Κομποσχοίνι (The Holy Prayer) - Video

Κομποσχοίνι «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλό» Η εταιρία «Trisagion Films» παρουσιάζει έναν θησαυρό της Ορθοδοξίας, το κομποσχοίνι, που είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο ιερά μας όπλα στον πνευματικό πόλεμο!

5 τρόποι μετανοίας ( Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου )

 

         

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πρακτικά μας δείχνει πέντε δρόμους της μετανοίας. Μας λέγει:

Πρώτος δρόμος μετανοίας είναι ν' αυτοκαταδικάζεσαι για τις αμαρτίες σου. Ο Κύριος εκτιμά ιδιαίτερα αυτή σου την πράξη. Αυτός που μόνος του καταδίκασε τ' αμαρτήματά του πολύ δύσκολα θα τα επαναλάβει. Η έγκαιρη εξέγερση της συνειδήσεως σου διά της αυτοκατηγορίας δεν θα έχει κατήγορο στο ουράνιο κριτήριο.

Δεύτερος αξιόλογος δρόμος μετανοίας είναι να μη βαστάς κακία για κανένα, ακόμα και γι' αυτούς τους εχθρούς σου. Να συγκρατείς πάντοτε την οργή σου, να συγχωρείς τ' αμαρτήματα των άλλων, γιατί έτσι θα εξαλείψει και τα δικά σου ο Κύριος. Είναι αυτό ένα αποτελεσματικό καθαρτικό, αφού μας το υπέδειξε ο ίδιος ο Κύριος λέγοντας: Αν συγχωρέσετε τους χρεώστες σας, τότε θα σας συγχωρήσει σίγουρα και ο ουράνιος πατέρας μας (Ματθ. 6. I).

Τρίτος ασφαλής δρόμος μετανοίας είναι η ορθή, θερμή και εκ βαθέων καρδιακή προσευχή. Μη λησμονάμε την ευαγγελική χήρα που επέμενε στο αίτημα της στον δύστροπο δικαστή και τελικά έλαβε το ποθούμενο (Λουκ. 18, 1-8). Αν εκείνη έλαβε για την επιμονή της από τον αδιάντροπο δικαστή, πόσο μάλλον εμείς που έχουμε ουράνιο πατέρα ήμερο, φιλικό και φιλάνθρωπο και οπωσδήποτε θα μας δωρίσει τα προς τη σωτηρία μας αιτήματα.

Τέταρτος σίγουρος δρόμος μετανοίας είναι της ελεημοσύνης, που η δύναμή της είναι ανέκφραστα μεγάλη. Ο προφήτης Δανιήλ είπε στον βασιλέα Ναβουχοδονόσορα να ξεπλύνει τις πολλές αμαρτίες του μ' ελεημοσύνη και τ' ανομήματά του με το να ευσπλαγχνισθεί τους φτωχούς. Η αγάπη είναι ικανή να εξαλείψει αμαρτήματα. Ο μετανοημένος παραβάτης με τη φιλανθρωπία επανορθώνει τα πάντα με τον αγώνα του και τη χάρη του Θεού.

Πέμπτος δρόμος σταθερός ο συνδυασμός πηγαίας μετριοφροσύνης κι εγκάρδιας ταπεινοφροσύνης. Μάρτυρας προς τούτο ο τελώνης της ευαγγελικής παραβολής. Η γνήσια ταπεινοφροσύνη του αποτίναξε όλο το βαρύ φορτίο των αμαρτημάτων του.

Καταλήγει λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, ο ιερός Χρυσόστομος: Να καταδικάζουμε τις αμαρτίες μας, να συγχωρούμε τις αμαρτίες των αδελφών μας, να 'χουμε κερδοφόρα προσευχή, καρπούς ελεημοσύνης και ταπεινοφροσύνης, δίχως να καθυστερούμε, δίχως να χάνουμε ούτε μία μέρα και ώρα βαδίζοντας τους πέντε αυτούς σωτήριους δρόμους καθημερινά.

(Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, «Χριστός χριστιανούς χαρά χαρίζει», εκδ. Τήνος)

Repentance - The Ship that brings us to the Divine Harbor (Saint Isaac the Syrian )

Saint Isaac the Syrian compares our life in this world to crossing the sea in a ship.

Just as it isn't possible for someone to cross the great sea without a ship, so someone can't reach love without fear. We can cross the tempestuous sea placed between us and the spiritual paradise only with the ship of repentance, borne by the oarsmen of fear. If these oarsmen of fear don't handle the ship of repentance well, by which we cross the sea of this world toward God, we will be drowned in it. Repentance is the ship, fear is the rudder, love the divine harbor. So fear puts us in the ship of repentance and we cross the tempestuous sea and it guides us to the divine harbor, which is love where all those who labor and have been enlightened by repentance arrive. And when we have reached love, we have reached God. And our journey has ended and we have reached the island which is beyond this world.








Notice how he emphasizes that it is only with this "ship of repentance" that we can reach our goal. Repentance is essential to arrive at the "divine harbor." It is the fundamental way we move toward perfection and a virtuous life of love based on God's grace. It is because of our desire for God's love, and to love others that we repent.


Ref: Orthodox Spirituality, p 140

Repentance as a Sacrament

In the Mystery of Repentance we, first, carefully prepare ourselves. We go to the priest to rid ourselves of the garbage we have accumulated to free our souls of the burden our sinfulness places on us. The priest is our witness as we make our confession to God. We do so with upmost sincerity and with contrition. Standing in the presence of another person is humbling. This act is essential to embrace the most accentuated feeling of humility. In it we realize that our deliverance from sin also depends on the support and help we get from others. We transcend our ego and individualistic nature in this act. By admitting our weakness and failings before another person in the priest, we place ourselves in a humble position seeking help and instruction. We make ourselves open to receive objective external guidance for our sinful nature.

This act is essential for our spiritual growth and was given to us by God in His Church for our benefit.

Saint Mark the Ascetic says,

Nobody is as gracious and merciful as the Lord is, but even He does not forgive the sins of the man who does not repent;... we are being condemned not because of the multitude of our evils, but because we do not want to repent.

Confession before a priest not only results an total absolution and a cleansing of your record in God's eyes, but it humbles us, cures our pride, and instills in us shame and fear, protecting us from future sins. We also receive advice from an object view point. We are given instruction to aid us in our spiritual growth. We are taught how to struggle with our passions, how to fight them so others are no longer aware of them. But, if you do not what to be healed by this Sacrament then you will both expose yourself to ongoing abuse in your daily life and be disgraced before the entire universe at the Final Judgment.

Abbas Isaiah advises us:

The tryly repentant man receives forgiveness of his sins, is conciled with God, the Church, and his own conscience, and thus regains the precious filial striving towards God as Father, and benefits for all the gifts of His fatherly love and kindness.

The sacrament is too often a forgotten sacrament, but one of the most powerful. It brings joy, freedom of the soul, and a lifting of our burdens.

Ref: Orthodox Spirituality, p 145 - 146.

Ο Θεός ότι δεν είναι σωστό θα το πετάξει πέρα

 

             

Ο Θεός ότι δεν είναι σωστό θα το πετάξει πέρα, όπως το μάτι πετάει το σκουπιδάκι. Δουλεύει ο διάβολος, αλλά δουλεύει και ο Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να προκύψη από αυτό καλό.

Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια και ο Θεός τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό. Γι' αυτό μη στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ο Θεός, πού κυβερνά τα πάντα και θα καθίσει τον καθέναν στο σκαμνί, για να απολογηθεί για το τι έπραξε, οπότε και θα τον ανταμείψει ανάλογα. Θα αμειφθούν αυτοί που θα βοηθήσουν μία κατάσταση και θα τιμωρηθεί αυτός πού κάνει το κακό.

Τελικά ό Θεός θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αλλά ο καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ' αυτά τα δύσκολα χρόνια με την προσευχή, με την καλωσύνη.

Σήμερα προσπαθούν να γκρεμίσουν την πίστη, γι' αυτό αφαιρούν σιγά-σιγά από καμμιά πέτρα, για να σωριασθεί το οικοδόμημα της πίστεως.

Όλοι όμως ευθυνόμαστε για το γκρέμισμα αυτό· όχι μόνον αυτοί που αφαιρούν τις πέτρες και το γκρεμίζουν, αλλά και όσοι βλέπουμε να γκρεμίζεται και δεν προσπαθούμε να το υποστυλώσουμε. Όποιος σπρώχνει στο κακό τον άλλον θα δώσει λόγο στον Θεό γι' αυτό. Και ο διπλανός όμως θα δώσει λόγο, γιατί έβλεπε εκείνον να κάνη κακό στον συνάνθρωπο του και δεν αντιδρούσε. Ο κόσμος εύκολα πιστεύει έναν άνθρωπο που έχει τον τρόπο να πείθει.

- Ο λαός, Γέροντα, είναι σαν θηρίο. - Εγώ από τα θηρία δεν έχω παράπονο. Βλέπεις, τα ζώα δεν μπορούν να κάνουν μεγάλο κακό, γιατί δεν έχουν μυαλό, ενώ ο άνθρωπος που φεύγει μακριά απότον Θεό γίνεται χειρότερος από το μεγαλύτερο θηρίο! Κάνει μεγάλο κακό. Το δυνατό ξίδι γίνεται από το χαλασμένο κρασί.

Τα άλλα τα τεχνητά ξίδια δεν είναι τόσο δυνατά... Πιο φοβερό είναι, όταν ο διάβολος συμμαχήσει με έναν άνθρωπο διεστραμμένο· τότε κάνει διπλό κακό στους άλλους, όπως ό σαρκικός λογισμός, όταν συμμαχήσει με την σάρκα, τότε κάνει μεγαλύτερο κακό στην σάρκα. Για να συνεργασθεί ο διάβολος με έναν τέτοιο άνθρωπο, πρέπει αυτός να είναι υπολογίσιμος, να έχει κακή προαίρεση, κακία. Στην συνέχεια, Θεός φυλάξοι, αυτοί θα φέρουν δυσκολίες, θα στριμώξουν ανθρώπους, μοναστήρια.

Η Εκκλησία, ο Μοναχισμός, θα τους κάνη κακό, γιατί θα τους εμποδίσει στα σχέδια τους. Μόνον πνευματικά μπορεί να αντιμετωπισθεί η σημερινή κατάσταση, όχι κοσμικά. Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα, θα πετάξει έξω κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα τα άχρηστα, και μετά θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.

Σ' αυτήν την κατάσταση θα δείτε, άλλοι θα έχουν καθαρό μισθό και άλλοι θα ξοφλούν χρέη. Θα γίνουν έτσι τα πράγματα, που δεν θα στενοχωριέται κανείς για την ταλαιπωρία που θα περνάνε - δεν θα λέει φυσικά «δόξα σοι ο Θεός». Πόσο ο Θεός μας αγαπά! Αυτά που γίνονται σήμερα και αυτά που σκέφτονται να κάνουν, αν γίνονταν πριν από είκοσι χρόνια που είχε περισσότερη πνευματική άγνοια ο κόσμος, θα ήταν πολύ δύσκολα. Τώρα ξέρει ο κόσμος· η Εκκλησία δυνάμωσε. Ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο, το πλάσμα Του, και θα φροντίσει γι'αυτά που του χρειάζονται, φθάνει ο άνθρωπος να πιστεύει και να τηρεί τις εντολές Του.

πατηρ Παϊσιος

Σε μερικούς δεν συμφέρει να υπάρχει η Ελλάδα

          

Πάνε να εξαφανίσουν ένα ορθόδοξο έθνος. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό;
Ένα ορθόδοξο έθνος σήμερα είναι μεγάλη υπόθεση! Παλιά είχαμε την φιλοσοφία.
Η Αγία Αικατερίνη με βάση την φιλοσοφία αποστόμωσε τους φιλοσόφους. Οι φιλόσοφοι ετοίμασαν τον δρόμο για τον Χριστιανισμό.
Το Ευαγγέλιο γράφτηκε στα ελληνικά και διαδόθηκε στον κόσμο.
Μετά οι Έλληνες προχώρησαν να φωτίσουν και τους Σλαύους.
Σε μερικούς δεν συμφέρει να υπάρχη η Ελλάδα." «Μας κάνει κακό, λένε.
Πρέπει να την εξαφανίσουμε».


(Γεροντας Παΐσιος)