Πικρά παραπονιέσαι που δεν έχεις παιδιά. Παραπονιέσαι για τον άνδρα σου, που τον θεωρείς υπαίτιο. Και ακόμα τολμάς να παραπονεθείς και για τον Δημιουργό σου. Μην αμαρτάνεις φορτώνοντας την ψυχή σου, αλλά υποτάξου στο θέλημα του Θεού. Διότι ο θεός είναι η αιτία των παιδιών, ενώ οι γαμήλιοι σύντροφοι είναι μόνο τα κανάλια μέσω των οποίων εμφανίζονται τα παιδιά στον κόσμο κατά την πρόνοια του Θεού και κατά το στοργικό θέλημά του.Εξερεύνησε λοιπόν και εσύ την καρδιά σου και την καρδιά τον άνδρα σου και κοιτάξτε και οι δύο εάν σε κάτι αμαρτήσατε μπροστά στον Κύριο. Εάν δεν βρείτε κανένα φταίξιμο σε σας τότε αναμφίβολα είναι το θέλημα του Θεού, να μην έχετε δικά σας παιδιά, ώστε να αγκαλιάσετε ξένα ορφανά σαν να ήταν δικά σας παιδιά που είναι μεγάλο έργο μπροστά στον Κύριο.
Ακόμα ζει ανάμεσά μας μια σημαντική κυρία, η οποία δεν έχει δικά της παιδιά, αλλά η οποία από την αρχή του πολέμου μάζευε εκατοντάδες ορφανά χωρίς πατέρα και μητέρα και τα φρόντιζε και σπούδαζε σαν να ήταν τα δικά της παιδιά. Κάποια φορά μου ομολόγησε: «Στη ζωή μου ποτέ δεν αγαπούσα τίποτα τόσο πολύ όσο τα παιδιά. Όταν μικρό κορίτσι επιθυμούσα να παντρευτώ γρήγορα για να αποκτήσω μόνο και μόνο παιδιά, και μάλιστα όσα περισσότερα μπορούσα. Ὀμως αυτό δεν μου δόθηκε. Δύο φορές παντρεύτηκα, όμως δικά μου παιδιά δεν απέκτησα. Αλλά ο Θεός εκατό φορές παραπάνω εκπλήρωσε την επιθυμία μου για παιδιά. Μου δώρισε έως τώρα περίπου χίλια παιδιά. Και τώρα στα γεράματά μου αμέριστα χαίρομαι επειδή ο Δημιουργός δεν μου έδωσε παιδιά εκ κοιλίας μου. Αφού αν είχα δύο, τρία ακόμα και δέκα δικά μου παιδιά, θα ασχολιόμουν με αυτά μια ζωή ολόκληρη, οπότε θα έχανα την ικανοποίηση και την ευτυχία να ονομάσω χίλια παιδιά άλλων δικά μου. Δόξα στον αγαπημένο Θεό για αυτό!»
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: Δεν φτάνει μόνο η πίστη σ. 286—288
