Thursday, February 23, 2017

H ευχή δεν είναι μία για όλους τους ανθρώπους. ( Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης )

Οι άγιοι Πατέρες, ιδίως ο άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης, το λέει μέσα ότι η ευχή δεν είναι μία για όλους τους ανθρώπους. Αναλόγως της καταστάσεως.
 Ο άλλος λέει: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». 
Άλλος λέει: «Ιησού Χριστέ μου, ελέησόν με». Άλλος λέει: «Ιησού μου, ελέησόν με». Άλλος: «Ιησού μου». Άλλος τίποτε.
 Ε, το τίποτα είναι σ' έναν ανώτερο βαθμό, να πούμε, που δεν μπορείς να μιλήσεις εκείνην την ώρα, μόνο απολαμβάνεις αυτήν τη γλυκύτητα. 
 
Όταν υποβιβάζεται αυτή η κατάσταση, τότε βλέπεις μέσα σου και λέει την ευχή η καρδιά σου. Τότες εκείνη την ώρα μπορείς να λύσεις και πολλά προβλήματα. Ενώ προηγουμένως δεν άκουες την ευχή, όταν ήρθες στο τέρμα, στο ζενίθ δεν άκουες τίποτα, μόνο απολάμβανες έτσι. 
 
Όταν υποβιβάστηκε, ακούς και η καρδιά σου λέει την ευχή, οπότε μπορείς ν' αυτοκυριαρχήσεις εκείνην την ώρα. Στο άλλο όμως δεν μπορείς ν' αυτοκυριαρχήσεις. Όχι ότι δεν μπορείς, αλλά δεν σ' αφήνει, σε τραβάει. Και τα παρατάς όλα και κάθεσαι σαν ένας άψυχος, να πούμε, και παρακολουθείς. Πόσο θα διαρκέσει αυτό είναι κρίσις Θεού. Πόσο θα διαρκέσει αυτό το πράγμα. Μπορεί να διαρκέσει και μισή ώρα, μπορεί να διαρκέσει και πέντε λεφτά, μπορεί να διαρκέσει και περισσότερο.

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

Sunday, February 19, 2017

ΟΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΚΕΙ ΑΓΑΠΗ .......



ΟΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΚΕΙ ΑΓΑΠΗ
ΟΠΟΥ ΑΓΑΠΗ ΕΚΕΙ ΕΙΡΗΝΗ
ΟΠΟΥ ΕΙΡΗΝΗ ΕΚΕΙ ΕΥΛΟΓΙΑ
ΟΠΟΥ ΕΥΛΟΓΙΑ ΕΚΕΙ ΟΘΕΟΣ
ΟΠΟΥ ΘΕΟΣ ΟΥΔΕΜΙΑ ΑΝΑΓΚΗ ΕΣΤΙ.
 

Friday, February 17, 2017

Η περίοδος του Τριωδίου μας καλεί όλους ν' αφήσουμε τη ράθυμη και αμαρτωλή ζωή μας...


Το κατανυκτικό Τριώδιο ο πιστός χριστιανός το περιμένει με ιδιαίτερη χαρά και νοσταλγία κάθε χρόνο. Η νηστεία, η εγκράτεια, η μετάνοια και η πνευματική χαρμολύπη, είναι βιώματα του ορθοδόξου που ανανεώνονται με το λειτουργικό κύκλο των εορτών του Τριωδίου.
Όποιος μελετήσει με προσοχή το Τριώδιο θα δει με πόση σοφία είναι αρμονισμένη η όλη αρχιτεκτονική του από τους άγιους πατέρας. Ίσως δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερος δρόμος για τον ορθόδοξο χριστιανό για να φτάσει στο Πάσχα απ' το Τριώδιο.


Η περίοδος του Τριωδίου μας καλεί όλους ν' αφήσουμε τη ράθυμη και αμαρτωλή ζωή μας και ν' αγωνιστούμε τον καλό αγώνα που μας δείχνει η Εκκλησία, τον αγώνα της εγκράτειας, της νηστείας, της μετανοίας, την κάθαρση της ψυχής και μας πλησιάζει με το Χριστό.
Και πράγματι βλέποντας τον αμαρτωλό τελώνη να στενάζει και να κτυπάει το στήθος του, την οσία Μαρία την Αιγυπτία ν' αγιάζει, την πόρνη να σωφρονεί, το ληστή δίπλα στο Χριστό να θεολογεί και ακούγοντας ακόμα τους κατανυκτικούς ύμνους των εμπνευσμένων υμνογράφων, ο πιστός κατανύγεται, αλλάζει αποφάσεις στο καλύτερο, παίρνει το δρόμο της μετάνοιας και αφήνει τα κρίματα που βάραιναν μέχρι τώρα την ψυχή του και ύστερα «γεύεται πηγής αθανάτου».

Tuesday, February 14, 2017

Δεν υπάρχουν καλές πράξεις, που θα μπορούσαν να λυτρώσουν από τον Άδη μια ψυχή, αν αυτή, πριν χωριστεί από το σώμα, δεν καθαριστεί από κάθε θανάσιμο αμάρτημά της. ( Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ )


Μεγάλη συμφορά είναι η παραμονή του ανθρώπου σε θανάσιμη αμαρτία, μεγάλη συμφορά είναι η μετατροπή της θανάσιμης αμαρτίας σε συνήθεια!
Δεν υπάρχουν καλές πράξεις, που θα μπορούσαν να λυτρώσουν από τον Άδη μια ψυχή, αν αυτή, πριν χωριστεί από το σώμα, δεν καθαριστεί από κάθε θανάσιμο αμάρτημά της.
Στα χρόνια του αυτοκράτορα Δέοντος Α’ τού Μεγάλου (457-474) ζούσε στην Κωνσταντινούπολη ένας άνθρωπος πολύ ένδοξος και πολύ πλούσιος, που ελεούσε γενναιόδωρα τούς φτωχούς. Δυστυχώς, όμως, από τα νιάτα του έπεφτε στο θανάσιμο αμάρτημα της μοιχείας, στο οποίο συνέχισε να πέφτει ως τα γηρατειά του, καθώς με τον καιρό η κακή αυτή συνήθεια εδραιώθηκε μέσα του. Έτσι, δίνοντας ακατάπαυστα ελεημοσύνη και διαπράττοντας ακατάπαυστα μοιχεία, ξαφνικά πέθανε.
Ο Aγιος Γεννάδιος, πατριάρχης τότε Κωνσταντινουπόλεως (458-471), και οι άλλοι επίσκοποι, συζητώντας γι` αυτόν, διχογνωμούσαν ως προς τη μεταθανάτια κατάστασή του. Μερικοί έλεγαν πώς είχε σωθεί, σύμφωνα με το ρητό της Γραφής: «Ο πλούσιος με τον πλούτο του μπορεί να λυτρώσει την ψυχή του». Άλλοι, όμως, διαφωνούσαν, υποστηρίζοντας ότι ένας άνθρωπος τού Θεού πρέπει να είναι καθαρός και άμεμπτος, καθώς η Γραφή, επίσης, αναφέρει: «Όποιος τηρήσει όλες τις διατάξεις του θείου νόμου και παραβεί μία, θεωρείται παραβάτης όλου του νόμου». «Αν ο δίκαιος αμαρτήσει, στηριγμένος στις καλές του πράξεις, τότε καμιά απ’ αυτές δεν θα υπολογιστεί». «Όπου σε βρω», είπε ο Θεός, «εκεί και θα σε κρίνω».
Διαβάστε εδώ: Η Προσευχή είναι το οξυγόνο της ψυχής
Ο πατριάρχης τότε έδωσε εντολή σ’ όλα τα μοναστήρια και σ’ όλους τούς ασκητές να προσευχηθούν, ώστε ο Κύριος ν’ αποκαλύψει πού βρισκόταν η ψυχή του ελεήμονα εκείνου μοιχού. Και, πράγματι, ο Θεός το αποκάλυψε σ’ έναν ασκητή, ο οποίος στη συνέχεια διηγήθηκε την αποκάλυψη στον πατριάρχη:
— Την περασμένη νύχτα, καθώς προσευχόμουν, είδα έναν τόπο χωρισμένο στα δύο. Δεξιά ήταν ο παράδεισος, γεμάτος από ανέκφραστα αγαθά, και αριστερά μια πύρινη λίμνη, πού οι φλόγες της έφταναν ως τα σύννεφα. Ανάμεσα στον ευλογημένο παράδεισο και τη φοβερή φωτιά στεκόταν δεμένος ο νεκρός ήδη πλούσιος και στέναζε σπαρακτικά. Συχνά, στρέφοντας το βλέμμα του προς τον παράδεισο, ξέσπαγε σε πικρό θρήνο. Ξάφνου είδα έναν αστραπόμορφο άγγελο να τον πλησιάζει και να τού λέει: “Άνθρωπέ μου, γιατί θρηνείς μάταια; Να, χάρη στην ελεημοσύνη σου, γλίτωσες τα βάσανα της κολάσεως. Επειδή, όμως, δεν άφησες την αισχρή μοιχεία, στερήθηκες τον ευλογημένο παράδεισο”.
Ο πατριάρχης και οι συνοδοί του, ακούγοντας τα αυτά, είπαν με φόβο:
— Καλά λέει ο απόστολος Παύλος, «Μακριά από την πορνεία! Κάθε άλλο αμάρτημα πού μπορεί να διαπράξει κανείς, βρίσκεται έξω από το σώμα του’ αυτός πού πορνεύει, όμως, βεβηλώνει το ίδιο του το σώμα». Πού είναι εκείνοι πού λένε ότι, κι αν πέσουμε στη μοιχεία, θα σωθούμε με την ελεημοσύνη; Ο ελεήμων, αν είναι πράγματι ελεήμων, θα πρέπει να ελεήσει πρώτα τον ίδιο του τον εαυτό και ν’ αποκτήσει σωματική αγνότητα, χωρίς την οποία κανείς δεν θ’ αντικρίσει τον Κύριο δεν ωφελεί σε τίποτα το ασήμι που μοιράζεται με χέρι αμαρτωλό και ψυχή αμετανόητη. 
 
Λόγος για τα πνεύματα-Λόγος για τον θάνατο
Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Monday, February 6, 2017

Грядут нелегкие времена. ( Старца Паисия Святогорца )


Сейчас Бог попускает крепкую встряску. Грядут нелегкие времена. Нас ждут великие испытания. Давайте отнесемся к этому серьезно и станем жить духовно. Обстоятельства вынуждают и будут вынуждать нас работать духовно. Однако эта духовная работа будет иметь цену, если мы совершим ее с радостью, от своего произволения, а не оттого, что нас принудят к этому скорби. Многие Святые просили бы о том, чтобы жить в нашу эпоху, чтобы совершить подвиги.

Я радуюсь, когда некоторые угрожают мне расправой за то, что я не молчу и разрушаю их планы. Когда поздно вечером я слышу, как кто-то прыгает во двор каливы через забор, мое сердце начинает сладостно биться. Но когда ночные пришельцы просят: “Пришла телеграмма, помолись за такого-то больного!,” то я говорю себе: “Ах, вот оно что! Выходит, опять неудача!..” Я говорю так не потому, что мне надоело жить, но потому, что мне радостно умереть за Христа. Давайте же радоваться тому, что сегодня представляется такая благоприятная возможность. Того, кто желает мученичества, ждет великая мзда.

В прежние времена начиналась война, и человек шел сражаться с врагом, защищая свое Отечество, свой народ. Сейчас мы вступаем в сражение не ради защиты Отечества. Мы идем в бой не для того, чтобы воспрепятствовать варварам сжечь наши дома, надругаться над нашей сестрой и нас обесчестить. Мы ведем войну не за национальные интересы и не за какую-то идеологию. Сейчас мы сражаемся либо на стороне Христа, либо на стороне диавола. Кто с кем — расстановка сил предельно ясна. Во время оккупации ты становился героем, если не приветствовал немца. Сейчас ты становишься героем, если не приветствуешь диавола.

Так или иначе, нам предстоит увидеть страшные события. Произойдут духовные битвы. Святые еще больше освятятся, а нечистые станут еще более скверными (См. Апок. 22:11). Я чувствую в себе утешение. Нас ждет гроза, и наша борьба имеет цену, потому что сейчас наш враг — это не Али-Паша, не Гитлер и не Муссолини, но сам диавол. А поэтому и награда наша будет наградой небесной.

Бог, яко Бог Благий да управит зло во благо. Аминь.

Saturday, February 4, 2017

Η «άσχημη» μάνα




Ένα κορίτσι είχε μια μάνα άσχημη στο πρόσωπο, ενώ ήταν υπόδειγμα φιλόστοργης μάνας, πλούσιας σε αγάπη προς την κόρη της.

Το κορίτσι όμως δεν έβλεπε τίποτε από την ψυχική ομορφιά της μάνας. Έβλεπε μόνο τις πολλές ουλές στο πρόσωπο της μάνας και αντιδρούσε πολλές φορές με ασέβεια και αντιπάθεια. Η μάνα λυπόταν, όχι για τον εαυτό της, αλλά πιο πολύ για το παιδί της, οπότε μια ημέρα αναγκάστηκε και του είπε το μυστικό.

Της διηγήθηκε την ιστορία της με δακρυσμένα μάτια:

«Αγάπη μου, παιδί μου, πάνε τώρα 14 περίπου χρόνια. Τότε ήσουν πολύ μικρό παιδί, μωρό, βρέφος. Ήσουν η χαρά μου, ο θησαυρός μου. Η παρουσία σου νοημάτιζε τη ζωή μου. Και μια ημέρα είχα βγει έξω από το σπίτι, για να αγοράσω γάλα και άλλα τρόφιμα για σένα.

Επιστρέφοντας στο σπίτι είδα να βγαίνουν καπνοί από το σπίτι μας, που το είχαν τυλίξει φλόγες. Εσύ ήσουν μέσα στο σπίτι και κανείς δεν τολμούσε να πλησιάσει. Ήξερα πως κινδύνευε η ζωή σου και σαν τρελή ρίχτηκα μέσα στη φωτιά. Όλοι προσπάθησαν να με εμποδίσουν, αλλά τους απώθησα και αψηφώντας τους καπνούς και τις φλόγες έφθασα στο κρεβάτι σου. Λίγο ακόμη και θα είχες καεί. Σε άρπαξα στην αγκαλιά μου και σε έβγαλα έξω. Εσύ, ευτυχώς, δεν έπαθες τίποτα. Εγώ όμως κάηκα στο πρόσωπο και από τότε παραμορφώθηκα. Εμένα δεν με πείραξε ποτέ αυτό, αφού έσωσα εσένα. Βλέπω μόνο ότι πειράζει εσένα...».

Η κόρη της δεν άντεξε...

Συγκινήθηκε, αγκάλιασε τη μάνα της και έκλαιγε ασταμάτητα. Τη γέμισε με δάκρυα συγκίνησης και ευγνωμοσύνης και της είπε: «Συγχώρησέ με, μανούλα, ανεκτίμητη μάνα. Δεν είμαι άξια να λέγομαι παιδί σου!».

Κι από την ώρα εκείνη άλλαξε συμπεριφορά κι έζησαν αρμονικά και ευτυχισμένα.
***

Δυστυχώς πολλές φορές είναι «άσχημη» η μάνα, γιατί μας αγαπά πραγματικά, αλλά δεν ικανοποιεί τις παράλογες και επικίνδυνες επιθυμίες μας.

Είναι «άσχημη», γιατί μας δείχνει το δρόμο του καθήκοντος, που είναι ανηφορικός και θα χρειασθεί επίπονη προσπάθεια και ιδρώτας, για να φθάσουμε στην κορυφή όμως τότε θα πετύχουμε μικρούς ή μεγάλους άθλους σαν τον Ηρακλή.

Είναι «άσχημη», γιατί μας δείχνει το δρόμο της διαρκούς θυσίας που περπατά και αυτή.

Κάποτε θα γίνει γιαγιά και περνώντας τα χρόνια, στα βαθιά γεράματά της, θα γίνει άσχημη στο σώμα και στο πρόσωπο.

Όμως το μάτι της μάνας, η καρδιά και το «χνώτο» είναι πάντα ωραία γι' αυτούς που είναι πραγματικά πολιτισμένοι, γι' αυτούς που είναι καλλιεργημένοι χριστιανοί.


Περιοδικό «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΚΙΝΗΣΙΣ»
π. Παναγιώτης Μέντζας, Πάτρα
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...