Αν στραφούμε στον εαυτό μας, δε θα κατακρίνουμε.

- Γέροντα, όταν βλέπω κάποια αταξία στο διακόνημα, κατακρίνω μέσα μου.

- Εσύ, να κοιτάς την ευταξία τη δική σου και όχι τις αταξίες των άλλων. Να είσαι αυστηρή με τον εαυτό σου και όχι με τους άλλους. Τι δουλειά έκανες σήμερα;

- Ξεσκόνιζα.

- Ξεσκόνιζες τους άλλους ή τον εαυτό σου;

- Δυστυχώς τους άλλους.

- Κοίταξε, θα αρχίσεις να κάνεις δουλειά στον εαυτό σου, όταν πάψεις να ασχολείσαι με το τι κάνουν οι άλλοι γύρω σου.

Αν ασχολείσαι με τον εαυτό σου και πάψεις να ασχολείσαι με τους άλλους, θα βλέπεις μόνο α δικά σου σφάλματα και στους άλλους δε θα βρίσκεις κανένα σφάλμα. Τότε θα απελπισθείς με την καλή έννοια από τον εαυτό σου και θα κατακρίνεις μόνο τον εαυτό σου.

Θα αισθάνεσαι την αμαρτωλότητά σου και θα αγωνίζεσαι να απαλλαγείς από τις αδυναμίες σου. Ύστερα, όταν θα βλέπεις στους άλλους κάποια αδυναμία, θα λες: «Μήπως εγώ ξεπέρασα τις αδυναμίες μου; Πώς λοιπόν έχω τέτοια απαίτηση από τους άλλους;».

Γι' αυτό να μελετάς και να παρακολουθείς συνέχεια τον εαυτό σου, για να αποφεύγεις την κρυφή υπερηφάνεια, και να έχεις αυτομεμψία με διάκριση, για να αποφεύγεις την εσωτερική κατάκριση " έτσι θα διορθωθείς.

- Γέροντα, ο Αββάς Ισαάκ γράφει: «Εάν αγαπάς την καθαρότητα, εισελθών έργασαι εν τη αμπέλω της καρδίας σου, εκρίζωσον εκ της ψυχής σου τα πάθη, έργασαι μη γνώναι κακίαν ανθρώπου». Τι εννοεί;

- Εννοεί να στραφείς στον εαυτό σου και να κάνεις δουλειά στον εαυτό σου. Οι Άγιοι πώς αγίασαν; Είχαν στραφεί στον εαυτό τους και έβλεπαν μόνο τα δικά τους πάθη. Με την αυτοκριτική και την αυτομεμψία που είχαν, έπεσαν τα λέπια από τα μάτια της ψυχής τους και έφτασαν να βλέπουν καθαρά και βαθιά.

Έβλεπαν τον εαυτό τους κάτω από όλους τους ανθρώπους και όλους τους θεωρούσαν καλύτερους από τον εαυτό τους. Τα δικά τους σφάλματα τα έβλεπαν μεγάλα και τα σφάλματα των άλλων πολύ μικρά, γιατί έβλεπαν με τα μάτια της ψυχής τους και όχι με τα γήινα μάτια.

Έτσι εξηγείται όταν έλεγαν: «Εγώ είμαι χειρότερος από όλους τους ανθρώπους». Τα μάτια της ψυχής τους είχαν καθαρίσει και είχαν γίνει διόπτρες, γι' αυτό και έβλεπαν τα μικρά τους σφάλματα - τα ξυλαράκια - σαν δοκάρια.

Εμείς όμως, ενώ τα σφάλματά μας είναι δοκάρια, δεν τα βλέπουμε ή τα βλέπουμε σαν ξυλαράκια. Κοιτάμε τους άλλους με το μικροσκόπιο και βλέπουμε τα δικά τους αμαρτήματα μεγάλα, ενώ τα δικά μας δεν τα βλέπουμε, γιατί δεν καθάρισαν τα μάτια της ψυχής μας.

Η βάση είναι να καθαρίσουν τα μάτια της ψυχής. Όταν ο Χριστός ρώτησε τον τυφλό: «πώς βλέπεις τώρα τους ανθρώπους;», εκείνος Του απάντησε: «σαν δέντρα», γιατί δεν είχε αποκατασταθεί όλο το φως του.

Όταν αποκαταστάθηκε όλο το φως του, τότε έβλεπε καθαρά. Θέλω να πω ότι ο άνθρωπος, όταν φτάσει σε καλή πνευματική κατάσταση, όλα τα βλέπει καθαρά, όλα τα σφάλματα των άλλων τα δικαιολογεί, με την καλή έννοια, γιατί τα βλέπει με το θεϊκό μάτι και όχι με το ανθρώπινο.

 Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου 

Πρακτικές πνευματικές συμβουλές

Ό,τι κι αν μας συμβούλευε ο γέροντας Μακάριος, πάντοτε τοποθετούσε την ταπείνωση στην πρώτη γραμμή των συμβουλών του. Από αυτήν την αρετή παρήγαγε όλες τις επόμενες αρετές που συναποτελούν το ήθος του αληθινού Χριστιανού. Αυτή είναι η ουσία των μαθημάτων, που ο γ. Μακάριος δίδαξε σε όλους, όσοι διψούσαν για τις εντολές και την καθοδήγησή του:

• να εξετάζεις τη συνείδησή σου,
• να πολεμάς συνεχώς με τα πάθη σου,
• να καθαρίζεις την ψυχή σου από τις αμαρτίες,
• να αγαπάς το Θεό εν απλότητι καρδίας,
• να πιστεύεις σ' αυτόν χωρίς υπολογισμούς,
• να έχεις ακατάπαυστα ενώπιόν σου το απεριόριστο έλεός του, και με όλη τη δύναμη της ψυχής σου να Τον δοξάζεις και να Τον ευλογείς σε όλες τις δυσάρεστες περιστάσεις της ζωής,
• να αναζητάς τη δική σου ενοχή, και να συγχωρείς κάθε παράπτωμα του διπλανού σου εναντίον σου, ούτως ώστε να αποσπάσεις το έλεος του Θεού για τις δικές σου αμαρτίες,
• να προσπαθείς να θεμελιώσεις μέσα σου την αγάπη για το διπλανό σου,
• να περισώζεις την ειρήνη και την ηρεμία στην οικογένεια και τους γνωστούς σου,
• να θυμάσαι πιο συχνά τις εντολές του Θεού και να προσπαθείς να τις εκπληρώσεις, καθώς επίσης και τους κανόνες της Εκκλησίας,
• όσο είναι δυνατόν, να πηγαίνεις για εξομολόγηση και να μετέχεις των Θείων Μυστηρίων αρκετές φορές το χρόνο,
• να τηρείς και τις τέσσερις περιόδους νηστείας, καθώς και τις Τετάρτες και τις Παρασκευές,
• να παρακολουθείς τις ακολουθίες και τη Θεία Λειτουργία σε κάθε εορτή,
• να λες πρωινές και βραδινές προσευχές και ακόμη μερικούς ψαλμούς κάθε μέρα, και, αν το επιτρέπει ο χρόνος, να διαβάζεις ένα κεφάλαιο από τα Ευαγγέλια και τις Επιστολές των Αποστόλων,
• να προσεύχεσαι κάθε πρωί και βράδυ για την ανάπαυση των κεκοιμημένων και τη σωτηρίου των ζωντανών.

Αν, για οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν μπορείς να εκπληρώσει αυτά τα καθήκοντα, τότε να επιτιμήσεις τον εαυτό σου ώστε να μετανοήσεις ειλικρινά, και να πάρεις σταθερή απόφαση να μην αποτύχεις ξανά στο μέλλον. Προσευχήσου ακόμη για εκείνους για τους οποίους έχεις κάποια κακή επιθυμία, γιατί αυτός είναι ο σιγουρότερος τρόπος για την εν χριστώ συμφιλίωση.

 «Γέρων Μακάριος της Όπτινα»

Amazing Orthodox Church Snow Sculptures!

The annual Vasaloppet China Ski Festival at Jingyuetan Park in Changchun, China takes place on January 2nd. It covers an area of 40,000 square meters with a total capacity of 70,000 cubic meters of snow. Through the hands of professionals, the snow is transformed into some of the most famous buildings in Europe. Among them is the amazing Russian-styled Orthodox Church at this years festival, which was still being worked on as of December 24th.

One of the most spectacular winter destinations in the world is Harbin, China (where the largest Orthodox Church in the Far East is located, named Saint Sophia Orthodox Church) on Sun Island for the Sun Island Snow and Ice Sculptures. It is one of the coldest destinations in China. The festival usually goes from mid-December till mid-January and attracts thousands of tourists. Below are photos of a church sculpture and the Church of Saint Sophia in Harbin.

Blessed is the man who fears the Lord (Part 2)

 

He who fears the Lord has found grace before God, and the Lord will
listen to his requests. The will of them who fear Him shall He do, and their
supplication shall He hear, and the Lord shall save them (Ps. 144:19).
When the sun’s rays enter through a window, they light up
everything in the home and enable us to see even the finest particles of
dust. Similarly when the fear of God makes its way into the heart, it reveals
to a person all of his sins.
The fear of God, being sacred and holy, is dispassionate and poses
no threat or harm. St. Gregory the Theologian says the following
concerning the fear of God: “Where there is fear, there is keeping of the
commandments. When one keeps the commandments, there is
purification. Where there is purification, there is enlightenment.”
The fear of God fills the heart with a certain spiritual joy and
jubilation. The fear of God is a divine gift because it is one of the seven
gifts of the Holy Spirit (Isa. 11:3), and it dwells in the pure heart. With
respect to our interaction with others, the fear of God is made manifest as
love, righteousness, and compassion for our fellow man. The Holy
Scriptures state that the man who fears God is righteous. The wise Sirach
refers to the fear of the Lord as a “crown of wisdom” that springs forth
peace, healing, and health (Sirach 1:15).
Blessed is the man who fears the Lord! (Ps. 111:1).


—by St. Nektarios—

Blessed is the man who fears the Lord (Part 1)

 

The fear of God is a sacred feeling that fills the heart of him who has
come to know God and His divine characteristics.
The fear of the Lord is manifested as perfect love for God, as
devotion to Him, and as worship of the Divinity. He who fears God loves
God with all his heart, with all his strength, and with his entire mind. Such a
person’s heart has clung to the Lord, and he calls upon His name. God the
Lord is his boast, and He alone rules in his heart. Having devoted himself
completely to the Lord, he offers his heart to Him, and from the center of
his existence he worships Him. The law of God has become the law of his
volition, and he desires only what is virtuous, good, and perfect. His lips
ceaselessly praise the Godhead, and his heart glorifies the Lord. He sends
up unending doxology and thanksgiving to God, and he blesses Him with
his soul.
He who fears God has become pure in soul because the fear of the
Lord has cleansed his spirit. The fear of the Lord has sanctified his heart
and mortified his flesh by subjugating the carnal desires to the power of his
soul. The fear of God has become for him a teacher of wisdom and
prudence, and it has instructed him to understand what is true, what is
virtuous, and what is pleasing to God. The fear of the Lord has become for
him a fountain of life, and it will deliver him from the snare of death.
The Lord is the strength of them who fear Him, and His covenant
shall be manifested unto them (Ps. 24:14). The fear of the Lord is pure,
and it remains unto the ages of ages (Ps. 18:9). An angel of the Lord will
encircle them who fear Him and will deliver them from evil (Ps. 33:7).



—by St. Nektarios—

Παναγια Γεροντισσα