Παρέες κ κακιές συνήθεις

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΣΟΥ π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ.Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ. ΟΜΙΛΙΑ.

Θαυματουργὸς καὶ ἰαματικὴ ἡ Ἁγιὰ Σοφιὰ Κωνσταντινούπολης

 

 

 

 

 

 

 

Εἶναι γνωστὸ τὸ δέος ποὺ προκαλεῖ στοὺς Τούρκους ἡ ἁγία Σοφία τῆς Κωνσταντινούπολης, τὸ μεγάλο αὐτὸ σύμβολο τῆς ἑλληνικῆς ὀρθοδοξίας ποὺ δεσπόζει στὴν βασιλίδα τῶν πόλεων. 

 

 

Τὰ τελευταία χρόνια τὸ δέος αὐτὸ ἔχει πάρει ἐξαιρετικὲς διαστάσεις, καθὼς ὅλο καὶ περισσότερα ἄγνωστα μέχρι σήμερα στοιχεῖα ἀπὸ τὸ μεγάλο αὐτὸ μνημεῖο, μὲ τὴν πρωτοβουλία τῶν ἴδιων τῶν Τούρκων μουσουλμάνων, βγαίνουν στὴν ἐπιφάνεια ἀποκαλύπτοντας γιὰ πολλοὺς ἄγνωστες καὶ χαρισματικὲς ἰδιότητες τοῦ ναοῦ. 

 

 

 

Ἔτσι, στὶς 3 Ὀκτωβρίου τοῦ 2012, σὲ μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες τουρκικὲς εἰδησεογραφικὲς ἰστοσελίδες, στὴνInternethaber, δημοσιεύτηκε ἕνα καταπληκτικὸ ἄρθρο μὲ τὸν χαρακτηριστικὸ τίτλο,«Ayasofya efsaneleri», δηλαδὴ «Οἱ Θρύλοι τῆς Ἁγίας Σοφίας». Τὸ ἄρθρο αὐτὸ παρουσιάζει μία διαφορετικὴ εἰκόνα τῆς ἁγίας Σοφίας, μὲ ἄγνωστες ἰδιότητες ὅπως ἡ θαυματουργικὴ καὶ ἰαματική της χάρη ποὺ ἐντυπωσιάζει ἀκόμα καὶ σήμερα. Τὸ ἄρθρο ἐπικαλεῖται τὰ γραπτά του γνωστοῦ Ὀθωμανοῦ περιηγητῆ,ποιητῆ καὶ συγγραφέα, τοῦ Ἐλβιᾶ Τσελεμπῆ, ὁ ὁποῖος ἀσχολήθηκε καὶ ἔγραψε γιὰ τὰ«φυλακτά», «tilsimlar», τῆς Ἁγίας Σοφίας. Τὰ «φυλακτὰ» αὐτὰ μὲ τὸν ἰαματικό τους χαρακτήρα, θεράπευαν τοὺς περασμένους αἰῶνες ἀνεξαρτήτου θρησκείας δεκάδες ἀσθενεῖς ὅταν αὐτοὶ εἶχαν τὴν δυνατότητα νὰ τὰ πλησιάσουν, νὰ τὰ ἀκουμπήσουν καὶ νὰ προσευχηθοῦν στὴν....

 

 

 

ἰαματική τους δύναμη.

Ὅταν ἡ Ἁγία Σοφία ἔγινε μετὰ τὴν πτώση τῆς Πόλης τζαμί, ὁ πρῶτος μουσουλμάνος ἱεροδιδάσκαλος ποὺ ἄρχισε νὰ κηρύττει στοὺς ὀπαδοὺς τοῦ μέσα στὸ τζαμὶ ἦταν ὁ Aksemseddin. Ὁ μουσουλμάνος αὐτὸς θεολόγος λέγεται πὼς ἔκανε τὸ κήρυγμά του ὄρθιος πλάι σὲ ἕνα παράθυρο τοῦ ναοῦ, ποὺ εἶχε τὴν συμβολικὴ ὀνομασία,«Τὸ Κρύο Παράθυρο». Ἀπὸ τὸ παράθυρο αὐτό, σύμφωνα μὲ τὸν θρύλο, φυσοῦσε ἕνας ἰδιαίτερα δροσερός, ἀναζωογονητικὸς ἀέρας. Ο Aksemseddin πίστευε καὶ αὐτὸ τὸ τόνιζε καὶ στοὺς μαθητές του, πὼς ὅποιος καθόταν μπροστὰ ἀπὸ τὸ «Κρύο Παράθυρο» καὶ δροσίζονταν ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἀέρα, τὸ μυαλό του ὡς ἐκ θαύματος ἀμέσως «καθάριζε» ἀπὸ κάθε βλαβερὴ σκέψη καὶ τότε μποροῦσε νὰ κατανοήσει θεολογικὲς ἔννοιες ποὺ πρὶν τοῦ φαίνονταν ἀκατανόητες.

 

 

 

Στοὺς διαδρόμους της νότιας πλευρᾶς τῆς ἁγίας Σοφίας, ὑπάρχει μία μεγάλη πέτρα μὲ μία κοιλότητα στὸ κέντρο της. Ἡ πετρὰ αὐτὴ λέγεται πὼς ἦταν ἡ κούνια τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ ἡ κούνια στὴν ὁποία ἡ Παναγία ξάπλωνε καὶ νανούριζε τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἡ πέτρα αὐτὴ πιστεύεται πὼς ἔχει θαυματουργικὲς ἰδιότητες. Ὁποία καινούργια μάννα, τῆς ὁποίας τὸ μωρὸ ἦταν πολὺ ἀνήσυχο καὶ ἔκλεγε συνέχεια, τὸ πήγαινε καὶ τὸ ξάπλωνε μέσα στὴν κοιλότητα τῆς πέτρας, τότε αὐτὸ ἀμέσως ἠρεμοῦσε καὶ ἡσύχαζε. Ὅπως ἀναφέρεται χαρακτηριστικά, ἡ εὐεργετικὴ ἐπίδραση τοῦ ἴδιου του Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι γνωστὸ πόσο ἀγαποῦσε τὰ παιδιά, μὲ θαυματουργικὸ τρόπο ἠρεμοῦσε καὶ ἀνάπαυε ἀμέσως ὅλα τὰ ἀνήσυχα καὶ κλαψιάρικα μωρά.

 

 

 

Σύμφωνα μὲ τοὺς πιστούς, ἕνας ἅγιος, ὁ Hizir, (γιὰ τοὺς Ἄραβες σύντροφος τοῦ Μωυσῆ, ἀλλὰ στὴν Τουρκία εἶναι πιὸ γνωστὸς σὰν Hidrellez, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν ἅγιο Γεώργιο τῶν ὀρθοδόξων της Μικρᾶς Ἀσίας), ποὺ πιστεύεται ὅτι θεράπευε ἀκόμα καὶ θανατηφόρες ἀσθένειες, πῆγε κάποτε κάτω ἀπὸ τὸν κεντρικὸ πολυέλαιο τῆς Ἁγίας Σοφίας καὶ προσευχήθηκε. Ὁ θρύλος λέει ὅτι ἂν κάποιος πάει στὸ ἴδιο σημεῖο καὶ προσευχηθεῖ συνεχῶς ἐπὶ 40 πρωινά, τότε θὰ μπορέσει νὰ δεῖ τὸν ἴδιο τὸν Hizirκαὶ νὰ τὸν παρακαλέσει νὰ τὸν θεραπεύει ἀπὸ τὴν ἀσθένεια ποὺ τὸν βασανίζει. Αὐτὸς τότε θὰ τὸν εὐσπλαχνιστεῖ καὶ θὰ τὸν θεραπεύσει.

 

 

 

Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὸνHizir, οἱ μουσουλμάνοι πιστεύουν ὅτι καὶ οἱ τέσσερεις ἄγγελοι, ποὺ ὅπως ἀναφέρεται στηρίζουν οἱ ἴδιοι τὸν μεγάλο τροῦλο, ἔχουν θεραπευτικὲς ἱκανότητες καὶ εἶναι«φυλακτὰ» γιὰ τὶς ἀσθένειες τῶν πιστῶν. Ἰδιαίτερα γιὰ τοὺς ἀρχαγγέλους Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ πιστεύεται ὅτι θεραπεύουν πολλὲς ἀρρώστιες ὅπως ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος θεράπευε πολλοὺς ἀρρώστους ἀπὸ τὴν πανούκλα ποὺ εἶχε σπείρει τὸν θάνατο τοὺς περασμένος αἰῶνες στὴν Κωνσταντινούπολη.

 

 

 

Οἱ Τοῦρκοι λένε πὼς ἡ Ἁγία Σοφία ἔχει 316 πόρτες ἀλλά… κανεὶς δὲν μπόρεσε νὰ τὶς μετρήσει ἀκριβῶς. Μὲ τὸ θέμα αὐτὸ ὑπάρχουν πολλοὶ θρύλοι καὶ ἐνδιαφέρουσες ἱστορίες. Ὅπως ἀναφέρεται, ἡ μεγάλη κεντρικὴ πύλη εἶναι ἕνα μεγάλο «φυλακτὸ» ποὺ προστάτευσε ἀνὰ τοὺς αἰῶνες καὶ ἀκόμα προστατεύει τὸ ὅλο κτίσμα ἀπὸ σεισμοὺς καὶ ἄλλες συμφορές. Ἐδῶ ὑπάρχει σύμφωνα μὲ τοὺς θρύλους ἕνα ἄλλο παράδοξο. Ὅταν κάποιος ἀποπειραθεῖ νὰ μετρήσει μία μία αὐτὲς τὶς πόρτες, μόλις φτάνει στὸ τέλος τότε θὰ φανερωθεῖ ἀκόμα μία καινούργια πόρτα ποὺ δὲν τὴν ἔχει μετρήσει. Αὐτὸ θέλει νὰ καταδείξει ὅτι τὸ κτίσμα εἶναι μαγικὸ καὶ πὼς ἕνας θνητὸς ποὺ ἔχει ἀρχίσει νὰ μετρᾶ τὶς πόρτες τοῦ θαυματουργικοῦ αὐτοῦ ναοῦ, μόλις φτάνει στὸ τέλος, τότε καταλαβαίνει πὼς δὲν ἔχει τελειώσει τὸ μέτρημα καὶ αὐτὸ δείχνει καὶ τὴν ἀνθρώπινη ἀδυναμία τοῦ μπροστὰ σὲ αὐτὸ τὸ ἀρχιτεκτονικὸ θαῦμα.

 

 

 

Κάτω ἀπὸ τὸν μεγάλο τροῦλο λένε πὼς βρίσκεται κρυμμένο ἕνα μεγάλο σεντούκι. Ἐκεῖ, σύμφωνα μὲ τοὺς θρύλους βρίσκεται ἡ σωρὸς τῆς «βασίλισσας Σοφίας». Ἂν κάποιος ἀποπειραθεῖ νὰ ἀνοίξει τὸ σεντούκι τότε θὰ γίνει μεγάλος σεισμὸς καὶ θὰ τρέμει ὅλη ἡ γῆ κάτω ἀπὸ τὰ πόδια του γιὰ τὴν ἱεροσυλία τοῦ αὐτή. Ἀλλὰ μέσα στὸν ναὸ κάπου ἀλλοῦ κρύβεται καὶ μία ἄλλη σαρκοφάγος ποὺ λέγεται πὼς ἐκεῖ μέσα εἶχε τοποθετηθεῖ τὸ πορτραῖτο τοῦ Μωάμεθ τοῦ Πορθητῆ ποὺ τὸ ἔχει φιλοτεχνήσει ὁ Ἰταλὸς ζωγράφος Μπελίνι ὅταν τὸ πρόσφερε σὰν δῶρο στὸν Πορθητή. Νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἐξ’ αἰτίας αὐτοῦ του πορτραίτου ὁ Μωάμεθ ὁ Πορθητὴς κατηγορήθηκε γιὰ ἱεροσυλία καθὼς τὸ Ἰσλὰμ ἀπαγορεύει ρητὰ τὶς ἀπεικονίσεις προσώπων.

 

 

 

Ὁ κεντρικὸς θόλος τῆς Ἁγίας Σοφίας πιστεύεται πὼς ἔχει μεγάλες ἰαματικὲς ἰδιότητες. Ὁ ἴδιος ὁ Ἐλβιγιὰ Τσελεμπή, ὅπως ἀφηγεῖται στὰ ἔργα του, ὅταν εἶχε προσβληθεῖ ἀπὸ μία πολὺ δύσκολη ἀσθένεια μὲ ἔντονο πυρετό, πῆγε κάτω ἀπὸ τὸν κεντρικὸ θόλο καὶ ἔχοντας μαζί του ἑπτὰ μαῦρες ρῶγες ἀπὸ σταφύλι προσευχήθηκε ζητώντας τὴν ἴαση.Πράγματι, μετὰ τὴν προσευχὴ ἔφαγε τὰ σταφύλια καὶ ἀμέσως, ὅπως ἀναφέρει ὁ ἴδιος, ἔγινε καλὰ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια του.

 

 

 

Στὸ πίσω μέρος τῆς Ἁγίας Σοφίας, στὴν δυτικὴ πύλη, ὑπάρχει ὅπως ἀναφέρεται μία δοκὸς ποὺ ὀνομάζεται«Ἡ Ἱδρωμένη Δοκός». Αὐτὴ ἡ «ὑγρὴ στήλη» ὅπως χαρακτηρίστηκε, ἔχει θεραπευτικὲς ἰδιότητες καὶ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες χιλιάδες ἀσθενεῖς πήγαιναν ἐκεῖ καὶ ἀκουμποῦσαν προσευχόμενοι τὰ χέρια τους στὴν σιδερένια στήλη γιὰ νὰ θεραπευτοῦν. Τὰ ἀμέτρητα χέρια ποὺ ἀκουμποῦσαν στὸ σημεῖο αὐτὸ μετὰ ἀπὸ αἰῶνες δημιούργησαν μία μεγάλη κοιλότητα στὴν σιδερένια ἐπιφάνεια τῆς δοκοῦ. Σήμερα αὐτὴ ἡ κοιλότητα, ὅπως ἀναφέρεται, ἀπεικονίζει τὸ μέγεθος τῆς θεραπείας ποὺ χάρισε ἡ «Ἱδρωμένη Δοκὸς» στοὺς ἀμέτρητους ἀσθενεῖς ποὺ ἀπελπισμένοι εἶχαν βρεῖ καταφύγιο στὴν χάρη της καὶ θεραπευτῆκαν ἀπὸ τὴν εὐεργετική της δύναμη.

 

 

 

Στοὺς περασμένους αἰῶνες ὅταν κάποιος ἔμπορος ἢ κάποιος καπετάνιος ἐπρόκειτο νὰ φύγει σὲ ταξίδι γιὰ δουλειές, πρὶν ξεκινήσει καὶ γιὰ νὰ πάει καλὰ τὸ ταξίδι του, πήγαινε στὴν πύλη αὐτὴ ὅπου βρίσκεται ἡ «ὑγρὰ στήλη» καὶ προσεύχονταν στὸν Νῶε. Αὐτὸ εἶχε ἕναν ἐνδιαφέροντα συμβολισμὸ γιατί ὅπως γνωρίζουμε ἀπὸ τὴν Βίβλο ὁ Νῶε μετὰ ἀπὸ θεία παρέμβαση εἶχε σωθεῖ ὁ ἴδιος καὶ παράλληλα εἶχε σώσει τὸ ζωικὸ βασίλειο ἀπὸ τὸν κατακλυσμὸ ποὺ εἶχε πλήξει τὸν κόσμο γιὰ τὶς ἁμαρτίες του. Πίστευαν πὼς ἔτσι τὸ ταξίδι τους θὰ γίνει χωρὶς κανένα πρόβλημα καὶ πὼς οἱ δουλειές τους θὰ πᾶνε πολὺ καλά.

 

 

 

Γιὰ τοὺς ἀρρώστους ποὺ ἔπασχαν ἀπὸ δύσπνοια καὶ ἄλλες ἀσθένειες τῶν πνευμόνων, λέγεται πὼς ἂν πήγαιναν νωρὶς τὸ πρωὶ στὴν πηγὴ τῆς Ἁγίας Σοφίας ποὺ βρίσκεται ἔξω ἀπὸ τὴν κεντρικὴ πύλη καὶ ἔπιναν νηστικοὶ τρεῖς κοῦπες ἀπὸ τὸ νερό της, τότε θὰ θεραπεύονταν ἀμέσως.

 

 

 

Ὅλα αὐτὰ δείχνουν γιὰ ἄλλη μία φορὰ πὼς ὁ μεγαλοπρεπὴς αὐτὸς ναός, τὸ αἰώνιο σύμβολο τῆς Ὀρθοδοξίας, προκαλοῦσε πάντα τὸ δέος καὶ οἱ θρύλοι τοῦ σκορποῦν μέχρι σήμερα ἕνα μεγάλο μυστήριο γιὰ τὸ θαυματουργὸ αὐτὸ κτίσμα ποὺ περιμένει ὑπομονετικὰ τὴν πνευματική του ἀπελευθέρωση.

Μητροπολίτης Λεμεσοὺ Ἀθανάσιος γιὰ τὸν φαρισαϊσμὸ τῶν ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία " Ἡ θεραπεία ἀπὸ τὴν ἀρρώστια τοῦ Φαρισαϊσμοῦ"

 

 

 

Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι νὰ ξέρετε, αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, οἱ θρῆσκοι ἄνθρωποι εἶναι τὸ πιὸ ἐπικίνδυνο εἶδος μέσα στὴν ἐκκλησία. Αὐτοὶ οἱ θρῆσκοι ἄνθρωποι εἶναι ἐπικίνδυνοι. Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς φυλάει ἀπ'αὐτούς. Ἔλεγε ἕνας ἁγιορείτης ὅταν ἔκαμνα μία φορὰ λειτουργία καὶ λέγαμε «Κύριε σῶσον τοὺς εὐσεβεῖς» λέει ἀστειευόμενος «Κύριε σωσον ἠμᾶς ἀπὸ τοὺς εὐσεβεῖς» δηλαδὴ ὁ Θεὸς νὰ σὲ φυλάει ἀπὸ τοὺς θρήσκους ἀνθρώπους, διότι θρῆσκος ἄνθρωπος σημαίνει μία προσωπικότης διεστραμμένη ἡ ὁποία οὐδέποτε εἶχε προσωπικὴ σχέση μὲ τὸν Θεό. Ἁπλῶς μόνον κάμνει τὰ καθήκοντα τῆς ἀπέναντί Του, ἀλλὰ καμιὰ σοβαρὴ σχέση δὲν εἶχε γιὰ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς δὲν λέει αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο τίποτε. Καὶ σᾶς ὁμολογῶ καὶ ἐγὼ ἀπὸ τὴν πείρα μου ὅτι δὲν εἶδα χειρότερους ἐχθρούς της ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς θρήσκους ἀνθρώπους.

 

 

 

 

Ὅταν παιδιὰ θρήσκων ἀνθρώπων ποὺ μεσ' τὴν ἐκκλησία ἢ καὶ παπάδων ἀκόμα καὶ θεολόγων καὶ ἀνθρώπων ποὺ κάνουν τοὺς θρήσκους καὶ τοὺς πολλοὺς ἐδοκίμασαν τὰ παιδιά τους νὰ γίνουν μοναχοὶ ἢ ἱερεῖς αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ἔγιναν χειρότεροι καὶ ἀπὸ δαίμονες. Ἐξανέστησαν ἐναντίον τῶν πάντων. Ἔγιναν οἱ χειρότεροι ἐχθροὶ τῶν ἀνθρώπων. Θυμᾶμαι γονεῖς ποὺ ἔφερναν τὰ παιδιὰ τοὺς εἰς τὶς ὁμιλίες καὶ ὅταν τὸ παιδὶ τοὺς κάποια στιγμὴ ἔκαμε ἕνα βῆμα παραπάνω ἔγιναν οἱ χειρότεροι ἄνθρωποι ποὺ ἔλεγαν τὰ χειρότερα λόγια. Καὶ ἐγὼ τοὺς λέω: μὰ ἐσὺ ἔφερες τὸ παιδί σου στὴν ὁμιλία, δὲν τὸ ἔφερα ἐγώ. Καὶ μία φόρα εἶπα σὲ ἕναν πατέρα ὅταν ἔβλεπα ὅτι ἡ κόρη τοῦ ,τέλος πάντων, εἶχε ζῆλο στὴν ἐκκλησία τοῦ λέω: Κοίταξε μὴν τὴν ξαναφέρεις στὴν ὁμιλία. Μὴν τὴν ξαναφέρεις νὰ τῆς μιλήσω διότι ἡ κόρη σου θὰ γίνει μοναχὴ καὶ....

 

 

 

 

αὔριο θὰ σοὺ φταίω ἐγώ. Ὄχι πάτερ μου, ἀλίμονο, ἐμεῖς σὲ λατρεύουμε. Καὶ ἔγινε ἡ κόρη τοῦ μοναχὴ ἑφτὰ χρόνια καὶ δὲν μοῦ μιλᾶ ἀκόμα. Ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔχαναν ὁμιλία, ἔτσι, δὲν ἔχαναν ὁμιλία. Ἦταν πάντοτε οἱ πρῶτοι. Ὁμιλίες, ἀγρυπνίες, βιβλία, ξέρω ‘γῶ τὰ πάντα. Καὶ ἔφερναν καὶ τὰ παιδιά τους καὶ ὅταν ἦρθεν ἡ ὥρα ποὺ τὸ παιδὶ τοὺς μέσα στὴν ἐλευθερία του, τέλος πάντων, ἀποφάσισε ἕναν δικό του δρόμο τότε οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἔγιναν τελείως στὸ ἀντίθετο στρατόπεδο καὶ ἀπέδειξαν ὅτι γιὰ αὐτοὺς ὁ Χριστὸς δὲν εἶχε μιλήσει ποτὲ μὲς τὴν δική τους τὴν καρδιά. Ἁπλῶς ἦταν θρῆσκοι ἄνθρωποι. Γιὰ αὐτὸ οἱ θρῆσκοι ἄνθρωποι εἶναι τὸ πιὸ δύσκολο εἶδος μεσ' τὴν ἐκκλησία. Γιατί ξέρετε κάτι . Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι καμιὰ φορᾶ δὲν θὰ θεραπευθοῦν. Γιατί νομίζουν ὅτι εἶναι κοντὰ στὸν Θεό. Ἐνῶ οἱ ἁμαρτωλοί, ξέρω ΄γῶ, οἱ χαμένοι ἂς ποῦμε, ἔτσι, αὐτοὶ ξέρουν ὅτι εἶναι ἁμαρτωλοί. Γιὰ αὐτὸ ὁ Χριστὸς εἶπε ὅτι οἱ τελῶνες καὶ οἱ πόρνες θὰ πᾶν στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ εἶπε στοὺς Φαρισαίους: Ἐσεῖς, ἐσεῖς ποὺ εἴσαστε θρῆσκοι δὲν θὰ πάτε ποτὲ στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Γιατί οὐδέποτε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἄλλαξε τὴν καρδιά τους. Ἁπλῶς ἀρκοῦνταν στὴν τήρηση τῶν θρησκευτικῶν τύπων.

 

 

 

 

Ἔτσι λοιπὸν ἐμεῖς ἂς προσέξουμε τὸν ἑαυτόν μας νὰ καταλάβομε ὅτι ἡ ἐκκλησία εἶναι ἕνα νοσοκομεῖο ποὺ μᾶς θεραπεύει μᾶς κάνει νὰ ἀγαποῦμε τὸν Χριστὸν καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ εἶναι μία φλόγα ποὺ ἀνάβει μεσ' τὴν καρδιά μας καὶ νὰ ἐξετάζομε τὸν ἑαυτό μας ἐὰν βρισκόμαστε στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν βλέπομε μέσα μᾶς ὅλες αὐτὲς τὶς κακίες καὶ τὶς ἀνιδιοτέλειες καὶ τὶς πονηρίες τότε πρέπει νὰ ἀνησυχοῦμε. Γιατί δὲν εἶναι δυνατὸ ὁ Χριστὸς νὰ εἶναι μέσα στὴν καρδιά μας καὶ νὰ 'μαστε γεμάτοι ξύδι.

 

 

 

 

Πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ προσεύχεσαι καὶ νὰ εἶσαι γεμάτος χολὴ ἐναντίον τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου. Πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ διαβάζεις τὸ εὐαγγέλιο καὶ νὰ μὴν δέχεσαι τὸν ἀδερφό σου. Πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ λὲς ἔχω τόσα χρόνια στὴν ἐκκλησία, ἔχω τόσα χρόνια ποὺ 'μαι μοναχὸς κληρικὸς ἡ ὁτιδήποτε καὶ ὅμως τὸ ἄλφα τῆς πνευματικῆς ζωῆς ποὺ 'ναι ἡ ἀγάπη. Ποῦ 'ναι τὸ νὰ ὑπομένεις τὸν ἀδερφό σου, νὰ κάνεις λίγο ὑπομονὴ μὲ τὸ νὰ μὴν τὸ δέχεσαι σημαίνει τίποτα δὲν ἔκαμες. Τίποτα ἀπολύτως τίποτα. Τίποτα ἀπολύτως. Ἐδῶ ὁ Χριστὸς ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ πεῖ γιὰ τὶς παρθένες ἐκεῖνες ὅτι δὲν εἶχε καμιὰ σχέση μαζί τους.

 

 

 Τοὺς πέταξε ἔξω ἀπὸ τὸν νυμφώνα παρ' ὅλα ποὺ 'χαν ὅλες τὶς ἀρετὲς γιατί δὲν εἶχαν τὴν ἀγάπη. Διότι ἤθελε νὰ τοὺς πεῖ ὅτι μπορεῖ νὰ ἔχετε ἀρετὲς ἐξωτερικὲς , μπορεῖ νὰ μείνατε παρθένες, μπορεῖ νὰ κάματε χίλια πράματα ἀλλὰ δὲν κατορθώσατε τὴν οὐσία αὐτοῦ ποὺ εἶχε σημασία ἀπ' ὅλα. Ἐὰν αὐτὸ δὲν τὸ καταφέρεις τί τὰ θέλεις τὰ ἄλλα ὅλα; Τί τὰ θέλω ἐγὼ τώρα ἂν τρώω λάδι σήμερα καὶ δὲν τρώω λάδι. Μπορεῖ νὰ μὴν τρώω λάδι ,ἂς ποῦμε καὶ νὰ τρώω τὸν ἀδερφό μου ἀπὸ τὸ πρωὶ ὡς τὴ νύχτα. Ἔλεγαν εἰς τὸ Ἅγιο Ὅρος λέει μὴν ρωτᾶς ἂν τρώω ψάρι. Τὸν ψαρὰ νὰ μὴν φαεῖς καὶ ψάρι φάε. Ἢ τὸν λαδὰ νὰ μὴν φαεῖς καὶ φάε μία σταξιὰ λάδι. Τὸ νὰ φάεις τὸν ἄλλον ἀπὸ τὴν γλώσσα εἶναι πολὺ χειρότερο ἀπὸ τὸ νὰ φᾶς μία κουταλιὰ λάδι. Καὶ ὅμως στέκομεν ἐκεῖ .

 

 

 

 Τρῶμε λάδι, δὲν τρῶμε λάδι, τρῶμε ψάρι, δὲν τρῶμε ψάρι. Ξέρω ‘γῶ βούτηξε τὸ κουτάλι στὸ ἄλλο φαγὶ καὶ μπορεῖ νὰ τσακωθοῦμε ἐκεῖ, νὰ σκοτωθοῦμε μὲ τὸν ἄλλον ἄνθρωπο γιατί ἐβούτηξε τὸ κουτάλι προηγουμένως σὲ ἕναν ἄλλο φαΐ. Καταλαβαίνετε πόσο γελοία εἶναι ἐτοῦτα τὰ πράγματα καὶ μᾶς κοροϊδεύουν καὶ οἱ δαίμονες ἀλλὰ καὶ οἱ ἄνθρωποι ποὺ εἶναι ἐκτὸς ἐκκλησίας. Καὶ ὅταν μπαίνουν κοντά μας ἀντὶ νὰ βλέπουν τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐκκλησίας μεταμορφωμένους σὲ Χριστὸ Ἰησοῦ, νὰ 'ναι γλυκὺς ἄνθρωποι καὶ νὰ'ναὶ ὥριμοι ἄνθρωποι, ἰσορροπημένοι, ὁλοκληρωμένοι ἄνθρωποι, ἄνθρωποι γεμάτοι ἁρμονίας ἂς ποῦμε μέσα τοὺς μᾶς βλέπουν δυστυχῶς μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ πάθη μας καὶ ὅλες ἐκεῖνες τὶς ξινίλες μας καὶ λένε: E, νὰ γίνω ἔτσι; Καλύτερα νὰ μοῦ λείπει.

 

 

 

 

Ἐσὺ ποῦ πᾶς στὴν ἐκκλησία τί σὲ ὠφέλησε ἡ ἐκκλησία; Ὅπως λέγαμε χτὲς πῆγες στὰ προσκυνήματα, εἶδες τοὺς πατέρες, εἶδες τὰ ἅγια λείψανα, εἶδες τὸ Ἅγιον Ὅρος, τὴν Παναγία τῆς Τήνου ὅλα αὐτὰ πήγαμε, ἤρθαμε. Ποιὸ τὸ ὄφελος τελικὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα; Μεταμορφώθηκε ἡ καρδιά μας; Γίναμε πιὸ ταπεινοὶ ἄνθρωποι; Γίναμε πιὸ γλυκὺς ἄνθρωποι; Γίναμε πιὸ πραεῖς ἄνθρωποι εἰς τὸ σπίτι μας εἰς τὴν οἰκογένειά μας στὸ μοναστήρι μας; Ξέρω ‘γῶ ἐκεῖ ποὺ ἐργαζόμαστε. Αὐτὸ ἔχει σημασία. Ἐὰν δὲν τὰ καταφέραμε αὐτὰ τὰ πράγματα τουλάχιστον ἂς γίνομεν ταπεινοί. Μέσα ἀπὸ τὴν μετάνοια. Ἂς γίνομαι ταπεινοί. Ἐὰν οὔτε καὶ αὐτὸ τὸ καταφέραμε τότε εἴμαστε ἄξιοι πολλῶν δακρύων, ἔτσι. Εἴμαστε γιὰ κλάματα. Διότι δυστυχῶς ὁ χρόνος περνᾶ καὶ χάνεται καὶ ἐμεῖς μετροῦμε χρόνια.

 

 

 

 

 

Ἔλεγε ὁ γέρων Παίσιος ὅταν τὸν ρωτοῦσαν: Γέροντα πόσα χρόνια ἔχεις ἐσὺ στὸ Ἅγιο Ὅρος; Λέει: Ἐγὼ ἦρθα τὴν ἴδια χρονιὰ ποὺ ἦρθε τὸ μουλάρι τοῦ γείτονα. Ὁ γείτονας τοῦ ὁ γερὸ-Ζῆτος εἶχε ἕνα μουλάρι καὶ ξέρετε στὸ Ἅγιο Ὅρος κάθε κελὶ ἔχει καὶ ἕνα ζῶο, ἕνα μουλάρι ποὺ κουβαλοῦν τὰ πράγματά τους. Ε, τὸ ζῶο αὐτὸ ζεῖ πολλὰ χρόνια δὲν ἀγοράζεις κάθε μέρα μουλάρια, εἶναι ἀκριβά. Λοιπόν, τὴν χρονιὰ ποὺ ἦρθα ἐγὼ λέει στὸ Ἅγιο Ὅρος ἀγόρασε καὶ ὁ γείτονας τὸ μουλάρι του. Ἔχομε τὰ ἴδια χρόνια στὸ Ἅγιο Ὅρος, ἀλλὰ τὸ καημένο ἐκεῖνο ἔμεινε μουλάρι καὶ ἐγὼ τὸ ἴδιο ἔμεινα.

 

 

 

 

 Δὲν ἄλλαξα. Λοιπὸν λέμε πολλὲς φορὲς ἐγὼ ἔχω σαράντα χρόνια καὶ τὸ λέμε ἐμεῖς οἱ παπάδες καὶ οἱ καλόγεροι αὐτὰ τὰ πράγματα. Ἔχω σαράντα χρόνια στὸ μοναστήρι. Μὰ τὰ χρόνια εἶναι εἰς βάρος σου. Ὁ Θεὸς θὰ σοὺ πεῖ: Σαράντα χρόνια καὶ ἀκόμα δὲν κατάφερες νὰ γίνεις τίποτα; Ἔχεις σαράντα χρόνια ἀκόμα θυμώνεις, ἀκόμα κατακρίνεις, ἀκόμα ἀντιλογεῖς, ἀκόμα ἀντιστασαι, ἀκόμα δὲν ὑποτάσσεσαι; Ἔχεις σαράντα χρόνια καὶ δὲν ἔμαθες τὸ ἄλφα, τὸ πρῶτο πράγματα τῆς μοναχικῆς ζωῆς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς; Τί νὰ κάμω τὰ χρόνια σου; Τί νὰ σὲ κάμω ἂν ἔχεις πενήντα χρόνια μὲ ψωμολογῆσε καὶ δὲν μπορεῖς νὰ ἀπαντήσεις στὸν ἄλλον μὲ ἕναν καλό του λόγο. Τί νὰ κάμω ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα.

How To Avoid Temptations

The only way to avoid temptations is to ... make a alliance with the devil! Why are you smiling? You don't like this solution?

 

Look, let me explain.

As long as someone is struggling, there will be temptations and difficulties. And the more one tries to avoid temptation, the more contrary the devil becomes. But through temptations – if we use them correctly – we are given the opportunity to make our life, which sometimes is anti-evangelica, "evangelical.

Elder Paisios of Mount Athos

Receiving the Light of Christ ( Saint Seraphim of Sarov )

Our aim is to know God in a direct way, not intellectually or through reason. This is often referred to as receiving the light of Christ. When we receive this light we experience a sense of joy. When it is a light sent by the devil we feel a bit of agitation or obscureness.

Saint Seraphim says,

The Christian heart, when it has received something divine, does not demand anything else in order to convince it that this is precisely from the Lord...

Saint Seraphim also gives many pointers about how to prepare to receive this gift of light.

He says,

To receive and behold in the heart the light of Christ, one must, as far as possible, divert one's attention away from the visible objects. Having purified the soul beforehand by repentance and good deeds, and with faith in the Crucified, having closed the bodily eyes, immerse the mind within the heart, in which place cry out with the invocation of the name of our Lord Jesus Christ; and then, to the measure of one's zeal and warmth of spirit toward the Beloved, a man finds in the invoked name a delight which awakens the desire to seek higher illumination.

What is important to remember that this gift comes after we have purified our heart and soul of its attachment to the passions of the body and one is committed to a life of ongoing repentance and good deeds, including participation in the sacraments of the Church.

Saint Seraphim goes on to describe this gift.

When a man beholds the eternal light interiorly, his mind is pure and has no sensory representations, but, being totally immersed in contemplation of uncreated goodness, he forgets everything sensory and wishes not even to see himself; he desires rather to hide himself in the heart of the earth if only he not be deprived of this true good--God.

This is the gift that is available to all who are willing to cooperate with God and undertake the necessary preparation.

Reference: Little Russian Philokalia, Vol 1, pp 46-47

Pray Fervently , not Hurridly

Pray Fervently, not Hurridly

“When praying, keep to the rule that it is better to say five words from the depth of your heart that ten thousand words with your tongue only.

 

When you observe that your heart is cold and prays unwillingly, stop praying and warm your heart by vividly representing to yourself either your own wickedness, your spiritual poverty, misery, and blindness, or the great benefits which God bestows every moment upon you and all mankind, especially upon Christians, and then pray slowly and fervently.

 

If you have not the time to say all the prayers, it does not matter, and you will receive incomparably greater benefit from praying fervently and not hurriedly than if you had said all your prayers hurriedly and without feeling: ‘I had rather speak five words with my understanding that ten thousand in an unknown tongue.’

 

But it would, of course, have been very well had we been able to say those ten thousand words in prayer with due understanding and feeling.”

 

~St John of Kronstadt

Why are our prayers are not heard? ( Saint Porphyrios )

Our prayers are not heard because we are not worthy.

Elder Porphyrios tells us that "the slightest murmuring against your neighbor affects your soul and you are unable to pray." We must make ourselves worthy for prayer he advises us. And our unworthiness comes from our inability to love our neighbor as ourselves.


Jesus says,


If you bring your gift to the altar and there you remember that your brother holds something against you leave your gift before the altar and go first to be reconciled with your brother and then offer your gift. Matt. 5:23 - 4

True prayer is not easy. It is based on a close relationship with God. It requires a self-giving to God and His will.


Elder Porphyrios says,


Those who desire and crave to belong to Christ and who abandon themselves tot he will of God become worthy.

This is the greatest spiritual challenge to give up our will and submit it to God's will. It is a necessity to be able to keep all of His commandments. This is the sign of our love of God.


Jesus says,


He who has my commandments and keeps them, he is the one who loves me; and he who loves me shall be loved by my Father and I will love him and will manifest myself to him. John 14:21

To be in union with God takes great effort on our part.


The Elder says,


We have to wrestle with the roaring lion.

On Prayer: Does God Care About Football

Recently there has been a lot of press about Tim Tebow and his public display of prayer relating to his performance in football. Many even describe games won as "miracles." But, does God really care about who wins in football? Is this how God intended for us to pray? Is this what we are supposed to to be praying for?

To me this public display of prayer seems a bit misguided as we do not pray to God for our self gain, but for His forgiveness, for His help to do His will, to give thanks for the blessing we have received from Him, that He will accept us in His kingdom. Our relationship with God is about joining with Him in heaven with eternal life. Our aim is not success in sports, business, school or any other worldly gain. It is about being accepted in heaven, of being able to set our ego aside to do His will, to love Him with our whole heart and to love others as we love ourselves.

So how are we to pray? Jesus tells us to go to a private place and in quite to pray.
He says,

When you pray, you shall not be like hypocrites. For they love to pray standing in the synagogues and on the corners of the streets, that they may be seen by men... When you pray, go into your room, and when you have shut the door, pray to your Father who is in the secret place and your Father who sees in secret will reward openly. (Mat 6: 5-6)

Immediately following this instruction He gives us the Lord's prayer as the proper way to pray. In this prayer we ask for His Kingdom to come, we ask for His forgiveness, we ask for His protection from evil forces. He also tells us not to worry about physical things and desires, but to practice love of others and be forgiving. He asks us to trust in Him, not for worldly gain, but to lay up "treasures in heaven" (Mat 6:19).

A common public display for Orthodox Christians is the making of the cross on our body. But this too is not to be done in a way as to attract public attention. We have another football star Troy Polamalu who like Mr Tebow takes this practice to an extreme using this sign in a public manner after good plays in football..

We are to pray continually, but this is a prayer of the heart which is said internally, Lord Jesus Christ have mercy on me a sinner. This is a prayer of repentance so we can come closer to God and be united with him in His Kingdom. Its an expression of humility, not pride in our accomplishment.

One of my favorite prayers is the morning prayer

Most holy God, we pray and beseech You, give each of us a pure heart and a way of speaking that befits the faith we profess; grant us uprightness of purpose, powers of reasoning unhindered by passions, conduct that becomes those who fear You, and perfect knowledge of Your commandments; may we enjoy health in body and in spirit.Grant us a life of peace, genuine faith and living hope, sincere charity and bountiful generosity, patience that knows no bounds and the light of Your truth to proclaim Your goodness to us, that for ever and in all things placing our trust only in You, we may abound in every good work, and that in Christ Your gifts may increase in every soul.For to You belong all glory, honor and majesty, Father, Son and Holy Spirit, now and ever and unto ages of ages. Amen.

Prayer is an essential part of our Christain spiritual journey. We need to have a daily prayer discipline with specific times for payer in the morning and evening at a minimum.

To pray we should find a quiet private place where we will not be disturbed. This may be a corner in the bedroom (a room divider can help make a special place), space in a walk-in closet, or, if you are fortunate to have an extra room, a special room that is only for prayer. It needs to be a place where you can be undisturbed and alone. You begin praying by focusing your consciousness in your heart and forcibly gathering there all the powers of the soul and body. Take the time at the beginning of your prayer time to quiet your body and to concentrate your energies in your heart.