ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΙ ΤΙ ΟΧΙ
Αυτόν τον φρικτό ήχο κανένας δεν τον συνηθίζει. Ακόμη και άνθρωποι που για όλη τους τη ζωή ξυπνούν νωρίς, όταν ακούνε το ξυπνητήρι σίγουρα η πρώτη σκέψη είναι να το… σπάσουν. Υπάρχει όμως ο τρόπος να ξεκινήσει η ημέρα με λίγο πιο ευχάριστο τρόπο.
Το καλό ξύπνημα ξεκινά από το προηγούμενο βράδυ, αφού οι τελευταίες κινήσεις πριν από τον ύπνο είναι καθοριστικές για το πόσο θα ξεκουραστεί ο οργανισμός τις ώρες που θα ακολουθήσουν και κατά συνέπεια πόσο… φρέσκος θα νιώθει ο καθένας το επόμενο πρωί. Εξίσου σημαντικές όμως είναι και οι πρώτες κινήσεις που θα γίνουν αφού θα χτυπήσει το ξυπνητήρι.
Ποια είναι όμως το σωστό… τελετουργικό; Το Business Insider βρήκε οχτώ συμβουλές για να μπορεί κάποιος να ξυπνήσει νωρίς και γεμάτος ενέργεια.
Διαβάστε ένα περιοδικό ή βιβλίο που απολαμβάνετε
Τα τελευταία 30 λεπτά πριν από τον ύπνο πρέπει να είναι χαλαρωτικά.
Μην τρώτε και μην πίνετε αλκοόλ πριν ξαπλώσετε
Το φαγητό πριν από τον ύπνο μπορεί να προκαλέσει καούρα και ένα ποτηράκι αλκοόλ μπορεί να προκαλέσει διακοπές στον ύπνο.
Βάλτε το ξυπνητήρι μακριά
Στην άλλη άκρη του δωματίου είναι η καλύτερη επιλογή για να μην το κλείσετε κιόλας.
Βάλτε μακριά το κινητό και το tablet
Ο φωτισμός της οθόνης μιμείται την λάμψη του ήλιου και στέλνει στον εγκέφαλο το σήμα να σταματήσει να παράγει μελατονίνη, μία βασική ορμόνη για καλό ύπνο.
Πιείτε ένα ποτήρι νερό
Θα αναπληρώσει τις απώλειες από τον ιδρώτα και την εκπνοή κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Προγραμματίστε ένα καλό πρωινό
Θα σας δώσει κίνητρο για να ξεκινήσετε την ημέρα.
Γυμναστείτε
Δεν χρειάζεται να είναι για πολύ ώρα ή με μεγάλη ένταση. Λίγα λεπτά βασικών ασκήσεων αρκούν για να σας ξυπνήσουν.
Βγείτε στον ήλιο το συντομότερο
Το φως του ήλιου σταματά την παραγωγή μελατονίνης, κάτι που θα σας αφήσει σε εγρήγορση.
https://iliaxtida.wordpress.com/2015/02/04/%CF%8E-%CE%AE-%CE%AF-%CE%AC-nu/
Έναν τέτοιο γέροντα αμέριμνο, απλό, ταπεινό, με μεγάλη εμπιστοσύνη στον Χριστό και την Παναγία, γνωρίσαμε.
Ήταν από το Ριζοκάρπασο της σήμερα τουρκοκρατούμενης Κύπρου κι ήλθε στο Άγιον 'Ορος όταν κι αυτό ήταν Τουρκοκρατούμενο. Εκοιμήθη πριν δώδεκα έτη σε ηλικία εκατόν έξι ετών.Είχε στο Άγιον 'Ορος ογδόντα έξι έτη.
Εξήλθε αυτού μία δύο φορές, για να πάει προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα. Ογδόντα έξι έτη είχε να φάει κρέας. Ογδότα έξι έτη είχε να δει γυναίκα. Είκοσι πέντε έτη είχε να πλύνει το πιάτο του. Υγιέσταστος, εγκρατέστατος, εξυπνότατος , αγαθότατος. Εκατόν τριών ετών ανέβηκε στη σκέπη του κελλιού του να διορθώσει τα κεραμίδια.
«'Οτι ζητάω από την Παναγία μου το στέλνει» έλεγε. «Έχω την εικόνα της, της Οικονόμισσας, και με οικονομεί η Υπερευλογημένη... Να, τώρα ήθελα νερό και ήλθες να μου φέρεις».
Μια φορά ήλθαν δύο φίλοι από την Αθήνα, νεαροί οικογενειάρχες, και με ρωτούσαν αν υπάρχουν γέροντες του Γεροντικού και της Φιλοκαλίας. Υπάρχουν τους είπα και τους πήγα στον γέροντα αυτόν, τον μοναχό Ιωσήφ τον Κύπριο. Ήταν τότε εκατόν πέντε ετών. Ήταν ξαπλωμένος κι έκανε κομποσχοίνι. «Οι κύριοι» του λέγω, «είναι από την Αθήνα και ήθελαν να πάρουν την ευχή σου». Τον είδαν πως δεν είχε όρεξη για κουβέντα. Αφού είπαν δύο-τρία λόγια, τους έκαμε νόημα να φύγουμε.
Φεύγοντας λένε στον γέροντα: «Γέροντα, είμαστε με πολλά προβλήματα, σας παρακαλούμε να προσεύχεσθε».
«Θα προσεύχομαι» τους απαντά, «αλλά για να προσεύχομαι θέλω και λεφτά»! Ντράπηκα πολύ, τα έχασα, δεν ήξερα τι να πω. Προσπαθούσα να δικαιολογήσω την κατάσταση. Απορούσα γιατί να το κάνει αυτό. Τους πήγα σ' έναν άγιο άνθρωπο κι αυτός να ζητάει χρήματα για να προσευχηθεί; Αυτός που δεν γνώριζε καλά-καλά την αξία των χρημάτων και δεν τους έδινε μεγάλη σημασία. Οι άνθρωποι έφυγαν και λυπήθηκα.
Την άλλη ημέρα που πήγα να τον δω, μου λέει: «Πάτερ Μωυσή την αρετή δεν τη μαζέψαμε μαζί. Μην μου φέρνεις κόσμο να με τιμάνε. Ζήτησα από τον Θεό να με τιμήσει στην άλλη ζωή, όχι σ΄αυτή την ψεύτικη».
Εξεπλάγην. Ντροπιάσθηκε στους ξένους ζητώντας χρήματα, που ποτέ δεν είχε και ποτέ δεν τ' αγάπησε, με ντρόπιασε κι εμένα. Πού να τολμήσω να ξαναπάω κόσμο. Χάλασε την εικόνα του, ως σπουδαίου ασκητού. Κατέστρεψε την πρόσοψη του. Ποιος από μας το κάνει αυτό; Ήταν ταπεινός. Υπεράνω και του σκανδαλισμού. Τον ένοιαζε τι θα πει γι αυτόν ο Θεός κι όχι οι άνθρωποι. 'Οταν το είπα στους φίλους έμειναν άφωνοι...
Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης, Η εύλαλη σιωπή, εκδ. «Εν πλω»
http://agiameteora.net/index.php/istories/6854-tapeinos-yperano-skandalismoy.html
"The ancient fathers did not trust their thoughts at all, but even in the smallest things, when they had to give an answer, they addressed the matter in their prayer, joining to it fasting, in order in some way to ‘force’ Divine Grace to inform them what was the right answer according to God. And when they received the ‘information,’ they gave the answer.
St. Paisios
Taken from Experiences During the Divine Liturgy, Protopresbyter Stephanos K. Anagnostopoulos
[While the Cherubic hymn is being sung during liturgy the priest reads the prayer which begins with the words, -ed]…”No one who is bound with the desires and pleasures of the flesh is worthy to approach…”
None of the priests ever approaches the Holy Altar, in order to serve the Divine Liturgy, trusting in his holiness. If he is ever fooled and believes that he is holy, he must not perform the Liturgy; in which case we have delusion and heresy. But at this point, we should not say much, for the more we say, the worse it is for us. Here, we do the sign of the Cross, are silent, and we priests ask for God’s mercy.
In order to comprehend what man is worth, for which God’s love can do anything, we ought to give some thought to the high ministry of the Priesthood. The priest, as a human being might not be wealthy, strong, wise and a scholar, but may be humble and insignificant. From the moment, however, he received the gift of the Priesthood and puts on “the grace of priesthood”, from that moment on the Priest receives spiritual power, which surpasses all secular power.
Saint Cosmas Aitolos used to say: “If I ever encounter the emperor of Byzantine. or the king and a poor priest on the street, I will first hasten to kiss the priest’s hand then greet the Emperor. And if I ever encounter an Angel or an Archangel or a Cherubim walking together with a priest on the same road, I will first hasten to kiss the hand of the Priest and then the hand of the Angel.”
The priest’s blessing is Christ’s blessing. It is Christ’s Grace. Whether the priest is young, or elderly, worthy, or unworthy, he bears Christ’s Priesthood, he possesses his Grace and imparts His divine Blessing.
