Ο ΓΕΡΩΝ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ 96 ΕΤΩΝ ΟΜΙΛΕΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ !

Ομιλεί ο ίδιος ο γερων Σωφρόνιος Σαχάρωφ στά Ελληνικά όταν ήταν 96 ετών , ένα χρόνο δηλαδή πρίν από τήν κοίμησή τού ! Πρόκειται γιά μία επίσκεψη τού καθηγουμένου τής Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου - γέροντος Εφραίμ , στήν Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου στό Έσσεξ . Ο Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ (22 Σεπτεμβρίου 1896 - 11 Ιουλίου 1993) ήταν Ρώσσος Ορθόδοξος Ιερομόναχος που ξεκίνησε τη μοναχική του ζωή στο Άγιο Όρος, στη Ρωσσική Μονή του Αγίου Παντελεήμονος και θεωρείται ως ένας από τους χαρισματικότερους μοναχούς του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στη Μόσχα και ήταν μέλος 9μελούς οικογένειας. Το λαϊκό όνομά του ήταν Σέργιος, ενώ έδειχνε από μικρός πώς είχε ιδιαίτερη θεολογική κλίση. Στην αρχή ασχολήθηκε με την ζωγραφική, τον Βουδισμό και τον Ινδουισμό. Όταν απογοητεύτηκε από τη φιλοσοφία των Ανατολικών θρησκειών, στράφηκε προς τήν Ορθόδοξη Εκκλησία Τού Χριστού , τήν μοναδική Εκκλησία πού διατηρεί ανόθευτη τήν πίστη τών πρώτων 8 μ.Χ. αιώνων . Σε ηλικία 25 ετών μετακινήθηκε στη Γαλλία, προσπαθώντας να βρει εργασία ως ζωγράφος . Στη Γαλλία κατάφερε να γίνει δεκτός στους καλλιτεχνικούς κύκλους, όμως τελικά στράφηκε προς το χριστιανισμό με περισσότερο ζήλο αφού ούτε αυτό τον γέμιζε όπως ο ίδιος αργότερα ομολόγησε και έτσι στράφηκε σε ηλικία 29 ετών , περίπου στή θεολογία, εισαγόμενος στο Ορθόδοξο Θεολογικό Ινστιτούτο στο Παρίσι. Με το πέρας των σπουδών έλαβε την απόφαση να μονάσει. Έτσι εγκαταστάθηκε στη Ρωσσική Μονή του Αγίου Παντελεήμονος στο Άγιο Όρος, το 1925 . Τέσσερα έτη αργότερα γνώρισε τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, ο οποίος έγινε ο πνευματικός καθοδηγητής του . Στη συνέχεια αναχώρησε για τα Καρούλια του Αγίου Όρους το 1938, που ασκήτεψε αυστηρά . Το 1948 έφυγε από το Άγιο Όρος ώστε να χειρουργηθεί στη Γαλλία ενώ εξέδωσε σε βιβλίο τον βίο του Αγίου Σιλουανού, που εν τω μεταξύ εκοιμήθη . Στη συνεχεία εξέδωσε και άλλα βιβλία το «Περί προσευχής», το «Άσκηση και Θεωρία» και «Η ζωή Του ζωή μου». Την ίδια εποχή επισκέφτηκε και τη Μόσχα μετά από πολλά χρόνια και έκτοτε είχε πιο στενούς δεσμούς με την πόλη. Το 1963 εγκατέλειψε το Άγιο Όρος και ίδρυσε μια χριστιανική αδελφότητα, χτίζοντας παράλληλα και ένα μοναστήρι αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο στο Έσσεξ , όπου έμεινε μέχρι καί τήν κοίμησή τού , το 1993 σε ηλικία 97 ετών . Τίς πρεσβείες τού νά `χουμε . Δείτε καί : '' Ομιλεί ο ίδιος ο γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ γιά τήν γνωριμία τού μέ τόν Άγιο Σιλουανό '.'

Ὁ ἐγωισμός προκαλεῖ τήν λύπη, τήν κατάθλιψη καί τά λεγόμενα «ψυχολογικά» (Γέρων Παΐσιος καί Γέρων Πορφύριος)

 

Ὁ ἐγωισμός ὁδηγεῖ στήν λύπη· σ' ἐκείνη τήν λύπη πού δέν εἶναι κατά Θεόν. Ἡ κατά Θεόν λύπη ὁδηγεῖ στή μετάνοια. Ἡ μή κατά Θεόν λύπη ὁδηγεῖ στήν ἀπελπισία. «Ὁ ἐγωισμός φέρνει πάντα λύπη καί ἄγχος» ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος. Ὁ πονηρός «θέλει νά μᾶς βλέπει λυπημένους καί νά χαίρεται...τό ταγκαλάκι δέν θέλει κανένας νά χαίρεται».

 

 

Ὁ ἐγωισμός ἀνοίγει τήν πόρτα στό ταγκαλάκι γιά νά μᾶς ἐπηρρεάσει ρίχνοντάς μας στήν Κατάθλιψη καί τά διάφορα λεγόμενα «ψυχολογικά προβλήματα».

Ἔλεγε καί ὁ μακαριστός Γέροντας Πορφύριος: «Κύριον αἴτιον εἰς τήν κατάθλιψη καί σέ ὅλα αὐτά πού τά λένε πειρασμικά, σατανικά, ὅπως εἶναι ἡ νωθρότης, ἡ ἀκηδία, ἡ τεμπελιά, πού μαζί μ’αὐτά εἶναι τόσα ἄλλα ψυχολογικά, δηλαδή πειρασμικά πράγματα, εἶναι ὅτι ἔχεις μεγάλον ἐγωισμό μέσα σου.

 

Κάνει ἐντύπωση πού ὁ γέροντας ὅλα τά ἀνωτέρω «ψυχολογικά» τά ἀποκαλεῖ πειρασμικά, δηλ. δαιμονικά, δηλ. δαιμονικές ἐνέργειες, δαιμονικές ἐπήρρειες. Ὁ ἐγωισμός-ὑπερηφάνεια πού εἶναι καί ἡ νόσος τοῦ διαβόλου εἶναι ἡ βάση, ἡ αἰτία τῆς εἰσβολῆς καί δράσης τοῦ πονηροῦ στόν ἄνθρωπο. Ὁ διάβολος μπαίνοντας στήν ψυχή τήν γεμίζει μέ λύπη.

Κάποιος ρώτησε τόν Γέροντα Παΐσιος σχετικά μέ τήν στενοχώρια πού τοῦ ἐρχόταν γιά τίς πτώσεις του:

«- Γέροντα, κάμπτομαι ἀπό τήν στενοχώρια γιά τίς πτώσεις μου καί κουράζομαι στόν ἀγώνα μου.

- Ἀπό τόν ἐγωισμό εἶναι. Ἐπειδή δέν «κάμπτεις», γι’ αὐτό ἀποκάμνεις μετά. Δέν ὑπάρχει ταπείνωση, μετάνοια, συντριβή· ὑπάρχει ἐγωισμός, καί ὁ ἐγωισμός πάντα φέρνει λύπη καί ἄγχος. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχη μετάνοια, ἀλλά στενοχωριέται ἀπό ἐγωισμό, ἀπό ἀνθρωπαρέσκεια, ἐπειδή ξέπεσε στά μάτια τῶν ἄλλων, τότε ὑπάρχει μέσα του ἀγωνία, φαρμάκι, πόνος».

Ὁ καταθλιπτικός ἄνθρωπος βιώνει ἀκριβῶς τήν λύπη, τό φαρμάκι, τόν πόνο διότι δέν «κάμπτει», δέν ταπεινώνεται, δέν μετανοεῖ ἀλλά στενοχωριέται ἀπό πληγωμένο ἐγωισμό καί ἀνθρωπαρέσκεια.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης.

The Church Fathers on Love in Truth- Constantine Zalalas

                          

              '' Today, while the overall teachings of the fathers is under attack and the shipwrecks of Faith are numerous, the mouths of the faithful are silent.''

'' An obvious fall from faith and pride is to either subtract something from what is written or to introduce something new to the unwritten. ''


'' Anyone who is capable of speaking the truth but remains silent, will be heavily judged by God, especially in this case, where the faith and the very foundation of the entire church of the Orthodox is in danger.

To remain silent under these circumstances is to betray these and the appropriate witness belongs to those that reproach ( stand up for the faith ). ''


St. Basil the Great

Mystery of Confession and Obedience ( Elder Ephraim of Katounakia )

                                 

Elder Ephraim placed great importance on the Mystery of Confession
and on obedience to the confessor, even for laymen.

Particularly we remember that he told us, '' For whoever kneels even just once
under the stole of the priest, didvine Providence will arrange things in such
a way that Christ will finally gain him. ''



Obedience is Life - Elder Ephraim  of Katounakia

The way of the Church is love ( Elder Paisios )

The way of the Church is LOVE; it differs from the way of the legalists. The Church sees everything with tolerance and seeks to help each person, whatever he may have done, however sinful he may be.

Elder Paisios 

" Εκλαιγα, έκλαιγα. Τί ήτανε αυτό, Θεέ μου;!!" ( π, Στεφανος Αναγνωστοπουλος )

"ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΝΩΘΕΝ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΝ ΨΥΧΩΝ ΗΜΩΝ, ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΗΘΩΜΕΝ"



Ό μακαριστός π. Χαράλαμπος, πού διετέλεσε και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Διονυσίου του Αγίου Όρους, όταν ήταν στη Νέα Σκήτη το 1964, σε ανύποπτη στιγμή και στην ερώτηση μου "τι διαφέρει ή ειρήνη του Χριστού από την ειρήνη του κόσμου", απάντησε: "Ειρήνη με ειρήνη έχει διαφορά. Υπάρχει τεραστία διαφορά από την ειρήνη πού δίδει ο Θεός, Ούτω κάποτε προσευχόμενος πλησίον του παραθύ ρου του κελιού μου, αισθάνθηκα ένα πράγμα, που δεν μπορεί να το έκφραση κανείς. Εκεί πού προσευχόμουν, ακούω ξαφνικά μια βοή "σσσ, συσ.,. σσσσ". Οι αισθήσεις μου οι εξωτερικές κόπηκαν και "άνοιξε" μέσα στην καρδιά μου μία ειρήνη σε ανέκφραστο βαθμό. Δεν μπορούσα να κουνηθώ.


Μία ανέκφραστος γλυκύτης, γαλήνη, ειρήνη... Δεν περιγράφεται! Αισθανόμουν Παράδεισον μέσα μου. Αυτό ίσως κράτησε μία ώρα. Κατόπιν υποχώρησε. Έμεινε όμως μέσα μου. Βεβαίώς, ελάχιστο πράγμα παρέμεινε. Και έκτοτε ό,τι κι αν συνέβαινε, οιαδήποτε φροντίδα, ταραχή, πειρασμός κλπ, ή ειρήνη από μέσα μου δεν χανόταν. Όταν έφυγε εκείνη ή μεγάλη και ανέκφραστος ειρήνη, έκλαιγα, φώναζα: τι ήτανε αυτό, τι ήτανε αυτό; Θεέ μου, έλεγα, αύτη ήτανε ή ειρήνη πού έδωσες στους Αγίους Αποστόλους: "ειρήνη την εμήν διδωμι υμίν"; Δεν μπορούσα να βαστάξω. " Έκλαιγα, έκλαιγα. τι ήτανε αυτό, Θεέ μου;!!"

ΒΙΒΛ. ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. ΠΡ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Spiritual Counsels From Elder Cleopas

 

—What kind of words are the most potent to benefit others?

The most powerful word for edifying others is practical—the example of our lives. St. Isaac the Syrian says the same: “The speech of works is one thing; beautiful words without deeds, another.” Afterwards he adds: “Many words without works are like an artist who paints pictures of water on the wall but is not able to quench his thirst.’’

—Another man asked Fr. Cleopas: “Father Cleopas, can a virtuous Christian save his family and his village by the holiness of his life?”

How can he not? The more virtuous Christians there are in the world, in a country, in a community, the more that country or community will be preserved from dangers, wars, disturbances, famines, and all kinds of evil. On the other hand, the fewer elect of God there are, the more severe will be God’s chastising blow. Someone asked a certain Saint: ‘’Can one man save a city?’’ ‘’He can,’’ the Saint answered. ‘’The Prophet King David is an example. Listen to what God said: For the sake of David My servant, I will not abandon the city of Jerusalem.’’

—A visiting layman asked him: “Father Cleopas, I quarrelled with someone and have asked his forgiveness many times, but he doesn’t want to forgive me. What can I do to be reconciled with him?”

Do not say anything more to him, nor speak evil of him to others, but pray to God for him and forgive him from your heart. In time the anger will be extinguished, like a fire that is starved of wood.

—How should Christians stand in church during services, how should they pray, and what duties do they have when they go to church?

Christians should stand in church with faith, fear of God, and attention. They should force themselves as much as possible to pray without distraction and with feeling of heart. Also, Christians have the following duties: to go regularly to church, for whoever often misses the services, except for the sick, are barred from the Holy Mysteries; to be reconciled with all men and to ask forgiveness of anyone they have hurt; to preserve their purity at least two days before going to church and at least one day after; to come early to the divine services in order to have time to venerate in peace and hear Matins. Every Christian should offer some gift to the Lord according to his ability, even if it is very small, as a sacrifice from the work of his hands. They should give names for commemoration, and ask the priest to take out parts [from the prosphora] for the living and dead members of their families. Christians should stand in church modestly and in good order, the men on the right and the women on the left. They should wear clean and modest clothes, and women should have scarves on their heads. It is forbidden to talk during services without great need. After Divine Liturgy starts, everyone should remain in his place and not move about to venerate the icons. They should follow the Liturgy with pious attention, and listen to the prayers and singing of the choir, the Epistle and Gospel readings, and the sermon. No one should leave the church before the end of the Liturgy without great need. Those who have confessed and prepared for Holy Communion should read the appropriate prayers before Communion in advance, and before they approach the Holy Gifts they should ask forgiveness of all the faithful. After the Liturgy, those who received Communion should read the prayers of thanksgiving, spending that day in spiritual joy and guarding themselves from all temptations. Parents should bring their children to church regularly, taking care that they receive communion of the Body and Blood of Christ. After the end of the divine services, Christians should reverently return to their homes, spending the rest of the day thinking of holy things, reading spiritual books, and visiting the sick. They are also obligated to tell those at home who didn’t come to church about what they heard and learned in church from the troparia, readings, and the sermon. These are the most important duties of Christians when they go to church on Sundays and feast days.

—What is prayer, and what kinds of prayer exist, according to the Holy Fathers?

Evagrius of Pontus says: ‘’Prayer is the converse of the mind with God. Prayer is an offshoot of meekness and angerlessness.” “Prayer is a fruit of joy and gratitude. It is the banishing of sadness and despair,’’ according to Evagrius of Pontus. And the Fathers say it is the union and joining of man with God, the strength of the world, reconciliation with God, the mother and daughter of tears. Prayer is the key of the kingdom of heaven, and according to Theophan the Recluse, it is the ascent of the mind and thoughts to God. Prayer has three degrees: first, spoken or read prayer, performed by the body; second, prayer of the thoughts, or mental prayer; and third, prayer of the feelings, or of the heart.

—Generally our people pray little, but with much humility. Can they hope for salvation through their small quantity of prayer? And how should the sick or those who can’t read pray?

Our Savior Jesus Christ said: When you pray, do not use vain repetition like the gentiles, for they think they will be heard for their much speaking. Do not be like them; for your Father knows what you need before you ask Him (Matt. 6:7-8). Then He taught us the ‘’Our Father.’’ Therefore, our Savior Himself taught us brief prayer. Anyone who says short prayers, but with humility and tender feeling, will be saved. Let us remember the holy elder who prayed for forty years with the same prayer: “Lord, I as a man have sinned; do Thou as God forgive me.”

—How can people fulfill the Apostle Paul’s command, “Pray without ceasing?”

Anyone can pray without ceasing if he always walks before God with his mind and heart. He can work with his hands while his mind and heart are raised to God. The only thing I have to add is that the most important thing in spiritual prayer is that our mind and heart are inseparable from God, regardless of what time and place we are in. We must always be aware of the presence of God. “This work applies to all kinds of prayer, and is considered an uninterrupted prayer,” says St. Theophan the Recluse. This is the feeling and spiritual contemplation of God that the blessed Prophet David had when he said: “I beheld the Lord always before me, for He is at my right hand, that I might not be shaken...” (Ps. 15:8). So we must understand that a faithful man’s life is a ceaseless prayer if his mind is always with God.

—When we do good works, is that also a kind of prayer to God?

Yes, it is. The Apostle Paul tells us this when he says: Whatsoever ye do in word or deed, do all in the name of the Lord Jesus, giving thanks to God and the Father by Him (Col. 3:17). Whenever one does a good deed for the glory of God, or speaks for the benefit of others for the glory of God, he has the prayer of works. Therefore St. Theodore the Studite, counselling his disciples, said to them: “He who does good deeds and obeys with humility and without protest, performs liturgy and priesthood”

Taken from Spiritual Conversations with Romanian Elders by Fr. Ioanichie Balan.