(Όπως κοινωνούν σήμερα οι ιερείς μέσα στο ιερό).
«Όταν βαδίζεις λοιπόν, τώρα αργά-αργά, σιωπηλά, για να κοινωνήσεις, μην τεντώνεις και τα δυο σου χέρια, αλλά να στηρίζεις την δεξιά σου παλάμη με τ’ αριστερό χέρι. Η παλάμη πρέπει να ‘ναι κοίλη, για να υποδεχτεί το Βασιλέα των βασιλέων. Πρόσεχε, σαν τα μάτια σου, με φόβο, τρόμο, να μην παραπέσει έξω από το χέρι σου, κανένας πολύτιμος Μαργαρίτης και χάσεις ένα από τα μέλη Του. Με τον ίδιο τρόπο να πλησιάζεις πάλι ήσυχα, χωρίς σπρωξίματα, για να πάρεις το τίμιο Αίμα του Κυρίου μας. Το κεφάλι σου όρθιο, τα χέρια σου κάτω, δεμένα! Ανοίγεις καλά το στόμα και όταν δεχτείς το πανακήρατο Αίμα, ταπεινά να λες το «Ἀμήν», «Ἀμήν», «Ἀμήν».
Να αγιάζεις οφθαλμούς- μέτωπο!
«Όταν τα χείλη σου είναι ακόμη υγρά με τ’ άγιο Αίμα , να τ’ αγγίζεις ευλαβικά με τα χέρια και να αγιάζεις τους οφθαλμούς, το μέτωπό σου , τ’ αυτιά και τ’ άλλα αισθητήρια. Ταυτόχρονα να χαίρεσαι, να δοξολογείς, να ευχαριστείς ολόψυχα το Θεό, γιατί σ’ αξίωσε να πάρεις μέσα σου τον Παντοδύναμο Χριστό μας».
Ο τρόπος ζωής σώζει (όχι ο τόπος).
Ίσως ρωτήσει κάποιος. Εγώ ζω μέσα στον κόσμο, σ’ ένα αμαρτωλό πρόστυχο περιβάλλον.
Είναι δυνατόν να σωθώ; Τι πράγματα λέγεις, αδελφέ μου; Θέλεις να σου αποδείξω με λίγα λόγια ότι δεν σώζει τον ‘άνθρωπο ο τόπος, αλλά ο τρόπος της ζωής και η προθυμία προς τον Θεό;
Ο Αδάμ ζει χαρούμενα μέσα στον Παράδεισο, σ’ ένα ήρεμο λιμάνι! Και όμως εδώ ναυαγεί, καταστρέφεται… Δεν φταίει φυσικά ο τόπος, αλλά η υπερηφάνεια, ο εγωισμός του.
Ο Λωτ ζει μέσα στα Σόδομα, μέσα σ’ ανοιχτό φουρτουνιασμένο, άγριο πέλαγος. Όμως σώζεται, γιατί είναι δίκαιος, αγαπά ειλικρινά το Θεό.
Ο Ιώβ ζει σε φλογερό καμίνι, κοιμάται πάνω σε κοπριές, έχει χάσει τα πάντα, δέκα παιδιά, περιουσία. Κερδίζει τα πάντα!
Ο Δαβίδ βρίσκεται σε βασιλικά ανάκτορα. Τι κερδίζει, από τον τόπο; Τίποτα. Διαπράττει διπλή αμαρτία (μοιχεία, φόνο).
Δεν φταίει, λοιπόν, ο τόπος για την αμαρτωλή ζωή μας!
Είναι πρόχειρη δικαιολογία! Ξέρετε τι φταίει; Δεν συμμετέχουμε έντονα στις προσευχές, δεν παίρνουμε μέρος στις ιερές συνάξεις μας, δεν απολαμβάνομεν το τίμιον Σώμα του Χριστού, δεν εξομολογούμεθα ταπεινά όλες τις αμαρτίες μας!
[Ο Πορφύριος συχνά έλεγε: «Και μέσα στην Ομόνοια μπορείς να αγιάσεις»]
«Πρόσεχε τί κάνουν όσοι θέλουν να πάρουν κάποιο βασιλικό αξίωμα. Διαρκώς βρίσκονται δίπλα στο βασιλιά και τον παρακαλούν να τους δώσει ό,τι επιθυμούν».
Πολλές φορές παρακινούν και άλλους να μεσολαβήσουν, για να πετύχουν το σκοπό τους.
Η Εκκλησία είναι ήρεμο λιμάνι, θεραπευτήριο άριστο. Δεν χαρίζει επίγεια αξιώματα, αλλά ανώτερα, ουράνια αγαθά.
Όσοι λοιπόν, εγκαταλείπουν αδικαιολόγητα τις ιερές συνάξεις, όσοι ασχολούνται με τυχαία περιστατικά, άσκοπες συζητήσεις, αυτοί όλοι εγκαταλείπουν το γαληνεμένο λιμάνι της Εκκλησίας και ναυαγούν, βουλιάζουν σ’ αμαρτωλά βαλτονέρια!
Τι κάνεις ,ω άνθρωπε; Όταν ο ιερέας λέγει «Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας» ,ας ανεβάζουμε προς τον ουρανό τις καρδιές μας, εσύ απαντάς «Έχομεν προς τον Κύριον». Έτσι δεν είναι; Δεν ντρέπεσαι, λοιπόν, δεν κοκκινίζεις; Γιατί κατά την άγια, επίσημη ώρα τούτη, εσύ αποδεικνύεσαι ψεύτης; Έχεις ανυψώσει την καρδιά στο Θεό ή στη γη πλανιέται η σκέψη σου; Συλλογίζεσαι το Χριστό ή λογαριάζεις το χρυσό; Η βασιλική τράπεζα ευτρεπίζεται, ετοιμάζεται, ο Αμνός του Θεού θυσιάζεται για χάρη σου, ο ιερέας αγωνίζεται για την σωτηρία σου, αόρατα, ουράνια αγγελικά τάγματα, πολυόμματα Χερουβείμ, άγια Σεραφείμ παρευρίσκονται στο άγιο θυσιαστήριο. Εξαπτέρυγα Χερουβείμ σκεπάζουν από σεβασμό, φόβο, τρόμο τα πρόσωπά τους. Όλες οι ουράνιες Δυνάμεις μαζί με τον Ιερέα ικετεύουν, παρακαλούν το Θεό για σένα. Τώρα αόρατα κατεβαίνει το πυρ, η φωτιά του Αγίου Πνεύματος, και το πανάχραντο Αίμα του Χριστού τρέχει από την αγία πλευρά Του μέσα στο Άγιο Ποτήριο για σένα προσωπικά!
Σε ρωτώ, δεν σε κατακρίνει η συνείδησή σου, γιατί δεν συμμετέχεις σ’ αυτό το πλουσιοπάροχο βασιλικό δείπνο;
Προσοχή προς το Μυστήριο, όχι σ’ άλλα θέματα.
Η εβδομάδα έχει εκατόν εξήντα οκτώ ώρες, που μπορείς να εκτελείς όλα τα έργα σου. Ο Θεός μπορεί ξεχωρίζει μονάχα μίαν ώρα και ζητά να την αφιερώσεις αποκλειστικά σε Κείνον.
Αν εσύ και αυτήν την ώρα διαθέτεις, για προσωπικά σου προβλήματα, αν νοερά ασχολείσαι μ’ ασήμαντα, γελοία, αμαρτωλά πράγματα, τότε με ποιο θάρρος θα πλησιάσεις τα θεία Μυστήρια;
Αν δεν έχεις ολοκάθαρη συνείδηση, τότε μην πλησιάζεις το φλογερό καμίνι! Αν τα χέρια σου είναι ρυπαρά, βρωμερά με κοπριές, τολμάς να εγγίζεις βασιλικό ρούχο, έστω και στην άκρη του;
Πηγή: «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΩΦΕΛΙΜΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ»
ΤΕΥΧΟΣ 8ΟΝ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΓΟΝΤΖΑΣ
The virtue of prayer brings about the mystery of our union with God, because prayer is the tie of rational creatures with the Creator. - Saint Gregory Palamas
Pure Prayer is the bridge we seek to union with God and to be participants in His divine light. It is prayer that enables us to cross the great abyss when realize God is beyond all mental concepts and involves a higher knowledge. It is a step that is beyond apophaticism or negative theology.
Fr. Dimitru Staniloae writes,
Pure prayer is an ecstasy of interior quietness, a total cessation of thought in the face of divine mystery, before the divine light descends to the mind thus stopped by astonishment.
This pure prayer is only given to us once we have mastered our passions.
Fr. Dimitru says,
Pure prayer is made only after the mind has been raised from the contemplation of visible nature and from the world of concepts, when the mind doesn't have any image or form or concept.
It is called pure because it does not have and object and does not involve any words. This is also called by the Church Fathers as the Prayer of the mind, or noetic prayer, where the mind is free and we are face to face with God.
Fr. Dimitru gives us a couple of conditions for reaching this level of prayer:
1. The mind must withdraw from things outside and focus on what is within, to its heart. It is in this place called the heart, the center of our soul where we find God.
2. One should use only a few words addressed to Jesus to assure a remembrance of Him and to focus the mind on its goal. He says, "even the most pure prayer must keep the thought of the presence of Jesus." He advises us that the common prayer of this nature is the Jesus Prayer :Lord Jesus Christ, Son of God, have mercy on me a sinner."
With the mind focused on the heart we will find that the mind no longer looks for external things. With its focus on the name of Jesus it is guarded by any sinful thoughts. But there is a struggle involved against evil forces.
Fr. Dimitru says,
It must struggle much with the thoughts around it, to make its way toward it (the heart) and to open it... The mind with difficulty regains the habit of looking toward God... Then it lives His presence directly, or feels itself in His presence.
This state of prayer involves the opening of the heart. We feel the pleasure of constantly remembering His name and being within with His love.
St. Diadochos writes,
Grace itself then thinks together with the soul and cries or together with it: "Lord Jesus Christ." [Because immediately]... we need His help to unite and gladden all our thoughts with His ineffable Sweetness, that we might be moved with all our heart to the remembrance and love of our God and Father.
Fr. Dimitru Staniloae
1. Having been baptized into Christ, and put on Christ, you have been given the same form as the Son of God; for God, having foreordained us to adoption as His children, gave us the same features as the body of Christ’s glory. Having therefore become partakers of Christ, you are properly called Christs (anointed ones), and of you God said: “Do not touch my Christs, (or anointed ones)”. Now you have been made Christs, by receiving the stamp of the Holy Spirit [Holy Chrism]; and everything’s been done to you in imitation, because you’re images of Christ. He washed in the River Jordan, and having imparted the fragrance of His Godhead to the waters, He emerged from them; and the Holy Spirit in the fulness of His being lighted on Him, like resting upon like. And, in a similar way, after you emerged from the pool of the sacred streams, you were given the Chrism, a copy of that with which Christ was anointed. This is the Holy Spirit of whom also the blessed Isaiah, in his prophecy about Him, said : “The Spirit of the Lord is upon me because He has anointed me: He has sent me to preach glad tidings to the poor”.
2. For Christ was not anointed by men with oil or material ointment, but by the Father, Who had previously appointed Him to be the Saviour of the whole world, Who anointed Him with the Holy Spirit, as Peter says: “Jesus of Nazareth, whom God anointed with the Holy Spirit”. David the Prophet also cried, saying, “Your throne, God, is for ever and ever; the sceptre of your kingdom is the sceptre of righteousness. You have loved righteousness and hated iniquity; therefore God,Your God, has anointed you with the oil of gladness above your fellows”. And as Christ was, in actual fact, crucified, buried and raised, you, too, in Baptism are deemed worthy of being crucified, buried, and raised together with Him, in His likeness. So is it with anointing also. As He was anointed with the notional oil of gladness, that is, with the Holy Spirit, Who is called oil of gladness because He is the author of spiritual gladness, so you, too, were anointed with Chrism, having become partakers and fellows of Christ.
3. But beware of supposing this to be plain oil. Just as the Bread of the Eucharist, after the invocation of the Holy Spirit, is no longer mere bread but the Body of Christ, so also this holy Chrism is no more simple oil, nor (so to say) common, after the invocation, but it’s a gift of Christ and of the Holy Spirit, through the presence of His divinity, and is made active. This Chrism is symbolically applied to your forehead and your other sense organs. And while your body is anointed with the perceptible Chrism, your soul is sanctified by the Holy and life-giving Spirit.
4. You were first anointed on the forehead, so that you might be delivered from the shame which the first transgressor carried everywhere with him; and so that, with unveiled face, you might reflect, as a mirror, the glory of the Lord. Then on your ears, so that you might receive the ears which are able to hear the Divine Mysteries, of which Isaiah said: “The Lord also gave me an ear to hear”. And the Lord Jesus, in the Gospel, says: “He that has ears to hear let him hear”. Then, on the nostrils, so that receiving the sacred Chrism you may say, “We are to God a sweet savour of Christ, among the saved”. Afterwards, on your breast, so that, having put on the breast-plate of righteousness, you may stand against the wiles of the devil. For as Christ after His Baptism, and the visitation of the Holy Spirit, went out and vanquished the adversary, in the same way you, who after Holy Baptism and the Mystical Anointing, have put on the whole armour of the Holy Spirit, are to stand against the power of the adversary, and vanquish it, saying: “I can do all things through Christ who strengthens me”.
5. Now that you’ve been deemed worthy of this Holy Chrism, you are called Christians, confirming the name also by your new birth. Because, before you were found worthy of receiving this grace, you actually had no right to this title, but were advancing on your way towards being Christians.
6. Besides, you should know that the symbol of this Chrism lies in the Old Scripture. For when Moses gave his brother the command of God, he made him High-priest. After he had bathed in water, Moses anointed him; and Aaron was called “Anointed”, evidently from the rite of Chrismation. So also the High-priest, in advancing Solomon to the throne, anointed him after he had bathed in Gihon. To them, however, these things happened as a formal procedure, but to you they occurred in truth, because you were truly anointed by the Holy Spirit. Christ is the beginning of your salvation; for He is truly the First-Fruit, and you the leaven; but if the First-Fruit is holy, then clearly His holiness will pass to the leaven also.
7. Keep this unblemished, for it will teach you all things, if it abides in you, as you have just heard declared by the blessed John, talking in depth about this Anointing. For this holy thing is a spiritual safeguard of the body, and salvation of the soul. The blessed Isaiah, prophesying of old, said: “And on this mountain” (he also calls the Church a mountain elsewhere, as when he says, “In the last days the mountain of the Lord shall be manifest”) “the Lord will make a feast for all the nations ; they shall drink wine, they shall drink gladness, they shall anoint themselves”. And to confirm his words, listen to what he says about this myrrh being mystical: “Impart all these things to the nations, for this counsel is for all nations”. Having been anointed, therefore, with this holy Chrism, keep it unspotted and unblemished in you, prospering in good works, and becoming well-pleasing to the Captain of your salvation, Christ Jesus, to Whom be glory for ever and ever. Amen.”
Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη
- Κάτι θα μου δώσης, για να σου κάνω το παιδί σου καλά! Έτσι κάνουν όλοι! Εσύ γιατί, δηλαδή, ν’ αποτελέσης εξαίρεσι;
- Μα, έρχεται η απάντησις της πονεμένης μάνας, όπως βλέπεις δεν έχω.
Είμαι φτωχιά!
- Φτωχιά ξεφτωχιά, κάτι θα μου τάξης και τότε εγώ θα φροντίσω!
Ο διάλογος δεν είναι ανάμεσα σε πονεμένη μάνα και γιατρό. Από γιατρό, που κι αυτός ως άνθρωπος, είναι επιρρεπής στην άτιμη συναλλαγή, θα θεωρούσαμε το διάλογο πραγματικό καί, όπως καταντήσαμε και… φυσικό! Δεν φοβούνται νόμους μερικοί γιατροί (έστω και λίγοι). Δεν λογαριάζουν συνείδηση. Ο πόνος του άλλου είναι γι’ αυτούς ο πόθος για νέο τάξιμο, για φακελάκι φουσκωμένο, γιά «έξυπνο» εκβιασμό!
• Μα η πονεμένη μάνα, και από γιατρούς απελπισμένη, στον παντοδύναμο Θεό καταφεύγει. Όχι όμως με προσευχή «εκ βαθέων», που φθάνει «εις τα ώτα Κυρίου Σαβαώθ». Καταφεύγει, δυστυχώς, σε μαγικό τρόπο, όπως είναι το… τάμα!
Δηλαδή, δεν της το ζητάει ο Θεός! Άν είναι ποτέ δυνατόν, ο Θεός να ζητάη υλικά πράγματα, προκειμένου να γίνη το «Παράσχου Κύριε»! Ο Θεός προσφέρει τα πάντα δωρεάν. Αφού το ύψιστο αγαθό, τη σωτηρία μας και την αιώνια ζωή, δωρεάν το χαρίζει, πώς είναι δυνατόν για ένα μικρό θαύμα να ζητάη πληρωμή, δηλαδή, κάτι να… Του τάξης;
• Δεν το ζητάει ο Θεός απ’ ευθείας το… φακελλάκι, το «τάμα», για να επεμβή εκτάκτως. Άλλοι το ζητάνε, εν ονόματι του Θεού! Δεν τους συγκινεί το «δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε» (Ματθ. ι΄8). Εκμεταλλεύονται την ευαισθησία και την ανάγκη των χριστιανών, και ζητάνε (ή παίρνουν χωρίς να ζητάνε) λεφτά για να κάνουν μια δέησι ή μια ιεροπραξία ή ένα μυστήριο!
Ακυρώνουν τη δωρεά του Χριστού! Ο απ. Πέτρος το είπε ξεκάθαρα στο Σίμωνα το μάγο: «Την δωρεάν του Θεού ενόμισας διά χρημάτων κτάσθαι» (Πράξ. η΄ 20). Διάδοχοί του, μερικοί κληρικοί (πιθανόν οι περισσότεροι), που δεν βλέπουν ούτε ακούνε το θεόπνευστο λόγιο.
• Δεν καταλαβαίνουν, ότι καταντούν τον Κύριο της «ανεκδιηγήτου δωρεάς» (Β΄ Κορ. θ΄ 15) μαγαζάτορα, που εισπράττει πενταροδεκάρες, για να… εισακούση τις δεήσεις των δούλων Του!
• Αλλά τα μεγάλα ποσά, που προσφέρουν οι πιστοί, συναλλασσόμενοι με τον Θεό, είναι τα… τάματα! Δεν μπορεί, βλέπετε, ο Θεός να ενεργήση, αν δεν τάξουμε λαμπάδα σαν το μπόι μας, ταξίδι στην Παναγία της Τήνου ή σε άλλη από τις χιλιάδες πολυώνυμες Παναγίες, χρυσά στολίδια σε εικόνες, χτίσιμο ναού ή παρεκκλησίου, χρύσωμα εικόνας κ.λπ.!!!
• Και βέβαια, τα τάματα -έτσι έχει ορίσει το κατεστημένο- είναι όλα… υλικά! Δεν είπε π.χ. κανείς: «Παναγία μου, ας γίνη καλά το παιδί μου, και θα κόψω το τσιγάρο ή θα πάψω να βλαστημάω ή θα πάω αμέσως να εξομολογηθώ ή θα δώσω όλα τα λεφτά μου στους φτωχούς»!
• Για τους χριστιανούς ένα τάμα ισχύει (μόνο). Αυτό που κάναμε στο Βάπτισμα: «Συντάσσομαι τω Χριστώ».
• Για τους χριστιανούς τάμα είναι το… τάγμα! Ανήκουμε στο στρατό του Ιησού. Είμαστε στο τάγμα της διακονίας, όχι της συναλλαγής (Α΄ Κορ. ιστ΄ 15). Και προχωρούμε πίσω από το τάγμα των αγίων, «συντεταγμένοι εις ζωήν αιώνιον» (Πράξ. 13, 48).
http://iliaxtida.wordpress.com
Κάνεις δεν μπορεί να καυχηθεί ότι ασκεί την αγάπη ούτε ο πιο μεγάλος ευεργέτης. Μπροστά στην αγάπη του Θεού, η αγάπη των ανθρώπων είναι μηδαμινή, όση κι αν είναι. Η αγάπη είναι πολυμήχανος, ο Θεός να μας φωτίζει να εξασκούμε την αγάπη που Εκείνος θέλει.
Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να εξασκεί την αγάπη όπου ο Θεός τον τοποθέτησε. Αν ήθελε να με έχει στο κόσμο και να τρέχω στα νοσοκομεία θα με είχε στον κόσμο. Με έφερε ο Θεός στο μοναστήρι άρα ένα άλλο είδος αγάπης θα εξασκήσω.
Βρίσκει τον άλλο κατάλληλο να μείνει στον κόσμο και του δίνει την δύναμη να τρέχει και να υποφέρει και να υπηρετεί τον άρρωστο τον ανήμπορο.
Έχει τον άλλον που κοιτάζει και διαθέτει τα κτήματα του για να βοηθά τους έχοντας ανάγκη και κανείς δεν παίρνει είδηση. Για όλους (υπάρχει) είναι δυνατή η εξάσκησης της αρετής, της αγάπης. Δεν είναι μονοπώλιο, για ορισμένους ανθρώπους. Όλοι μπορούν να την εξασκήσουν. Και ο πιο φτωχός και ο πιο αμαρτωλός και ο πιο Άγιος, όλοι. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να πη: εγώ δεν μπορώ να εξασκήσω την αγάπη, ούτε κάποια μερίδα ανθρώπων να το πουν. Κάθε ένας είναι χρήσιμος εκεί που τον τοποθέτησε ο Θεός. Γι αυτό δεν τοποθετώ κανέναν πάνω από τους άλλους. Τον μοναχό ή την νοσοκόμα ή αυτούς που είναι στα γηροκομεία ή αυτούς που είναι άγνωστοι στην έρημο και προσεύχονται.
Μια από τις ιδιότητες του Θεού είναι η αγάπη. « ο Θεός αγάπη εστί». Εξασκώντας εγώ την αγάπη, την ειλικρινή, την καθαρή αγάπη, αυτήν που αντέχει στα μάτια του Θεού (όχι την υποκριτική, όχι αυτή που βλέπει ο κόσμος και με επαινεί) αυτήν που βγαίνει από τα βάθη της ψυχής μου ωφελούμαι γιατί αυτή η αγάπη αναπαύει τον Θεό, μας εξομοιώνει μαζί του. Ότι κάνουμε να είναι πολύ καθαρό, δηλαδή τώρα, αν το μάτι του Θεού έπεφτε επάνω μου, αυτό που κάνω να είναι πραγματικά αυτό που θα το δει ο Θεός και θα ευχαριστηθεί.
Εμπόδιο στην αγάπη στέκει μονάχα η φιλαυτία μας, το εγώ μας. Όταν υπάρχει αγάπη, χάνει κανείς τον εαυτό του. Η αγάπη δεν έχει παρέα, δεν έχει συντροφιά αποκλειστική, δεν έχει κύκλο στενό για να βρει την εφαρμογή της. Αγκαλιάζει τους πάντας όταν υπάρχει αληθινή αγάπη χάνει κανείς τον εαυτό του. Η αγάπη προς το Θεό, προς τον πλησίον, απαιτεί θυσία. Σαν πρώτη μεγάλη θυσία είναι το εγώ μας. Δεν υπηρετείται ο Θεός χωρίς θυσία. Η αγάπη δεν έχει φιλία. Αν δηλαδή πάσχει η φίλη μου συμπάσχω, αλλ΄ αν τύχει κάποιος άγνωστος που θα έχει πρόβλημα θα μπορώ να τον συμπαρασταθώ το ίδιο; Πολύ περισσότερο εάν κάποιος σε έχει θίξει προσωπικά, σε έχει ζημιώσει, θα νοιώσεις μετά το ίδιο γι αυτόν; Θα τον συγχωρήσεις ή θα νιώσεις απόσταση μ΄ αυτόν; Ο άνθρωπος που έχει αγάπη πάντα τα δικαιολογεί. Η αγάπη θέλει καλούς λογισμούς. Ο Θεός θα μας δικαιώσει, αν με αδίκησαν. Ας ξεχάσω το κακό, ας ξεχάσω αυτό που μου στέρησαν.
Η αγάπη δεν θέλει να θυμόμαστε το κακό. Αν συλλάβουμε τον εαυτό μας να νοιώθει ικανοποίηση για το κακό που βρήκε αυτόν που μας έχει κάνει κακό, που μας αδίκησε κλπ να ξέρουμε ότι βρισκόμαστε πολύ χαμηλά, πολύ φτωχά σκεπτόμαστε. «νίκα εν τω αγαθώ το κακό». Ο Θεός θέλει να ελεούμε, να συγχωρούμε. Έχει μεγάλη αξία η προσευχή αυτή την ώρα ιδιαίτερα μαλακώνει την ψυχή.
Η ζήλια μειώνει την αγάπη, η φιλαυτία, τα δικαιώματα. Όταν τα βγάλουμε αυτά, γεμίζουμε απ΄ την αγάπη. Συνεχώς να πεθαίνει ο άνθρωπος χάριν της αγάπης. Ότι κάνουμε να είναι πολύ καθαρό. Να λιώνει κάνεις χάριν της αγάπης, δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα. Αν δεν το κάνει, να ζητά συγχώρεση από τον Θεό. Τις λεπτομερειες πρέπει να προσέχουμε τις γράφει ο Θεός.
Ό Θεός της αγάπης να μας φωτίζει να την βρίσκουμε όπως την θέλει Εκείνος και να την εξασκούμε εκεί που είμαστε. Να γίνουμε καλοί, να φύγει το παραμικρό που έχει δόση κακότητας να αυξήσουμε σε αρετή αγάπης και εξυπηρετικότατος. Μην υπερτιμούμε τον εαυτόν μας. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Να λέμε, Θεέ μου τίποτε δεν έκανα στη ζωή μου, ελέησε με εν ημέρα Κρίσεως. Το έλεος σου να το δείξεις τότε για τους γνωστούς και αγνώστους, για τους αγαπητούς και τους εχθρούς.
Η Αγία Γερόντισσα Ακυλίνα της Σίψας ομιλεί περί αγάπης
At the reception of the Eucharist our mind becomes the mind of Christ, our thoughts become the thoughts of Christ, our activity and life become the activity and life of Christ....
St. Gregory Palamas
A woman cannot live without faith. Either she lives for a period of time without faith and then returns to faith in God, or she quickly begins to go to pieces.
It is another matter for a man, it is possible for him to live without faith. He hardens completely, and becomes a pillar of salt, and so he lives, stiff and cold. But a woman cannot live like this.
St. Barsanuphius of Optina
Our sole care will be to continue in the word of Christ, to become His disciples and cease to be servants of sin......
Elder Sophrony of Essex
Ντύθηκα καθαρό χιτώνα απόψε, Κύριε,
καί ξεκίνησα γιά την Φάτνη Σου.
Έψαξα δώρο ακριβό νά Σού φέρω,
μά δέ βρήκα τίποτα δικό μου
πού νάξιζε γιά Σένα.
Μ' άδεια τά χέρια μου
μέ τήν καρδιά γεμάτη αναζήτηση,
περπάτησα!
Ή σκέψη μου κουβαλούσε μαζί της πολλά:
Σχέδια κι όνειρα γιά τό μέλλον,
στενοχώριες πού τή βαραίνουν,
φόβους πού τήν ταράζουν,
αδυναμίες πού τήν κουράζουν...
Καί περπατούσα καί λαχταρούσα νά φτάσω
γιά νά στά πώ όλα, νά ξαποστάσω.
Έβαλα σημάδι τ' άστέρι Σου
καί περπατούσα καί περπατούσα,
κι' όλο σκεφτόμουν
πότε νά φτάσω.
Νύχτωσε! Μεσάνυχτα,
κι ό δρόμος δέ σίμωνε στή Σπηλιά.
Ένοιωσα νά χώνεται μέσα μου ή αγωνία,
κι άρχισα νά περπατώ πιό γοργά.
Στήλωσα στ' αστέρι τή ματία
καί βάλθηκα νά τρέχω.
Ξέχασα σχέδια κι όνειρα
φόβους καί πίκρες πού φόρτωναν τό νού μου
κι έσερνα μόνο άχαρα τό βάρος τού κορμιού μου.
Κάποτε σήκωσα τό κεφάλι...
Είχα φθάσει,
μά είχα πιά ξεχάσει
τ' ήθελα νά πώ.
Γονάτισα μ' άδεια τή σκέψη
κι είπα "Ευχαριστώ",
Πού ήρθες,
Πού Σέ βρήκα,
Πού Σέ βλέπω,
Που Σ' αγαπώ!
"Δόξα έν υψίστοις Θεώ!"
ΑΓΑΠΗ ΤΙΤΟΥ
