About Love ( St. Anthony the Great )

I no longer fear God, but I love Him. For love casts out fear.


St. Anthony the Great

Γιατι σκοτώνονται αβάπτιστα παιδιά ( Γεροντας Παϊσιος )

-Γέροντα, κάποια κυρία σαράντα χρόνων, που έχει μεγάλα παιδιά, είναι έγκυος τριών μηνών. Ό άνδρας της την απειλεί πώς, αν δεν κάνη έκτρωση, θα την χωρίσει.
-Αν κάμει έκτρωση, θα την πληρώσουν τα άλλα παιδιά τους με αρρώστιες και ατυχήματα Σήμερα οι γονείς σκοτώνουν τα παιδιά με τις εκτρώσεις και δεν έχουν την ευλογία του Θεού. Παλιά, αν γεννιόταν ένα παιδάκι άρρωστο, το βάπτιζαν, πέθαινε αγγελούδι, και ήταν πιο ασφαλισμένο.
Είχαν οι γονείς και άλλα γερά παιδιά, είχαν και την ευλογία του Θεού. Τώρα γερά παιδιά τα σκοτώνουν με τις εκτρώσεις και διατηρούν στην ζωή άλλα που είναι αρρωστημένα. Τρέχουν οι γονείς στην Αγγλία, στην Αμερική να τα θεραπεύσουν.
Και συνεχίζεται μετά να γεννιούνται πιο άρρωστα, γιατί και αυτά, αν ζήσουν και κάνουν οικογένεια, μπορεί να γεννήσουν πάλι άρρωστα παιδιά, οπότε τι βγαίνει; Ενώ, αν γεννούσαν μερικά παιδιά, δεν θα έτρεχαν τόσο πολύ για το ένα, το άρρωστο. Θα πέθαινε και θα πήγαινε αγγελούδι.
- Γέροντα, διάβασα κάπου ότι κάθε χρόνο γίνονται σε όλο , τον κόσμο πενήντα εκατομμύρια εκτρώσεις και διακόσιες χιλιάδες γυναίκες πεθαίνουν από τις αμβλώσεις που κάνουν.
- Σκοτώνουν τα παιδιά, γιατί λένε ότι, αν πληθύνει ό κόσμος, δεν θα έχουν να φάνε, να συντηρηθούν οι άνθρωποι.
Τόσες ακαλλιέργητες εκτάσεις υπάρχουν, τόσα δάση, που σε λίγο χρόνο, με τα μέσα που υπάρχουν σήμερα, μπορούν να τα κάνουν λ.χ. ελαιώνες και να τα δώσουν στους ακτήμονες. Δεν είναι ότι θα κοπούν τα δένδρα και δεν θα υπάρχει οξυγόνο, γιατί πάλι δένδρα θα μπουν. Στην Αμερική καινε το σιτάρι και εδώ στην Ελλάδα πετούν τα φρούτα κ.λπ. στην χωματερή, και εκεί στην Αφρική οι άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα.
Όταν στην Αβησσυνία πέθαιναν οι άνθρωποι από πείνα, γιατί είχε πολλή ανομβρία, είχα πει σε κάποιον γνωστό μου εφοπλιστή, που βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις, να πάει στην χωματερή και να παρακάλεση να φόρτωση κανένα πλοίο να τα πάει εκεί δωρεάν. Με κανέναν τρόπο δεν του έδωσαν.
Πόσες χιλιάδες έμβρυα σκοτώνονται κάθε μέρα!
- Η έκτρωση είναι φοβερή αμαρτία. Είναι φόνος, και μάλιστα πολύ μεγάλος φόνος, γιατι σκοτώνονται αβάπτιστα παιδιά. Πρέπει να καταλάβουν οι γονείς ότι ή ζωή αρχίζει από την στιγμή της συλλήψεως.
Μια νύχτα ό Θεός επέτρεψε να δω ένα φοβερό όραμα, που με πληροφόρησε γι αυτό το θέμα! Ήταν βράδυ, Τρίτη της Διακαινησίμου το 1984. Είχα ανάψει δυο κεράκια μέσα σε δυο τενεκεδάκια, όπως συνηθίζω να κάνω, ακόμη και όταν κοιμάμαι, για όλους όσους πάσχουν ψυχικά και σωματικά.
Σ' αυτούς συμπεριλαμβάνω ζώντες και κεκοιμημένους. στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, εκεί που έλεγα την Ευχή, βλέπω ένα μεγάλο χωράφι περιφραγμένο με μια μάνδρα, σπαρμένο με σιτάρι που μόλις άρχιζε να ψηλώνει.
Εγώ στεκόμουν έξω από το χωράφι, άναβα κεριά για τους κεκοιμημένους και τα στερέωνα πάνω στον τοίχο της μάνδρας. Αριστερά ήταν ένας ξερότοπος, γεμάτος βράχους και κρημνούς, που σειόταν συνέχεια από μία δυνατή βοή από χιλιάδες σπαραχτικές φωνές, που σου σπάραζαν την καρδιά.
Και ό πιο σκληρός άνθρωπος, αν τις άκουγε, ήταν αδύνατο να μη συγκλονισθεί.
Ενώ υπέφερα από τις σπαραχτικές φωνές και αναρωτιόμουν από που προέρχονται και τι σημαίνουν όλα αυτά που έβλεπα, άκουσα μια φωνή να μου λέει: «Το χωράφι με το σπαρμένο σιτάρι, που δεν έχει ακόμη ξεσταχυάσει, είναι το Κοιμητήρι με τις ψυχές των νεκρών που θα αναστηθούν. Στον τόπο δε που σείεται από τις σπαραχτικές φωνές βρίσκονται οι ψυχές των παιδιών που έχουν σκοτωθεί με τις εκτρώσεις»!
Έπειτα από αυτό το όραμα μου ήταν αδύνατο να συνέλθω από τον μεγάλο πόνο που δοκίμασα για τις ψυχές εκείνων των παιδιών. Ούτε να ξαπλώσω μπορούσα, για να ξεκουραστώ, παρόλο που ήμουν κατάκοπος εκείνη την ήμερα
- Γέροντα, μπορεί να γίνει κάτι, ώστε να αρθεί ο νόμος για τις εκτρώσεις;
Μπορεί, αλλά χρειάζεται να κινηθεί ή Πολιτεία, ή Εκκλησία κλπ., ώστε να ενημερωθεί ο κόσμος για τις συνέπειες που θα έχει ή υπογεννητικότητα. Οι Ιερείς να εξηγήσουν στον κόσμο ότι ο νόμος για τις εκτρώσεις είναι αντίθετος προς τις εντολές του Ευαγγελίου. Οι γιατροί πάλι από την δική τους πλευρά να μιλήσουν για τους κινδύνους που διατρέχει ή γυναίκα που κάνει έκτρωση. Βλέπεις, οι Ευρωπαίοι είχαν την ευγένεια και την άφησαν κληρονομιά και στα παιδιά τους.
'Εμείς είχαμε τον φόβο του Θεού, αλλά τον χάσαμε και δεν τον αφήσαμε κληρονομιά στην επόμενη γενιά, γι' αυτό τώρα νομιμοποιούμε τις εκτρώσεις, τον πολιτικό γάμο...Όταν παραβαίνει ένας άνθρωπος μια εντολή του Ευαγγελίου, ευθύνεται μόνον αυτός. Όταν όμως κάτι που αντίκειται στις εντολές του Ευαγγελίου γίνεται από το κράτος νόμος, τότε έρχεται ή οργή του θεού σε όλο το έθνος, για να παιδαγωγηθεί.




Γεροντας Παϊσιος

Τα παιδιά έχουν ανάγκη να θαυμάζουν τους γονείς τους.

Το μέγεθος της βλάβης που μπορεί ένα παιδί να προκαλέσει στους γονείς είναι περιορισμένο. Μπορούν να μας ντροπιάσουν, αλλά μόνο αν έχουμε επενδύσει την υπόληψή μας πάνω στη δική τους εξέλιξη. Μπορούν να μας απογοητεύσουν, αυτό, όμως, τα πληγώνει περισσότερο από εμάς, αφού θέλουν τόσο πολύ να μας ευχαριστήσουν.

Αλλά οι γονείς μπορούν να πληγώσουν τα παιδιά τους πολύ πιο σοβαρά. Δεν τα πληγώνουμε μόνο με σωματική και συναισθηματική βία. Τα πληγώνουμε με προσδοκίες που δύσκολα εκπληρώνονται. (Ένας συνάδελφός μου υποστηρίζει ότι «το να είσαι απογοητευμένος» είναι μια μορφή παιδικής κακοποίησης αποκλειστικά της μεσαίας τάξης.) Και τα βλάπτουμε, με το να μη διαμορφώνουμε γι’ αυτά έναν ενήλικο τρόπο ζωής, μια κοσμοθεωρία που να εμπερικλείει την προθυμία να κάνει κανείς λάθη, να τα παραδέχεται και να μαθαίνει από αυτά, αντί να επιμένει ότι έχει πάντα δίκιο.



Τα παιδιά έχουν ανάγκη να θαυμάζουν τους γονείς τους. Και ένα από τα πράγματα, που θα έπρεπε να διδάσκουμε στα παιδιά μας να θαυμάζουν σ’ εμάς είναι η προθυμία μας να λέμε: «Λυπάμαι», «Έκανα λάθος σ’ αυτό», «Δεν ξέρω». Θυμάμαι τις φορές που αναγκάστηκα να πω στα παιδιά μου ότι είχα κάνει λάθος σε κάτι, πόσο φοβήθηκα μήπως χάσουν τον σεβασμό τους σ’ εμένα και πόσο ξαφνιάστηκα, όταν είδα ότι με αγάπησαν περισσότερο, ακριβώς επειδή ήμουν πρόθυμος να το πω. Είχαν ανάγκη να με ακούσουν να το λέω. Είχαν ανάγκη περισσότερο να βεβαιωθούν για την ακεραιότητά μου, παρά για την τελειότητά μου. Αν προσπαθήσουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας να μας βλέπουν ως τέλειους, θα απογοητευτούν τρομερά, όταν έλθουν στην επιφάνεια οι ατέλειές μας, κάτι που θα γίνει αναπόφευκτα. Αν, όμως, τα διδάξουμε να μας βλέπουν σαν ανθρώπους που προσπαθούν να αναπτυχθούν, μαθαίνοντας από τα λάθη τους, τότε θα το κάνουμε ευκολότερο γι’ αυτά να βλέπουν τα δικά τους λάθη και τις αποτυχίες σαν μαθήματα που μπορούν να πάρουν, και όχι σαν αιτίες ντροπής και ανικανότητας