Sunday, September 8, 2013

A mother’s prayer for her children


O God, Creator of all things!

Adding mercy upon mercy, Thou hast deemed me worthy of being a mother; Thy goodness hath endowed me with children so that I may say: these are Thy children! For Thou hast given them life, breathed an immortal soul into them, given them a new birth in a life that is according to Thy will, Thou hast adopted them and received them into the bosom of Thy Church.

O Lord, preserve them in Thy grace, and until the end of their lives deem them worthy of receiving the Holy Mysteries of Thy covenant.

Illumine them with Thy truth.

Let Thy Name be holy in them and through them.

Help me by Thy grace to rear them for the glory of Thy Name and for the benefit of their neighbor.

Give me strength and patience to do this, O Lord, and guide me.

Teach me to plant in their hearts the root of true wisdom – Thy fear.

Endow them with the light of Thy wisdom which governs all things.

Let them learn to love Thee with all their souls and all their thoughts.

Let them cleave unto Thee with all their heart and fear Thy words for as long as they live.

Endow me with the reason to implant in them the conviction that true life consists of respecting Thy commandments, that labor fortified with piety offers all that is needed in this life and unutterable blessedness in eternity.

Reveal to them the understanding of Thy law.

Unto the end of their days let them labor feeling Thy omnipresence at all times.

Embed in their hearts hatred towards all unlawfulness.

Let them be faultless in Thy ways.

Let them always know that Thou, o All-Merciful God, are zealous in Thy laws and justice.

Preserve them in chastity and trembling before Thy Name, that they may not shame Thy Church by their behavior, but that they should live according to Her commandments.

Give them zeal in their desire for useful learning and enable them to do every good deed.

Let them acquire a proper understanding of things needed for their everyday life, illumine them with the knowledge of things beneficial for the human race.

O Lord, teach me to implant with a permanent seal in their hearts and minds the wisdom to flee from friendship with those who live not in fear of Thee, wisdom to decisively turn away from every relationship with the lawless.

That they may not listen to evil talk.

That they heed not imprudent people.

That, led by evil examples, they stray not from Thy path.

That they not be discouraged in that sometimes, in this world, the way of the lawless is crowned with success.

O Heavenly Father!

Help me by Thy grace to be watchful at all times that I may not scandalize my children with my actions, but that I may, ever bearing in mind their behavior, dissuade them from misconceptions, correct their errors, restrain their stubbornness and self-will.

That they may not gravitate toward pride and reckless deeds.

That they may not be carried away by mindless thoughts.

That they do not follow their desires.

That pride does not infect their thoughts.

That they not forget Thee and Thy law.

That lawlessness does not destroy their minds and health.

That sins do not make feeble their spiritual and bodily strength.

O righteous Judge, Thou who chastiseth offspring unto the third and fourth generation for the sins of their fathers, avert such vengeance from my children, punish them not for my sins, but sprinkle them with the dew of Thy grace, that they may advance in virtue and holiness, that they may grow in Thy benevolence and in the love of pious men.

O Father, plentious in mercy!

According to my motherly feelings I would that my children enjoy an abundance of earthly treasures, I desire that they be blessed by the dew in the heavens and by the good things of the earth, still, let Thy holy will be with them!

Administer their destiny according as Thou pleasest.

Deprive them not of their daily bread.

Endow them with time sufficient for the acquisition of blessed eternity.

Be merciful unto them, when they sin before Thee.

Judge them not for the sins of youth and ignorance.

Make contrite their hearts should they oppose the leading hand of Thy goodness.

Chastise them and caress them, direct them on the path that is pleasing to Thee, but turn not Thy face away from them.

Accept with gracious mind their prayers, and grant them success in every good deed.

Turn not away from them in times of sadness, lest they be beset by temptations that surpass their strength.

Let the shadow of thy Grace fall upon them, let Thy angel walk with them and keep them from all calamities and evil ways.

O All-merciful God!

Make me a mother who rejoices in her children, let them be my happiness in all the days of my life and my support in my old age.

Deem me worthy to stand with them before Thee on the day of Thy dread judgement and with unworthy courage say: “Here I am and my children which Thou hast given me, O Lord!”

That together with my children I may glorify Thy unspeakable goodness and Thy eternal love, Father, Son and Holy Spirit, unto the ages of ages. Amen.

A Child's wish to God




From here on earth,
From my small place
I ask of You God
Please tell all men
In every land
What you and I
Both understand
Please tell all men
That Peace is Good.
That’s all
That need be understood.
In every world
In Your great sky,
We understand.
Both You and I.

Dedicated to all the children whose souls now rest in the arms of God

Αποσπάσματα από το μεγάλο Γεροντικό


1. Πώς πρέπει να είναι ο μοναχός στο κελί;

Να απέχει από τη γνώση των πολλών πραγμάτων, ώστε, καθώς ο λογισμός μένει ελεύθερος από τα διάφορα, να κατοικήσει η γνώση του Κυρίου.

2. Τι είναι ο μοναχός;

Ο μοναχός είναι σαν την περιστερά. Όπως η περιστερά βγαίνει στον αέρα την κατάλληλη στιγμή να τινάξει τα φτερά της, κι αν καθυστερήσει έξω από τη φωλιά, δέχεται χτυπήματα από τα άγρια πουλιά και χάνει την ομορφιά της, έτσι και ο μοναχός, βγαίνει την ώρα της σύναξης να ξετινάξει τους λογισμούς του, κι αν αργοπορήσει έξω απ΄το κελί, ραπίζεται από τους δαίμονες και σκοτεινιάζουν οι λογισμοί του.

3. Με ποιο λογισμό ο διάβολος βγάζει έξω από το κελί τον μοναχό;

Ο διάβολος είναι σαν τον γητευτή των φιδιών. Όπως ο γητευτής με μαγευτικά λόγια κάνει το φίδι να βγει από τη φωλιά και αφού το πιάσει, το πάει και το ρίχνει στις πλατείες της πόλης και το αφήνει εκεί να το περιπαίζουν οι άνθρωποι, κι όταν γεράσει πολύ μαζί του, ύστερα ή το θανατώνει στη φωτιά ή το πνίγει στη θάλασσα, έτσι και ο μοναχός τα ίδια παθαίνει, όταν παρασύρεται απ΄τους λογισμούς και εγκαταλείπει το κελί του.

7. Πώς πρέπει να γίνεται το έργο της ψαλμωδίας και ποιο να είναι το μέτρο της νηστείας;

Τίποτε παραπάνω απ΄αυτό που έχει ορισθεί. Γιατί πολλοί θέλοντας το παραπάνω, ύστερα ούτε το λίγο μπόρεσαν να εκτελέσουν.

9. Αν με σκανδαλίσει ο αδελφός, με συμβουλεύεις να του βάλω μετάνοια;

Βάλε του μετάνοια και ξέκοψε απ΄αυτόν. Έχουμε τον αββά Αρσένιο πού λέει: Με όλους να έχεις αγάπη κι απ΄όλους να βρίσκεσαι σε απόσταση.

10. Τι σημασία έχει για τον άνθρωπο το να προσφέρει ευχαριστήριο δώρο στην εκκλησία;

Αυτό το πράγμα είναι θησαυρός φυλαγμένος μπροστά στον Θεό. Ό,τι βάζεις εδώ, αμέσως πηγαίνει επάνω.

11.Έχω επιθυμία να μαρτυρήσω για τον Θεό.

Αν σε ώρα δύσκολη υπομείνει κανείς τον πλησίον, αυτό είναι ίσο με το καμίνι των τρίων Παίδων.

12. Γιατί η πορνεία ενοχλεί τον άνθρωπο;

Επειδή ο διάβολος γνωρίζει ότι η πορνεία μας αποξενώνει από το Πνεύμα το Άγιο, καθώς ακούει τον Κύριο που λέει:
«Δεν θα παραμείνει το Πνεύμα μου σ΄αυτούς τους ανθρώπους, γιατί αυτοί είναι σάρκες».

(Ερώτηση ενός νέου σε κάποιο Θηβαίο Γέροντα για το πώς πρέπει να κάνει την πνευματική εργασία στο κελί).
13. Πώς πρέπει να «ησυχάζει» κανείς στο κελί;

Όταν κάνει την άσκηση στο κελί, διόλου να μη θυμάται άνθρωπο.

14. Ποια εργασία οφείλει η καρδιά να κάνει, για να είναι στραμμένος ο μοναχός στον εαυτό του;

Αυτή είναι η τέλεια εργασία του μοναχού, το να έχει πάντοτε στραμμένη την προσοχή στον Θεό χωρίς να περισπάται ο νους.

15. Πώς οφείλει να διώχνει ο νους τους πονηρούς λογισμούς;

Είναι εντελώς αδύνατον από μόνος του να το κάνει αυτό ούτε έχει τέτοια δύναμη. Αλλά κι αν η ψυχή πέσει σε λογισμούς, αμέσως οφείλει να καταφύγει σ΄αυτόν πού την έπλασε ικετεύοντας τον, και κείνος τους διαλύει σαν κερί. Γιατί ο Θεός μας είναι φωτιά που κατακαίει.

18. Λοιπόν, με ποια τέχνη καταφεύγει ο λογισμός στον Θεό;

Αν σου έρθει λογισμός πορνείας, αμέσως τράβηξε από κει τον νου και φέρτον ψηλά με βιασύνη.
Μην αργοπορήσεις, γιατί η αργοπορία ισοδυναμεί με συγκατάθεση.

19. Αν έρθει λογισμός κενοδοξίας ότι κατόρθωσες αρετή, δεν οφείλει να τον αντικρούσει ο λογισμός;

Οποιαδήποτε ώρα κανείς αντιλέγει στον λογισμό, αμέσως ο λογισμός γίνεται πιο ισχυρός και πιο ορμητικός, εκείνος με την αντιλογία του βρίσκεται σε πλεονεκτικότερη θέση από σένα. Επιπλέον το Πνεύμα το Άγιο δεν σε βοηθάει και τόσο, γιατί παρουσιάζεσαι σαν να καυχιέσαι, ότι δηλαδή μπορώ εγώ να τα βγάλω πέρα με τα πάθη.
Όπως εκείνος που έχει πνευματικό πατέρα, στον πατέρα τα αναθέτει και είναι αμέριμνος για όλα και ούτε νοιάζεται πια τί λόγο θα δώσει και στον Θεό, έτσι κι εκείνος που παρέδωσε τον εαυτό του στον Θεό δεν πρέπει να έχει καθόλου φροντίδα για τον λογισμό ή να αντιπαραταχθεί στον λογισμό ή γενικά να μήν τον αφήσει να μπει μέσα του.
Αν γίνει και μπει, σύρε τον πάνω στον Πατέρα σου και πές στο λογισμό: «Εγώ δεν έχω τίποτε με σένα, νά ο Πατέρας μου, αυτός ξέρει». Κι επίμονα τράβα τον επάνω, οπότε σ΄αφήνει στα μισά του δρόμου και φεύγει, γιατί δεν μπορεί να΄ρθει μαζί σου σε Εκείνον ούτε να σταθεί μπροστά Του. Απ΄αυτή την εργασία ανώτερη και πιο αμέριμνη δεν υπάρχει σ΄όλη την Εκκλησία.

28. Πώς μπορεί κανείς πάντοτε να προσεύχεται; Γιατί το σώμα παρουσιάζει αδυναμία προκειμένου να προσευχηθεί.

Προσευχή δεν λέγεται μόνο το να στέκεται κανείς την συγκεκριμένη ώρα προσευχής και να προσεύχεται, αλλά το να προσεύχεται πάντοτε.

29. Πώς πάντοτε;

Είτε τρως είτε πίνεις είτε περπατάς σε δρόμο είτε κάποιο έργο κάνεις, να μην αφήνεις την προσευχή.

30. Αν ένας συνομιλεί με κάποιον, πώς μπορεί να πραγματοποιήσει το να προσεύχεται πάντοτε;

Γι΄αυτό είπε ο απόστολος, με κάθε προσευχή και δέηση.
Έτσι, όταν δεν είσαι ελεύθερος να προσευχηθείς, καθώς συναναστρέφεσαι με άλλον, να προσεύχεσαι με δέηση.

31. Με ποια προσευχή οφείλει να προσεύχεται κανείς;

Να λέει το Πάτερ ημών ο έν τοίς ουρανοίς κ.λ.π.

32. Πόσο μέτρο οφείλει να έχει η προσευχή;

Δεν όρισε μέτρο. Εφόσον είπε πάντοτε και χωρίς διακοπή να προσεύχεστε, δεν έχει μέτρο.
Έλεγε ακόμη κι αυτό, ότι εκείνος που θέλει να τα κατορθώσει αυτά, οφείλει όλους τους ανθρώπους να τους βλέπει ως έναν και να μην καταλαλεί.

Αποφθέγματα αυτών που γήρασαν στην άσκηση, αποφθέγματα που δηλώνουν σε περιληπτική έκθεση την τελειότητα της αρετής τους

36. Έλεγε (ο αββάς Ησαϊας) πάλι ότι,

αν θέλει ο Θεός να δείξει το έλεός Του σε μια ψυχή κι αυτή ξεφεύγει από την κανονική πορεία και δεν δέχεται, αλλά κάνει το θέλημά της, επιτρέπει ο Θεός να πάθει εκείνα πού δεν θέλει, ώστε μ΄αυτόν τον τρόπο να Τον επιζητήσει.

38. Τον ίδιον τον ρώτησαν τι είναι φιλαργυρία και απάντησε:

«Το να μην εμπιστεύεσαι στον Θεό ότι έχει τη φροντίδα σου, να μην ελπίζεις υποσχέσεις του Θεού και να θέλεις να φαίνεσαι σπουδαίος».

39. Ρωτήθηκε πάλι τι είναι καταλαλιά κι αποκρίθηκε:

«Το να αγνοεί κανείς τη δόξα του Θεού και να φθονεί τον πλησίον του».

40. Ρωτήθηκε πάλι τι είναι η οργή και απάντησε:

«Φιλονικία, ψέμα και έλλειψη γνώσης».

41. Είπε ο αββάς Ηλίας, ο διακονητής:

«Τι δύναμη έχει η αμαρτία, όπου υπάρχει μετάνοια; Και τι ωφελεί η αγάπη εκεί που υπάρχει υπερηφάνεια;»

42. Είπε πάλι:

«Οι άνθρωποι έχουν τον νου τους στραμμένο ής τις αμαρτίες ή στον Ιησού ή προς τους ανθρώπους».

43. Είπε ο αββάς Θεόδωρος:

«Πολλοί στην εποχή μας διάλεξαν την ανάπαυση, προτού τους την δώσει ο Θεός».

47. Ο αββάς Ιάκωβος είπε:

«Δεν θέλησα ποτέ να πω ή να ακούσω λόγο κοσμικό».

48. Ο αββάς Λογγίνος είπε στον αββά Ακάκιο:

«Η γυναίκα τότε καταλαβαίνει ότι έχει συλλάβει, όταν σταματήσει το αίμα της. Έτσι και η ψυχή τότε ξέρει ότι έχει συλλάβει Πνεύμα Άγιο, όταν σταματήσουν τα πάθη τα χαμηλά που ρέουν απ΄αυτήν. Όσο καιρό περιπλέκεται σ΄αυτά, πώς μπορεί να υπερηφανεύεται σαν να είναι τάχα απαθής; Δώσε αίμα και πάρε Πνεύμα».

49. Ο αββάς Ποιμήν είπε ότι το θέλημα και η ανάπαυση και, προπαντός, η συνήθεια σ΄αυτά, οδηγούν τον άνθρωπο στην πτώση.

55. Ο αββάς Παύλος είπε:

«Ας πηγαίνουμε πίσω από τον Ιησού».

58. Είπε πάλι ότι

πολλές φορές η απουσία της ντροπής και του φόβου φέρνουν την αμαρτία.

59. Κάποιος Γέροντας είπε:

«Άνθρωπε, αν θέλεις να ζήσεις σύμφωνα με τον νόμο του Θεού, θα βρεις βοηθό τον Νομοθέτη».

60. Είπε πάλι:

«Αν εκούσια θελήσεις να παρακούσεις τις εντολές του Θεού, θα βρεις τον διάβολο να σε βοηθάει στην πτώση».

61. Είπε Γέροντας:

«Η αμεριμνησία, η σιωπή και η μυστική εσωτερική μελέτη γεννούν την αγνότητα».

62. Είπε Γέροντας:

«Η μέλισσα όπου πηγαίνει, κάνει μέλι. Έτσι κι ο μοναχός όπου πηγαίνει, το έργο του Θεού εργάζεται».

63. Είπε πάλι για τους λογισμούς.

ο Σατανάς πλέκει σχοινιά, όσο εσύ του δίνεις λουρίδες αυτός πλέκει.

64. Είπε Γέροντας:

«Όταν κάποιος αδελφός θέλει να πάει να συναντήσει έναν αδελφό, ο δαίμονας της κατακρίσεως ή πηγαίνει πιο μπροστά απ΄αυτόν εκεί ή έρχεται μαζί του στον αδελφό».

65. Είπε Γέροντας:

«Τον τεμπέλη και τον ακαμάτη δεν τους θέλει ο Θεός».

66. Άλλος Γέροντας είπε:

«Δώσε διάθεση και θα πάρεις δύναμη».

67. Άλλος είπε:

«Η αχαριστία μεσιτεύει για χάρη της αδυναμίας ενώπιον του Θεού».

68. Ένας Γέροντας είπε:

«Όπως ο κασσίτερος αφού μαυρίσει, πάλι γίνεται λαμπερός, έτσι και αυτοί που πιστεύουν, κι αν μαυρίζουν, καθώς αμαρτάνουν, πάλι λαμπρύνονται, όταν μετανοούν, γι΄αυτόν τον λόγο ίσως η πίστη παρομοιάστηκε με κασσίτερο».

Οι δοκιμασίες είναι ωφέλιμες στην ζωη μας ( Άγιος Ισαάκ ο Σύρος )


Εξηγώντας μας πόσο αναγκαίες είναι οι θλίψεις για τον αθλητή του Χριστού ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει:

«Οι δοκιμασίες είναι ωφέλιμες σε όλους ανεξαιρέτως. Αν ήσαν ωφέλιμες σε ένα Παύλο, ας σιωπήση από μόνο του το κάθε στόμα, που λέει, πως δεν ωφελούν! Γιατί διαφορετικά, θα το κάνη να σιωπήση ο ίδιος ο Θεός! Γιατί, όποιος ειπή πως οι δοκιμασίες δεν είναι ωφέλιμες, αυτόματα γίνεται υπόδικος ενώπιον του Θεού.

Οι αγωνιστές δοκιμάζονται, για να αυξήσουν τον πνευματικό τους πλούτο.

Οι χλιαροί, για να αναγκαστούν να προφυλάξουν τον εαυτό τους από εκείνα που τους βλάπτουν.

Οι κοιμισμένοι, για να ξυπνήσουν.

Οι απομακρυσμένοι, για να ξαναπλησιάσουν τον Θεό.

Και οι φίλοι του Θεού, για να μπορέσουν να μπουν με παρρησία στον Παράδεισο, αφού θα έχουν τόσα υπομείνει για τον Θεό.

Ο αδιαπαιδαγώγητος υιός δεν μπορεί να εκτιμήση τον πλούτο του σπιτιού του πατέρα του• ότι είναι γι’ αυτόν μια βοήθεια στην ζωή του. Και γι’ αυτό ο Θεός πρώτα δοκιμάζει τον άνθρωπο και τον ξελαμπικάρει, και μετά του δίνει χαρίσματα.

Ας έχη δόξα ο Κύριός μας, που την γλυκύτητα της υγείας μας την χαρίζει ποτίζοντάς μας με φάρμακα πικρά (δηλ. φαρμάκια).

Υπάρχει άνθρωπος, που δεν κουράζεται την ώρα που κάνει γυμναστική;

Υπάρχει άνθρωπος, που να μη του είναι κακή η ώρα, που πίνει το δηλητήριο κάποιας δοκιμασίας;

Όμως, αν δεν προηγηθούν αυτά, μπορεί ο άνθρωπος να αποκτήση γερή κράση;

Αλλά και η δύναμη να υπομένωμε, δεν είναι δική μας. Που θα την εύρισκε το χωματένιο σκεύος, που είναι φτιαγμένο με λάσπη, την δύναμη να αντέξη στην ροή του νερού, χωρίς να διαλυθή, αν δεν το είχε ψήσει και δεν το είχε κάνει στερεό το πυρ το θεϊκό;

Ιδού το συμπέρασμα: Αν δείξωμε στον Θεό υποταγή• αν αντιμετωπίζωμε τις δοκιμασίες μας με υπομονή και καρτερία • αν Τον παρακαλούμε με ταπείνωση και αδιάλειπτη την επιθυμία να μας δώση πρώτα την βασιλεία Του, τότε θα αξιωθούμε να τα λάβωμε όλα, όσα Του ζητούμε• εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών. Αμήν»



Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Πότε ζητούμε την βοήθεια του Θεού ( Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ )


Από αυτές τις σκέψεις του αγίου, βγαίνει το συμπέρασμα ότι• εκείνοι που θέλουν να κάνουν θαύματα, το θέλουν από σαρκική πύρωση• παρασυρόμενοι από πάθη, που οι ίδιοι δεν τα καταλαβαίνουν• έστω και αν τους φαίνεται, πως τους κυβερνάει ο ζήλος για το έργο του Θεού. Στην ίδια κατάσταση φιλαυτίας και σαρκικής πυρώσεως ευρίσκονται και εκείνοι που θέλουν να ιδούν θαύματα. Δεν επιτρέπεται ποτέ κανείς και σε καμμιά περίσταση να πειράζη τον Κύριο και να ξεχνάη την οφειλομένη σ’ Αυτόν ευλάβεια. Μας επιτρέπεται να ζητάμε την βοήθεια του Θεού στις μεγάλες μας ανάγκες, όταν μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνωμε τίποτε. Την επιλογή όμως του τρόπου που θα μας βοηθήση, πρέπει να την αφήνωμε στο Θεό• εγκαταλειπόμενοι στο αγαθό Του θέλημα και στο έλεός Του. Και ο Κύριος πάντοτε μας καταπέμπει ψυχωφελείς ευκαιρίες, που μας προσφέρουν την βοήθεια που μας χρειάζεται• και παράλληλα μαζί της μας δίνει και την αγία γεύση και αίσθηση της ταπείνωσης. Η βοήθεια του Θεού δεν προσφέρεται με λάμψη, όπως θα ήθελε το σαρκικό φρόνημα, για να μη ζημιωθή η ψυχή μας από την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας της. Και γι’ αυτό, και στο έργο του Θεού και στη διακονία της Εκκλησίας, παντού και πάντοτε, πρέπει να ζητάμε την ευλογία του Θεού και την βοήθειά Του• και να πιστεύωμε, ότι μόνο οι θείες μέθοδοι, μόνο οι πνευματικές μέθοδοι, μπορούν να είναι ωφέλιμες στην πίστη και στην ευλάβεια• μα ποτέ και με κανένα τρόπο οι μέθοδοι, τις οποίες απαιτεί το σαρκικό φρόνημα.


Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

Βλασφημία και τα παιδιά- Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...