Κατευθυνθήτω η προσευχη μου ως θυμίαμα - 'Let My Prayers Rise As Incense' ( video )

Ο 50 ψαλμος και το πνευματικο μυστικο που εχει - Γερον Εφραιμ. ( video )

σκητη Αγιου Ανδρεα Καρυες , Αγιον Ορος

Θεραπεία νεαρού μαθητή στην Κύπρο ( Άγιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης )

Η Δ.Σ. από τη Λάρνακα της Κύπρου διηγείται:
- Ο γιος μου Γιώργος, δεκαπέντε χρονών, είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Για πέντε ως έξι μήνες συνέχεια, κάθε μέρα, λιποθυμούσε. Πήγαμε σε πολλούς γιατρούς, ξοδέψαμε πολλά λεφτά, υποφέραμε πολύ, μέχρι που ακούσαμε για τον Άγιο Γεράσιμο και τον ηγούμενο Χρυσόστομο.
Μιλήσαμε μαζί του και μετά από παράκληση στον Άγιο, το παιδί έγινε καλά. Τώρα εργάζεται κανονικά. Ενώ πιο πριν είχε και πρόβλημα καρδιάς από πολύ μικρός, οι τελευταίες εξετάσεις έδειξαν ότι χαίρει άκρας υγείας και δεν έχει το παραμικρό.




Άγιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης

O αδερφός που σώθηκε χωρίς κόπο επειδή δεν κατέκρινε.

Κάποτε είχε πάει ένας κοσμικός στην Σκήτη των Καυσοκαλυβίων, για να γίνει Μοναχός. Οι Πατέρες όμως της Σκήτης δεν τον δέχονταν, γιατί, εκτός που ήταν ράθυμος και αμελής, ήταν και πολύ σκανδαλοποιός και δημιουργούσε συνέχεια θέματα.

Επειδή εκείνος αναπαυόταν στην Σκήτη, παρακάλεσε τους Πατέρες να τον αφήσουν να μένει ως λαϊκός και να εργάζεται καμιά φορά.

Έτσι λοιπόν πέρασε την ζωή του με ραθυμία και αμέλεια μέχρι την ώρα του θανάτου του, που έπεσε πια στο κρεββάτι και ψυχορραγούσε. Οι Πατέρες όμως του συμπαραστέκονταν και βρίσκονταν συνέχεια κοντά του.

Μια μέρα ο ετοιμοθάνατος έχει έρθει σε έκσταση και έκανε νοήματα. Οι Πατέρες απορούσαν τι συμβαίνει! Όταν συνήλθε, τους διηγήθηκε το εξής φοβερό:

-Είδα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ μ' ένα χαρτί στα χέρια του, που είχε όλες τις αμαρτίες μου, και μου είπε:

«Βλέπεις; αυτά εδώ τα έκανες όλα, γι' αυτό ετοιμάσου να πας στην κόλαση».

Τότε εγώ του λέω:

«Για κοίταξε, ανάμεσα σ' αυτά τα αμαρτήματα, υπάρχει το αμάρτημα της κατακρίσεως;»

Ψάχνει ο Αρχάγγελος, και μου λέει:

«Όχι, δεν υπάρχει».

«Οπότε, του λέω, δεν πρέπει να πάω στην κόλαση, σύμφωνα με αυτό που είπε ο Κύριος: Μη κρίνετε, και ου μη κριθήτε».

Τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ έσχισε το χαρτί με τα αμαρτήματά μου.

Έτσι, Πατέρες μου, πάω στον Παράδεισο. Όταν μου είχατε πει ότι δεν κάνω για Μοναχός στην Σκήτη και εργαζόμουν ως λαϊκός και εκκλησιαζόμουν στο Κυριακό τις εορτές, είχα ακούσει τα λόγια του Ευαγγελίου Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε και είπα: «Ταλαίπωρε, τουλάχιστον αυτό να εφαρμόσεις», και αυτό με έσωσε δίχως άλλο κόπο.

Μόλις τελείωσε αυτά τα λόγια, παρέδωσε την ψυχή του στον Αρχάγγελο Μιχαήλ.

Αγιος Σεραφείμ του Σάρωφ και η Παναγία

Από τη χορεία των ρώσων αγίων, ξεχωριστή αγάπη στην Παναγία έτρεφε ό όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ. 'Αλλά και ή Μητέρα του Θεού τον περιέβαλλε με ιδιαίτερη εύνοια, όπως αποδεικνύουν οι πολλές της εμφανίσεις σ' αυτόν.

Το ακόλουθο όραμα του οσίου είναι το πιο εντυπωσιακό. Το διηγείται ή μοναχή του Ντιβέγιεβο Εύπραξία, γιατί αξιώθηκε κι αυτή να το απολαύσει μαζί με τον άγιο:

«Νωρίς το πρωί της 25ης Μαρτίου 1831 ακούστηκε μια δυνατή βοή καί ακολούθησε ένας αρμονικός ύμνος. Ή πόρτα του δωματίου άνοιξε μόνη της κι απλώθηκε παντού φως κι εύωδία. Ό στάρετς Σεραφείμ ήταν γονατιστός με τα χέρια υψωμένα. Εγώ έτρεμα.

Ξαφνικά σηκώνεται καί μου λέει:

- Μη φοβάσαι, παιδί μου. Να, ή Δέσποινα μας, ή Ύπεραγία Θεοτόκος έρχεται κοντά μας!

Πράγματι, μπροστά πήγαιναν δύο άγγελοι κρατώντας ανθισμένα κλαδιά. Ακολουθούσαν ό Τίμιος Πρόδρομος καί ό Θεολόγος άγιος Ιωάννης, ενώ πίσω τους έκανε την εμφάνιση της ή Παναγία με δώδεκα παρθενομάρτυρες.

Ή Θεοτόκος, φορώντας ένα λαμπρό μανδύα κι ένα υπέροχο στέμμα, με πλησίασε, ενώ ήμουν πεσμένη κάτω. Με άγγιξε καί ευδόκησε να μου πει:

- Σήκω, αδελφή, καί μη φοβάσαι. Μαζί μου έχουν έρθει παρθένες σαν κι εσένα.

Δεν κατάλαβα πώς σηκώθηκα. Ή βασίλισσα επανέλαβε:

- Μη φοβάσαι. Ήρθαμε να σας επισκεφθούμε.

Ό π. Σεραφείμ, όρθιος μπροστά στην Παναγία, μιλούσε μαζί της με πολλή οικειότητα. Ή Θεοτόκος του είπε πολλά. "Αν καί συμμετείχα στο όραμα, δεν μπόρεσα ν' ακούσω τί έλεγαν. "Άκουσα μόνο το εξής:

- Μην αφήνεις τίς παρθένες μου του Ντιβέγιεβο.

- Ώ Δέσποινα! Τίς συγκεντρώνω, αλλά δεν μπορώ να τίς κατευθύνω μόνος μου.

- Θα σε βοηθήσω σε όλα εγώ. Θα τίς διδάξεις την υπακοή. "Αν την κρατήσουν, θα είναι μαζί σου καί κον­τά μου. Διαφορετικά, θα χάσουν τη θέση πού τους ετοιμάζω ανάμεσα σ' αυτές εδώ τίς παρθένες. Ούτε τέτοια θέση ούτε τέτοιο στεφάνι θ' απολαύσουν. "Οποιοσδή­ποτε τίς προσβάλει, θα τιμωρηθεί από μένα. Κι όποιος τίς διακονήσει για την αγάπη του Χριστού, θα βρει έλεος ενώπιον Του. Κατόπιν ή Παναγία στράφηκε σ' εμένα.

- Κοίταξε, μου είπε, αυτές τίς παρθένες καί τα στεφάνια τους. Μερικές άφησαν επίγεια βασίλεια καί πλούτη για την ουράνια Βασιλεία. Όλες αγάπησαν την εκούσια πτώχεια, αγάπησαν μόνο τον Κύριο, καί γι' αυτό βλέπεις πόση δόξα καί τιμή αξιώθηκαν. Όπως υπέφεραν οι αρχαίες μάρτυρες, έτσι υποφέρουν καί οι σημερινές. Μόνο πού εκείνες υπέφεραν φανερά, ενώ σήμερα υποφέρουν μυστικά, με θλίψη καρδίας. Ό μισθός τους όμως θα είναι ό ίδιος.

Γυρίζοντας υστέρα ή Θεοτόκος στον Στάρετς, τον ευλόγησε καί του είπε:

- Σύντομα, αγαπητέ μου, θα είσαι μαζί μας!

Κατόπιν ό όσιος αντάλλαξε μαζί της χαιρετισμό, κα­θώς καί με όλους τους αγίους. Κάποιος άπ' όλους γύρισε καί μου είπε:

-Αξιώθηκες αυτό το όραμα χάρη στίς προσευχές των πατέρων Σεραφείμ, Μάρκου, Ναζαρίου καί Παχωμίου.

Ξαφνικά όλα χάθηκαν. Το όραμα, πού είχε διαρκέσει λιγότερο από μία ώρα, τελείωσε. Ήταν το δωδέκα­το πού αξιώθηκε ν' απολαύσει ό όσιος Σεραφείμ στην επίγεια ζωή του».

True prayer is undistracted ( Saint Nektarios of Aegina )

True prayer is undistracted, prolonged, performed with a contrite heart an alert intellect. The vehicle of prayer is everywhere humility, and prayer is a manifestation of humility. For being conscious of our own weakness, we invoke the power of God.

Saint Nektarios of Aegina

Christ came because of.... ( St. Seraphim of Sarov )

Christ came because of: (1) God's love towards the human race: "For so God loved the world, that He gave His only begotten Son" (John 3:16); (2) the restoration of the image and likeness of God in fallen man; (3) the salvation of human souls: "For God sent not his Son into the world to condemn the world; but that the world through him might be saved" (John 3:17).

And so, we, following the goals of our Redeemer, the Lord Jesus Christ, must lead our lives according to His Godly teaching, in order to save our souls by it.



St. Seraphim of Sarov

What is Anathema ( Saint John of Shanghai )

The Greek word "anathema" consists of two words: "ana," which is a preposition indicating movement upward and "thema," which means a separate part of something. In military terminology, "thema" meant a detachment; in civil government "theme" meant a province. We currently use the word "theme," derived from "thema," to mean a specific topic of a written and intellectual work.

"Anathema" literally means the lifting up of something separate. In the Old Testament, this expression was used both in relation to that which was alienated due to sinfulness as well as, to that which was dedicated to God.

In the New Testament, in the writings of the Apostle Paul it is used once in conjunction with "maranatha," meaning the coming of the Lord. The combination of these words means separation until the coming of the Lord; in other words being handed over to Him (1 Cor. 16:22).

The Apostle Paul uses "anathema" in another place without the addition of "maranatha" (Cal. 1:8-9). Here "anathema" is proclaimed against the distortion of the Gospel of Christ, as it was preached by the Apostle, no matter by whom this might be committed, whether by the Apostle himself or an angel from the heavens. In this same expression there is also implied: "let the Lord Himself pass judgement," for who else can pass judgement on the angels?

St. John the Theologian in Revelation (22:3) says that in the New Jerusalem there will not be any anathema. This can be understood in two ways: giving the word anathema both meanings: 1) there will not be any lifting up to the judgement of God, for this judgement has already been accomplished; 2) there will not be any special dedication to God, for all things will be the holy things of God, just as the light of God enlightens all (Rev. 21:23).

In the acts of the Councils and the further course of the New Testament Church of Christ, the word "anathema" came to mean complete separation from the Church. "The Catholic and Apostolic Church anathematizes," "let him be anathema," "let it be anathema," means a complete tearing away from the Church. While in cases of "separation from the communion of the Church" and other epitimia or penances laid on a person, the person remained a member of the Church, even though his participation in her grace-filled life was limited. Those given up to anathema were thus, completely torn away from her until their repentance. Realizing that she is unable to do anything for their salvation, in view of their stubbornness and hardness of heart, the earthly Church lifts them up to the judgement of God. That judgement is merciful unto repentant sinners, but fearsome for the stubborn enemies of God. "It is a fearful thing to fall into the hands of the living God . . . for our God is a consuming fire" (Heb. 10:31; 12:29).

Anathema is not final damnation because until death, repentance is possible. "Anathema" is fearsome, but not because the Church wishes anyone evil or God seeks their damnation. They desire that all be saved. However, it is fearsome to stand before the presence of God in the state of hardened evil as nothing is hidden from Him.

"It is fearsome to fall into the hands of the living God: this is a tribunal of thoughts and movements of hearts. Let no one enter tempting the unblemished faith: but in meekness and fear let us come before Christ, that we may receive mercy and find grace for help at the proper time" (Stichera of the Aposticha, Palm Sunday, Vespers).

Saint John of Shanghai