- Γέροντα, πολλές
φορές οι άνθρωποι βλέποντας ράσο μας λένε τον πόνο τους, το πρόβλημά τους,
ακόμη και εξομολόγηση. Ποια πρέπει να είναι η στάση μας απέναντί τους;
- Εξ αρχής, όταν
απευθύνωνται σ’ εσάς για κάποιο πρόβλημά τους, να τους ρωτήσετε: «Έχετε
πνευματικό;». Κι εγώ στους ανθρώπους που έρχονται εκεί στο Καλύβι να με
ρωτήσουν για κάποιο θέμα λέω: «Εγώ δεν είμαι πνευματικός· να πάτε στον
πνευματικό σας και να κάνετε ό,τι σας πη εκείνος». Πρέπει να μετανοήσουν οι
άνθρωποι και να έχουν έναν πνευματικό να εξομολογούνται, για να κοπούν τα
δικαιώματα του διαβόλου. Να ακούση η μοναχή μια φορά κάποια πονεμένη γυναίκα
που έχει ένα πρόβλημα και μετά να την στείλη στον πνευματικό, αυτό το
καταλαβαίνω. Όχι όμως να συνεχίζη να συζητάη μαζί της. Ή, αν μία γυναίκα δεν
αναπαύεται στον πνευματικό της ή δεν έχη πάει ποτέ για εξομολόγηση ή
βρίσκεται σε κατάσταση απελπισίας, ας την ακούση μια φορά και πάλι να την
στείλη στον πνευματικό και να της πη ότι εκείνη θα εύχεται.
Εκτός που δεν έχει
υποχρέωση η μοναχή να τους βοηθήση κατ’ αυτόν τον τρόπο, ακούγοντας δηλαδή
συνεχώς τα προβλήματά τους, δεν βοηθιούνται κιόλας έτσι οι άνθρωποι. Γιατί ο
άνθρωπος παθαίνει τριών ειδών αλλοιώσεις: από τον εαυτό του, από τους
άλλους και από τον διάβολο. Έρχονται εδώ, βρίσκουν μια παρηγοριά ανθρώπινη,
αλλά, μόλις φύγουν από το Μοναστήρι και πάνε σπίτι, γυρίζουν πάλι στο δικό
τους και αρχίζουν τα ίδια. Και οι γυναίκες και οι άνδρες να πάνε στον
πνευματικό τους. Δεν είναι σωστό να λένε τα θέματά τους στην καλόγρια. Γιατί
μετά λένε: «τα είπα· είμαι εντάξει», αναπαύουν ψεύτικα τον λογισμό τους και
δεν πάνε στον πνευματικό. Αυτό είναι τέχνασμα του διαβόλου, για να μην
εξομολογούνται.
Πρέπει να καταλάβετε
ποια είναι η αποστολή σας ως μοναχές και να μην πάτε να κάνετε δήθεν
ιεραποστολή, επειδή δεν έχετε καταλάβει την καλογερική αποστολή. Ως μοναχοί
έχουμε υποχρέωση να κάνουμε προσευχή για τα προβλήματα των άλλων· δεν
είμαστε όμως υποχρεωμένοι να ασχοληθούμε με τα προβλήματά τους. Ο
πνευματικός έχει υποχρέωση να το κάνη αυτό, έχει και ευθύνη. Αν συζητούν μ’
εσάς, φορτώνουν σ’ εσάς την ευθύνη. Εκείνος μπορεί να τους παρακολουθή από
κοντά και να δίνη λύση στα προβλήματά τους. Χρειάζεται δηλαδή δουλειά. Αυτή
η δουλειά δεν είναι των μοναχών. Από μας μόνον προσευχή να ζητάνε. Ας
στέλνουν κανένα γράμμα με ονόματα, να κάνουμε κανένα κομποσχοίνι.
Γεροντας Παϊσιος
