Τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ὁ τελευταῖος πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου· διότι, ὅταν θὰ γίνη μία ἰσοπέδωσις θρησκευτικὴ καὶ πολιτικὴ – κυβερνητική, θὰ ὑπάρξη ἕνας μόνον, ποὺ θὰ κυβερνήση τὸν κόσμον, αὐτὸς ὁ ἕνας, κατὰ τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ τοὺς Πατέρες, θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος. Παράλληλα ἔρχονται τὰ πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών, ποὺ εἶναι προϊὸν τῶν Ἑβραίων καὶ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, νὰ ἐπιβεβαιώσουν τὴν θέση τῶν Πατέρων.
Ἔτσι ὁ Οἰκουμενισμός, χωρὶς περιστροφές, χαρακτηρίστηκε ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους θεολόγους τῆς ἐποχῆς μας, ὅπως ἀπὸ τὸν μακαριστὸν π. Ἰουστῖνο Πόποβιτς (σήμερα Ἅγιος), Σέρβο, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄλλους ἐπιφανεῖς θεολόγους, ἀντίχριστον σύστημα.
Ἔτσι καὶ ὁ Ναβουχοδονόσορ θέλησε νὰ δημιουργήσει ἕνα θρησκευτικὸν οἰκουμενισμόν. Βλέπει δηλαδὴ κανένας ὅτι οἱ ρίζες τῶν πραγμάτων, ποὺ ἐπιχειροῦνται στὴν ἐποχή μας δὲν εἶναι καινούργιες, εἶναι παλιὲς καὶ πολὺ βαθειές, ἀνήκουν μέσα στὴν Ἱστορία. Ἀλλὰ ὁ Ναβουχοδονόσορ ἤθελε νὰ ἐπιτύχη καὶ κάτι ἄλλο· ἤθελε νὰ ἐπιτύχη μίαν ἐθνικὴν ἑνότητα, ἡ ὁποία θὰ ἐπιτυγχάνονταν, ἂν ὅλοι οἱ ὑπὸ τὴν κατοχήν του λαοὶ λάτρευαν τὸν θεὸν Μαρδούχ…
Ξέρουμε ὅτι οἱ Ρωμαῖοι αὐτοκράτορες θεοποιοῦσαν τὸν ἑαυτόν τους. Ἡ θεοποίησίς των δὲν εἶχε ἁπλῶς θρησκευτικὸν χαρακτήρα, ἀλλὰ καὶ πολιτικόν· διότι μόλις ἀνακηρύσσετο ἕνας αὐτοκράτωρ, ἀμέσως ἔφτιαχναν ἀγάλματά του σ᾽ ὅλη τὴ ρωμαϊκὴ ἐπικράτεια, καὶ διετάσσοντο ὅλοι, οἱ ὑπὸ τὴν κατοχὴν λαοὶ νὰ προσκυνοῦν τὸ ἄγαλμα τοῦ θεοῦ αὐτοκράτορος καὶ νὰ προσφέρουν εἰς αὐτὸ θυσίες. Γιατί; Χάριν πολιτικῆς ἑνότητος. Εἶναι κάτι ἀνάλογο, ποὺ σήμερα συμβαίνει μὲ τὴν Ε.Ο.Κ.. Προσέξετε νὰ ἰδῆτε.
Σᾶς εἶπα ὅτι αὐτὰ δὲν εἶναι καινούργια πράγματα, ἀλλὰ πολὺ πολὺ παλιά. Ἡ Ε.Ο.Κ. εἶναι ἕνας οἰκονομικὸς ὀργανισμός. Φαινομενικὰ εἶναι κάτι τέτοιο, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα εἶναι κάτι πολὺ περισσότερο. Ἂν ἀνοίξετε τὴν παλιὰ ἐγκυκλοπαίδεια τοῦ Πυρσοῦ θὰ βρεῖτε ἕνα πολὺ μεγάλο ἄρθρο —δύο τρεῖς σελίδες μεγάλες—, ποὺ ἀναφέρεται σ᾽αὐτὴν τὴν ἀπόπειρα τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης, εὐθὺς μετὰ τὸν πρῶτον παγκόσμιον πόλεμον. Ξεκινάει μὲ χαρακτήρα οἰκονομικό, ἀλλὰ ἀποβλέπει τελικὰ στὴν δημιουργία μίας πολιτικῆς εὐρωπαϊκῆς ἑνότητας.
Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι ὑπάρχει ἕνας γεωργικὸς συνεταιρισμὸς συλλογῆς σιταριοῦ καὶ ὅλοι οἱ παραγωγοὶ παραδίδουν τὸ σιτάρι τους σ᾽αὐτόν. Φαντασθεῖτε τώρα ὁ συνεταιρισμὸς — πέραν τοῦ σκοποῦ ἱδρύσεώς του — ν᾽ ἀρχίση νὰ ὁρίζη γιὰ ὅλους τοὺς συνεταιριζόμενους ἕνα κοινὸ τρόπο ζωῆς. Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ δὲν θὰ σᾶς φαίνονταν παράξενη καὶ ἀδιανόητη; Ἀσφαλῶς ναί, γιατί, ἐνῶ ἄλλα προβλέπει τὸ καταστατικό, ἄλλα τοὺς ζητοῦνται στὴ συνέχεια, ποὺ ἀφοροῦν τὴν προσωπική, οἰκογενειακὴ καὶ κοινωνικὴ ζωή τους, πράγμα ποὺ οὔτε ἐνέκριναν οὔτε ὑπέγραψαν.
Καὶ μπορεῖ ὁ γεωργικὸς συνεταιρισμὸς νὰ μὴ παρεκκλίνη ἀπὸ τοὺς οἰκονομικοὺς προσανατολισμούς, δὲν συμβαίνει ὅμως τὸ ἴδιο μὲ τὸν οἰκονομικὸ συνεταιρισμό, ποὺ λέγεται Ε.Ο.Κ. Βλέπεις νὰ ἔρχεται καὶ νὰ λέει στὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων νὰ εἰσάγη αὐτὸν τὸν νόμο ἢ ἐκεῖνον ἢ τὸν ἄλλον… Φερ᾽ εἰπεῖν: οἱ Χιλιασταὶ θὰ κινοῦνται ἔτσι, οἱ ὁμοφυλόφιλοι —μὲ τὸ συμπάθιο—
ἔτσι… Γι᾽αὐτὰ θὰ γίνη νόμος καὶ θὰ ἀμνηστευθοῦν ἡ μοιχεία, οἱ ἀμβλώσεις καὶ οἱ ἐκτρώσεις. Κανένας δὲν θὰ καταδικάζεται (γιατρός, ζευγάρια) κι ἂς συνέπραξαν στὸ ἔγκλημα.
Καὶ ὅλα αὐτὰ γιατί; Γιὰ νὰ ἔχωμε προσαρμογὴ μὲ τὴν Εὐρώπη ἀπὸ νομοθετικῆς πλευρᾶς, λένε. Γιατί; Γιὰ ποιὸν λόγο; Ἔτσι πρέπει! Ἂν θέλουμε νὰ ᾽χωμε Ἑνωμένη Εὐρώπη πρέπει νὰ σκεφτόμαστε ὅλοι τὸ ἴδιο!...
Ἔτσι, ἀνοίγουμε διάπλατες πόρτες καὶ δεχόμεθα τοὺς ἀνθρώπους, ὅπως εἶναι. Εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ κάνωμε κάθε ἀβαρία — μὰ κάθε ἀβαρία! — ἀκόμη νὰ ἀμνηστεύσωμε καὶ τὴν πορνεία — τὸ ξανατονίζω· νὰ ἀμνηστεύσωμε τὴν πορνεία τῶν ἀνθρώπων, διότι δῆθεν κατανοοῦμε τὸν κόσμον. — Ἀκοῦτε; «κατανοοῦμε τὸν κόσμον»! — καὶ ὅτι θὰ πρέπει μὲ κάθε τρόπο νὰ τὸν βοηθήσουμε, κάνοντας «στραβὰ μάτια» σ᾽ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἔχει! Ἔτσι, θὰ δεχθοῦμε σιωπηρὰ καὶ τὴν ἔκτρωσι καὶ ἄλλα πράγματα!... Μὴ νομίζετε, ἀγαπητοί μου, πὼς εἶναι οὐτοπιστικὰ αὐτά,ποὺ σᾶς λέγω. Αὐτὰ γίνονται σήμερα! Ἂν ξέρατε πῶς σκεφτόμαστε! Ἂν ξέρατε πῶς σκέφτονται τὰ μυαλὰ τῶν κληρικῶν!
Οἱ ποιμένες… καὶ δὲν ὁμιλῶ γιὰ τοὺς εὐρωπαίους ποιμένες τοῦ προτεσταντικοῦ καὶ τοῦ ρωμαιοκαθολικοῦ κόσμου. Ὤ, ἐκεῖ ὑπάρχει… Φρίξον ἥλιε! Ὁμιλῶ γιὰ μᾶς! Γιὰμᾶς!...
(Ορθόδοξος Τύπος , Αριθ Φύλλου 1970, 5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 )
http://o-kalos-poimin.blogspot.ca/
