Ορθόδοξα Μοναστήρια - Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Seeking Salvation ( Elder Ambrose of Optina )

Through the words of Peter of Damascus, while a Christian lives on Earth, his salvation remains between fear and hope. But humans still keep searching for total fulfillment on Earth and that from locations or from people, when Christ Himself says in the Scripture: "You will be sorrowful in this world." These words clearly show that irrespective where a Christian is located, he cannot be without some type of sorrow. There is only one solace – in fulfilling the laws of the Scriptures, just as the Psalm says: "Great peace have those who love Your law, and nothing causes them to stumble." (Psalm 119:165) If something or someone does tempt or confuse us, it clearly shows that we are not relating correctly to God’s laws, among which the greatest one is that of not judging or condemning anyone. On Judgement Day, everyone will either be glorified or shamed by their deeds. The Old Testament decrees that we attend ourselves toward salvation and betterment of our soul. It is towards this that we should concern ourselves mostly.

There isn’t anywhere that God induces us against our will, but rather offers us a choice for our determination, and it is through the personal will that individuals turn out to be either good or evil. Therefore, it is useless to blame those that live with us or surround us as interfering and impeding our salvation or spiritual improvement. Samuel lived and was brought up by the priest Elias, among his debauched sons, yet preserved himself and was a great prophet. Even in Heaven, Eve violated God’s law. While Judas, living three years in the presence of Christ Himself, did not improve even though he saw so many miracles and continually heard the Scriptural sermons, but became worse and sold his Teacher and the world’s Redeemer, for thirty pieces of silver.

Our failure to find spiritual fulfillment emanates from us ourselves, from our ignorance and our incorrect thinking which we are loathe to part with. And it is this that leads us to confusion and doubt and various perplexities; all this torments and weighs us down into a disconsolate circumstance. It would be good if we were able to understand the simple words of a holy father: "If we humble ourselves, and not mentally roam all over places where it will not improve us and maybe make us worse, we will find peace in every situation."



Elder Ambrose of Optina

Divine fire ( St Makarios the Great )

1. As many lights and burning lamps are kindled by the fire, but all the lamps and lights are lighted up from one nature. Thus Christians also are lighted up from one nature, and shine, from the Divine fire, the Son of God; and have these lamps flaming in their hearts, and shine before him while on earth, even as he himself.
2. Christians therefore are lights that have the oil in themselves, that is, " the fruits of righteousness." But if they are not lighted up from the light of the Godhead in themselves, they are nothing. The Lord was a burning light through the Spirit of the. Godhead abiding substantially in him, and inflaming his heart according to his human part.
3. For as a rotten bag that is filled with pearls, so are Christians also, who being outwardly despicable, have in the " inward man the pearl of great price." But others are like whited sepulchres, without indeed they are beautiful; but within are full of dead mens' bones. They are dead before GOD, and clothed with all manner of shame and filth, and the darkness of the enemy.
4. The Christian ought at all times to be mindful of God. For it is written, " You shall love the Lord thy GOD with all thy heart;" that he may not only love the Lord, when he goes into his oratory, but that even when walking, and in company, and when eating, he may retain the memory of GOD, and a natural affection for him. Indeed to what thing soever the heart of any one is linked, that is his god. If the heart at all times desires GOD, he is the Lord of the heart.
But if any one that has outwardly renounced all, and is stript of his possessions, yet is wedded to himself, or to worldly desires; wheresoever his heart is chained, that is his god. And he is found to have come out of the world indeed through the broad gate, but through a wicket to have gone in again.
5. But if a man at all times cleave fast unto the Lord, and places his confidence and hope upon him; then none can hurt him: for though the devils are strong as the strong mountains, they are burnt by prayer, as wax by fire.. Yet in the mean time great is the struggle and fight that lies upon the soul against them. There are the rivers of dragons, and the mouths of lions. But the fire of love burneth up all.


6. As a man that is a complete worker of evil, is insatiable after mischief; so Christians that have been baptized into the Holy Spirit, are insatiable after God. Yet while they have a mixture of sin, they are liable to fear, and travel through frightful places.
7. For as merchants, though they have now a fair wind, and a smooth sea, are in fear, lest on a sudden there should be a contrary wind, and the sea grow tempestuous: so Christians, though they have in themselves the favorable wind of the Spirit blowing, yet are in concern, lest the wind of the adverse power should rise upon them, and stir up a tempest in their souls.
There is need therefore of great industry, that we may come to the haven of rest, to the perfect world, to eternal life and pleasure, to the " city of the saints, to the heavenly Jerusalem, to the church of the first-born." 8. Nor ought we to be secure. For as a garden that is set with fruit-trees, and sweet-smelling plants, and all well laid out and contrived with beauty, and has withal a little wall for an hedge, to keep it; if -it should so fall out that a rapid river runs by it, and by little and little dissolves the foundation, having once gained entrance, it roots up all that was planted. Even thus is the heart of man; it has good thoughts and desires, but there are rivers of corruption ever approaching. And if the mind but a little give way to unclean thoughts; lo, the spirits of error have entered in, and overturned all the beauties that were there, and laid the soul waste.
9. As the eye is little beyond all the members, and yet contains the heaven, the stars, the sun, the moon, cities, and other creatures; for all these are seen under one, are formed and imagined in the pupil of the eye. Thus also the heart is a little vessel. And yet there are dragons, and there are lions, the poisonous beasts, and all the treasures of wickedness, and there are rugged ways, and precipices. In like manner there is GOD, there are the angels; there is the life and the kingdom; there is the light, there are the treasures of grace: there are all things.
1O. And yet many find them not. For as when the alarm of war is sounding, the wise-men, and the great ones were not there; but the poor, and the unlearned are sent forth; and they work a victory over their enemies, and receive from the king the rewards of their victory, and crowns, and dignities. Thus also is it in heavenly things. It is the poor and unlearned from the beginning, that love the truth, do what it requires, fight the good fight, and receive from GOD the grace of his Spirit. But the wise and great flee the war; neither do they make any progress, and consequently are left behind them who have fought and overcome. And the Lord has promised, a Where I am, there also shall these my servants be." And they shall reign together with the Father, and with the Son, and with the Holy Spirit, even to ages of ages? Amen.


From ,St Macarius the Great Spiritual Homilies

Ο Γέροντας και Ο Αρχαγγελος Μιχαήλ ( Γέροντας Δημήτριος Γκαγκαστάθης )

Διηγείται σχετικά ό π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης,

" Στίς 20 Οκτωβρίου 1945, Κυριακή πρωϊ, μόλις κτύπησα τήν καμπάνα τής Εκκλησίας, περικύκλωσε τό χωριό αντάρτικος στρατός μέ εντολή εκκαθαρίσεων...

Άρχισαν νά ρίχνουν πυρά πρός εκφοβισμό. Εγώ μόλις είχα μπεί στήν Εκκλησία, έκανα τόν σταυρό μου, παρακάλεσα τόν Άγιο Νικόλαο νά μάς φυλάξει καί σηκώθηκα νά φύγω. Μού ρίχνανε μέ τό πυροβόλο ταμπουρωμένοι σ΄ ένα φυλάκιο, όμως καμμιά σφαίρα δέν μέ εκτύπησε. Τόν Απόστολο Κατσιμπίρη πού ήταν δίπλα μου τόν έρριξαν κάτω. Έμεινα μόνος καί ακολουθώντας ένα ρέμα μέ έχασαν...

Όμως, κοντά στά σύνορα τών χωριών Ριζώματος - Βασιλικής μέ έφτασαν πάλι.

Ήσαν 10 άτομα καί μέ τόν αρχηγό 11 , τρέχοντας πάνω σέ άλογα γιά νά μέ πιάσουν. Έβριζαν καθώς μέ κυνηγούσαν, καί έρριχναν μέ τά Στέν, χωρίς νά μπορούν νά μέ σκοτώσουν. Οί σφαίρες τρύπαγαν τά ράσα μου, τίς καταλάβαινα, αλλά κυλούσαν στό χώμα χωρίς νά μέ τραυματίζουν...

Μέ πλησίασαν στά 50 μέτρα γύρω - γύρω, μέ περικύκλωσαν φωνάζοντας,

" κερατά τράγο, πού θά μάς πάς ; " βρίζοντάς με χυδαία...

Καί τότε εγώ, ευρισκόμενος έν μέσω κινδύνου ζωής καί θανάτου, σταμάτησα, σήκωσα τά χέρια μου πρός τόν ουρανό, καί από τό βάθος τής ψυχής μου φώναξα,

" Μιχαήλ Αρχιστράτηγε τών Αγγέλων, σώσε με, κινδυνεύω !..."

Καί ώ τού θαύματος !

Σάν αστραπή παρουσιάσθηκε ό Αρχάγγελος Μιχαήλ στόν αρχηγό. Είδε έναν νέο μέ σπαθί, όπως ομολογούσε κι΄ ό ίδιος αργότερα, πού κόβοντας μέ μιά σπαθιά τά σχοινιά από τήν σέλα του, τόν έρριξε κάτω σπάζοντας τήν σπονδυλική στήλη του. Οί υπόλοιποι δέκα, έμειναν ακίνητοι, κεραυνόπληκτοι !...

Οί ενορίτες τού χωριού Βασιλική φύγανε από τήν Εκκλησία καί βγαίνοντας έξω κοιτάζανε τί θά γίνει.

Ακούω μιά φωνή. Ήταν τού αρχηγού τους,

" Νά μάς συγχωρέσεις παπά μου, είπε, καί νά πάς στό καλό. Έχεις όριο ζωής καί υψηλούς προστάτες..."

Ευχαριστώ, τούς απάντησα. Τούς συγχώρεσα, καί τούς ευχήθηκα ό Θεός νά τούς φωτίσει, νά μετανοήσουν καί νά γίνουν καλοί άνθρωποι. Νά λέτε τήν αλήθεια, τούς είπα, καί νά έχετε τόν Θεό βοήθεια. Πήραν τόν τραυματισμένο συντροφό τους καί έφυγαν μαζεμένοι...

Μού έκαναν μεγάλη υποδοχή οί χωριανοί σάν έφτασα στήν Εκκλησία.

Τούς λέγω, πρώτα νά προσκυνήσουμε καί νά ευχαριστήσουμε τόν Θεό, πού μέ έσωσε από τόν μεγάλο αυτό κίνδυνο. Είμαστε ευτυχείς, πού ή θρησκεία μας είναι ζωντανή..."



Γέροντας Δημήτριος Γκαγκαστάθης

Φόβο Θεού ( Γέροντας Τύχων )

Για τον εαυτό του ό Γέροντας δεν νοιαζόταν καθόλου ούτε και φοβόταν, γιατί
είχε πολύ φόβο Θεού (θεία συστολή) και ευλάβεια. Επειδή αγωνιζόταν και με
πολλή ταπείνωση, δεν διέτρεχε ούτε τον πνευματικό κίνδυνο της πτώσεως.
Επομένως, πώς να φοβηθή και τι να φοβηθή; Τους δαίμονες, πού τρέμουν από
τον ταπεινό άνθρωπο, ή τον θάνατο, πού συνέχεια τον μελετούσε και
ετοιμαζόταν χαρούμενος γι' αυτόν; Μάλιστα, είχε ανοίξει και τον τάφο του
μόνος του, για να είναι έτοιμος, και έμπηξε και τον Σταυρό, πού και αυτόν τον
είχε κάνει ο ίδιος, και έγραψε τα εξής, αφού είχε προαισθανθή τον θάνατο του:
«Αμαρτωλός Τυχών, Ιερομόναχος, 60 χρόνια στο Άγιον Όρος. Δόξα σοι ο Θεός».
Πάντα με το Δόξα σοι ο Θεός θα άρχιζε και με το Δόξα σοι ο Θεός θα
τελείωνε ο Γέροντας. Είχε συμφιλιωθή πια με τον Θεό, γι' αυτό
χρησιμοποιούσε περισσότερο το Δόξα σοι ο Θεός παρά το Κύριε Ιησού
Χριστέ, ελέησον με. Κινείτο, όπως είδαμε, στον θείο χώρο, αφού λάμβανε
μέρος και στην ουράνια δοξολογία με τους Αγίους Αγγέλους την ώρα της
Θείας Λειτουργίας.
Επειδή είχε ανάψει πια η φλόγα του θείου έρωτος μέσα στην καρδιά του, γι'
αυτό και δεν τον συγκινούσαν τα μάταια πράγματα,
όπως ανέφερα. Το κελλί του ήταν και αυτό μικρό. Είχε
ένα τραπεζάκι πού ακουμπούσε εικόνες, καθώς και το
ακοίμητο κανδήλι και το θυμιατήρι. Δίπλα είχε το
Αγγελικό του Σχήμα και το τριμμένο του ράσο. Από την
άλλη πλευρά του τοίχου είχε τον Εσταυρωμένο και σε
μια άκρη είχε τρεις σανίδες για κρεβάτι με μια
κουρελιασμένη κουβέρτα απλωμένη για στρώμα. Για
σκέπασμα είχε ένα παλιό πάπλωμα με τα βαμβάκια άπ'
έξω, από το όποιο έπαιρναν και τα ποντίκια βαμβάκι,
για να κάνουν τις φωλιές τους. Επάνω στο δήθεν
μαξιλάρι του είχε το Ευαγγέλιο και ένα βιβλίο με
ομιλίες του Αγίου Χρυσοστόμου. Το δε πάτωμα του
κελλιού του ήταν μεν από σανίδες, αλλά φαινόταν σαν σουβαντισμένο,
επειδή δεν σκούπιζε ποτέ, και οι λάσπες, πού έμπαιναν από έξω, με τα γένια
και τα μαλλιά, πού έπεφταν κάτω χρόνια ολόκληρα, είχαν σχηματίσει
κανονικό σουβά.
Ό Παπα - Τυχών δεν έδινε καμιά σημασία στο καθάρισμα του κελλιού του
αλλά στο καθάρισμα της ψυχής του, γι' αυτό και κατόρθωσε να γίνη δοχείο
της Χάριτος του Θεού. Συνέχεια έπλενε την ψυχή του με τα πολλά του
δάκρυα και χρησιμοποιούσε χονδρά προσόψια, επειδή τα συνηθισμένα
μανδήλια δεν τον εξυπηρετούσαν.
Eίχε φθάσει σε μεγάλη κατάσταση πνευματική ο Γέροντας! Η ψυχή του είχε
γίνει πολύ ευαίσθητη, αλλά για να βρίσκεται ο νους του συνέχεια στον Θεό,
είχε φθάσει και σε αναισθησία σωματική. Αφού δεν αισθανόταν πια καμιά
ενόχληση από τις μύγες, τα κουνούπια και τους ψύλλους, πού είχε χιλιάδες.
Το κορμί του ήταν κατατρυπημένο και τα ρούχα του γεμάτα από κόκκινα
στίγματα. Μου λέει ο λογισμός μου ότι και με τις σύριγγες να του τραβούσαν
το αίμα του τα ζουζούνια, πάλι δεν θα το αισθανόταν. Μέσα στο κελλί του
κυκλοφορούσαν όλα ελεύθερα, από ζουζούνια μέχρι ποντίκια.
Κάποτε του είπε ένας Μοναχός, επειδή έβλεπε τα ποντίκια να χοροπηδούν:
- Γέροντα, θέλεις να σου φέρω μια γάτα;
Εκείνος απάντησε:
- Όχι, παιδί μου. Εγώ έχω μια γάτα, μιάμιση φορά μεγαλύτερη από την γάτα.
Έρχεται εδώ, την ταΐζω, την χαϊδεύω, και μετά πηγαίνει στην καλύβα της
κάτω στο λάκκο και ησυχάζει.
Ήταν μια αλεπού, ή οποία επισκεπτόταν τον Γέροντα τακτικά, σαν καλός
γείτονας.
Είχε επίσης και ένα θηλυκό αγριόχοιρο, πού γεννούσε κάθε χρόνο κοντά στο
φράχτη του κήπου του, για να την προστατεύει ο Γέροντας. "Όταν έβλεπε
κυνηγούς να περνούν από την περιοχή του, τους έλεγε ο Παπα - Τυχών:
- Παιδιά μου, εδώ δεν υπάρχουν μεγάλα γουρούνια. Φύγετε.
Οι κυνηγοί νόμιζαν ότι δεν υπάρχουν αγριόχοιροι στην περιοχή του και
έφευγαν.
Ό άγιος Γέροντας σαν καλός πατέρας τους μεν ανθρώπους έτρεφε
πνευματικά, τα δε μεγάλα άγρια ζώα τα ταΐζε από την λίγη τροφή πού είχε
και τα χόρταινε περισσότερο από την πολλή του αγάπη, και τα μικρά
ζουζούνια τ' αφήνε να θηλάζουν από το λίγο του αίμα.

Είχε γερή κράση ο Γέροντας, αλλά από την πολλή άσκηση είχε έξαντληθή.
"Όταν τον ρωτούσε κανείς «τι κάνεις, Γέροντα, είσαι καλά», απαντούσε:
- Δόξα σοι ο Θεός, καλά είμαι, παιδί μου. Εγώ δεν είμαι άρρωστος, αλλά αδυναμία έχω. 





Γέροντας Τύχων

«Με νομίζουνε χαζό και τρελό».( Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης )

Όλο τον Οκτώβρη πονούσε και υπέφερε αφάνταστα. Γινότανε κάτωχρος, έχανε από το πρόσωπο κάθε ίχνος ζωής, τον ενόμιζε κανείς νεκρό. Του απαγόρευαν κάθε απασχόληση, να μην εξομολογεί, ούτε στην Ακολουθία να κατεβαίνει. Εκείνος, μόλις λίγο συνερχόταν, και εξομολογούσε και στην Ακολουθία κατέβαινε.

Προπαντός προσευχότανε για τα προβλήματα των ανθρώπων, που του το ζητούσαν. Οι θεραπείες πλήθαιναν, και ο κόσμος όλο και περισσότερο κατέφευγε στο Μοναστήρι. Αλλά δεν ήτανε μόνο οι φρόνιμοι και ευσεβείς. Κάποιοι σκέφτονταν και λέγανε δυσάρεστα για το γέροντα, που με το δικό του τρόπο τα επληροφορείτο. Στεναχωριότανε γι’αυτά και μια μέρα αφέθηκε:

–Πάτερ μου, με νομίζουνε χαζό, τρελό… άμα πεθάνω θα δούνε ποιος είναι ο Ιάκωβος… Δεν τα λέω από εγωισμό και υπερηφάνεια, αλλά τα λέω προς δόξαν Θεού αυτά!

Και πράγματι, όσο πλησίαζε το τέλος του, ενώ ικέτευε για το έλεος του Θεού, ενώ έλεγε και ξανάλεγε ότι «δεν έχω κάνει τίποτα για το Χριστό», αφηνότανε καμιά φορά κι έλεγε για τα χαρίσματα, που του έδωσε ο Θεός:

–Έχω την υπακοή και την ταπεινοφροσύνη, γιατί να μην το πω… αφού ο Θεός μου τα έδωσε!

Άλλοτε πάλι, με λίγο πλάγιο τρόπο, θέλοντας να πείσει ότι λησμονεί όσα του εξομολογούνται, είπε:

–Θεέ μου, μου έχεις δώσει πολλά χαρίσματα. Σε παρακαλώ να μου δώσεις κι άλλο ένα? να ξεχνώ αυτά που μου λένε στην εξομολόγηση.

Και κάτι πολύ περισσότερο. Μεταξύ 15 και 20 Οκτωβρίου, τον άκουσε ο π. Κύριλλος να μονολογεί:

–Στην κηδεία μου θα μαζευτεί κόσμος, θά ’ρθουνε φύλλα και χορτάρια (= πολλοί άνθρωποι)… Θα ’ρθει πολύς κόσμος κι αν κάνω πως τους ευλογώ κιόλας…

Πράγματι, όταν έξω από το ναό σηκώσανε ψηλά το φέρετρο, να δουν το γέροντα οι χιλιάδες κόσμου, κάποιοι δήλωσαν ότι τον είδανε όρθιο να ευλογεί τους παρόντες.

Τον τελευταίο τούτο καιρό είχε την αγωνία του οικείου επισκόπου. Είχε καιρό να επικοινωνήσει με το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χαλκίδας Χρυσόστομο και αναζητούσε την ευκαιρία να το κάνει. Επικοινώνησε με τον επίσκοπό του, ζήτησε την ευχή του κι ένιωσε γι’ αυτό πολύ βαθιά χαρά. Ο μακαριστός γέροντας ζούσε γνήσια και παραδοσιακή εκκλησιαστικότητα. Είχε συνείδηση του λειτουργήματος του επισκόπου και σεβότανε όλους τους επισκόπους. Τον στενοχωρούσαν και καταδίκαζε τις ασχήμιες εις βάρος επισκόπων, οποιοιδήποτε και αν ήσαν. «Είναι επίσκοπος», έλεγε, «δεν παύει να είναι αρχιερέας». Χρησιμοποιούσε πολύ τη λέξη αρχιερέας? και μόνο ο τρόπος που την πρόφερε έδειχνε ότι κατανοούσε το βάθος της. Γι’αυτό και όλες τις ενδοεκκλησιαστικές ταραχές των τελευταίων μηνών τις καταδίκαζε.



Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης

Ο Πνευματικός Αγώνας ; ο σκοπός της ζωής μας ( Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως )

Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Να αναδειχθούμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Ας προσέξουμε μήπως, για χάρη της παρούσας ζωής, στερηθούμε τη μέλλουσα, μήπως, από τις βιοτικές φροντίδες και μέριμνες, αμελήσουμε το σκοπό της ζωής μας.

Η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή από μόνες τους δεν φέρνουν τους επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δεν είναι ο σκοπός της ζωής μας, αποτελούν τα μέσα για να πετύχουμε το σκοπό.

Στολίστε τις λαμπάδες σας με αρετές. Αγωνιστείτε ν' αποβάλετε τα πάθη της ψυχής. Καθαρίστε την καρδιά σας από κάθε ρύπο και διατηρήστε την αγνή, για να έρθει και να κατοικήσει μέσα σας ο Κύριος, για να σάς πλημμυρίσει το Άγιο Πνεύμα με τις θείες δωρεές.

Παιδιά μου αγαπητά, όλη σας η ασχολία και η φροντίδα σ' αυτά να είναι. Αυτά ν' αποτελούν σκοπό και πόθο σας ασταμάτητο. Γι' αυτά να προσεύχεστε στο Θεό.

Να ζητάτε καθημερινά τον Κύριο, αλλά μέσα στην καρδιά σας και όχι έξω από αυτήν. Και όταν Τον βρείτε, σταθείτε με φόβο και τρόμο, όπως τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, γιατί η καρδιά σας έγινε θρόνος του Θεού. Αλλά για να βρείτε τον Κύριο, ταπεινωθείτε μέχρι το χώμα, γιατί ο Κύριος βδελύσσεται τους υπερήφανους, ενώ αγαπάει και επισκέπτεται τους ταπεινούς στην καρδιά.

Αν αγωνίζεσαι τον αγώνα τον καλό, ο Θεός θα σε ενισχύσει. Στον αγώνα εντοπίζουμε τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τα ελαττώματά μας. Είναι ο καθρέφτης της πνευματικής μας καταστάσεως. Όποιος δεν αγωνίστηκε, δεν γνώρισε τον εαυτό του.

Προσέχετε και τα μικρά ακόμα παραπτώματα. Αν σας συμβεί από απροσεξία κάποια αμαρτία, μην απελπιστείτε, αλλά σηκωθείτε γρήγορα και προσπέστε στο Θεό, που έχει τη δύναμη να σάς ανορθώσει.

Μέσα μας έχουμε αδυναμίες και πάθη και ελαττώματα βαθιά ριζωμένα, πολλά είναι και κληρονομικά. Όλα αυτά δεν κόβονται με μια σπασμωδική κίνηση ούτε με την αδημονία και τη βαρειά θλίψη, αλλά με υπομονή και επιμονή, με καρτερία, με φροντίδα και προσοχή.

Η υπερβολική λύπη κρύβει μέσα της υπερηφάνεια. Γι' αυτό είναι βλαβερή και επικίνδυνη, και πολλές φορές παροξύνεται από το διάβολο, για ν' ανακόψει την πορεία του αγωνιστή.

Ο δρόμος που οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς. Εύχεστε στο Θεό να σάς δυναμώνει. Να αντιμετωπίζετε με υπομονή τις πτώσεις σας και, αφού γρήγορα σηκωθείτε, να τρέχετε και να μη στέκεστε, σαν τα παιδιά, στον τόπο που πέσατε, κλαίγοντας και θρηνώντας απαρηγόρητα.

Αγρυπνείτε και προσεύχεστε, για να μην μπείτε σε πειρασμό. Μην απελπίζεστε, αν πέφτετε συνέχεια σε παλιές αμαρτίες. Πολλές απ' αυτές είναι και από τη φύση τους ισχυρές και από τη συνήθεια. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, και με την επιμέλεια νικιούνται. Τίποτα να μη σας απελπίζει.

Πειρασμοί

Οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευθεί η ψυχή. Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους. Γι' αυτό άφησε με εμπιστοσύνη τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού και ζήτησε τη βοήθειά Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου. Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ο Θεός ξέρει την αντοχή του καθενός μας και παραχωρεί τους πειρασμούς κατά το μέτρο των δυνάμεών μας. Να φροντίζουμε όμως κι εμείς να είμαστε άγρυπνοι και προσεκτικοί, για να μη βάλουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε πειρασμό.

Εμπιστευτείτε στο Θεό τον Αγαθό, τον Ισχυρό, τον Ζώντα, και Αυτός θα σάς οδηγήσει στην ανάπαυση. Μετά τις δοκιμασίες ακολουθεί η πνευματική χαρά. Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις για τη δική Του αγάπη. Μη λιποψυχείτε λοιπόν και μη δειλιάζετε.

Δεν θέλω να θλίβεστε και να συγχύζεστε για όσα συμβαίνουν αντίθετα στη θέλησή σας, όσο δίκαιη κι αν είναι αυτή. Μια τέτοια θλίψη μαρτυρεί την ύπαρξη εγωισμού. Προσέχετε τον εγωισμό, που κρύβεται κάτω από τη μορφή του δικαιώματος. Προσέχετε και την άκαιρη λύπη, δημιουργείται ύστερ' από έναν δίκαιο έλεγχο. Η υπερβολική θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού. Μία είναι η αληθινή θλίψη. Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση της ψυχής μας. Όλες οι άλλες θλίψεις δεν έχουν καμιά σχέση με τη χάρη του Θεού.

Φροντίζετε να περιφρουρείτε στην καρδιά σας τη χαρά του Αγίου Πνεύματος και να μην επιτρέπετε στον πονηρό να χύνει το φαρμάκι του. προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ο παράδεισος, που υπάρχει μέσα σας, μετατραπεί σε κόλαση.

Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως

Needing guidance for the Jesus Prayer ( Saint Porphyrios )

Why is a guide necessary? Because you can easily be lead astray. In prayer, you may experience visions or lights which are demonic and lead you to pride. A guide can help you deal with such such experiences. He can help you avoid being trapped by your pride and self will. He can guide you in a progressive way, growing step by step to the stage where you will see the true light.


Elder Porphyrios speaks of the danger of delusion,
 
And if in this spiritual dimension desire is enkindled, not by your good self, but by the other self, the egotistical self, then undoubtably you will begin to experience a pseudo-joy. But in your outward life you will be ever more aggressive and irascible, more quick-tempered and fretful. These are the signs of a person who is deluded.
A guide must be a person who is experienced in the prayer of the heart. It cannot be someone who prays mechanically and has not experienced prayer with the grace of God. Such a person will only be able to tell you what he has read in books.


A spiritual guide will keep you out of danger of delusion.


The Elder advises,

This is the teaching. We say that prayer cannot be taught, but in point of fact it can be taught when you live with someone who truly prays. When you take a book about prayer and read it, it may be that you don't understand anything. But when you have an elder next to you who prays, whatever he tells you about prayer you understand and take to heart.

Saint Porphyrios

Reference: Wounded By Love, pp 124 - 126

Why we need to say everything to our spiritual father ( Saint Theophan the Recluse )

In our spiritual life we need to be careful about our own judgments, decisions and self-evaluations. Since there are evil powers at work, even with strong faith we can be misled. You should always be aware of this reality.


Saint Theophan writes,

Secretiveness in everyday life is not a bad thing; in spiritual life, however, it is most dangerous. It is indispensable to have someone with whom you may consult about everything that is going on outwardly, and more importantly, inwardly. ...There is some sort of evil power around us and inside us, which through various illusionary qualities leads us into deception and confuses our affairs, directing them to something vain or even bad... Your reasoning does not always work, because the enemy confuses it with his own advice (our elders have nicknamed this "add-vice"). We should keep a journal so that when we see our spiritual father we can relate our difficulties to him and in this way he can best help us. When we are making a big decision, especially those that impact others, in addition to prayer, we should discuss our reasoning with him also. He will not tell you what decision to make, but will help you see if you are being deceived in your analysis. Decision are always up to our own will. Never allow a spiritual father to make your decisions. Any advisor who would do this is not a true spiritual guide. Look to him for advice and not a decision.


For most people your local priest can serve as your guide. But as you progress spiritually you may need to find a new guide. These are often found at monasteries. Visit them and talk with the elders there. A guide always comes naturally when you ask and seek.

Saint Theophan the Recluse
Reference: The Spiritual Life, pp 277-280