Πρώτον: Γιατί η πίστη μας είναι φως. Ο Χριστός είπε: «Εγώ ειμί το φως
του κόσμου». Το φως της κανδήλας μας θυμίζει το φως, με το οποίο ο
Χριστός καταυγάζει τις ψυχές μας.
Δεύτερον: Για να μας
θυμίζει, ότι και η ζωή μας πρέπει να είναι φωτεινή σαν των αγίων, δηλαδή
των ανθρώπων, που ο Απόστολος Παύλος τους ονομάζει «τέκνα φωτός».
Τρίτον: Για να είναι έλεγχος στα σκοτεινά μας έργα και στις κακές μας
ενθυμήσεις και επιθυμίες. Και έτσι να τα επαναφέρει όλα στο δρόμο του
φωτός του αγίου Ευαγγελίου. Για να λάμψει «το φως ημών έμπροσθεν των
ανθρώπων, όπως είδωσιν ημών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα ημών
τον εν τοις ουρανοίς».
Τέταρτον: Είναι μια μικρή δική μας
θυσία, σημείο και δείγμα της ευγνωμοσύνης και της αγάπης, που οφείλουμε
στο Θεό για τη μεγάλη θυσία που έκαμε για μας. Με αυτήν και με την
προσευχή μας, τον ευχαριστούμε για τη ζωή, για τη σωτηρία και για όλα
όσα μας χαρίζει η θεϊκή και άπειρη αγάπη του.
Πέμπτον: Για να
είναι φόβητρο στις δυνάμεις του σκότους, που μας επιτίθενται με
ιδιαίτερη πονηρία πριν και κατά την ώρα της προσευχής και θέλουν να
απομακρύνουν τη σκέψη μας από το Θεό. Οι δαίμονες αγαπούν το σκοτάδι και
τρέμουν το φως: Και του Χριστού κι εκείνων που αγαπούν τον Χριστό.
Έκτον: Για να μας παρακινεί σε αυτοθυσία. Όπως δηλαδή με το λάδι
καίγεται στο καντήλι το φυτίλι, έτσι και το δικό μας θέλημα να καίγεται
με τη φλόγα της αγάπης για τον Χριστό και να υποτάσσεται πάντοτε στο
θέλημα του Θεού.
Έβδομον: Για να μάθωμε ότι: Όπως δεν ανάβει
το καντήλι χωρίς τα δικά μας χέρια, έτσι και το εσωτερικό καντήλι της
καρδιάς μας δεν ανάβει χωρίς τα χέρια του Θεού. Οι κόποι των αρετών μας
είναι η καύσιμη ύλη (το φυτίλι και το λάδι), που για να ανάψουν και να
φωτίσουν χρειάζονται το «πυρ» του Αγίου Πνεύματος.
There is no question that only Christ is able to save us from sin. So, how can saints aid us? When we honor saints and ask them to pray for us we are not putting them in the place of Christ. They are close to God, so when they pray for us they seek our salvation from Christ.
Elder Cleopa puts it this way,
When the saints pray for us, it is precisely our salvation that they seek from Christ. They interceded with Him for our salvation. From Christ they entreat our salvation. This is what we mean when we say they intercede for us. By their prayers the saints petition for our salvation -- not, however, as if they themselves have the power to save, for the only one who saves is Christ. Thus we do not venerate saints and angels as we do God. (That which we render the saints and angels is solely a veneration of honor and reverence, while God we adore and worship with perfect adoration which is thus properly called worship)
The apostle Paul reminds us that the saints are our fellow citizens who can help us. "Now therefore ye are no more strangers and foreigners, but fellow citizens with the saints, and of the household of God" (Eph 2:19).
How is we know that the saints have the ability to pray to God on our behalf? We know this from Scripture. "And when he had taken the book, the four beasts and the four and twenty elders fell down before the Lamb, having everyone of them harps, and golden vials full of orders, which are the prayers of the saints" (Rev 5:8)
Some are concerned that the veneration of saints eclipse the glory and honor that belongs to God alone. But God himself glorified His saints. "And the glory which thou gravest me I have given them; that they may be one, even as we are one" (Jn 17:22).
Elder Cleopa says,
No eclipse or depreciation of the glory of God results from the reverence and veneration of His angels. This is so, first of all, because the veneration that we offer God is one thing and the veneration we render to the angels and saints is another. The same Holy Spirit exhorts us to glorify God with His saints saying, "Praise ye God in His saints." Thus we glorify God likewise when we seek in prayer the help and mediation of the angels and saints, since the saints in their succession convey our supplications and requests together with their own prayers to God.
The saints are given special powers by God to work miracles. It says in Scripture, "In the saints that are in His earth hath the Lord been wondrous; He hath wrought all His desires in them" (Ps 15:3). Elder Cleopa lists many examples from the Old Testament of people who were given such powers and then points out the powers of the Holy Apostles, including the seventy, who are able to render all sorts of things.
He writes,
God himself glorified His saints and robed them with His glory: "And the glory which thou gravest me I have given them; that they may be one, even as we are one" (Jn 17:22). Elsewhere He says, "He that receiveth you receiveth me; and he that receiveth me receiveth him who sent me. He that receiveth a prophet in the name of a prophet shall receive a prophets reward; and he that receiveth a righteous man in the name of a righteous man shall receive a righteous man's reward" (Mat 11:40-41). These statements prove sufficiently enough the delusion of those who repudiate the honor shown toward the saints and angels, -- those beloved servants of God -- not realizing that in practice they turn their back on God himself, the Creator and Fashioner of saints.
Reference: The Truth of Our Faith, 67-77
Kontakion 1
Chosen passion-bearer of Christ and gracious healer, who freely grantest healing unto the sick, we praise thee in songs as our protector. Since thou hast boldness with the Lord, free us from all harm and sickness who cry with love unto thee:
Rejoice, Saint Panteleimon, Great Martyr and Healer.
Ikos 1
We know thee, glorious Panteleimon, as an earthly angel and heavenly man. Adorned with angelic purity and martyrdom, thou hast passed from earth to Heaven. Standing before the Throne of the Lord of Glory with the angels and all the saints, thou prayest for all of us on earth who venerate thee with these invocations:
Rejoice, torch of piety.
Rejoice, most glorious lamp of the Church.
Rejoice, adornment of venerable martyrs.
Rejoice, support of the faithful in unflinching endurance.
Rejoice, outstanding boast of youth.
Rejoice, thou who having grown up in the world, wast not of the world.
Rejoice, angel in the flesh, surpassing mortals.
Rejoice, warrior of Christ of invincible courage.
Rejoice, witness of heavenly mercy.
Rejoice, vessel of divine knowledge.
Rejoice, thou by whom faith hath been exalted.
Rejoice, thou by whom delusion hath been dethroned.
Rejoice, Saint Panteleimon, Great Martyr and Healer.
Kontakion 2
Seeing thee to be a chosen vessel, the Lord loved the beauty of thy soul. Despising all earthly glory and pleasure, thou didst long to adorn thyself with the crown of martyrdom. Hence, wounded with divine love, thou didst jubilantly sing: Alleluia.
Ikos 2
Possessing divinely inspired knowledge, O valiant warrior Panteleimon, thou didst astound the Emperor Maximian by the courage of thy soul and by the words with which thou didst fearlessly preach Christ. Wherefore praising thy boldness, we cry unto thee:
Rejoice, thou who didst despise Maximian’s threats.
Rejoice, thou who didst not follow the advice of the godless.
Rejoice, propagator of true adoration.
Rejoice, uprooter of demon worship.
Rejoice, accuser of the fury of torturers.
Rejoice, overthrower of the delusion of idolatry.
Rejoice, thou who didst disperse the assembly of the godless.
Rejoice, thou who didst exchange the corruptible for heavenly joy.
Rejoice, converser with immaterial angels.
Rejoice, fellow chorister of longsuffering saints.
Rejoice, thou by whom Satan was put to shame.
Rejoice, thou by whom Christ is glorified.
Rejoice, Saint Panteleimon, Great Martyr and Healer.
Kontakion 3
By the power of the Most High given unto thee and by thy strong patience thou didst render powerless the torturer’s insolence, O valiant victor who wast undaunted by fire, wild beasts, and the wheel. When beheaded with the sword, thou didst receive the crown of martyrdom, wounded with divine love and singing: Alleluia.
Ikos 3
The monastery which hath thy precious head as a great treasure, O divinely wise martyr, is filled with joy over it. Praising the grace of healing given unto thee by God, the monks thankfully cry unto thee:
Rejoice, all-radiant lamp of Nicomedia.
Rejoice, vigilant guardian of the monastery that honoureth thee.
Rejoice, thou through whom godlessness grew cold.
Rejoice, thou through whom the knowledge of God hath increased.
Rejoice, bright glory of the passion-bearers.
Rejoice, joyous report of the Orthodox.
Rejoice, gracious source of healings.
Rejoice, worthy container of great gifts.
Rejoice, fragrant myrrh who dost sweeten souls.
Rejoice, ready helper of those who call upon thee.
Rejoice, thou who didst give sight unto the blind.
Rejoice, thou who didst cause the lame to walk.
Rejoice, Saint Panteleimon, Great Martyr and Healer.
Kontakion 4
Possessed by a storm of polytheistic thoughts, the impious Emperor was confused upon learning from the doctors, who were jealous of thee, that thou healest all kinds of hopeless illnesses by the Name of Christ. We therefore glorify with gladness our wonderful God in thee, and we cry unto Him: Alleluia.
Ikos 4
When the people of Nicomedia heard of thy great compassion for the suffering and of thy free healing of all illnesses, everyone rushed to thee with faith in the healing grace in thee. Receiving swift healing of all their diseases, they glorified God and magnified thee, Saint Panteleimon, their most gracious healer, crying unto thee:
Rejoice, thou who art anointed with the myrrh of grace.
Rejoice, thou who sanctifiest the Temple of God.
Rejoice, great glory of the pious.
Rejoice, firm wall of the oppressed.
Rejoice, thou who surpassest the wise in knowledge.
Rejoice, thou who enlightenest the thoughts of the faithful.
Rejoice, recipient of divine gifts and source of many of the Lord’s mercies for us.
Rejoice, speedy helper of the suffering.
Rejoice, harbor of the storm-tossed.
Rejoice, instructor for those gone astray.
Rejoice, thou who dost heal the sick freely.
Rejoice, thou who dost work miracles abundantly.
Rejoice, Saint Panteleimon, Great Martyr and Healer.
Kontakion 5
The Lord worked a glorious miracle through thee when through His servant Hermolaus, He called thee into His marvelous light. After thy prayer to Christ, a child who had died from snakebite at once revived and stood up healed. Thenceforth, recognizing the Giver of Life as the True God of all, with firm faith thou didst cry unto Him: Alleluia.
Ikos 5
The blind man whom thou didst touch with prayer in the Name of Christ recovered his sight, O glorious martyr. Renouncing thy father’s polytheism, thou wast baptized by the priest Hermolaus and didst embrace thy mother’s religion with which thou didst also enlighten thy father. We therefore cry aloud unto thee, Saint Panteleimon, as unto a glorious servant of God and wonderful healer:
Rejoice, thou who hast great devotion for God.
Rejoice, thou who art ever aflame with the fire of divine love.
Rejoice, thou who didst listen to the teachings of the priest Hermolaus.
Rejoice, thou who didst follow the advice of thy mother Eubule.
Rejoice, thou who didst give away everything to obtain Christ.
Rejoice, thou who didst vanquish love for the world by love for God.
Rejoice, thou who didst renounce worldly pleasures and didst accept for Christ cruel sufferings.
.
Rejoice, thou who didst become a partaker of Christ’s Passion.
Rejoice, thou who didst overcome all the passions.
Rejoice, thou who through grace wast adorned with dispassion.
Rejoice, thou who dost fill with joy those who hasten to thee.
Rejoice, thou who dost heal all freely by the grace of Christ.
Rejoice, Saint Panteleimon, Great Martyr and Healer.
Kontakion 6
The blind man enlightened by thee in body and soul became a preacher of the truth. Like the blind man of the Gospel, he boldly preached Christ unto all as the True Light that enlighteneth every man. Because he reproached the impious Emperor and the pagan gods, he was beheaded and rose to the never-waning light in Heaven to sing unto God: Alleluia.
Ikos 6
Standing before the Emperor’s tribunal with a radiant face, thou didst boldly declare in the hearing of all, O thrice-blessed Martyr Panteleimon: Mine all-healing power and glory is Christ, the True God, the Lord of all, Who raiseth the dead and healeth all infirmities. For this confession we bless thee and say:
Rejoice, thundering mouth of the deity of Christ.
Rejoice, mellifluous tongue that declareth His plan of salvation.
Rejoice, orator of sublime theology.
Rejoice, wise sower of piety.
Rejoice, sweet-sounding flute of faith.
Rejoice, glorious preacher of Orthodoxy.
Rejoice, faithful follower in Christ’s footsteps.
Rejoice, joyful seer of Christ’s glory.
Rejoice, comfort of those reproached by unbelievers.
Rejoice, support of those who confess the Faith.
Rejoice, giver of help unto those who need it.
Rejoice, obtainer of blessings for those who honour thy memory.
Rejoice, Saint Panteleimon, Great Martyr and Healer.
Kontakion 7
Myrrh was poured out upon thy soul, O divinely wise healer Panteleimon, from the Comforter Spirit. Hence, after thy death, thy venerable relics by their fragrance banish the stench of the passions and give healing unto those who with faith cry unto God: Alleluia.
Ikos 7
When the worshippers of idols beheld the paralyzed man raised and walking through thy prayer, Saint Panteleimon, many believed in Christ. However, the demon’s priests, consumed with jealousy, incited the vain Emperor to anger. For this reason, unto thee who wast mercilessly tortured and burnt for Christ, we cry with compunction:
Rejoice, thou who didst despise earthly pleasures.
Rejoice, thou who wast above material comforts.
Rejoice, thou who didst regard as nothing all the beautiful things in this world.
Rejoice, thou who didst shake thyself free of fleeting glory.
Rejoice, thou who didst remain free from the nets of the devil.
Rejoice, thou who didst vanquish the wiles of the torturers.
Rejoice, thou who didst not spare thy life for Christ.
Rejoice, thou who wast shewn to be an enemy of hostile flesh.
Rejoice, thou who didst impede the spread of polytheism.
Rejoice, thou who by the power of God didst defeat the idols.
Rejoice, sharp arrow by whom enemies are wounded.
Rejoice, mediator who defendest the faithful.
Rejoice, Saint Panteleimon, Great Martyr and Healer.
Kontakion 8
The Lord appeared unto thee in a wonderful way, encouraging and upholding thee in the tortures for His Name. In the person of the priest Hermolaus, the Lord cooled the boiling lead into which thou wast thrown, and in the sea He untied the great stone from thy neck and brought thee unharmed onto land. Whereafter having been brought again before the Emperor, thou didst sing triumphantly unto Christ our God: Alleluia.
Ikos 8
While dwelling noetically wholly in Heaven, thou leavest not those below on earth but remainest with us through the relics of thy holy skull, O great passion-bearer of Christ. Receiving from the Lord enlightenment and sanctification, thou givest blessings unto those who cry unto thee thus:
Rejoice, thou who art filled with divine wisdom.
Rejoice, discerner of God’s providence.
Rejoice, delight of minds made wise by God.
Rejoice, gladness of souls who love God.
Rejoice, bright pearl of Christ.
Rejoice, glorious sanctification in soul and body.
Rejoice, dweller in the courts of the firstborn in Heaven.
Rejoice, inhabitant of the ever-blessed bridal halls.
Rejoice, beholder of the light of the Trinity.
Rejoice, fervent mediator in thy prayers to God for us.
Rejoice, thou who grantest illumination unto souls.
Rejoice, thou who givest comfort unto the afflicted.
Rejoice, Saint Panteleimon, Great Martyr and Healer.
Kontakion 9
All nature marveled, Great Martyr, at the radiance of grace and the wealth of virtues in thee. Thou art a model of angelic purity, great courage in cruel sufferings, strong love for Christ, and great compassion for the people for whom thou doest glorious things that they may sing: Alleluia.
Ikos 9
Eloquent orators cannot worthily praise thy struggles, O glorious victor Panteleimon. By the invincible power of God, though young in years, thou didst conquer the ancient, primordial enemy and didst put to shame the deluded idolaters. Full of wonder at thy faith and purity, we truly cry unto thee:
Rejoice, joyful sight of angels.
Rejoice, worthy wonder of men.
Rejoice, thou who didst shed thy blood for Christ, and in death didst shed milk.
Rejoice, thou who didst give up thy body to a martyr’s death for His sake.
Rejoice, splendid model of confession.
Rejoice, valiant warrior of the King of kings.
Rejoice, thou who didst conquer the ruler of darkness.
Rejoice, thou who by thy victory didst gladden Heaven and earth.
Rejoice, blessed inhabitant of the world above.
Rejoice, wise pilgrim of the world below.
Rejoice, tree adorned with the fruits of the gifts of grace.
Rejoice, thou who carriest palms of victory.
Rejoice, Saint Panteleimon, Great Martyr and Healer.
Kontakion 10
Full of compassion as a true imitator of Christ the Giver of Mercy, thou wast renamed by Him Panteleimon — that is, all-merciful — for thou pourest mercy upon all who hasten to thine aid. Pour it also abundantly upon us who cry unto God concerning thee: Alleluia.
Ikos 10
Finding thee a strong wall resistant to all kinds of torture, the torturer tried to break thy spirit by the teeth of wild beasts and the spikes of the torture wheel, but all to no effect. The power of Christ restrained the fierceness of the beasts, and the frightful wheel on which thy body was turned immediately broke to pieces. Wherefore unto thee, invincible passion-bearer Panteleimon, we cry:
Rejoice, precious chosen-one of Christ.
Rejoice, exquisite fragrance of God.
Rejoice, firm diamond of the Church.
Rejoice, unshakable tower reaching unto Heaven.
Rejoice, tamer of visible beasts.
Rejoice, crusher of invisible dragons.
Rejoice, thou who wast stained with thy blood shed for Christ, mixed with milk.
Rejoice, thou who hast received glorious crowns.
Rejoice, thou who bringest joy unto angels and men.
Rejoice, thou who hast been glorified by God in Heaven and on earth.
Rejoice, celestial one who singest in the choirs of the martyrs.
Rejoice, holy one who delightest in the sweet vision of Christ.
Rejoice, Saint Panteleimon, Great Martyr and Healer.
Kontakion 11
A funeral song do we offer unto thy sacred immolation for Christ, in which milk instead of blood flowed from thee, Great Martyr, and the olive tree under which thou wast beheaded was all covered with healing fruit. It is fitting that we cry fervently unto Christ Who wonderfully glorifieth those who glorify Him: Alleluia.
Ikos 11
A luminous ray wast thou, divinely wise Panteleimon, unto those sitting in the darkness of polytheism, leading them unto the Sun of Righteousness, Christ God. Him do thou entreat that we who offer unto thee glad praises may ever live in the light of His Commandments:
Rejoice, bright star, shining in the noetical firmament.
Rejoice, ray of light, shining for Christian people.
Rejoice, thou who wast mystically illumined by the Sun, Christ.
Rejoice, thou who in spirit roamest the earth.
Rejoice, beautiful tabernacle of the Holy Ghost.
Rejoice, honourable vessel who pourest out healing.
Rejoice, treasury of purity.
Rejoice, namesake of mercy.
Rejoice, heir of the Kingdom of Heaven.
Rejoice, partaker of eternal glory.
Rejoice, patron of those in distress upon the sea of life.
Rejoice, unmercenary healer who helpest those who invoke thee with faith.
Rejoice, Saint Panteleimon, Great Martyr and Healer.
Kontakion 12
Thou didst receive an abundance of grace, O thrice-blessed one, according to the greatness of thy love for Christ God, Who also shewed thee to be a source of healing. Thou curest free of charge the sicknesses of soul and body of those who approach thee with faith and cry unto God: Alleluia.
Ikos 12
Chanting of thy longsuffering labors for Christ, O our defender and healer Panteleimon, we praise thy great patience, we bless thy martyr’s death, we honour thy holy memory, and in praise we cry unto thee:
Rejoice, sweet-sounding trumpet of piety.
Rejoice, sword who didst cut down impiety.
Rejoice, thou who wast struck at the olive tree for Him Who didst stretch out His hands on the Tree of the Cross.
Rejoice, by being burnt for Him, thou didst extinguish the furnace of delusion.
Rejoice, by thy wounds, thou didst wound the opponents of Christ.
Rejoice, by thy blood, thou didst dry the streams of idolatrous blood.
Rejoice, thou who wast thrown into boiling lead for Christ.
Rejoice, thou who wast sunk into the sea for His Name.
Rejoice, thou who didst remain unharmed therein by the providence of God.
Rejoice, thou who didst pass through tortures of fire and water into the peace of Heaven.
Rejoice, thou who didst pour unfailing streams of mercy upon the faithful.
Rejoice, gracious and compassionate physician who grantest healing through grace.
Rejoice, Saint Panteleimon, Great Martyr and Healer.
Kontakion 13
Since you are a longsuffering passion-bearer of Christ and a healer, Saint Panteleimon, graciously accept from us this small offering. Heal us of our many and various ailments, and through thine intercession protect us from enemies visible and invisible. Pray to the Lord that we may be delivered from eternal torment, and that we may continually sing in His Kingdom: Alleluia. Alleluia. Alleluia.
(Repeat Kontakion 13 three times.)
Kontakion 1 (repeated)
Chosen passion-bearer of Christ and gracious healer, who freely grantest healing unto the sick, we praise thee in songs as our protector. Since thou hast boldness with the Lord, free us from all harm and sickness who cry with love unto thee:
Rejoice, Saint Panteleimon, Great Martyr and Healer.
Ikos 1 (repeated)
We know thee, glorious Panteleimon, as an earthly angel and heavenly man. Adorned with angelic purity and martyrdom, thou hast passed from earth to Heaven. Standing before the Throne of the Lord of Glory with the angels and all the saints, thou prayest for all of us on earth who venerate thee with these invocations:
Rejoice, torch of piety.
Rejoice, most glorious lamp of the Church.
Rejoice, adornment of venerable martyrs.
Rejoice, support of the faithful in unflinching endurance.
Rejoice, outstanding boast of youth.
.Rejoice, thou who having grown up in the world, wast not of the world.
Rejoice, angel in the flesh, surpassing mortals.
Rejoice, warrior of Christ of invincible courage.
Rejoice, witness of heavenly mercy.
Rejoice, vessel of divine knowledge.
Rejoice, thou by whom faith hath been exalted.
Rejoice, thou by whom delusion hath been dethroned.
Rejoice, Saint Panteleimon, Great Martyr and Healer.
In this portion of a letter, Elder Sophrony writes regarding holy oil and how to use it. Specifically, he refers to Holy Unction, but this could apply to all holy oil as well:
"I am glad that your cheek is better. You should anoint it with the oil that you have now. And you should do so in the following way:
You should take some oil on the tip of your finger, and make the sign of the Cross on the sick body part and say:
'In the name of the Father and the Son and the Holy Spirit…O Lord, heal my spiritual and bodily afflictions, and save me, in the manner that You know.'
Then, you should rub it into the sick body part. This you should do to every bodily member that is suffering. Regardless of whether you are healed or not, you should do this to be sanctified.
I have experienced, however, a multitude of cases of astonishing healing. This holy oil [i.e. the Sacrament of Holy Unction] is especially sanctified. It is sanctified on Wednesday or Thursday of Holy Week…"
From the book: Letters from Russia, by Archimandrite Sophrony Sacharov, published by the Holy Monastery of the Precious Forerunner, Essex, England.
Through the prayers of our Holy Fathers, Lord Jesus Christ our God, have mercy on us and save us! Amen!
http://full-of-grace-and-truth.blogspot.ca/2015/07/elder-sophrony-on-holy-oil.html
Κυριακή.Δ.Λουκα 15.10.2006
Βρισκόμαστε αδελφοί μου στα σκληρά χρόνια της Σταλινικής δικτατορίας, όπου οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών και η αθεΐα έπαιρνε τρομακτικές διαστάσεις με συνέπεια, να καταστρέφονται και να κολάζονται εκατομμύρια ψυχές.
Ο Πατήρ Δημήτριος Ντούτκο, ιερεύς και πρωτοπρεσβύτερος της εποχής εκείνης, ο οποίος ήτο απτόητος μπροστά σε όλους αυτούς τους διωγμούς, όπου συνεχώς εδιώκετο και προπηλακίζετο ποικιλοτρόπως, κάποτε στο πολυπληθές εν κρυπτώ ακροατήριό του, διηγήθηκε την εξής ιστορία.
Είναι μεσάνυκτα, περιγράφει, κάποιος κτυπάει την πόρτα μιας εκκλησίας, από τις λίγες που είχαν απομείνει από την μανία της Γκα-Κε-Πέ. Ύστερα από λίγο, ανοίγει ο ιερεύς την πόρτα και βλέπει μπροστά του μια γριούλα, η οποία του ζήτησε να πάει να κοινωνήσει έναν άρρωστο. Χωρίς δισταγμό, ο παππούλης εκείνος ετοιμάστηκε, και βγήκε μαζί της. Εκείνη μπροστά και αυτός από πίσω με τα Τίμια Δώρα στα χέρια, με κάθε δυνατή προφύλαξη διότι ο κίνδυνος ήτο μεγάλος. Έτσι πλησίασαν σε ένα φτωχικό σπιτάκι, η γριούλα ανοίγει την πόρτα και από τον διάδρομο μπάζει τον ιερέα σε ένα δωμάτιο. Και ξαφνικά ο παππούλης βρίσκεται μόνος, με μόνον τον άρρωστο. Ο άρρωστος τον βλέπει και αμέσως με χειρονομίες και φωνές, άρχισε να βρίζει και να τον διώχνει.
«Φύγε από δω ρε τράγο, ποιος σε κάλεσε, ποιος σε φώναξε, εγώ είμαι άθεος, δεν πιστεύω σε τίποτα, και άθεος θέλω να πεθάνω».
Ο καημένος ο παππούλης τά ’χασε.
«Μα δεν ήρθα μόνος μου», του είπε.
«Μια γριούλα με εκάλεσε, και με έφερε μέχρι εδώ, μέχρι εδώ σε σένα».
«Ποια γριά», του λέει, «εγώ δεν ξέρω καμιά γριά».
Εκείνη τη στιγμή πέφτουν τα μάτια του ιερέως πάνω από το κρεβάτι του αρρώστου σε μια κορνίζα όπου υπήρχε μια φωτογραφία. Η φωτογραφία της γυναίκας, της γριούλας που τον κάλεσε, αλλά σε μια λίγο νεώτερη ηλικία.
«Να αυτή», του λέει, «αυτή με κάλεσε».
«Ποια αυτή», του λέει, «ξέρεις τι λες μωρέ παπά; Αυτή έχει πεθάνει εδώ και χρόνια και είναι η μάνα μου».
Για μια στιγμή πάγωσαν και οι δύο, και τους κατέλαβε δέος. Και αμέσως μετά ο άρρωστος άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Και αφού έκλαψε, έκλαψε, έκλαψε για πολλή ώρα, μέσα του γέμισε φως, φως μετάνοιας και φως ελπίδος και σωτηρίας.
Και φώναξε:
«Πιστεύω, πιστεύω τώρα και θέλω να εξομολογηθώ, όλα τα κρίματά μου, τα εγκλήματά μου, τους φόνους μου, τις ιεροσυλίες μου, τις βρωμιές μου, τις ανηθικότητές μου, τα πάντα. Και έτσι μέσα στο κρεβάτι, εκεί της βαρειάς του αρρώστιας και μέσα από λυγμούς και κλάματα πολλά, εξομολογήθηκε όλα τα κρίματά του.
Και ύστερα από λίγο αφού του διάβασε ο ιερεύς την συγχωρητική ευχή κοινώνησε και των Αχράντων Μυστηρίων.
Την άλλη μέρα πέθανε.
Η μητέρα του όμως, η μάνα του, φρόντισε και απ’ τον ουρανό να του δείξει τον δρόμον της σωτηρίας. Τον σπόρο του λόγου του Θεού, που τον είχε σπείρει στην παιδική του ψυχούλα, τότε που ήταν μικρό παιδάκι. Η ευλογημένη αυτή μάνα, με την ουράνια αυτή παρουσία της, αυτόν τον λόγον, στην παιδική ψυχούλα, τον έκανε ετούτη τη στιγμή δένδρο σωτηρίας.
Αυτό μας είπε και σήμερα ο λόγος του Θεού. Ό,τι σπέρνουμε, αυτό και θερίζουμε. Και Ό,τι σπέρνουμε στις παιδικές ψυχούλες των παιδιών μας, αλλά και σε κάθε ψυχή, αυτό και θα θερίσουμε. Ύστερα από πέντε μέρες, από δέκα, από ένα μήνα, από ένα χρόνο, από πέντε, από δέκα, από πενήντα, δεν ξέρω, κάποτε αυτός ο σπόρος θα πιάσει τόπο. Έστω και αν παρουσιάζεται προσωρινά κάποια σκληρότητα και από γρανίτη γη, στην καρδιά των ανθρώπων.
Ποιος ξέρει πότε μπορεί να γίνει αυτός ο σεισμός, και να ανοίξει μια χαραμάδα για να μπει ο σπόρος του Θεού μέσα στις ψυχές μας;
Αλλά ο λόγος όμως του Θεού, ο αγνός και καθαρός σπέρνεται από το αγιασμένο παράδειγμά μας, γιατί λόγια λέμε πολλά, και μείς οι παπάδες λέμε λόγια πολλά και κάνομε και ωραιότατα κηρύγματα, και σκλαβώνουμε και το πλήθος, και κρέμονται από τα χείλη μας, και μας λένε «ν’ αγιάσει το στοματάκι μας». Αλλά το είπε και το σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα, η παραβολή, ότι ύστερα από λίγο μη έχοντες ικμάδα θα φύγει ο λόγος, και θα μείνει άχρηστος, άσπορος, άδενδρος, άκαρπος, τίποτα δεν θα ’χει μέσα.
Πιθανόν βέβαια τα παιδιά μας να κάμουν την επανάστασή τους, και την κάνουν. Θα λοξοδρομήσουν, θα λιποτακτήσουν, ακόμα και θα μας απαρνηθούν, και από ηλικία τριών ετών, μη σας φαίνεται παράξενο. Παρά ταύτα θα ’ρθει καιρός που κάποιο γεγονός, θα τα συγκλονίσει αυτά τα παιδιά, θα προκαλέσει μέσα αναστάσιμο σεισμό, και θα γεννήσει τη μετάνοια, και η μετάνοια με τη σειρά της θα γεννήσει τη σωτηρία.
Έσπειρε ο Κύριος τον λόγον του Θεού, και μετεβλήθησαν οι ψαράδες σε αλιείς ανθρώπων, σε κήρυκας του Ευαγγελίου, σε αποστόλους, μαθητεύοντες πάντα τα έθνη, και βαπτίζοντες όσους πίστευαν στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Σπείρεται ο Ευαγγελικός λόγος και αναδεικνύονται μεγάλοι ιεράρχες της Εκκλησίας μας, οι Άγιοι θεοφόροι και Πατέρες ημών που συγκρότησαν όχι μόνον την Εβδόμη Οικουμενική Σύνοδο, τους οποίους σήμερα εορτάζομε, αλλά και όλας τας Συνόδους, και τας τοπικάς που έχουν κύρος Οικουμενικό, όπως είναι οι δύο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.
Σπείρεται ο λόγος του Θεού και γεμίζει η έρημος, και γεμίζουν οι τρύπες της γης, τα βουνά και τα δάση, και οι σπηλιές της γης από χιλιάδες χιλιάδων οσίων Πατέρων, που με νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, εγκράτεια, και σκληρή άσκηση, έλαβαν ουράνια χαρίσματα και έλαμψαν ως ο Άλλος Ήλιος, στο πνευματικό στερέωμα της Εκκλησίας μας.
Σπείρεται ο λόγος του Θεού και γεννά εκατομμύρια από μάρτυρες, μεγαλομάρτυρες, ομολογητές και νεομάρτυρες. Και το απίστευτο. Γέννησε και παιδομάρτυρες.
Θ’ αφήσουμε τους παιδομάρτυρες των πρώτων αιώνων, αρχίζοντες από
τον Άγιο Κήρυκο που ήταν τριών ετών,
τον Άγιο Ταρσήλιο που ήταν δώδεκα,
την Αγία Μαρίνα που ήταν δεκατέσσερα και πολλούς άλλους,
και θα πάμε σε κείνους, σε κείνα τα παιδιά μάλλον που μαρτύρησαν από την θηριωδία των Τούρκων. Σ’ αυτά τα παιδιά ο λόγος του Θεού και Ορθόδοξης πίστης είχε πιάσει μέσα τόσο βαθιές ρίζες, ώστε αυτά τα παιδιά από δέκα ετών και πάνω μέχρι δεκαοκτώ, έδωσαν και το αίμα τους για την πίστη του Χριστού την Αγία.
Θα σας αναφέρω δεκαπέντε – δεκαέξι.
Η Αγία Ειρήνη απ’ τη Μυτιλήνη μαρτύρησε δώδεκα ετών το χίλια τετρακόσια εξήντα τρία.
Ο Άγιος Γεώργιος στην Κωνσταντινούπολη δεκαπέντε ετών, το χίλια πεντακόσια δεκαπέντε,
ο Άγιος Μακάριος απ’ τη Χίο αποκεφαλίστηκε, δεκαοκτώ ετών το χίλια πεντακόσια ενενήντα,
ο Άγιος Θεόφιλος από την Ζάκυνθο, δεκαοχτώ ετών τον έκαψαν ζωντανό,
ο Άγιος Μάρκος από την Κρήτη, δεκαπέντε ετών απεκεφαλίστηκε,
ο Άγιος Ιωάννης απ’ τη Θάσο, και αυτός απεκεφαλίστηκε, δεκατεσσάρων ετών,
ο Άγιος Δημήτριος απ’ τη Φιλαδέλφεια, λιθοβολήθηκε και τον σκότωσαν με τις πέτρες δεκατριών ετών παιδάκι, επειδή φώναζε «δε θέλω να γίνω Τούρκος, θέλω να μείνω χριστιανός, όπως ο μπαμπάς μου και η μαμά μου»,
ο Άγιος Νικόλαος από το Καρπενήσι, του ’κόψαν το κεφάλι και αυτουνού, δεκαπέντε ετών,
ο Άγιος Νικήτας από την Ρόδο, βασανίστηκε και πέθανε δεκαέξι ετών,
η Αγία Κυράνα από την Θεσσαλονίκη, βασανίστηκε δεκαπέντε ετών,
η Αγία Ακυλίνη από Ζαγκλιβέρι, μαστιγώθηκε μέχρι θανάτου δεκαοχτώ ετών, το χίλια επτακόσια εξήντα τέσσερα,
ο Άγιος Μιχαήλ απ’ τα Βουρλά, τον αποκεφάλισαν δεκαοχτώ ετών,
τον Άγιο Ιωάννη από την Μονεμβασία, τον σφάξανε δεκαπέντε ετών,
τον Άγιο Πολύδωρο απ’ την Κύπρο, τον κρέμασαν δεκαπέντε ετών,
τον Άγιο Ιωάννη απ’ την Θεσσαλονίκη, τον έσφαξαν δεκαπέντε ετών, το χίλια εφτακόσια ενενήντα πέντε,
όλοι έχουν ημερομηνίες και ακρίβεια, ημερομηνίες δεν τις αναφέρουμε χάριν συντομίας του λόγου,
ο Άγιος Κωνσταντίνος από την Ύδρα βασανίστηκε δεκαοκτώ ετών,
ο Άγιος Χριστόδουλος απ’ τη Μακεδονία, τον αποκεφάλισαν δεκατεσσάρων ετών το χίλια οκτακόσια εξήντα,
η Αγία Αναστασία απεκεφαλίσθη δεκαπέντε ετών το χίλια οκτακόσια δέκα,
και για να τελειώνουμε να πούμε να πούμε και τον Άγιο Παναγιώτη που τον απεκεφάλισαν δεκαοκτώ ετών στο Βόλο.
Και ασφαλώς και όλα εκείνα τα παιδιά που σφαγιάστηκαν μαζί με τους γονείς τους στην παραλία της Χίου το χίλια οκτακόσια είκοσι ένα, όταν αρνήθηκαν να πατήσουν τον Σταυρό που ’χαν χαράξει οι Τούρκοι κάτω στη γη. Γονείς και παιδιά ακόμα και μωρά, όλα μαζί και όλοι μαζί που ήσαν περισσότεροι από τρείς χιλιάδες σφαγιάστηκαν στην παραλία της Χίου. Τα μαρτυρικά τους λείψανα και οστά βρίσκονται σε ένα μοναστήρι έτοιμα προς προσκύνηση για κάθε χριστιανό προσκυνητή.
Σπείρεται ο λόγος του Θεού και μέσα στον κόσμο. Και σε μας σπέρνεται ο λόγος του Θεού, πλούσια, αλλού υπάρχει λιμός, λιμός του ακούσαι λόγον Θεού, -επισκέφθηκα νησιά και το διαπίστωσα,- λιμός, δεν ακούνε λόγον Θεού, και μείς που ακούμε δεν παράγουμε καρπόν.
Έχουμε λοιπόν και μέσα στον κόσμο, ακόμα και στην εποχή μας, κάθε κοινωνικής τάξεως και επαγγέλματος, πάσης ηλικίας και μορφώσεως, άντρες γυναίκες και παιδιά, που δίνουν τον καλό τους τον αγώνα και αγιάζουν μέσα απ’ αυτόν.
Ναι αδελφοί μου, πλήθος αγίων γεννά κάθε μέρα ο λόγος του Θεού.
Κατ’ εξοχήν όμως ο Ευαγγελικός λόγος, ανέδειξε αγίους μοναχούς, ασκητάς, ησυχαστάς, ερημίτας, κελιώτας ακόμα και κοινοβιάτας.
Πάντοτε όμως ο λόγος του Θεού, θα γεννά και αγίους κληρικούς παντός βαθμού, διακόνους, πρεσβυτέρους, απλούς λεβήτας ενοριών, χωριών, πρεσβυτέρους, και νήσων, όπως και επισκόπους.
Γεννά ο λόγος του Θεού και μέσα από τους κεκοιμημένους, τους πεθαμένους, γονείς ή και παιδιά, που συνταράσσουν τις κοιμισμένες συνειδήσεις μας από τις σωτήριες ουράνιες επεμβάσεις τους, όπου προσφέρουν ζωντανά και παραστατικά, ή την φρίκη της κολάσεως ή την ωραιότητα και το κάλος του Παραδείσου και της Βασιλείας των Ουρανών.
Τα παραδείγματα δε λείπουν και μάλιστα είναι πολλά, ένα μας ανέφερε προηγουμένως ο πατήρ Δημήτριος Ντούτκο, αλλά θα πούμε και κάνα δυό εμείς.
Για τις παραβολές και τον σωτήριον λόγον του Θεού, θα ακούσετε πολλά και ωφέλιμα, στα βραδινά μας κηρύγματα, που εύχομαι να έρχεστε όλοι σας, από τον πατέρα Δημήτριο. Πάντως προσωπική μου διαπίστωσις είναι και το είδα με τα μάτια μου, ότι το Ευαγγέλιο τον μέθυσο τον κάνει νηστευτή, τον τσιγκούνη τον κάνει ελεήμονα, τον χαρτοπαίκτη τον κάνει νοικοκύρη, τον λύκο τον κάνει αρνάκι, τον θυμώδη και τον όργιλο τον μεταβάλλει σε πραότατον, τους φθονερούς τους γεμίζει από αγάπη και τους εγωιστάς και τους υπερηφάνους τους μεταμορφώνει με την ταπείνωση. Και τους απελπισμένους το Ευαγγέλιο τους γεμίζει από ουράνια ελπίδα.
Εμφανίζεται ένα πεθαμένο δωδεκάχρονο παιδάκι στους γονείς του γεμάτο φως, και με τις Ευαγγελικές του συμβουλές τους λυτρώνει από τον φόβο του θανάτου και της κολάσεως.
Εξομολογούνται, κοινωνούν, διάγουν αγία ζωή ύστερα από αυτή την ουράνια επέμβαση.
Εικοσάχρονος νέος ομολογεί απ’ τον ουρανόν, ότι είναι πρίγκιπας τώρα στην Βασιλεία των Ουρανών γεμάτος παράσημα, γεμίζοντας την τραγική χήρα μάνα, από την ομορφιά του Παραδείσου και την χαρά, της βεβαιωμένης ελπίδος και της προσωπικής της ακόμα σωτηρίας. Σήμερα χαίρεται γιατί έχει έναν εικοσάχρονο γιο, πρίγκιπα στην Βασιλεία των Ουρανών. Πόσοι άραγε από μας έχουν αυτή τη χαρά;
Τα παραδείγματα που είδα και άκουσα, στα σαρανταεφτάμιση χρόνια της ιερατικής μου ζωής, είναι πάμπολλα αλλά αρκούμαι σε αυτά που ανέφερα.
Χριστιανοί μου,
ένα είναι το συμπέρασμα, το Ευαγγέλιο, ο λόγος του Θεού, η Καινή Διαθήκη, η Αγία Γραφή, η Ορθόδοξος πίστις με την Ιερά Παράδοσή της, την Εκκλησία και τα μυστήριά της, μας οδηγεί στη μετάνοια, στην προσωπική μας μεταμόρφωση, στο φωτισμό μας, στη λύτρωσή μας, στη σωτηρία μας.
Γι’ αυτό σας παρακαλώ όλους, όλους μηδενός εξαιρουμένου, να προσεύχεστε, να χουμε μετάνοια, τα χρόνια, οι μέρες, οι μήνες, οι βδομάδες, δε ξέρω, ώρες, δεν ξέρω πόσες θα ’ναι για μένα.
Θέλω λοιπόν να παρακαλάτε τον Θεόν, να καλλιεργηθεί μέσα μου η αληθινή μετάνοια,
η αληθινή μετάνοια σε όλους τους Ορθοδόξους κληρικούς, εν Ελλάδι και απανταχού της γης, και σε μας, που σας υπηρετούμε εδώ και διακονούμε τα μυστήρια, χάριν της σωτηρίας σας, αλλά και σεις όλοι όμως, να καλλιεργήσετε αυτήν την σωτήρια μετάνοια, για να πάμε όλοι μαζί στον Παράδεισο,
Αμήν.
π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου
