ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑ "Από Σεπτέμβρη αρχίζουν τα δύσκολα"

Και δύο λόγια από τον γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα, τον μόνο εν ζωή εκ των τριών μεγάλων Γερόντων της Ορθοδοξίας (οι άλλοι δύο ήταν ο Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός, και ο Παϊσιος): "ετοιμασία επειδή ΣΥΝΤΟΜΑ θα αρχίσουν τα πολύ δύσκολα"...

Από το Σεπτέμβριο έρχονται δύσκολα... "Δεν μπορώ να καταλάβω τον κόσμο. Όλοι ρωτάνε: "εμένα με πιάνουν τα νέα μέτρα;"!!! Ειλικρινά, δεν μπορώ να κατανοήσω πόσο πολύ έχει διαβρωθεί η σύγχρονη κοινωνία και οι άνθρωποι που ζούνε σε αυτή τη χώρα. Κανείς δε νοιάζεται για τον διπλανό του.

Κανείς δε νοιάζεται για το πρόβλημα που έχει χτυπήσει την πόρτα του συμπολίτη του, του γείτονά του. Όλοι σκέφτονται αν "τα μέτρα" προσβάλουν τα δικά τους μικροσυμφέροντα...! Ποιά ηθική υπάρχει πλέον;

Το κακό έχει χτυπήσει την οικογένεια, την Παιδεία. Έχει χτυπήσει σε κάθε υγιές κύτταρο της κοινωνίας και σήμερα ζούμε τα αποτελέσματα αυτού του πολέμου. Τρέχουν οι άνθρωποι χωρίς να νοιάζονται για τον διπλανό τους. Η κοινωνία που ξέραμε δεν υπάρχει πια. Σήμερα κυριαρχεί ο ατομικισμός...

Γιατί; Επειδή κάποιοι έπαιξαν με τον χαρακτήρα του Έλληνα και διάβρωσαν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Είναι αδιανόητο! Ο ατομικισμός ζει και βασιλεύει, ενώ η απάτη έγινε "χάρισμα". Μεγάλωσαν γενιές που διδάχτηκαν πως να αρπάξουν. Και αυτό σε ένα καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας...

Μάλιστα, όσα πιο πολλά "αρπάζεις" τόσο περισσότερο απομακρύνεσαι από την τιμωρία. Αυτό το βλέπει ο Θεός. Σήμερα επιτρέπει να δεχτούμε μερικές σφαλιάρες, ελπίζοντας πως θα συνέλθουμε, όπως συμβαίνει και στους μεθυσμένους..." "Να πεις και σε άλλους να προσέχουν. Μην αφήνετε την λογική σας να παραδίνεται σε όσα σας λένε.

Πού είναι μωρέ η λεβεντιά εκείνων που δεν επέτρεπαν σε κανέναν να τους μειώσει; Πού είναι εκείνα τα λεβεντόπαιδα που έδωσαν το αίμα τους για όλους εμάς; Αυτή η γη ποτίστηκε με αίμα. Είναι μεγάλο κρίμα να την κυβερνάνε ξένοι και ανάξιοι... Να προσέχετε"...


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑ 

 http://nefthalim.blogspot.ca/2013/08/blog-post_8671.html

Τα Παθη - Γεροντα Νικων

God's Love for us

I did not know His love before, the way I know it now.

I could not see my need for Him, my pride would not allow.

I had it all, without a care, the “Self-sufficient” lie.

My path was smooth, my sea was still, not a cloud was in my sky.






I thought I knew His love for me, I thought I’d seen His grace,

I thought I did not need to grow, I thought I’d found my place.

But then the way grew rough and dark, the storm clouds quickly rolled;

The waves began to rock my ship, I found I had no hold.

..



The ship that I had built myself was made of foolish pride.

It fell apart and left me bare, with nowhere else to hide.

I had no strength or faith to face the trials that lay ahead,

And so I simply spoke His name and bowed my weary head.

..



His loving arms enveloped me, and then He helped me stand.

He said, “You still must face this storm, but I will hold your hand.”

So through the dark and lonely night He guided me through pain.

I could not see the light of day or when I’d smile again.

..



Yet through the pain and endless tears, my faith began to grow.

I could not see it at the time, but my light began to glow.

I saw God’s love in brand new light, His grace and mercy, too.

For only when all self was gone could Jesus’ love shine through.

..



It was not easy in the storm, I sometimes wondered why.

At times I thought, “I can’t go on.” I’d hurt, and doubt, and cry.

But Jesus never left my side He guided me each day

Through pain and strife, through fire and flood, He helped me all the way.

..



And now I see as never before how great His love can be.

How in my weakness He is strong, how Jesus cares for me!

He worked it all out for my good, although the way was rough.

He only sent what I could bear, and then He said, “Enough!”

..



He raised His hand and said, “Be still!” He made the storm clouds cease.

He opened up the gates of joy and flooded me with peace.

I saw His face now clearer still, I felt His presence strong,

I found anew His faithfulness, He never did me wrong.

..



And now I know more storms will come, but only for my good,

For pain and tears have helped me grow as nothing ever could.

I still have so much more to learn as Jesus works in me;

If in the storm I’ll love Him more, that’s where I want to be.

A.S.A.P.

Ever wonder about the abbreviation of

A.S.A.P.
As Soon As Possible
Generally we think in terms of even more
hurry and stress in our lives. If we
think of this abbreviation in a different
manner, we may begin to find a new way
to deal with those rough days along the way



…………………
Always Say A Prayer
There’s work to do, deadlines to meet.
you’ve got no time to spare.
But as you hurry and scurry…
A.S.A.P.
…………………
Always Say A Prayer
In the midst of family chaos,
“quality time” is rare.
Do your best; let God do the rest…
ASAP
…………………
Always Say A Prayer
It may seem like your worries
are more than you can bear.
Slow down and take a breather…
ASAP
…………………
Always Say A Prayer
God knows how stressful life can be
and wants to ease our cares.
He’ll respond to all your needs…
ASAP
…………………
Always Say A Prayer
Today I’m saying a little prayer
that God will send a smile to you
and send you special blessings
through everything you have to do
A.S.A.P.

Δεν αμάρτησες που “δοκίμασες” το φαγητό ( Ἅγιος Πορφύριος )

Εγώ πάντα νήστευα. Έκανα όπως όλες οι μητέρες που δεν θέλουν δυστυχώς να στερούν τα παιδιά τους. Τα έβαζα να νηστεύουν τρεις μέρες μόνο.

Επίσης είχα τη συνήθεια, όταν έκανα κρέμα, να βάζω το δάχτυλό μου μέσα και να τη γεύομαι. Κάπου με βασάνιζε αυτό αν ήταν αμαρτία, και το σκεφτόμουνα.

Μια μέρα το Δεκαπενταύγουστο συγκεκριμένα, είχα ξένους και ντρεπόμουνα να πω: «Εγώ δεν τρώω, να ετοιμάσω μόνο για σας». Έφερα λοιπόν, μπριζόλες και πατάτες και αναγκάστηκα να φάω μαζί τους. Πήγα μετά στον Γέροντα και του είπα και για τα δυο.

Μου λέει: «Έλα μωρέ που έκανες έτσι και τάχα αμάρτησες.

Απλώς γεύτηκες κάτι για να δεις εάν είναι γλυκό ή αλμυρό. Για το φαγητό όμως δεν έπρεπε να το κάνεις. Άλλη φορά να μην το ξανακάνεις».
Από το βιβλίο «Ανθολόγιο Συμβουλών»


Ἅγιος Πορφύριος

Η δύναμη της εξομολογήσεως ( Γεροντας Παϊσιος )

- Γέροντα, μερικοί χαρακτήρες που είναι δύσκολοι, στριμμένοι, πως θα βοηθηθούν;

- Εγώ σαν μαραγκός δούλευα και στριμμένα ξύλα. Χρειαζόταν όμως υπομονή, γιατί τα στριφτά ξύλα τα πλανίζεις από ‘δώ, σηκώνουν αντιξυλιά, τα πλανίζεις από ‘κεί, σηκώνουν πάλι αντιξυλιά. Τα έτριβα λοιπόν με το διπλό λεπίδι λίγο από τι μια μεριά κόντρα, λίγο από την άλλη, και έτσι τα έφερνα σε λογαριασμό. Γίνονταν μάλιστα πολύ όμορφα, επειδή και ωραία νερά έχουν και δεν σπάζουν εύκολα· έχουν πολλή αντοχή. Αν δεν το ήξερες αυτό, μπορεί να τα έβλεπες έτσι και να τα πετούσες. Θέλω να πω, και οι άνθρωποι που έχουν δύσκολο χαρακτήρα, έχουν μέσα τους δυνάμεις και, να αφεθούν να τους δουλέψης, μπορούν να κάνουν άλματα στην πνευματική ζωή, αλλά χρειάζεται να διαθέσης αρκετό χρόνο.

Ύστερα, ποτέ δεν χρησιμοποιούσα μεγάλες πρόκες, για να σφίξω δυο στραβές σανίδες, αλλά πρώτα τις πλάνιζα, τις έφερνα σε λογαριασμό, και τις ένωνα με ένα καρφάκι. Δεν τις ζόριζα, για να σφίξουν, γιατί, όταν τις στραβές σανίδες προσπαθούμε να τις κάνουμε να εφαρμόσουν με μεγάλες πρόκες, θα σχισθούν και πάλι θα βγουν από την ζορισμένη εφαρμογή τους, οπότε τι καταλάβαμε;

Χρειάζεται διάκριση και ξανά διάκριση, όταν έχη κανείς να κάνη με ψυχές. Στην πνευματική ζωή δεν υπάρχει μία συνταγή, ένας κανόνας. Η κάθε ψυχή έχει την δική της ποιότητα και χωρητικότητα. Υπάρχουν δοχεία με μεγάλη χωρητικότητα και δοχεία με μικρή χωρητικότητα. Άλλα είναι πλαστικά και δεν αντέχουν πολύ και άλλα είναι μεταλλικά και αντέχουν. Όταν ο πνευματικός γνωρίση την ποιότητα και την χωρητικότητα της ψυχής, θα ενεργή ανάλογα με τις δυνατότητες και με την κληρονομικότητα που έχει, και με την πρόοδο που έχει κάνει. Η συμπεριφορά του θα είναι ανάλογη με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο εξομολογούμενος, με την αμαρτία που έκανε, και με ένα σωρό άλλα. Στον αναιδή θα προσέξη να μη δίνη δικαίωμα για αναίδεια. Την ευαίσθητη ψυχή θα κοιτάξη πώς να την βοηθήση να αντιμετωπίση με ανδρισμό τα προβλήματά της.

Επίσης θέλει προσοχή να μη βασίζεται κανείς σ’ αυτό που βλέπει εξωτερικά σ’ έναν άνθρωπο και να μην πιστεύη εύκολα αυτά που του λένε και βγάζει συμπεράσματα, ειδικά αν δεν έχη το χάρισμα να βλέπη βαθύτερα. Μερικές σανίδες, ενώ φαίνονται κατάγερες απ’ έξω, μέσα είναι όλο ίνες. Όταν πλανισθή το χνούδι που έχουν απ’ έξω, τότε δείχνουν τι είναι. Άλλες πάλι, ενώ απ’ έξω φαίνονται άχρηστες, μέσα είναι δαδένιες.

Ο χειρισμός της ψυχής είναι λεπτός. Δεν πρέπει να γίνωνται λάθη στις συνταγές. Ο κάθε οργανισμός, βλέπετε, έχει ανάγκη από την βιταμίνη που του λείπει και η κάθε πάθηση από τα ανάλογα φάρμακα.



Γεροντας Παϊσιος