ωραία. Την έψαλλα στο νου μου. Την αισθάνθηκα να κατεβαίνει από τους ουρανούς. Λοιπόν, ήμουν άγρυπνος, νηφάλιος και ήρεμος όταν ξαφνικά είδα ότι έχω στο χέρι τη φωτογραφία της Σέτας (της δεσποινίδας που είχε αγαπήσει). Κατάπληκτος από το γεγονός, σήκωσα τα μάτια μου και στην άκρη του κρεβατιού είδα την Παναγία, ντυμένη στα λευκά, όρθια, ζωντανή, πραγματική. Ήταν χωρίς το Βρέφος. Η παρουσία της μου φαινόταν ζωντανή. Η Παναγία ήταν πραγματικά δίπλα μου. Ήμουν πολύ ευτυχής. Είχα ξεχάσει τα πάντα. Τότε Αυτή μου είπε:

Εγώ είμαι η αγάπη σου! Να μη φοβάσαι! Να μην αμφιβάλλεις! Η νίκη θα είναι του Υιού μου! Αυτός αγίασε τώρα αυτόν τον τόπο και τον ετοίμασε για όσα θα γίνουν στο μέλλον. Οι δυνάμεις του σκότους αυξάνουν και ακόμη θα φοβίζουν τον κόσμο, αλλά θα αφανιστούν. Ο Υιός μου περιμένει τους ανθρώπους να επιστρέψουν στην πίστη. Σήμερα οι υιοί του σκότους είναι πιο ατρόμητοι από τους υιούς του φωτός. Έστω και αν σας φαίνεται ότι δεν υπάρχει πια πίστη στη γη, να ξέρετε ότι η απολύτρωση θα έλθει, αλλά με φωτιά και εμπρησμούς. Ο κόσμος πρέπει ακόμη να υποφέρει. Εδώ, όμως, υπάρχει πολλή πίστη και ήρθα να σας ενθαρρύνω. Κρατείτε την ομολογία σας. Ο κόσμος ανήκει στον Χριστό!

Μετά η Παναγία εξαφανίστηκε και εγώ έμεινα πλημμυρισμένος από ευτυχία. Κοίταξα το χέρι μου, αλλά δεν είχα τη φωτογραφία της Σέτας.

Ο Νεομάρτυς Βαλέριος Γκαφένκου (+ 18 Φεβρουαρίου 1952) Πηγή κειμένου για την εμφάνιση της Παναγίας: Ιωάννη Ιανολίδε, Συνταρακτικά περιστατικά φυλακισμένων Ρουμάνων Ομολογητών και Μαρτύρων του 20ου αιώνα, εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 2009, σ. 170-171. Πηγή για τις φωτογραφίες-εικόνες: Icoana Noilor Martiri ai pământului Românesc, Editura Bonifaciu, Bacău 2009

Change ourselves first ( Elder Thaddeus of Vitovnica )

Our starting point is always wrong. Instead of beginning with ourselves, we always want to change others first and ourselves last.
 
If everyone were to begin first with themselves, then there would be peace all around.
 
Elder Thaddeus of Vitovnica

Obedience ( Saint Porphyrios )

Obedience leads to humility, humility to discernment, discernment to vision, vision to clairvoyance.

Saint Porphyrios

The Cup of Christ ( St. Ignatius Brianchaninov )

The Cup of Christ is suffering. But for those who drink from it on earth, the Cup of  Christ grants participation in Christ's Kingdom.




St. Ignatius Brianchaninov

Ο Θάνατος ( Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς )

Θάνατος.
Μπροστά στον θάνατο οι άνθρωποι είναι αδύναμοι σαν τα κουνούπια, σαν τα πετραδάκια.
Για ποιο πράγμα καυχάσθε ω άνθρωποι;
Για τον πλούτο, την επιστήμη, την φιλοσοφία και την κουλτούρα;
Όλα αυτά είναι σκύβαλα – συ και εγώ δούλοι του θανάτου!
Κάθε άνθρωπος είναι δούλος του φόβου, δούλος του θανάτου.
Μπορεί να γίνει άνθρωπος σε αυτό τον κόσμο με χαρά;
Όχι δεν μπορεί.
Ο άνθρωπος που θα αντικρίσει σοβαρά τον εαυτό του και με σοβαρότητα θα κοιτάξει τον θάνατο σαν τον έσχατο σταθμό αυτής της ζωής, αυτός ο άνθρωπος δεν έχει χαρά σε αυτό τον κόσμο, δεν υπάρχει γι’ αυτόν καμιά απόλαυση εδώ. Όλες οι απολαύσεις είναι ένα ψέμα, εάν ο θάνατος αποτελεί για μένα και για σένα τον τελευταίο σταθμό αυτού του κόσμου.



Ποιος εισήγαγε τον θάνατο σε αυτό τον κόσμο;
Ποιος άλλος από την αμαρτία;
Στον άνθρωπο ανήκει δυστυχώς, αυτός ο γεμάτος ντροπή ρόλος αυτής της ζωής, της εισαγωγής δηλ. της αμαρτίας και του θανάτου ο και του διαβόλου σε αυτό τον κόσμο.
Δεν το έπραξαν αυτό μήτε οι τίγρεις μήτε οι αλεπούδες, το έπραξε ο άνθρωπος.
Γι΄ αυτό και ο άνθρωπος είναι πλάσμα ντροπιασμένο μπροστά σε όλα τα ζώα και όλα τα φυτά και όλα τα πετούμενα.
Πρέπει να ντρέπεται ο άνθρωπος και να εκλιπαρεί για συγνώμη από το κάθε πουλί για το ότι αυτός είναι που έφερε τον θάνατο στον κόσμο αυτό, έφερε τον θάνατο και στα πουλιά και στα ζώα και στα φυτά.
Τα πάντα φθείρονται και αποθνήσκουν.

Μέχρι πότε όμως;
Μέχρι την ανάσταση των νεκρών, όταν ο Κύριος θα κρίνει τον κόσμο και, στη θέση της παλαιάς γης, θα δώσει καινή γη, όταν όλα θα γίνουν αθάνατα επάνω της.
Αυτό είναι κάτι που εμείς δεν μπορούμε μα ούτε και ξέρουμε να το συλλάβουμε, αλλά αυτό είναι η καλή είδηση του Κυρίου και Χριστού μας.




Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Πώς να κρατήσουμε ανοιχτή την επικοινωνία με τα παιδιά

Δεν είναι πάντα εύκολο να συζητήσουμε με τα παιδιά μας, κυρίως από μια ηλικία και μετά και κυρίως όταν υπάρχει κάτι που νιώθουμε ότι πραγματικά πρέπει να κουβεντιάσουμε μαζί τους. Η προσπάθεια να «ανοιχτεί» ένα παιδί και να εκφράσει ό,τι το απασχολεί είναι δύσκολη ακόμα και για τους ψυχοθεραπευτές, όπως μας διαβεβαιώνει ο καθηγητής ψυχολογίας και συγγραφέας του βιβλίου Pride and Joy: A Guide to Understanding Your Child's Emotions and Solving Family Problems, Κένεθ Μπάρις. Όμως με την απαραίτητη προσπάθεια μπορούμε να κρατήσουμε πάντα ανοιχτό έναν δίαυλο επικοινωνίας με τα παιδιά μας και να τους αποδείξουμε ότι το να μοιράζονται τα συναισθήματά τους είναι απλό, φυσιολογικό και πολύ απελευθερωτικό. Για να το καταφέρουμε, ο δρ. Μπάρις μάς προτείνει να ξεκινήσουμε άμεσα να…

…δείχνουμε ενθουσιασμό για τα ενδιαφέροντα του παιδιού (ακόμα κι αν δεν είναι αυτά που εμείς θα επιλέγαμε). Είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να ξεκινήσετε έναν ειλικρινή διάλογο με τα παιδιά κάθε ηλικίας.

…δείχνουμε κατανόηση για τις απογοητεύσεις, τις απώλειες και το θυμό τους. Όταν ένας ψυχοθεραπευτής έχει απέναντί του ένα παιδί που αρνείται να μιλήσει και να επικοινωνήσει μαζί του, ξέρει πως αν το ρωτήσει τι θεωρεί άδικο στη ζωή του, εκείνο θα αρχίσει να ανοίγεται. Οι γονείς μπορούμε να ξεκινήσουμε μια κουβέντα με φράσεις όπως «ξέρω ότι νιώθεις ότι αδικήθηκες όταν…» ή «καταλαβαίνω ότι έχεια απογοητευτεί…» ή «πόσο πολύ θύμωσες όταν…». Έτσι όχι μόνο βοηθάμε τα παιδιά να μας μιλήσουν για τα συναισθήματά τους αλλά επιπλέον τους δείχνουμε ότι η απογοήτευση είναι μέσα στη ζωή κι ότι ο θυμός ή το αίσθημα αδικίας είναι φυσιολογικό και δεν θα κρατήσει για πάντα.

…τους μιλάμε για τις δικές μας εμπειρίες. Διηγηθείτε τους περιστατικά από τη δική σας ζωή, κυρίως όταν νιώθουν θλίψη, άγχος ή απογοήτευση. Δείξτε τους ότι καταλαβαίνετε πώς νιώθουν ακριβώς επειδή έχετε βρεθεί σε παρόμοια θέση.

… αφήνουμε τα παιδιά να συμμετέχουν στην επίλυση καθημερινών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η οικογένεια. Συζητήστε μαζί τους και ζητήστε τη γνώμη τους. Πείτε, για παράδειγμα, «το πρωί όταν πρέπει να ετοιμαστείς για το σχολείο κι εμείς να φύγουμε για τη δουλειά, πάντα κάτι προκύπτει και δεν είναι κανείς στην ώρα του Εσύ, τι προτείνεις να κάνουμε;» Συνήθως τα παιδιά συμμετέχουν με ενθουσιασμό σε μια τέτοια διαδικασία, κυρίως εάν στη δική σας τοποθέτηση δείξετε κατανόηση για τα δικά τους συναισθήματα, και πολλές φορές δίνουν τις καλύτερες λύσεις.

…αναγνωρίζουμε τα λάθη μας. Όταν εμείς παραδεχόμαστε τα λάθη μας, είναι πιο πιθανό τα παιδιά να έρχονται να μας μιλήσουν ότι νιώθουν ότι εκείνα έχουν κάνει λάθος.

…δείχνουμε στοργή και ευγένεια όταν ασκούμε κριτική στα παιδιά. Ακόμα κι όταν διαφωνείτε πάνω σε κάτι, πείτε στο παιδί πρώτα τι από αυτά που ισχυρίζεται θεωρείτε σωστό και μετά τι θεωρείτε λάθος.

…κουβεντιάζουμε κάθε μέρα για 10 λεπτά πριν τον ύπνο. Είναι ο χρόνος που αφιερώνουμε να ακούσουμε τις ανησυχίες ή ό,τι άλλο θέλει να μας πει. Αν εκείνο δεν έχει κάτι να πει, διηγηθείτε εσείς κάτι που συνέβη στην ημέρα σας, ίσως κάτι που σας άγχωσε ή κάτι που σας φάνηκε αστείο. Ρωτήστε το τι περιμένει με ανυπομονησία ή το αγχώνει για την επόμενη μέρα. Για τα παιδιά αυτές οι στιγμές είναι τόσο σημαντικές όσο αυτές του παιχνιδιού.

…τους δίνουμε χρόνο. Όταν συζητάτε κάτι με το παιδί, μη το πιέζετε να σας δώσει απαντήσεις εδώ και τώρα. Ιδιαίτερα τα αγόρια χρειάζονται αρκετό χρόνο προκειμένου να απαλλαγούν από την αμυντική θέση στην οποία μπαίνουν αυθόρμητα. Πείτε απλά «καταλαβαίνω πώς νιώθεις, ας το ξανακουβεντιάσουμε αύριο και ίσως έχουμε κάτι καινούριο να πούμε».

…είμαστε προσεκτικοί όταν μιλάμε για άλλους. Εάν είστε συχνά επικριτικοί απέναντι στους άλλους, τα παιδιά σας είναι πιθανό να αισθάνονται άγχος για πώς κρίνετε και τη δική τους συμπεριφορά.

http://www.imommy.gr/mama/sxeseis/article/4133/pws-na-krathsoyme-anoixth-thn-epikoinwnia-me-ta-paidia/

Obedience ( St. Nectarius of Optina )

Every obedience that seems difficult becomes very easy when we fulfill it, because that is how obedience works.


St. Nectarius of Optina