Λοιπόν, όταν εσύ δεν αμαρτάνεις, δεν ψεύδεσαι, δεν κατακρίνεις, δεν πονηρεύεσαι κατά του πλησίον σου, τότε έχεις φόβο Θεού. Τότε είσαι σοφός και κατανοείς το Θεό, και για να μην Τον λυπήσεις δεν αμαρτάνεις. Και αυτή είναι η όραση του Θεού, και ο Θεός που βλέπει τα πάντα σε σκεπάζει από τις παγίδες του σατανά.
Όλες τις θλίψεις, παιδί μου, αν τις υπομένουμε, βρίσκουμε Χάρη παρά Κυρίου. Γι αυτό μας αφήνει ο Κύριος να πειραζόμαστε, για να μας δοκιμάζει και να μας πλέξει στεφάνους.
Παραιτήσου από το δικό σου θέλημα, για να βρεις ειρήνη ψυχής. Γιατί το θέλημα του ανθρώπου έχει γίνει χάλκινο τείχος και εμποδίζει το φωτισμό και την ειρήνη Όντως μέγα είναι, στ αλήθεια, το μυστήριο της υπακοής! Αφού ο γλυκύς μας Ιησούς πρώτος χάραξε το δρόμο και έγινε παράδειγμα για μας, πόσο μάλλον εμείς είμαστε οφειλέτες να Τον μιμηθούμε.
Ο μοναχός δεν αλλάζει τόπο κατοικίας, χρώμα ενδυμάτων και ιδίως νοημάτων. Ο μοναχός και η μοναχή αλλάζουν νουν και καρδιά μαζί. Δε σκέφτονται όπως οι κοσμικοί. Όλη η δύναμη της ψυχής είναι η προσευχή. Και καθώς το σώμα δυναμώνει με τις τροφές και τα διάφορα καρυκεύματα που του προσφέρουμε, έτσι και η ψυχή μας θέλει ευχή, ανάγνωση, λόγο προφορικό, να βλέπει παράδειγμα και έτσι λίγο-λίγο ξυπνάει Με πολλή απλότητα να πορεύεσαι, για να βρεις την καθαρότητα της ψυχής.
Η απλότητα είναι μεγάλη ευτυχία για την ψυχή. Τους μεν κανόνες οι άνθρωποι τους κατάργησαν, αλλά δεν τους κατάργησε ο Θεός. Μένουν, όπως τους έθεσαν οι Πατέρες και οι θείοι Απόστολοι. Επομένως να τους φυλάττουμε, αν θέλουμε να σώσουμε την ψυχή μας, για να μη βρούμε αντιμέτωπο το Θεό να υπερασπίζει τους νόμους των αγαπητών Του δούλων.
Το στόμα σου αδιαλείπτως να μελετά την ευχή: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με Με την ευχή, θα καθαρίσει ο νους σου και θα την κατεβάσει στην καρδιά και θα γίνει διαδρομή, ένωση νου, λόγου και καρδιάς, και θα γίνει Παράδεισος μέσα σου. Από τη στιγμή που αρχίζουμε να διαπράττουμε την αμαρτία γινόμαστε δούλοι των δαιμόνων.
Ο φιλάνθρωπος Θεός έκανε τον άνθρωπο αυτεξούσιο και μας δίδαξε να μη μετέχουμε σε πράξεις αισχρές και δε σκεπτόμαστε σοβαρά τα θεία και σωτήρια λόγια Του. Δεν υπάρχει άλλη θυσία τόσο ευώδης προς το Θεό, όσο η αγνότητα του σώματος. Τίποτε άλλο δε μισεί τόσο ο Θεός, όσο την παράνομη ηδονική ακαθαρσία του σώματος.
Σ αυτή τη ζωή είναι αγώνας. Με τα ακάθαρτα πνεύματα πολεμάς, που δε σου ρίχνουν γλυκά και λουκούμια, αλλά σφαίρες οξείες που θανατώνουν ψυχή, όχι σώμα.
Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!
Christ is risen! Truly He is risen!
Христос Воскресе! Воистину Воскресе!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
St. Justin (Popovich) of Chelije
Man sentenced God to death; by His Resurrection, He sentenced man to immortality. In return for a beating, He gives an embrace; for abuse, a blessing; for death, immortality. Man never showed so much hate for God as when he crucified Him; and God never showed more love for man than when He arose. Man even wanted to reduce God to a mortal, but God by His Resurrection made man immortal. The crucified God is Risen and has killed death. Death is no more. Immortality has surrounded man and all the world.
By the Resurrection of the God-Man, human nature has been led irreversibly onto the path of immortality, and has become dreadful to death itself. For before the Resurrection of Christ, death was dreadful to man, but after the Resurrection of Christ, man has become more dreadful to death. When man lives by faith in the Risen God-Man, he lives above death, out of its reach; it is a footstool for his feet…
Because of the Resurrection of Christ, because of His victory over death, men have become, continue to become, and will continue becoming Christians. The entire history of Christianity is nothing other than the history of a unique miracle, namely, the Resurrection of Christ, which is unbrokenly threaded through the hearts of Christians form one day to the next, from year to year, across the centuries, until the Dread Judgment.
Man is born, in fact, not when his mother bring him into the world, but when he comes to believe in the Risen Christ, for then he is born to life eternal, whereas a mother bears children for death, for the grave. The Resurrection of Christ is the mother of us all, all Christians, the mother of immortals. By faith in the Resurrection, man is born anew, born for eternity. “That is impossible!” says the skeptic. But you listen to what the Risen God-Man says:
“All things are possible to him that believeth!” (Mark 9:23 ).
The believer is he who lives, with all his heart, with all his soul, with all his being, according to the Gospel of the Risen Lord Jesus.
Faith is our victory, by which we conquer death; faith in the Risen Lord Jesus…
For us Christians, our life on earth is a school in which we learn how to assure ourselves of resurrection and life eternal. For what use is this life if we cannot acquire by it life eternal? But, in order to be resurrected with the Lord Christ, man must first suffer with Him, and live His life as his own. If he does this, then on Pascha he can say with Saint Gregory the Theologian:
“Yesterday I was crucified with Him, today I live with Him; yesterday I was buried with Him, today I rise with Him” (Troparion 2, Ode 3, Matins, Pascha).
Christ’s Four Gospels are summed up in only four words. They are:
“Christ is Risen! Indeed He is risen!”
In each of these words is a Gospel, and in the Four Gospels is all the meaning of all God’s world, visible and invisible. When all knowledge and all the thoughts of men are concentrated in the cry of the Paschal salutation, “Christ is Risen!”, then immortal joy embraces all beings and in joy responds: “Indeed He is risen!”
https://iconandlight.wordpress.com/orthodox_greek_icons_blog/
