Ιερά Μονή Παναγίας του Κύκκου, Κύπρος ( Video )

Να διαβάζεις Καινή Διαθήκη και βίους Αγίων ( Αγιος Πορφύριος )

- Αλήθεια, τι βιβλία διαβάζεις;

- Δεν έχω καμία ιδιαίτερη προτίμηση. Τα διαβάζω όλα.

- Βίους Αγίων διαβάζεις;

- Έχω διαβάσει πάρα πολλούς. Και μου αρέσουν πολύ!

- Να διαβάζεις όλους τους βίους των Αγίων. Εγώ τους έχω διαβάσει όλους και πολλούς τους έχω διαβάσει δύο και τρεις φορές. Και σαν μου τύχει κανείς, ευχαρίστως τους ξαναδιαβάζω. Από μικρό παιδί διάβαζα τους βίους των Αγίων και με βοήθησαν πάρα πολύ να γνωρίσω το Θεό και να έλθω πιο κοντά Του. Το ίδιο να κάνεις κι εσύ. Θα έχεις μεγάλο ψυχικό όφελος, γιατί σιγά- σιγά θα αρχίσεις να τους μιμείσαι. Το ίδιο να λες να κάνουν και οι άλλοι.

- Την Καινή Διαθήκη τη διαβάζεις;

- Την Καινή Διαθήκη δεν την έχω απλώς διαβάσει , αλλά την έχω μελετήσει και μάλιστα με πολλή προσοχή! Και συνεχώς κάνω επανάληψη.

- Σωστά πράττεις! Να τη διαβάζεις πολύ. Είναι πηγή ανεξάντλητη! Και όσο τη διαβάζεις ,τόσο περισσότερο υπεισέρχεσαι στη σοφία του Θεού! Να προσπαθείς κάθε βράδυ να διαβάζεις έστω μία σελίδα.

- Το ίδιο μου έχει υποδείξει να κάνω και ο πατήρ τάδε.

- Σε καθοδήγησε ορθά. Τις πράξεις των Αποστόλων τις διαβάζεις;

- Τις διαβάζω και μου αρέσουν πολύ. Εκεί που δεν τα πάω καθόλου καλά, είναι η Αποκάλυψη του Ιωάννου.

- Γιατί; Η Αποκάλυψις είναι όλο σοφία! Είναι το παν.

- Γιατί, όλο για «σφραγίδες» και «σαλπίσματα» ομιλεί και εγώ δεν τα πολυκαταλαβαίνω! Είναι πολύ δυσνόητα!

- Άμα τη διαβάσεις πολλές φορές και με πίστη στο Θεό, θα δεις πως η Θεία Χάρη θα σου τα φανερώνει όλα και θα σου φανούν, μετά, όλα πολύ εύκολα! Θα το διαπιστώσεις και μόνος σου πολύ γρήγορα. Η σοφία του Θεού δεν έρχεται μόνη της. Πρέπει εμείς να τη ζητήσουμε.

Διάβαζε λοιπόν. Διάβαζε όσο μπορείς την Αγία Γραφή και τους βίους των Αγίων. Αυτό σου συνιστώ.



Αγιος Πορφύριος

The way of love ( St. Nikodemos the Hagiorite )

Fear of torment is the way of a slave, desire of reward in the heavenly kingdom is the way of a hireling, but God's way is that of a son, through love.


St. Nikodemos the Hagiorite

Praying correctly.. ( St. John Chrysostom )

He who is able to pray correctly, even if he is the poorest of all people, is essentially the richest. And he who does not have proper prayer, is the poorest of all, even if he sits on a royal throne.

St. John Chrysostom

Συμβουλές ( Γέροντας Τύχων )

Πριν αρχίση τις συμβουλές του ο Γέροντας, είχε τυπικό να κάνη πρώτα προσευχή, να επικαλεσθή το "Αγιο Πνεύμα, για να τον φώτιση, και αυτό
συνιστούσε και στους άλλους. Έλεγε: «Ό Θεός άφησε το Άγιο Πνεύμα, για να μας φωτίζη. Αυτό είναι νοικοκύρης. Γι' αυτό και ή Εκκλησία μας αρχίζει με το Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας». Ενώ έλεγε αυτά για το Άγιο Πνεύμα, αλλοιωνόταν το πρόσωπο του, και πολλοί ευλαβείς άνθρωποι την έβλεπαν αυτή την αλλοίωση. Είπε γέρων:
- Κάποτε πήγε ένας μοναχός σ` ένα κελί που ήταν καθαρό, περιποιημένο, αρχοντικό επίσημο. Είπε: «Όπως είναι η καρδιά του Γέροντα έτσι είναι και το κελί του».
Πήγε σ` ένα άλλο που ήταν ακατάστατο, αραχνιασμένο κι άνω – κάτω. Είπε:
«Ο Γέροντας είναι καλός, ασχολείται συνέχεια με τα πνευματικά, και δεν έχει καθόλου καιρό για τα υλικά».
 
Ήταν αγαθός ο μοναχός αυτός και τα έβλεπε όλα όμορφα. Ότι είσαιαυτό
βλέπεις, ότι ζητάς αυτό βρίσκεις.


Γέροντας Τύχων

Hope in God ( St. Dorotheos of Gaza )

Keep away human thoughts and maintain your hope in God, Who does more than we think.

Hope in God will bring you comfort. Let the Lord help you, my child, through the prayers of His Saints.


St. Dorotheos of Gaza

Παράδεισος είναι η αγάπη του Χριστού ( Αγιος Πορφύριος )

Και ποιος είναι ο Παράδεισος; «Ο Χριστός», έλεγε ο Γέροντας. «Όταν αγαπάς τον Χριστό, τότε παρ’ όλη την αίσθηση της αμαρτωλότητος και των αδυναμιών σου έχεις τη βεβαιότητα ότι ξεπέρασες το θάνατο, γιατί βρίσκεσαι στην κοινωνία της αγάπης του Χριστού. Και να μας αξιώσει ο Θεός να δούμε το Πρόσωπο του Κυρίου και απ’ εδώ στη γη και απ’ εκεί, όπου θα πάμε».

Αγιος Πορφύριος

Ας ζήσουμε πνευματικά ( Γέροντας Παΐσιος )

«Ο Θεός επιτρέπει να γίνει τώρα ένα τράνταγμα γερό. 'Ερχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες... Να το πάρουμε στα σοβαρά, να ζήσουμε πνευματικά. Οι περιστάσεις μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να δουλέψουμε πνευματικά. Καλό όμως είναι να το κάνουμε χαρούμενα και προαιρετικά και όχι από θλίψεις, αναγκαστικά».



Γέροντας Παΐσιος

Let us always remember death ( St. Hesychius )

Let us always remember death, for from this remembrance is born in us the putting aside of all cares and vanities, the preservation of the mind and unceasing prayer, a healthy attitude toward the body and a loathing of sin, and, if the truth be told, almost every live and active virtue flows forth from it. Therefore, let us, if possible, do this work as uninterruptedly as our breathing is uninterrupted.



St. Hesychius

Όταν κάποιος πλανηθεί…

« Όταν κάποιος πλανεθεί, επειδή έχει πιστέψει απόλυτα στο λογισμό του, για να συνέλθει, δεν υπάρχει καμιά αυτόματη και θαυματουργική λύση. Για να θεραπευτεί πρέπει να κάνει τα εξής:
Πρώτο, το οποίο είναι η βάση και το κυριότερο, να συναισθανθεί πραγματικά την ελεεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει.
Αφού πρώτα συναισθανθεί, το δεύτερο είναι να μετανοήσει, να εξομολογηθεί και να μην ακούει ποτέ πια το δικό του λογισμό, αλλά τις υποδείξεις του πνευματικού του πατέρα.
Τρίτο, αφού συναισθάνθηκε την άθλια κατάστασή του, να ζητά συνεχώς δια της ευχής το έλεος του Θεού, για να τον ελεήσει ο Χριστός και να επανέλθει η χάρη Του.
Εγώ, άλλον θαυματουργικό τρόπο δε γνώρισα και ο καθένας μόνο με την ταπείνωση μπορεί να συνέλθει και να σωθεί. Μόνον η ταπείνωση σώζει. 


http://inpantanassis.blogspot.gr/2014/02/blog-post_7.html»

Power of Prayer ( Elder Joseph the Hesychast )

All the power of the soul is through prayer. And as the body strengthens, the foods and seasonings that they offer, our soul wants prayer, reading, spoken reason, to see an example and little by little it is awaken; With great simplicity to walk to find the purity of the soul. Simplicity is great happiness for the soul;


Elder Joseph the Hesychast

The temptations are not sleepy or tired (Elder Joseph Vatopaidi)

The temptations are not sleepy or tired! Although everything is beneficial in nature but are heavy and labored. Only when you open the eyes of the soul with diligence and humble spirit, are somehow bearable, even desirable.


Elder Joseph Vatopaidi 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Γεια σας ! Το όνομά μου είναι ο Ιησούς - ο Χριστός . Σου έστειλα το βιογραφικό μου, γιατί είμαι που επιδιώκουν να εφαρμόσουν για την κορυφαία εκτελεστική θέση στην καρδιά σας. Παρακαλούμε να εξετάσει τα διαπιστευτήριά μου , όπως αναφέρονται παρακάτω .


ΠΡΟΣΟΝΤΑ


Έχω δημιουργήσει τη γη και οι Ουρανοί ( Παροιμίες 3 , 19 )
Έχω δημιούργησε τον άνθρωπο από τη γη ( Γένεση 2 , 7 )
Του έδωσα την πνοή της ζωής ( Γένεση 2 , 7 )
Τον έχω εξαγοραστούν από την κατάρα του νόμου ( Γαλάτας 3 , 13 )

ΘΕΣΕΙΣ

Είχα μόνο έναν εργοδότη , (Λουκ. 2 , 49 )
Έχω λάβει μόνο το μεγαλύτερο συστάσεων (Ματθ. 3 , 15-17 )

ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

Μερικές από τις ικανότητές μου και εργασιακή εμπειρία περιλαμβάνει : την παροχή βοήθειας στους φτωχούς , θεραπεύοντας την προβληματική , αποκατάσταση της όρασης σε τυφλούς
Είμαι ένα εξαιρετικό Counsel ( Ησαΐας 9,06 )
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι έχω την εξουσία , την ικανότητα και τη δύναμη να καθαρίσει από τις αμαρτίες σας . (Ιωάννης 1 , 7-9 )

ΜΕΛΕΤΕΣ

Καλύπτουν το εύρος και τη διάρκεια όλης της γνώσης , της σοφίας και της γνώσης ( Παροιμίες 2 , 6 )
Μπορώ να αποκαλύψει ακόμη όλα τα μυστικά θαμμένα στην καρδιά σας ( Ψαλμοί 44 , 21 )


ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Ασχολήθηκα ενεργά στη Διάσκεψη ισχυρότερο όλων των Times ( Γένεση 1 , 29 )

Αναφορές
Όλους τους οπαδούς και πιστούς μου σε όλο τον κόσμο θα πιστοποιούν τις θεραπείες , η θεϊκή παρέμβαση , τα θαύματα , καθώς και για την απελευθέρωσή τους , τη μετατροπή τους και την υπερφυσική καθοδήγηση που έχουν λάβει από μένα .
Τώρα που έχετε έρθει στο τέλος του βιογραφικού μου , είμαι βέβαιος ότι είμαι ο μόνος υποψήφιος που διαθέτουν τις απαραίτητες πιστοποιήσεις για την πλήρωση της θέσης στην καρδιά σας . Πότε μπορώ να ξεκινήσω ; Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή ( Εβραίους 3 , 15 ) .

Saint Theophan the Recluse on how to prepare for prayer

To pray we must draw inward in such a way that both our heart and mind are absorbed in the content of the prayer. This means that we need to become very attentive to the actual words of the prayer and set aside all other thoughts.




He uses the analogy of sitting down to write a note, article or term paper. You do not just sit down and begin writing. First you need to gather your thoughts and get yourself in the mood for this task. This kind of preparation is even more necessary when you sit down for prayer.




He writes,

"So, Morning or evening, immediately before you begin to repeat your prayers, first stand for a while, sit for awhile, or walk a little. Try to steady your mind, then turn it away fro all worldly activities and objects."




Here is is asking that we set aside all the thoughts we may have running through our minds about the problems we are embroiled in, our concerns about activities of the day, or any disagreements we may of had with family or friends and so forth. We want to pull our mind away from all the cares that we face in this world, so it can be uplifted in our prayer to the invisible realm, heaven itself, where we find God who we are about to address.




He continues,

"After this, think of who He is, Him to whom you turn in prayer. Next, recollect who you are; who it is who is about to start this invocation to Him in prayer."




God is no less than your Creator and even more, as He created all that is visible and invisible! He is all powerful and has infinite love and patience for all His creation. He wants everyone to be in union with him and to love Him as He loves us. When preparing to share your time with Him, think about how you would prepare to go to meet a very important person who help you need on a project you are involved with. You have to focus on their needs and agenda so you can present your needs in a way that they will support it. Well, in prayer you are facing the most powerful entity known and you need to be focused on who He is. Saaint Theophan is reminding us that he is not our grandfather or some other like person. Be mindful of Who God is as you enter into prayer,




Next he says,

"Do this in such a way as to waken in your heart a feeling of humility and reverent awe because you are standing in the presence of God."




Reflect on what it means to stand in the presence of God. This is what you are doing in prayer.




Saint Theophan says further,

"When the heart is conscious and feels the need for prayer, then the attentive heart itself will not let your thoughts slide to other matters. It will force you to cry out to the Lord in your prayers. Most of all, be aware of your own helplessness: were it not for God, you would be lost. If someone who is doomed to disaster were to stand before the one person who, with a glance, could save him, would he look here and there for his salvation? No, he would fall down before him and beg mercy. So it will be, when you approach Him in prayer with an awareness of all-encompassing peril and the knowledge that on can save you but God."




To frequently we try to enter into prayer without preparing ourselves. We try and enter into it without proper care or thought. Then we rush to get it over with as if it were some routine obligation we need to fulfill.




He says,

"Without preparation, how can there be a gathering of thought and feeling in prayer? Without preparation, prayer proceeds shakily instead of firmly.... Such a careless attitude toward prayer is a crime, a serious one--- a capital one. Consider prayer the central labor of your life and hold it in the center of your heart. Address in its rightful role, not as a secondary function!"




Remember always that God is your helper. Be diligent in fulfilling your prayer rule and it will bring you great benefit when you properly prepare yourself for this effort. Work hard at it. You will find many forces working to discourage you .




Saint Theophan advises,

"Once experienced, pure prayer will draw you on and enliven your spiritual life, becoming you to more attentive, more difficult, and ever-deepening prayer."

Θαύματα του Αγίου Γερασίμου Ιορδανίτη

Ανάσταση νεκρού
Όταν ακόμα ήταν στη ζωή ο Άγιος Γεράσιμος ανάστησε ένα νεκρό. Πώς όμως έγινε το μεγάλο και παράδοξο αυτό θαύμα; Κάποτε κοιμήθηκε κάποιος μοναχός της Λαύρας και δεν το έμαθε ο Άγιος, που ήταν τότε ηγούμενος. Όταν κτύπησε το σήμαντρο για την κηδεία του, πήγε κι ο γέροντας στο ναό. Όταν είδε το λείψανο λυπήθηκε γιατί δεν τον αποχαιρέτισε, πριν φύγει από τη ζωή. Πήγε λοιπόν κοντά στο φέρετρο και λέγει στον πεθαμένο:
- Σήκω, αδελφέ, να αποχαιρετιστούμε.
Τότε ο νεκρός μοναχός αναστήθηκε, σηκώθηκε και αποχαιρέτισε τον Άγιο. Αυτός μετά του ξαναείπε:
- Κοιμήσου τώρα μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, οπότε θα σε αναστήσει ο Χριστός.
Πραγματικά ο μοναχός ξαναμπήκε στο νεκροκρέβατο και συνέχισε τον αιώνιο ύπνο του.
Αν σκεφτούμε ότι νεκρούς ανάστησε μόνο ο Χριστός, μερικοί απόστολοι και λίγοι άγιοι, θα καταλάβουμε σε ποια ύψη αγιότητας είχε φτάσει ο Άγιος Γεράσιμος.


Θεραπεία δωδεκάχρονου με ψηλό πυρετό
Μετά την κοίμηση του ο Άγιος Γεράσιμος ανακηρύχθηκε άγιος και έκανε θαύματα, από τα παλιά εκείνα χρόνια μέχρι και σήμερα. Πολλοί μάλιστα λένε ότι ο Άγιος άκουσε πολύ γρήγορα τις παρακλήσεις και τις προσευχές τους και τους έκανε καλά. Γι' αυτό από πολλούς ονομάζεται "Ο Άγιος Εξπρές". Ο Άγιος είναι πάντα ζωντανός, κυκλοφορεί ανάμεσα στους προσκυνητές και στους άλλους πιστούς, συνομιλεί μαζί τους, τους παρηγορεί, τους ενθαρρύνει, τους θεραπεύει και σκορπίζει παντού την αγάπη του.
Ο τωρινός ηγούμενος, αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος, διηγείται το πιο κάτω θαύμα.
- Πριν είκοσι χρόνια περίπου ήρθε από τα Ιεροσόλυμα ο διάκονος Ειρηναίος της μονής Σινά. Είχε μαζί του και ένα δωδεκάχρονο αγόρι από την Κρήτη που φοιτούσε στη σχολή της Σιών. Ήταν Σάββατο απόγευμα, ήμουν πολύ κουρασμένος και ζύμωνα, γιατί δεν είχα πρόσφορο για τη λειτουργία της Κυριακής. Ξαφνικά το παιδί παρουσίασε πολύ ψηλό πυρετό, είχε φοβερούς πονοκεφάλους και ανυπόφορους πόνους. Δεν ήξερα τι να κάνω. Όχημα δεν είχα, εκτός από ένα μηχανάκι, δεν μπορούσα να το πάρω στο γιατρό και ήμουν σε απελπιστική κατάσταση. Προσευχήθηκα στον Άγιο να κάνει το παιδί καλά. Κατά τις έντεκα η ώρα ο διάκος και το παιδί αποκοιμήθηκαν. Εγώ ήμουν κατακουρασμένος, είχα τα ψωμιά στο φούρνο, σκεφτόμουν τη λειτουργία της επόμενης μέρας και παρακαλούσα θερμά τον Άγιο να κάνει καλά το άρρωστο παιδί. Σε μια στιγμή ο διάκος ακούει την πόρτα να κτυπά. Σηκώνεται, κοιτάζει, δεν ήταν κανένας. Ήρθε και με βρήκε και πήγαμε μαζί στο δωμάτιό τους. Του είπα ότι ο Άγιος θα ήτανε. Δεν πρόλαβα να τελειώσω την κουβέντα και το παιδί, εκεί που παραμιλούσε, ξύπνησε και μου είπε: "Γέροντα, έγινα μούσκεμα. Ένας παππούλης έριξε απάνω μόνο έναν τενεκέ νερό". Του έβγαλα το φανελάκι και το σκουπίσαμε με την πετσέτα. Σε πέντε λεπτά κοιμήθηκε ήσυχο, χωρίς πυρετό και το πρωί ήταν τελείως καλά.


Ο Άγιος προσφέρει φρούτα στους προσκυνητές του
Ο ηγούμενος Χρυσόστομος συνεχίζει:
- Μια φορά ήταν εδώ, στους Αγίους Τόπους, ένα γκρουπ από την Ελλάδα, με ένα δεσπότη - Διονύσιο τον λέγανε – από μια περιοχή της Μακεδονίας. Είχε έρθει με φοιτητές της θεολογίας. Ειδοποιήσανε από την Ιεριχώ ότι έρχονται κι αν μπορούσα να τους ετοιμάσω φάβα (γιατί εγώ συνηθίζω να ψήνω φάβα για τον κόσμο).
Όταν μπήκανε μέσα στο μοναστήρι είπα στο δεσπότη: "Δεσπότη μου, να με συγχωρέσεις αλλά δεν έχω φρούτο να φάτε μετά τη φάβα". Σε λίγο μπαίνει ένας στρατιώτης μ’ ένα κασόνι πορτοκάλια και λέει: "Αμπούνα, (Γέροντα) πάρε αυτά τα πορτοκάλια". Εγώ απόρησα, γιατί έφυγε αμέσως και πήγα να δω από ποιο στρατόπεδο είναι. Βγαίνω έξω, κοιτάζω από δω, κοιτάζω από κει, τίποτα. Άφαντος ο στρατιώτης. Φωνάζω έναν εργάτη και τον ρωτάω πού πήγε ο στρατιώτης. Αυτός απορεί και μου λέει ότι δεν είδε κανένα στρατιώτη να μπαίνει στο μοναστήρι. "Πώς δεν μπήκε" του λέω. "Να τα πορτοκάλια". Αυτός έμεινε κόκαλο και λέει: "Δεν μπήκε κανείς. Εγώ εδώ ήμουνα, στην πόρτα. Δεν ήρθε κανένας ούτε φάνηκε κανένα τζιπ". Μπήκα μέσα και είπα στο δεσπότη ότι ο Άραβας δεν είδε κανένα να μπαίνει. Όλοι απόρησαν και είπαν ότι τον είδαν με τα μάτια τους. Βγαίνουν όλοι έξω - ένα λεπτό είχε περάσει -δε βλέπουν τίποτα. Κι αυτοκίνητο να 'ταν, δε θα προλάβαινε ν’ απομακρυνθεί. Φρόντισε ο Άγιος και έστειλε φρούτα.


Θαυματουργική ανεύρεση νερού για το μοναστήρι
Ο ηγούμενος Χρυσόστομος συνεχίζει τη διήγηση του, φέρνοντας στο νου του ακόμα ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου Γερασίμου.
Το πηγάδι στην αυλή του μοναστηριού είχε πολύ λίγο νερό, που έπιανε από τη βροχή. Γι’ αυτό ζήτησα και μου έδωσαν οι Εβραίοι λίγο νερό. Και πάλι όμως δεν ήταν αρκετό για τις ανάγκες του μοναστηριού. Έτσι αποφάσισα να σκάψω σ’ ένα διπλανό χείμαρρο, όπου είχα ακούσει ότι υπήρχε παλιά νερό. Σκάβαμε τρεις εργάτες. Ο Σαμίρ, ένας Άραβας που είχα εδώ από μικρό παιδί, ένας προσωρινός εργάτης και εγώ. Αφού κατεβήκαμε είκοσι τρία μέτρα βάθος δε βρήκαμε ούτε ίχνος νερού. Θυμάμαι ήταν μεσημέρι. Ήμουν κατακουρασμένος και στενοχωρημένος και κάθισα κάτω από ένα αγριόδεντρο, για να ξεκουραστώ λιγάκι. Τότε είπα: "Άγιε μου Γεράσιμε, φαίνεται ότι δεν Θέλεις να βρούμε νερό. Αν δεν το βρούμε και σήμερα θα το κλείσω το πηγάδι". Δουλεύαμε με τον παραδοσιακό τρόπο. Σκάβαμε με την τσάπα και τον κασμά και καθαρίζαμε με το φτυάρι, για να κατεβούμε κάτω. Εκείνη την ώρα σκάβανε κάτω δύο εργάτες κι εγώ ήμουν απάνω και άδειαζα τους κουβάδες. Μου φωνάζουν: "Αμπούνα, έλα κάτω γιατί βρήκαμε χαλίκι". Είχανε βρει μόνο χώμα, χωματόπετρα. Σηκώθηκα αμέσως. Κατεβαίνω κάτω, παίρνω αμέσως τον κασμά και αρχίζω μόνος μου να σκάβω. Έσκαβα, έσκαβα, έσκαβα, κατέβηκα γύρω στο μισό μέτρο και παρατήρησα ότι όλο και πιο βρεγμένο ήταν το χαλίκι. Στο ενάμισι μέτρο βρήκαμε το νερό. Πιστεύω πως ήταν οπωσδήποτε θαύμα του Αγίου. Αν δεν τον παρακαλούσα και δεν συνεχίζαμε το σκάψιμο, την άλλη μέρα θα το έκλεινα το πηγάδι, γιατί ήταν και παράνομο. Οι Εβραίοι απαγορεύουν ν’ ανοίξεις πηγάδι ή να κτίσεις κάτι χωρίς άδειες, γι' αυτό κι έχω πάντα προβλήματα. Μεγαλύτερο θαύμα του Αγίου είναι που το νερό ήταν καθαρό και γλυκό. Στην περιοχή αυτή τα νερά, επειδή είναι κοντά η Νεκρά Θάλασσα, είναι όχι μόνο αλμυρά, αλλά λύσσα, έχουν θειάφι και μυρίζουν σαν κλούβια αυγά.


Παρουσία του Αγίου στο ναό του
Πριν δώδεκα χρόνια περίπου ο ηγούμενος είχε πάει στην Ελλάδα. Στο μοναστήρι βρισκόταν μια ρουμάνα καλογριά, η Μαρία, ο Ασάμ ο άραβας, μικρό παιδί τότε και δίπλα στη σπηλιά η γερόντισσα Χριστοδούλη.
Κάθε νύκτα ακούγανε την πόρτα της εκκλησίας του Αγίου Γερασίμου να ανοίγει και να κλείνει. Πήγαινε η Μαρία να δει ποιος ήταν και δεν έβλεπε κανένα. Το ίδιο και ο Ασάμ, που γύριζε στο μοναστήρι, κοίταζε και δεν έβλεπε κανένα.
Όταν ο π. Χρυσόστομος γύρισε στο μοναστήρι τον ρωτήσανε:
- Γέροντα, ποιος ανοιγοκλείνει την πόρτα της εκκλησίας κάθε βράδυ;
Κι εκείνος τους απάντησε;
- Ο Άγιος Γεράσιμος είναι, ποιος άλλος να είναι;
Ο Άγιος εκτελούσε χρέη φύλακα του μοναστηριού, όταν απουσίαζε ο αγιοταφίτης φύλακάς του.
Επίσης μέσα στο μοναστήρι πάρα πολλοί ένιωσαν μια θαυμάσια ευωδία, που δεν μπορούν να περιγράψουν με λόγια.


Θεραπεία νεαρού μαθητή στην Κύπρο
Η Δ.Σ. από τη Λάρνακα της Κύπρου διηγείται:
- Ο γιος μου Γιώργος, δεκαπέντε χρονών, είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Για πέντε ως έξι μήνες συνέχεια, κάθε μέρα, λιποθυμούσε. Πήγαμε σε πολλούς γιατρούς, ξοδέψαμε πολλά λεφτά, υποφέραμε πολύ, μέχρι που ακούσαμε για τον Άγιο Γεράσιμο και τον ηγούμενο Χρυσόστομο.
Μιλήσαμε μαζί του και μετά από παράκληση στον Άγιο, το παιδί έγινε καλά. Τώρα εργάζεται κανονικά. Ενώ πιο πριν είχε και πρόβλημα καρδιάς από πολύ μικρός, οι τελευταίες εξετάσεις έδειξαν ότι χαίρει άκρας υγείας και δεν έχει το παραμικρό.


Ο Άγιος Γεράσιμος εξομολογεί αντρόγυνο
Ένα αντρόγυνο διηγιόταν το παρακάτω θαύμα:
- Πριν λίγα χρόνια ήρθαμε στο μοναστήρι του Αγίου και μείναμε για λίγες μέρες. Ένα απόγευμα παρακαλέσαμε τον ηγούμενο να μας εξομολογήσει, αν είχε χρόνο. Ο γέροντας απάντησε ότι δεν μπορούσε, γιατί είχε πολλές δουλειές. Μετά από λίγο ανεβήκαμε τη σκάλα και μπήκαμε στο ναό του Αγίου Γερασίμου. Εκεί συναντήσαμε πάλι τον ηγούμενο. Όταν μας είδε, μας είπε με πολλή αγάπη: "Ελάτε, παιδιά μου, να σας εξομολογήσω".
Όταν τελείωσε η εξομολόγηση, κατεβήκαμε πάλι στο προαύλιο. Σε λίγο περνούσε από κοντά μας ο ηγούμενος και τον ευχαριστήσαμε γιατί, παρόλες τις σκοτούρες και την κούραση, μας έκανε το χατίρι και μπήκε στον κόπο να μας εξομολογήσει. Τότε εκείνος έκπληκτος μας είπε:
- Τι λέτε, βρε παιδιά; Εγώ σας εξομολόγησα; Εγώ κανένα δεν εξομολόγησα σήμερα. Αφού σας είπα ότι δεν είχα καιρό και ήμουν και κουρασμένος.
Εμείς μείναμε άφωνοι. Καταλάβαμε ότι εκείνος που μας εξομολόγησε δεν ήταν άλλος από τον Άγιο Γεράσιμο. Εμφανίστηκε με τη μορφή του ηγουμένου, για να μην τον καταλάβουμε. Δοξάζουμε το Θεό και τον ευχαριστούμε. Επίσης ευχαριστούσαμε το μεγάλο Άγιό του, τον Άγιο Γεράσιμο, που μας έκανε τη μεγάλη τιμή να μας εξομολογήσει.


Ευλογεί ιερωμένο
Ένας ιερωμένος διηγήθηκε τα εξής:
- Μια μέρα βρισκόμουν στη μονή του Αγίου Γερασίμου και καθόμουν στην εσωτερική αυλή. Σε μια στιγμή πέρασε από μπροστά μου ο ηγούμενος και με ευλόγησε. Ύστερα από λίγο ξαναπέρασε και τον ευχαρίστησα για την ευλογία του, την ώρα που περνούσε από μπροστά μου, πριν λίγη ώρα. Ο ηγούμενος τότε μου είπε:
- Πάτερ, πριν λίγο δεν πέρασα από εδώ, ούτε σε ευλόγησα.
Τότε του απάντησα ότι ίσως κάποιος άλλος ιερωμένος να βρισκόταν στο μοναστήρι. Εκείνος όμως μου είπε ότι οι μόνοι ρασοφόροι που βρίσκονταν ως εκείνη την ώρα στο μοναστήρι ήμασταν εμείς οι δυο. Καταλάβαμε ότι ο Άγιος Γεράσιμος πήρε τη μορφή του ηγουμένου και έκανε βόλτες μέσα στο μοναστήρι του.

Φοβομαστε το Χριστο ....( Άγιος Πορφύριος )

«Δεν υπάρχει φόβος στην αγάπη , αλλά η τέλεια αγάπη έξω βάλλει τον φόβον . Για φόβος έχει να κάνει με την τιμωρία και όποιος φοβάται δεν έχει τελειοποιηθεί στην αγάπη " (Α Ιωάννου , 4 , 18 )

Όταν αγαπάς τον Ιησού , παρά τις πολλές αδυναμίες σας και την ευαισθητοποίηση σας από αυτές, θα είστε σίγουροι ότι έχετε ξεπεράσει το θάνατο, επειδή είναι σε κοινωνία με την αγάπη του Ιησού .

Οφείλουμε να αισθάνονται ότι ο Ιησούς είναι ο φίλος μας . Είναι φίλος μας . Ο ίδιος επιβεβαιώνει τον εαυτό του όταν λέει : «Εσείς οι φίλοι μου ... » (Ιω. 15 , 14 ) Θα πρέπει να κοιτάξουμε προς Αυτόν και να προσεγγίσει τον ως φίλος μας . . Αν πέσουμε , αν διαπράττουν αδίκημα , οφείλουμε να Τον προσεγγίσουμε με αγάπη και θάρρος και να γεμίσει με εμπιστοσύνη παραχωρήθηκε σε μας από την αμοιβαία φιλία μας χωρίς να φοβούνται την τιμωρία του . Οφείλουμε να του πω : « Ναι, Κύριε έχω κάνει αυτό , έχω πέσει , συγχώρεσέ με » . Ταυτόχρονα, θα πρέπει να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάει , ότι μας δέχεται με τρυφερότητα και αγάπη , και ότι Εκείνος μας συγχωρεί . Ας τα αμαρτήματά μας, δεν μας χωρίζουν από τον Ιησού . Αν πιστεύουμε ότι μας αγαπά και ότι Τον αγαπάμε , δεν θα αισθάνονται ξένοι , ούτε εμείς θα νιώσετε διαχωρίζεται από Αυτόν , ακόμη και όταν δεν έχουμε διαπράξει μια αμαρτία . Έχουμε εξασφαλίσει την αγάπη Του και δεν έχει σημασία τι κάνουμε , ξέρουμε ότι μας αγαπάει .
Το Ευαγγέλιο , μιλώντας αλληγορικά , προειδοποιεί ότι οι άδικοι θα πρέπει να ληφθούν για τον τόπο όπου θα υπάρχουν « κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών » (Ματθ. 25 , 30 ) ? Πράγματι αυτό είναι το πώς πρόκειται να είναι για κάποιον που ζει μακριά από το Κύριο . Αρκετές από τις Niptic πατέρες , επίσης, μιλούν για το φόβο του θανάτου και της κόλασης . Λένε : « Θα πρέπει να θυμόμαστε πάντα τον θάνατο » . Αυτές οι λέξεις , αν εξεταστεί σε βάθος , να προκαλέσει το φόβο για την Κόλαση . Κάποιος που προσπαθεί να αποφύγει τη διάπραξη αμαρτίας καλλιεργεί τέτοιες σκέψεις , έτσι ώστε η ψυχή του έχει ξεπεραστεί από το φόβο του θανάτου , της κόλασης και του Διαβόλου .

Τα πάντα έχει τη δική του σημασία στον κατάλληλο χρόνο και τις σωστές συνθήκες . Ο φόβος του θανάτου είναι κατάλληλη στα πρώιμα στάδια της πνευματικής πάλης . Είναι σωστό για τους αρχάριους , για εκείνους των οποίων παλιό εαυτό είναι ακόμα ενεργή . Ο αρχάριος , που δεν είχε ακόμη την ευκαιρία να « ευαισθητοποιηθεί » , φυλάσσεται από αμαρτάνει από αυτό το φόβο . Ο φόβος είναι αναγκαία, δεδομένου ότι έχουμε μια φυσική κατάσταση επιρρεπείς σε κακία . Ωστόσο , αυτό είναι ένα στοιχειώδες στάδιο , ένα πρώιμο επίπεδο σχετικά με το θείο . Σε αυτό το επίπεδο, η σχέση με τον Κύριο γίνεται μια συναλλαγή : για να κερδίσει τον Παράδεισο και την Κόλαση για να αποφευχθεί . Αν εξετάσουμε αυτό σωστά , θα δείτε ότι βρίθει από κάποιο είδος του εγωισμού και της ιδιοτέλειας .

Δεν μου αρέσει αυτή η διαδρομή . Μόλις προοδεύει και εισέρχεται στην αγάπη του Κυρίου , γιατί χρειάζεται ο φόβος; Ό, τι κάνει , το κάνει από αγάπη και αυτό είναι πιο σημαντικό . Δεν αξίζει τόσο πολύ αν κάποιος γίνεται καλό επειδή φοβάται τον Κύριο και όχι επειδή τον αγαπά .

Όποιος θα ήθελε να γίνει Χριστιανός θα πρέπει να γίνει ένας ποιητής για πρώτη φορά. Μόλις η ψυχή χτύπησε γι 'αυτό γίνεται ανάξιοι του Ιησού ' love ? Ο Ιησούς διακόπτει τη σχέση αφού δεν θέλει « παχιά » ψυχές μαζί Του .

Όταν λατρεύουν το θεϊκό βεβαιωθείτε ότι κανείς δεν σας βλέπει , ούτε αναγνωρίζει τι κάνετε . Θα έπρεπε να κάνει όλα αυτά στα κρυφά , όπως και οι ασκητές . Να θυμάστε, όταν ανέφερα το αηδόνι ; Είναι τραγουδά στο δάσος , όταν υπάρχει σιωπή , έτσι ώστε κανείς δεν ακούει ούτε επαινεί αυτό. Τι υπέροχο τραγούδι στην έρημο ! Πρόσεξες πώς διογκώνεται το λαιμό της; Το ίδιο συμβαίνει και με το πρόσωπο που αγαπά τον Κύριο . Μόλις βιώνει αυτή την αγάπη , ' το λαιμό του και η γλώσσα πρήζεται του " . Τρέχει στην άγρια ​​φύση , στην έρημο και επικοινωνεί με τον Κύριο εν κρυπτώ », με ανέκφραστη αναστενάζει " .

Θα έπρεπε να αγνοήσει τα πάθη σας? Μην τον εαυτό σας απασχολεί με το διάβολο . Στραφεί προς τον Ιησού αντ 'αυτού. Η θεία χάρις μας διδάσκει τα καθήκοντά μας . Εμείς πρέπει να απασχολεί την αγάπη και μεράκι για να επιστήσει την θεία χάρη . Η χάρις του Κυρίου χρειάζεται θεϊκό Έρωτα .

Αφού έχουμε αποκτήσει την αγάπη , τότε είμαστε έτοιμοι να προσευχηθούν . Ο Κύριος έρχεται σε μια τέτοια ψυχή από τον εαυτό του το συντομότερο Βρίσκει κάποια πράγματα ευχάριστο : μια καλή πρόθεση , την ταπεινότητα και την αγάπη . Χωρίς αυτά δεν είμαστε σε θέση να πούμε : «Κύριε , Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» .

Η παραμικρή κριτική ενάντια σε κάποιον άλλο , επηρεάζει τις ψυχές μας και να γινόμαστε σε θέση να προσευχηθούν . Το Άγιο Πνεύμα δεν τολμά να πλησιάσει μια τέτοια ψυχή .

Οφείλουμε να αφήσουμε τον Κύριο να κάνει ό, τι θέλει μαζί μας ? Αυτό είναι πιο συμφέρον και πιο κατάλληλο για τους εαυτούς μας και για όσους προσευχόμαστε για . Ο Ιησούς θα παραδώσει όλα τα πράγματα σε αφθονία . Ωστόσο , με την παραμικρή ιδιοτέλεια , τίποτα δεν μπορεί να συμβεί . Ο Κύριος έχει τους δικούς του λόγους του για να μην μας δίνει ό, τι ζητάμε από αυτόν . Έχει τη δική του «μυστικά» .

Αν δεν μπορείτε να τηρείτε πνευματικό πατέρα σου και να δείξει ταπεινοφροσύνη , η προσευχή του Ιησού ( Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με ) δεν θα λειτουργήσει και θα κινδυνεύουν να παραπλανηθεί , καθώς και. Μην απαγγείλει την προσευχή ως αγγαρεία . Εάν εφαρμόσετε πίεση που μπορεί να υποστεί βλάβη . Αρκετοί άνθρωποι έχουν ασθενήσει επειδή απαγγέλλει την προσευχή του Ιησού υπό πίεση . Αυτό μπορεί να γίνει , βέβαια , αλλά δεν είναι ένας υγιής τρόπος για να προσευχηθούν .

Δεν χρειάζεται να επικεντρωθεί υπερβολικά προκειμένου να απαγγείλει την προσευχή του Ιησού . Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια , όταν έχετε θεϊκή Έρωτα . Κάθε μέρος είναι κατάλληλα για αυτή την προσευχή : κάθεται σε μια χαμηλή καρέκλα , σε μια πολυθρόνα , στο αυτοκίνητο , ενώ στο δρόμο , στο σχολείο , στο γραφείο , οπουδήποτε . Απλά λέω «Κύριε , Ιησού Χριστέ, ελέησόν με », απαλά , χωρίς πίεση ή αίσθημα σφίξιμο .

Ένταση και όχι η διάρκεια είναι πιο σημαντικό στην προσευχή . Προσευχήσου ακόμη και για πέντε λεπτά , αλλά η προσευχή σας θα πρέπει να προσφέρονται στον Κύριο με αγάπη και με μεράκι . Αυτό το πέντε λεπτά με προσευχή μπορεί να είναι πιο πολύτιμο από την προσευχή που διαρκεί όλη τη νύχτα . Αυτό είναι σίγουρα ένα μυστήριο , αλλά αυτό συμβαίνει .

Άγιος Πορφύριος

God forgives easily, by just opening Him the door of your soul( Elder Ephraim - Arizona )

How easily God forgives ! This will happen by just opening Him the door of your soul . God does not expect any reward for what he gives people . Even though your sins are millions or billions , for God counts zero . What does a small amount of sand in the ocean worth . All the sins of the world is simply a virus in the ocean .

There is no sin that wins the mercy of God . Thus , the sins of man are zero . When the child returns to the bosom of the Lord , always ends in front of mercy .


Elder Ephraim - Arizona

Ποια στάση να κρατάμε στην εκκλησία ( Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ )

«Ποια στάση να κρατάμε στην εκκλησία; Πρέπει να στεκόμαστε με ένταση και αυτοσυγκέντρωση. Να έχουμε ένταση, δηλαδή μεγάλη προσοχή, ώστε να μην διαχέεται ο νους μας με επιφανειακά πράγματα και αλλότριες σκέψεις.»



Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Great Lent begins...( St. John Chrysostom )

The value of fasting consists not in abstinence only from food, but in a relinquishment of sinful practices, since he who limits his fasting only to an abstinence from meat is he who especially disparages it.


The change in our way of life during these blessed days will help us to gain holiness.

Therefore, we should let our soul rejoice during the fast.


St. John Chrysostom

Μπαμπάς και κόρη: Μια σχέση μοναδική

Ο μπαμπάς είναι ο πρώτος άντρας στη ζωή μιας γυναίκας, και βέβαια το πρόσωπο που θα καθορίσει τη σχέση της με το άλλο φύλο.
Τους πρώτους μήνες της ζωής του, το παιδί έχει μια πολύ δυνατή, σχεδόν αποκλειστική σχέση με τη μητέρα του, καθώς εκείνη αποτελεί το μοναδικό πρόσωπο φροντίδας, με την έννοια ότι περνά πολύ περισσότερο χρόνο με το βρέφος της από όσο οποιοσδήποτε άλλος ενήλικος. Αυτή η κατάσταση δεν είναι αποτέλεσμα αδιαφορίας ή ανικανότητας, αλλά αποτέλεσμα των ρόλων που η μητέρα και ο πατέρας αναλαμβάνουν. Ωστόσο, στη συνέχεια της ανάπτυξής του, κυρίως στο στάδιο της πρώιμης παιδικής ηλικίας 3-6 ετών, η επίδραση του πατέρα στην αγωγή του παιδιού γίνεται πιο άμεση. Το παιδί συνειδητοποιεί την ύπαρξη του πατέρα και στρέφεται προς αυτόν. Καθώς ο ρόλος του γίνεται πιο αισθητός, το νήπιο καταλαβαίνει ότι -παράλληλα με τη μητέρα του- και αυτό το πρόσωπο/πατέρας παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή του. Κατά αυτό τον τρόπο και επιθυμώντας να διευρύνει τον κόσμο του, στρέφεται στην πατρική φιγούρα. Στην ηλικία αυτή, ο μπαμπάς αντιπροσωπεύει το σύνδεσμο με τον έξω κόσμο και αντανακλά τη δύναμη και την εξουσία. Επιπλέον, σε αυτό το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού αναπτύσσεται η σεξουαλικότητά του και οι γονείς δεν θα πρέπει να αποθαρρύνουν αυτή τη συμπεριφορά απωθώντας την εκδήλωσή της. Η πατρική φιγούρα για το κορίτσι αποτελεί ένα σεξουαλικό πρότυπο που θα συντελέσει στο να διαφοροποιηθεί σεξουαλικά, μέσω της ανεύρεσης του φύλου. Έχει βρεθεί ότι η φυσική ή ακόμα και η ψυχολογική απουσία του πατέρα μπορεί να οδηγήσουν το κορίτσι στην απουσία αυτοπεποίθησης και εμπιστοσύνης στο άλλο φύλο. Συνεπώς, αντιλαμβανόμαστε ότι η ποιότητα της σχέσης του κοριτσιού με τον πατέρα καθορίζει και την ποιότητα της σχέσης που θα έχει στο μέλλον με το αντίθετο φύλο γενικά. Δίπλα του νιώθει για πρώτη φορά δυνατή, κι αν ανήκει στις τυχερές εκείνες κόρες που έχουν την απρόσκοπτη προσοχή του, θα αρχίσει να διαμορφώνει και τις πρώτες «καλές» εντυπώσεις για το άλλο φύλο. Από την ηλικία αυτή, αρχίζει να διαμορφώνει άποψη για το τι σημαίνει «άντρας», τι να περιμένει και τι να ζητήσει απ’ αυτόν. Αν υπάρχει καλή σχέση σεβασμού με τον μπαμπά της, στο μέλλον θα απορρίψει οποιονδήποτε άντρα καταλάβει πως δεν τη σέβεται.

Ο πρώτος άντρας στη ζωή της
Αναμφίβολα, δημιουργείται ένας στενός δεσμός με τον πατέρα, ο οποίος προσφέρει στο κορίτσι μια πρόσθετη ασφαλή βάση για τη συνεχιζόμενη ανάπτυξή του. Αξίζει να αναφερθεί ότι την περίοδο αυτή εμφανίζεται το σύμπλεγμα της Ηλέκτρας, το αντίστοιχο του Οιδιπόδειου συμπλέγματος, που αφορά τα κορίτσια όμως και τη σχέση που διαμορφώνουν με τον πατέρα τους, ο οποίος είναι για εκείνα ο «πρώτος έρωτας», ο άνθρωπος που θα τους δείξει όλα αυτά που η μαμά δεν μπορεί, θα τις αγκαλιάσει δυνατά, θα τις συμβουλέψει και θα τις παρηγορήσει όταν χρειαστεί. Σύμφωνα με το σύμπλεγμα αυτό, λοιπόν, το κορίτσι προσκολλάται στον πατέρα και εκδηλώνει αποστροφή προς τη μητέρα, την οποία φθονεί, με την έννοια ότι της «κλέβει» τον μπαμπά/έρωτά της. Παρ’ όλα αυτά, ένα μικρό κορίτσι, όπως και κάθε παιδί, νιώθει έντονα την ανάγκη να βλέπει τους γονείς του ν’ αγαπιούνται, καθώς η σχέση των γονιών είναι άμεσα συνδεδεμένη γνωστικά για εκείνο με το εάν αγαπήσει και εάν αγαπηθεί το ίδιο. Αντανακλά, λοιπόν, την ποιότητα της μετέπειτα συναισθηματικής/σεξουαλικής ζωής της. Θέλει να κάνει μέσα της σαφές πως ο μπαμπάς της είναι ερωτευμένος με μια και μοναδική γυναίκα: τη μητέρα της. Για αυτόν το λόγο, προσπαθεί να της μοιάσει και την καθιστά πρότυπό της, με στόχο πάντα την πλήρη αποδοχή από τον πατέρα. Κάπως έτσι λύνεται και το σύμπλεγμα της Ηλέκτρας, με την ταύτιση του κοριτσιού με το γονέα του ίδιου φύλου, δηλαδή τη μητέρα (ταύτιση με το γυναικείο φύλο, εύρεση σεξουαλικής ταυτότητας). Αν μεγαλώσει με την εικόνα δύο ανθρώπων που αγαπιούνται, τότε το μόνο σίγουρο είναι πως θα θέλει ν’ αναπαραγάγει στο μέλλον το θετικό αυτό μοντέλο. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι η δυσαρμονία στη σχέση των γονιών δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε δυσαρμονία στην ψυχοσύνθεση του παιδιού.

Πώς θα μεγαλώσετε μια ευτυχισμένη κόρη
Μην της λέτε μόνο πως είναι όμορφη. Όχι, βέβαια, πως είναι κακό, εννοείται πως θα πείτε κι αυτό. Απλώς θα πρέπει να καταλάβει πως η ομορφιά δεν είναι το παν. Επαινέστε τη για την εξυπνάδα, τη φαντασία της, τη δύναμή της. Φυσικά και η εμφάνιση έχει σημασία, αλλά αυτό που θα πρέπει να μάθει από νωρίς είναι πως οι άλλοι δεν θα τη «βαθμολογήσουν» μόνο γι’ αυτήν.
Μάθετέ της πως τη δύναμη δεν την έχουν μόνο οι άντρες. Η μικρή σας πριγκίπισσα δεν είναι όσο αδύναμη φαίνεται. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να τη διευκολύνετε πάντα σκουπίζοντάς της τη μύτη ή κουβαλώντας τα βιβλία της. Εννοείται πως, αν χρειάζεται βοήθεια, πρέπει να τη ζητήσει, αλλά όχι πάντα και για οτιδήποτε. Καλλιεργήστε την αυτονομία της.
Προσέξτε τους χαρακτηρισμούς σας για το άλλο φύλο. Θυμηθείτε πως για τα παιδιά ο τρόπος που εκφράζονται οι μεγάλοι συνάδει με τον τρόπο που σκέφτονται. Επίσης, θυμηθείτε πως και από τις δικές σας απόψεις θα διαμορφώσει και τη γενική άποψη για τους άντρες και τις γυναίκες. Μιλήστε με σεβασμό για το «φύλο» της και αποφύγετε τους υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς.
Κλάψτε άφοβα μπροστά της. Δείξτε άφοβα τα συναισθήματά σας, χωρίς να υποκύψετε σε κλισέ τύπου «οι άντρες δεν κλαίνε». Μάθετέ της να εκδηλώνει και να εκφράζει κάθε της συναίσθημα.
Μάθετέ της να είναι ειλικρινής και αφοσιωμένη στις σχέσεις της. Βέβαια, ειλικρίνεια και τιμιότητα δεν σημαίνει τυφλή υποταγή. Σημαίνει να δημιουργείς ουσιαστικές σχέσεις με τους άλλους και να βοηθάς τους ανθρώπους που αγαπάς. Να μη φοβάσαι να τους εμπιστευτείς και να επενδύεις συναισθηματικά σε αυτούς.
Διαβάστε της βιβλία με αρσενικούς και θηλυκούς ήρωες. Ναι, η αλήθεια είναι πως σπανίζουν, αλλά είναι καλό να μάθει πως και οι γυναίκες έχουν δικαίωμα στον ηρωισμό.
Μάθετέ της πως το σώμα της ανήκει αποκλειστικά σε εκείνη. Και πώς εκείνη μόνο ελέγχει τη σεξουαλικότητά της. Όταν μεγαλώσει, απλώς πείτε της πως το σεξ είναι κάτι απλά υπέροχο. Μη φοβάστε να συζητήσετε μαζί της για το σεξ. Ενθαρρύνετέ την να επικοινωνεί μαζί σας για αυτό, και απαντήστε της με ειλικρίνεια στις όποιες ερωτήσεις σάς κάνει.
Μοιραστείτε μαζί της τα χόμπι σας. Αν αγαπάτε την κιθάρα, την οδήγηση, τα σπορ ή το μαγείρεμα, δεν έχει σημασία. Σε όλα μπορεί, αν θέλει, να συμμετέχει.
Αφήστε την να επιλέξει τα ρούχα της. Και ποτέ μην την κάνετε να αισθανθεί άσχημα για τις επιλογές της. Καλλιεργήστε της την αυτοπεποίθηση και την εμπιστοσύνη στις αποφάσεις και τις επιλογές της.
Πείτε της μια γλυκιά καληνύχτα. Και κρατήστε της το χέρι, μέχρι να κοιμηθεί. Κάποτε θα σας λείψει αυτό…
Με τη συνεργασία της Δήμητρας Μιχαλοπούλου (ψυχολόγος).



Από: Ελένη Χαδιαράκου

Πηγή: imommy.gr

Ρίξτε το μεγαλύτερο βάρος του αγώνα σας στην προσευχή ( Γεροντας Παϊσιος )

Ρίξτε το μεγαλύτερο βάρος του αγώνα σας στην προσευχή, γιατί αυτή μας κρατεί σε επαφή με το Θεό. Και η επαφή αυτή πρέπει να είναι συνεχής. Η προσευχή είναι το οξυγόνο της ψυχής, είναι ανάγκη της ψυχής και δεν πρέπει να θεωρείται αγγαρεία. Η προσευχή για ν' ακουστεί από το Θεό πρέπει να γίνεται με ταπείνωση, με συναίσθηση βαθιά της αμαρτωλότητας μας, και να είναι καρδιακή. Εάν δεν είναι καρδιακή, δεν ωφελεί. Ο Θεός ακούει πάντοτε την προσευχή του ανθρώπου που είναι πνευματικά ανεβασμένος. Η μελέτη της Αγίας Γραφής βοηθάει πολύ την προσευχή, θερμαίνει την ψυχή και μεταφέρει τον προσευχόμενο σ' ένα πνευματικό χώρο. Η προσευχή είναι ξεκούραση.



Γεροντας Παϊσιος

Our prayers help the departed-Part 2 ( Nun Makrina )

Maria (this was MotherMakrina’s name before she became a nun)
lost her parents and was orphaned when she was nine years old. When she was twelve years old, she found work at a tobacco factory in Volos.
 
She used the first money she earned from this job to have a forty-day Liturgy for the souls of her parents. Her spiritual father began the Liturgies
for forty consecutive days, and she would attend the service daily. She would wake up at 3:00 am, and walk for approximately one hour from her
home to the chapel of Saint Apostle the New Martyr. 

At the conclusion of the Liturgy, she would immediately leave for her work. During the forty-day period that the Liturgies were being served, she would pray in private in her home as well, for God to rest the souls of her parents.
 

On the fortieth day, when the final Liturgy was to
beheld, a little before she woke up, in a state
half-way between sleep and vigilance, she found herself in a green pasture with flowering trees,
similar to almond trees when their branches of are in bloom in the spring. She heard a voice telling her that this place belonged to her parents. Deeply moved, she began to call out to them, and they appeared to her, at which time she asked them anxiously if they are in a place of rest. They joyfully replied, “It was nice where we were before, but now we are even better.”
 
After this, she prepared to go to the final Liturgy.
At the conclusion of the service, as her spiritual father was handing out the antidoron, he asked
her to stay behind for a while because he wanted to speak to her.
 

Maria waited and shortly thereafter her spiritual father came to ask her how she felt while praying for her parents. Before Maria was able to respond, he told her that he also had seen them the night before just as she had seen them.
 
Maria then comprehended the immense value of the forty-day Liturgies, and when she later became an abbess, she always recommended to people to perform liturgies for both the deceased, as well
as for health and support of the living during life’s various difficulties. 

from the life of
Nun Makrina(†1995) 

Η βιαστική προσευχή δεν έχει πνευματικό καρπό (Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου)

Σας ελέγχει η συνείδηση, επειδή κάνετε πολύ βιαστικά την προσευχή σας και είναι εύλογο. Γιατί υπακούτε στον εχθρό; Εκείνος είναι που σας παρακινεί: «Γρήγορα… πιο γρήγορα…». Η βιαστική προσευχή δεν έχει πνευματικό καρπό. Βάλτε, λοιπόν, κανόνα στον εαυτό σας να μη βιάζεστε. Να προσεύχεστε έτσι, ώστε ούτε μια λέξη να μην προφέρουν τα χείλη σας, που να μην την κατανοεί ο νους σας και να μην τη βιώνει η καρδιά σας. Πρέπει να ριχθείτε σ’ αυτόν τον αγώνα με αποφασιστικότητα στρατιωτική. Και όταν ο εχθρός σας ψιθυρίζει, «Κάνε τούτο ή εκείνο», εσείς να του αποκρίνεστε:
«Ξέρω τί θα κάνω. Δεν σε χρειάζομαι. Φύγε από δω!». Την ψυχή την τρέφει μόνο η προσευχή. Η δική σας προσευχή, όμως, είναι επιφανειακή, όχι ουσιαστική. Γι’ αυτό η ψυχή σας μένει ανικανοποίητη, πεινασμένη…

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Την πρόνοια του Θεού ( Γέροντας Παΐσιος )

Γιατί Γέροντα ενώ πολλές φορές έχουμε νιώσει την παντοδυναμία του Θεού, δεν βλέπουμε την πρόνοιά Του για μας;
Είναι παγίδα του διαβόλου. Ο διάβολος ρίχνει στάχτη στα μάτια του ανθρώπου, για να μη δη την πρόνοια του Θεού. Γιατί, όταν δη ο άνθρωπος την πρόνοια του θεού, θα μαλακώση η γρανιτένια καρδιά του, θα γίνη ευαίσθητη και θα ξεσπάση σε δοξολογία, και αυτό δεν συμφέρει στον διάβολο.



Γέροντας Παΐσιος

There are two facets to humility ( Abba Dorotheus )

There are two facets to humility. The first is composed of you regarding your brother as more sensible than yourself and more superior to you, or according to the advice of the Holy Fathers, "regard yourself as being lower than everybody." The second is comprised in ascribing your self-imposed meritorious ordeal to God — this is the complete form of humility of the Saints. It is born naturally in the soul through fulfilling the commandments. Because it is like the branches of a tree that sag downwards when they have abundant fruit on them. However, branches that have no fruit strive upwards and grow straight up. There are trees in existence that will not bear fruit unless their branches are bent downwards: if somebody attaches a stone to them so that they grow toward the ground, they yield fruit. Similarly with the soul, when it becomes humble, it brings forth fruit, and the more fruit it produces, the humbler it becomes. The closer the Saints get to God, the more they realize their sinfulness.

Know that if a person is oppressed by some thought and he does not confess it (to his spiritual father), he will give the thought more power to oppose and torment him. If the person confesses the oppressive thought, if he opposes and struggles with it, instilling into himself the desire for the opposite to the thought, then the passion will weaken and will eventually cease to plague him. Thus with time, in committing himself and receiving assistance from God, that person will conquer the passion itself.

Being prone to passions, we mustn’t believe our own heart because a crooked precept will warp the upright.



Abba Dorotheus

Repentance ( Saint Nektarios of Aegina )

Two factors are involved in man's salvation: the grace of God and the will of man. Both must work together, if salvation is to be attained.

Repentance is a Mystery through which he who repents for his sins confesses before a Spiritual Father who has been appointed by the Church and has received the authority to forgive sins, and receives from this Spiritual Father the remission of his sins and is reconciled with the Deity, against Whom he sinned.

Repentance signifies regret, change of mind. The distinguishing marks of repentance are contrition, tears, aversion towards sin, and love of the good.



Saint Nektarios of Aegina

Να νηστεύετε παιδιά μου.... ( Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης )

Αναφερόμενος ο Γέροντας Ιάκωβος στο θέμα της νηστείας μεταξύ άλλων έλεγε και τα εξής (επί λέξει):

«Η νηστεία είναι εντολή του Θεού. Γι αυτό και μεις να νηστεύουμε παιδιά μου. Δε μ' έβλαψε η νηστεία μέχρι σήμερα που ειμαι 70 χρονών. Η μητέρα μου μ' έμαθε νηστεία παδιόθεν. Δεν κάνω τον υποκριτή ότι, παιδιά μου, νηστεύω, αλλά αυτά με δίδαξαν οι γονείς μου και μέχρι σήμερα αυτά τηρώ, τέκνα μου. Δεν με έβλαψε ποτέ η νηστεία κι ας έχω ασθένειες...
... πάνω μου.
Είπαν οι γιατροί και οι Επίσκοποι: Η νηστεία κι αυτή η λιτοδίαιτα πολύ ωφελούν τον άνθρωπο. Εφόσον ωφελεί όταν ο γιατρός, με συγχωρείτε, μας λέει: πέντε μέρες πάτερ μου, δε θα πιεις νερό ούτε μια σταγόνα, για να κάνουμε μια θεραπεία, να δούμε το σώμα σου τι έχει. Λοιπόν πέντε μέρες άντεξα. Πολύ καλό με είχε κάνει. Ε, πόσο μάλλον ωφελεί όταν νηστεύουμε για την ψυχή μας! Αλλά και στο σώμα αυτό κατοικεί ψυχή αθάνατος. Γι' αυτό ας φροντίζουμε για την ψυχή μας που είναι πράγμα αθάνατο.
Να νηστεύετε παιδιά μου, μην ακούτε που λένε δεν είναι η νηστεία τίποτε κι ότι τα λένε οι καλόγηροι. Δεν τα λένε οι καλόγηροι παιδιά μου, με συγχωρείτε, τα λέει ο Θεός. Η πρώτη εντολή του Θεού ήταν η νηστεία, καθώς και ο Χριστός μας νήστευσε.
Εμείς μπορούμε να πούμε ότι νηστεύουμε. Ε, τρώμε τόσα και τόσα. Τώρα νηστεία παιδιά μου κάνουμε εμείς;Όταν τρώμε, με συγχωρείτε, τόσα και τόσα φαγητά, έστω αλάδωτα, έστω ...Υπάρχουν νηστίσιμα φαγητά πολλά. Αρκεί ο άνθρωπος να χει την υγεία του και τη θέληση να νηστέψει.
Κάποτε ήρθε ένα πρόσωπο και μου λέει: παπά μου, μου είπανε ότι νηστεία δεν υπάρχει. Και ότι ποιος είπε ότι υπάρχει νηστεία. Του είπα να πει στον Ιερέα ν' ανοίξει το Βιβλίο να δει που υπάρχει νηστεία. «Ει μή εν προσευχη καί νηστεία ...», λέγει στο Ευαγγέλιο ο Χριστός μας και άλλα πολλά. Και τα δαιμόνια και οι αρρώστιες κι όλα τα πάθη με τη νηστεία και την προσευχή αποβάλλονται. Ο Άγιος Πρόδρομος τι έτρωγε εκείνος στην έρημο; Τι έτρωγε ο Όσιος Δαυίδ; Μ' ένα αντίδωρο περνούσε στο ασκητήριο του όλη την εβδομάδα.




Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης

Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς

Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς

Εορτάζει στις 2 Μαρτίου εκάστου έτους.

Βιογραφία

Ο Αγιος Νικόλαος γεννήθηκε στη Νάξο το 1851 μ.Χ., από τον Ιωάννη και την Αυγουστίνα, το γένος Μελισσουργού. Οι ευσεβείς γονείς του τον ανέθρεψαν με παιδεία και νουθεσία Κυρίου.

Από την παιδική του ηλικία εξέφρασε την έφεση και την αγάπη του προς τα ιερά και τα όσια. Ήταν φιλακόλουθος και διακονούσε πάντοτε στο ιερό τον παππού του ιερέα Γεώργιο Μελισσουργό. Προορισμένος από τον Θεό να γίνει λειτουργός των Αγίων Μυστηρίων Αυτού μετείχε αδιάλειπτα στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας με νηστεία, προσευχή και αγρυπνία.

Μετά τον θάνατο του πατέρα του ήλθε με την μητέρα του και την αδελφή του στην Αθήνα, όπου έγινε προστάτης αυτών. Ενυμφεύθηκε, εχήρευσε όμως νωρίς. Η πρεσβυτέρα του απεβίωσε μόλις γεννήθηκε το παιδί τους, ο Γιαννάκης, που το μεγάλωσε μόνος.

Ο Κύριος δεν εβράδυνε να τον αναδείξει λειτουργό της Εκκλησίας Του και τον κατέστησε εύθετο και εύχρηστο στο Ευαγγέλιο του Χριστού. Χειροτονείται διάκονος στις 28 Ιουλίου του 1879 μ.Χ., στο ναό Μεταμορφώσεως της Πλάκας, και μετά από πέντε χρόνια, στις 2 Μαρτίου 1884 μ.Χ., χειροτονείται Πρεσβύτερος στο ταπεινό εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου, στο Μοναστηράκι. Διακονεί στο ιερό θυσιαστήριο επί 50 χρόνια περίπου (1884 – 1932 μ.Χ.), στους ναούς και του Αγίου Παντελεήμονος, κοντά στον Ιλισσό ποταμό, και της ακόμη πτωχότερης και απόμερης τότε Εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου του λεγομένου «Κυνηγού», στη σημερινή οδό Βουλιαγμένης. Διακρίθηκε ως ο λειτουργικότερος ιερεύς, άνθρωπος προσευχής, του οποίου η ζωή υπήρξε και αναδείχθηκε συνεχής διακονία του Θυσιαστηρίου. Από «φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός» παρέμενε στο ναό. Ήταν αφιλάργυρος κατά τον τρόπο και πλήρης έργων αγαθών και ελεημοσύνης. Του αρκούσε για τροφή λίγο ψωμί και λίγα χόρτα, τα οποία συνέλεγε ο ίδιος, και κάποιες φορές, λίγο γάλα που του πρόσφεραν βοσκοί στην ερημική τότε περιοχή της ενορίας του. Αλησμόνητες παρέμειναν οι αγρυπνίες τις οποίες ετελούσε στο ναό του Αγίου Ελισσαίου Αθηνών. Αναφέρονται και μαρτυρίες παιδιών, ότι τον έβλεπαν κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας μεταρσιωμένο να στέκεται υπεράνω της γης. Μαρτυρίες δε περιφανών λογίων, όπως του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και Αλέξανδρου Μωραϊτίδου, που έψαλλαν στις αγρυπνίες τις οποίες ετελούσε, εξαίρουν τη σπάνια και αγία ιερατική αυτού προσωπικότητα.

Ο παπα- Νικόλας, ο λεγόμενος «απλός», ζούσε μέσα στη χαρά της Θείας Ευχαριστίας, την οποία τελούσε ανελλιπώς κάθε ημέρα, όπως την όριζαν οι λειτουργικοί κανόνες, και την παρέτεινε επί πολλές ώρες, για να έχει την πνευματική της απόλαυση. Πάντα ανταποκρινόταν στο γνήσιο ορθόδοξο φρόνημα και ετελούσε πανηγυρικά το Μυστήριο της ελεύσεως και παρουσίας του Αναστημένου Κυρίου, που αποκαλύπτει τον εαυτό Του, όπως τότε στο Μυστικό Δείπνο. Η χαρά της Αναστάσεως, που βρίσκεται στην καρδιά της Ευχαριστίας, γινόταν οντολογική αναψυχή και αγαλλίαση στον φλεγόμενο από θεία Αγάπη Γέροντα. Η μέθεξή του στην πασχάλια χαρά τον συνέπαιρνε. Δεν ήταν γι αυτόν ένα απλό εφημερικό καθήκον. Πρόφαση ήταν το επί ώρες παρατεινόμενο μνημόσυνο των ζωντανών και των κοιμηθέντων, από τον όγκο των σημειωμάτων που κρατούσε πάντα σ’ ένα δισάκι. Στην πραγματικότητα δεν ήθελε να διακόψει ποτέ τη χαρά της Τράπεζας της Ευχαριστίας, τη θέα του Αναστημένου Σώματος και Αίματος του Χριστού.

Ο αείμνηστος Γέροντας, αφού έφθασε στα 82 του χρόνια και έδωσε πρωτοφανή στον αιώνα μας μαρτυρία ουρανίων χαρισμάτων, οσιότητος, ταπεινώσεως, απλότητος, διακρίσεως, ελεημοσύνης, ασκήσεως και κατά Θεόν σοφίας, αφού εστάθηκε ο μοναδικός προστάτης χιλιάδων ορφανών και πτωχών και έφθασε στο ύψος θείας τελειότητος, εκοιμήθηκε οσίως εν ειρήνη το 1932 μ.Χ. και τον έθαψαν μπροστά στον Ναό του Αγίου Ιωάννη του Κυνηγού.

Στις 29 Αυγούστου του 1992, τα ιερώτατα και θαυματουργά Λείψανα του Αγίου Νικολάου του Πλανά τοποθετήθηκαν σε ασημένια λάρνακα, που σήμερα βρίσκεται στο δεξιό κλίτος του Ιερού αυτού Ναού.

Η Αγία μας Εκκλησία ανεκήρυξε και επισήμως ως άγιο τον Άγιο Νικόλαο τον Πλανά κατά την 135 η Συνοδική Περίοδο (1991 – 1992 μ.Χ.) του Πανσέπτου Οικουμενικού Πατριαρχείου, με εισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Νικοδήμου, και βεβαίως με την φροντίδα του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου κ.κ. Αμβροσίου.

Οι Ασματικές Ακολουθίες του Αγίου Νικολάου του Πλανά, οι οποίες ευρίσκονται σε λειτουργική χρήση, συντάχθηκαν από τον Μητροπολίτη Πατρών κ. Νικόδημο, και από τον Αρχιμ. Νικόδημο Παυλόπουλο, Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Λειμώνος Λέσβου.

Σύμφωνα με τον ιστοχώρο της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος η μνήμη του Αγίου ιερέως Νικολάου του Πλανά, τιμάται κατά την πρώτη Κυριακή του Μαρτίου, δια μεταθέσεως εκ της κυριώνυμης ημέρας αυτού, ύστερα από απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Σύμφωνα όμως με τον ιστοχώρο της Ιεράς Μητρόπολης Παροναξίας ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς εορτάζει κατά την καθιερωμένη Πανήγυρη της 2ας Μαρτίου. Εάν όμως η ημέρα της Εορτής συμπίπτει κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τότε η Μνήμη του εορτάζεται κατά την επομένη Κυριακή. Εμείς καταχωρούμε προσωρινά την εορτή του Αγίου Νικολάου Πλανά στις 2 Μαρτίου μέχρι να εξακριβώσουμε την ημερομηνία της εορτής του.

Απολυτίκιον

Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.

Τας του πλάνου παγίδας εκφυγών, ιερώτατε, απλανώς επορεύθης δια βίου, πατήρ ημών, Νικόλαε αοίδιμε Πλανά, ουράνια χαρίσματα λαβών, αγρυπνίαις και νηστείαις, ιερουργών οσίως τω Κυρίω σου. Όνπερ καθικετεύων εκτενώς, Νάξιον ιεράτευμα, πρέσβευε δωρηθήναι και ημίν το θείον έλεος.

Κοντάκιον

Ήχος βαρύς. Επί του όρους μετεμορφώθης.

Εν παντί έθνει, καιρώ και χρόνω Θεός αμάρτυρον ουκ αφήκεν Αυτού την θείαν δόξαν και την θειότητα× τους δε όντας αγίους εν τη γη αυτού και Πλανάν τον Νικόλαον εδόξασε× και ημίν εδωρήσατο πρεσβευτήν, πατέρα και θερμόν εν ανάγκαις αντιλήπτορα.

Μεγαλυνάριον

Χαίροις, του Προδρόμου δούλος πιστός, των αγρυπνιών τε ο εργάτης ο θαυμαστός, χαίροις, εκκλησίας προφήτου Ελισσαίου το σέμνωμα και δόξα, πάτερ Νικόλαε!



Αγιογραφίες / Φωτογραφίες


Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς – Χρωστήρας© (xrostiras.blogspot.com)



Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς – Julia Hayes© (www.ikonographics.net)



Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς



Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς



Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς


Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς



Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς



Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς



Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς


Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς



Η λειψανοθήκη του Αγίου Νικολάου Πλανά



Η λειψανοθήκη του Αγίου Νικολάου Πλανά



Η κάρα του Αγίου Νικόλαου του Πλανά


Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς


Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς



Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς



http://www.diakonima.gr

Πίστη ( Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ )

Πίστη, σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Αγίου Αντιοχείας, είναι η αρχή της ένωσής μας με το Θεό: οι αληθινοί πιστοί είναι η πέτρα του ναού του Θεού, η οποία εκπονήθηκε για το οικοδόμημα του Θεού Πατέρα, που υψώνεται στα ύψη από την δύναμη του Ιησού Χριστού, δηλαδή, από το Σταυρό και την βοήθεια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος. «Η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή» (Ιακώβου 2:26). Τα έργα της πίστης είναι η αγάπη, ειρήνη, μακροθυμία, έλεος, ταπεινότητα, το σταυρό μας και τη ζωή από το πνεύμα. Η αληθινή πίστη δεν μπορεί να παραμείνει χωρίς έργα. Κάποιος που πιστεύει πραγματικά θα είναι επίσης σίγουρα να εκτελέσει καλά έργα.



Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ 

Without God there is no peace in the soul ( St. Silouan the Athonite )

You don't need money nor titles to get to know God.
How much joy for us that the Lord not only forgives our sins , but also gives the soul the knowledge of Him , if only to be humbled .And the last poor person in the world can be humbled to know God through the Holy Spirit . You don't need money, nor titles to get to know God , but only humility . The Lord is given for free of charge , only because of His mercy . Before I did not know , but now I see every day , every hour , every minute clearly the mercy of God . God gives peace even at bedtime and without God there is no peace to the soul .

St. Silouan the Athonite

Treating an addict ( Elder Thaddeus of Vitovnica )

One day, a family came to the monastery from Belgrade . They had an only son who was taking drugs for many years . The doctors had told him that time remaining for his life , if he did not quit the drugs , was six months.

The official statistic then in Serbia say that one in a thousand patients could get away from drugs.

When they started to come from Belgrade , father, mother and son , for a long time, they were quarreling in the car . Fortunately for the young mother she kept her composure .

At that time , their son was able to sleep twenty-four hours and the other twenty-four hours he could not sleep because his nervous system was completely upside down .

With the help of God, they arrived at the monastery and the elder immediately spoke with them .

At first , father and son , voiced complaints that they had from each other but then they calmed down . After the son was left alone with the elder . Father Thaddeus spoke with him with patience and great love and recited prayers for his health. All throughout the course of the prayer, Father Thaddeus caressed the head of the young man in the same way that a mother caresses her child.

After that, they all went into the car and were on their way back. The young man fell asleep during their return to Belgrade . His mother immediately sensed that something good was happening to her son because her son before wasn't able to sleep at all.

Twenty-five years later, the former drug addict got married and has two children . He never returned to the bad drug habit .



Elder Thaddeus of Vitovnica

Ακάθιστος Ύμνος ( video )

Αλλά χωρίς Θεό τι να κάνει ο άνθρωπος ( Γέροντας Παΐσιος )

Παλαιότερα που δεν υπήρχαν αυτές οι μεγάλες ευκολίες, και η επιστήμη δεν είχε προχωρήσει τόσο, αναγκάζονταν οι άνθρωποι σε όλες τις δυσκολίες να καταφεύγουν στον Θεό, και ο Θεός βοηθούσε. Τώρα, επειδή η επιστήμη προχώρησε, τον Θεό Τον βάζουν στην άκρη. Πάνε χωρίς Θεό σημερα. Υπολογίζουν: «Θα κάνουμε τούτο, θα κάνουμε εκείνο». Σκέφτονται την Πυροσβεστική, σκέφτονται τις διατρήσεις, το ένα, το άλλο... Αλλά χωρίς Θεό τι να κάνει ο άνθρωπος;»



Γέροντας Παΐσιος

Ο φόβος του θανάτου ( Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος )

Η μνήμη του θανάτου είναι ένα καθημερινό θάνατο, και η ανάμνηση της αναχώρησής μας είναι μια αναστενάζοντας ή στενάζουν. Ο φόβος του θανάτου είναι μια ιδιότητα της φύσης που προέρχεται από την ανυπακοή, αλλά τρέμοντας κατά το θάνατο είναι ένα σημάδι της αμετανόητους αμαρτίες.


Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος

Fear of death ( St. John Climacus )

The remembrance of death is a daily death, and the remembrance of our departure is an hourly sighing or groaning. Fear of death is a property of nature that comes from disobedience, but trembling at death is a sign of unrepented sins.


St. John Climacus

Ενθυμούμενος τα κακά όνειρα ( Γέροντας Παΐσιος )

Όταν έχετε ένα κακό όνειρο, ποτέ να εξετάσετε τι είδατε, πώς το είδες, ή αν είσαι ένοχος ή πόσο είστε σε υπαιτιότητά του. Ο πονηρός, έχοντας αποτύχει σας βάλει στον πειρασμό κατά τη διάρκεια της ημέρας, έρχεται τη νύχτα.

Γέροντας Παΐσιος