4 Things Essential for Our Spiritual Struggle

 

 

 

Saint Hesychius give this advice on our struggle to overcome the passions:

One who is engaged in the spiritual struggle must have at every moment the following four things: humility, extreme attentiveness, refutation (of the thoughts) and prayer.

Humility, in so far as its adversaries in combat are the demons of pride, so that he will have at hand Christ's help in his heart, for ' the Lord resists the proud.' (James 4:6; 1Peter 5:5)

Attentiveness, so that one does not allow the heart to have any thought, no matter how good it seems.

Denial, so that as soon as one has detected a thought that has come, he may repulse it immediately with anger.

Prayer, so that after refuting a thought, one may immediately cry out to Christ with 'groanings which cannot be uttered' (Romans 8:26) Then the ascetic will see the enemy bound or chased by the honorable name of Jesus, like dust by the wind, or like smoke that vanishes with it's dreams.

Saint Hesychius adds the following on the importance of prayer,

One who does not have prayer that is free from the thoughts is without a weapon for battle. I understand prayer to be that which is carried unceasingly within the depths of the soul, so that the enemy who is secretly fighting may be vanquished and scorched by this invocation to Christ. For you must look with the sharply focused eye of the mind so that you will recognize what has entered into it, and after doing so, immediately cut off the head of the snake through refutation, and at the same time call on Christ with groaning. Through experience you will come to know God's invisible help; then you will see clearly the true condition of the heart.

Saint Theophan advises in his commentary on the teaching of Saint Hesychius,

A person whose decision to belong to the Lord is sincere cannot by-pass the path described.Ato the path so that you do not wander all over the place. Be more diligent in your undertaking, and you will find success. However, you must labor with all your might, because without labor there will be nothing.

Reference: The Spiritual LIfe, pp 249-253

“As I find you, so will I judge you”

 

 

 

 

St. Basil the Great and St. John Chrysostom commented on the following saying of our Lord, “As I find you, so will I judge you,” (Ezekiel 33:20) saying that forgetting to practice the smallest of the Commandments of our Lord is all that is sufficient to send one to Gehenna and exclude us from the kingdom of heaven.

Think about this for a moment. How many of us are ignoring the reality of our sinfulness? How many blame others for our shortcomings? How much time to spend complaining about what others do? Do we spend the same amount of time thinking about our own actions?

Saint Basil of Poiana Marului says the following,

Yes, we sin every day, at times unconsciously or out of forgetfulness, without intending to or involuntarily, or because of weakness we sin every day willingly and unwillingly. Because of our human nature and weakness we sin every day willingly and unwillingly. Is this not what the apostle Paul refers to when he says, “I do what I do not want and what I do not want is what I do” (Romans 7:15)? All of us commit excusable sins without asking to be excused. Or rather, we fall into sins that can be forgiven and yet we feel no contrition and thus become guilty of God's judgment and bring God's wrath upon ourselves. In the words of an ancient saying, “we have made a habit of sitting with her own free will”–– that is, we are consciously aware of committing sins and have developed the habit of sitting with our own free will.

The recognition of the reality of our sinfulness, the fact that we do sin many times each and every day, is the starting point for our salvation. It is important for us to recognize that we must continually ask the Lord for forgiveness as well as those whom we transgress. Saaint Basil tells us that “we should ask forgiveness of our fellow man face-to-face and beg forgiveness of God with the intellect and secret.”

We all have particular passions that we have grown up with, that have given us great pleasures, that we have continued to nurture and develop habitually. This passion will be different for each individual. For one person it may be an insatiable appetite for food, for another love of money, anger, self-esteem, arrogance or others. All of these increase over time through habit. St. Hesychios reminds us what the great lawgiver Moses teaches when he says, “Pay attention to yourself so that you have no secret thoughts in your heart” (Deuteronomy 15:9). Needless to say, it is imperative that we learn to closely examine ourselves each and every day. It is a matter of recognizing that we have weaknesses and that we need to pray to God continually with a broken heart and the contrite spirit. We must avoid accusing others but instead forgive others as this is what is pleasing to God. With our forgiveness of others and our recognition of our own weaknesses God will forgive us through his great mercy.

Our challenge in the spiritual life is to live the Commandments that Christ has given to us; all of them all of the time. We need to work at this with the best of our ability, recognizing that we are not fully capable of doing this. Because of this imperfect condition, we need to always be repentant and seeking forgiveness from others and our Lord.

This is an issue of obedience. We must learn to become obedient to God's commandments not to our own self-gratification. Saint Basil points out that in these times there is a widespread practice of being obedient for human reasons. This is where we use our obedience to get a promotion or earn a favor of any kind. This is how we learn to survive in the modern workplace. We become obedient to the organizations rules and norms and learn to do what we are asked for the benefit of those who are paying us. We know about obedience and have the ability for it. Our challenge is to transfer this skill we have learned to use for our own benefit, to follow God's commandments in the same way.

Saint Basil points out,

“one who forces himself in obedience for Christ alone and submits themselves to his precepts will find relief from his passions. The one who forces himself for the things of the world hoping to obtain prestige and riches along with physical pleasures is unaware of his burden. This is why the fathers rightly say that there is obedience for God's sake and obedience for the devil's sake.... As for us, let us force ourselves to demonstrate the power of obedience for the sake of God."

He also shows us that the most powerful way to deal with this weakness is the practice of what we know as the Jesus Prayer. He says, if we turn to God saying with our mind,

"'Lord Jesus Christ, Son of God, have mercy on me a sinner,' beyond all doubt this will obtain forgiveness of sins for him, and with this prayer also he will fulfill his entire rule, following the example of that widow of the Gospel who used to cry out to the judge day and night claiming her do (Luke 18:1–8 ).

The Jesus Prayer had its beginnings in the days of the apostles. It has been practiced by the Saints since that time. Many of them have written much about this practice. It is a common practice within the Orthodox Tradition.

The practice of the Jesus prayer, does not come without effort. We have to commit ourselves to a daily prayer rule were we repeat this prayer over and over and over each and every day. By doing this this, prayer becomes ingrained, etched, programed in our physical brain, so that when it's needed, it is instantly available to us. Living a life with this prayer at the tip of our tongue is the easiest way to constantly be reconciled to our God.

The first step that we must make is to recognize of our nature. We must acknowledge that we are continually, both willfully and unknowably, using our free will to act against the Commandments of our Lord. We also must recognize that our Lord is most merciful and wants to give us help. The only way that we will receive this help is through a life of continual repentance. He has given to us the Jesus Prayer as a powerful way for us to learn to practice obedience to his commands.

ΟΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ !!!

 

   

-Γέροντα, οι παππούδες μας έλεγαν ότι θα έρθη καιρός που θα έχουμε απ' όλα τα αγαθά , αλλά δεν θα μπορούμε να φάμε. Σήμερα οι άνθρωποι για τις περισσότερες τροφές έχουν ερωτηματικά.

-Τι να κάνουμε; Μόλυναν όλο το περιβάλλον . Μη σας πιάνη όμως φοβία. Να κάνετε τον σταυρό σας και να μη φοβάσθε. Έχω υπ' όψιν μου ανθρώπους που κάνουν την ζωή τους μαρτύριο , γιατί φοβούνται τα πάντα και είναι Χριστιανοί, βαπτισμένοι, μυρωμένοι, κοινωνούν, διαβάζουν το Ευαγγέλιο, τα έχουν μάθει απ' έξω τα ρητά. Δεν βλέπουν τι δύναμη έχει η Χάρις του Θεού; «Οτιδήποτε θανάσιμο κι αν πιήτε, δεν θα σας βλάψη», είπε ο Χριστός και, «σας δίνω εξουσία να πατάτε πάνω στα φίδια και στους σκορπιούς χωρίς να παθαίνετε κακό».

Αν ο άνθρωπος έχη την Χάρη του Θεού δεν φοβάται τίποτε. Γι' αυτό πάντα να ζητάμε την Χάρη του Θεού κάνοντας τον σταυρό μας. Θυμάστε το περιστατικό που αναφέρει το Λαυσαϊκό;
Πήγε ένας μοναχός να πάρη νερό από το πηγάδι και, επειδή είδε μέσα μια ασπίδα, έφυγε κατατρομαγμένος , χωρίς να πάρη νερό. «Πάει ,Αββά, χαθήκαμε, είπε στον Γέροντά του, μια ασπίδα είναι μέσα στο πηγάδι!». «Καλά, του λέει ο Γέροντας ,αν πάνε σ' όλα τα πηγάδια δηλητηριώδη φίδια, τι θα κάνης; θα πεθάνης απ' την δίψα;». Πήγε ο Γέροντας, σταύρωσε το πηγάδι, πήρε νερό και ήπιε. «Όπου σταυρός επιφοιτά, του είπε, ουκ ισχύει κακία του σατανά».

-Γέροντα, έχω μέσα μου μία φοβία.

-Η φοβία που έχεις είναι μια ευλογία από τον Θεό είναι οικονομία Θεού, για να καταφεύγης πάντα σ' Εκείνον δια της προσευχής. Θα σε βοηθήση να πιασθής από τον Θεό. Βλέπεις, το μικρό παιδί, αν δεν το φοβερίσουν, δεν μπορούν να το συμμαζέψουν.
Να αγωνίζεσαι φιλότιμα και με ελπίδα στον Θεό και τότε δεν θα φοβάσαι τίποτε. «Τον δε φόβον ημών ου μη φοβηθώμεν ουδ' ου μη ταραχθώμεν, ότι μεθ' ημών ο Θεός», δεν ψάλλουμε στο Μεγάλο Απόδειπνο;

Από το βιβλίο: « ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»

Εκτρώσεις...Εγώ σε αγαπάω μαμά

   

Γεια σου μαμά, Είμαι το μωρό σου.
Δεν με ξέρεις ακόμα, είμαι μόνο μερικών εβδομάδων. Θα με γνωρίσεις σύντομα, το υπόσχομαι. Έχω καστανά μαλλιά και καστανά μάτια...
Ε λοιπόν δεν είμαι έτσι ακόμα, αλλά θα γίνω όταν γεννηθώ.Θα είμαι ο μοναχογιός σου.
Δεν θα έχω μπαμπά αλλά δεν πειράζει, θα έχουμε ο ένας τον άλλον.Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω γ......ιατρός.
Σήμερα, έμαθες ότι ............είσαι έγκυος μαμά. Ήσουν τόσο χαρούμενη. Χαμογελούσες. Έχεις το ποιο ωραίο χαμόγελο μαμά.
Όλη την μέρα μου μιλούσες και ένιωθα τόση ασφάλεια μαμά. Σ'αγαπάω μαμά.
Όταν μεγαλώσω υπόσχομαι να σε κάνω τόσο περήφανη. Θα γίνω γιατρός. Σήμερα είπες στον μπαμπά για μένα ... Δεν ήταν χαρούμενος μαμά. Είπε ότι δεν με θέλει. Γιατί δεν με θέλει μαμά ; Τί του έκανα; Ένιωσα έναν δυνατό κρότο και μετά σε ακούω να κλαίς.
Σε χτύπησε μαμά!
Γιατί το έκανε αυτό μαμά ; Μετά σε αγκάλιασε και σου ζήτησε συγγνώμη κ εσύ τον συγχώρεσες.. Όταν γεννηθώ, δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να σε χτυπήσει ξανά. Λες οτι σ'αγαπάει μαμά. Αλλα εγώ δεν τον νομίζω.
Πάνε τρείς μέρες που σταμάτησες να μου μιλάς, ή να αγκαλιαζεις την κοιλίτσα σου.
Γιατί μαμά ; Δεν με αγαπάς ποια ; Εγώ σε αγαπάω μαμά. Σε ακούω να μιλάς με έναν γιατρό. Κάτι πρόκειται να γίνει μαμά.
Φοβάμαι, μαμά. Αρχίζω και πονάω. Σταμάτησε τους, βοήθησε με μαμαααα..
Τώρα είμαι στον παράδεισο μαζί με τα αγγελάκια μαμά. Μην ανησυχείς, είμαι καλά. Γιατί το έκανες αυτό μαμά ; Ήθελα τόσο πολύ να αντικρίσω το χαμογελό σου, να δω τον ήλιο,να γίνω γιατρός.ΝΑ ΖΗΣΩ.
Δέν πειράζει μαμά αν σταμάτησες να με αγαπάς. Μπορώ να σε δω από εδώ που είμαι οπότε δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Συγγνώμη αν έκανα κάτι κακό μαμά. Θέλω να με αγαπάς και πάλι !

Εγώ σε αγαπάω μαμά!!!

Ο πόνος του Θεού , για τις δοκιμασίες των ανθρώπων

 

   

 

Πόσα βάσανα έχει ο κόσμος! Πόσα προβλήματα! Και έρχονται μερικοί εδώ να μου τα πουν σε δυο λεπτά στο πόδι, για να παρηγορηθούν λίγο.

Μια βασανισμένη μάνα μου έλεγε:

-Γέροντα, έρχονται στιγμές που δεν αντέχω άλλο και τότε λέω : ''Χριστέ μου, κάνε μια μικρή διακοπή και ύστερα ας ξαναρχίσουν τα βάσανα''». Πόση ανάγκη από προσευχή έχουν οι άνθρωποι! Αλλά και κάθε δοκιμασία είναι δώρο από τον Θεό, είναι ένας βαθμός για την άλλη ζωή. Αυτή η ελπίδα της ανταμοιβής στην άλλη ζωή μου δίνει χαρά, παρηγοριά και κουράγιο, και μπορώ να αντέξω τον πόνο για τις δοκιμασίες που περνούν πολλοί άνθρωποι.

Ο Θεός μας δεν είναι Βάαλ, αλλά Θεός αγάπης. Είναι Πατέρας που βλέπει την ταλαιπωρία των παιδιών Του από τους διάφορους πειρασμούς και τις δοκιμασίες που περνούν και θα μας ανταμείψη, φθάνει να κάνουμε υπομονή στο μικρό μαρτύριο της δοκιμασίας ή μάλλον της ευλογίας.

- Γέροντα, μερικοί λένε: «Δεν είναι σκληρό αυτό που επέτρεψε ο Θεός; Δεν πονάει ο Θεός;».

- Ο πόνος του Θεού για τους ανθρώπους που βασανίζονται από αρρώστιες, από δαίμονες, από βαρβάρους κ.λπ. έχει συγχρόνως και χαρά για την ουράνια αμοιβή που τους έχει ετοιμάσει. Έχοντας δηλαδή υπ' όψιν Του ο Θεός την ανταπόδοση που θα λάβη στον Ουρανό όποιος περνάει δοκιμασίες και γνωρίζοντας τι τον περιμένει στην άλλη ζωή, αυτό Τον κάνει να μπορή να «αντέχη» τον πόνο.

Εδώ επέτρεψε να κάνη τόσα εγκλήματα ο Ηρώδης. Δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια έσφαξε και πόσους γονείς, που δεν άφηναν τους στρατιώτες να σκοτώσουν τα παιδιά τους, τους σκότωναν κι εκείνους!

Οι βάρβαροι στρατιώτες, για να φανούν στους αρχηγούς τους καλύτεροι, έκοβαν τα παιδάκια κομματάκια. Όσο πιο πολύ βασανίζονταν τα παιδάκια, τόσο περισσότερο πονούσε ο Θεός, αλλά και τόσο περισσότερο χαιρόταν για την μεγαλύτερη δόξα που θα είχαν να απολαύσουν στον Ουρανό. Χαιρόταν για τα Αγγελουδάκια αυτά, που θα αποτελούσαν το αγγελικό μαρτυρικό τάγμα. Άγγελοι από Μάρτυρες!

Γεροντας Παισιος