ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΝ ΣΕ ΜΑΓΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ;

ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΝ

ΣΕ ΜΑΓΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ;

Δυο Πανορθόδοξες Συνδιασκέψεις έχουν χαρακτηρίσει ως ΜΑΓΙΚΕΣ τις μεθόδους των λεγομένων εναλλακτικών θεραπειών. Ο Άγιος Νικόδημος προειδοποιεί όσους καταφεύγουν σε αυτές...

Μόνο ο Θεός θεραπεύει αληθινά

Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Ανόητε άνθρωπε, καταφεύγεις στους μάγους για να γιατρευτείς; Και πιστεύεις, πώς ο διάβολος θα γιατρέψει πραγματικά την αρρώστια σου; Εκείνος "ανθρωποκτόνος ήν απ αρχής" (Ιω. 8:44), και θανάτωσε όλο το γένος των ανθρώπων. Πώς τώρα θα γίνει γιατρός σου; Δεν είδες, που οι δαίμονες δεν μπόρεσαν να γιατρέψουν ούτε τους δικούς τους μάγους από τις πληγές που τους προξένησε ο Μωυσής στην Αίγυπτο; (Εξόδ. 9:11). Και τώρα θα κάνουν καλά εσένα; Και αν οι δαίμονες δεν λυπούνται την ψυχή σου, πώς θα λυπηθούν το σώμα σου; Αστεία πράγματα! Γιατί δεν υπάρχει τίποτα γλυκύτερο για το διάβολο από το να τυραννάει τον άνθρωπο με κάθε τρόπο. Ευκολότερο είναι να δώσει κρύο η φωτιά και φλόγα το χιόνι, παρά να γιατρέψει ο διάβολος πραγματικά. Ούτε μπορεί ούτε θέλει ούτε ξέρει πώς να γιατρεύει. Αλλά κι αν υποτεθεί ότι και μπορεί και θέλει και ξέρει, όμως αν δεν του επιτρέψει ο Θεός, από μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτα.

Πίστεψε λοιπόν, αδελφέ, ότι μόνο ο Θεός είναι ο αληθινός γιατρός ψυχών και σωμάτων. Οι μάγοι και οι δαίμονες γιατρεύουν όχι στ αλήθεια αλλά φανταστικά. Μα κι αν θελήσουν να γιατρέψουν το σώμα σου με παραχώρηση του Θεού, να ξέρεις ότι το γιατρεύουν με σκοπό να θανατώσουν την ψυχή σου. Πώς; Τραβώντας σε από την πίστη του Χριστού και πείθοντάς σε να πιστεύεις σ' εκείνους. Ποια λοιπόν η ωφέλειά σου, αν εδώ έχεις πρόσκαιρη υγεία, εκεί όμως κολαστείς αιώνια; Να χαθεί τέτοια υγεία! Να χαθεί τέτοια ζωή!

Ο διάβολος, αδελφοί μου, είναι ένας ψαράς πολύ πανούργος. Βάζει μικρό δόλωμα και θέλει να πιάσει μεγάλο ψάρι. Με χαρά σάς δίνει λίγη υγεία, μόνο και μόνο για να σάς στερήσει τον παράδεισο, για να σάς κολάσει αιώνια!
Πώς μπορείτε λοιπόν, για το παραμικρό πρόβλημα, να εγκαταλείπετε το γλυκύτατο Χριστό - τον ποιητή, το λυτρωτή, τον αληθινό γιατρό σας - και να πηγαίνετε στον καταραμένο διάβολο - το φονιά και τύραννό σας; Πώς σάς κάνει καρδιά να καταφρονείτε τόσους αγίους, που είναι φίλοι και ευεργέτες και θεραπευτές σας, και να καταφεύγετε στους μάγους και τους δαίμονες, που είναι οι πιο άσπονδοι εχθροί σας;

Μα πιστεύετε στ αλήθεια, πώς αυτά που κάνει μια αλλοπαρμένη κακόγρια, μια τσιγγάνα, μια μάγισσα, δεν μπορεί να τα κάνει και ο Χριστός; Πιστεύετε πώς με τα κάρβουνα και τα πέταλα και τα διαβολικά φυλαχτά δεν έχουν ίση τουλάχιστο δύναμη ο Σταυρός, ο αγιασμός και τα άλλα σωτήρια ιαματικά μέσα της πίστεώς μας; Αχ, αχάριστα πλάσματα! Αχ, γενεά άπιστη και σκληρόκαρδη! Πόσο δίκιο έχει ο Χριστός μας να λυπάται και να φωνάζει παραπονετικά μαζί με τον προφήτη Ησαία: "Άκουε, ουρανέ, και ενωτίζου, γη... υιούς εγέννησα και ύψωσα, αυτοί δε με ηθέτησαν" (Ησ.1:2).

Για να μη λυπάται λοιπόν ο Ιησούς εξαιτίας σας, για να μη φαίνεστε κι εσείς αχάριστοι στο μεγάλο αυτό Ευεργέτη σας, σάς παρακαλώ αδελφοί μου, μην πηγαίνετε σε μάγους και μάγισσες και τσιγγάνες. Κι όταν αρρωσταίνετε, να προστρέχετε στο Χριστό με ζωντανή πίστη και να ζητάτε απ Αυτόν τη γιατρειά σας. Γιατί Αυτός είναι ο φιλόστοργος πατέρας σας. Κι αν σάς έδωσε την αρρώστια, σάς την έδωσε για να δοκιμάσει την υπομονή σας, για να σάς στεφανώσει περισσότερο και για να δει αν τον αγαπάτε γνήσια. Να προστρέχετε ακόμα στην Κυρία Θεοτόκο, που θεραπεύει τους ασθενείς και παρηγορεί τους λυπημένους. Να προστρέχετε, τέλος, στους αγίους Πάντες και να τους παρακαλείτε με θέρμη. Έτσι θα πετύχετε την αληθινή θεραπεία σας.

Κι αν όμως δεν βρείτε την πολυπόθητη υγεία, κι αν ο Θεός σάς αφήσει να ταλαιπωρείστε, επειδή αυτό συμφέρει την ψυχή σας, και πάλι πρέπει να στέκεστε ανδρείοι και στερεοί στην πίστη. Χίλιες φορές να προτιμήσετε το θάνατο, παρά να καταφύγετε σε μάγους και ν αρνηθείτε έτσι το Χριστό.

On Dreams

By St. John Climacus

- A dream is a movement of the mind while the body is at rest. A phantasy is an illusion of the eyes when the intellect is asleep. A phantasy is an ecstasy of the mind when the body is awake. A phantasy is the appearance of something which does not exist in reality.

- The reason why we have decided to speak about dreams here is obvious. When we leave our home and relatives for the Lord’s sake, and sell ourselves into exile for the love of God, then the devils try to disturb us with dreams, representing to us that our relatives are either grieving or dying, or are captive for our sake and destitute. But he who believes in dreams is like a person running after his own shadow and trying to catch it.

- The demons of vainglory prophesy in dreams. Being unscrupulous, they guess the future and foretell it to us. When these visions come true, we are amazed; and we are indeed elated with the thought that we are already near to the gift of foreknowledge. A demon is often a prophet to those who believe him, but he is always a liar to those who despise him. Being a spirit he sees what is happening in the lower air, and noticing that someone is dying, he foretells it to the more credulous types of people through dreams. But the demons know nothing about the future from foreknowledge. For if they did, then the sorcerers would also have been able to foretell our death.

- Devils often transform themselves into angels of light and take the form of martyrs, and make it appear to us during sleep that we are in communication with them. Then, when we wake up, they plunge us into unholy joy and conceit. But you can detect their deceit by this very fact. For angels reveal torments, judgments and separations; and when we wake up we find that we are trembling and sad. As soon as we begin to believe the devils in dreams, then they make sport of us when we are awake, too. He who believes in dreams is completely inexperienced. But he who distrusts all dreams is a wise man. Only believe dreams that foretell torments and judgment for you. But if despair afflicts you, then such dreams are also from devils.

From The Ladder of Divine Ascent, Step 3; Translated by Lazarus Moore (1959).

Why Demons Attack Us ( St. Maximos the Confessor )

There are said to be five reasons why God allows us to be assailed by demons. The first is so that, by attacking and counterattacking, we should learn to discriminate between virtue and vice. The second is so that, having acquired virtue through conflict and toil, we should keep it secure and immutable.

The third is so that, when making progress in virtue, we should not become haughty but learn humility. The fourth is so that, having gained some experience of evil, we should ‘hate it with perfect hatred’ (cf. Ps. 139:22). The fifth and most important is so that, having achieved dispassion, we should forget neither our own weakness nor the power of Him who has helped us.

"Four Hundred Texts on Love". Second Century. From Philokalia, Vol. 2.

St. Maximos the Confessor 

When Elder Paisios Smacked a Theology Student

By Metropolitan Hierotheos of Nafpaktos

I once visited Father Paisios with a student of theology who was at a critical stage. He asked him about his studies. The student naively told him about a work of his dealing with the creation of man. At one point he told Father Paisios: "At one point God didn’t know what to do, so He formed Adam and Eve, to pass His time." I saw Father Paisios with lightning speed raise his hand and gave him a heavy smack. The student lost it, became dizzy, he stood briefly with bulging eyes trying to realize what happened, and then he began to cry, sobbing like a small child.

Father Paisios was looking at him, not saying anything, and let him cry. After much weeping, he said: "Blessed one, what is this that you said? Come with me." He took him by the hand, like a mother with a young child, and brought him to the sink and said: "Wash your face." Then he gave him a towel to wipe his face of the tears and brought him back to his seat. He then began with humor, tenderness and much love to indicate his error, and to say that we should not speak about God and His work with indecency. Moreover, he even wrote a graceful dedication in one of his books and gave it to him. Needless to say, I followed this entire scene speechless and ecstatic.

When I would visit him, after asking his advice on issues dealing with my personal life, I would ask him about issues I was facing with my spiritual children. I told him about a child who was very lively and reactive and asked for an opinion on how to treat him. He replied disarmingly: "Do what a mule driver does with the animal. Hold him securely by the reins and sit far away so you don’t get kicked."

When I recall my memories of that holy figure, I am moved, I shed tears and I pray. May we have his holy prayers.

Excerpt from the book Μαρτυρίες Προσκυνητῶν – Γέροντας Παϊσιος ὁ Ἁγιορείτης – 1924-1994, σὲλ 43-44, ἐκδόσεις Ἁγιοτοκος Καππαδοκίας, Νικόλαος Α. Ζουρνατζόγλου, ἐπισμηναγὸς Ε.Α.