Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ, Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ & Η ΠΑΤΡΑ.

Εμείς οι Πατρινοί, εκ φύσεως αγνώμονες και αχάριστοι (μηδενός του γράφοντος εξαιρούμενου), οφείλουμε να θυμόμαστε συνέχεια τω κάτωθι γεγονός:



Ήταν αρχές Ιουλίου του 1993, όταν ένας φοβερός μεσημεριάτικος σεισμός, μας ταρακούνησε και μας τρόμαξε. Ζημιές, καταστροφές, τραυματισμοί, ένα χάος.


Τήν ώρα του σεισμού, ο γέροντας Παϊσιος, στο κρεββάτι του πόνου, έναν χρόνον πριν κοιμηθεί, είδε το εξής όραμα: Τον Άγιο Απόστολο Ανδρέα, προστάτη και πολιούχο της πόλεως μας (πόσοι το θυμόμαστε άραγε;), να παρακαλεί θερμώς και με δάκρυα τον Κύριον μας Ιησού Χριστό, λέγοντάς του: Σώσε την πόλιν μου, σώσε την πόλιν μου.


Αμέσως ο γέροντας Παϊσιος, επικοινώνησε με τον τότε Μητροπολίτη Πατρών, κυρό Νικόδημο και του ανέφερε το γεγονός, το οποίο και γνωστοποίησε στο χριστεπώνυμο ποίμνιο του ο μακαριστός Μητροπολίτης μας.


Και για αυτό η πόλις μας από τον σεισμό βλάφτηκε ελάχιστα σε σχέση με το μέγεθος και το επίκεντρο του σεισμού.

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι λέγανε το εξής, το οποίο ασπάζομαι εξ ολοκλήρου:
``Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός, από τον αχάριστο ευεργετηθέντα``.

Γυναίκα ουκ έγνων και παρθένος ουκ ειμί ( Γέροντας Εφραίμ Αριζόνα )

 

Στο πιο κάτω εξαιρετικό απόσπασμα
Ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης
Αναφέρεται στην αντιμετώπιση των πειρασμών.
Αν και η ομιλία απευθύνεται σε μοναχούς
Θεωρήσαμε ότι καλό θα κάνει και για εμάς τους λαϊκούς
Να εκλάβουμε κάτι τις από την πατερική σκέψη.
Εμείς οι μοναχοί δεν θέλουμε φιλοσοφίες κοσμι­κές
Δεν θέλουμε διδάγματα.
Θέλουμε σαν μοναχοί να γνωρίσουμε τον πόλεμο
Που έχουμε να κάνουμε.
Το θέμα είναι πως θα πολεμήσουμε τους λογισμούς
Την φαντασία, τις εικόνες και πως θα τηρήσουμε
Όσο το δυνατόν καλύτερα το Ιερόν Εύαγγέλιον.
Ερχόμεθα εδώ.
Η σάρκα έχει την ανάγκη τής τροφής, την ανάγκη του ύπνου, την ανάγκη του ενδύματος.
Κοντά σ΄ αυτά έχει και την φυσική περίπτωση τής αυξήσεως του ανθρωπίνου γένους
Όπως την έχουν και όλα τα ζώα:
"Αύξάνεσθε και πληθύνεσθε", λέγει η Γραφή.
Έτσι ξεσηκώνεται η φύση και ζητεί τα ε­αυτής, ζητεί τα δικά της, την ικανοποίησή της.
Ο πόλεμος είναι φυσικός.
Είναι σπαρμένο μέσα στην φύση το πάθος.
Έρχεται κι ο δαίμονας από την άλλη και σκληρύνει το πράγμα.
Και μπαίνει τιμονιέρης στην σκέψη, στην φαντασία, μας φέρνει εικόνες, εξω­θεί την κατάσταση, μας στριμώχνει.
Τι πρέπει να κάνουμε εδώ;
Η καρδιά πρέπει να καθαριστεί μας διδάσκει ο Χριστός, μας διδάσκουν και oι Πατέρες:
"Εκ της καρδίας εξέρχονται οι πονηροί διαλογισμοί" (Ματθ. 15, 19).
Εκ της καρδίας, λέει, ξεπηδούν όλα τα άσχημα.
Η καρδιά μας είναι γεμάτη από ρίζες, ακανθώδη ριζίδια, λέγει ο Αββάς Ποιμήν.
"Και ο θέλων ανασπάσαι αυτά τα ακανθώδη ριζίδια, αι­μορραγεί και πονεί".
Αν δεν αιμορραγήσει και δεν πονέσει, σύμφωνα με την διδασκαλία των Πατέρων
Ο άνθρωπος δεν θεραπεύεται.
Παίρνει την τσιμπίδα ο γιατρός, ο Θεός, τρόπο τινά, και τραβάει τις ρίζες αυτές μία – μία.
Κι όταν τις ξεριζώνει, η καρδιά νιώθει πόνο και χύνει αίμα.
Και αυτός, ο όποιος θα κάνει υπομονή σ΄ αυτόν τον πόνο, σ΄ αυτήν την επέμβαση του Θεού
Μία μέρα θα γίνει υγιής.
Η καρδιά του έτσι, με την προσπάθεια την ανθρώπινη και με την βοήθεια της χάριτος
Δεν θα επιθυμεί αυτά τα πράγματα, τα βρόμικα και τα άσχημα.
Από την στιγμή όμως που δεν θα δεχθεί αυτήν την ιατρική επέμβαση
Που θα αντιδράσει στον πόνο και στο ξερίζωμα των ριζών αυτών
Και δεν θα κάνει την ανάλογη υπομονή στην καθήλωση, εκεί στην ιατρική επέμβαση, θα μείνει εμπαθής.
Ποιος μπορεί να καυχηθεί, κατά τους Πατέρες, ότι τήρησε την καρδιά του αμόλυντη; Κανείς!
Ο Μέγας Βασίλειος έλεγε:
"Γυναίκα ουκ έγνων και παρθένος ουκ ειμί".
Εννοούσε βέβαια τον πόλεμο της σάρκας, τον ενήδονο πόλεμο της φαντασίας, τους ενυπνιασμούς κ.λ.π.
Όλα αυτά είναι μία αίσθηση σαρκική στην καρδιά
Οπότε η καρδιά, άσχετα εάν δεν γνώριζε τι θα πει "έτερον φύλον", δεν ήταν παρθενική.
Έτσι από τη μία πλευρά αγωνιζόμαστε εναντίον των κακών φαντασιών, μαχόμενοι να τις σβήσουμε
Γιατί αυτές γεννούν τους βρόμικους λογισμούς
Από την άλλη πλευρά με την νηστεία κατά δύναμη και την εγκράτεια
Τις μετάνοιες, τον κανόνα, τον μόχθο και τον κόπο επάνω στη δουλειά και την αγρυπνία
Δείχνουμε την προαίρεσή μας ενώπιον του Θεού
Ότι θέλουμε να καθαριστούμε, να αγνιστούμε και να γί­νουμε Άγιοι.
Όχι, ότι οι προσπάθειες αυτές θα φέ­ρουν το αποτέλεσμα τής αγιότητας
Αλλα με όλα αυτά συμβάλλουμε στο έργο της καθάρσεώς μας μετά του Θεού.
"Συνεργοί Θεού έσμεν" (1 Κορινθ. 3, 9).
Συνεργαζόμαστε μετά του Θεού στην κάθαρση της καρδίας μας.



http://lllazaros.blogspot.ca/2013/04/blog-post_21.html

"Οι τσέπες σας πρέπει να είναι ανοιχτές..." (Γέροντας Παΐσιος )

Όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου

Παρά τα φαινόμενα και την αναξιότητα των μοναχών και κληρικών, η Εκκλησία είναι ακένωτη πηγή θαυμάτων. Παίρνει νερό και το κάνει Αγιασμό· παίρνει ψωμί και κρασί και το κάνει Θεία Ευχαριστία· παίρνει τον άνθρωπο χώμα και τον κάνει Θεό! Αλλά τα θαύματα πολλοί δεν τα βλέπουν. Γιατί, αν τα έβλεπαν, δεν θα
περιφρονούσαν ή μισούσαν την Εκκλησία του Χριστού, αλλά θα την αγαπούσαν, θα την τιμούσαν και δεν θα μιλούσαν γι’ αυτή με περιφρόνηση, όπως μιλούν.

Ο χριστιανός έχει προορισμό να σηκώνει βαρύ σταυρό στη ζωή του. Είναι δύσκολο πράγμα να λες ότι πιστεύεις στον Κύριο και καλοπερνάς σ’ αυτήν εδώ τη ζωή. Γιατί, όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου, ενδιαφέρεσαι για το χρυσάφι της γης και όχι για τους θησαυρούς του ουρανού. Αλλά όταν σκέφτεσαι έτσι, βρίσκεσαι μακριά από το θέλημα του Θεού. Χριστιανική ζωή και καλοπέραση δεν πηγαίνουν μαζί, είναι διαφορετικά πράγματα

Κάποτε ήλθε εδώ ένας πολύ γνωστός γιατρός για να μιλήσουμε. Ήταν και η γυναίκα του γιατρός, θρησκευόμενοι άνθρωποι και οι δύο. Παραπονιόταν ότι τα παιδιά του ζούσαν κοσμική ζωή και όχι μόνο δεν τηρούσαν τις εκκλησιαστικές παραδόσεις της οικογένειας τους, αλλά και τις ειρωνεύονταν.

Χαρακτήριζαν τους χριστιανούς καθυστερημένους, βολεμένους, ανειλικρινείς, υποκριτές και θεομπαίχτες, επειδή η ζωή τους -έλεγαν- δεν συμβαδίζει με τα λόγια τους και τα έργα τους δεν είναι χριστιανικά.

Ακόμη και στο ευχέλαιο, που οι γονείς κάνουν μία φορά το χρόνο στο σπίτι τους και τα παιδιά, όσο ήταν μικρά συμμετείχαν, τώρα αντιδρούν και δεν παρευρίσκονται.

Ο γιατρός έδειχνε πολύ κουρασμένος και απελπισμένος για την πνευματική αδράνεια των παιδιών του. Και νόμιζε ότι όλες οι προσπάθειες, οι δικές του και της γυναίκας του πήγαν χαμένες, δεν έπιασαν τόπο, δεν άγγιξαν τα παιδιά.

Σε κάποια στιγμή ο γιατρός, βάζοντας το κεφάλι μέσα στις δυό του παλάμες, σαν να ήθελε να καλύψει το πρόσωπό του από ντροπή, μου είπε: Φοβάμαι πως το πολύ χρήμα μας έχει κάνει ζημιά.

Τον ρώτησα να μου πει, τί εννοούσε και εκείνος με απόλυτη ειλικρίνεια παραδέχτηκε ότι είχαν ξεφύγει από το μέτρο κι είχαν αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία απολύτως μη αναγκαία. Έχουμε τρία μεγάλα σπίτια, μου είπε. Ένα για μας και από ένα για το κάθε παιδί. Επίσης, δυό εξοχικά, τέσσερα ακριβά αυτοκίνητα, ένα σκάφος, καταθέσεις, πολλά υλικά.

Και συνέχισε: τα παιδιά κακόμαθαν και τώρα μας κατηγορούν ότι προκαλούμε. Επίσης, μας λένε ότι έχουμε παντρέψει πολύ όμορφα τον πλούτο και τον Χριστιανισμό. Και με παρακάλεσε να του πω τί πρέπει να κάνει για να βρουν πάλι την ειρήνη και την ενότητα στην οικογένεια τους.

Του είπα να τα δώσουν όλα στους φτωχούς και να κρατήσουν μόνο ένα σπίτι, ένα εξοχικό και τους μισθούς τους. Τρόμαξε, άλλαξε χρώμα, φοβήθηκε, απογοητεύθηκε από την απάντηση που του έδωσα.

Έφυγε και δεν ξαναήλθε. Είχε δεθεί με τα εδώ, όχι τα Άνω. Γι’ αυτό και τα παιδιά του αναζήτησαν άλλο τρόπο ζωής, διαφορετικό από αυτόν που οι γονείς τους είχαν προτείνει.

Όταν ακούω ότι υπάρχει μεγάλη φτώχεια, ανέχεια, πονάω πολύ και δεν μπορώ να προσευχηθώ.

Δεν λέω, όταν έχεις δυό χιτώνες να δώσεις τον ένα. Αυτό είναι ασυνήθιστο και δύσκολο για τους πολλούς. Αλλά, αν θέλεις να λέγεσαι χριστιανός και κατέχεις όλα τα αγαθά του Θεού, γιατί ιδρώνεις και αγωνιάς για το παραπάνω και δεν κάνεις ελεημοσύνες και καλά έργα; Να ξέρεις, ότι θεμελιώνει στην άμμο, όποιος έχει πολλά χρήματα και τα διαχειρίζεται εγωιστικά, αδιαφορώντας για τη φτώχεια και τη δυστυχία των συνανθρώπων του. Είδες ποτέ σάβανο με τσέπες; Όλα εδώ μένουν. Μόνο οι αγαθοεργίες πηγαίνουν στον ουρανό. Ξέρεις γιατί γίνονται οι πόλεμοι; Για το χρήμα... Γιατί οι πλούσιοι δεν μπορούν να βάλουν χαλινάρι στη λαιμαργία τους και οι φτωχοί δεν εύχονται να αποκτήσουν τα αναγκαία, αλλά ζηλεύουν τα πλούτη και τη δόξα των πλουσίων.

Οι τσέπες σας πρέπει να είναι ανοιχτές, ώστε να φεύγουν τα χρήματα για φιλανθρωπίες. Είναι σκάνδαλο να υπάρχουν τσέπες γεμάτες λεφτά και να είναι ραμμένες.

Christ Is Everything For The Christian Soul (St. Nikolai Velimirovich )

Until Christ becomes completely everything for the soul which authentically has a certain permanent and unchanging value, until then, man cannot enter into suffering for Christ. How could St. Marina the fifteen-year-old girl enter into suffering for Christ? For to her, Christ was completely everything! How could Saint Julitta have rejoiced upon seeing her three year old son Kyriacos dead for the Faith of Christ? Again, for her, Christ was completely everything. Behold, how St. Tikhon of Zadonsk speaks in detail of how Christ is everything to man in the form of a conversation between Christ and man:

Do you desire good for yourself?
Every good is in Me.

Do you desire blessedness?
Every blessedness is in Me.

Do you desire beauty?
What is more beautiful than Me?

Do you desire nobleness?
What is more noble than the Son of God and the Holy Virgin?

Do you desire height?
What is higher than the Kingdom of Heaven?

Do you desire riches?
In Me are all riches.

Do you desire wisdom?
I am the Wisdom of God.

Do you desire friendship?
Who is a kinder friend than I Who lay down My life for all?

Do you desire help?
Who can help except Me?

Do you seek joy?
Who will rejoice outside of Me?

Do you seek comfort in misery?
Who will comfort you outside of Me?

Do you seek peace?
I am the peace of the soul.

Do you seek life?
In Me is the source of life.

Do you seek light?
'I am the Light of the world' (John 8:12).

by St. Nikolai Velimirovich

Τι δεν θα μας ρωτήσει ο Θεός

1. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει τι μάρκα αυτοκίνητο οδηγούμε. Θα μας ρωτήσει πόσους ανθρώπους μεταφέραμε με το αυτοκίνητό μας, όταν δεν είχαν μέσο συγκοινωνίας να μετακινηθούν.

2. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει πόσα τετραγωνικά είναι το σπίτι μας. Θα μας ρωτήσει πόσους ανθρώπους φιλοξενήσαμε σ'αυτό.

3. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει για τα επώνυμα και ακριβά ρούχα που έχουμε στις ντουλάπες μας. Θα μας ρωτήσει πόσους φτωχούς ντύσαμε.

4. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει πόσο μεγάλο μισθό παίρνουμε. Θα μας ρωτήσει εάν συμβιβάσαμε τον χαρακτήρα μας για να τον αποκτήσουμε.

5. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει τον τίτλο ή τα αξιώματα της εργασίας μας. Θα μας ρωτήσει εάν εκτελέσαμε την εργασία μας με ήθος και με προσοχή.

6. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει πόσους φίλους έχουμε. Θα μας ρωτήσει με πόσους ανθρώπους είμαστε φίλοι.

7. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει σε ποια γειτονιά μένουμε. Θα μας ρωτήσει πώς φερθήκαμε στους γείτονές μας.

8. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει για το χρώμα του δέρματος μας. Θα μας ρωτήσει για το περιεχόμενο της καρδιάς μας.

9. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει σε πόσα μέρη του κόσμου ταξιδεύσαμε και διασκεδάσαμε. Θα μας ρωτήσει εάν επισκεφτήκαμε φτωχικές συνοικίες και αν προσφερθήκαμε να βοηθήσουμε.

10. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει αν είμαστε επώνυμοι και ισχυροί. Θα μας ρωτήσει αν είμαστε ταπεινοί και εάν συγχωρούμε τον πλησίον...