The Way of Love is the Easiest Path

Elder Porphyrios emphasizes that there are two paths we can take. One is very hard and the other easy. The difficult path is to fight against evil and the easy way is the path of love. How do we nurture this love for God?

Edler Porphyrios says,

The Soul is sanctified and purified through the study of the words of the Fathers, through the memorization of the psalms and of portions of Scripture, through the singing of hymns and through the repetition of the Jesus Prayer.
 

 

He suggests that we read the holy books of the Church with joy. The Book of the Eight Tones, the Psalter, the books with the offices for the feasts and the daily saint commemorations. The lives of the saints give us examples of people who gave their lives entirely to Christ and became true lovers with God. We can take delight in their achievements and imitate them. They began their lives just like us. We have the same opportunity to become sanctified like them.

 

We should undertake this study, as with all things in our life, with great attention. The Elder advises us to look up each word in the dictionary and read clearly understanding the meaning of every word.

 

This is the easy way he tells us. All one needs to do is to do these things and ignore other things.

He says that the kind of effort necessary is,

 

To study and pray and have your aim to advance in the love of God and of the Church.
 

 

The object is not to sit and afflict and constrict yourself in order to improve. The object is to live, study, to pray and to advance in love––in love for Christ and for the Church.

This is a very practical way in today's busy life. Don't aggravate yourself with fighting the evil, but concentrate on your own study and prayer until this love for God is always at the forefront of your mind and heart. Simply set aside time for daily study and prayer with emphasis on the use of the Jesus Prayer. Then when you face difficulties God will be the first thought you have and your love for Him will bring you divine grace. Then you will act with the support of the Holy Spirit.

Το παιδί,το θαύμα και ο γέροντας Πορφύριος

Μεσημέρι, δύο η ώρα, βρίσκομαι στην Πλατεία Αγίων Αναργύρων Αθηνών. Είμαι σταματημένη στο φανάρι προς Αθήνα. Με πλησιάζει ένας κύριος. -Μενίδι, σας παρακαλώ, πάμε; -Όχι! του απάντησα, δεν προλαβαίνω. Όντως δεν προλάβαινα, γιατί τρεις η ώρα έπρεπε να παραδώσω το ταξί στον Πειραιά.
 

Ο κύριος στεκόταν μπροστά μου περιμένοντας να περάσει άλλο ταξί. Κάτι μέσα μου μου έλεγε να τον εξυπηρετήσω. Του έκανα νόημα να έρθει. Μόλις μπήκε στο ταξί αναφώνησε: «-Δεν είναι δυνατόν!» Και παίρνει τη φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου στα χέρια του και τη φιλάει. Την στιγμή εκείνη έχει ανάψει το φανάρι και έστριβα το τιμόνι προς Μενίδι. Ήθελα να του πάρω από τα χέρια τη φωτογραφία, μα όταν τον είδα με τι λαχτάρα τον κοιτούσε, ντράπηκα για τη σκέψη μου.


-Τον γνωρίσατε, με ρώτησε.

-Όχι, από τα βιβλία του τον γνώρισα και τον αγαπώ πάρα πολύ.

-Θέλεις, κοπέλα μου, να σου πω πώς τον γνώρισα εγώ;

-Και βέβαια θέλω, του είπα με χαρά.


-Άκου η γυναίκα μου ήταν άρρωστη βαριά, είχε καρκίνο- οι γιατροί μάς έδωσαν τρεις μήνες το πολύ ζωή. Εκείνη τη χρονιά ο γιος μου ο μεγάλος τελείωνε το Λύκειο. Και μας ανακοίνωσε πως έχει κανονίσει με άλλα δέκα παιδιά, συμμαθητές του, να πάνε στο Άγιο Όρος για μια εβδομάδα. Είπαμε εντάξει. Τα παιδιά έφυγαν. Στο μεταξύ η γυναίκα μου χειροτέρεψε. Ο γιατρός που την παρακολουθούσε μας είπε πως το τέλος ήταν κοντά. Τον ρωτήσαμε με αγωνία: «-Γιατρέ, τι μπορούμε να κάνουμε, να της δώσουμε λίγη ζωή ακόμη;» «-Θα κάνουμε ένα χειρουργείο ακόμη και ο Θεός βοηθός!» μας απάντησε. Εγώ συμφώνησα, η γυναίκα μου όμως αντέδρασε, γιατί ήθελε να περιμένουμε να γυρίσει το παιδί.

Ο γιος μου γύρισε τόσο ευτυχισμένος, τόσο χαρούμενος, που έτσι δεν τον είχαμε δει ποτέ. Μας διηγιόταν πόσο όμορφα ήταν εκεί, πόσο εγκάρδια τους υποδέχθηκαν οι μοναχοί, πόση γαλήνη ένιωσαν μεσ' στην ψυχή τους. Τόσο πολύ ένιωσε την παρουσία του Θεού, που είχε ξεχάσει πως η μητέρα του ήταν άρρωστη. Τη θυμήθηκε, όταν παρουσιάστηκε μπροστά τους ο Γέρων Πορφύριος. Μας είπε για τον Γέροντα Πορφύριο θαυμαστά πράγματα, που μας φαίνονταν απίστευτα.
 
-Συγγνώμη, αυτά που λέτε πότε γίνανε; τον διέκοψα.


-Πριν δυο χρόνια.


-Α, πρόσφατα! Λοιπόν, για πέστε μου.



-Όλα τα παιδιά καθόντουσαν κάτω από ένα δένδρο, μιλούσανε και γελούσανε, όταν ξαφνικά είδανε έναν καλόγερο να τα πλησιάζει. Σηκώθηκαν, του φίλησαν το χέρι και ο Γέροντας άρχισε να τους μιλάει προσφωνώντας κάθε παιδί με το όνομά του. Όπως καταλαβαίνεις, τα παιδιά απόρησαν, πού ήξερε τα ονόματά τους και τα οικογενειακά τους. Στο γιος μου είπε: «-Πες της μαμάς σου να μην κάνει χειρουργείο, είναι καλά!» «-Την ξέρετε;» «-Την ξέρω, όλους σας ξέρω!» «-Ποιος είστε;» τον ρώτησε. «-Είμαι ο Γέροντας Πορφύριος», είπε και έφυγε.

Στο γυρισμό από το Άγιο Όρος, σταμάτησαν στην Ουρανούπολη, σε ένα φαρμακείο να πάρουν ασπιρίνες, γιατί τους πείραξε η θάλασσα και ζαλίστηκαν. Μπαίνοντας στο φαρμακείο είδαν την εικόνα του Γέροντα Πορφυρίου και είπαν: «-Να ο Γέροντας Πορφύριος που είδαμε στο Άγιο Όρος!» Μόλις το άκουσε η φαρμακοποιός, σάστισε. «-Συγγνώμη, παιδιά, είδατε αυτόν τον Γέροντα στο Άγιο Όρος;» «-Ναι, τώρα από εκεί ερχόμαστε.» «-Είστε σίγουροι;» «-Βέβαια είμαστε σίγουροι, αφού μιλήσαμε μαζί του.


Και μάλιστα απορήσαμε πού ήξερε τα ονόματά μας και τα οικογενειακά μας. Όταν τον ρωτήσαμε ποιος είναι, μας είπε πως ήταν ο Γέροντας Πορφύριος». «-Παιδιά, είμαι σίγουρη ότι τον είδατε, όμως... Μην τρομάξετε μ' αυτό που θα σας πω... Ο Γέροντας πέθανε πριν πέντε χρόνια!» Τα παιδιά έπαθαν σοκ! «-Αδύνατον!» της είπαν, «αφού μιλήσαμε!»

Και εγώ και η γυναίκα μου πιστέψαμε πως κάποιον άλλον είδαν, που τον έλεγαν κι αυτόν Πορφύριο και του έμοιαζε. Άλλωστε όλοι οι καλόγεροι μοιάζουν μεταξύ τους. «-Δεν με πιστεύετε, ε; Τέλος πάντων, εμένα μου είπε να μη πας για χειρουργείο, είσαι καλά», είπε το παιδί στη μητέρα του.


Σε δύο μέρες μπήκαμε στο νοσοκομείο. Την επομένη το πρωί θα γινόταν το χειρουργείο. Η ώρα του χειρουργείου έφτασε και, ενώ εγώ περίμενα απ' έξω με αγωνία, ξαφνικά, βλέπω τη γυναίκα μου να βγαίνει. Έτρεξα κοντά της: «-Τι έγινε;» «-Δεν κάνω χειρουργείο, είμαι καλά!» Από πίσω της βγήκε και ο γιατρός. «-Τι έγινε, γιατρέ;» «-Δεν ξέρω, δεν θέλει να χειρουργηθεί!» «-Σας είπα, είμαι καλά!» «-Κορίτσι μου, τρελάθηκες;» Την πήρα αγκαλιά και προσπαθούσα να την πείσω, πως πρέπει να γίνει η εγχείρηση. «-Σου είπα νιώθω καλά, κάντε μου εξετάσεις και θα δείτε ότι είμαι καλά, το νιώθω!» «-Ωραία!» είπε ο γιατρός, «ας μην την πιέσουμε, αφού νοιώθει καλά.» «- Δεν με πιστεύετε; Ωραία! Κάντε μου εξετάσεις για να πειστείτε.»


Πράγματι έγιναν οι εξετάσεις. Την επομένη μέρα μας ήρθαν και οι απαντήσεις.


Εδώ ο κύριος πήρε μια βαθιά ανάσα.


-Τι έδειξαν οι απαντήσεις;


-Πως ποτέ δεν την άγγιξε η αρρώστια! Οι γιατροί να βλέπουν τις παλιές εξετάσεις και τις καινούργιες και να έχουν τρελαθεί! Δεν μπορεί, θα πρέπει να μπερδεύτηκαν με άλλες, θα ξανακάνουμε αύριο, έλεγαν απορημένοι.


Ωστόσο ήρθε ο γιος μου, που βλέποντας τους γιατρούς μπερδεμένους με τις εξετάσεις, μου λέει.


-Γιατί δεν πιστεύεις αυτά που μου είπε ο Γέροντας Πορφύριος στο Άγιο Όρος;


Τότε πετιέται ένας γιατρός:

-Τι είπες; Ο Γέροντας Πορφύριος τι σου είπε;

-Πως η μαμάς μου είναι καλά και να μην κάνει χειρουργείο!

Ο γιατρός έβγαλε από την τσέπη του τη φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου.

-Αυτόν είδες, αγόρι μου, στο Άγιο Όρος;
 
-Ναι, Αυτόν!

-Οι εξετάσεις είναι σωστές! Η γυναίκα σας είναι καλά, μπορείτε να φύγετε και τώρα μάλιστα! Ετοιμαστείτε!

Στη γυναίκα μου οι γιατροί είχαν δώσει τρεις μήνες το πολύ ζωή. Έχουν περάσει δυο χρόνια και είναι μια χαρά, πιο καλά από ότι ήταν πριν την αρρώστια. Γι' αυτό αγαπούμε πάρα πολύ τον Γέροντα Πορφύριο. Έχουμε πάει και στο Μοναστήρι του πολλές φορές. Και όποτε έχουμε δυσκολίες, εκείνος μας στηρίζει.

Η αφήγηση του κυρίου για ένα ακόμη θαύμα του Γεροντάκου μου, μου έδωσε μεγάλη χαρά. Το μόνο που ψέλλισα, καθώς κατέβαινε ο κύριος, ήταν «ευχαριστώ!»


ΒΙΒΛ. ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ . ΠΟΡΦΥΡΙΑ ΜΟΝΑΧΗ

Η αγάπη που δεν έχει όρια-Γέροντας Παίσιος

 

...Αυτός ο άνθρωπος με τόση προσευχή, με τόσα δάκρυα που έχυνε...Μια φορά πήγα, τον είδα. Ήταν πολύ κουρασμένος. Του λέω:

-Τι έχεις γέροντα;

 

 

 

 

- Τι να κάνω, ευλογημένη ψυχή; Πονάω πάρα πολύ με τους ανθρώπους που έρχονται. Και ιδίως για τα παιδιά με τα ναρκωτικά (σσ: Τότε είχε αρχίσει το κύμα των ναρκωτικών το πολύ και έρχονταν πολλά παιδιά στον γέροντα και ζητούσαν βοήθεια).

 

 

 

 

Να, χθες είχα τρεις μέρες άυπνος κι ήρθε ένα παιδάκι, το καημένο εδώ πέρα, ταλαιπωρημένο, ορφανό, εγκαταλειμμένο, δεν είχε που την κεφαλή κλίνη και μου είπε: "Γέροντα, κανέναν δεν έχω στον κόσμο. Κανένας δεν με αγάπησε και είμαι και ορφανός και έμπλεξα και με τα ναρκωτικά. Θέλω να μου πεις κάτι". Και, ενώ τα μάτια μου έκλειναν απ'την αγρυπνία, τα τραβούσα -λέει- 9 ώρες, τα κόλλησα πάνω σ'αυτό το παιδάκι να μπορέσω να το βοηθήσω να καταλάβει κι αυτό ένα ίχνος αγάπης. Ε... Έφυγε αναπαυμένο. Τώρα δεν ξέρω πόσο το βοήθησα...

 

 

 

 

Αλλά αυτό το πράγμα, αν ερχόταν σε μένα κάποιος που θα'μουν κουρασμένος, θα έλεγα "άφησέ με να ξεκουραστώ και μετά".

Ο π. Παΐσιος δεν έβαζε τον εαυτό του ποτέ μπροστά. Έβαζε πάντοτε τον άλλον. Που είναι δείγμα μεγάλης αγιότητος αυτό...

Ο γέροντας Παίσιος περί πατρίδος

«Ό Γέροντας, ξερριζωμένος άττό την βρεφική του ηλικία, και έχοντας ζήσει την φρίκη του πολέμου και της Κατοχής, γνώριζε από την πείρα του ότι το να διάγωμεν ήρεμον και ήσύχιον βίον είναι μεγάλη ευλογία. Αγαπούσε την Πατρίδα και έλεγε: «Και ή Πατρίδα είναι μία μεγάλη οικογένεια».

Δεν επεδίωκε το εθνικό μεγαλείο, την δόξα και την ισχύ με την κοσμική έννοια, αλλά την ειρήνη, την πνευματική άνοδο και την ηθική ζωή των πολιτών, για να μας βοηθά ό Θεός. Όπως οί Προφήτες του Ισραήλ συμμετείχαν στην ζωή του έθνους ενεργά με τον τρόπο τους, προσεύχονταν, θρηνούσαν, έλεγχαν βασιλείς, κήρυτταν μετάνοια και προφήτευαν για τα επερχόμενα δεινά, το ίδιο και ό Γέροντας δεν ήταν αδιάφορος και απαθής στα θέματα της πατρίδος.

Ό προφήτης δεν ήταν εθνικιστής πού έλεγε: «Δια Σιών ου σιωπήσομαι». Το ίδιο και ή στάση του Γέροντα ήταν καθαρά πνευματική... Υπερασπιζόμενος την ελληνικότητα της Μακεδονίας άνήρτησε στο άρχονταρίκι του το κείμενο του προφήτη Δανιήλ πού αναφέρεται στον βασιλέα των Ελλήνων Αλέξανδρο και δί­πλα του μία μεγάλη χάρτινη εικόνα ενός Αγγέλου από Σερβικό Μοναστήρι, να δεί­χνει το κείμενο».

Ή πατρίδα, λοιπόν, είναι μία μεγάλη οικογένεια, έλεγε ό μακαριστός Γέρων Παίσιος, εννοώντας προφανώς ότι είναι δικαιολογημένη ή έμφυτη αγάπη του ανθρώπου προς τον τόπο οπού γεννήθηκε. αρκεί να μην γίνεται αυτή ή αγάπη αιτία να λησμονούμε τα καθήκοντα μας προς τον Θεό. Κατά θαυμαστό τρόπο ή επισήμανση αυτή μας θυμίζει την διδασκαλία του Με­γάλου Βασιλείου για το θέμα: «Την ένεγκουσαν και θρέψασαν πατρίδα ϊσα γονεύσι τιμάν», δηλαδή πρέπει να τιμούμε την πατρίδα μας, όπως ακριβώς τιμούμε τους γονείς μας.

It Is Not So Important Whether You Are a Monk or a Drunk

Fr. Artemy Vladimirov says,


To stand before the face of God, to cleanse your heart and sanctify the space of your life by invoking His name, this is your aim.We don't know how God cleanses our heart by His name, but we believe that He does so in a supernatural way. In saying the Jesus Prayer, it is not so important whether you are a monk or a drunk, but you are to be very steadfast, attentive, humble, mild, and concentrated.

The Jesus Prayer is one of the most important weapons we have in our spiritual struggle to join in union with God. It is simple, clear and proven to be most powerful: "Lord Jesus Christ, Son of God, have mercy on me a sinner." The power is in the name of Jesus. With daily practice we can have His name in our mind and on the tip of our tongue at every moment during the day.


Father Artemy says it is feeling that we develop in our heart.


If you make progress in this humble prayer, you will begin to understand that this commandment is very complete. Your heart will be filled with a spiritual warmth that embraces the center of your feelings. You will come to understand what attentive prayer is, and that your heart has been created for ceaseless prayer. Ceaseless prayer is not a perpetual repetition of this or that word or phrase. The Holy Fathers say that it is the feeling of your heart. Just as you view the objects of this world with open eyes, so your heart, warmed by prayer to God, will partake of the spiritual world. This will be due, not to your piety, but to God's grace. Unceasing prayer may have no words, but you will walk and sleep in the presence of God.

Which psalms should I memorize? ( St. Theophan the Recluse )

Which psalms should you memorize? Memorize the ones that strike your heart as you are reading them. Each person will find different psalms to be more effective for himself. Begin with Have mercy on me, O God (Psalm 50); then Bless the Lord, O my soul (Psalm 102); and Praise the Lord, O my Soul (Psalm 145).


These latter two are the antiphon hymns in the Liturgy. There are also the psalms in the Canon for Divine Communion: The Lord is my shepherd (Psalm 22); The earth is the Lord’s, and the fulness thereof (Psalm 23); I believed, wherefore I spake (Psalm 115); and the first psalm of the evening vigil, O God, be attentive unto helping me (Psalm 69). There are the psalms of the hours, and the like. Read the Psalter and select.



- A Prayer Rule, by St. Theophan the Recluse

The Truth ( Fr. Seraphim Rose )

“Everything in this life passes away—only God remains, only He is worth struggling towards.
We have a choice: to follow the way of this world, of the society that surrounds us, and thereby find ourselves outside of God; or to choose the way of life, to choose God Who calls us and for Whom our heart is searching.” —



 Fr. Seraphim Rose

Γέροντας Πορφύριος:Ὄχι μεγάλες τιμωρίες. Ἀλλά σωστές συμβουλές.

 

«Κοίταξε, παιδί μου! Ο Θεός μας, προκειμένου να διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά του, που τον πιστεύουν, τον αγαπούν και τον λατρεύουν, χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους, μεθόδους και σχέδια. Μέσα στα σχέδια του Θεού μας είναι και η επιβολή κανόνων, οι όποιοι αποσκοπούν, πάντα, στη σωτηρία τής ψυχής μας. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση τη δική σου. Εμείς δεν μπορούμε να αλλάξουμε η να διαγράψουμε τα σχέδια τού Θεού. Πολύ περισσότερο δεν μπορούμε να του το επιβάλλουμε. Μπορούμε, όμως, να τον παρακαλέσουμε και να τον ικετεύσουμε, και Εκείνος, σαν φιλάνθρωπος που είναι, μπορεί να εισακούσει τις προσευχές μας και να συντμήσει το χρόνο ή ακόμη και να τον διαγράψει.

 

 

 

Και το ένα και το άλλο, στο χέρι του είναι. Εμείς θα το ζητήσουμε. Και Εκείνος θα το εγκρίνει.Ύστερα, οι κανόνες αυτοί δεν έχουν το χαρακτήρα τής εκδικήσεως η τής τιμωρίας, αλλά τής διαπαιδαγωγήσεως, και δεν έχουν καμιά σχέση με αυτούς που επιβάλλονται από ορισμένους πνευματικούς κατά την εξομολόγηση, και οι οποίοι, είτε από υπερβάλλοντα ζήλο, είτε από άγνοια, εξαντλούν τα όρια τής τιμωρίας, χωρίς να αντιλαμβάνονται, ότι με τον τρόπο αυτό, αντί να κάνουν καλό, διαπράττουν έγκλημα.

 

Εγώ, πάντα τους φωνάζω και τους συμβουλεύω: Όχι μεγάλες τιμωρίες. Αλλά σωστές συμβουλές. Γιατί, οι μεγάλες τιμωρίες, τροφοδοτούν τον άλλο (το διάβολο) με πλούσια πελατεία. Και αυτός, αυτό περιμένει. Αυτό καραδοκεί, και έχει πάντα ανοιχτές τις αγκάλες του για να τους δεχτεί! Και τους τάζει, μάλιστα, λαγούς με πετραχήλια…Γι’ αυτό, απαιτείται μεγάλη προσοχή στην επιλογή του πνευματικού. Όπως αναζητάτε τον καλύτερο γιατρό, το ίδιο να κάνετε και για τον πνευματικό. Και οι δύο γιατροί είναι. Ο ένας του σώματος και ο άλλος τής ψυχής»!

 

 

 

Γέροντος Πορφυρίου Ιερομονάχου,

Ἰωσήφ Βατοπαιδινός: ”Φροντῖστε τώρα νά ἀντέξετε στήν λαίλαπα πού ἔρχεται”

Σας μεταφέρουμε απομαγνητοφωνημένα ορισμένα σημεία από μια συνάντηση του γέροντα με προσκυνητές η οποία έλαβε χώρα το 1998.

Διαβάστε πρώτα τα σημεία και μερικά πράγματα που θα ήθελα να πω, θα τα δείτε στο τέλος…
Οι σκοτεινές δυνάμεις μπαίνουν μεσ’ την χώρα και αλωνίζουν. Επομένως τώρα δεν υπάρχει σωτηρία, ομαδική, ανθρώπινη, μην περιμένετε, ο καθένας σαν άτομο. Τι μπορούμε μόνοι μας να κάνουμε. Μην περιμένετε από τους ηγέτες να μας προστατεύσουν. Δεν μπορούν. Αλλά τώρα ούτε και ξέρουν. Είναι δεμένοι τώρα πλέον, και ότι τους πουν οι σκοτεινές δυνάμεις που άρχουν και κυριεύουν, έτσι διατάζουν και σε εμάς.


…

Λοιπόν, δεν είναι παλικάρια ούτε οι Τούρκοι, ούτε οι Αμερικάνοι. Για μας αναπνέουν. Είναι γιατί φταίξαμε και πρέπει να έρθει ένα χέρι να κατεβάσει το δάχτυλο. … Πάντως είναι ευεργετικό, και πίσω από αυτό (εννοεί τον πόλεμο) σηκώνεται πάλι η φυλή μας. Πίσω από αυτό, θα επανέλθει πάλι το Βυζάντιο, πάλι. Η πρωτεύουσα πάλι η Κωνσταντινούπολη πάλι. Αλλά ποιοι θα μείνουν όμως. Θα μείνουν όσοι κρατούν χριστιανική ταυτότητα. Όχι αυτή που δίνει το υπουργείο. Αυτή που υπογράψαμε στο βάπτισμα. Λοιπόν φροντίστε όλοι μας να βρούμε αυτή την ταυτότητα να την κρατάμε, και τότε μην φοβάστε. Όταν θα περάσει ο οδοστρωτήρας να κάνει κάθαρση, να μας βρει σφραγισμένους και δεν θα μας πειράξει.

…

- Μήπως είναι αργά για εμάς τώρα;
- Όχι. Για τον Θεό δεν υπάρχει ποτέ αργά. Ο Θεός είναι πατέρας, δεν είναι σαράφης και μετράει τον χρόνο και τις μονάδες, κοιτάει την καρδιά, πότε να πει ήμαρτον και να την δεχθεί.

…

Φροντίστε τώρα να αντέξετε στην λαίλαπα που έρχεται, να ζήσετε στις ημέρες τις ειρηνικές αυτές (…εννοεί μετά τα γεγονότα της Πόλης) και τότε ο Θεός δεν θα αφήσει τους δικούς Του (με το ‘τότε’ εννοεί στα χρόνια του Αντίχριστου) ….Τώρα, στο τέρμα, πως θα νικήσει ο Θεός, δεν μπορούμε να το κρίνουμε από τώρα, διότι είναι ασύλληπτα, είναι απερίγραπτα, είναι αφάνταστα. Πάντως όμως, εκείνοι που κρατούν την πίστη τους, ούτε τότε ακόμα.. θα τους σκεπάσει ο Θεός.

…

Θα κινηθεί η Ρωσία και θα κατέβει σε μια εβδομάδα στην Κωνσταντινούπολη. Τότε θα έρθει το ΝΑΤΟ. Ποιο είναι το ΝΑΤΟ; Οι επαίσχυντοι απόγονοι των προγόνων τους, του Βατικανού, που κατέστρεψαν τον Βυζαντινό πολιτισμό. Θα τους φέρει εκεί μέσα τώρα η δικαιοσύνη του Θεού και δεν θα γυρίσει ένας πίσω να πει ‘τι έπαθα’. ..Λοιπόν, τότε θα αρχίσει η ευγενής αυτή βασιλεία στην οποία δεν θα ξαναέχει αποκτήσει ο κόσμος τέτοια γαλήνη, τέτοια ευτυχία. Θα γίνονται θαύματα πολλά για να δυναμώσει καλά η δύναμη των Χριστιανών. Θα κρατήσει μια γενιά, έτσι 30, 35, 25, πάντως θα κρατήσει αυτό. Μετά αμέσως αρχίζουν τα δεινά, η συντέλεια.

The Church is holy

 

                                                        

         
The Church is holy, although there are sinners within her. Those who sin, but who cleanse themselves with true repentance, do not keep the Church from being holy. But unrepentant sinners are cut off, whether visibly by Church authority, or invisible by the judgement of God, from the body of the Church. And so in this regard the Church remains holy.




- St. Philaret, Metropolitan of Moscow

There is, my brethren, a true, real life…

 

                                              



There is, my brethren, a true, real life, and there is a false, imaginary life.



 To live in order to eat, drink, dress, walk; to enrich ourselves in general, to live for earthly pleasures or cares, as well as to spend time in intriguing and underhanded dealings; to think ourselves competent judges of everything and everybody is – the imaginary life; whilst to live in order to please God and serve our neighbors, to pray for the salvation of their souls and to help them in the work of their salvation in every way, is to lead the true life.
 The first life is continual spiritual death, the second – the uninterrupted life of the Spirit.




- St. John of Kronstadt