Thursday, May 16, 2013
H αγράμματη γιαγιά που έφθασε στη θέωση!
"Στο μεταξύ, το 1963, λίγο μετά την αναχώρηση τού πατέρα για το Όρος ανήμερα Μεγάλη Παρασκευή» είχε κοιμηθεί και ή μητέρα τού Γέροντα [ Εφραίμ του Κατουνακιώτη ] Αυτή ή υπέροχη γυναίκα αφενός αξιώθηκε δύο μέρες προ τού θανάτου της να γίνει μεγαλόσχημη μοναχή με το όνομα Μαρία -παρακαλούσε την Παναγία μια ζωή γι' αυτό- αφετέρου είχε έναν χαριτωμένο, οσιακό όντως θάνατο.
Γλυκιά και παρήγορη στους γύρω της ψυχή, όταν για λόγους καρδιακής πάθησης μπήκε στο Νοσοκομείο του Στρατού, εξέπληξε τους πάντες με την ευγενική της γλώσσα. Πήγαινε ό γιατρός να την επισκεφθεί: «Καλώς τον χρυσό μου τον γιατρό. Τι κάνετε; Πώς είσθε; 'Η κυρία σας, τα παιδάκια σας Είναι καλά;» προλάβαινε και ρωτούσε με χάρη. «Μα, αυτή ή γιαγιά», έλεγαν θαυμάζοντας οι γιατροί «αντί να της δώσουμε θάρρος εμείς, αυτή εμψυχώνει και παρηγορεί εμάς». Τον γιο της τον μικρό» τον αξιωματικό, τον αγαπούσε πολύ. Όταν πήγαινε να την επισκεφθεί. το διαισθανόταν και έλεγε τάχα εμπιστευτικά στην τότε αρραβωνιαστικιά και μετά σύζυγο του: «Έρχεται ο δικός σου». Και να σε λίγο ό αξιωματικός. Απορούσε ή κοπέλα, αν μία πεθερά μπορεί να λέει «ο δικός σου». Κι όμως μπορούσε.
Ό Γέροντας, Όταν έμαθε ότι μπήκε στο Νοσοκομείο, έστειλε ένα σχήμα και ένα πολυσταύρι στον αδελφό του και του έγραψε να την κάνουν μοναχή, «διότι δεν θα βγει από το Νοσοκομείο ζωντανή», βεβαίωνε.
Διηγείται ή κόρη της: «Όταν ή μητέρα μας έγινε μεγαλόσχημη στο Νοσοκομείο (σε όλη την ζωή της είχε την επιθυμία να γίνει μοναχή), ενώ τις άλλες ήμερες ήταν σιωπηλή (καθώς έλεγαν οι νοσοκόμες), την ήμερα και το βράδυ εκείνο συνεχώς μιλούσε! Εγώ κάθισα κοντά της όλη εκείνη τη νύχτα. Το πρόσωπο της έλαμπε, είχε γίνει φωτεινό μετά την κουρά της! Μιλούσε και κοίταζε προς τον ουρανό! "Τι λέγεις, μητέρα;" τη ρωτούσα, "τι βλέπεις;" "Τι να σου πω, παιδί μου, τι Όμορφα! Τι έβλεπα! Άλλα που βρίσκομαι;" Τότε συνερχόταν, και καταλάβαινε ότι ήταν στο Νοσοκομείο.
-Μετά μία εβδομάδα πού ήταν στο Νοσοκομείο, και ενώ ήταν καλά και θα έβγαινε, παρουσίασε έναν πυρετό υψηλό, ανεξήγητο. Ξημερώματα Μεγάλης Παρασκευής κοιμήθηκε. Ό θάνατος της ήταν ήσυχος, ειρηνικός. Ήρθε ή μοναχή πού την είχε αναλάβει κατά την κουρά και την έντυνε, δηλαδή την ετοίμαζε. Αμέσως αισθάνομαι έντονη ευωδία, άρρητη ευωδιά! Λέω τότε στη μοναχή: "Καλά, κι εσείς οι μοναχές βάζετε αρώματα;" "Όχι, κυρία Ελένη", άπαντα, "δεν βάζουμε αρώματα. Αυτό πού ευωδιάζει, εγώ το αισθάνθηκα αμέσως, την ώρα πού την άλλαζα. Βγαίνει από το σώμα της μητέρας σας. Περίμενα να το αισθανθείτε κι εσείς, γι' αυτό δεν έλεγα τίποτε. Αυτό είναι σημάδι αγιότητας. Είναι σημάδι ότι σώθηκε ή μητέρα σας". Μείναμε κατάπληκτοι!
-Ο ιερέας κατά την κηδεία θαύμαζε και έλεγε ότι πρόκειται περί άγιας ψυχής! Σαν ίδρωτας έβγαινε από το σώμα της μητέρας μύρο! Τα ρούχα μας, πού ήρθαν σε επαφή με το σώμα της μητέρας μας (την αγκαλιάζαμε και την φιλούσαμε), επί μιαν εβδομάδα ευωδίαζαν! Κατά την κηδεία περισσότερο ευωδίαζε ή μητέρα μας παρά ό επιτάφιος».
Και ό ίδιος ό Γέροντας ομολογούσε: «Ναι, έτσι έγινε, αφού έπεσα, τρόπον τινά, σε μνησικακία. Να, το εξομολογούμαι. Μία γυναίκα, λέω, χωριάτισσα, αγράμματη, που έφθασε! Όταν προσευχόμουν γι' αυτήν, έπαιρνα* δεν έδινα! Πλημμύριζα από χάρη.
-Είδα σαν μια θεωρία, να πούμε. Πήγαινε ή μητέρα μου στον Χριστό: "Καλώς τη Μαρία, καλώς τη Μαρία". Χρόνια έχουμε εμείς εδώ, για να αποκτήσουμε αυτήν την κατάσταση.
-Πολλές φορές έβλεπα Ότι ή μητέρα μου είναι ό γέρο-Ιωσήφ, και ο γερο-Ιωσήφ μητέρα μου. Ένα πράγμα και οι δύο...
-Είδα ότι είχαν με τον γερο-Ιωσήφ την ίδια πνευματική κατάσταση. Και πριν πεθάνει, και μετά τον θάνατο της, είχα πληροφορία, την ίδια πληροφορία: ή μητέρα μας έφθασε σε υψηλά πνευματικά μέτρα. Πώς να το πεις τώρα. Νερώνεις το κρασί με το νερό ή το νερό με το κρασί, ένα θα γίνει. Έτσι κάπως. Ό γέρο-Ιωσήφ μητέρα μου, και ή μητέρα μου γέρο-Ιωσήφ ήτανε.
-Ή μητέρα μου δεν είχε παράδειγμα, μονάχη της έκανε υπομονή στις θλίψεις. Και στο βιβλίο του γέρο-Ιωσήφ βλέπει κανείς την πολλή υπομονή πού έκανε στις θλίψεις. Για τον Ιώβ γράφει ο άγιος Χρυσόστομος ότι είχε και άλλες αρετές, άλλα για τη μεγάλη του υπομονή, το να μη γογγύζει, επαινέθηκε από τον Θεό»."
από το βιβλίο: «Γεροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης»,
Εκδ . Ι . Ησυχαστηρίου «Αγιος Εφραίμ», Κατουνάκια Αγίου Ορος.
η φωτογραφία είναι απο το μικρο και λιτότατο κελλακι του γεροντα,εκεί οπου δεχοταν τις επισκέψεις της Χάριτος κατά τις πολύωρες προσευχές του .ο παπα Εφραιμ ειναι καθισμενος στο ασκητικό κρεββατι του.
μακάρι ο καλος Θεός να μας λυπηθεί και να μας ελεησει με τις ευχες του και τις ευχές της ευλογημενης μητερας του.
Δάκρυα (Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)
Κατόπιν έρχονται τα δάκρυα της χάριτος. Τα δάκρυα αυτά είναι τόσο γλυκά, ώστε όταν μου ήρχοντο, έλεγα: «Θεέ μου εις τον Παράδεισο τίποτε άλλο δεν θέλω, παρά να κλαίω έτσι». Αυτά τα δάκρυα έρχονται ύστερα..
Τα δάκρυα είναι η τροφή της ψυχής. Όπως όταν το σώμα τρέφεται με καλή τροφή ζωογονείται, έτσι και η ψυχή τρέφεται με τα δάκρυα και ζωογονείται.
Όταν προσεύχεσαι, να προσπαθείς να έχεις δάκρυα. Γίνεται συνήθεια κατόπιν, και κλαις εις την προσευχή σου. Όταν έχεις δάκρυα εις την προσευχή, οτιδήποτε δάκρυα, πηγαίνεις μπροστά. Όταν σταματήσουν τα δάκρυα, πας οπίσω.
Εγώ παρακάλεσα τον άγιο Εφραίμ: «Άγιε του Θεού, εσύ των δακρύων άνθρωπος είσαι...» -όπως λέει το τροπάριο: "Ταις των δακρύων σου ροαίς της ερήμου το άγονον εγεώργησας..."- και μού 'δωσε τόσα πολλά δάκρυα, που δεν μπορούσα, μέρα-νύχτα έκλαιγα. Κι έφτασα στο σημείο να κλαίω όσο θέλω, όποτε θέλω και όπου θέλω.
Αλλά τι; Να, εδώ πάνω τώρα, να πούμε, από πάνω ο Ι., στο δωμάτιο επάνω, δίπλα κάθεται ο Ε. Και καμιά φορά με πιάνουν τα δάκρυα και λέει ο Ι.: «Σ' ακούγαμε τη νύχτα που έκλαιγες». «Ε, καλά, βρε παιδί μου», λέω, «άνθρωπος αμαρτωλός, άμα δεν παρακαλέσω τον Θεό να μ' ελεήσει, αλλά με παίρνουν τα δάκρυα». Και δίπλα ήτανε, δίπλα στο δωμάτιο κάθεται ο Ε. «Σ' ακούγαμε, Γέροντα, που όλη τη νύχτα έκλαιγες», λέει. «Ε, καλά, βρε παιδιά μου, αμαρτωλός είμαι, θα κλαίω».
«Άκουσε», λέω, «δεν γίνεται αυτό. Άμα καταλάβω ότι εσύ μ' ακούς κι ο Ε. μέσα ακούει, κόβεται η παρρησία στην προσευχή. Ναι, γι' αυτό», λέω, «άκουσε θα πάω σε άλλο μέρος, να μη με ακούει κανένας, να κλάψω όσο θέλω»· γιατί μπορεί και να ψάλλω, μπορεί και να... αυτό, πώς θά ρθουν τα δάκρυα;
Άμα φέρεις τέτοιες θεωρίες: Δεύτε τον τελευταίον ασπασμόν δώμεν, αδελφοί, τω θανόντι...», πώς, όσο σκληρή να είναι η ψυχή σου, να θεωρείς τον εαυτό σου ότι είσαι επάνω στο φέρετρο και πάνε να σε θάψουνε, ναι, μπορείς να μην κλάψεις; Μια-δυο, μετά είναι αδύνατο να μην κλάψεις και θα αποκτήσεις συνήθεια να κλαις. Αλλά να παρακαλέσεις και την Παναγία να πούμε.
Και ένας λογισμός μου ήρθε: «Να, βλέπεις που αγωνίζεσαι...» Έφυγαν, έφυγαν αμέσως τα δάκρυα. Επειδή αυτό το χάρισμα που μού δωσε ο άγιος Εφραίμ, το οικειοποιήθηκα, ότι είναι δικός μου κόπος, και έφυγαν τα δάκρυα.
Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης
Trust God, Not Men
"Thus says the Lord: 'Cursed is the man who trusts in human beings, who seeks his strength in flesh, whose heart turns away from the Lord'" (Jeremiah 17:5).
When man alienates himself from God in his heart he usually trusts in men and in himself, for in who else can he otherwise trust when he untied his rowboat from God's boat? Since he has already untied his rowboat from God's boat, nothing else remains for him except to trust in his rowboat or in the rowboat of his neighbors. It is a weak trust, but there is no other for him! It is a weeping trust above the abyss of destruction, but there is no other!
But, O heaven and earth, why did man untie his rowboat from God's boat? What happened to man that he flees from his security? What kind of calculation did he calculate when he discovered it would be better for him alone on the tempestuous waves than in the household of God and near the hem of God! With whom did he make an alliance when he breached the alliance with God? Is it with someone stronger than God? Foolishness, foolishness, foolishness!
"Cursed is the man who trusts in human beings." This God spoke once and men have repeated this thousands of times. Being disappointed in their trust in men, men have cursed thousands of times those who have trusted in man. God has said only that which men experienced only too well and confirmed by their experience, i.e., how indeed cursed is the man who trusts in man!
Brethren, that is why we should have trust in God Who is the stable boat on the tempest and Who does not betray. Let us have trust only in Him for all other trust is a devilish illusion.
In You do we trust, O Lord, our fortress and refuge. Tie us along side You and do not allow us to untie ourselves, if we, by our foolishness and cursedness, attempt to untie ourselves from You. To You be glory and thanks always. Amen.
St. Nikolai Velimirovich
A Christian Conscience
When a man acquires a Christian conscience, he zealously labors to correct his life and to please God. For him, all else becomes of little importance. We have examples of such men not only among the great ascetics and spiritual fathers but also among powerful rulers themselves. Emperor Theodosius the Great gives us such an example who, for a brief time, fell into heresy after which he repented. St. Ambrose, his earlier critic, spoke over his lifeless body: "I loved this man who, divesting himself of all imperial insignias, openly in church bewailing his sin and, with sighs and tears, begged forgiveness. What ordinary men are ashamed to do, the emperor was not ashamed to do. After his glorious victory over the enemies of the empire, he decided not to approach Holy Communion until the return of his sons only because his enemies were slain in battle."
- St. Nikolai Velimirovich
ΟΙ ΔΥΟ ΑΣΚΗΤΕΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ
Δύο ασκητές κάποτε πήγαν σε μία αγρυπνία. Μετά την ολονύκτια και πολύωρη αγρυπνία, στην τράπεζα παρέθεσαν ψάρι και ρεβύθια,επειδή ήταν ημέρα Παρασκευή.
Ο ένας από τους δύο ασκητές είπε: Θα φάω ψάρι εις τιμήν της Παναγίας, και ο άλλος είπε: Θα φάω ρεβύθια εις τιμήν της Παναγίας. Μετά την τράπεζα πήραν τους ντορβάδες τους και πορεύονταν για τα ασκητήριά τους. Μέσα τους είχαν τον λογισμό, ποιος από τους δύο ευαρέστησε την Παναγία.
Στον δρόμο κάθισαν να ξεκουραστούν λίγο Ο ένας αποκοιμήθηκε ελαφρά και βλέπει την Παναγία να λέγη σ'εκείνον τον μοναχό που έφαγε το ψάρι, ''σε ευχαριστώ'' και στον ίδιο που έφαγε ρεβύθια, ''εσένα σου το χρωστάω''!! διότι προφανώς εκείνος έκανε κάποια θυσία!
http://www.agioritikovima.gr
Γάμος...θα γίνουν οι δύο σάρκα μία! - Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
«Δεν διαβάσατε ότι από την αρχή ο Δημιουργός τους έπλασε άντρα και γυναίκα; Και είπε: Γι΄ αυτόν τον λόγο θα εγκαταλείπει ο άντρας τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα ενώνεται με τη γυναίκα του (Γεν. 2,24)...
Πρόσεξε, μάλιστα, ότι αυτό δεν το υποστήριζε μόνο από τη δημιουργία, αλλά και από την εντολή του. Διότι δεν είπε μόνο ότι έπλασε έναν άντρα και μια γυναίκα, αλλ΄ ότι διέταξε και τούτο το να ενώνεται δηλαδή ο άντρας με τη γυναίκα.
Αν όμως στις προθέσεις του ήταν να αφήνει τη γυναίκα και να παίρνει άλλη, θα έπλαθε έναν άντρα αλλά πολλές γυναίκες. Τώρα κι από τον τρόπο της δημιουργίας και τον τρόπο της νομοθεσίας έδειξε ο Θεός ότι ένας άντρας πρέπει να ζει μαζί με μια γυναίκα διαρκώς και να μη χωρίζουν ποτέ...
Και δε
νομοθέτησε απλά να πηγαίνει ο άντρας προς τη γυναίκα αλλά και να
ενώνεται, φανερώνοντας με τη διατύπωση αυτή το αδιάσπαστο [της σχέσης].
Και δεν αρκέστηκε μόνο σ΄ αυτό, αλλά επεδίωξε και άλλη στενότερη επαφή
γιατί είπε: "θα γίνουν οι δύο σάρκα μία" (ένα σώμα)...
Όπως
λοιπόν το να κομματιάσεις ένα σώμα είναι οδυνηρό, έτσι και το να
χωρίσεις γυναίκα είναι αντίθετο στο νόμο του Θεού. Και δεν σταμάτησε
μέχρι εδώ, αλλά και τον Θεό επικαλέστηκε να λέει: Ότι ο Θεός συνένωσε,
δεν πρέπει να το χωρίζει άνθρωπος» - Ματθ. 19,6 (Υπόμνημα εις τον άγιον
Ματθαίον..., ΚΒ΄, Migne Ε.Π. 58, σ. 597).
«Όταν
ανάμεσα στη γυναίκα και τον άντρα υπάρχει ομόνοια και ειρήνη και
σύνδεσμος αγάπης, εκεί μαζεύονται όλα τα αγαθά και γίνονται απρόσβλητοι
από κάθε κίνδυνο, σα να είναι με κάποιο μεγάλο και απόρθητο τείχος
προστατευμένοι, δηλαδή με την κατά Θεόν ομόνοια»
Can Prayer Help relieve Headaches.
While there is no research on the use of the Jesus Prayer and relief from headaches there is some research from those who meditate.
Meditation has been shown to help offset the symptoms of chronic pain, including headaches. One study showed that 72 percent of patients with chronic pain who underwent meditation training, reported significant reductions in their level of pain. In another study, patients who practiced meditation experienced fewer migraine headaches, enhanced their pain tolerance, and reported a greater sense of well-being.The Jesus Prayer is quite different than meditation as it is an prayer in communication with God. But there are many similarities to the regular practice of this prayer that are similar to meditation. The Jesus prayer should be much more effective than meditation as it does call on God for His mercy.
The regular practice of the Jesus prayer requires at least 15 minutes per day where you can set aside all daily cares and quietly in your mind repeat the prayer, "Lord Jesus Christ, Son of God, Have mercy on me." One will find that this is not an easy task as our minds are very active and we will observe many distracting thoughts while we try to pray in this way. Gradually as we keep up a daily practice we will gain in our ability to concentrate on the words of the prayer. As we gain in this way, our mind becomes quiet, our body relaxes, and our heart opens to God. This opening then allow His grace to flow through us bringing any healing power as God wills for us.
With the practice, when we feel a headache coming on, we can stop for a few minutes and repeat this prayer until the pain subsides. We don't have to wait for the actual headache to intervene with a prayer. Here are some symptoms that are known to be precursors to and headache: Fatigue, mood changes, food cravings, loss of appetite, yawning, increased urination, and muscle stiffness. We can observe our own situation and learn to recognize these warning signs. There are also some common triggers that can be avoided. They are: Caffeine, chocolate, aged cheese, red wine, hormonal changes, stress, and too much or to little sleep.
The power in this prayer comes from the name, "Jesus". Its practice requires humility realizing that we cannot control everything in this world, including our aches and pains. Its practice is both a worship of God and a discipline with similarities to many meditation techniques. It is not an easy practice and takes patience and endurance. Research has shown that it actually causes a change in neurological networks of our brain. One must first have faith in Jesus Christ as our Lord and Savior.
Praying with the Heart - St. John of Kronstadt
Some good advice on Prayer from Saint John of Kronstadt
When praying, we must absolutely subject ourselves to our will, and turn it towards God. It must be neither cold, crafty, untruthful, nor double-minded, otherwise what will be the use of our prayers, of our preparation for the Sacrament?
It is good for us to hear God’s voice of anger: “This people draws nigh unto me with their mouth, and honours me with their lips, but their heart is far from me” (Matthew 15:8).
So do not let us stand in church in a state of spiritual prostration, but let the spirit of each one of us on such occasions burn in its working towards God.
Even men do not much value the services which we render to them coldly, out of habit. And God requires our hearts: “My son, give Me your heart” (Proverbs 23:26).
Because the heart is the principal part of the man – his life. More than this, the heart is the man himself.
Thus he who does not pray or does not serve God with his heart, does not pray at all, because in that case his body only prays, and the body without the mind is nothing more than earth.
Remember, that when standing in prayer, you stand before God Himself, who has the wisdom of all. Therefore, your prayer ought to be, so to say, all spirit, all understanding.
Subscribe to:
Posts (Atom)
