Κάποτε μία Ηγουμένη έλεγε σε μια νέα που ζητούσε να ασπασθή τη μοναχική ζωή:
-Ξέρεις παιδί μου,η ζωή μας είναι πολύ αυστηρή.Στον κανονισμό μας έχουν την πρώτη θέσι τα ουράνια αγωνίσματα,νηστεία,αγρυπνία,προσευχή. Φοβούμαι πως δεν θα ανθέξης σ΄ένα τόσο αυστηρό κανονισμό.
-Θα μπορέσω,απάντησε εκείνη.Αρκεί στο κελλί μου να έχω ένα εσταυρωμένο.
Και κάποιος Θεολόγος ρώτησε μία μέρα ένα μοναχό :
- Από που αντλείς τους θησαυρούς που σκορπίζεις στους ακροατές και στα συγγράμματά σου -Από εδώ,απάντησε εκείνος,δείχνοντάς του τον μεγάλο εσταυρωμένο που είχε επάνω στο γραφείο του.
Ο εσταυρωμένος είναι ανεξάντλητη πηγή δυνάμεως.Μπορούμε να καταφεύγουμε στον επί του Σταυρού Κύριό μας να Του ζητάμε χάριν και έλεος.Τα χέρια του Σωτήρος απλωμένα στο τίμιο ξύλο καλούν όλους τους ανθρώπους κοντά Του. "Δεύτε προς με ", επαναλαμβάνει.Θέλει να μας ξεκουράση από τις δοκιμασίες της ζωής.Να μας απαλλάξη από τους μολυσμούς της αμαρτίας.Να μας κάνη αιώνια ευτυχισμένους.
Αμέτρητες ψυχές στην πορεία των αιώνων στάθηκαν ευλαβικά στην σκιά του Σταυρού,ξεκουράσθηκαν και συνέχισαν τον ανηφορικό τους δρόμο.΄Απιστοι και αρνηταί,αμαρτωλοί και τελώνες έτρεξαν συντετριμμένοι,αγκάλιασαν τα ματωμένα πόδια του εσταυρωμένου,ζήτησαν έλεος και λυτρώθηκαν.Αναρίθμητοι οι σωσμένοι από τη μοναδική και ανεπανάληπτη θυσία του Γολγοθά.
Για μας " έκλινε την κεφαλή " ο Ιησούς στο Σταυρό και " αφήκε το πνεύμα " φίλη ψυχή.Ας ρίχνουμε μερικές ματιές ευγνωμοσύνης,κάθε μέρα στα σβησμένα μάτια του Κυρίου μας.Και Εκείνος κάτι θα μας λέει,με αγάπη και στοργή....
Από το βιβλίο ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ
