«Ἀλλιῶς πιστεύει ὁ πιστός, ἀλλιῶς ὁ ἄπιστος»

«ΑΛΛΙΩΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ Ο ΠΙΣΤΟΣ, ΑΛΛΙΩΣ Ο ΑΠΙΣΤΟΣ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ»

τοῦ παμμακαρίστου πυρσοῦ τῆς οἰκουμένης Ἁγίου ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ,

τοῦ κήρυκος τῆς μετανοίας καί ἐλεημοσύνης

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

Ὀνομάζεται μυστήριον, διότι δέν πιστεύομεν ὅσα βλέπομεν, ἀλλά, ἄλλα βλέπομεν καί ἄλλα πιστεύομεν. Δηλαδή τέτοια εἶναι ἡ φύσις τῶν μυστηρίων μας. Ἀλλιῶς λοιπόν διάκειμαι πρός αὐτά ἐγώ καί ἀλλιῶς ὁ ἄπιστος.

• Ἀκούω ἐγώ ὅτι ἐσταυρώθη ὁ Χριστός καί ἀμέσως θαυμάζω τήν φιλανθρωπίαν Του. Τό ἀκούει καί ὁ ἄπιστος καί τό νομίζει ἀσθένειαν.
• Ἀκούω ὅτι ἔγινε δοῦλος καί θαυμάζω τήν φροντίδα Του - τό ἀκούει ἐκεῖνος καί τό θεωρεῖ ἀτιμία.
• Ἀκούω ὅτι ἀπέθανε καί ἐκπλήττομαι διά τήν δύναμίν Του, διότι, ἄν καί ἀπέθανε, δέν κατεκρατήθη, ἄλλα καί κατήργησε τόν θάνατον. Ἀκούει ὁ ἄπιστος καί ὑποπτεύεται ἀδυναμίαν.
• Ὁ ἄπιστος, ὅταν ἄκουῃ Ἀνάστασιν, ἰσχυρίζεται ὅτι τό πράγμα εἶναι μῦθος, ἐγώ ὅμως παρεδέχθην τάς ἀποδείξεις ἐκ τῆς πραγματικότητος καί προσκυνῶ τήν οἰκονομίαν τοῦ Θεοῦ.
• Ἐκεῖνος, ὅταν ἀκούῃ λουτρόν, νομίζει ἁπλῶς ὕδωρ, ἐγώ ὅμως βλέπω ὄχι ἁπλῶς αὐτό πού φαίνεται, ἀλλά τόν καθαρισμόν τῆς ψυχῆς διά τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
• Ὁ ἄπιστος νομίζει ὅτι τό σῶμα μου μόνον ἔχει λουσθῆ, ἐγώ ὅμως πιστεύω ὅτι καί ἡ ψυχή γίνεται καθαρά καί ἁγία, καί σκέπτομαι τόν τάφον, τήν Ἀνάστασιν, τόν ἁγιασμόν, τήν δικαιοσύνην, τήν ἀπολύτρωσιν, τήν υἱοθεσίαν, τήν κληρονομίαν, τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, τήν χορήγησιν τοῦ Πνεύματος. Διότι δέν κρίνω τά φαινόμενα κατ' ὄψιν, ἀλλά μέ τούς ὀφθαλμούς τῆς διανοίας.
• Ἀκούω τήν ἔκφρασιν «Σῶμα Χριστοῦ». Ἀλλιῶς ἐγώ τήν καταλαβαίνω καί ἀλλιῶς ὁ ἄπιστος. Λέγει ὁ μακάριος Παῦλος, «ἰδού, σᾶς λέγω ἕν μυστήριον ὅλοι δέν θά ἀποθάνωμεν μέν, ἀλλά ὅλοι θά μεταβληθῶμεν» (Α' Κορ. 15, 51)