Canon 69 of the Holy Apostles designates that any hierarch or priest or deacon or subdeacon or reader or chanter who does not fast during Great Lent and Wednesday and Friday is to be deposed. If a layperson does not fast during these times (unless he cannot fast on account of bodily illness), he is to be excommunicated. Do you see how the Apostles numbered the Wednesday and Friday fast together with the fast of Great Lent? Therefore, just as the fast of Great Lent consists in the eating of dry foods, namely, to eat but once a day, at the ninth hour, without consuming oil or wine, likewise, the fast of Wednesday and Friday is to be conducted in the exact same manner. St. Epiphanios also says: "We fast on Wednesday and Friday until the ninth hour." Likewise, Philostorgios says that the fast of Wednesday and Friday does not consist in the abstention from meat, but it designates that one is not to eat any food until the evening. St. Benedict (Canon 41) also designates that the fast of Wednesday and Friday is until the ninth hour. And Balsamon forbids the consumption of shellfish on Wednesday and Friday just as during Great Lent. Let us therefore stop insensibly thinking that the fast of Wednesday and Friday is not an Apostolic directive, for behold, the Apostles in their Canons number this fast together with that of Great Lent, and in the Apostolic Constitutions they number it together with the fast of Holy Week, saying:
"One must fast during Holy Week and Wednesday and Friday." But why should I say that this regulation is only of the Apostles? It is a regulation of Christ Himself, for this is what the Apostles say in Book V, ch. 14 of the Constitutions:
"He (that is, Christ) commanded us to fast on Wednesday and Friday." We therefore fast on these days according to the Holy Hieromartyr Peter (Canon 15): "On Wednesday because on this day the council of the Jews was gathered to betray our Lord; on Friday because on this day He suffered death for our salvation." The divine Jerome says the same thing.
Therefore, because the fast of Great Lent is equal to the fast of Wednesday and Friday it follows that, for those who are sick or weak, the relaxation of the fast is also to be equal during these fasts. For this reason, as Canons 8 and 10 of Timothy allow a woman who is pregnant during the Great Fast to consume as much wine and food as is necessary for her condition, this also applies to the fast of Wednesday and Friday. The same holds for those who have become weak from excessive sickness, that is, they are allowed to consume oil and wine during these fasting periods. So says the divine Jerome: "The fast of Wednesday and Friday is not to be broken unless there is great necessity." The divine Augustine says the same.
But because those who are lovers of the flesh desire to eat and break the fasts of Great Lent, Wednesday, and Friday, or pretend that they are sick (without actually being so), or if they are indeed sick they say that oil and wine are not sufficient to carry them through their illness, because of these pretenses, a Spiritual Father or hierarch should not believe only the words of those claiming these things, but should ask an experienced and God-fearing physician about their condition, and according to his recommendation, allow the sick to break the fast.
We must also note the following, that just as there must be a fast from food on Wednesday, Friday, and Great Lent, there must also be a fast from pleasures of the flesh. For this reason weddings cannot take place on these days, because the divine Paul commands that married couples are not to come together during a time of prayer and fasting: "Defraud ye not one the other, except it be with consent for a time, that ye may give yourselves to fasting and prayer" (1 Cor. 7:5). And the divine Chrysostom, bringing the saying of Joel as a witness: "Sanctify a fast—let the bridegroom go forth of his chamber, and the bride out of her closet" (Jl. 2:15-16), says that even newlyweds, who have strong desire, vigorous youthfulness, and unfettered urges, are not to come together during a period of fasting and prayer. How much, then, are other married couples, who do not have such impulsiveness of the flesh, not to come together? Therefore, Balsamon says that married couples who do not exercise self-control during the Great Fast are not to commune on Pascha and are also to be penanced. Likewise, married couples who come together on Wednesday and Friday must be corrected through penances.
Concerning the fast of Monday, even though designated in the Rubrics for monastics, many people in the world however, and especially women, observe this fast. Worthy of mention and trustworthy is the saying which some wise men put forward concerning fasting on Monday: "Our Lord commands that if our righteousness does not exceed that of the Scribes and the Pharisees (cf. Mt. 5:20), we will not be able to enter the kingdom of heaven. And because the Pharisees fasted two days of the week, as the Pharisee said: 'I fast twice in the week' (Lk. 18:12), we Christians, then, are obligated to fast three days of the week, in order for our righteousness to exceed the righteousness of the Pharisees." That the Pharisees fasted on Wednesday and Friday is clearly stated by the divine Chrysostom, explaining the words of the Pharisee: "Twice in the week." Although Theophylact when explaining the Gospel passage about the Publican and the Pharisee says, along with others, that the Pharisees fasted on Monday and Thursday, not on account of some commandment, but according to tradition, believing that Moses ascended the mountain on Thursday and descended on Monday. St. Meletios the Confessor says that we should fast on Monday in order to always begin the week with fasting.
An Excerpt from Exomologetarion (A Manual of Confession)
by St. Nikodemos the Hagiorite
1. Μακάριο το σπίτι, που κυβερνάει ο Χριστός.
2. Μακάριο το σπίτι, που καταστατικό του έχει το Ιερό Ευαγγέλιο.
3. Μακάριο το σπίτι, που όλοι προσεύχονται.
4. Μακάριο το σπίτι, που το ανδρόγυνο ζει με αμοιβαία αγάπη, ανοχή, συνχωρητικότητα και διαφυλάσσει, σαν κόρη οφθαλμού, το συζυγικό του σπίτι.
5. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του ζουν με αλληλοσεβασμό, αλληλοκατανόηση και ο καθένας υποχωρεί για το χατήρι του άλλου, οπότε κανένα δυσάρεστο μεταξύ τους πρόβλημα.
6. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του είναι πιστά παιδιά του Θεού και ζουν την πνευματική και μυστηριακή ζωή της Αγίας Του Εκκλησίας, οπότε δεν κινδυνεύουν να γίνουν θύματα της μαγείας.
7. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του είναι πνευματικώς καλλιεργημένα και θρησκευτικώς κατηρτισμένα, οπότε δεν διατρέχουν το κίνδυνο να παρασυρθούν από τους αιρετικούς και τα κάθε όργανα του Αντίχριστου.
8. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του ζουν με φρόνηση και αυτοκυριαρχία οπότε δεν κινδυνεύουν να πέσουν θύματα των εμπόρων των ναρκωτικών και του λευκού θανάτου.
9. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του ζουν με σωφροσύνη, εγκράτεια και γενικά σύμφωνα με τους κανόνες της ηθικής.
10. Μακάριο το σπίτι, που βασιλεύει η Αγάπη και όπου αγάπη ευλογία και όπου ευλογία ο Χριστός και όπου ο Χριστός ευτυχία, χαρά, ειρήνη, γαλήνη.
ΠΡΟΣΟΧΗ!!!
Ο γέροντας Παΐσιος τόνιζε πως αν κάτι από αυτά που έχει πει έρχονται σε αντίθεση με αυτά που λέει ή θα πει η Εκκλησία,
να ακολουθήσουμε τα λεγόμενα της Εκκλησίας.
Τά όσα παραθέτουμε εδώ, είναι παρμένα από δύο βιβλία.
Τό πρώτο, είναι γραμμένο από τόν Αγιορείτη ιερομόναχο π. Χριστόδουλο Αγγέλογλου πού επί σειρά ετών βοηθούσε τόν π. Παϊσιο από τήν διπλανή Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου στήν οποία τότε υπηρετούσε. Τίτλος του " ΣΚΕΥΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ " { κείμενα Α΄ }
Τό δεύτερο, είναι τού κ. Νικ. Ζουρνατζόγλου, επισμηναγού έ.ά. πνευματικού παιδιού τού π. Παϊσίου καί επί σειράν ετών συνεργάτη του μέ τίτλο " ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ --Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ ό ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ " { κείμενα Β΄ }
ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
Σταύρος Βαλίδης, πρώην διοικητής Αστυνομικού τμήματος τού Αγίου Όρους.
Τόν Γέροντα Παϊσιο τόν γνώρισα, όταν μέ αξίωσε ό Θεός νά υπηρετήσω ώς διοικητής τού Αστυνομικού Τμήματος τού Αγίου Όρους.
Τόν Νοέμβριο τού 1991 μαζί μέ έναν συνάδελφο αστυνομικό κατηφορίσαμε από τίς Καρυές γιά τό κελλί του.
Εκείνη τήν εποχή ξέραμε καλά ότι, άν τήν ημέρα έμπαιναν 300 προσκυνητές, οί μισοί από αυτούς πήγαιναν στόν πατέρα Παϊσιο...
Στήν επάνω πόρτα τού φράκτη σέ καλωσόριζε μιά πινακίδα πού έγραφε " κεραστείτε " καί από κάτω υπήρχε ένα κουτί μέ λουκούμια. Υπήρχε ακόμη τρεχούμενο νερό καί μερικά σιδερένια κύπελλα γιά νά πίνουν οί προσκυνητές.
Όταν φθάσαμε, ήταν ευτυχώς εκεί καί σκάλιζε τόν κήπο του.
Εκείνο πού μού έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν ότι ό Γέροντας, άν καί απομονωμένος από τόν κόσμο, γνώριζε σχεδόν τά πάντα πού συνέβαιναν, από πλευράς αστυνομεύσεως καί εθνικής ασφάλειας καί αφορούσαν τό Αγιο Ορος. Ηταν ακόμη ενήμερος γιά όλα όσα συνέβαιναν στήν Ελλάδα.
Μού έλεγε, ότι οί ξένες δυνάμεις στήν Ευρώπη μέ τά τεράστια κεφάλαια πού διαθέτουν, έχουν σάν στόχο νά αλλοιώσουν τίς αρχές, τίς παραδόσεις, καί τούς θεσμούς τού Αγίου Ορους. Τό πολύ χρήμα, οί ανέσεις, τά περιουσιακά στοιχεία, ή διάνοιξη δρόμων, τά μηχανήματα, καί οί ευκολίες, ήτανε θέματα πού τόν προβλημάτιζαν.
Θυμάμαι κάποια φορά, πού είχα συνοδεύσει ώς διοικητής τής Αστυνομίας τρείς ξένους επισήμους, πού ήθελαν νά γνωρίσουν τόν " μεγάλο ασκητή Παϊσιο ", μέσα από όσα είχαν ακούσει γι΄ αυτόν στήν πατρίδα τους.
Ενας από αυτούς τόν ρώτησε γιά τήν Ενωμένη Ευρώπη, καί πήρε τήν εξής απάντηση.
-- Είναι πολύ ζεστό ακόμη τό αίμα...
Οί επίσημοι απόρησαν μή μπορώντας νά καταλάβουν τήν κρυπτογραφημένη απάντησή του. Αργότερα πού τόν ρώτησα τί σημαίνει , ότι είναι ακόμη ζεστό τό αίμα, μού είπε.
-- Είναι αδύνατο, καί θά φανεί αυτό αργότερα, νά υπάρξει ποτέ συνεργασία τών Αγγλων, τών Γάλλων, τών Γερμανών, τών Ιταλών, τών Αυστριακών, κλπ. όταν υπάρχουν ακόμη άνθρωποι πού χάσανε στόν Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο τούς πατεράδες καί τούς θείους τους.
Είναι ποτέ δυνατόν νά ονομάζει ό ένας τόν άλλο "σύμμαχε" καί νά τό εννοεί;
Μή βλέπουμε τά πράγματα κοντόφθαλμα καί μόνο χάριν τής Οικονομίας. Θά βγεί ό Εθνικισμός στήν επιφάνεια καί τότε...
Μιά άλλη φορά πού βρέθηκα στό κελλί του συνοδεύοντας Ελληνες επισήμους, μάς είπε.
-- Η Κωνσταντινούπολη θά γίνει Ελληνική, καί η Αγία Σοφία πάλι θά λειτουργήσει. Η Τουρκία θά διαλυθεί. Ετσι θά απελευθερωθούν τά χωριά μας καί οί αλύτρωτες πατρίδες μας... { κείμ. Α }
ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΘΑ ΦΘΑΣΟΥΝ ΣΤΑ ΕΞΑΜΙΛΙΑ ;
Ενα μεσημέρι έφθασε στό κελί τού Γέροντα μιά παρέα προσκυνητών. Αφού πήραν τήν ευχή του, κάθισαν στό υπαίθριο αρχονταρίκι. Μέ πολύ καλοσύνη τούς πρόσφερε δροσερό νερό, λουκούμι, καί φρέσκα κορόμηλα. Σέ λίγο ή συζήτηση άρχισε...
-- Πώς πάει ό κόσμος έξω; ρώτησε ό Γέροντας.
-- Γενικώς πάτερ μου, τά μέσα ενημερώσεως προβάλλουν τό κακό. Φθάσαμε στό σημείο νά αισχρολογούν ακόμη καί τά μικρά παιδιά...Πώς πρέπει άραγε νά φερόμαστε μέσα στήν κακία αυτού τού κόσμου;
-- Χρειάζεται διάκριση. Νά συμβουλευόσαστε τόν πνευματικό σας σέ τέτοιες καταστάσεις.
Εδώ, ό Γέροντας σηκώθηκε, τούς άφησε γιά λίγο μόνους, κι΄ εκείνοι βρήκαν τήν ευκαιρία νά συνεννοηθούν μεταξύ τους. Σκέφθηκαν νά τόν ρωτήσουν " τί θά γίνει μέ τήν Πόλη; "
Σέ λίγο επέστρεψε ο π.Παϊσιος, καί πρός γενική έκπληξη, τούς πρόλαβε όλους. Είχε διαβάσει τήν σκέψη τους!...
-- Τί λέτε, θά τήν πάρουμε τήν Πόλη;
Η παρέα έμεινε άναυδη καί αμίλητη...
-- Σάς ρωτάω πάλι, είπε ό Γέροντας. Θά τήν πάρουμε τήν Πόλη;
Καί σέ λίγο αστειευόμενος προσθέτει,
-- Παλικάρια τής φακής...
-- Ναί Γέροντα, άν είναι από τόν Θεό ευλογημένο, θά τήν πάρουμε τήν Πόλη...
-- Θά τήν πάρουμε παιδιά μου. Οχι δηλαδή πώς θά τήν πάρουμε εμείς, άλλοι θά μάς τήν δώσουν. Θά τήν πάρουν αυτοί από τούς Τούρκους καί θά τήν δώσουν σ΄ εμάς, όχι γιατί μάς αγαπούν αλλά γιατί αυτό θά είναι τότε, τό συμφέρον τους!...
-- Θά διαρκέσει πολύ αυτό τό κακό, Γέροντα;
-- Μπόρες, μπόρες θά ΄ναι. Θά δώσουμε όμως εξετάσεις...
Σ΄ αυτόν τόν πόλεμο όλοι θά γυρίσουν νικημένοι. Ο Ελληνικός στρατός θά παραμείνει θεατής. Γήπεδο θά είναι ή Παλαιστίνη, τάφος τους ή Νεκρά Θάλασσα. Αυτό θά είναι καί τό πρώτο ημίχρονο...
Θά υπάρξει μετά καί συνέχεια.... τό δεύτερο ημίχρονο...
Ο κόσμος θά φθάσει σέ αδιέξοδο, καί τότε όλοι θά ζητούν νά μάθουν γιά τό Ευαγγέλιο καί τίς Γραφές. Θά λυπηθεί ό Χριστός τόν κόσμο, καί μέ ένα ξεχωριστό σημείο πού θά δείξει, πολλοί θά πιστέψουν.
Τότε, θά ψάχνει κανείς νά βρεί άπιστο!
-- Γέροντα, στό απολυτίκιο τού προφήτου Ηλιού λέει, ότι είναι ό δεύτερος πρόδρομος τής Παρουσίας Χριστού.
Είναι γνωστό, ότι ό προφήτης Ηλίας δέν κοιμήθηκε, όπως καί ό Ενώχ. Θά έλθει πάλι ό προφήτης Ηλίας στήν Γή;
Ο Γέροντας χαμογέλασε.
-- Ο προφήτης Ηλίας τροχάει καί ετοιμάζει τήν μαχαίρα του! Καί μάλιστα πρώτα θ΄ αρχίσει από τούς Πατριάρχες, δεσποτάδες, παπάδες, καί μοναχούς!
-- Καί από τούς λαϊκούς πάτερ Παϊσιε...
-- Τά δικά σας είναι αγνοήματα, ενώ τά δικά μας είναι αμαρτήματα.
Ο προφήτης Ηλίας τροχάει τό μαχαίρι του, όμως χρειάζεται προσοχή, γιατί μερικά πράγματα αλλοιώς τά λένε οί Πατέρες τής Εκκλησίας κι΄ αλλοιώς τά ερμηνεύει ό κόσμος.
Παράδειγμα τά "Εξαμίλια" πού αναφέρει ό Αγιος Κοσμάς ό Αιτωλός.
{ Οί Τούρκοι, λέει, θά φύγουν, αλλά θά ξανάρθουν πάλι φθάνοντας στά Εξαμίλια. Στό τέλος θά τούς διώξουν μέχρι τήν Κόκκινη Μηλιά. Από τούς Τούρκους τό 1/3 θά σκοτωθεί, τό άλλο 1/3 θά βαπτισθεί, καί μόνο τό υπόλοιπο 1/3 θά πάει στήν Κόκκινη Μηλιά}
Κανένας δέν μπόρεσε νά τό εξηγήσει, όλοι τό ερμηνεύουν λανθασμένα.
Εξαμίλια υπάρχουν στόν Λαγκαδά, στό Κιλκίς, στήν Θράκη, στήν Κόρινθο, μά κανένας δέν καταλάβαινε ότι τά "Εξαμίλια" τού Αγίου Κοσμά είναι τά εξαμίλια τής υφαλοκρηπίδας καί ή αιτία πολέμου μέ τήν Τουρκία...
Νά διαβάσετε τούς προφήτες τί λένε...Τόν Ιωήλ,τόν Ζαχαρία, τόν Ιεζεκιήλ, τόν Δανιήλ...Τά λένε όλα πώς θά γίνουν!
Γιά 7 χρόνια στήν Παλαιστίνη δέν θά καίνε ξύλα, αλλά μπαστούνια, αλλά πού νά ξέρετε εσείς από μπαστούνια καί ξύλα! Εσείς έχετε στά σπίτια σας καλοριφέρ ( χαμογελώντας), ενώ εγώ, καίω ακόμη ξύλα στό τζάκι κι΄ έτσι ξέρω απ΄ αυτά...( προφ. Ιεζεκ. 39,9-10)
-- Καί οί Εβραίοι Γέροντα;
-- Ενας ευσεβής Ιορδανός μού έλεγε ότι οί Εβραίοι έχουν σκάψει ένα τούνελ κάτω από τό τέμενος τού Ομάρ ( τέμενος Αλ Ακτσά ) θέλοντας νά τό καταστρέψουν. Εκεί βρίσκονται καί τά θεμέλια τού αρχαίου Ναού τού Σολομώντος.
Εκεί, όταν έλθει ό Αντίχριστος, θά κτίσει πάλι καί τόν Ναό τού Σολομώντος... { κείμ. Β΄}
Λάμαρης Δημήτριος, Πάφος Κύπρου.
Γνώρισα τόν π. Παϊσιο στά 1992 από επίσκεψή μου στό Αγιο Ορος μαζί μέ έναν τυφλό φίλο μου. Τόν βρήκαμε στό κελλί του νά συνομιλεί μέ δύο άτομα. Μόλις τελείωσε, ήρθε κοντά μας καί μάς χαιρέτισε μέ τά μικρά μας ονόματα, άν καί τόν βλέπαμε γιά πρώτη φορά!
Γιά τήν Κύπρο μάς είπε.
-- Θά έλθει ή ώρα πού τό θέμα τής Κύπρου θά λυθεί. Θά περάσει πολλές δυσκολίες, αλλά θά λυθεί καί θά είναι Ορθόδοξη καί Ελληνική !
Τόν ρώτησα γιά τήν συνεχή αδιαλλαξία καί τίς προκλήσεις τών Τούρκων. Μέ έπιασε από τόν ώμο καί μέ πολλή σοβαρότητα μού είπε,
-- Μή ανησυχείς παιδί μου, εγώ ετοιμάζομαι νά κοιμηθώ πιά καί δέν θά είμαι στήν ζωή, αλλά θά τά βλέπω όλα από επάνω. Εδώ είμαστε όλοι προσωρινοί.
Η Τουρκία θά διαλυθεί σέ τρία-τέσσερα κομμάτια. Εχει αρχίσει ήδη ή αντίστροφη μέτρησή της.
Πολύ σύντομα οί προσευχές πού γίνονται τώρα κάτω από τήν επιφάνεια τής γής, θά γίνονται επάνω, καί τά κεράκια πού ανάβονται κάτω, θά ανάβονται επάνω... ( εννοούσε τούς Ελληνες κρυπτοχριστιανούς τής Τουρκίας )
Εμείς θά πάρουμε τά δικά μας εδάφη, οί Αρμένιοι τά δικά τους, καί οί Κούρδοι πάλι τά δικά τους. Τό Κουρδικό θέμα έχει πιά δρομολογηθεί.
Αυτά θά γίνουν όχι τώρα, τό 1992, αλλά σύντομα...
Θά γίνουν όλα αυτά όταν θά πάψουν νά κυβερνάνε τήν Τουρκία οι πολιτικοί πού είναι σήμερα, καί όταν μιά νέα γενιά πολιτικών εμφανισθεί γιά νά κυβερνήσει.
Τότε θά γίνει καί ό διαμελισμός τής Τουρκίας ....
( μήπως μέ κυβέρνηση Ερντογάν καί νέων πολιτικών; )
Θά τά δείς παιδί μου, θά τά δείς. Πίστη καί ελπίδα στόν Θεό νά υπάρχει καί θά χαρούν πολλοί. Ολα αυτά θά γίνουν μέσα στά χρόνια αυτά. Εφτασε πιά ό καιρός! "
Τόν ρώτησα άν ή Ελλάδα υποστεί συμφορές από ότι επακολουθήσει, καί μού είπε.
-- Θά υπάρξουν ασήμαντα προβλήματα. Αρκετός κόσμος πού σήμερα είναι Χριστιανικά αδιάφορος, θά επιστρέψει στόν Ορθόδοξο χώρο. Νά μή ανησυχείτε γιά τήν Ελλάδα !...
{ κείμ. Α΄}
Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ ( ΕΣΣΔ)
Ο κύριος Δ.Κ. από τήν Κ..., είχε επισκεφθεί τόν Γέροντα. Τήν εποχή εκείνη ή Ρωσία ήταν πανίσχυρη, κυβερνούσε ό Μπρέζνιεφ καί κανείς δέν μπορούσε νά διανοηθεί ότι μπορούσε νά φθάσει σέ διάλυση.
Ο π.Παϊσιος μεταξύ άλλων, τού είπε,
-- Η ΕΣΣΔ νά δείς πού σέ λίγο θά διαλυθεί...
Ο κύριος Δ... είχε τίς αντιρρήσεις του.
-- Μά... τέτοια δύναμη πανίσχυρη, Γέροντα, ποιός θά τήν διαλύσει; Ούτε τό νυχάκι της δέν θά μπορέσουν νά πειράξουν!
-- Θά τά δείς, έλεγε ό Γέροντας. Θά ζείς μάλιστα ( είχε καί μεγάλη ηλικία ), καί θά τά δείς κι΄ όλας αυτά πού σού λέω...
Καί συνέχισε,
-- Νά γνωρίζεις ότι καί ή Τουρκία θά διαλυθεί. Θά γίνει πόλεμος σέ δύό ημίχρονα. Εμείς θά είμαστε οί νικητές, γιατί είμαστε Ορθόδοξοι.
-- Γέροντα, σ΄ αυτόν τόν πόλεμο, θά πάθουμε εμείς κακό;
-- Έ, τό πολύ-πολύ νά πειράξουν ένα-δυό νησιά μας αυτοί, αλλά σέ εμάς θά δώσουν καί τήν Κωνσταντινούπολη.
Θά τά δείτε, θά τά δείτε όλα αυτά! { κείμ. Β΄}
Πελωριάδης Γεώργιος
Ο π.Παϊσιος είχε υπηρετήσει ασυρματιστής στόν στρατό, μέ εμφύλιο, χιόνια, καί πείνα, προσευχόμενος στόν Θεό νά μή σκοτώσει άνθρωπο. Οταν τόν ρωτούσαν στήν Τρίπολη ποιό μέσον καί ποιόν Συνταγματάρχη είχες στό Επιτελείο γιά νά σού δώσουν τέτοια ειδικότητα, τούς έλεγε. " Τόν Θεό ".
Σχετικά μέ τήν πτώση τής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας έλεγε.
-- Δέν ήθελε ό Θεός νά πέσει τό Βυζάντιο. Αλλά τότε πήγαιναν καί έπαιρναν αντίδωρο στήν εκκλησία μέ τό ξίφος τους...
Αν οί πρόγονοί μας δέν είχαν παροργίσει τόν Θεό, δέν θά έφθανε στό σημείο νά χρησιμοποιήσει τήν παιδαγωγική τιμωρία...
Οταν κατά καιρούς γινόταν λόγος γιά τήν προφητεία τού Αγίου Κοσμά τού Αιτωλού ότι θαρθούν οί Τούρκοι καί θά φθάσουν μέχρι τά Εξαμίλια στόν πόλεμο Ελλάδος - Τουρκίας ό Γέροντας έλεγε.
-- Ο κόσμος σήμερα δέν έχει μυαλό. Τά εξαμίλια τά οποία αναφέρει ό άγιος Κοσμάς, είναι τά έξη μίλια τής υφαλοκρηπίδος στό Αιγαίο. Αυτά θά είναι, καί ή αιτία πολέμου... { κείμ. Α΄}
ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
ΤΑ ΦΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΦΡΑΤΗ...
Μιά μέρα τού 1987 ( σημειώνει ό συγγραφέας ), ρώτησα τόν Γέροντα, γιά τόν μελλοντικό παγκόσμιο πόλεμο, τόν Αρμαγεδόνα, πού αναφέρεται στήν Αποκάλυψη.
Μέ πατρικό ενδιαφέρον μού ανέφερε διάφορα σχετικά θέματα. Θέλησε μάλιστα, νά προχωρήσει περισσότερο, αποκαλύπτοντας ορισμένες ενδείξεις πού πιστοποιούν ότι πράγματι βρισκόμαστε στήν γενεά τού Αρμαγεδώνος.
Είπε λοιπόν,
" Οταν ακούσετε ότι τά νερά τού Ευφράτη τά κόβουν από ψηλά οί Τούρκοι μέ φράγματα, καί τά χρησιμοποιούν γιά αρδευτικά έργα, τότε νά ξέρετε ότι ήδη έχουμε μπεί στήν ετοιμασία τού μεγάλου εκείνου πολέμου καί ότι προετοιμάζετε ό δρόμος γιά τίς " μύριες μυριάδων στρατού τών από ανατολών ηλίου " , πού αναφέρει ή Αποκάλυψη...
{ Σήμερα λειτουργεί ήδη κοντά στίς Τουρκικές πηγές τού Ευφράτη, τό μεγάλο φράγμα Κεμάλ Ατατούρκ πού μπορεί νά κόψει εντελώς τά νερά πρός τό Ιράκ καί τήν Συρία καί νά τά ρίξει στήν Μεσόγειο! δημιουργώντας έτσι γενική ανάφλεξη, τόν "πόλεμο τού νερού " όπως η διεθνής διπλωματία έχει ήδη επισημάνει καί περιμένει... }
Μέσα σέ όλη αυτή τήν προετοιμασία, συνεχίζει ό π.Παϊσιος, είναι καί ή αποξήρανση τού ποταμού Ευφράτη ( στήν δεδομένη πολεμική στιγμή ) πού αναφέρει ή Αποκάλυψη, γιά νά μπορέσουν έτσι νά περάσουν τά 200.000.000 στρατού πού σημειώνονται, καί πού σήμερα μόνο οί Κινέζοι διαθέτουν...
Μάλιστα οί Κινέζοι, έλεγε ό Γέροντας, κατασκευάζουν ένα δρόμο, πού σήμερα τόν έχουν φθάσει κοντά στήν Ινδία, τόν λεγόμενο " θαύμα τής Εποχής " καί πού τό πλάτος του είναι ικανό γιά νά περνούν χίλιοι στρατιώτες παρατεταγμένοι δίπλα-δίπλα.
Αν περιμένουμε νά σχιστεί ό Ευφράτης καί νά εξαφανιστεί τό νερό, τότε σίγουρα θά πλανηθούμε. Γιατί αλλοιώς τά εννοεί ή Γραφή, καί αλλοιώς οί περισσότεροι τά καταλαβαίνουν...
Πρέπει ό άνθρωπος νά έχει Θεϊκή καθαρότητα σήμερα, γιά νά μή ξεγελασθεί από τά σημεία τών καιρών.
Κάτι ανάλογο συνέβη καί μέ τό Τσέρνομπιλ...
Εκεί, στήν Αποκάλυψη, ό Αγιος Ιωάννης ό Θεολόγος αναφέρει, ότι είδε αστέρα μέγα καιόμενον νά πέφτει από τόν ουρανό μολύνοντας, πικραίνοντας, καί δηλητηριάζοντας θανάσιμα, τά νερά καί τίς πηγές τών υδάτων...
Καί τό όνομα τού αστέρος Αψινθος!...( Ουκρανικά Τσέρνομπιλ !...)
Οσοι περιμένουν ακόμη νά πέσει κάποιο αστέρι από τόν ουρανό έχουν πλανηθεί. Ποτέ δέν πρόκειται νά καταλάβουν ότι αυτό έχει ήδη γίνει...
Γιατί Τσερνομπίλ στά Ρωσικά σημαίνει " πικράδα " καί είναι ή ίδια λέξη " Αψινθος " πού αναφέρεται στήν Αποκάλυψη, πού θά μολύνει μέ πικρότητα τά ύδατα κάνοντάς τα ακατάλληλα... { κείμ. Β΄}
Στέφανος Παπαβασιλείου - Κουβουκλιώτης, Θεσσαλονίκη
Γνώρισα τόν πατέρα Παϊσιο στήν Παναγούδα, μετά από πληροφορίες πού είχα γιά τήν αγιωσύνη καί γιά τήν χάρη πού έφερε.
Επηρεασμένος από σχετική προφητεία τού Αγίου Κοσμά τού Αιτωλού γιά τά Εξαμίλια, χωριό πού βρίσκεται 28 χλμ. από τήν Θεσσαλονίκη στόν δρόμο πρός τίς Σέρρες, τόν ρώτησα άν είναι ποτέ δυνατόν νά φθάσουν οί Τούρκοι έξω από τήν Θεσσαλονίκη...
Μέ κοίταξε χαμογελώντας καί μού είπε.
-- Μήν ανησυχείς καθόλου. Ακου νά σού πώ τί συμβαίνει. " Εξαμίλι " είναι κάθε σημείο πού απέχει από τίς ακτές τής Τουρκίας έξη ναυτικά μίλια. Οταν ό Τουρκικός στόλος ξεκινήσει κατά τής Ελλάδος καί φθάσει στά 6 μίλια, πράγματι θά καταστραφεί. Οί Τούρκοι έχουν τά κόλλυβα στό ζωνάρι τους...
Τόν ρώτησα, τί θά γινόταν από εκεί καί πέρα;
-- Εχω τήν εντύπωση, μού είπε, ότι έφθασε πιά ή ώρα, γιά νά πάρουμε τήν Πόλη...
-- Πώς θά τήν πάρουμε τήν Πόλη; Θά έχουμε πάλι πόλεμο;
-- Τήν Πόλη θά μάς τήν δώσουν...
-- Ποιοί; Οί Τούρκοι; Είναι ποτέ δυνατόν;
-- Οχι. Τήν Πόλη θά μάς τήν δώσουν οί Ρώσοι σέ πόλεμό τους μέ τήν Τουρκία... Θά μάς τήν δώσουν, όχι γιατί μάς αγαπούν αλλά γιατί αυτό θά είναι τό συμφέρον τους...
-- Καί οί Τούρκοι Γέροντα τί θά γίνουν;
-- Αυτοί θά καταστραφούν! Θά σβήσουν από τόν χάρτη, γιατί είναι ένα έθνος πού δέν προέκυψε από τήν ευλογία τού Θεού. ( Χρησιμοποιήθηκε προφανώς γιά νά τιμωρήσει παιδαγωγικά τήν ασέβεια τών χριστιανικών λαών, αλλά έχει κι΄ αυτό τήν ημερομηνία λήξεώς του... )
Θά σβήσουν ώς έθνος, καί ή έκταση ολόκληρης τής Τουρκίας θά καταντήσει αχανής έρημος. Επτά ώρες θά περπατάς γιά νά συναντήσεις εκεί άνθρωπο... { κείμ. Α΄}
Αλέξανδρος Οικονόμου , αντιπτέραρχος έ.ά.
Τόν Μάρτιο τού 1994 συνάντησα τόν Γέροντα Παϊσιο βαριά άρρωστο, στό μοναστήρι τής Σουρωτής, έξω από τήν Θεσσαλονίκη. Συγκινήθηκα, όταν μού έπιασε τό χέρι, καί παρά τήν κρισιμότητα τής καταστάσεώς του, μού είπε τά ακόλουθα.
" Εσύ δέν πρέπει νά στενοχωριέσαι καί νά φοβάσαι τήν Τουρκία. Η Τουρκία θά διαλυθεί, καί μάλιστα θά τήν διαλύσουν οί ίδιοι οί σύμμαχοί της.
Η Βοσνία θά γίνει μουσουλμανικό κράτος ( εκείνη τήν εποχή σημειωτέον δέν υπήρχε τέτοιο κράτος ), αλλά αυτό θά στραφεί εναντίον τους, γιατί θά δημιουργηθεί καί Κουρδικό κράτος μέσα στήν καρδιά τής Τουρκίας..."
Ο Γέροντας τότε, βλέποντας με προβληματισμένο μέ αυτά πού άκουγα, μού ξαναλέει.
" Οπως ξέρεις, εγώ δέν διαβάζω εφημερίδες, αλλά αυτά τά μαθαίνω από "αλλού..." { Α΄}
Καραφεϊζης Βασίλειος, ταξίαρχος έ.ά. , Διδυμότειχο Έβρου
Στίς 10 Ιανουαρίου 1992 έλαβε χώρα ή παρακάτω συνομιλία μου μέ τόν π. Παϊσιο.
-- Γέροντα, πώς βλέπετε τήν διάλυση τής Γιουγκοσλαβίας;
-- Έ, καλό θά βγεί γιά τήν Ελλάδα.
-- Τί θά γίνει όμως μέ τό λεγόμενο " μουσουλμανικό τόξο; "
-- Καί από αυτό, καλό θά βγεί...
Επειδή όμως δέν κατάλαβα τί εννοούσε, μού εξήγησε καί μού είπε.
-- Ο διάβολος επιθυμεί τήν καταστροφή κάθε ανθρώπου. Ο Θεός όμως δέν τόν αφήνει ανεξέλεγκτο αλλά τού επιτρέπει μέχρι ενός ορισμένου σημείου. Καί τό κάνει αυτό γιατί προγνωρίζει ότι από αυτό τό κακό, θά προκύψει καί κάτι καλό.
Η Τουρκία θά χάσει τούς συμμάχους της, ακόμη καί τούς πατροπαράδοτους φίλους της, τούς Γερμανούς...
Μού είπε ακόμη, ότι στήν Ιταλία θά παρουσιασθεί ένας πολιτικός τύπου Μουσολίνι, καί στήν Γερμανία ένας νέος Χίτλερ, καί ότι ή ΕΟΚ θά διαλυθεί !...
Η ΕΟΚ ( Ε.Ε. σήμερα ), δέν έχει καμμιά ομοιότητα μέ τήν Αμερική. Η Αμερική μοιάζει μέ έναν αργαλειό, πού αφομοιώνει όλα τά κουρέλια καί όλες τίς χώρες... { Α΄}
Γεώργιος Γιάννου, αξιωματικός Πολεμικής Αεροπορίας.
Τήν άνοιξη τού 1987 επισκέφθηκα τόν γέροντα Παϊσιο στό κελλί του, στήν Παναγούδα. Προβληματισμένος, τόν ρώτησα άν θά γινόταν πόλεμος μέ τήν Τουρκία καί μού είπε, ότι
.... όταν θά δούμε τήν Ελλάδα νά παίρνει τήν πρεσβεία της από τήν Τουρκία, καί ή Τουρκία νά παίρνει τήν πρεσβεία της από τήν Αθήνα, τότε θά πρέπει νά πούμε " Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς...
Νικόλαος Μάρτης, πρώην Υπουργός, καί συγγραφέας τού βιβλίου
" Η πλαστογράφηση τής Ιστορίας τής Μακεδονίας "
Η πρώτη πληροφορία μου γιά τόν Γέροντα ήλθε μιά Κυριακή, στήν εκκλησία τής Αγίας Αικατερίνης στήν Αθήνα, πού είναι μετόχι τής Μονής Σινά. Μετά τό τέλος τής ακολουθίας μέ περίμενε έξω, ό συνταξιούχος σήμερα Αρεοπαγίτης Εμμανουηλίδης, πρόεδρος τότε τού συλλόγου τών Δικαστών καί Εισαγγελέων " Φίλων τού Αγίου Ορους " .
Μού μετέφερε τίς ευχές καί τήν ευλογία τού Γέροντα γιά τόν αγώνα πού έκανα τότε γιά νά αποδειχτεί ή Ελληνικότητα τής Μακεδονίας.
Συζητώντας, μού ανέφερε μάλιστα δύο περιστατικά, εκ τών οποίων τό ένα είχε συμβεί μπροστά του όταν μ΄ έναν εφέτη φίλο του είχε συναντήσει τόν Γέροντα στό κελί του καί είχε αποκαλύψει στόν εφέτη κάποιες ιδιαίτερες σκέψεις του.
Τό δεύτερο, τό είχε ακούσει ό Εμμανουηλίδης όταν επισκεφθείς παλαιότερα τόν π.Παϊσιο άκουσε στό πλοιάριο πρός τήν Ουρανούπολη, από μία συντροφιά νέων ένα περίεργο περιστατικό.
Ενας δικηγόρος, πηγαίνοντας πρός τό καλύβι τού Γέροντα μέ έναν φίλο του υφηγητή τού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης , προσπάθησε νά ξεγελάσει τόν π.Παϊσιο κάνοντάς του τόν γιατρό, γιά νά δεί άν θά τό καταλάβει...
Μόλις έφθασαν καί άνοιξε τήν πόρτα του ό Γέροντας, απευθυνόμενος στόν δικηγόρο τού είπε,
--Δικηγόρε, τά ψέμματά σου στά δικαστήρια! Δέν δέχομαι ανθρώπους πού λένε ψέμματα.
Καί τόν έδιωξε!
Οταν συνάντησα τόν Γέροντα, βαρειά άρρωστο πιά στό μοναστήρι τής Σουρωτής, μέ μορφή ήρεμη πού ακτινοβολούσε, χάρηκε πολύ πού μέ είδε καί μού είπε,
-- Ακουσε νά σού πώ! Μάρτη μήνα έγινε ό Ευαγγελισμός τής Θεοτόκου. Μάρτη μήνα έγινε ή Επανάσταση τού 1821.
Δέν είναι τυχαίο, συνεπώς, ότι Μάρτης αγωνίζεται γιά τό θέμα τής Μακεδονίας! { Α΄}
One
who is humble is one who can admit his mistakes. Elder Paisios takes
this one step further and says its even better to be aware of our
weaknesses.
He says,
The
one who realizes his mistakes, has already progressed half way.
However, it is also very important for him to sense his weaknesses. It
is much better to be aware of our own weaknesses, than to struggle very
hard, while neglecting it.
Why
is this so important? Because when we know our weaknesses, then, we
have a chance of avoiding our mistakes. For example, if we have a
problem with drinking too much, we can stay away from activities that
encourage drinking. If we are prone to become argumentative then we can
avoid the friends or TV commentators that encourage this. Once we know
our weaknesses, we can arrange our life to avoid those situations where
our weakness leads us to mistakes.
Reference: Elder Paisios of the Holy Mountain, p 130
Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου
Παντού μπορείτε να σωθείτε. Η σωτηρία δεν εξαρτάται τόσο από τον τόπο και τις εξωτερικές συνθήκες, όσο από την εσωτερική διάθεση. Εάν υπάρχει πίστη ζωντανή, εάν δεν υπάρχουν αμαρτίες που μας χωρίζουν από τον Θεό και σβήνουν τον θειο ζήλο, όπως το νερό σβήνει την φωτιά, εάν η σχέση σας με την άγια μας Εκκλησία είναι σταθερή και βαθειά, εάν εκπληρώνετε όλα τα θρησκευτικά σας καθήκοντα, τότε βρίσκεσθε στον δρόμο της σωτηρίας. Σας μένει μόνο να προσέχετε και να διατηρείτε τον εαυτό σας στην θέση που βρίσκεσθε με την διαρκή ενθύμηση του Θεού, την μνήμη του θανάτου, την «συντετριμμένην και τεταπεινωμένην καρδίαν».
Έχοντας μια τέτοια εσωτερική διάθεση μπορείτε να σωθείτε είτε εντός της μονής είτε έκτος αυτής. Γενικά οι προϋποθέσεις της σωτηρίας είναι καλύτερες εντός της μονής. Αλλά εάν είναι καλύτερες ειδικά για σας, αυτό κάποιος άλλος μπορεί να σας το πει, όχι εγώ. Ο Κύριος είναι κοντά μας. Όλους μας αγαπά και θέλει όλοι να σωθούν. Δεν θα παραθεωρήσει και την δική σας προσευχή. Μόνο να προσεύχεσθε ταπεινά και προσεκτικά».
«Γνωρίζετε ασφαλώς πως σώζεται μια ψυχή. Σας περιγράφω κι εγώ τον τρόπο:
Προηγείται ο φόβος του Θεού. Όταν κυριαρχεί μέσα στην ψυχή σαν καλός οικοδεσπότης, όλα τα ταχτοποιεί. Υπάρχει μέσα σας; Ευχαριστήστε θερμά τον Θεό και διατηρήστε τον. Δεν υπάρχει; Εξετάστε το γιατί. Φροντίστε σύντομα να τον εγκαταστήσετε μέσα σας, κυρίαρχο και δεσπότη.
Από τον φόβο του Θεού, γεννιέται σαν πρώτο τέκνο «το συντετριμμένον πνεύμα και η συντετριμμένη και τεταπεινωμένη καρδία» (πρβλ. Ψαλμ. 50, 19).
Για να ενισχυθεί ο φόβος του Θεού, πρέπει να διατηρούμε αδιάλειπτα την μνήμη του θανάτου και της μελλούσης κρίσεως. Μόλις ξυπνήσετε το πρωί, επικαλεσθείτε την μνήμη αυτή όλη την ήμερα. Συνεργασθήτε μαζί της σαν να είναι ο πρώτος σύμβουλός σας.
Προσθέστε σ' αυτά την συναίσθηση της παρουσίας του Κυρίου, που βρίσκεται διαρκώς κοντά σας και γνωρίζει τις πιό μυστικές σκέψεις και πράξεις σας.
Όταν η τριάδα αυτή, ο φόβος δηλαδή του Θεού, η μνήμη του θανάτου και της κρίσεως, και η συναίσθησης της παρουσίας του Κυρίου, εγκατασταθεί στην καρδιά σας, τότε θ' ανάβλυση μόνη της η αδιάλειπτη επίκλησης του σωτήρα Χριστού, τότε το έργο της σωτηρίας σας βρίσκεται σε πρόοδο. Όταν όμως απουσιάζει, τότε πρέπει ν' ανησυχήσετε και ν' αναζητήσετε την αιτία. Γιατί τότε οι οποιεσδήποτε άλλες προσπάθειες σας είναι ασήμαντες και μάταιες».
«Είναι πολύ καλό να έχετε αγώνα. Εάν σταματήσει θα είναι συμφορά. Εάν ο ζήλος χαλαρώσει και δεν λαμβάνετε κανένα μέσο για την ενίσχυση του, τότε θα σβήσει εντελώς, όπως το καντήλι που του λείπει το λάδι.
Εφ' όσον λοιπόν πραγματικά ενδιαφέρεσθε για την σωτηρία σας, μην παραμένετε στην απραξία. Συγκεντρωθείτε στον εαυτό σας και σκεφτείτε όλες τις αφυπνιστικές χριστιανικές αλήθειες, αρχίζοντας από την δημιουργία του κόσμου και τελειώνοντας με την φοβερή ήμερα της Κρίσεως. Σκεφτείτε ότι η ζωή σας θα συνεχισθεί σε μια αμετάβλητη αιωνιότητα είτε μακάρια είτε ζοφερή. Προσευχηθείτε στον πανταχού παρόντα Κύριο να ξυπνήσει την ψυχή σας από τον επικίνδυνο ύπνο και λήθαργο.
Ο Κύριος να σας σώσει. Ο Κύριος να σας σώσει. Ο Κύριος να σας σώσει. Δεν μπορούμε να κοιμόμαστε, όταν τριγύρω μας βρίσκονται φθονεροί εχθροί που ζητούν να μας εξολοθρεύσουν».
Γίνεται το πρόσωπο του ανθρώπου κόκκινο ως φως και χαροποιό. Το σώμα του θερμαίνεται, και απομακρύνεται από αυτό κάθε φόβος και κάθε συστολή, και γίνεται ως εκστατικός. Και η δύναμη η οποία περιορίζει το νου απουσιάζει και γίνεται ως μωρός. Νομίζει το φοβερό θάνατο ως χαρά. Η Θεωρία του νου του δεν σταματά καθόλου να θυμάται τα ουράνια πράγματα, και χωρίς να βρίσκεται στους ουρανούς, μιλά σα να είναι εκεί, χωρίς να βλέπεται από κανένα. Η φυσική του γνώση και όραση ξεφεύγουν από αυτόν, και δεν αισθάνεται την κίνησή του, με την οποία ενεργεί με αισθητό τρόπο στα πράγματα. Επειδή αν και φαίνεται ότι κάνει κάτι, δεν το αισθάνεται καθόλου, αφού έχει τα νου του μετέωρο στην θεωρία. Η διάνοιά του είναι σαν να βρίσκεται με κάποιον άλλο και να συνομιλεί μαζί του.
Οσίου Ισαάκ του Σύρου. Λόγος ΚΔ'. σελ. 127
«Επί τέλους η ευλογημένη ώρα ήθε. Παρά τις πολλές μου αντιρρήσεις βρίσκομαι μπροστά στον πνευματικό. Δεν ξέρω πώς νιώθω. Οπωσδήποτε αμήχανα. Ένας κρύος ίδρώτας περιλούζει ολόκληρο το σώμα μου. Είπα να ζητήσω συγγνώμη και να φύγω. Σκέφτηκα όμως πως για να φθάσω εδώ έκανα μεγάλη προσπάθεια Δε θα γίνει του Σατανά, είπα.
Ο πνευματικός είδε την αμηχανία μου. Κατάλαβε. Μην ανησυχείς, παιδί μου, μου είπε. Εδώ που ήλθες θα ανακουφισθείς. Το φορτίο σου θα ελαφρώσει. Να θεωρείς τον εαυτό σου ευτυχή γι' αυτή σου την απόφαση.Θα το διαπιστώσεις, άλλωστε, γι' αυτό δε χρειάζεται να χρονοτριβούμε.
Πήρα θάρρος. Η μορφή του με ενέπνεε. Χωρίς να το καταλάβω δέθηκα μαζί του. Νόμισα προς στιγμή ότι γνωριζόμαστε χρόνια.Τον ένιωσα πιο κοντά από κάθε άλλο γνωστό καί φίλο μου. Απ' εκείνη τη στιγμή έγινε ο πατέρας μου. Τώρα, είπα, μπορώ να μιλήσω ελεύθερα Η γλώσσα μου λύθηκε. Πήρα θάρρος. Πατέρα μου, είπα, πολύ καιρό ζητούσα αυτή τη στιγμή. Ο Θεός μου τη χάρισε.
Μιλήστε μου. Πέστε μου για το μυστήριο που λυτρώνει. Πέστε μου αν ο Θεός μπορεί να συγχωρήσει καί τα δικά μου αμαρτήματα Διαβεβαιώστε με ότι στο χώρο της Αγίας μας Εκκλησίας υπάρχει μια γωνιά καί για μένα. Θέλω να λυτρωθώ.Βοηθήστε με. Θα κάνω αυτό που θα μου πείτε.
Ο πνευματικός κατάλαβε. Είχε μπροστά του ένα νέο άνθρωπο με πλήρη συναίσθηση. Μια ψυχή που ζητούσε τη λύτρωση. Ένα πρόβατο απολωλός.
Απολωλώς είναι ο κάθε άνθρωπος που ζει μακριά από τη Χάρη του Θεού.Είχε όμως κοντά του έναν άνθρωπο με πλήρη επίγνωση.Ήξερε τι έκανε καί τι ήθελε. Δεν ήταν αυτά συγκινήσεις της στιγμής. Είχε την απόφαση να προσεγγίσει τον πνευματικό. Καί τώρα ήρθε η ώρα της χάριτος. Μια ώρα που την εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο.
Καί μετά απ' αυτά ο πνευματικός άρχισε να ομιλεί. Μίλησε στη μετανιωμένη ψυχή για την αγάπη του Θεού. Είπε για τη χαρά του ουρανού κατά τη σημερινή αυτή ήμέρα .«Χαρά έσται εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκ. 15, 7). Υπενθύμισε ότι ο Θεός συγχώρεσε το ληστή, την πόρνη, τον τελώνη, τον αρνητή μαθητή του. Είπε πολλά.
Καί η μετανιωμένη ψυχή μου άκουγε. Δε μιλούσε. Άκουγε από τον πνευματικό ότι ο Θεός είναι οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και αληθινός (Ψαλμ 102) καί ότι η αγκαλιά του Θεού είναι ανοικτή και περιμένει. Άκουγε σιωπηλά χύνοντας δάκρυα, πολλά δάκρυα.
Κατόπιν άρχισα συγκλονισμένος να εξαγορεύω τις αμαρτίες μου.Ήταν η σειρά του πνευματικού να ακούσει προσεκτικά. Τα λόγια πνίγονταν από τα δάκρυα. Τα δάκρυα της συντριβής. Τα δάκρυα της μετανοίας.
Τα δάκρυα αυτά έγιναν αφορμή να μου διηγηθεί ο πνευματικός την παρακάτω πολύ διδακτική ιστορία:
«Κάποτε ο Θεός έστειλε τον Άγγελο του εδώ κάτω στη γη με την εντολή να του φέρει ο, τι πολυτιμότερο εύρισκε. Και ο άγγελος βρέθηκε σε μια μάχη. Πήρε μια σταγόνα αίμα από το στρατιώτη που υπερασπιζόταν την πατρίδα του και την πίστη του και το μετέφερε στο Θεό Πατέρα. Και ο Θεός του είπε: είναι πράγματι πολύτιμο το αίμα που χύνει κανείς υπερασπίζοντας πίστη και πατρίδα. Αλλά δεν είναι αυτό που θέλω. Κατόπιν ο Άγγελος κατέβηκε στη γη και πλησίασε έναν τίμιο οικογενειάρχη που έσκαβε σ' ένα αμπέλι, για να θρέψει τη φαμελιά του. Πήρε μια σταγόνα από τον ίδρώτα του και την πήγε στο Θεό. Και ο Κύριος του είπε: είναι ο ίδρώτας που χύνει κανείς για την οικογένειά του πολύτιμος, άλλά δεν είναι αυτό που θέλω.Πολλές φορές επανέλαβε ο άγγελος το ίδιο έργο φέρνοντας από τη γη ο, τι πολύτιμο, κατά τη γνώμη του, εύρισκε, χωρίς να ευαρεστήσει το Θεό.
Την τελευταία φορά βρέθηκε σε κάποια έρημο. Άκουσε αναστεναγμούς. Πλησίασε το βράχο. Βλέπει εκεί έναν ασκητή. Έκλαιγε με λυγμούς. Κατηγορούσε τον εαυτό του. Παίρνει τότε ένα δάκρυ και το μεταφέρει στο Θεό. Και ευαρεστήθηκε ο Κύριος. Ήταν αυτό που ζητούσε».
Όταν τελείωσε την ιστορία, μου είπε:
-Τα πολύτιμα δάκρυα που χύνεις είναι αυτά που θέλει ο Θεός. Όχι μόνο από σένα, αλλά και από μένα και από κάθε αμαρτωλό. Και, αφού διάβασε τη συγχωρητική ευχή, έφυγα, αφήνοντας στο εξομολογητάρι του πνευματικού τον «παλαιόν άνθρωπον» (Εφεσ. 4, 22).
Και ο πνευματικός συνέχισε το ιερό του έργο. Δε λησμόνησε όμως να βάλει μόνιμα στο κομβοσχοίνι του τη μετανιωμένη ψυχή που ο Θεός του εμπιστεύθηκε».
