Η οδός της ταπεινώσεως είναι η πιο σύντομη και ασφαλέστερη ( Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος )

Η οδός της ταπεινώσεως είναι η πιο σύντομη και ασφαλέστερη. Πώς λοιπόν έχει εμπόδια; Έχει μερικά.

 Πρώτον, διότι είμαστε άνθρωποι και όχι άγγελοι, και δεύτερον, επειδή έχουμε πολλές κακές και παλαιότερες συνήθειες, οι οποίες μας γίνονται εμπόδιο στο δρόμο που βαδίζουμε.

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος

Για τον Θεό τα πάντα είναι δυνατά. ( Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς )

Για τον Θεό τα πάντα είναι δυνατά. 

Μπορεί να αποκαλύψει στον άνθρωπο τα κτιστά Του μεγαλεία και να δημιουργήσει τα αδημιούργητα. Αλλά, το κυριότερο για εμάς είναι ότι θέλει να λυτρώσει τις ψυχές μας από την Αμαρτία και το θάνατο και να μας δώσει ζωή αιώνια. 

Ας Τον ικετεύουμε γι’ αυτό νύχτα και ημέρα!!!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ο καθένας απολαμβάνει ανάλογα με τα έργα του...

Είναι πολλές οι φορές που δυσκολευόμαστε μέσα μας όταν χρειάζεται να βρεθούμε μπροστά σε έναν άνθρωπο που μας αδικεί ή μας έχει αδικήσει!

Όλα όσα νομίζουμε ότι είμαστε, την ώρα της δυσκολίας, του πειρασμού, της ταραχής έρχονται θα λέγαμε να δοκιμαστούν στην φωτιά. Και είναι αλήθεια πως δεν το αντέχουμε αυτό! Ο Άλλος «έρχεται» με την παρουσία Του να μας κρίνει!

Ερώτηση :

‘Ένας φιλόχριστος αδελφός που αδικείτε από κάποιον ανέφερε το θέμα στον Άγιο Βαρσανούφιο.

Και η απάντηση του Αγίου μονάχα τρείς λέξεις:

– Εσύ ευεργέτησε τον.

Και είναι όμορφο να βρεις γέροντα, πνευματικό, έστω έναν αδελφό που θα σε συμβουλέψει πνευματικά και θεραπευτικά!

Πρόσεξε! Η θεραπευτική του Σώματος αρχίζει με αυτόν τον πόνο και με αυτό τον σταυρό.

Και η διάρκεια της θεραπείας;

Πόσο; Πόσο θα κρατήσει αυτός ο πόνος και αυτός ο σταυρός; Για πόσο ακόμα θα συνεχίσω να ευεργετώ αυτόν που μου κάνει κακό;

Ο ίδιος άνθρωπός θα επιστρέψει στον Άγιο και θα τον ρωτήσει.

– Παρόλα αυτά όμως, αν και τον ευεργέτησα εκείνος με κακομεταχειρίζεται.

Απάντηση :

– Το καλό που κάνεις. Δεν το κάνεις σ’ εκείνον αλλά στον εαυτό σου, αφού και ο Κύριος μας είπε: «Να ευεργετείτε τους εχθρούς σας και να προσεύχεστε γι’ αυτούς που σας κακομεταχειρίζονται» (Λουκ.6,27-28).Ο καθένας λοιπόν απολαμβάνει ανάλογα με τα έργα του.

Διάλογο ενός ζητιάνου με ένα διάσημο θεολόγο ( Ἁγίου Ἰωάννου Μαξίμοβιτς )

Από το βιβλίο τού αγίου Ιωάννου Μαξίμοβιτς διαβάζουμε το διάλογο ενός ζητιάνου με ένα διάσημο θεολόγο.

Ο θεολόγος επί οκτώ έτη ακατάπαυστα παρακαλούσε το Θεό να τού φανερώσει κάποιον άνθρωπο, πού θα μπορούσε να τού δείξει τον πιο σίγουρο δρόμο για τη Βασιλεία των Ουρανών.

Κάποια μέρα πού έφθασε στο αποκορύφωμα τής προσευχής άκουσε μια φωνή «Πήγαινε και στην έξοδο τής Εκκλησίας θα βρεις τον άνθρωπο πού ζητάς». Πηγαίνει βιαστικά στην Εκκλησία, όπου βρίσκει ένα γέρο ζητιάνο με κουρελιασμένα ρούχα και πληγωμένα γόνατα και τον χαιρετά:

– «Καλό και ευτυχισμένο πρωινό, γέροντα».

– «Ποτέ δεν είχα κακό και δυστυχισμένο πρωινό».

(ο άλλος εν αμηχανία διορθώνει)

– «Είθε να σου στείλει ο Θεός κάθε αγαθό»!

– «Ουδέποτε μου εστάλη κάτι μη αγαθό»!

(ο θεολόγος παραξενεύεται και τού λέει)

– «Τι συμβαίνει με σένα, γέροντα; Εγώ σού εύχομαι κάθε ευτυχία».

– «Μα ποτέ δεν είμαι δυστυχής. Ζω σύμφωνα με το θέλημα τού Θεού. Για το ζυγό πού μου έδωσε ο Θεός ποτέ δεν δυσανασχέτησα και είμαι πάντοτε ευχαριστημένος».

– «Από πού ήλθες εσύ, γέροντα, εδώ»;

– «Από τον Θεό».

– «Και πού Τον βρήκες»;

«Εκεί πού Τον άφησα στην αγαθή θέληση».

– «Ποιος είσαι, γέροντα, και σε ποια τάξη ανήκεις»;

– «Όποιος κι αν είμαι, είμαι ικανοποιημένος με την κατάστασή μου, γιατί βασιλεύς είναι αυτός πού κυβερνά και διευθύνει τον εαυτό του».

Ο θεολόγος αποδέχθηκε τελικά πώς ο δρόμος τού ζητιάνου ήταν ο μόνος σίγουρος για τον Ουρανό, δηλαδή η τελεία παράδοση στο θέλημα τού Θεού»

Ο Πολυέλεος Θεός θέλει την ευτυχία όλων μας και σ’ αυτή και στην άλλη ζωή. Γι’ αυτό ίδρυσε την αγία Του Εκκλησία. ( Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως )

Τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο από την καθαρή καρδιά, γιατί μια τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Και τι είναι ενδοξότερο από το θρόνο του Θεού; Ασφαλώς τίποτα. Λέει ο Θεός γι’ αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά: «Θα κατοικήσω ανάμεσά τους και θα πορεύομαι μαζί τους. Θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου». (Β’ Κορ. 6, 16).

Ποιοι λοιπόν είναι ευτυχέστεροι απ’ αυτούς τους ανθρώπους; Και από ποιο αγαθό μπορεί να μείνουν στερημένοι; Δεν βρίσκονται όλα τ’ αγαθά και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος στις μακάριες ψυχές τους; Τι περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ’ αλήθεια, τίποτα! Γιατί έχουν στην καρδιά τους το μεγαλύτερο αγαθό: τον ίδιο το Θεό!

Πόσο πλανιούνται οι άνθρωποι που αναζητούν την ευτυχία μακριά από τον εαυτό τους, στις ξένες χώρες και στα ταξίδια, στον πλούτο και στη δόξα, στις μεγάλες περιουσίες και στις απολαύσεις, στις ηδονές και σ’ όλες τις χλιδές και ματαιότητες, που κατάληξή τους έχουν την πίκρα! Η ανέγερση του πύργου της ευτυχίας έξω από την καρδιά μας, μοιάζει με οικοδόμηση κτιρίου σε έδαφος που σαλεύεται από συνεχείς σεισμούς. Σύντομα ένα τέτοιο οικοδόμημα θα σωριαστεί στη γη.

Αδελφοί μου! Η ευτυχία βρίσκεται μέσα στον ίδιο σας τον εαυτό, και μακάριος είναι ο άνθρωπος που το κατάλαβε αυτό. Εξετάστε την καρδιά σας και δείτε την πνευματική της κατάσταση.

Μήπως έχασε την παρρησία της προς το Θεό; Μήπως η συνείδηση διαμαρτύρεται για παράβαση των εντολών Του; Μήπως σας κατηγορεί για αδικίες, για ψέματα, για παραμέληση των καθηκόντων προς το Θεό και τον πλησίον;

Ερευνήστε μήπως κακίες και πάθη γέμισαν την καρδιά σας, μήπως γλίστρησε αυτή σε δρόμους στραβούς και δύσβατους.

Δυστυχώς, εκείνος που παραμέλησε την καρδιά του, στερήθηκε όλα τ’ αγαθά κι έπεσε σε πλήθος κακών. Έδιωξε τη χαρά και γέμισε με πίκρα, θλίψη και στενοχώρια. Έδιωξε την ειρήνη και απόκτησε άγχος, ταραχή και τρόμο. Έδιωξε την αγάπη και δέχτηκε το μίσος. Έδιωξε, τέλος, όλα τα χαρίσματα και τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, που δέχτηκε με το βάπτισμα, και οικειώθηκε όλες τις κακίες εκείνες, που κάνουν τον άνθρωπο ελεεινό και τρισάθλιο.

Αδελφοί μου! Ο Πολυέλεος Θεός θέλει την ευτυχία όλων μας και σ’ αυτή και στην άλλη ζωή. Γι’ αυτό ίδρυσε την αγία Του Εκκλησία. Για να μας καθαρίζει αυτή από την αμαρτία, να μας αγιάζει, να μας συμφιλιώνει μαζί Του, να μας χαρίζει τις ευλογίες του ουρανού.

Η Εκκλησία έχει ανοιχτή την αγκαλιά της, για να μας υποδεχθεί. Ας τρέξουμε γρήγορα όσοι έχουμε βαριά τη συνείδηση. Ας τρέξουμε και η Εκκλησία είναι έτοιμη να σηκώσει το βαρύ φορτίο μας, να μας χαρίσει την παρρησία προς το Θεό, να γεμίσει την καρδιά μας με ευτυχία και μακαριότητα.

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Γέροντα πότε πιάνουν τα μάγια; ( Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης )

-Γέροντα πότε πιάνουν τα μάγια;

-Για να πιάσουν τα μάγια, πρέπει να δώσει κανείς δικαιώματα στον διάβολο. Να δώσει δηλαδή σοβαρή αφορμή και να μην τακτοποιηθεί με την μετάνοια και την εξομολόγηση.

Σε έναν που εξομολογείται, και με το φτυάρι να του ρίχνουν τα μάγια, δεν πιάνουν. Γιατί, όταν εξομολογείται και έχει καθαρή καρδιά, δεν μπορούν οι μάγοι να συνεργασθούν με τον διάβολο, για να τον βλάψουν.

Μια φορά ήρθε ένας μεσήλικας στον Καλύβι με έναν αέρα…Από μακριά, μόλις τον είδα, κατάλαβα ότι έχει δαιμονική επήρεια. « Ήρθα να με βοηθήσεις, μου είπε. Προσευχήσου για μένα, γιατί έναν χρόνο τώρα έχω φοβερούς πονοκέφαλους και οι γιατροί δεν βρίσκουν τίποτε». «Έχεις δαιμόνιο, του λέω, γιατί έδωσες δικαιώματα στον διάβολο». «Δεν έκανα τίποτε», μου λέει. «Δεν έκανες τίποτε; Του λέω. Δεν απάτησες μια κοπέλα; Ε, αυτή πήγε και σου έκανε μάγια. Πήγαινε να ζητήσεις συγγνώμη από την κοπέλα, μετά να εξομολογηθείς, να σου διαβάσουν και εξορκισμούς, για να βρεις την υγεία σου. Αν εσύ δεν καταλάβεις το σφάλμα σου και δεν μετανοήσεις, όλοι οι πνευματικοί του κόσμου να μαζευτούν και να ευχηθούν, το δαιμόνιο δεν φεύγει».

Όταν έρχονται τέτοιοι άνθρωποι, με τέτοιον αέρα, τους μιλάω ανοιχτά. Θέλουν τράνταγμα, για να συνέλθουν.

Ένας άλλος μου είπε ότι η γυναίκα του έχει δαιμόνιο. Κάνει συνεχώς φασαρίες στο σπίτι. Σηκώνεται το βράδυ, τους ξυπνάει, τα κάνει όλα άνω-κάτω. «Εσύ εξομολογείσαι;» του λέω. «Όχι», μου λέει. «Πρέπει να έχετε δώσει δικαιώματα στον διάβολο, του λέω. Δεν έγινε αυτό στα καλά καθούμενα». Τελικά βρήκαμε ότι είχε πάει σ’ έναν Χότζα και του έδωσε κάτι να ραντίσει στο σπίτι για γούρι, για να πάει καλά η δουλειά του, και ούτε καν έδινε σ’ αυτό σημασία. Αλώνιζε μετά ο διάβολος στο σπίτι του.

– Αν πιάσουν, Γέροντα, τα μάγια, πως λύνονται;

– Με την μετάνοια και την εξομολόγηση. Γι’ αυτό πρέπει πρώτα να βρεθεί η αιτία, για την οποία έπιασαν τα μάγια, να καταλάβει ο άνθρωπος το σφάλμα του, να μετανοήσει και να εξομολογηθεί. Πόσοι έρχονται εκεί στο Καλύβι που ταλαιπωρούνται, επειδή τους έχουν κάνει μάγια, και μου λένε: «Κάνε προσευχή, για να απαλλαγώ από αυτό το βάσανο»! Μου ζητάνε βοήθεια, χωρίς να ψάξουν να βρουν από πού ξεκίνησε το κακό, για να το διορθώσουν. Να βρουν δηλαδή σε τι έφταιξαν και έπιασαν τα μάγια, να μετανοήσουν, να εξομολογηθούν, για να σταματήσει η ταλαιπωρία τους.

– Γέροντα, όταν ο άνθρωπος που του έχουν κάνει μάγια φθάσει σε τέτοια κατάσταση που δεν μπορεί να βοηθήσει ο ίδιος τον εαυτό του, να εξομολογηθεί κλπ., μπορούν οι άλλοι να τον βοηθήσουν;

– Μπορούν να καλέσουν τον ιερέα στο σπίτι να κάνει ευχέλαιο ή έναν αγιασμό. Να του δώσουν να πιει αγιασμό, για να υποχωρήσει λίγο το κακό και να μπει λίγο Χριστός μέσα του. Έτσι έκανε μια μητέρα για το παιδί της και βοηθήθηκε. Μου είχε πει ότι ο γιος της υπέφερε πολύ, γιατί του είχαν κάνει μάγια. «Να πάει να εξομολογηθεί» της είπα. «Πώς να πάει, πάτερ, να εξομολογηθεί, στην κατάσταση που είναι;», μου είπε. «Τότε πες στον πνευματικό σου», της λέω «να έρθει στο σπίτι, να κάνει αγιασμό και να δώσεις στον γιο σου να πιει από τον αγιασμό. Θα τον πιει όμως;». «Θα τον πιει» μου λέει. «Ε, ξεκίνησε με τον αγιασμό, της λέω, και μετά προσπάθησε να μιλήσει το παιδί με τον παπά. Αν εξομολογηθεί, θα τον πετάξει τον διάβολο πέρα». Και πράγματι, με άκουσε και βοηθήθηκε το παιδί. Μετά από λίγο μπόρεσε να εξομολογηθεί και έγινε καλά.

Μια άλλη γυναίκα, η φουκαριάρα, τι έκανε; Ο άνδρας της είχε μπλέξει με μάγους και δεν ήθελε ούτε σταυρό να φορέσει. Για να τον βοηθήσει λίγο, έραψε στον γιακά από το σακάκι του ένα σταυρουδάκι.

Μια φορά που χρειάστηκε να περάσει από ένα γεφύρι στην άλλη όχθη ενός ποταμού, μόλις πάτησε στον γεφύρι, άκουσε μια φωνή να του λέει: «Τάσο, Τάσο, βγάλε το σακάκι, να περάσουμε μαζί το γεφύρι». Ευτυχώς έκανε κρύο και είπε: «Πώς να το βγάλω κρυώνω!» «Βγάλ’ το, βγάλ’ το, να περάσουμε», άκουσε την ίδια φωνή να του λέει. Βρε τον διάβολο! Ήθελε να τον ρίξει κάτω στο ποτάμι, αλλά δεν μπορούσε, γιατί είχε πάνω του το σταυρουδάκι. Τελικά τον έριξε εκεί σε μια άκρη.

Εν τω μεταξύ, τον έψαχναν οι δικοί του όλη την νύχτα και τον βρήκαν τον καημένο πεσμένο επάνω στο γεφύρι. Αν δεν έκανε κρύο, θα έβγαζε το σακάκι και θα τον πετούσε ο διάβολος μέσα στο ποτάμι. Τον φύλαξε ο σταυρός που είχε στο πέτο του. Πίστευε η φουκαριάρα η γυναίκα του. Αν δεν είχε πίστη, θα το έκανε αυτό;.

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης