Τά χέρια τοῦ ἱερέα στή ζωή μας.

Ὅταν ἔμπαινε στό Ναό τῆς Ἱερουσαλήμ ἡ Παναγία μας, κρατῶντας στήν ἀγκαλιά της βρέφος 40 ἡμερῶν τόν Ἰησοῦ, μαζί μέ τίς ἄλλες μητέρες πού ἔρχονταν ἐκεῖ γιά νά καθαριστοῦν μετά τόν τοκετό καί νά παρουσιάσουν τά πρωτότοκά τους παιδιά, κανένας δέν μποροῦσε νά διακρίνει κάτι τό ξεχωριστό σ' αὐτό τό παιδί! Μόνο ἕνας, ὁ πρεσβύτης Συμεών, εἰδοποιημένος ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἔτρεξε νά ὑποδεχτεῖ Ἐκεῖνον πού τόσα χρόνια περίμενε πρῶτα νά δεῖ μέ τά σωματικά του μάτια κι ἔπειτα νά πεθάνει...

Ἡ πολυπόθητη στιγμή εἶχε φτάσει! Πῆρε στά χέρια του τό βρέφος, τόν Ἰησοῦ, καί ζήτησε ἀπό τό Θεό τώρα πιά νά πεθάνει, ἀφοῦ εἶδαν τά μάτια του τό σωτῆρα ὅλου τοῦ κόσμου, τό Χριστό!

Κι αὐτή ἡ συγκλονιστική στιγμή ζωντανεύει στό διάβα τῶν αἰώνων κάθε φορά πού ἕνα ἀντρόγυνο φέρνει στό Ναό τό νεογέννητο παιδί της, γιά νά "σαραντίσει" ὅπως λέμε, γιά νά διαβάσει, δηλαδή, ὁ ἱερέας εἰδικές εὐχές στή μητέρα τοῦ παιδιοῦ καί νά πιάσει στά χέρια του, ὅπως καί τότε ὁ Πρεσβύτης Συμεών, τό μικρό παιδί...

Στά χέρια τοῦ Ἱερέα! Ἀλήθεια, ἔχετε ποτέ ἀναρωτηθεῖ πόσο μεγάλη σχέση ἔχει ἡ ζωή μας μέ τά χέρια τοῦ ἱερέα; Ἡ πρώτη ἔξοδος τοῦ νεογέννητου παιδιοῦ ἀπό τό σπίτι του γίνεται τήν ἡμέρα τοῦ σαραντισμοῦ. Τό παιδί μας κάνει τήν πρώτη ἐπίσκεψή του στό σπίτι τοῦ Οὐράνιου Πατέρα Του! Ἐκεῖ θά τό πρωτοπιάσει ὁ ἱερέας στά χέρια του καί θά τό ὁδηγήσει στόν πρῶτο του ἐκκλησιασμό. Θά τό βάλει μπροστά στίς εἰκόνες τοῦ τέμπλου, μετά μέσα στό Ἱερό Βῆμα, ἄν εἶναι ἀγόρι. Θά ἐκφωνήσει τά λόγια τοῦ Συμεών "Νῦν ἀπολύεις με Δέσποτα" καί θά τό παραδώσει στή μητέρα του.

Ἀργότερα, πάλι θά φέρει ἡ μητέρα τό παιδί στό Ναό. Τώρα γιά τή βάφτισή του, τή δεύτερη γέννα του ἀπό τήν κολυμβήθρα, τήν κοιλιά τῆς ἄλλης Μάνας, τῆς Ἐκκλησίας! Πάλι θά πιάσει στά χέρια του τό παιδί ὁ ἱερέας, νά τό ἀλείψει μέ λάδι ἀρχικά, νά τό βαπτίσει στό νερό, νά τό ντύσει, νά τό κουρέψει, νά τό χρίσει, τέλος, μέ τό ἅγιο Χρίσμα, δίνοντάς του τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀναδεικνύοντάς το γνήσιο παιδί τῆς Ἐκκλησίας.

Στή συνέχεια, ὄχι μόνο τρεῖς φορές, ὅπως πολύ λανθασμένα πιστεύουν καί κάνουν μερικοί, ἀλλά πολλές φορές, πάλι ἔχοντας στό χέρι του τή λαβίδα θά τοῦ μεταδίδει τή θεϊκή τροφή... Τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ κι ὄχι τό μελάκι ἤ τό χρυσό δοντάκι, ὅπως πάλι ἐντελῶς ἀνόητα λένε κάποιοι στά παιδιά, ἀλλά τόν ἴδιο τό Χριστό, ὁλοζώντανο, θά βάζει μέ τό τίμιο χέρι του ὁ ἱερέας στό στόμα τοῦ παιδιοῦ, γιά νά συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες του καί νά ζεῖ αἰώνια! Γιατί τέτοια εἶναι αὐτή ἡ ζωή, ἡ νέα ζωή πού πῆρε μέ τό βάπτισμα, αἰώνια! Χωρίς τέλος, χωρίς ἡμερομηνία λήξεως!

Κι ὅσο θά μεγαλώνει θά τό μάθει ὁ νονός ἤ ἡ νονά του, ὅτι ὅταν θά λερώσει μέ τίς ἁμαρτίες, τίς κακίες, τίς ζήλειες, τά ψέματα, τίς κλεψιές, τῆς ψυχῆς τό λευκό φόρεμα, πού ἀπέκτησε μέ τή Βάπτισή του, τότε πάλι θά τρέξει στόν ἱερέα! Γιά νά τοῦ ὁμολογήσει τά σφάλματά του, μέ εἰλικρίνεια καί μετάνοια πραγματική, γιά ν'ἁπλώσει πάλι κι ἐκεῖνος μετά μέ τό χέρι του τό πετραχῆλι πάνω του, νά τοῦ διαβάσει τή συγχωρητική εὐχή, νά τόν σκεπάσει ὁλόκληρο ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ!

Ὅταν ἔρθει ἡ εὐλογημένη ὥρα τοῦ γάμου, πάλι ὁ ἱερέας θά πιάσει τά χέρια τῶν νέων πιά κι ὤριμων παιδιῶν μας, θά τά εὐλογήσει ἐξ ὀνόματος τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ, Ἐκείνου πού φέρνει τόν ἕνα στόν ἄλλο κοντά καί ἑνώνει τά διαιρεμένα καί θά τά ἑνώσει σφιχτά, τόσο σφιχτά, ὥστε κανένας νά μήν μπορεῖ νά μπεῖ ἀνάμεσά τους, κανένας νά μήν μπορεῖ νά χωρίσει αὐτό τό ἀντρόγυνο. Μέ τά χέρια του πάλι θά στεφανώσει τό γαμπρό καί τή νύφη, γιά τόν ἀγώνα πού ἔκαναν νά φθάσουν ἁγνοί μέχρι τό γάμο, θά τούς δώσει ἀργότερα νά πιοῦν κρασί ἀπό τό κοινό ποτήρι, μέ τά χέρια του ὕστερα θά τούς σύρει στό χορό τοῦ Ἠσα¾α, στό χορό τῆς γαμήλιας χαρᾶς! Καί λίγο πρίν τελειώσει τό μυστήριο τοῦ γάμου, πάλι μέ τά χέρια του θ'ἀναλάβει τά στέφανά τους καί θά χωρίσει τά χέρια τους, βάζοντας ἀνάμεσά τους τό Εὐαγγέλιο, δείχνοντάς τους ταυτογχρόνως, ὅτι μόνο ἄν ὁ Χριστός παραμένει ἀνάμεσά τους κι ἀγωνιστοῦν γιά νά ἐφαρμόζουν ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ζωῆς τους τό λόγο Του, θ' ἀξιωθοῦν νά πάρουν καί τά στεφάνια τοῦ Παραδείσου, τή μεγάλη κείνη ἡμέρα καί τήν ἐπιφανή!

Κι ἄν τό παιδί μας δέν πάρει τό δρόμο τοῦ γάμου κι ἀποφασίσει νά ἀφιερωθεῖ "ψυχῇ τε καί σώματι" στό Θεό, τότε πάλι στά χέρια τοῦ Ἱερέα θά δώσει τρεῖς φορές τό ψαλίδι γιά τόν κείρει μοναχό! Τά χέρια τοῦ ἱερέα θά τόν ντύσουν τά μοναχικά ἐνδύματα! Κι ἄν προχωρήσει καί στήν ἱερωσύνη, τά χέρια τοῦ Ἀρχιερέα τώρα θά τοῦ μεταδώσουν τή Χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, πού θεραπεύει τά ἀσθενῆ καί τά ἐλλείποντα ἀναπληρώνει! Θά τόν ντύσουν τά ἱερατικά ἄμφια, θά τοῦ παραδώσουν στά δικά του χέρια τήν "καλήν παρακαταθήκην", τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού θά τοῦ ζητήσει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός τήν ἡμέρα τῆς δευτέρας Παρουσίας Του!

Τέλος, ὅταν θά ἔρθει ἡ ὥρα νά κλείσουμε κι ἐμεῖς τά μάτια μας ἐδῶ στή γῆ καί νά τ'ἀνοίξουμε στήν ἄλλη ζωή, στήν ποθεινή μας πατρίδα, πάλι ὁ ἱερέας θά πάρει μέ τά χέρια του τό χῶμα νά ραντίσει τό ἄψυχο πιά σῶμα μας, λέγοντας τά λόγια τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ "γῆ εἶ καί εἰς γῆν ἀπελεύσῃ", χῶμα εἶσαι δηλαδή καί πάλι στό χῶμα γυρνᾶς, θά ρίξει πάνω μας τό λάδι ἤ τό κρασί καί θά βάλει στό στόμα μας ἕναν κέρινο μικρό σταυρό, γιά νά βρεθεῖ στά χείλη μας ἡ καλή ἀπολογία ὅταν θά συναντήσουμε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό...

Πόσο μεγάλη στ' ἀλήθεια σημασία δέν ἔχουν γιά τή ζωή μας, καί τήν ἐδῶ καί τήν πέρα τοῦ τάφου, τά χέρια τοῦ Ἱερέα! Γι'αὐτό νά τά φιλοῦμε εὐλαβικά! Νά τά ἀσπαζόμαστε ἀναλογιζόμενοι κάθε φορά τά πάρα πολλά πού χρωστοῦμε σ'αὐτά τά χέρια!

Καί νά προσευχόμαστε γιά τούς ἱερεῖς μας καί γιά τούς ἀρχιερεῖς μας ἀδελφοί! Ὅπως κι ἐκεῖνοι ὑψώνουν νύχτα καί ἡμέρα τά χέρια τους στίς δικές τους προσευχές καί μεταφέρουν τίς προσευχές μας στό Θεό, τά αἰτήματά μας, τά βάσανά μας, τά προβλήματά μας, τό καθετί πού μᾶς ἀπασχολεῖ, ἔτσι κι ἐμεῖς νά μήν ξεχνᾶμε νά ζητᾶμε γι'αὐτούς τό φωτισμό, τή δύναμη, τή χάρη, τήν προστασία τοῦ Θεοῦ... Γιατί μεγάλο ἔργο καί βαρύ ἀναλογεῖ στόν καθένα τους!

Κι ἀκόμη, νά προσευχόμαστε ν' ἀναδεικνύει κι ἄλλους ἐργάτες στόν ἀμπελώνα Του ὁ Κύριός μας, γιατί ὁ θερισμός εἶναι πολύς καί οἱ ἐργάτες ὀλίγοι! Γιατί οἱ χῶρες εἶναι ἕτοιμες γιά θερισμό, γιατί διψᾶνε οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων γιά Χριστό, γιατί κι ἄλλα πρόβατα ἔχει, πού δέν ἔχουν ἀκόμη ποιμένα, γιατί εἶναι ἕτοιμο τό δεῖπνο Του στή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν καί πρέπει νά γεμίσουν ὅλες οἱ θέσεις!

+Ἀρχιμ. Καλλίνικος Μαυρολέων
2.2.2000