- Αδελφή μου, ποιος είναι ο προορισμός του Ανθρώπου;
- Ο προορισμός του Ανθρώπου;…. «Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους». Ο προορισμός πάλι είναι η Αγάπη. Τίποτε άλλο. Μην κάνεις τίποτε άλλο… Αλλά τι θα πει Αγάπη; Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο, να παύεις να υπάρχεις εσύ, πραγματικά, ως οντότητα, και να μπεις μεσ’ την ψυχή του. Μα είναι κακοποιός… Μα είναι κάτι που δεν το καταλαβαίνεις… Θα μπεις! Γιατί έχει κι αυτός μέσα του την Πνοή του Θεού, τον Σπινθήρα του Χριστού. Και έχει μια καρδιά που χτυπά σαν τη δική σου. Μ’ άλλα λόγια, εσύ ο ίδιος αντικατοπτρίζεσαι μέσα του. Αν δεν το κάνεις αυτό, δεν μπορείς να βοηθήσεις τον άλλο. Και τι ωφελεί να αγαπούμε μόνο τον Θεό με τα χέρια ψηλά προς τον Κύριο, καθέτως, και να μην τ’ ανοίξουμε και οριζοντίως, να πάρουμε όλη την Ανθρωπότητα, εάν είναι δυνατόν, και να γίνει έτσι το σώμα μας το σημείο του Σταυρού;
- …Το σημείο του Σταυρού… Πιάνει τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και μέσα σ’ αυτά, κλείνει όλο τον κόσμο. - Και ξέρετε μαζί μ’ αυτά τι κλείνει; Τη μεγαλύτερη ευδαιμονία, γαλήνη, ειρήνη, πραότητα. Έλεος και Αγάπη Θεού μεσ’ την καρδιά μας. - Δηλαδή, η δική σας αρχή ποια είναι; - Δεν είναι δική μου. Είναι αυτό που είπε ο Άγιος Αυγουστίνος: «Αγάπα και κάνε ό,τι θέλεις» γιατί άμα αγαπάς, δεν μπορείς να κάνεις κακό!
Γερόντισσα Γαβριηλία, Η ασκητική της αγάπης, εκδ. Τάλαντο, σ. 66
