Μην σταματάς ποτέ να λεες την ευχή ( Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής )

«Η πράξη της νοεράς προσευχής είναι να βιάσεις τον εαυτόν σου να λέγεις συνεχώς την ευχή με το στόμα αδιαλείπτως.
Στην αρχή γρήγορα, να μην προφθάνει ο νους να σχηματίζει λογισμό μετεωρισμού.
Να προσέχεις μόνο στα λόγια: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». 


Όταν αυτό πολυχρονίσει, το συνηθίζει ο νους και το λέγει και γλυκαίνεσαι ωσάν να έχεις μέλι στο στόμα σου και θέλεις να το λέγεις.
Αν το αφήσεις στενοχωρείσαι πολύ.
Όταν το συνηθίσει ο νους και χορτάσει -το μάθει καλά- τότε το στέλνει στην καρδιά.
Επειδή ο νους είναι ο τροφοδότης της ψυχής και μεταφέρει στην καρδιά οτιδήποτε φαντασθεί.
Όταν ο ευχόμενος κρατεί τον νου του να μη φαντάζεται τίποτε, αλλά να προσέχει μόνο τα λόγια της ευχής, τότε αναπνέοντας ελαφρά με κάποια βία και θέληση δική του τον κατεβάζει στην καρδιά, και τον κρατεί μέσα και λέγει με ρυθμό την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» ...;
Αν θέλεις να βρεις τον Θεό δια της «ευχής» δεν θα σταματάς ποτέ αυτήν την εργασία. Όρθιος, καθήμενος, βαδίζοντας δεν θα μένεις χωρίς την ευχή.
Να μη βγαίνει πνοή χωρίς την ευχή για να εφαρμόζεται ο λόγος του Παύλου «αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε».
Εάν μπορέσεις να λέγεις την «ευχή» εκφώνως και συνέχεια, σε δύο-τρεις μήνες πιστεύω την συνηθίζεις και μετά πλησιάζει η Θεία Χάρις και σε ξεκουράζει.
Αρκεί να μη σταματήσεις να την λέγεις με το στόμα, χωρίς διακοπή.
Όταν την παραλάβει ο νους τότε θα ξεκουρασθείς με την γλώσσα να την λέγεις.
Όλη η βία είναι στην αρχή, έως ότου γίνει συνήθεια.
Κατόπιν θα την έχεις σ' όλα τα χρόνια της ζωής σου.
Μόνο κτύπα ευθέως την θύρα του θείου ελέους και πάντως ο Χριστός μας θα σου ανοίξει, εάν επιμένεις».

(Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής)

Προετοιμασία για Θεία κοινωνία ( Αγιος Πορφύριος )

«Όταν πηγαίνεις να κοινωνήσεις τα άχραντα μυστήρια, πρόσεχε πολύ, έλεγε σε έναν αδελφό. Πρέπει να πηγαίνεις με πολλή προετοιμασία. Να έχεις σύνεση, εγκράτεια, νηστεία και πολλή αγάπη Χριστού. Να μην καθυστερείς περισσότερο από 15 μέρες».

Αυτό το τελευταίο αφορούσε τη δική του περίπτωση, και φυσικά στον καθένα έλεγε αυτό που του ταίριαζε.

Αγιος Πορφύριος


[ Τζ 146]

The Providence Of God ( Saint Herman of Alaska )

A terrible accident has a power to awaken us to the realization of the existence of various calamities and dangers surrounding us, from which the Providence of God preserves us. At the same time it convincingly persuades us to acknowledge our own infirmity and weakness and to seek the Father's protection and His most powerful defense, which affirms us in the Wisdom and the Word of God, which came down from above by the will of the Heavenly Father under a curtain of flesh like ours, woven by the Divine Might from the Immaculate Virgin, for our salvation. He became man and taught us to pray that we be not led into temptation. This reminds us from what Father we have our existence, and this in turn should make us seek our heavenly Fatherland and our eternal inheritance.


Saint Herman of Alaska

(From a Letter to Baranoff, 1809)

Obedient or disobedient? ( Elder Siluan )

Why did the Holy Fathers place obedience above fasting and prayer? Because asceticism without obedience leads to vanity; if a novice merely does what he is told, he has no reason to be proud. Moreover, the obedient has cut off his will in everything and listens to his spiritual father, and for this reason his mind is clear of any concern and his prayer is pure. The obedient has in mind only God and the word of his elder, while the disobedient’s mind is full of various business and condemnation for his elder, and for that reason he cannot see God.

Obedience is necessary not only for monks, but for all people. Even the Lord was obedient. Proud and self-assured do not let grace reside within them, and therefore they never have internal peace, whereas the soul of the obedient easily accepts the grace of the Holy Spirit, bringing with it joy and serenity.

Whoever carries in him even a small amount of grace will submit to leadership with great joy. He knows that the Lord controls heaven and earth and the netherworld, and his own self, and his affairs and all that exists in the world, and for this reason he is always at peace.

Obedience prevents pride. In return for obedience you receive the ability to pray, along with the grace of the Holy Spirit. This is why obedience is greater than fasting and prayer.

If the fallen angels had retained obedience, they would have stayed in the heavens and would glorify the name of the Lord to this day. And if Adam had retained obedience, then he and his issue would have remained in Eden. But even now it is possible to return to Eden through repentance. The Lord loves us greatly, despite our sins, as long as we seek humility and love our enemies. Whoever does not love his enemies cannot achieve peace, even if he were placed in Eden.



Elder Siluan

Ο θείος έρως είναι η αγάπη για τον Θεό ( Γέροντας Παΐσιος )

- Γέροντα, ο θείος έρως είναι η αγάπη για τον Θεό;

- Ο θείος έρως είναι κάτι ανώτερο από την αγάπη για τον Θεό. Είναι τρέλα. Αγάπη - έρως - τρέλα, όπως φθόνος-μίσος-φόνος. Η ακριβή αγάπη προς τον Θεό, με τις θυσίες της, γλυκοβράζει την καρδιά, και σαν τον ατμό πετιέται ο θείος έρως, ο οποίος δεν μπορεί να συγκρατηθή, και ενώνεται με τον Θεό.

Ο θείος έρως λυγίζει τα σκληρά κόκκαλα και γίνονται τόσο μαλακά, που ο άνθρωπος δεν μπορεί να σταθή όρθιος, πέφτει κάτω! Γίνεται σαν την λαμπάδα που βρίσκεται σε θερμό χώρο και δεν μπορεί να σταθή όρθια. Πότε λυγίζει από εδώ, πότε λυγίζει από εκεί. Την σιάζεις, αλλά πάλι λυγίζει, πάλι πέφτει, γιατί είναι θερμός ο χώρος, πολύ θερμό... Όταν κανείς βρίσκεται σ' αυτήν την κατάσταση και πρέπη να πάη κάπου η να κάνη κάποια δουλειά, δεν μπορεί. Παλεύει, προσπαθεί να βγει από αυτήν την κατάσταση...

- Γέροντα, όταν βρίσκεται κανείς στην κατάσταση του θείου έρωτος, αν πονάη, το αισθάνεται;

- Ο πόνος, αν είναι πολύ δυνατός μετριάζεται και γίνεται υποφερτός. Αν είναι λίγος χάνεται. Βλέπεις όσοι είναι ερωτευμένοι, συνεπαίρνονται τελείως, ούτε ύπνος τους πιάνει. Μου έλεγε ένας μοναχός: "Γέροντα, ο αδελφός μου έχει ερωτευθή μια γύφτισσα, και ούτε να κοιμηθεί μπορεί. Συνέχεια "Παρασκευούλα μου, Παρασκευούλα μου" λέει. Μάγια του έχουν κάνει; δεν ξέρω! Εγώ τόσα χρόνια καλόγερος, δεν αγαπώ την Παναγία ούτε όσο αγαπάει ο αδελφός μου αυτή την γύφτισσα! Καθόλου να μη σκιρτάει η καρδιά μου!".

Δυστυχώς υπάρχουν πνευματικοί άνθρωποι που σκανδαλίζονται με την λέξη "θείος έρως". Δεν έχουν καταλάβει τι θα πη "θείος έρως" και θέλουν να βγάλουν την λέξη αυτή από τη Μηναία και από την Παρακλητική, γιατί λένε ότι σκανδαλίζει. Που φθάσαμε! Αντίθετα, οι κοσμικοί που έχουν ζήσει τον κοσμικό έρωτα, αν τους μιλήσεις για θείο έρωτα, αμέσως λένε : "Κάτι ανώτερο θα είναι αυτό". Πόσα παιδιά που γνώρισαν τον κοσμικό έρωτα τα φέρνω αμέσως σε λογαριασμό, όταν τους μιλώ για τον θείο έρωτα! "Εσείς πέσατε κάτω καμιά φορά από την αγάπη που νοιώσατε; τα ρωτάω, Νιώσατε ποτέ εσείς έτσι που να μην μπορείτε να κουνηθείτε, να μην μπορείτε να κάνετε τίποτε;". Αμέσως καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι κάτι ανώτερο και συνενοούμαστε. "Αν εμείς, λένε, από αυτό το κοσμικό κάτι νιώθουμε, φαντάσου τι θα είναι εκείνο το ουράνιο!".

- Πως μπορείς να παλαβώσης, Γέροντα, από την αγάπη του Θεού;

- Να συναναστρέφεσαι με... παλαβούς, να να σου μεταδώσουν την τρέλα τους την πνευματική! Θα εύχομαι να σε δω... θεότρελλη! Αμήν

Έχω κι εγώ μια μικρή πείρα από την πνευματική τρέλα, η οποία προέρχεται από τον θείο έρωτα. Φθάνει τότε ο άνθρωπος στην θεία αφηρημάδα και δεν θέλει να σκέφτεται τίποτε εκτός από τον Θεό, τα θεία, τα πνευματικά, τα ουράνια. Ερωτευμένος πια θεϊκά, καίγεται εσωτερικά, γλυκά, και ξεσπάει εξωτερικά, παλαβά, μέσα στον θείο χώρο της σεμνότητος δοξολογώντας σαν άγγελος μέρα-νύχτα τον Θεό και Πλάστη του.

- Είναι έκστασις αυτό, Γέροντα;

- Ναι, είναι εκτός εαυτού τότε ο άνθρωπος, με την καλή έννοια. Αυτό είναι ....."έκστηθι φρίττων ουρανέ" [ειρμός της η' ωδής του κανόνος του Μ. Σαββάτου]

Η θεία τρέλα βγάζει τον άνθρωπο έξω από την έλξη της γης, τον ανεβάζει στον θρόνο του Θεού, και νιώθει πια ο άνθρωπος τον εαυτό του σαν το σκυλάκι στα πόδια του αφεντικού του και του γλείφει τα πόδια με χαρά και ευλάβεια.

Γέροντας Παΐσιος

"There are three stages for salvation ( Elder Ambrose of Optina )

In order to give the necessary understanding about the power and importance of repentance, Starets Ambrose would say: "What times have befallen us! Before, when somebody sincerely repented his sins, he changed his sinful lifestyle and lived chastely. But now it often happens, that during confession a person would detail all his sins and then continue his lifestyle unchanged."

Starets imparted another instructional narrative: "A demon in the appearance of a human was sitting and dangling his feet. Seeing him with his spiritual eyes, he asked him: "Why aren’t you doing something?" The demon replied: "Well there is nothing for me to do but to dangle my legs, because people are doing everything better than me."

"There are three stages for salvation. St. John the Golden Tongue states: a) Do not sin. b) If you have sinned, repent. c) Those who repent inadequately, have to bear their sorrows as they find them."

"It happens," Batushka used to say, "that although our sins are forgiven through repentance, our conscience does not cease to reproach us. As a comparison, the reposed Starets Macarius used to show his finger that was cut a long time ago: the pain had long gone but the scar remains. That is exactly the same that after repentance, the scars remain, that is, admonitions of the conscience."

"Although God forgives the sins of those repenting, every sin demands a cleansing punishment. For example, after Christ said to the wise thief: "Today you will be with Me in Paradise," his knees were broken. And what was it like to hang on his hands only, with broken kneecaps, for some three hours? It meant that he had to cleanse himself through suffering. The cleansing of those sinners who die immediately after repentance, is done through the prayers of the Church and those present, while those living, have to cleanse themselves through a change in their lifestyles and charity that would cover their sins.



Elder Ambrose of Optina

Πώς πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό, ώστε Εκείνος μπορεί ν'ακούσει τις προσευχές μας...( Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου )

Να πώς πρέπει να ζητάς κάτι, από το Θεό: «Κύριε, Εσύ βλέπεις ότι χρειάζομαι το τάδε πράγμα ή ότι υποφέρω από τη δείνα συμφορά. Βοήθησέ με, όπως ξέρεις και όπως θέλεις! Γενηθήτω το θέλημα Σου ...;»,
Μ' αυτή την εσωτερική τοποθέτηση, να προσεύχεσαι πολύ. Όχι μια φορά, εστω και παρατεταμένα, ούτε για μια μέρα μόνο,αλλά για εβδομάδες, μήνες, χρόνια ...; Όλο να ικετεύεις, όλο να κραυγάζεις: «Κύριε, βοήθησέ με! Κύριε, λύτρωσέ με! Ωστόσο, ας μη γίνει ό,τι θέλω εγώ, μα ό,τι θέλεις Εσύ». Αυτό ακριβώς έλεγε και ο Χριστός στη Γεθσημανή, όταν προσευχόταν στον Πατέρα Του.

Και η χήρα της ευαγγελικής παραβολής βρήκε τελικά το δίκιο της από τον άδικο εκείνο δικαστή, μόνο και μόνο επειδή δεν κουράστηκε να τον παρακαλάει για πολύ καιρό. Κάποιος σοφός είπε το λόγο τούτο: «Πρέπει να γίνεις φορτικός στο Θεό και στους άγιους Του!».
Γιατί ο Κύριος δεν εκπληρώνει πάντοτε τα αιτήμα­τά μας;
Η προσευχή ποτέ δεν πάει χαμένη, είτε ο Θεός μας εισακούει είτε όχι. Και φυσικό είναι να μη μας εισακούει πάντα, γιατί συχνά Του ζητάμε πράγματα άχρηστα και ανώφελα. Και τότε όμως, εκτιμώντας τον κόπο της προσευχής μας, μας δίνει, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, κάτι άλλο, χρήσιμο και ωφέλιμο.
Αυτός που σας είπε, "Και τί κέρδισες ως τώρα από την προσευχή;", είναι ανόητος. Εμείς όταν προσευχόμαστε, ζητάμε από το Θεό κάτι που θεωρούμε αγαθό. Αν, όμως, στην πραγματικότητα είναι ή θα αποβεί επιζήμιο - και αυτό το ξέρει ο Παντογνώστης- τότε Εκείνος δεν εκπληρώνει το αίτημά μας.

Μη εκπληρώνοντάς το, λοιπόν, μας ευεργετεί, γιατί αλλιώς θα παθαίναμε κακό, κακό που δεν είμαστε σε θέση να προβλέψουμε.


Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Ας μεθύσουμε πνευματικά ( Γεροντας Παϊσιος )

- Γέροντα, φοβάμαι μήπως δεν σωθώ.


- Μη φοβάσαι μαζί θα πάμε επάνω. Μόνο να πης στην Γερόντισσα να μας δώση δύο μεγάλα μπουκάλια για τον δρόμο -πρόσεξε να είναι πλαστικά για να μην σπάσουν στο ταξίδι! ...;

Θα τα γεμίσουμε νερό και ,μέχρι να ανεβούμε στον Ουρανό, από την κούραση θα το πιούμε! Μόνον τρία δάκτυλα θα αφήσουμε και θα παρακαλέσουμε τον Χριστό να το ευλογήση, να το κάνη κρασί και μετά θα το πιούμε και θα μεθύσουμε πνευματικά κοντά στον Χριστό.
- Γέροντα, ποιό είναι αυτό το νερό;
- Είναι η αγάπη προς τον Χριστό και τους αδελφούς .
- Και η μέθη;
- Είναι η μέθη από το Άγιο πνεύμα. Αυτοί που μεθούν από το Άγιο Πνεύμα , αγάλλονται συνέχεια από την στοργή του Θεού, του Πατέρα τους.
Αν μεθύση ο άνθρωπος πνευματικά με το ουράνιο κρασί, η ζωή του εδώ στην γη γίνεται μαρτυρική, με την καλή όμως έννοια. Αχρηστεύεται για τον κόσμο, αδιαφορεί για καθετί γήινο και όλα τα «θεωρεί σκύβαλα». Βλέπεις, όσοι πίνουν πολύ και μεθούν, μετά δεν νοιάζονται για τίποτε. «Μπάρμπα- Θανάση, το καλύβι σου καίγεται», φώναζαν σε κάποιο γεροντάκι που το καλύβι του είχε πάρει φωτιά. «Άσ' το να καή» έλεγε αυτός, γιατί είχε πιει και ήταν μεθυσμένος! ...;
Η άλλη μέθη, η ουράνια, είναι καλή, αλλά πρέπει να είναι κανείς συνέχεια εκεί, στο ατέλειωτο βαρέλι, το ουράνιο. Εύχομαι να βρήτε την παραδεισένια θεία κάνουλα και να πίνετε και να μεθάτε συνέχεια από το παραδεισένιο κρασί. Αμήν


Γεροντας Παϊσιος

Why do we fast... ( Saint Seraphim of Sarov )

The leader of feats and our Saviour, the Lord Jesus Christ, before setting out on the feat of redeeming the human race, fortified Himself with a lengthy fast. And all ascetics, proceeding to work for the Lord, armed themselves by fasting and did not set out on the path of the Cross without the feat of fasting. They measured the very success of their ascetism by their success in fasting.

Despite their fasting, and to the surprise of others, the holy fathers did not know weakness but always remained hearty, strong and ready for the task at hand. Illnesses were rare among them and their lives were extraordinarily prolonged.

During the time that the body of one fasting becomes thin and light, the spiritual life attains to perfection and reveals itself through miraculous manifestations. The spirit then performs its actions as if in a bodiless body. External feelings are as shut out, and the mind, renouncing the worldly, ascends to the heavenly and becomes completely immersed in the contemplation of the spiritual world. Yet not everyone can take upon himself strict rules of abstinence from everything, nor deprive himself completely of all that serves to relieve infirmities: "He that is able to receive it, let him receive it" (Mt. 19:12).

One should take enough food everyday to strengthen the body, so that it can be a friend and helper to the soul in accomplishing virtues: otherwise it can happen that through the exhaustion of the body the spirit can weaken. On Wednesdays and Fridays, particularly during the four Lenten periods, follow the example of the Fathers and take food once a day — and the Angel of the Lord will affix himself to you



Saint Seraphim of Sarov

In order for our prayers to be heard by the saints......( Saint Theophan the Recluse )

Have you ever wondered about how the saints can hear our prayers. This is a question that Saint Theophan tries to answer for us using the analogy of a telegraph line,


He writes,

When true prayer–that is, sincere prayer–moves in the soul, then that prayer, by means of the action of the element upon it, flies it has if on a beam of light to the Saints, and tells him what we want and what we are praying about. There is no gap between the time we make our prayer and when it is heard; the only necessity is that it comes from our heart. It is our telegraph line to Heaven. The very same prayers, which are not from our heart, but which come only from our head and tongue, do not produce a ray which rises to heaven, and they are not audible there. Those are not even prayers, but only prayer-like modes.Prayers need to be sincere and said with feeling and not just read as if reading an email. Only those that are sincere are heard according to Saint Theophan. As proof he suggests you notice how you feel after you have prayed fervently. If it was sincere you will feel a calming and an inner assurance that you will be able to cope with what is troubling you. This is the response that comes like the speed of light to a sincere prayer.


Saint Theophan says,

Prayer comes to someone who labors at it, but it will not come to anyone who does not work at it. We see that the Holy Fathers labored a great deal at prayer, and by these very labors kindled within themselves a prayerful spirit.Our thoughts in prayer must reflect a humbleness. Ask always, "if It be you will." Ask always for forgiveness of your failing to act as God has intended. And, always give thanks for all God does give you, knowing that even in times of difficulty He is providing you what you need for you spiritual growth. Keep in mind that your aim is to become one with Him in His Kingdom and that all things of this world are only temporary and means for our becoming one with God.


Saint Theophan the Recluse
Reference: The Spiritual Life, p 84-86

The essence of Holy Water ( Saint John of San Francisco )

During this time many Orthodox Christian will take from the Church bottles of Holy water to be used throughout the year. It is common for the priest to come to the home during this period to bless the home with Water that has been consecrated on the day of Theophany. Here are some thoughts on the value of Holy Water by Saint John of San Francisco.

On Theophany, the Day of the Lord's Baptism, every year a great miracle is performed. The Holy Spirit, coming down upon the water, changes its natural properties. It becomes incorrupt, not spoiling, remaining transparent and fresh for many years. This Holy Water receives the grace to heal illnesses, to drive away demons and every evil power, to preserve people and their dwellings from every danger, to sanctify various objects whether for church or home use. Therefore, Orthodox Christians with reverence drink Holy Water — a great Agiasma (holy thing), as the Greeks call it.
One should always have at home enough Theophany water to last the whole year, and make use of it at every need: in cases of illness, leaving on a journey, whenever one is upset, students prior to examinations, etc. People who drink a little Holy Water daily, before eating any kind of food, do well. It strengthens the powers of our soul—if it is done with prayer and reverence, and one does not merely expect a mechanical result from it.


Reference: From a sermon by Saint John of Shanghai and San Francisco