Saturday, January 24, 2015
Νουθεσίες του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή
Παραιτήσου από το δικό σου θέλημα, για να βρεις ειρήνη ψυχής. Γιατί το θέλημα του ανθρώπου έχει γίνει χάλκινο τείχος και εμποδίζει το φωτισμό και την ειρήνη…
Όντως μέγα είναι, στ’ αλήθεια, το μυστήριο της υπακοής! Αφού ο γλυκύς μας Ιησούς πρώτος χάραξε το δρόμο και έγινε παράδειγμα για μας, πόσο μάλλον εμείς είμαστε οφειλέτες να Τον μιμηθούμε.
Ο μοναχός δεν αλλάζει τόπο κατοικίας, χρώμα ενδυμάτων και ιδίως νοημάτων. Ο μοναχός και η μοναχή αλλάζουν νουν και καρδιά μαζί. Δε σκέφτονται όπως οι κοσμικοί.
Όλη η δύναμη της ψυχής είναι η προσευχή. Και καθώς το σώμα δυναμώνει με τις τροφές και τα διάφορα καρυκεύματα που του προσφέρουμε, έτσι και η ψυχή μας θέλει ευχή, ανάγνωση, λόγο προφορικό, να βλέπει παράδειγμα και έτσι λίγο-λίγο ξυπνάει… Με πολλή απλότητα να πορεύεσαι, για να βρεις την καθαρότητα της ψυχής. Η απλότητα είναι μεγάλη ευτυχία για την ψυχή…
Τους μεν κανόνες οι άνθρωποι τους κατάργησαν, αλλά δεν τους κατάργησε ο Θεός. Μένουν, όπως τους έθεσαν οι Πατέρες και οι θείοι Απόστολοι. Επομένως να τους φυλάττουμε, αν θέλουμε να σώσουμε την ψυχή μας, για να μη βρούμε αντιμέτωπο το Θεό να υπερασπίζει τους νόμους των αγαπητών Του δούλων.
Το στόμα σου αδιαλείπτως να μελετά την ευχή: “Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με”… Με την ευχή, θα καθαρίσει ο νους σου και θα την κατεβάσει στην καρδιά και θα γίνει διαδρομή, ένωση νου, λόγου και καρδιάς, και θα γίνει Παράδεισος μέσα σου.
Από τη στιγμή που αρχίζουμε να διαπράττουμε την αμαρτία γινόμαστε δούλοι των δαιμόνων.
Ο φιλάνθρωπος Θεός έκανε τον άνθρωπο αυτεξούσιο και μας δίδαξε να μη μετέχουμε σε πράξεις αισχρές και δε σκεπτόμαστε σοβαρά τα θεία και σωτήρια λόγια Του.
Δεν υπάρχει άλλη θυσία τόσο ευώδης προς το Θεό, όσο η αγνότητα του σώματος.
Τίποτε άλλο δε μισεί τόσο ο Θεός, όσο την παράνομη ηδονική ακαθαρσία του σώματος.
Σ’ αυτή τη ζωή είναι αγώνας. Με τα ακάθαρτα πνεύματα πολεμάς, που δε σου ρίχνουν γλυκά και λουκούμια, αλλά σφαίρες οξείες που θανατώνουν ψυχή, όχι σώμα…
(Από το ημερολόγιο “Ουρανοδείκτες Σωτηρίας” των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη)
One should perform the Prayer of Jesus aloud but not loudly ( St. Paisius Velichkovsky )
things, but should remain without laziness in the memory of this Prayer alone.
The Prayer is nothing else but a division between the visible and invisible worlds. Wherefore, one must enclose one's mind in the Prayer. Where
the body stands, there also the mind should be with it, without having any thought at the time of prayer. The Holy Fathers say, "If anyone prays with his lips but is careless about his mind, he is
laboring in vain, for God heeds the mind and not much speaking.
Mental prayer does not allow that there be in the mind any fantasy or unclean thought. If one does not become accustomed to the mental Jesus Prayer, he cannot have ceaseless prayer. If the
Jesus Prayer becomes one's habit and enters his heart, it will then flow as water from a spring. At all times, everywhere and no matter what one
does, it will always urge him on, be he awake or asleep.
When his body begins to sleep or drowse, even then it will awaken him, gushing out of his heart
and never ceasing. Therefore this Prayer is great, never left off, so that when it is being said, although the lips may grow faint, and the body may drowse, the spirit never sleeps.
When some essential work is performed diligently or thoughts powerfully attack the mind or sleep overcomes one, then one must pray fervently with the lips and tongue, that the mind might heed the voice. And when the mind is in peace and calm
from thoughts, one may pray with it alone.
This path of prayer is the swifter one to salvation than by means of psalms, canons, and the usual prayers....
St. Paisius Velichkovsky
Subscribe to:
Posts (Atom)
