Thursday, August 15, 2013

Finding His lost sheep ( St Athanasius the Great )



You know what happens when a portrait that has been painted on a panel becomes obliterated through external stains.The artist does not throw away the panel, but the subject of the portrait has to come and sit for it again, and then the likeness is re-drawn on the same material.


Even so was it with the All-Holy Son of God. He, the Image of the Father, came and dwelt in our midst, in order that He might renew mankind after Himself, and seek out His lost sheep, even as He says in the Gospel: '' I came to seek and to save that which was lost.

St Athanasius the Great

Getting away from conceit ( St Isaac the Syrian )



Walk before God in simplicity, and not in subtleties of the mind.

Simplicity brings faith, but subtle and intricate speculations bring conceit, and conceit brings withdrawal from God.


St Isaac the Syrian

Good deeds ( St. Basil the Great )



A tree is known by its fruit, a man by his deeds. A good deed is never lost, he who sows courtesy reaps friendship, and he who plants kindness gathers love.

St. Basil the Great

Βλεπω τον άγγελός σου, δίπλα σου




...Την ώρα πού μπήκα στο δωμάτιο του, ήταν εκεί οι γιατροί, πού έκαναν την καθημερινή επίσκεψη τους στους θαλάμους των ασθενών. Κατά σύμπτωση οί γιατροί εκείνοι ήταν πρώην φοιτητές μου στο Πανεπιστήμιο. Έτσι, μόλις με είδαν, ήρθαν κοντά μου καί με ενημέρωσαν για την κατάσταση της υγείας του Γέροντα. Όταν τελείωσαν κι έφυγαν οί γιατροί, πήγα καί κάθησα δίπλα στο Γέροντα Ιάκωβο, ό οποίος, μόλις με είδε, μου είπε το εξής, το όποιο μ' εκανε πραγματικά ν' άνατριχιάσω,γιατί ήταν κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ.

- Δεν σε ξέρω. Πρώτη φορά σε βλέπω. Άλλα βλέπω ότι πίσω σου στέκεται ό άγγελος σου.

Με συγκλόνισε κυριολεκτικά αυτό πού μου είπε. Δεν το λέω για υπερηφάνεια, Καί πρόσθεσε: - Όλοι οι άνθρωποι έχουν άγγελο. Άλλα τον δικό σου τον είδα. Πρόσεξε να μη τον διώξεις από κοντά σου. Ανατριχιάζω ολόκληρος κάθε φορά, πού το σκέφτομαι, το ίδιο όπως την ώρα εκείνη. Κι ολοκλήρωσε ό Γέρων Ιάκωβος: -Αυτός ό άγγελος έχει κατονομασθεί την ήμερα της βαπτίσεώς σου. Από την ήμερα της βαπτίσεώς σου σε συνοδεύει καί δεν πρέπει να φεύγει από κοντά σου. Είναι αυτός, ό οποίος τελικά θα πάρει την ψυχή σου στα χέρια του καί θα την οδηγήσει την ήμερα της Κρίσεως. Κι όταν θα έρχονται οί δαίμονες καί θα λένε «αυτός έκανε εκείνο, έκανε το άλλο, διέπραξε αυτή την αμαρτία καί την άλλη», τότε ό άγγελος σου θα λέει «ναι, τα έκανε αυτά, αλλά ταυτόχρονα έκανε κι αυτό το καλό, έκανε καί το άλλο καλό». Αυτός είναι ό δικηγόρος, πού θα σε υποστηρίξει. Πρόσεξε, λοίπόν, να μην τον απομακρύνεις. Τον είδα να είναι κοντά σου. Από εκείνη την ώρα, ουδέποτε σταμάτησα να έχω την αίσθηση ότι δίπλα μου υπάρχει ένας άγγελος, ό δικός μου, προσωπικός άγγελος. Αυτό είναι ένα μέγα μήνυμα χαράς προς όλους όσους βαπτιστήκαμε Όρθόδοξοι χριστιανοί.

Σήμερα γιορτάζεις Παναγιά ΜΟΥ


Σήμερα γιορτάζεις και μαζί με σένα γιορτάζουμε όλοι μας, κανείς δεν μένει έξω.
Τι περίεργο όμως;
Γιορτάζουμε το θάνατό σου, γιορτάζουμε τη φυγή σου απ' αυτή τη ζωή. Ανέβηκες πιο ψηλά, πήγες στους ουρανούς πλάτυνε η ματιά σου και από εκεί μας βλέπεις όλους
Βλέπεις τους καλούς, τους κακούς τους πονεμένους, τους κατατρεγμένους ...μας βλέπεις όλους. Μας νοιάζεσαι! Το νοιώθουμε...το καταλαβαίνουμε... κάποιες φορές περισσότερο, άλλωστε εσύ μας δίνεις αυτή τη γνώση
Παναγιά μου στη χαρά μου, Παναγιά μου και στη λύπη μου, Παναγιά μου στον πόνο μου, Παναγιά μου στο δρόμο μου, Παναγιά μου, Παναγιά μου... παντού!
Δεν ξέρω για το Παναγία, ξέρω όμως για το... μου!
Αυτό το "μου" είναι... το δικό μου, τους καθενός μας... όλων μας. Αυτό το "μου" δεν μας το παίρνει κανείς είναι δικό μας, εσύ μας το έδωσες Παναγιά μου.
Πόσα ξωκλήσια σε τιμούν, πόσες εκκλησιές σε δοξάζουν, πόσες ψυχές σε ανυμνούν!
Πες μου αν είδες άλλη φορά τόση αγάπη, τέτοια ΑΓΑΠΗ, το καταλαβαίνεις όπως κι΄εμείς το καταλαβαίνουμε και η αγάπη μας είναι μοναδική.
Μοναδικά σ΄αγάπησαν οι άγιοι Παναγιά μου, μοναδικά ψάλουν οι ψάλτες μας τους ύμνους τους γραμμένους απ' αγάπη για σένα, μοναδικά σε επικαλείται κάθε ανθρώπινη ψυχή γιατί είσαι η μοναδική μας Μάννα
Είσαι η Μάννα του παιδιού, μα και του μεγάλου η Μάννα, του νέου η παρηγοριά το στήριγμα του γέρου. Μάννα, μάννα μάννα όπως και να το πεις, όπως και να το γράψεις σ' εσένα καταλήγουν όλα.
Χρόνια σου πολλά, Παναγιά μου.
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/08/simera-giortazeis-panagia-mou.html#ixzz2c4aDn9UQ

ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ...


Πριν αρκετά χρόνια " διηγείται ένας φίλος , " σ΄ένα ταξίδι μου στήν Κεφαλονιά , συνέπεσε νά τύχω στήν εορτή τού Αγίου Γερασίμου, καί στήν ολονύκτια αγρυπνία του.

Εκεί, γιά πρώτη φορά κατάλαβα τήν δύναμη τών πονηρών πνευμάτων. Μέχρι τότε πίστευα στόν Θεό, αλλά μέ τόν τρόπο μου. Νόμιζα, ότι όσα άκουγα γι΄αυτά τά πράγματα, ήταν πολυλογίες θρησκολήπτων ανθρώπων καί τίποτα περισσότερο.
Μέ μιά μονοκονδυλιά, χωρίς νά ψάξω σέ βάθος τά πράγματα, είχα αποκλείσει τήν ύπαρξη τών δυνάμεων τού σκότους καί τής καταστροφής. Ομως, ο Θεός είχε άλλα σχέδια γιά μένα...

Βρέθηκα στό Μοναστήρι τού Αγίου Γερασίμου , καί όσα συνάντησα εντυπώθηκαν βαθειά στό μυαλό μου. Οι άγριες φωνές τών δαιμονισμένων ανθρώπων, οι κραυγές " μ΄ έκαψες Γεράσιμε, μ΄ έκαψες Καψάλη " , καί μάλιστα από νέους ανθρώπους πού σπαρταρούσαν στό δάπεδο όταν βγήκαν τά Αγια , ή στήν Παράκληση τού Αγίου , υπήρξαν γιά μένα καταστάσεις μεγάλου προβληματισμού.

Κατάλαβα, ότι εκεί πέρα, συνέβαινε κάτι περισσότερο από αυτό, πού εμείς οι άλλοι μπορούσαμε νά αντιληφθούμε...

Κάποιες " δυνάμεις " πού δέν βλέπαμε , ευρίσκονταν σέ πόλεμο μέ κάποιες "άλλες "...

Συνέπεσε όμως κι΄ ένα περιστατικό πού κυριολεκτικά μέ καθήλωσε.

Μία κοπέλα, μοντέρνος τύπος , πού από ώρα φώναζε καί βλαστήμαγε, έτρεξε γρήγορα, σάν βέλος θά έλεγα, κι΄ άρπαξε από τά πέτα τού σακακιού του έναν άγνωστό της νεαρό, (πού όπως μάθαμε αργότερα, μόλις πρό δύο ημερών είχε έλθει από τήν Αυστραλία ), καί τραντάζοντάς τον, κυριολεκτικά τόν "ξεσκόνισε ..."

" Ρέ Γιάννη,τού έλεγε, άφησες τήν αραββωνιάρα σου τήν Ντίνα στήν Καμπέρα, κι΄ ήλθες εδώ στόν Καψάλη... Κι΄ είχες καί τήν άλλη, τήν παντρεμένη... Γιατί ρέ, τί καλύτερο βρήκες εδώ πού ήλθες ; Καί στό δρόμο, πήγε νά πέσει καί τό αεροπλάνο πάνω από τήν Σιγκαπούρη ... Εγώ ήμουνα εκείνος ρέ , πού θά τόρριχνα τό αεροπλάνο, αλλά δέν μέ άφησε ο Ναζωραίος μέ τόν Γεράσιμο , καί γλυτώσατε ..."

Ελεγε ονόματα ανθρώπων , αγνώστων της , έλεγε περιστατικά σέ χώρες μακρινές , χιλιάδες μίλια από τήν Κεφαλονιά , ήταν γυναίκα καί έλεγε, εγώ ήμουνα "εκείνος " ( γένος αρσενικό ), καί τέλος τούς είχε γλιτώσει από τού χάρου τά δόντια ο Χριστός ο Ναζωραίος , καί ο Αγιος Γεράσιμος ...

Αυτή η άγνωστη " δύναμη " λοιπόν, ήτανε " πρόσωπο " , είχε αντίληψη καί διάκριση τών πραγμάτων, έλεγε είμαι "εκείνος ", είδα τό ένα, ξέρω τό άλλο, καί μόνο ο Χριστός καί οι Αγιοι μπορούσαν νά τόν βάλουν τελικά στήν άκρη " .

Είναι λοιπόν Θεός αληθινός ο Χριστός , καί οι Αγιοι πού γιά τόν Χριστό εμαρτύρησαν , είναι φορείς δυνάμεως ανώτερης τών δυνάμεων τού σκότους.

Ρώτησα έναν ιερέα πού έμενε από μέρες στό μοναστήρι, καί μού είπε .

"Αυτά πού άκουσες δέν είναι τίποτα, από όσα πραγματικά συμβαίνουν. Τήν κοπέλα αυτή τήν έχουν φέρει από τήν Ξάνθη. Είχε μπλέξει μέ κάτι συμμαθήτριές της καί είχανε πάει σέ κάποιο Χρήστο από τό Γάζωρο νά τούς πεί ...τό μέλλον τους.

Μετά από αυτό, η κοπέλα δαιμονίστηκε, καί τώρα τήν γυρίζουν στά μοναστήρια. Ωρες - ώρες λέει καί μυστικά. Οπως αυτά πού είπε προηγουμένως, στόν νεαρό μέ τό μπέζ σακκάκι.

Πρόσεξε όμως. Οι Αγιοι Πατέρες λένε νά μή έχουμε εμπιστοσύνη σέ δαιμονισμένους. Λένε καμμιά φορά μυστικά, όσα τούς επιτρέπει ο Χριστός νά πούνε, αλλά λένε καί αρκετά δικά τους ψέμματα. Σού λένε πέντε σωστά καί αφού τούς δείξεις τυφλή εμπιστοσύνη, σού πετάνε καί ένα ψέμα κυρίως γιά νά σέ βάλουνε νά σκοτωθείς μέ κάποιους συνανθρώπους σου.

Μόνο σέ εξομολογημένους μέ ειλικρίνεια, μπλοκάρονται...

Φανερώνουν μυστικά, πού δέν είναι εξομολογημένα, καί μάλιστα σέ Ορθόδοξο ιερέα.

Πέρυσι είχα γνωρίσει δυό Ιταλούς Καθολικούς, σοβαρούς καί θεοφοβούμενους κατά τά άλλα, πού όσα είχαν εξομολογηθεί στόν Καθολικό ιερέα τους, όπως μού έλεγαν, τούς τά πέταξε ένας δαιμονισμένος στήν Ζάκυνθο.





Γιατί ήσαν στήν ουσία ανεξομολόγητοι...

Ό δαιμονισμένος ήταν Ελληνας, καί μάλιστα δέν ήξερε καθόλου Ιταλικά, όπως μετά τούς είπε, μέσω γνωστού του πού ήξερε τήν γλώσσα. Τούς έλεγε μάλιστα κρυφές αμαρτίες τους , σέ άπταιστη Ιταλική, καί μέ προφορά Τοσκάνης..."

Ενα σχετικό περιστατικό αναφέρεται στήν Αγία Γραφή, στίς Πράξεις τών Αποστόλων (ΙΘ΄ 13 ). Εκεί, στήν Εφεσσο υπήρχαν επτά πρόσωπα , γυιοί τού Ιουδαίου αρχιερέως ονόματι Σκευά, πού ήσαν εξορκιστές δαιμονιζομένων ανθρώπων, σύμφωνα μέ τό Εβραϊκό τυπικό.

Βλέποντας λοιπόν τήν δύναμη εξουσίας γιά εκβολή δαιμονίων είς τό όνομα τού Ιησού Χριστού, πού χρησιμοποιούσε ο Παύλος, θέλησαν καί αυτοί νά χρησιμοποιήσουν τό όνομα τού Χριστού, χωρίς κατά βάθος νά πιστεύουν σ΄ Αυτόν.

" Αποκριθέν δέ τό πνεύμα τό πονηρόν ", σημειώνει η Γραφή, "είπε, τόν Ιησούν γιγνώσκω καί τόν Παύλον επίσταμαι, υμείς δέ τίνες εστέ ; ".

Ποιοί είσθε δηλαδή εσείς , πού χρησιμοποιείτε αυτά τά Μεγάλα ονόματα πού όμως δέν πιστεύετε.

".... καί εφαλλόμενος ( καί ορμήσας μέ λύσσα ) επ΄ αυτούς ο άνθρωπος, εν ώ ήν τό πνεύμα τό πονηρόν, καί κατακυριεύσας αυτών ίσχυσε κατ΄ αυτών, ώστε γυμνούς καί τετραυματισμένους ( τούς ξέσχισε δηλαδή ) εκφυγείν εκ τού οίκου εκείνου.... καί επέπεσε φόβος επί πάντας ... καί ήρχοντο εξομολογούμενοι καί αναγγέλλοντες τάς πράξεις αυτών...".

Γιά το επόμενο θαύμα υπάρχει στο αρχείο του ίερού ναού του αγίου πρακτικό της 14ης Δεκεμβρίου 1948. Ή Αγγελική Παπαφλωράτου είχε γεννηθεί στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς. Το 1948, σε ηλικία 42 χρόνων,ζοϋσε στην Πάτρα και ήταν άγαμος. Προ δεκαετίας είχε προσβληθεί από δαιμόνιο και, βασανιζόταν αρκετό καιρό. Οι γιατροί δεν μπόρεσαν να τη θεραπεύσουν. Την οδήγησαν όμως οι δικοί της στο ναό του αγίου Γερασίμου, όπου βρίσκεται και το σεπτό του λείψανο και θεραπεύτηκε. Ίσως μερικοί ακούγοντας αυτά να τα θεωρήσουν αστεία και ανάξια προσοχής αλλά είναι σύμφωνα με όσα το Ιερό Ευαγγέλιο λέει ότι έκαμε ό Χριστός, που είπε: «Αμήν, αμήν λέγω ύμιν, ό πιστεύων εις έμέ, τα έργα α εγώ ποιώ κάκείνος ποιήσει, και μείζονα τούτων ποιήσει». Δηλαδή: «Σάς βεβαιώνω ότι όποιος πιστεύει σε μένα τα θαυμαστά έργα που κάνω εγώ θα τα κάμει κι εκείνος και μεγαλύτερα ακόμη από αυτά θα κάμει». Και μόνο ή παραφροσύνη της απιστίας του ορθολογισμού αρνείται την αλήθεια του αγίου Ευαγγελίου.

Τον Όκτώβρη λοιπόν του 1947 προσέβαλε την Αγγελική Παπαφλωράτου ή ίδια δαιμονική νευρική κρίση. Υπέφερε σοβαρά και μόνο κατά μικρά διαλείμματα ησύχαζε κάπως. Την οδήγησαν και πάλι στο ναό του αγίου Γερασίμου, στην Κεφαλλονιά, όπου έμεινε αρκετές μέρες χωρίς όμως να θεραπευτεί. Ξαφνικά μια μέρα, πού τηνέπιασε πάλι ή κρίση, φώναξε τους συγγενείς της πού την συνόδευαν: «Δε θα μείνουμε εδώ. Στό Σπύρο θα πάμε». Οι συγγενείς της την οδήγησαν στο σπίτι της στην Πάτρα χωρίς να θεραπευτεί. Στίς 11 Δεκεμβρίου όμως, πού αρχίζει στην Κέρκυρα ή τριήμερη γιορτή του αγίου Σπυρίδωνος, έφθασε πολύ πρωί στο νησί. Τη συνόδευαν ή μητέρα της και άλλοι συγγενείς της. Την έφεραν στο ναό του αγίου καί, επειδή ήταν ήρεμη, εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία και τήν οδήγησαν στον ιερέα. Εξομολογήθηκε και κοινώνησε τα άχραντα Μυστήρια.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας και όλη τη νύχτα έμεινε στο ναό και παρακολούθησε την αγρυπνία. Την άλλη μέρα 12 Δεκεμβρίου, ή Αγγελική Παπαφλωράτου με την επίβλεψη της μητέρας και των συγγενών της παρακολουθούσε την αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Ήταν πεσμένη δεξιά στο βάθος του ναοϋ. Την ώρα της Μεγάλης Εισόδου, μόλις οι ιερείς βγήκαν με τα Άγια από τη θύρα του Αγίου Βήματος, ξαφνικά την έπιασε ή δαιμονική νευρική κρίση και φώναξε με φοβερές κραυγές: «Φεύγω, Σπύρο! Φεύγω, Σπύρο!» Ταυτόχρονα βγήκε από το στόμα της σαν λευκός καπνός δυνατή πνοή ανέμου.Ή Αγγελική θεραπεύτηκε. Αμέσως δε πήγε με τα γόνατα μαζί με τη μητέρα της και προ­σκύνησε τα πόδια του αγίου πού ήταν εκτεθει­μένος όρθιος για προσκύνηση, όπως συνηθίζεται αυτές τις μέρες. Το εκκλησίασμα παρακολούθη­σε με έκπληξη όσα έγιναν. Κατάλαβαν όλοι ότι έγινε θαύμα και με δάκρυα και φωνές συγκινή­σεως επικαλούνταν το όνομα του αγίου. Το θαϋμα διαπιστώθηκε και άπο τον Μητροπολίτη πού λειτουργούσε την ώρα εκείνη. Γιατί οι άγρι­ες φωνές της Παπαφλωράτου συντάραξαν όλο το εκκλησίασμα. Άπο τότε ή γυναίκα έμεινε ε­ντελώς υγιής.



Αγίου Γερασίμου 



http://www.agioritikovima.gr/diafora/theologikos-log/diafora/26712-agios-geraimos

Getting rid of one's pride ( Elder Arsenie of Romania )



A hideous and impure passion! All evil catches a fish in this murky water! God does not even want to hear about a proud person! He takes all grace away from him, so that he might stumble—maybe then he will become humble, as the Scripture says (cf. 1 Pet. 5:5).

He abandons him, and that person becomes a great abomination; He takes from him all sense of beauty, leaves him to roam around in chaos, in all manner of filthy back alleys of the world. He has no image, or likeness, or healthy reason. The holy fathers say truly, “Wherever there was a fall, pride first did its work.” No other passion will liken you to a devil like pride.






All passions can, let’s say, be excused due to nature and bad life circumstances; but pride cannot be justified by anything! It has an unbearable insolence—it attaches itself to any virtue if it can, and it even hides behind humility, which serves as its shield. We see this very often, and to prove what I am saying, it is as one father said: “That proud one is so humble!”

Because it is so dangerous and so broadly present in all ages and ranks, it would be good if no one would disdain any person, no matter how unimportant he may be—for Christ is within him—and would even ask his opinion, even if it is for a lark. This would be the first step, one length along the path of the Gospels.

It would be good to ask everyone’s opinion, no matter who you are; for who knows? After all, God’s grace rests more often upon the simple and unnoticed. Make a prostration, as they say, if only for the sake of humbling the body—for this also shows good manners—and you will see how much you need these people with whom God has assigned you to live. You will see, and will be convinced in life that wisdom really does abide more in places where there is humility—for God is there.

Lucifer fell irreparably; his grandiose fall happened due to one word only: “I”. Having fallen, he became an adversary for eternity, an abomination of desolation. Let no one be deceived, thinking that without true purification in the only water of humility he can enter into the Kingdom from which the angels fell!

These are, in brief, my thoughts and exhortations about this, so that one might realize that God created us beautiful only for Himself!

~Elder Arsenie of Romania

Spiritual counsels ( Elder Justin Pârvu )



Love the poor and co-suffer with them, so God may also have mercy on you.

Do not rebuke those sorrowful at heart, that you might not be paid back with the same rod, so that when you’ll seek for someone to have mercy on you, you might find him there!

Remember that you also bear a mortal body, and do good to all with no exception.

Discernment is greater than all other virtues.

Do not reproach anyone for their sins, but consider yourself responsible for everything, even for your neighbor’s sins.

It is better to be despised than to despise. It is better to be insulted than to insult another.

Do not live with a proud man, so that your soul would not lose the grace of the Holy Spirit becoming thus the habitation of evil passions.

He who flees the vain glory of this world, feels the glory of the future life in his soul.

Despise repose and a comfortable existence, so that you might preserve your thoughts in tranquility.

Avoid meeting excessively with others and take care of your own soul, so that you might preserve her peace.

Avoid small sins, so that you might not fall into greater ones.

It is more profitable to resurrect your soul from the passions, contemplating the Divine, than it is to raise the dead.

Many have done wondrous deeds, raised the dead, and labored in asceticism; they worked great miracles in order to bring the lost to the path of salvation. Many have been brought to God through their efforts. However, many who raised the dead have fallen into shameful passions and by their sinful deeds that became known, have led many into temptation. In reality they themselves were sick, but instead of caring for their own soul, they threw themselves into the open sea of this world in order to heal and save the souls of others, thereby ruining both their hope and their souls.

Whoever despises the seductions and distractions of the mind that come from worldly affairs will meet his Master and Lord in his heart.

So that the Lord might pay attention to our virtues, they must be accompanied by physical temperance and a pure conscience.

It is better to live with eagles than with the greedy and insatiable.

It is better to live with a crippled and outcast person than with a proud man.

It is better to be persecuted than to persecute; it is better to be crucified than to crucify; it is better to be insulted than to insult; it is better to be slandered than to slander others.

Self-justification has no place in the life of a Christian, for it’s not found in any of Christ’s teachings.

If you love meekness, you will find peace in your soul. And if you become worthy to acquire peace, you will rejoice in any trial.

God forebears all our infirmities, but He cannot bear one who constantly murmurs, so He punishes him in order to correct him.

The lips and the heart that give thanks to God in any trial or temptation receive His blessing and Divine grace.

God’s grace is preceded by the humble thought, but God’s punishment is preceded by high-mindedness.

When your life is according to God, do not be saddened over afflictions or your passions, for God will lift them from you one day. Fear not death, my child for God has prepared greater things in order to raise us above death.



Elder Justin Pârvu
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...