Ὁ Ἅγιος γέροντας Πορφύριος δέν βιαζόταν νά δώσει ἀπαντήσεις.
«Τὰ προβλήματα ποὺ τοῦ θέταμε», διηγεῖται πνευματικό του παιδί, «ὁ Γέρων Πορφύριος τὰ ἀντιμετώπιζε μὲ ἰδιαιτέρα προσοχή, μὲ αἴσθηση εὐθύνης καὶ μὲ πολλὴ προσοχή. Ἦταν χαρακτηριστικὸ τὸ ὅτι τὸν ἔβλεπες σιωπώντα κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐξομολόγησης καὶ αἰσθανόσουν ὅτι προσηύχετο καὶ ἐζήτει τὸν φωτισμὸν τοῦ Θεοῦ… Ὁρισμένες φορὲς μᾶς ἔλεγε: “Δὲν ἔχω αὐτὴ τὴ στιγμὴ πληροφορία, δὲν μπορῶ νὰ σᾶς πῶ”. Καὶ ἐπανερχόμασταν δεύτερη ἢ καὶ τρίτη φορὰ γιὰ τὸ ἴδιο θέμα. Ἕνα ἀπόγευμα ἐπισκέφθηκα τὸν π. Πορφύριο στὸ Μοναστήρι καὶ ζήτησα τὴ γνώμη του γιὰ κάποιο ἐπεῖγον ζήτημά μου. Μοῦ λέει:
“Εἶμαι ἄρρωστος πολὺ καὶ δὲν μπορῶ νὰ συγκεντρωθῶ. Θέλεις νὰ σοῦ ἀπαντήσω τώρα, μὲ τὴ λογική μου, ὁπότε ὑπάρχει κίνδυνος νὰ κάνω λάθος, ἢ θέλεις νὰ ἔρθεις αὔριο, νὰ μπορέσω νὰ συγκεντρωθῶ;”.
Τοῦ εἶπα: “Μὴ μοῦ ἀπαντήσετε τώρα, Γέροντα. Θὰ ἔρθω αὔριο τὸ πρωί”.
Τὴν ἑπομένη τὸ πρωί, πῆρα τὴν ἀπάντηση».
Ὅταν ἔφευγε ὁ ἐξομολογηθείς πιστός, ἔλεγε ὁ Ὅσιος, «τὸν συνοδεύω μὲ προσευχή, τοῦ στέλνω τὴν ἀγάπη μου ὣς ἔξω, ὥσπου νὰ ἔλθει ὁ ἄλλος. Εἶναι καλύτερα νὰ στέλνεις σιωπηλὰ τὴν ἀγάπη σου, παρὰ νὰ λὲς λόγια».
Ἅγιος Πορφύριος
