Μοῦ ἔλεγε κάποια μέρα: “Ἔρχονται σε μένα καμιὰ φορὰ καὶ ἀγόρια καὶ κορίτσια. Τὰ καημένα τὰ παιδιὰ καὶ τί δὲν ἔχουν κάνει, ὅλες τὶς ἁμαρτίες τις σαρκικὲς τὶς ἔχουν κάνει, μὰ ἐγὼ τ’ ἀγαπῶ”.
Ὁ Γέροντας δὲν δικαιολογοῦσε τὶς πράξεις τῶν παιδιῶν. Τὶς χαρακτήριζε ὡς σαρκικὲς ἁμαρτίες, ἀλλὰ συγχρόνως τὰ ἀγαποῦσε σὰν πολύτιμες ψυχὲς “ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανε”. Μὲ τὴν ἀγάπη του, τοὺς προσείλκυε σὰν μαγνήτης καὶ τοὺς θεράπευε σταδιακὰ ἀπὸ τὴ σαρκολατρεία τους.
Ἡ πατερικὴ αὐτὴ στάση τοῦ Γέροντα, παρεξηγήθηκε ἀπὸ μερικοὺς πουριτανοὺς συντηρητικούς, ποὺ ἐπένθησαν, καὶ μερικοὺς ἀνεύθυνους προοδευτικούς, ποὺ πανηγύρισαν, γιὰ τὴν ἴδια αἰτία: γιὰ τὸ ὅτι τάχα ὁ Γέροντας “ἀνέχεται” τὶς σαρκικὲς ἁμαρτίες. Δὲν καταλάβαιναν, ὅτι ἡ ἁμαρτία δὲν καταπολεμεῖται, οὔτε μὲ τὴ μισαλλόδοξη καταδίκη τοῦ ἁμαρτωλοῦ, οὔτε μὲ τὴν ἔνοχη νομιμοποίηση τῆς πτώσης. Ὁ Γέροντας πολεμοῦσε ἀποτελεσματικὰ τὴν ἁμαρτία, ἀγαπώντας τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ βοηθώντας τον στὴ συνειδητοποίηση τῆς εὐθύνης γιὰ τὶς πτώσεις του, καὶ τῆς δυνατότητας ἐν Χριστῷ τῆς ἀπαλλαγῆς του καὶ ἀπ’ αὐτὲς καὶ ἀπὸ τὴν ἐνοχή, διὰ τῆς μετανοίας καὶ τῆς συγχωρήσεως καὶ τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Ἤθελε νὰ ὁδηγεῖ στὴν καινούργια ζωή, καὶ ὄχι νὰ ταλαιπωρεῖ τὶς ψυχὲς μὲ τὴν παλιά.
Ἀνθολόγιο συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 321
As sight is superior to all the other senses,
so prayer is more divine than all the other virtues....
Evagrios the Solitary
The more the rain falls on the earth, the softer it makes it.
Similarly, Christ's holy name gladdens the earth of our heart the more we call upon it ....
St. Hesychias the Priest
A Christian's life is a ceaseless, Christ-centered theophany, the Holy Spirit, through the holy mysteries and the holy virtues, transmits Christ the Saviour to each believer, renders him a living tradition....
St. Justin Popovich
Ποτέ δεν έχει υπάρξει τέτοια εποχή ψεύτικων διδασκάλων, όπως συμβαίνει στον θλιβερό εικοστό αιώνα, τον τόσο πλούσιο σε υλικές απολαύσεις και τόσο φτωχό στο μυαλό και την ψυχή. Κάθε άποψη που συλαμβάνεται, ακόμη και η πιο παράλογη, ακόμη και εκείνη που απορριπτόταν μέχρι τώρα με την καθολική συγκατάθεση όλων των εκπολιτισμένων λαών, έχει τώρα την ιδεολογική της αρχή και το <<δάσκαλό>> της. Μερικοί …από αυτούς τους δασκάλους έρχονται με την επίδειξη η την υπόσχεση <<πνευματικής δύναμης>> και ψέυτικων θευμάτων, όπως κάποιοι αποκρυφιστές και <<χαρισματούχοι>>, αλλά οι περισσότεροι από τους σύγχρονους δασκάλους δεν προσφέρουν παρά μία αδύνατη σωρία ανεπεξέργαστων ιδεών που πήραν <<από τον αέρα>>, όπως ήταν, η από κάποιο σύγχρονο αυτόκλητο <<σοφό άνδρα>> (η γυναίκα), ο οποίος γνωρίζει περισσότερα από όλους τους αρχαίους, κυρίως επειδή ζει στους <<φωτισμένους>> σύγχρονους καιρούς μας. Κατά συνέπεια, η φιλοσοφία έχει χίλιες σχολές και <<ο χριστιανισμός>> χίλιες αιρέσεις. Που βρίσκεται η αλήθεια σε όλα αυτά, εάν πράγματι πρόκειται να βρεθεί μέσα στους πιο αποπροσανατολισμένους καιρούς μας;
Μόνο σε ένα μέρος μπορεί να βρεθεί η πηγή της αληθινής διδασκαλίας, που προέρχεται από τον ίδιο τον Θεό, που δεν μικραίνει κατά την διάρκεια των αιώνων αλλά πάντα είναι δροσερή, όντας μία και η ίδια μέσα σε όλους εκείνους που την διδάσκουν αληθινά, που οδηγεί εκείνους που την ακολουθούν στην αιώνια σωτηρία. Αυτό το μέρος είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, η πηγή είναι η χάρις του Παναγίου Πνεύματος και οι αληθινοί δάσκαλοι του θείου δόγματος που πηγάζει από αυτήν την πηγή είναι οι Άγιοι Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
π. Σεραφείμ Ρόουζ
από τό βιβλίο : π. Σεραφείμ Ρόουζ, “Η ζωή καί τα έργα του”, τόμος Β’, σελ. 159-160.
http://www.diakonima.gr
