Μια μέρα ερωτώ το Γέροντα πως πρέπει να είναι η αγάπη μας προς το Θεό και μου λέει:
«Η αγάπη μας προς το Θεό, παιδί μου, πρέπει να είναι πάρα πολύ μεγάλη και χωρίς να υπάρχει καμιά διάσπαση σε άλλα πράγματα.
Σου φέρνω σαν παράδειγμα το εξής: O άνθρωπος μοιάζει να έχει εντός του μια μπαταρία με ορισμένη ενέργεια. Όταν αυτή την ενέργεια την ξοδεύει σε άλλα διάφορα πράγματα εκτός της αγάπης προς τον θεό, η ενέργεια που απομένει μέσα του γι’ Αυτόν είναι ελαχίστη και ίσως πολλές φορές μηδαμινή. Όταν όμως διαθέτουμε όλη μας την ενέργεια προς τον Θεό, τότε η αγάπη μας είναι μεγάλη προς Αυτόν.
Σου λέω και τούτο το άλλο.
Ήταν μια φορά μια κοπέλα που είχε ερωτευθεί πάρα πολύ ένα νέο, που τον έλεγαν Νίκο. Αυτή που λες, σηκωνόταν κάθε νύκτα και κρυφά από τους δικούς της, πηδούσε το παράθυρό της και πήγαινε ξυπόλητη μέσα απ’ τα χωράφια που υπήρχαν αγκάθια για να συναντήσει τον αγαπημένο της ματώνοντας τα πόδια της. Όταν επίσης γύριζε στο σπίτι της και καθόταν μέσα, πάντοτε ο Νίκος της ήταν εδώ, και μου έδειχνε το μέτωπό του. Ό,τι δουλειές και να έκανε, ο Νίκος της εδώ, και μου ξανάδειχνε το μέτωπό του. Έτσι πρέπει και συ, παιδί μου, να δίνεις όλη σου τη δύναμη στο Θεό και ο νους σου να είναι πάντα σ’ Αυτόν, γιατί έτσι του αρέσει».
Ἅγιος Πορφύριος
July 22
Reading:
Saint Mary was from Magdala in Galilee on the Sea of Tiberias, and for this was named Magdalene. When the Lord Jesus cast out seven demons from her, from which she had been suffering, she became His faithful and inseparable disciple, following Him and ministering unto Him even to the time of His crucifixion and burial. Then, returning to Jerusalem together with the rest of the Myrrh-bearers, she prepared the fragrant spices for anointing the body of the Lord. And on the Lord's day they came very early to the tomb, even before the Angels appeared declaring the Resurrection of the Lord. When Mary Magdalene saw the stone taken away from the tomb, she ran and proclaimed it to Peter and John. And returning immediately to the tomb and weeping outside, she was deemed worthy to be the first of the Myrrh-bearers to behold the Lord arisen from the dead, and when she fell at His feet, she heard Him say, "Touch Me not." After the Lord's Ascension, nothing certain is known concerning her. Some accounts say that she went to Rome and later returned to Jerusalem, and from there proceeded to Ephesus, where she ended her life, preaching Christ. Although it is sometimes said that Saint Mary Magdalene was the "sinful woman" of the Gospel, this is nowhere stated in the tradition of the Church, in the sacred hymnology, or in the Holy Gospels themselves, which say only that our Lord cast seven demons out of her, not that she was a fallen woman. "Madeleine" is a form of Magdalene.
Apolytikion of Mary Magdalene in the First Tone
When Christ God had been born for our sakes from the Virgin, thou faithfully didst follow him, keeping His statutes and heeding His sacred laws, O august Mary Magdalene. Hence, as we today observe thy holy remembrance, we receive the loosing of our sins and transgressions through thy holy prayers for us.
Kontakion of Mary Magdalene in the Fourth Tone
When God, the Mighty, the Transcendent in essence, came in the flesh into the world, He received thee, O Mary, as His true disciple as was meet. For thou hadst thy whole desire and thy love set upon Him; wherefore, thou didst bring to pass many cures for the ailing; and now translated to the Heavens' heights, thou ever fervently prayest for all the world.
