Όταν ο άνθρωπος έχει Αγάπη, Υπομονή, Υπακοή και Ταπείνωση, έχει κερδίσει και αυτόν τον κόσμο και τον Παράδεισο. Αλλά ποιο είναι το δύσκολο; Είναι πάντα αυτή η Δύναμις του Σκότους, που μας λέει ότι εμείς έχουμε Δίκηο.
-Ποτέ δεν έχουμε δίκηο;
-Ποτέ! Πάντα «έχει» ο άλλος! Εδώ είναι το σπουδαίο …
Ξέρετε γιατί; Γιατί αυτός, με το Εγώ του έχει δίκηο. Γιατί λοιπόν να προσπαθήσω να τον πείσω με το δικό μου Εγώ;
-Υποτασσόμεθα δηλαδή στο Εγώ του άλλου και στο δίκηο του άλλου …
-Δεν υποτασσόμεθα όπως το εννοείτε. Κάνουμε εκείνο που εμείς θεωρούμε σωστό, αλλά δεν θα ‘χουμε μαζύ του άσκοπες συζητήσεις, δεν θα ‘χουμε κατάκριση, δεν θα έχουμε χάσιμο της γαλήνης μας. Αυτός θα συνεχίσει τον δρόμο του και θα τον εμπιστευτούμε στο Θέλημα του Θεού. Δεν μπορεί να μας βλάψει. Γιατί εμείς έχομε κάποια Αρχή πάνω μας που είναι σύμφωνη με την δική μας δικαιοσύνη. Υπάρχει ο Πνευματικός μας, υπάρχει η Γερόντισσα μας, υπάρχει ο Δεσπότης μας, υπάρχει η Εκκλησία ολόκληρη που συμφωνεί.…
Αλλά να σας πω, γι’ αυτού του είδους της σκέψεις όλες, εγώ έχω ένα καλάθι που το λέω το Καλάθι της Ματαιότητος, και όπως ρίχνουμε τα άχρηστα χαρτιά, έτσι κι αυτές τις σκέψεις εκεί μέσα τις ρίχνω και δεν με στεναχωρούν. Γιατί δεν πρέπει να στεναχωριέται ο άνθρωπος με τέτοια.}217} … Γιαυτό προπάντων όχι θυμό! Γιατί σου λέει ο Κύριος Μη αντιστήναι τω Πονηρώ. Γιατί όταν πάμε ενάντια σε κάτι, σκοτωνόμαστε στον καβγά. Αν έρθει κάποιος μετά από λίγο και μας δει θα καταλάβει ποιος είχε δίκηο και ποιος είχε άδικο; Ποτέ!
Γινόμαστε και οι δύο πονηροί και του Πειρασμού. Γι’ αυτό σας λέω, όταν αρχίζει μία συζήτηση που πάει να εξελιχθεί σε καβγά, ο ένας από τους δύο, εάν είναι του Θεού άνθρωπος, πρέπει να σωπάσει και να λέει μέσα του Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς … Σε δύο λεπτά σταματούν όλα.
ΓΕΡ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΑ
