Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά χαρίσει ξανά στόν ἄνθρωπο, ἐκεῖνο γιά τό ὁποῖο τόν προόρισε. Τόν δημιούργησε σύμφωνα μέ τή δική του εἰκόνα· ἐλεύθερο, προορισμένο νά τοῦ μοιάζει, νά εἶναι ὅπως κι ὁ ∆ημιουργός του τέλειος, ἐνάρετος.
Ὁ Θεός λοιπόν, δημιούργησε τόν ἄνθρωπο σέ πλήρη κοινωνία μαζί του. Ἐμεῖς ὅμως, αὐτά τά γνωρίσματα τῆς θείας φύσης, τά ἀλλοιώσαμε καί τά μπερδέψαμε· περάσαμε στή παράταξη τῆς κακίας, μέ ἀποτέλεσμα, νά χάσουμε τήν κοινωνία μέ τό Θεό. Κι ὅταν πιά στερηθήκαμε τή ζωή, πέσαμε στή φθορά τοῦ θανάτου.
Ἐπειδή τώρα ὁ Θεός μᾶς πρόσφερε τό ὕψιστο καί δέν τό διαφυλάξαμε, χρειάστηκε νά κατέβει αὐτός στό χείριστο, δηλαδή στή δική μας ξεπεσμένη φύση. Ἔγινε ἄνθρωπος γιά
νά μᾶς ξαναδώσει τήν πρώτη εἰκόνα.
νά μᾶς διδάξει τήν ἐνάρετη ζωή.
νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπ’ τή φθορά καί τό θάνατο.
νά μᾶς ἐπαναφέρει σέ κοινωνία μαζί Του.
νά ἀνοίξει τό δρόμο τῆς δικῆς μας ἀνάστασης.
νά λύσει τά δεσμά τῆς κυριαρχίας τοῦ διαβόλου.
νά μᾶς γεμίσει κουράγιο.
νά μᾶς ἐκπαιδεύσει νά πολεμοῦμε τόν τύραννο, μέ τήν ὑπομονή καί τήν ταπείνωση.
Αὐτά εἶναι τά ἀποτελέσματα τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. Ἔσωσε ὅλους τούς ἀνθρώπους ἀπ’ τή φθορά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου. ∆έν τούς ἀνάγκασε μέ τή βία, νά ἀσκήσουν τήν ἀρετή· τούς δίδαξε νά ἀκολουθήσουν τό δρόμο Του μέ πραότητα, μέ ὑπομονή καί μέ συγχωρητικότητα.
Πρίν γεννηθεῖ ὁ Χριστός, οἱ ἄνθρωποι πού ἁμάρταναν, τιμωροῦνταν μέ θανάσιμα χτυπήματα· κι ὅμως ἐπέμεναν στήν ἁμαρτία, πού τήν εἶχαν θεοποιήσει· τώρα ὅμως, γιά χάρη τῆς ὑπακοῆς τους στό Θεό, δέχονται συνέχεια χτυπήματα· καί γιά χάρη τῆς ἀρετῆς, καταδέχονται νά κακοπαθοῦν καί νά θανατώνονται.
∆όξα σέ σένα Χριστέ, Λόγε τοῦ Θεοῦ καί Σοφία καί ∆ύναμη καί Θεέ Παντοκράτορα. Τί δῶρα ἀντάξια νά σοῦ προσφέρουμε ἐμεῖς οἱ ἄπραγοι, γιά ὅλα ὅσα μᾶς χάρισες;
Ἐσύ ὅλα μᾶς τά ἔχεις δώσει πλούσια. Μόνο ἕνα ζητᾶς ἀπό ἐμᾶς· νά ἀποδεχτοῦμε τή σωτηρία, πού μᾶς πρόσφερες, δίνοντάς μας συγχρόνως καί τή δύναμη νά τήν πετύχουμε.
Σ’ εὐχαριστοῦμε, Ἐσένα πού μᾶς ἔδωσες τήν ὕπαρξη, μά καί μᾶς χάρισες τήν αἰώνια ζωή· Ἐσένα, πού κι ὅταν τή χάσαμε καί τήν ἀρνηθήκαμε, μᾶς ὁδήγησες πίσω σ’ αὐτήν, μέ τήν ἐναθρώπησή Σου, πού καμμιά γλῶσσα δέν τολμᾶ νά ἑρμηνεύσει.
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ ∆αμασκηνός
