Καλημέρα σας.Να είστε όλοι καλά,όλοι ευλογημένοι.
Μου ζητήσατε να πω δυό λόγια για τον γέροντα της Αριζόνας,Εφραίμ τον προηγούμενο της μονής Φιλοθέου του Αγίου Ορους.Μόνον δυό λόγια να πει κανείς γι'αυτή την μεγάλη μορφή;;;Αν μέχρι τώρα έχουν γραφτεί τόσα πολλά για τον μακαριστό γέροντα Παίσιο,Ιάκωβο Τσαλίκη και τόσους άλλους πολλούς αγίους γεροντάδες των ημερών μας,...φανταστείτε τι έχει να γραφεί και να ειπωθεί μετά την κοίμηση του γέροντος Εφραίμ του Φιλοθείτου!!!!!!!!!Υψος πνευματικότητας,μέγεθος!!!!
Ειχα εξομολογηθεί κανά δυό φορές κοντά του,όταν ήμουν στον Καναδά το 1988-1992.Δεν είχα αφήσει κήρυγμα του κανένα!!! Είχα γίνει η κουραστική σκιά του!!!Δεν τον άφηνα...ρούπι,που λέμε!!!Εκανα 100-150 χιλιόμετρα για να πηγαίνω να τον ακούω.Γύριζα σπίτι στις μία-δύο μετά τα μεσάνυχτα..επιστρέφοντας από κηρύγματά του σε σπίτια κυρίως,τότε.Είχα μαγευτεί!!! Γνώρισα συνειδητά Ορθοδοξία και πίστη από τις ομιλίες του.
Από την γνωριμία μαζί του αγάπησα και θέλησα να γίνω κάποτε μοναχός,όπως και έγινε!!! Ο δε μακαριστός γέροντάς μου εδώ στην Αγία Γη,ο γέροντας Σεραφείμ ο Κυθήριος ο ηγούμενος της μονής μας, του Αγίου Σάββα,έλεγε....."Μα βρε παιδί μου ,τι μορφή είναι αυτός ο Εφραίμ ο Φιλοθείτης;;;Είχε έλθει και λειτούργησε στην Λαύρα του Αγίου Σάββα της Ιουδαίας ,πριν αρκετά χρόνια.Μα....δεν λειτούργησε άνθρωπος..αλλά άγγελος!!! Πως να τον πω;;; ασώματο,άυλο,παιδάκι μικρό,χαριτωμένο,αγγελουδάκι;;;......!!!!!".
Συχνά,του ζήταγα να μας παριστάνει ο γέροντας Σεραφείμ,πώς είχε λειτουργήσει ο γέροντας Εφραίμ στον Αγιο Σάββα.Εμιμείτο ακριβώς την αγγελική εκείνη ψιλή φωνούλα του,που σαν να έμοιαζε με μικρό παιδάκι.
Του άρεσε πολύ να τον παριστάνει......."Και υπεεεεέρ του καταξιωθήναι ημαααάς...ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίουυυυυυυυυυ,Ειρήηηηνη Πάαασιιιιιιιιιιι!!! Ηταν απολαυστικός να μας κάνει τον γέροντα Εφραίμ.
Τον θεωρούσε ,και φυσικά είναι,.....μεγάλος όσιος,οσιακή,ασκητική μορφή των χαλεπών ημερών μας,άγιος ήδη.............!!!!!!!
Τι θυμάμαι από την προσωπική μου επαφή με τον γέροντα Εφραίμ;;;
Τότε ερχόταν πάρα πολύ συχνά στο Τορόντο του Καναδά από το Άγιο Ορος.Ηταν ακόμα ηγούμενος στη Μονή Φιλοθέου.
Αγαπούσε και αγαπά πολύ την ομογένεια.Τον γνώρισα νομίζω,το 1988.Οταν τον πρωτοείδα....αυτό ήταν. Πήγα αμέσως για εξομολόγηση και από το πρωί.... μπήκα να τον δώ,το απόγευμα.
Είχα αριθμό 352 στη σειρά για να περάσω. Νόμιζα ότι ήμουν μπροστά σε άγγελο!!!! Δεν είπαμε τόσα πολλά,πιο πολύ προσευχόταν με το κομποσχοίνι του ,παρά, μου μιλούσε,είτε με κοιτούσε. Μου είπε να μην φύγω από τον Καναδά,προφανώς επειδή του είπα,ότι βλέποντάς τον θέλησα να γίνω μοναχός.
Ομως,πως να έμενα Καναδά;;; εκεί ,όχι μόνον δεν είχε μοναστήρια, αλλά ούτε τι είναι μονή ...δεν γνώριζαν!!! Εκείνος φυσικά γνώριζε ότι εκεί είχε μπόλικο έμψυχο υλικό,όπως μου ανέφερε,για να χτίσει τα 18-20 μοναστήρια που έκανε ,κυρίως στην Αμερική,αλλά δεν μου είχε πει τίποτε, για ίδρυση μονών!!!.Αν το ήξερα,...δεν θα έφευγα. Από τότε έγινα ...η σκιά του στις ομιλίες του.Στα κηρύγματά του στο ναό της Μεταμορφώσεως στο Pape Avenue-Τοronto που κήρυττε,δεν ήθελε κανένα φως.Συνήθως μιλούσε τα απογεύματα,που ήδη νύχτωνε ενωρίς, και ο ναός ήταν μόνον στο φως των καντηλιών.Ηταν όμως....αυτόφωτος!!! Εγώ έψαχνα να βρω εάν κάτω από το τραπεζάκι που του είχαν ,μπροστά στο ιερό,του είχαν βάλει κανένα φωτάκι από κάτω,ίσως κάποιο κρυφό φωτισμό,.....έψαχνα να δω...και δεν έβρισκα τίποτε!!!Μπα......,έλεγα μόνος μου,από πού φωτίζεται όλο του το πρόσωπο μέσα στο σκοτάδι;;;Εβλεπες και την παραμικρή σύσπαση του μορφής του,όταν μίλαγε,και την πιο ελάχιστη ρυτίδα του προσώπου του,αν είχε.Τελευταία φορά τον είδα το 1992,που τελείωσα τα ξενοδοχειακά που σπούδαζα ,και αναγκαστικά δεν είχα βίζα,και έπρεπε να αναχωρήσω.Αν θυμάμαι κάτι έντονα από τα πέντε χρόνια που έμεινα στον Καναδά...είναι μόνον ο άγιος γέροντας Εφραίμ,ο παππούλης μας!!!!
Κι αυτός έχει φωτογραφίες με ζωάκια,βλέπετε;;; Ισως από πνευματική συγγένεια και "πνευματικά γονίδια", να μου κόλλησε κι εμένα.Ομως θα του μοιάσω και σε κάτι άλλο;;;Εχουμε ανάγκη από θέωση και αγιασμό των ψυχών μας!!! Αχ παππουλάκο μας καλέ....πόσο ακόμα θα αναπνέεις σε τούτον εδώ τον μάταιο κόσμο;;;.....................
http://apantaortodoxias.blogspot.ca/2014/06/blog-post_8889.html
How is death not beneficial, since it eradicates all the things that ravage our human nature?
But so that we do not repeat the same things
over and over again, let us confirm this by examining the Ode in the book of Deuteronomy.
When God says, “I will kill, and I will make alive; I will wound and I will also heal. And there is no one who will deliver out of My hands” (Dt.32:39), what else is He trying to teach us other than that the body is first killed and dies precisely for this reason: so that it may again be resurrected and live? It is first struck and shattered so that it may again be recreated healthy and whole. And there is nothing at all that can deliver and snatch [man] from the great and mighty hand of the Lord, in order to destroy and eliminate him: not fire, not death, not darkness, not chaos, not even corruption.
God did not adorn the entire creation in vain, but in order for it to remain forever, just as the book of Wisdom attests: “For He created all things that they might exist, and the generations of the world so they might be preserved, and there is no poison of death in them” (WSol. 1:14).
The Apostle Paul clearly affirms the same when he states, “The earnest expectation of the creation eagerly waits for the revealing of the sons of God. For the creation was subjected to futility not
willingly, but because of Him who subjected it in hope; because the creation itself also will be delivered from the bondage of corruption into the glorious liberty of the children of God”
(Rom. 8:19-21).
Hence, the creation joyfully awaits to be restored to a better and more beautiful state,and it rejoices
as it looks forward to the resurrection of God’s children, with whom it “groans and labors with birth pangs together until now”(Rom. 8:22).
It does so in expectation of our deliverance (and the deliverance of even the body itself) from corruption, when we will cast away the mortality of the flesh as we are resurrected, according to the scriptural verse: “Shake off the dust and rise up. Sit down, O Jerusalem”(Isa. 52:2).
And as the Apostle confirms:“Not only
that, but we also who have the first fruits of the Spirit, even we ourselves groan within ourselves, eagerly waiting for the adoption, the redemption of our body”(Rom. 8:23).
St. Epifanios, Bishop of Cyprus
«Να προσεύχεσαι, λέγει, να μην εισέλθεις σε πειρασμούς της πίστης σου.
Να προσεύχεσαι να μην εισέλθεις στον πειρασμό του δαίμονα της βλασφημίας και της υπερηφάνειας με την οίηση του νου σου.
Να προσεύχεσαι να μην εισέλθεις, κατά παραχώρηση του Θεού, στους φανερούς πειρασμούς των … αισθήσεων, που ο διάβολος ξέρει πως να σου δημιουργεί όταν το επιτρέπει ο Θεός λόγω των ανόητων λογισμών που καλλιεργείς…
Να προσεύχεσαι να μην εισέλθεις στους πειρασμούς της ψυχής μέσα από αμφιβολίες και προκλήσεις, με τις οποίες η ψυχή σύρεται βίαια σε μεγάλη σύγκρουση. Ακόμα και έτσι, ετοιμάσου να δεχτείς ολόψυχα σωματικούς πειρασμούς. Να τους διαπλεύσεις με όλα σου τα μέλη και να γεμίσεις τα μάτια σου με δάκρυα, έτσι ώστε ο άγγελος που σε φυλάει να μη σε εγκαταλείψει. Επειδή χωρίς δοκιμασίες δεν φαίνεται η Πρόνοια του Θεού και δεν μπορείς να αποκτήσεις παρρησία μπροστά στον Θεό, ούτε να μάθεις τη σοφία του Πνεύματος, ούτε μπορεί να εδραιωθεί μέσα σου ο θείος πόθος.
Πρίν από τους πειρασμούς ο άνθρωπος προσεύχεται στον Θεό σαν να είναι ξένος, αλλά όταν εισέρχεται στους πειρασμούς για χάρη της αγάπης του και δεν αφήνεται να εκτραπεί, τότε άμεσα έχει, ούτως ειπείν, τον Θεό ως χρεώστη του και ο Θεός τον υπολογίζει ως αληθινό φίλο, διότι για χάρη του θελήματός Του πολέμησε εναντίον του εχθρού του και τον νίκησε. Αυτό σημαίνει «προσεύχεσθε ίνα μη εισέλθετε εις πειρασμόν».
Και πάλι, να προσεύχεσαι να μην εισέλθεις στο φοβερό πειρασμό του διαβόλου για την αλαζονεία σου, αλλά επειδή αγαπάς τον Θεό, ώστε η δύναμή Του να σου είναι αρωγός, και διά μέσου σου να συντρίψει τους εχθρούς Του. Να προσεύχεσαι να μην εισέλθεις σε τέτοιες δοκιμασίες εξαιτίας της αφροσύνης των λογισμών και των έργων σου, αλλά αντίθετα για να δοκιμαστεί η αγάπη σου πρός τον Θεό και για να δοξαστεί η δύναμη Του στην υπομονή σου».
(Από το βιβλίο: Ιλαρίων Αλφέγιεφ, Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
http://agiameteora.net/index.php/gerontes-tis-epoxis-mas/4342-ti-simainei-to-grigoreite-kai-prosefxesthe-ina-mi-eiselthite-eis-peirasmon.html
