Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο "Λόγοι Γέροντος Παϊσίου, Τόμος Β, Πνευματικὴ Ἀφύπνιση", σελ. 45-46
Ρώτησα ἕναν Πνευματικὸ μὲ κοινωνικὴ δράση, μὲ ἕνα σωρὸ πνευματικοπαίδια κλπ: "Τί ξέρεις γιὰ μία βλάσφημη ταινία;". "Δὲν ξέρω τίποτε", μοῦ εἶπε. Δὲν ἤξερε τίποτε καὶ εἶναι σὲ μεγάλη πόλη.Κοιμίζουν τὸν κόσμο. Τὸν ἀφήνουν ἔτσι, γιὰ νὰ μὴ στανοχωριέται καὶ νὰ διασκεδάζει. Μὴν τυχὸν πεῖς ὅτι θὰ γίνει πόλεμος ἢ ὅτι θὰ γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ γι' αὐτὸ πρέπει νὰ ἐτοιμασθοῦμε, μὴν τυχὸν στενοχωρηθοῦν οἱ ἄνθρωποι.
Σὰν μερικὲς γριὲς ποὺ λένε "μὴ μιλᾶς γιὰ θάνατο, μόνο γιὰ χαρὲς καὶ γιὰ βαφτίσια νὰ μιλᾶς", σὰν νὰ μὴν τὶς περιμένει ὁ θάνατος.
Ἔτσι νιώθουν μία ψεύτικη χαρά. Ἐνῶ, ἂν σκέφτονταν ὅτι τὸ τάδε γεροντάκι ποὺ ἔμενε λίγο πιὸ κάτω πέθανε χθές, ὁ ἄλλος εἶναι στὰ τελευταῖα του καὶ θὰ πεθάνει, μεθαύριο θὰ γίνει τοῦ τάδε τὸ μνημόσυνο ποὺ ἦταν καὶ πολὺ νεότερο ἀπὸ αὐτές, θὰ σκέφτονταν τὸν θάνατο καὶ θὰ ἔλεγαν: "Πρέπει νὰ ἐξομολογηθῶ καὶ νὰ ἑτοιμασθῶ πνευματικά,γιατί μπορεῖ κι ἐμένα σὲ λίγο νὰ μὲ καλέσει ὁ Χριστὸς στὴν ἄλλη ζωή".
Διαφορετικά, ἔρχεται ὕστερα ὁ θάνατος καὶ τὶς παίρνει ἀνέτοιμες. Ἄλλοι πάλι ἀπὸ"καλωσύνη" λένε:" Στοὺς αἱρετικοὺς μὴ λένε ὅτι εἶναι στὴν πλάνη,γιὰ νὰ δείξουμε ἀγάπη". Καὶ ἔτσι τὰ ἰσοπεδώνουν ὅλα. Ἂν ζοῦσαν αὐτοὶ στὰ....
πρώτα χρόνια του Χριστιανισμοῦ, δὲν θὰ εἴχαμε οὔτε ἕναν ἅγιο. Ἔλεγαν τότε στοὺς Χριστιανούς: "Ρίξε μόνο λιβάνι στὴν φωτιὰ καὶ μὴν ἀρνῆσαι τὸν Χριστό". Δὲν τὸ δέχονταν. "Κᾶνε μόνον πὼς ρίχνεις". Δὲν τὸ δέχονταν. 'Μὴ μιλᾶς γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ πήγαινε ἐλεύθερος σὲ ἄλλο μέρος",καὶ δὲν τὸ δέχονταν. Σήμερα βλέπεις ἕναν νερόβραστο κόσμο.
