Περὶ ἀγάπης-Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας

Homily on Marriage pt.9- In the Name of Love- Constantine Zalalas

The Mysteries of the Jesus Prayer.

Lay People and the Prayer of the Heart

To a layman who asked about Noetic Prayer (Lord Jesus Christ, have mercy on me), Elder Ephraim of Katounakia had this to say:
Set aside half an hour out of the twenty-four to say the Prayer. Whenever you are able; but the evening is best. Say it without using the prayer rope - in supplication, pleading, and with tears. 'Lord Jesus Christ, have mercy on me.' Cultivate this, and you'll see what fruit it brings. From half an hour, it will become an hour. And guard this hour. Whether the phone is ringing, or you have this task you need to do now, or you're sleepy, or some blasphemy is confronting you. Nothing. Turn off the phone. Finish your tasks. Do this half hour and you'll see. You've planted a little tree, and tomorrow or the day after it will bear fruit. St. John Chrysostom and St. Basil both began like this and became luminaries for the whole world. St. Symeon the New Theologian had experiences of the Uncreated Light while still a layman. He was a layman. How many laymen appear as such exteriorly, but deep down are monastics!

Elder Ephraim of Katounakia:
From Obedience Is Life: Elder Ephraim of Katounakia, by Elder Joseph of Vatopaidi, p. 196.

Light of Truth

In the first chapter of Genesis after creating heaven and earth God creates light to overcome darkness. This was before the sun or any of the stars, so what is this light and what is its significance for us today?

Saint Paul gives us the answer in his Second Letter to the Corinthians 4:6-15

"Brethren, it is the God who said, "Let light shine out of darkness," (Gen 1:3) who has shone in our hearts to give the light of the knowledge of the glory of God in the face of Christ."

Paul is referring to the uncreated light we first see in the Creation story. He shows us that this is a mystical light that also shines in our hearts to enlighten us about the truth of Christ. It is a light of knowledge, the greatest knowledge of all.  It is the light that illumines those who have given us the Scripture and the writings of the Prophets and Church Fathers. It is the light that overcomes darkness or our ignorance of the Creator.

St Basil the Great says, "It made darkness vanish, dispelled gloom, illuminated the world, and gave to all beings at the same a time sweet and gracious aspect." Saint John the Evangelist says, "In the beginning was the Word, the Word was with God... He was the true Light, which enlightened everyone coming into the world." (Jn 1:1; 1:9)
St. John Chrysostom adds, "...this visible light, produced by the command of the Lord, removed the darkness from our vision, in like manner the light coming to our minds dissipated the darkness of error, and led those in error to the truth."

Paul continues,

"But we have this treasure in earthen vessels, to show that the transcendent power belongs to God and not to us.  We are afflicted in every way, but not crushed; perplexed, but not driven to despair; persecuted, but not forsaken; struck down, but not destroyed; always carrying in the body the death of Jesus, so that the life of Jesus may also be manifested in our bodies. For while we live we are always being given up to death for Jesus' sake, so that the life of Jesus may be manifested in our mortal flesh.  So death is at work in us, but life in you."Since we have the same spirit of faith as he had who wrote, "I believed, and so I spoke," we too believed, and so we speak, knowing that He who raised the Lord Jesus will raise us also with Jesus and bring us with you into His presence.  For it is all for your sake, so that as grace extends to more and more people it may increase thanksgiving, to the glory of God."

This light of Truth we receive in our Baptism and is nurtured through the sacrament of Holy Communion must be treasured as Paul says. We must remember to Glorify God for all we receive from Him. Through this inner light it is Christ who lives in us so we can live in Him. God has created all we know and inherent in this creation is His "light". 

Through the Orthodox way of life we are purified, prepared, so that we can know this "Light" which gives us the full truth and a faith that is unshakable.

Saint Paul says,  "Let us walk becomingly as the light of day suggests." (Rom 13:13)  
Let us not engage in actions that are proper to the dark or ignorance.

Ο Μέγας Αντώνιος και ο μπαλωματής!

Πέρασε κάποτε από το λογισμό του Μεγάλου Αντωνίου σε τίνος τάχα αγίου μέτρα


να είχε φτάσει. Ο Θεός όμως, που ήθελε να του ταπεινώσει το λογισμό,


του φανέρωσε μια νύχτα στ' όνειρο του πως καλύτερος του ήταν ο μπαλωματής, που είχε ένα μικρομάγαζο σ' ένα παράμερο δρόμο της Αλεξανδρείας. Μόλις ξημέρωσε, ο Όσιος πήρε το ραβδάκι του και ξεκίνησε για την πόλι.


'Ηθελε να γνωρίσει από κοντά τον περίφημο μπαλωματή και να δεί τις αρετές του.


Με πολλή δυσκολία ανακάλυψε το μαγαζάκι του, μπήκε μέσα, κάθισε πλάϊ του στον πάγκο κι άρχισε να τον ρωτά για τη ζωή του. Ο απλοϊκός άνθρωπος, που δε του πήγαινε ο νους ποιός μπορούσε να ήταν εκείνος ο γερο-καλόγερος που ήλθε τόσο ξαφνικά να τον εξετάσει, χωρίς να πάρει τα μάτια του


από το παπούτσι που μπάλωνε, του αποκρίθηκε αργά-αργά με ηρεμία: - Δεν ξέρω, Αββά μου, να έχω κάνει ποτέ κανένα καλό. Κάθε πρωϊ σηκώνομαι,


κάνω την προσευχή μου κι αρχίζω τη δουλειά μου. Λέω όμως πρώτα στο λογισμό μου,


πως όλοι οι άνθρωποι σ' αυτή την πόλι, από τον πιο μικρό ως τον πιο μεγάλο, θα σωθούν και μόνο εγώ θα καταδικαστώ για τις πολλές μου αμαρτίες.


Κι όταν το βράδυ πάω να πλαγιάσω, πάλι το ίδιο συλλογίζομαι. Ο Όσιος σηκώθηκε με θαυμασμό, τον αγκάλιασε, τον φίλησε και του είπε με συγκίνηση: - Συ, αδελφέ μου, σαν καλός έμπορος, κέρδισες τον πολύτιμο μαργαρίτη άκοπα.


Εγώ γέρασα στην έρημο, ίδρωσα και κόπιασα, μα δεν έφτασα την ταπείνωσύνη σου.

Μιλώντας για ταπεινοφροσύνη

- Όταν βάλης μετάνοια στον αδελφό σου και ζητήσης ταπεινά συγχώρησι, διώχνεις
παρευθύς κάθε ενέργεια του πονηρού εναντίον σου.

Ο μυλωνάς δένει τα μάτια του ζώου που γυρίζει το μύλο για να μη στρέψη

και του φάγη το μισθό του. Ας κάνωμε κι εμείς το ίδιο.

Δένοντας τα μάτια μας με την ταπεινοφροσύνη, δε θα βλέπωμε τα λίγα καλά μας έργα

για να υπερηφανευώμαστε και να χάνωμε το μισθό μας.

Ο Θεός παραχωρεί να μας προσβάλουν καμιά φορά ακάθαρτοι λογισμοί,

για να μη υψηλοφρονούμε, αλλά γι' αυτούς και μόνο να κατακρίνωμε τον εαυτό μας.

Κάτι τέτοιοι λογισμοί γίνονται σκεπάσματα του μικρού καλού που έχομε τυχόν κάνει.

Εκείνος που κατηγορεί διαρκώς τον εαυτό του δεν χάνει το μισθό του.

Ποιά η ανάλυση της ευχής: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλόν.( Aρχιμ. Aιμιλιανού )

 

Tην προσευχήν του Aγίου Όρους ποιός δεν την γνωρίζει; Aποτελείται από μίαν φράσιν μικράν, από μετρημένας τας λέξεις.
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλόν
Mε την βοεράν κραυγήν «Kύριε», δοξολογούμεν τον Θεόν, την ένδοξον μεγαλειότητά Tου, τον βασιλέα του Iσραήλ, τον δημιουργόν της ορατής και αοράτου κτίσεως, όν φρίττουσι τα Σεραφείμ και τα Xερουβείμ.
Mε την γλυκυτάτην επίκλησιν και πρόσκλησιν «Iησού», μαρτυρούμεν, ότι είναι παρών ο Xριστός, ο σωτήρ ημών, και ευγνωμόνως τον ευχαριστούμεν, διότι μας ητοίμασε ζωήν αιώνιον.
Mε την τρίτην λέξιν "Xριστέ", θεολογούμεν, ομολογούντες ότι ο Xριστός είναι αυτός ο Yιός του Θεού και Θεός. Δεν μας έσωσε κάποιος άνθρωπος, ούτε άγγελος, αλλά ο Iησούς Xριστός, ο αληθινός Θεός.
Eν συνεχεία, με την ενδόμυχον αίτησιν «ελέησόν με», προσκυνούμεν και παρακαλούμεν να γίνη ίλεως ο Θεός, εκπληρών τα σωτήρια αιτήματά μας, τους πόθους και τας ανάγκας των καρδιών μας.
Kαι εκείνο το «με», τί εύρος έχει! Δεν είναι μόνον ο εαυτός μου - είναι άπαντες οι πολιτογραφηθέντες εις το κράτος του Xριστού, εις την αγίαν Eκκλησίαν, είναι όλοι αυτοί που αποτελούν μέλος του ιδικού μου σώματος.
Kαι, τέλος, διά να είναι πληρεστάτη η προσευχή μας, κατακλείομεν με την λέξιν «τόν αμαρτωλόν», εξομολογούμενοι - πάντες γάρ αμαρτωλοί εσμεν - καθώς εξωμολογούντο και όλοι οι Άγιοι και εγίνοντο διά ταύτης της φωνής υιοί φωτός και ημέρας.
Eξ αυτών αντιλαμβανόμεθα, ότι η ευχή εμπεριέχει δοξολογίαν, ευχαριστίαν, θεολογίαν, παράκλησιν και εξομολόγησιν.


Του Aρχιμ. Aιμιλιανού Kαθηγουμένου I. M. Σίμωνος Πέτρας.