"But the birth of Jesus Christ was as follows:
After His mother Mary was betrothed to Joseph, before they came together, she was found with
child of the Holy Spirit" (Mt. 1:18).
Prior to this verse, the Evangelist had given the genealogy of the Lord Jesus—more precisely, that of righteous Joseph—from the tribe of Judah and the house of David. In this genealogy, the Evangelist listed men who were born from men in a natural way, such as all mortal men on earth
are born. He then suddenly begins to describe the Lord's birth in the following way: "But the birth of Jesus Christ was as follows..." With this but, he wants to show the unusual and supernatural nature of His birth, which is completely dissimilar from the manner of birth of all Joseph's recorded
ancestors.
Mary, His mother, was betrothed to Joseph. In the eyes of the world, this betrothal was seen as an introduction to married life; but in the eyes of Mary and Joseph it could not be seen like this. Sought with tears from God, the Virgin Mary
was consecrated to God by her parents' vow. She, on her part, voluntarily took this vow made by her parents upon herself, as is seen in her many years of service in the Temple at Jerusalem. Could she have followed her own inclinations, she would undoubtedly have spent the rest of her life in the Temple, like Anna the daughter of Phanuel (Lk.2:36-37). However, the law ruled otherwise, and so it had to be. She was betrothed to Joseph not to live in marriage with him, but in order to escape marriage.
St. Ignatius says that the Virgin was betrothed "that His birth should be concealed from the devil. So that the devil should think of Him as born of a married woman and not a virgin.""Before they came together..."
These words do not mean that they afterwards came together as man and wife, or that this was in the Evangelist's mind. The Evangelist is, in this case, interested only in the birth of the Lord Jesus, and nothing more. He writes the above words in order to show that Christ’s birth was without the coming together of man and woman. Therefore,
understand the wise words of the Evangelist as though they had been written thus: "and without their coming together, she was found to be with child of the Holy Spirit."
How did Joseph react to the knowledge of the Virgin Mary's pregnancy? "Then Joseph her husband, being a just man, and not wanting to make her a public example, was minded to put her away secretly"(Mt. 1:19).
He acted, as we see, in obedience to God's law. He was obedient to God's will insofar as it had up till then been revealed to the Israelites. He also acted in humility before God.
"Justify not thyself," warns the wise Sirach (WSir. 7:5). That is, do not force too much justice on those who sin, but feel your own weakness and your own sins, and strive with mercy to lighten justice towards sinners.
Imbued with this spirit, Joseph did not consider giving the Virgin Mary over to justice for the suspected sin. "And not willing to make her a public example, he was minded to put her away
secretly." This plan of his shows us what an
exemplary man Joseph was: exemplary in justice and in mercy, such a one as the spirit of the old Law was able to instruct. With him, all things were as simple and clear as they could be in the soul of a God-fearing man.
St. Nikolai Velimirovic
«Να μη σκέπτεσθε μόνο τι θα φάτε, τι θα φορέσετε, τι μεγάλο σπίτι θα χτίσετε. Να κτυπάτε τις πόρτες των φτωχών, των αρρώστων, των ορφανών. Περισσότερο να προτιμάτε τα σπίτια των θλιμμένων παρά των χαρούμενων. Εάν κάνετε καλά έργα, θα έχετε μεγάλο μισθό από τον Θεό. Θ’ αξιωθείτε να δείτε θαύματα, και στην άλλη ζωή θα έχετε απέραντη αγαλλίαση».
Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης
Ήδη από τον έβδομο αιώνα, οι λεπροί εξορίζονταν, έχαναν τα δικαιώματά τους, την περιουσία τους και γίνονταν ίσοι με τους νεκρούς. Η λέπρα θεωρούταν σημείο αμαρτίας. Από τους κανόνες τις τρίτης συνόδου του Λατερανού προβλεπόταν ο περιορισμός τον λεπρών σε παρεκκλήσια ή νεκροταφεία. Η διαδικασία εισαγωγής τους στο λεπροκομείο απαιτούσε μια ακολουθία αντίστοιχη με την νεκρώσιμη.
Επιστρέφοντας στην Χίο, ο Άγιος Άνθιμος αποφασίζει να ζήσει στο λεπροκομείο. Με την ιερή του διακονία μετέτρεψε το άθλιο “Λωβoκoμείo” σε επίγειο παράδεισο. Οι ασθενείς τον αγάπησαν με όλη τους την καρδιά. Όλα τα φρόντιζε ο ίδιος. Όλοι άνηκαν στην οικογένειά του. Ήταν μάλιστα πάρα πολλοί ασθενείς που ενδύθηκαν το μοναχικό σχήμα. Η Υπεραγία Θεοτόκος έτρεχε αρωγός στην δύσκολη πάλη του Αγίου με τον ανθρώπινο πόνο. Αποκαλύφθηκε στον ναό του ιδρύματος η εικόνα της Παναγίας Υπακοής. Η Θεοτόκος εμφανίσθηκε σε όραμα κα του είπε:
- Λάβε την Εικόνα μου και επιμελήσου την και να ειδής τί θα γίνει μιαν ημερα.
Οι ασθενείς θεραπεύονταν καθώς ο Άγιος τους σταύρωνε με το Άγιο έλαιo από την κανδήλα Της.
Ύστερα από μια σειρά αγώνων (εξαιτίας τις αντίθετης στάσης του Μητροπολίτη προς τον μοναχικό βίο), ο Άγιος κατάφερε να κτίσει την γυναικεία Μονή της Παναγίας Βοηθείας στην Χίο, όπου φιλοξενήθηκαν μοναχές που είχαν φτάσει στην Χίο από τον διωγμό του 1914. Ο ίδιος εκτελούσε χρέη αρχιτέκτονα, διευθυντή, γραμματέα και ταμία. Με δύσκολο καιρό εργαζόταν μαζί με τους μαστόρους. Διέθεσε όσα χρήματα είχε συγκέντρωσει από τις οικονομίες του και από την βοήθεια του λαού της Χίου. Οι εμφανίσεις και η ισχυρή προστασία της Θεοτόκου τον συντρόφευαν και τον ενίσχυαν στον αγώνα του να κτίσει τον ‘Ιερό Παρθενώνα’, αποτρέποντας τις προσπάθειες ορισμένων να κατεδαφίσουν την Μονη. Μάλιστα, οι φύλακες είχαν δει την Παναγία σαν μια ωραιότατη Κυρία, υψηλού αναστήματος, ντυμένη μεγαλοπρεπώς, να εύλογεί ένα-ένα τα κελλιά πριν αυτά κατοικηθούν!
Ο Άγιος Άνθιμος υπήρχε και φλογερός πατριώτης. Με την συνείδηση ότι είναι πατέρας του χριστιανικού λαου της Χίου συμμετείχε και στον αμυντικό αγώνα της Ελλάδας του 1940-1. Με τρόπο γενναίο και θαυμαστό, διαφύλαξε την Μονή από τους Γερμανούς που ήθελαν να την καταστήσουν ορμητήριό τους.
Ο Άγιος είχε σκοπό της ζωής του να δίνει – χωρίς να ζητά ή να παίρνει τίποτε. Η ιατρική του ήταν καθαρή, εμπειρική και τίμια. Χρησιμοποιούσε βότανα για να κρύβει τα κατά Θεία Χάριν θαυματουργικά αποτελέσματα τον επεμβάσεών του. Η πόρτα του Μοναστηριού ήταν ανοιχτή σε όλους, Χριστιανούς, Τούρκους και Εβραίους.
Η ασθένειά του χειροτέρευε μέρα με την μέρα, ώσπου κοιμήθηκε οσιακά στις 15 Φεβρουαρίου του 1960 σε ηλικία 91 χρόνων.
Μια ήταν η θερμή παράκληση σε όλους: να αγαπούν και να προστατεύουν το Μοναστήρι του.
Τον Αύγουστο του 1993 εγκαινιάσθηκε ο πρώτος ιερός Ναός του Αγίου Ανθίμου στα Λειβάδια Βροντάδου.
[τα παραπάνω προέρχονται από το βιβλίο “Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου”, Βίοι Ορθοδόξων Aγίων: No. 62, Ένθεος Βίος, 2007]
Όσιος Άνθιμος της Χίου
Κύριε,
Συνήθεια το χω να Σε ευχαριστώ για τα ξεχωριστά, τα ιδιαίτερα, τα αναπάντεχα δώρα Σου. Απόψε θα Σε ευχαριστήσω για το δεδομένο, το απλό και το καθημερινό δώρο του
ύπνου.
Αλλά μήπως δεν είναι κι αυτό από τα ξεχωριστά θεία δώρα; Πόσοι άνθρωποι την ώρα αυτή ξαγρυπνούν… Αν μπορούσα να τους μετρήσω….
Άλλοι δεν έχουν κρεβάτι, γιατί μια συμφορά τους έριξε στον δρόμο, κι άλλοι δεν έχουν ηρεμία κι από τις τύψεις δεν μπορούν να κλείσουν μάτι.
Άλλοι δεν νοιώθουν ασφαλείς καθώς ο τόπος τους βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση κι άλλοι κοιμούνται, γιατί εδόθη αυτοίς «σκόλωψ τη σαρκί», η δοκιμασία της αϋπνίας
ή κάποιας βαρειάς ασθένειας.
Άλλοι ξαγρυπνούν για να μηχανευτούν τρόπους και να κερδίσουν περισσότερα, κι άλλοι για να καταστρώσουν σχέδια φονικά και ολέθρια.
Κύριε, Σ’ ευχαριστώ για το ακριβό και πολύτιμο δώρο του ύπνου. Ένα δώρο που θεωρούσα κοινό και δεδομένο για κάθε άνθρωπο, αλλά που δυστυχώς η αφροσύνη της
εποχής μας το έχει κάνει τόσο σπάνιο..
Σ’ ευχαριστώ για τον ατάραχο ύπνο που μου χαρίζεις…
Μνήσθητι, Κύριε, όσων κι απόψε δεν θα κοιμηθούν…
Αμήν.
http://enorion.blogspot.gr
Starets Ambrose had this to say on acts of charity: "St.Dimitri of Rostov wrote: if a person rides up to you on a horse and begs you, give it to him. You will not be responsible as to how he applies your alms."
And more: "St. John the Golden Tongue says: begin by giving the needy that what you don’t need, that is just lying around, then you will be in a situation to give more even at your own expense, and finally you will be ready to give away all that you have."
Elder Ambrose of Optina
The elder said: It is not freedom when we say to people that everything is permitted. That is slavery. To improve one must have difficulties. Let's take an example. We have a little tree. We take care of it. We place a stake and tie it with a rope. Naturally we don't tie it with wire because that way we would injure it. With their method they would not constrain the tree; and it doesn't develop properly otherwise. And look at the child. We limit his freedom from the beginning. When he is first conceived the poor thing is limited in his mother's womb and remains there nine whole months. Later he is born and immediately they swaddle him in a blanket, they tie him up, as soon as he begins to grow they set a railing, etc. All of this is necessary for him to grow. It appears to take away freedom, but without these protective measures the child will die in the first moment.
The elder said: Freedom is good when the person can use it appropriately. Otherwise it is a disaster.
Elder Paisios
