Ξέρω ότι πολλοv από τους συγκεντρωμένους πάλι θα μας κατηγορήσουν, όταν μιλούμε γι' αυτά, και θα πουν «Μη, σε παρακαλώ, μη γίνεσαι φορτικός και βαρετός στους ακροατές"άφησέ το στη συνείδηση του καθενός, άφησε το στην κρίση των ακροατών" έτσι τώρα μας ντροπιάζεις, μας κάνεις να κοκκινίζουμε!...».
Αλλ' όχι! Αυτά τα λόγια δεν τα ανέχομαι! Γιατί ούτε ο Παύλος ντρεπόταν να ενοχλεί συνέχεια για τέτοια πράγματα και να ζητά σαν ζητιάνος. Εάν έλεγα τούτο, δηλαδή δός μου, φέρε για τοσπίτι μου, ίσως να 'ταν ντροπή. Αν και ούτε τότε θα 'ταν ντροπή. «Οι γαρ τω θυσιαστηρίω», λέγει, «προσεδρεύοντες, τω θυσιαστηρvω συμμερίζονται» (Α' Κορ. 9,13). Πλην όμως πιθανόν να με κατηγορούσε κάποιος, ότι μιλώ για τον εαυτό μου" τώρα όμως παρακαλώ γι' αυτούς πουστερούνται, μάλλον όχι γι' αυτούς που στερούνται, αλλά για σας που δίνετε" γι' αυτό και μιλώχωρίς να ντρέπομαι.
Γιατί που είναι ντροπή σαν πω, δώσε στον Κύριο που πεινά, ντύσε τον που γυρίζει γυμνός, φιλοξένησέ τον που είναι ξένος; Ο Δεσπότης σου δεν ντρέπεται μπροστά σ όλη την οικουμένη να λέγει «επείνασα και ουκ δώκατέ μοι φαγείν» (Ματθ. 25,42), ο ανενδεής,εκείνος που δεν έχει ανάγκη από τίποτε' και εγώ θα ντραπώ και θα διστάσω; Σε παρακαλώ, μακριά τέτοια πράγματα! Του διαβόλου είναι αυτή η ντροπή!
Δεν θα ντραπώ, λοιπόν. Αντίθετα μάλιστα και με παρρησία θα πω" δώστε σ' όσους έχουνανάγκη, και θα φωνάζω πιο δυνατά απ' αυτούς. Γιατί εάν κάποιος έχει στοιχεία και μπορεί να μας κατηγορήσει, ότι αυτά τα λέμε για να σας παρασύρουμε προς όφελός μας, και με τοπρόσχημα των φτωχών κερδίζουμε εμείς, τότε πράγματι αυτά δεν είναι μονάχα άξια ντροπής,αλλά και μυρίων κεραυνών, και ούτε αξίζει να ζουν όσοι κάνουν παρόμοια.
Αλλά εάν, με τη χάρη του Θεού, καθόλου δεν σας ενοχλούμε για τον εαυτό μας και κηρύττουμε αδάπανο το ευαγγέλιο, χωρίς βέβαια να κοπιάζουμε όπως ο Παύλος, αρκούμενοι πάντως στα δικά μας, με όλο το θάρρος θα σας λέγω, δώστε στους φτωχούς" και δεν θασταματήσω να το λέγω, και όταν δεν δίνετε θα σας είμαι σκληρός κατήγορος!
ΙΩΑΝΝΗΣ ο Χρυσόστομος
