Άγιος Εφραίμ ο θαυματουργός ποίημα Ευχαριστίας

Άγιε Εφραίμ θα ήθελα
σε όλους να φωνάξω
τα θαύματά Σου τα πολλά
κι από χαρά να κλάψω.

Γίνεσαι Εσύ παρηγοριά
κι ελπίδα στους πιστούς,
κάνεις καλά με γιατρικά
που όλους ωφελούν.

Μέρα και νύχτα περπατείς,
τρέχεις για να προφθάσεις,
μικρούς μεγάλους βοηθείς,
δεν έχεις Εσύ παύσεις.

Γι’ αυτό και όλοι σε τιμούν
κι έρχονται στη Μονή Σου
λαμπάδες Σου ανάβουνε
μέσα από την ψυχή τους.

Έτσι κι εγώ, σαν έμαθα
το άγιο όνομά Σου,
έτρεξα αμέσως να σωθώ
από τα βάσανά μου.

Παρακαλώ Σε Άγιε,
δώσε μου τη χαρά,
πως θα γλιτώσω γρήγορα
και θα γίνω καλά..

Το κλειδί για την πνευματική ζωή είναι η ευχή…( Αγίου Πορφυρίου )

Να προσεύχεσθε στον Θεό με ανοικτά τα χέρια. Αυτό είναι το μυστικό των αγίων. Μόλις άνοιγαν τα χέρια τους, τους επεσκέπτετο η θεία χάρις. Οι πατέρες της Εκκλησίας χρησιμοποιούν ως πιο αποτελεσματική τη μονολόγιστη ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Το κλειδί για την πνευματική ζωή είναι η ευχή.

Την ευχή δεν μπορεί κανείς να τη διδάξει, ούτε τα βιβλία, ούτε ο γέροντας, ούτε κανείς. Ο μόνος διδάσκαλος είναι η θεία χάρις. Αν σας πω ότι το μέλι είναι γλυκό, είναι ρευστό, είναι έτσι κι έτσι, δεν θα καταλάβετε, αν δεν το γευθείτε. Το ίδιο και στην προσευχή, αν σας πω, «είναι έτσι, νιώθεις έτσι» κ.λπ., δεν θα καταλάβετε ούτε θα προσευχηθείτε, «ει μη εν Αγίω Πνεύματι».

Μόνο το Πνεύμα το Άγιον, μόνο η χάρις του Θεού μπορεί να εμπνεύσει την ευχή. Δεν είναι δύσκολο να πείτε την ευχή αλλά δεν μπορείτε να την πείτε σωστά, γιατί κλωτσάει ο παλαιός εαυτός σας. Αν δεν μπορείτε στην ατμόσφαιρα της χάριτος, δεν θα μπορέσετε να κάνετε την ευχή.

Μόλις ακούσετε προσβλητικό λόγο, λυπάσθε και μόλις σας πουν καλό λόγο, χαίρεσθε και λάμπετε;

Με αυτό δείχνετε ότι δεν είστε έτοιμοι, δεν έχετε τις προϋποθέσεις. Για να έλθει η θεία χάρις, πρέπει ν’ αποκτήσετε τις προϋποθέσεις, την αγάπη και την ταπείνωση, διαφορετικά δημιουργείται αντίδραση.

Για να μπορείτε σε αυτή τη «φόρμα», θα ξεκινήσετε απ’ την υπακοή.

Πρέπει πρώτα να δοθείτε στην υπακοή, για να έλθει η ταπείνωση. Βλέποντας την ταπείνωση, ο Κύριος στέλνει την θεία χάρι και έπειτα έρχεται μόνη, αβίαστα, η προσευχή.

Αν δεν κάνετε υπακοή και δεν έχετε ταπείνωση, η ευχή δεν έρχεται και υπάρχει και φόβος πλάνης.

Να ετοιμάζεσθε σιγά σιγά, απαλά απαλά, και να κάνετε την ευχή μέσα στο νου.

Ότι είναι στο νου, είναι και στην καρδιά.

«Βίος και Λόγοι» Αγίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου.

Η Προσευχή για τον συνάνθρωπό μας…

 

Η Προσευχή για τον συνάνθρωπό μας…

Μια φορά κι έναν καιρό…
Ένα κρουαζιερόπλοιο κατά τη διάρκεια μιας σφοδρότατης καταιγίδας βυθίστηκε και μόνο δύο από τους επιβάτες του κατάφεραν να κολυμπήσουν μέχρι ένα μικρό ερημονήσι.

Οι δυο ναυαγοί μη ξέροντας τι άλλο να κάνουν, συμφώνησαν ότι δεν είχαν άλλη διέξοδο από το να προσευχηθούν στο Θεό.
Ωστόσο για να εξακριβώσουν ποιανού η προσευχή είναι ισχυρότερη αποφάσισαν να χωρίσουν την περιοχή στα δύο και να μείνουν στις αντίθετες πλευρές του νησιού.

Το πρώτο πράγμα για το οποίο προσευχήθηκαν ήταν τροφή.
Το επόμενο πρωινό, ο πρώτος άνδρας είδε ένα δέντρο γεμάτο φρούτα στην πλευρά του και ικανοποίησε την πείνα του.
Η άλλη πλευρά του νησιού παρέμεινε άγονη.

Μετά από μια εβδομάδα, ο πρώτος άνδρας ένοιωθε μοναξιά και αποφάσισε να προσευχηθεί για μια σύζυγο. Την επόμενη μέρα, μια γυναίκα βγήκε κολυμπώντας στη δική του πλευρά του νησιού. Στην άλλη πλευρά δεν έγινε τίποτα.

Σύντομα ο πρώτος άνδρας προσευχήθηκε για ένα σπίτι, ρούχα, περισσότερη τροφή. Την επόμενη μέρα έγινε το θαύμα !
Ότι προσευχήθηκε του δόθηκε !
Ωστόσο ο δεύτερος άνδρας ακόμη δεν κατάφερε να αποκτήσει τίποτα.

Τελικά, ο πρώτος άνδρας προσευχήθηκε για ένα πλοίο ώστε αυτός και η σύζυγος του να μπορέσουν να φύγουν από το ερημονήσι.
Το πρωί, βρήκε ένα πλοίο αραγμένο στη δική του πλευρά του νησιού.

Ο πρώτος άνδρας και η σύζυγος του επιβιβάστηκαν στο πλοίο και αποφάσισαν να αφήσουν τον δεύτερο άνδρα μόνο του στο νησί.

Θεώρησαν ότι ο δεύτερος άνδρας ήταν ανάξιος να λάβει τις ευλογίες του Θεού καθώς καμιά από τις προσευχές του δεν εισακούστηκαν.
Καθώς το καράβι ήταν έτοιμο να σαλπάρει, ο πρώτος άνδρας άκουσε μια φωνή από τον παράδεισο να δονεί τον αέρα :
«Γιατί παρατάς τον σύντροφό σου στο νησί ;»

«Οι ευλογίες είναι μόνο δικές μου, καθώς εγώ ήμουν αυτός που προσευχήθηκε για να τις λάβει.
Από τις δικές του προσευχές δεν εισακούστηκε καμία και έτσι δεν του αξίζει τίποτα» απάντησε ο πρώτος άνδρας

«Κάνεις πολύ μεγάλο λάθος» τον επίπληξε η φωνή.

«Ο άνδρας αυτός προσευχόταν μόνο για ένα πράγμα το οποίο και εισακούστηκε.
Αν δεν γινόταν αυτό εσύ δεν θα λάμβανες καμιά από τις ευλογίες μου»

«Πες μου» ρώτησε ο πρώτος άνδρας, «ποια ήταν η προσευχή του για την οποία του είμαι υποχρεωμένος ;

Προσευχόταν να εισακουστούν όλες οι προσευχές σου…

Άγιος Εφραίμ ο θαυματουργός ποίημα Ευχαριστίας

Άγιε Εφραίμ θα ήθελα
σε όλους να φωνάξω
τα θαύματά Σου τα πολλά
κι από χαρά να κλάψω.

Γίνεσαι Εσύ παρηγοριά
κι ελπίδα στους πιστούς,
κάνεις καλά με γιατρικά
που όλους ωφελούν.

Μέρα και νύχτα περπατείς,
τρέχεις για να προφθάσεις,
μικρούς μεγάλους βοηθείς,
δεν έχεις Εσύ παύσεις.

Γι’ αυτό και όλοι σε τιμούν
κι έρχονται στη Μονή Σου
λαμπάδες Σου ανάβουνε
μέσα από την ψυχή τους.

Έτσι κι εγώ, σαν έμαθα
το άγιο όνομά Σου,
έτρεξα αμέσως να σωθώ
από τα βάσανά μου.

Παρακαλώ Σε Άγιε,
δώσε μου τη χαρά,
πως θα γλιτώσω γρήγορα
και θα γίνω καλά..

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Ο μακαριστός μοναχός Αγάπιος συνέταξε το γνωστό σε όλους μας βιβλίο “Αμαρτωλών Σωτηρία” στο οποίο και διασώζεται μια υπέροχη διήγηση αναφορικά με την προσευχητική αξία των Χαιρετισμών , και συγκεκριμένα του θεομητορικού Χαιρετισμού , “Θεοτόκε Παρθένε , Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετα Σου, ευλογημένη Συ εν γυναιξί , κι ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών”
Μια σύντομη παράφραση αυτης της υπέροχης διήγησης θα παραθεσουμε στην αγάπη σας !!
Η διήγηση αυτή θα μας μεταφέρει στην Ρώμη , εις την εποχή εκείνη όπου τα σχίσματα, οι αιρέσεις και οι κακοδοξίες των Παπικών , δεν είχαν διαρρήξει την ενότητα της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας μας !
Εκεί λοιπόν ζούσε ένας ευσεβής Χριστιανός , που ονομαζόταν Ιωάννης ! Ηταν πολύ πλούσιος , αλλά αργόστροφος και παρότι προσπαθούσε να μάθει προσευχές κατα το τυπικό της Εκκλησίας, δεν μπορούσε να απομνημονεύσει καμία !!
Με τα πολλά , και παρότι προσπάθησε ματαια για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα να μάθει κάποια προσευχή , αποφάσισε να μονάσει για να σώσει την ψυχή του !
Μάλιστα στην Μονή που εγκαταβίωσε προσέφερε όλη την περιουσία του , με την επιθυμία να διατεθεί προκειμένου οι αδελφοί της Μονής και όσοι κατέφευγαν σε αυτην για βοήθεια, να μπορούν να μάθουν γράμματα !
Οι αδελφοί της Μονής προσπάθησαν να τον διδάξουν γράμματα, ή έστω να τον βοηθήσουν να απομνημονέυσει κάποια αποσπάσματα από τους Ψαλμούς ή και άλλες από τις ενδιάτακτες προσευχές, αλλά ματαιοπονούσαν, γιατί ο καλός αδελφός Ιωάννης , αργός στον νου , αδυνατούσε να τα καταφέρει !!
Τότε ένας από τους πιο έμπειρους Πνευματικούς της Μονής τον προσέγγισε και του απήγγειλε μερικές σύντομες προσευχές , ρωτώντας τον , ποιά από αυτές τον αναπάυει , ώστε αυτός ως πιο έμπειρος και υπομονετικός , να τον διδάξει για να την μάθει !!
Ο Αρχαγγελικός Χαιρετισμός της Θεοτόκου, το γνωστό σε όλους μας “Θεοτόκε Παρθένε, Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία” τόσο πολύ τον σαγήνευσε και τον ανάπαυσε , ώστε επιδόθηκε με ζήλο να την απομνημονέυσει !!
Με την βοήθεια του καλου Γέροντα τα κατάφερε , και τόση χαρά είχε που συνέχεια, στην κυριολεξία ακατάπαυστα , απήγγειλε τον Αρχαγγελικό αυτό Χαιρετισμό στην Παναγία μας !
Στο διακόνημα, στο Κελλί του, στους περιπάτους του, συνέχεια αυτόν τον Χαιρετισμό είχε στο στόμα και στον νού του, ώστε οι άλλοι αδελφοί της Μονής , με αγάπη να τον αποκαλούν πλέον όχι με το όνομα του Ιωάννη, αλλά ως “Χαίρε Μαρία”
Ο καιρός πέρασε και ο μακάριος Ιωάννης εκοιμήθη εν Κυρίω !!
Από την πρώτη στιγμή της κοίμησης του, το σκήνωμα του παρουσίασε σημεία αγιότητος , και ανέδυε μια υπερκόσμια ευωδία !
Για τον λόγο αυτό και ο Ηγούμενος αποφάσισε μετα την νεκρώσιμη Ακολουθία να τον ενταφιάσει σε ένα ξεχωριστό σημείο του Κοιμητηρίου της Μονής της μετανοίας του !
Η ευωδία συνέχιζε να αναδύεται και τις επόμενες ημέρες και όχι μάλιστα δεν ελαττωνόντανε , αλλά τουναντίον αύξανε , ώστε όλοι οι αδελφοί της Μονής , που προσέγγιζαν τον τάφο του , αισθάνονταν την ουράνια αυτή ευωδία , ως ένα θυμίαμα !!
Την ένατη ημέρα οι μοναχοί που πήγαν στον τάφο του , αντίκρυσαν ένα μοναδικό θέαμα !!
Στο πάνω μέρος του τάφου είχε φυτρώσει ένας εξαίσιος κρίνος !!
Δεν έμοιαζε σε τίποτα με τους κρίνους που γνώριζαν !!
Και δεν ήταν μόνο η εξαίσια, ουράνια ευωδία που ανέδυε , όσο το γεγονός ότι στα φύλλα του ήταν γραμμένο με χρυσά γράμματα το “Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία”
Αντικρίζοντας το θαύμα ο Ηγούμενος έδωσε εντολή να σκάψουν με προσοχή γύρω από τον κρίνο , προκειμένου να διαπιστώσουν από που φυτρώνει !!
Και ω του θαύματος !! Οι ρίζες του υπέροχου αυτού κρίνου ήταν στο στόμα, στην γλώσσα του αγίου αυτού μοναχού , που σε όλη του την επίγειο ζωή , επαναλάμβανε το Πανυπερευλογημένο Όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου !!
Ο Ηγουμενος, προφανως από θείο ζήλο και θεία παραίνεση εμφορούμενος , διέταξε να ανοίξουν το σεπτό σκήνωμα του μακαρίου Ιωάννη !!
Και το θέαμα τους εξέπληξε !
Στην καρδιά του ήταν ιστορημένη η θεία μορφή της Υπεραγίας Θεοτόκου !!
Προφανώς η Παναγία θέλησε να δείξει σε όλους τους μοναχούς, το πόσο πολύ ευαρεστήθηκε με την ευλογημένη αυτή άσκηση του μοναχού, ώστε να τον χαριτώσει με τέτοιο εξαίσιο τρόπο !
Ο Ηγούμενος και οι μοναχοί, ελαβαν τον κρίνο και τον έθεσαν μαζί με τα άλλα άγια λείψανα , ώστε να παραμείνει εις απόδειξη του πόσο η Παναγία μας θα ανταμείψει όσους Την χαιρετίζουν με τον Αρχαγγελικό αυτό Χαιρετισμό !!
Αυτή η υπέροχη διήγηση, όπως και άλλες που έχουμε δημοσιεύσει, αποδεικνύουν περίτρανα ότι η καθημερινή, κατά δύναμιν και με ευλογία του Πνευματικού μας, απαγγελία ή ανάγνωση των Χαιρετισμών της Παναγίας, μας χαριτώνει και μας ενισχύει στον πνευματικό μας αγώνα !
Ευχόμεθα ολόψυχα – δι ευχών του οσίου αυτού μοναχού Ιωάννη – όλοι μας να αξιωθούμε της δωρεάς αυτής της Υπεραγίας Θεοτόκου ώστε το Πάντιμο Όνομα Της να μην λείπει στιγμή από τα χείλη, τον νού και την καρδιά μας !!
Αμήν !! Γένοιτο !!

Ευχή του Οσίου Θαλασσίου

Κύριε τῶν πάντων Χριστὲ, ἐλευθέρωσέ μας ἀπὸ ὅλα αὐτὰ, ἀπὸ τὰ ὀλέθρια πάθη καὶ ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς ποὺ προέρχονται ἀπὸ αὐτὰ.

Πλασθήκαμε ἀπὸ Σένα, γιὰ νὰ ἀπολαύσουμε τὸν παράδεισο ποὺ ἐφύτευσες Ἐσὺ.
Τὴν τωρινή μας ἀτιμία μόνοι τὴν προκαλέσαμε, μὲ τὸ νὰ προτιμήσουμε τὴν ὀλέθρια ἀπὸ τὴν εὐλογημένη ἀπόλαυση.

Ἐπήραμε τὴν ἀμοιβή μας γι’ αὐτὸ, ἀνταλλάσσοντας τὴν αἰώνια ζωὴ μὲ τὸ θάνατο.
Τώρα λοιπὸν, Κύριε, καθὼς ἐστράφηκες μὲ εύμένεια πρὸς ἐμᾶς, κάνε τὸ ἴδιο ὥς τὸ τέλος. Καθὼς ἔγινες ἄνθρωπος γιὰ μᾶς, σῶσε μας ὅλους.

Γιατὶ ἦλθες νὰ σώσεις ἐμᾶς τοὺς χαμένους. Μὴ μᾶς χωρίσεις ἀπὸ τὴν μερίδα ὅσων σώζονται.
Ἀνέστησε τὶς ψυχὲς καὶ σῶσε τὰ σώματά μας. Καθάρισέ μας ἀπὸ κάθε μολυσμὸ.

Σπάσε τὰ δεσμὰ τῶν παθῶν ποὺ μᾶς κατέχουν. Ἐσύ, ποὺ συνέτριψες τὶς φάλαγγες τῶν ἀκάθαρτων δαιμόνων. Καὶ ἀπάλλαξέ μας ἀπὸ τὴν τυραννία τους, γιὰ νὰ λατρεύσουμε Ἐσένα μόνο, τὸ αἰώνιο Φῶς.
Ἀφοῦ ἀναστηθοῦμε ἐκ νεκρῶν, συγκροτώντας μαζὶ μὲ τοὺς Ἀγγέλους μία εὐλογημένη καὶ ἀκατάλυτη χορεία. Ἀμὴν.

Ἀβάπτιστος φαρμακοποιός: «Τί μέ κωλύει νά μέ βαπτίσετε; Νερό ἔχετε, βάλτε μιά κολυμβήθρα, πέστε τά γράμματα!»

 

Γέρων Ἰάκωβος Τσαλίκης


Ήρθε ένας φαρμακοποιός Νικόλαος, με την γυναίκα του. Μου είπε η γυναίκα του: «Δεν έχουμε παιδιά, αλλά ο άντρας μου δίνει φάρμακα χωρίς να παίρνη λεφτά. Του λέω ότι θα κλείση το φαρμακείο μας. «Ευλογεί ο Θεός», μου λέει. Μόνο, π. Ιάκωβε, που δεν βαφτίστηκε».

Του είπα ότι πρέπει οπωσδήποτε να βαφτιστή, το λέει το Ευαγγέλιο: «Πορευθέντες εις πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς…», αλλοιώς δεν έχουμε ζωήν αιώνιον. Και μου λέει:


– Τι με κωλύει να με βαπτίσετε; Νερό έχετε, βάλτε μια κολυμβήθρα, πέστε τα γράμματα!

Τον έστειλα με έναν ευλαβή γνωστό μου στον Δεσπότη της περιοχής του, για να τον αναθέση σε κάποιον Ιεροκήρυκα, πατέρα της Εκκλησίας, να τον κατηχήση και μετά, αν θέλη ο άνθρωπος να βαπτιστή, να τον βαπτίσωμε.


Πήγαν στον Δεσπότη, τον έστειλε σε έναν Ιεροκήρυκα και μετά από λίγο καιρό μου έστειλε ο Δεσπότης ένα έγγραφο, με την άδειά του να τον βαπτίσουμε.

Ήταν της Πεντηκοστής που θα τον βαπτίζαμε. Κατά την διάρκεια της ακολουθίας ήρθε ένα παιδάκι 10 ετών και μου λέει ότι ο Νικόλαος έφυγε. Άφησε την γυναίκα του στο Μοναστήρι που ήταν και είχε φτάσει ήδη στον Αγιόκαμπο.

(Αμέσως προσευχήθηκα): «Παναγία μου! Εγώ χάρηκα που θα βαπτιστή και θα γίνη Χριστιανός. Παναγία μου! βάλε το χέρι σου. Σκέπασέ τον με την σκέπη σου την αγία, το άγιό σου μαφόριο και γύρισέ τον πίσω. Άγιέ μου Δαυΐδ! εμείς κάναμε τόσα για τον άνθρωπο αυτόν…».

Ξαφνικά, σε ένα τέταρτο, τον βλέπω στο Ιερό μέσα, βάζει μια μετάνοια:

– Σε ζητώ συγγνώμη, πάτερ μου. Σηκώνει το στιχάρι και φιλάει τα πόδια μου…

– Τι κάνεις τώρα και με φιλάς τα πόδια και θα σκανδαλιστούν και οι άλλοι!

– Σας ζητώ συγγνώμη που έφυγα. Με πείραξε ο διάβολος. Μου έλεγε: «Θα σε βάλουν κάτω από τον πολυέλεο, θα σε ξεντύσουν, θα σε βλέπη ο κόσμος. Τριακόσια άτομα θα σε βλέπουν γυμνό!».

– Ποιος, παιδί μου, σου είπε ότι θα σε βλέπωμε γυμνό;

– Ο διάβολος!… Αφού πήγα στον Αγιόκαμπο, βλέπω μια σκοτεινιά μπροστά μου, ένα εμπόδιο και λέω: «Θεέ μου! Δεν υπάρχει κανένας παπάς, δεν υπάρχει καμμιά εκκλησία να μπω μέσα να βοηθήση να πάω πίσω στον όσιο Δαυΐδ; Έστω και ένας κοσμικός να μου πη να γυρίσω! Πού βρίσκομαι!…». Ξαφνικά, ακούω μια φωνή να μου λέη: «Νικόλαε, γύρισε σύντομα στον Όσιο Δαυΐδ, να πας να βαπτιστής». Βλέπω μια σκια σαν καλόγερο. (Σκέφθηκα): «Πώς να πάω να αντικρύσω τον π. Ιάκωβο μετά από αυτό που έκανα;». (Τελικά επέστρεψα).

Τον καθησύχασα και του είπα ότι δεν θα τον βαφτίσουμε στην μεγάλη εκκλησία και ούτε θα είναι τελείως γυμνός. Έτσι και έγινε και ήμασταν τρεις ιερείς, η γυναίκα του και ο νουνός, στο εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους.

Μετά την βάπτιση ευωδίαζε το εκκλησάκι για 15 μέρες. Ο άνθρωπος συνεχίζει να κάνη τις ελεημοσύνες του, αλλά τώρα μεταλαμβάνει και είναι μέσα στην Εκκλησία.

Από το βιβλίο: «Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες)»
Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 

 

http://trelogiannis.blogspot.ca/2017/08/blog-post_684.html