Προσευχή στον Άγιο Λουκά Αρχιεπίσκοπο Κριμαίας εις Ασθενούντα

Άγιε Ιεράρχα, Ομολογητά, διδάσκαλε της αληθείας
και Ανάργυρε Ιατρέ Λουκά,
σοι κλίνομεν τα γόνατα της ψυχής και του σώματος και προσπίπτοντες τοις τιμίοις και ιαματικοίς λειψάνοις σου,
σε παρακαλούμεν, ως τα τέκνα τους πατέρας αυτών.

Εισάκουσον ημών των Αμαρτωλών, Τίμιε Πάτερ, και προσάγαγε την δέησιν ημών
τω ελεήμονι και φιλανθρώπω Θεώ, ως εστώς ενώπιον αυτού μετά πάντων των αγίων.

Πιστεύομεν ότι αγαπάς ημάς δια της αυτής αγάπης ην ηγάπησας τους αδελφούς σου κατά την εν τω κόσμω βιοτήν σου.

Την τέχνην των ιατρών μετιών, των ασθενούντων τα αρρωστήματα,
τη αρωγή της χάριτος, πλειστάκις εθεράπευσας.

Μετά δε την σεπτήν σου κοίμησιν, τα σα χαριτόβρυτα λείψανα,
Ο των όλων Δεσπότης, πηγήν ιατρείας ανέδειξεν.

Ποικίλας γαρ ιώνται ασθενείας καί δύναμιν δωρούνται τοις ευλαβώς ταύτα ασπαζομένοις και αιτουμένοις την θείαν πρεσβείαν σου.

Διό αιτούμεν σε και θερμώς παρακαλούμεν σε,
τον την χάριν της ιατρείας κομισάμενον·
τον ασθενούντα και δεινώς χειμαζόμενον αδελφόν ημών (....)
επίσκεψαι και θεράπευσον εκ της συνεχούσης αυτόν ασθενείας.

 
Πάντιμε και Αγιώτατε Πάτερ Λουκά,
ελπίς αρραγής των ασθενούντων και κεκμηκότων,
μη επιλάθου δωρήσασθαι τω αδελφώ ημών (..........) την ίασιν και πάσιν ημίν τα ευφρόσυνα.
Ίνα και ημείς συν σοι δοξάζωμεν τον Πατέρα και τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα,
την μίαν θεότητα τε και βασιλείαν, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

Πειρασμοί ( Ἅγιος Νεκτάριος )

  Οἱ πειρασμοὶ παραχωροῦνται γιὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ κρυμμένα πάθη, νὰ καταπολεμηθοῦν κι ἔτσι νὰ θεραπευθεῖ ἡ ψυχή. Εἶναι καὶ αὐτοὶ δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους. Γι᾿ αὐτὸ ἄφησε μὲ ἐμπιστοσύνη τὸν ἑαυτό σου στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ ζήτησε τὴ βοήθειά Του, ὥστε νὰ σὲ δυναμώσει στὸν ἀγώνα σου. Ἡ ἐλπίδα στὸ Θεὸ δὲν ὁδηγεῖ ποτὲ στὴν ἀπελπισία.

 

 Οἱ πειρασμοὶ φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ὁ Θεὸς ξέρει τὴν ἀντοχὴ τοῦ καθενός μας καὶ παραχωρεῖ τοὺς πειρασμοὺς κατὰ τὸ μέτρο τῶν δυνάμεών μας. Νὰ φροντίζουμε ὅμως κι ἐμεῖς νὰ εἴμαστε ἄγρυπνοι καὶ προσεκτικοί, γιὰ νὰ μὴ βάλουμε μόνοι μας τὸν ἑαυτό μας σὲ πειρασμό. 

 

Ἐμπιστευτεῖτε στὸ Θεὸ τὸν Ἀγαθό, τὸν Ἰσχυρό, τὸν Ζῶντα, καὶ Αὐτὸς θὰ σᾶς ὁδηγήσει στὴν ἀνάπαυση. Μετὰ τὶς δοκιμασίες ἀκολουθεῖ ἡ πνευματικὴ χαρά. Ὁ Κύριος παρακολουθεῖ ὅσους ὑπομένουν τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς θλίψεις γιὰ τὴ δική Του ἀγάπη. Μὴ λιποψυχεῖτε λοιπὸν καὶ μὴ δειλιάζετε. Δὲν θέλω νὰ θλίβεστε καὶ νὰ συγχύζεστε γιὰ ὅσα συμβαίνουν ἀντίθετα στὴ θέλησή σας, ὅσο δίκαιη κι ἂν εἶναι αὐτή. Μιὰ τέτοια θλίψη μαρτυρεῖ τὴν ὕπαρξη ἐγωισμοῦ. 

 

Προσέχετε τὸν ἐγωισμό, ποὺ κρύβεται κάτω ἀπὸ τὴ μορφὴ τοῦ δικαιώματος. Προσέχετε καὶ τὴν ἄκαιρη λύπη, δημιουργεῖται ὕστερ᾿ ἀπὸ ἕναν δίκαιο ἔλεγχο. Ἡ ὑπερβολικὴ θλίψη γιὰ ὅλα αὐτὰ εἶναι τοῦ πειρασμοῦ. Μία εἶναι ἡ ἀληθινὴ θλίψη. Αὐτὴ ποὺ δημιουργεῖται, ὅταν γνωρίσουμε καλὰ τὴν ἄθλια κατάσταση τῆς ψυχῆς μας. Ὅλες οἱ ἄλλες θλίψεις δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. 

Φροντίζετε νὰ περιφρουρεῖτε στὴν καρδιά σας τὴ χαρὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ νὰ μὴν ἐπιτρέπετε στὸν πονηρὸ νὰ χύνει τὸ φαρμάκι του. Προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ὁ παράδεισος, ποὺ ὑπάρχει μέσα σας, μετατραπεῖ σὲ κόλαση.

 

Ἅγιος Νεκτάριος

Βλασφημία! Λέξη φοβερή, λέξη που προκαλεί αποτροπιασμό, λέξη που φανερώνει ασέβεια προς το θεό. ( Αγίου Νεκταρίου )

Βλασφημία! Λέξη φοβερή, λέξη που προκαλεί αποτροπιασμό, λέξη που φανερώνει ασέβεια προς το θεό.

Η βλασφημία είναι έκφραση μίσους κατά του Θεού, είναι αποτέλεσμα βρώμικης καρδιάς και χαρακτηρίζει πονηρή ψυχή.

Η βλασφημία προκαλείται από άνθρωπο που είναι αιχμάλωτος στους δαίμονες και στην ψυχή και στο σώμα.

Ο βλάσφημος εξουσιάζεται από τον πονηρό δαίμονα, είναι η φωνή που εξέρχεται από το βάθος της κακίας, είναι η ηχώ του Ταρτάρου.

Ο βλάσφημος αγανακτεί κατά του Θεού και βγάζει από την πονηρή καρδιά του βλάσφημες εκφράσεις , γεμάτες χολή και ασέβεια! Αγανακτεί και βρίζει το Θεό δημιουργό που τον έφερε στη ζωή από το μηδέν! Αγανακτεί και βρίζει Αυτόν που τον φύλαξε κάτω από τη σκέπη της Χάριτος Του, για να μη χαθεί η ύπαρξή του!

Βλασφημεί τον χορηγό όλων των αγαθών.

Βλασφημεί Αυτόν που γεμίζει τους ανθρώπους από αγάπη και φιλανθρωπία.

Βρίζει τον αγαθό και φιλάνθρωπο Θεό , που προσφέρει πλούσιες τις δωρεές Του ακόμη και στον βλάσφημο.

Βρίζει Αυτόν που γεμίζει με καλοσύνη όλο τον κόσμο. Βρίζει Αυτόν που συγκρατεί όλο το σύμπαν πάνω στο μηδέν.

Βρίζει Αυτόν που όλη η δημιουργία, και αυτή που φαίνεται και αυτή που είναι αόρατη, τον σέβεται Βρίζει Αυτόν που όλη η κτίση δοξολογεί.

Ο βλάσφημος είναι αποστάτης και εχθρός του Θεού.

Απομακρύνθηκε από τον Θεό και ο Θεός απομακρύνθηκε απ’ αυτόν.

Ο βλάσφημος πήγε με την παράτακξη του διαβόλου, γιατί αυτού τα έργα αγάπησε και στρατιώτης αυτού έγινε.

Ο βλάσφημος αγωνίζεται με τη βοήθεια των δαιμόνων εναντίον της βασιλείας του Θεού.

Ο βλάσφημος αρνείται το βάπτισμα του, αρνείται τον ίδιο τον Χριστό.

Ο βλάσφημος, ως μέλος της κοινωνίας, είναι επικύνδυνος, γιατί δεν σέβεται το Θεό και από την ασέβεια αυτή προέρχονται όλα τα κά.

Ο βλάσφημος μπορεί να παραβαίνει κάθε ηθικό και πολιτικό νόμο χωρίς κανένα ενδοιασμό , αφού δεν σέβεται τον Θεό.

Ο βλάσφημος είναι επικίνδυνος στην κοινωνία, γιατί πορώθηκε η καρδιά του , η δε πορωμένη καρδιά έχασε την ευαισθησία της συνειδήσεως, αυτός δε που έχασε αυτή την ευαισθησία είναι ικανός να πράξει κάθε κακούργημα.

Τους βλάσφημους η κοινωνία πρέπει να τους τιμωρεί για το δικό της συμφέρον, διότι είναι μέλη σάπια και απειλούν να μολύνουν ολόκληρη την κοινωνία.

Τους βλάσφημους οφείλει η κοινωνία να τιμωρεί, για να μην επισύρει την οργή του Θεού εναντίον της.

Ποιος μπορεί να εγγυηθεί για τον ηθικό χαρακτήρα του βλάσφημου , ποιος μπορεί να στηρίξει τις ελπίδες του ή να στηρίξει την εμπιστοσύνη του σ’ αυτόν; Πως αυτός που βλασφημεί τα ιερά πρόσωπα θα σεβαστεί τα ανθρώπινα; Πως μπορεί να εκπληρώσει το καθήκον προς την κοινωνία , όταν για το ύψιστο των καθηκόντων του προς το Θεό ασεβεί;

Ο βλάσφημος είναι στερημένος κάθε αρετής και είναι αιχμάλωτος κάθε πάθους.

Θεία Ευχαριστία ( Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου )

«..."Και καθώς έτρωγαν αυτοί, επήρεν άρτον και τον έκοψεν". Διατί άρά γε έκαμε το μυστήριο αυτό τότε, κατά την περίοδον του Πάσχα; Δια να μάθης από παντού, ότι και της Παλαιάς Διαθήκης αυτός ήτο ο νομοθέτης και ότι όσα περιλαμβάνονται εις εκείνην δι' αυτά έχουν προδιαγραφή. Δι' αυτό ακριβώς εκεί που υπάρχει η προτύπωσις προσθέτει και την επαλήθευσίν της. Η δε εσπέρα ήτο απόδειξις ότι είχεν έλθει το πλήρωμα του χρόνου και ότι τα πράγματα φθάνουν προς το τέλος τους.

Και ευχαριστεί, διά να μας διδάξη πώς πρέπει να τελούμεν το μυστήριον και διά να δείξη ότι δεν επήγαινεν εις το πάθος χωρίς την θέλησίν Του, αλλά και διά να μας διδάξη ότι πρέπει να υπομένωμεν ευχαρίστως ,τι και αν πάσχωμεν, ενισχύων έτσι τας αγαθάς ελπίδας μας. Διότι, εάν το τυπικόν πάσχα απήλλαξε τους Ιουδαίους από τόσον σκληράν δουλείαν, πολύ περισσότερον το αληθινόν Πάσχα θα ελευθερώση την οικουμένην και θα παραδοθή προς ευεργεσίαν της αμαρτωλής φύσεως μας. Δι' αυτό ακριβώς δεν μας παρέδωσε το μυστήριον πριν από το Πάσχα, αλλά το παρέδωσε τότε, όταν έπρεπε να παύσουν αι νομικαί προτυπώσεις.
Καταργεί λοιπόν την κυριωτέραν από τας εορτάς εκείνας, μεταφέρων τους μαθητάς εις άλλην τράπεζαν περισσότερον φρικώδη και λέγει· "λάβετε, φάγετε, αυτό είναι το σώμα μου που θυσιάζεται προς χάριν πολλών". Πώς όμως δεν ανησύχησαν όταν άκουσαν αυτό; Διότι και εις το παρελθόν τους είχε προείπει πολλά και σπουδαία διά το θέμα αυτό. Διά τούτο, εκείνο μεν δεν το αποδεικνύει, διότι είχαν ακούσει αρκετά περί αυτού, αλλά αναφέρει την αιτίαν του πάθους, την κατάργησιν των αμαρτημάτων. Και ονομάζει το αίμα Του αίμα της Νέας Διαθήκης, δηλαδή της υποσχέσεως, της προσφοράς, του νέου νόμου. Διότι αυτό υπέσχετο παλαιότερα και αυτό διαφυλάσσει την συμφωνίαν της Νέας Διαθήκης. Και όπως η Παλαιά Διαθήκη περιείχε πρόβατα και μόσχους, έτσι και αυτή περιέχει το αίμα του Δεσπότου. Και με αυτό δείχνει ότι πρόκειται να αποθάνη, δι' αυτό ενθυμείται την Διαθήκην και ενθυμείται την προηγουμένην Διαθήκην, διότι και εκείνη είχεν εγκαινιασθή με αίμα.

Και πάλιν αναφέρει την αιτίαν του θανάτου Του· "αυτό που χύνεται προς χάριν πολλών, εις άφεσιν αμαρτιών" και λέγει· "αυτό το κάνετε διά να με ενθυμήσθε". Είδες πώς τους βγάζει από τα ιουδαϊκά έθιμα και τους απομακρύνει; Όπως εκάνατε εκείνο, τους λέγει, διά να ενθυμήσθε τα θαύματα της Αιγύπτου, έτσι να κάνετε και αυτό διά να ενθυμήσθε εμένα. Το αίμα εκείνο είχε χυθή διά να σωθούν τα πρωτότοκα. Αυτό χύνεται διά να συγχωρηθούν αι αμαρτίαι ολοκλήρου της οικουμένης. Διότι "αυτό είναι το αίμα μου, λέγει, το οποίον χύνεται διά την άφεσιν των αμαρτιών". Το έλεγε δε αυτό διά να δείξη και με αυτό ταυτοχρόνως, ότι το πάθος και η σταύρωσις είναι μυστήριον, και να παρηγόρηση πάλιν με αυτό τους μαθητάς...».

(Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία ΠΒ', ΕΠΕ, 1979, 192 - 197.)

Όταν παίρνεις ή έχεις χρήματα ή θησαυρό... ( Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης )

Όταν παίρνεις ή έχεις χρήματα ή θησαυρό, θυμήσου ότι ο ακένωτος θησαυρός μας, από τον οποίο αντλούμε όλους τους θησαυρούς της ψυχής και του σώματός μας, η ανεξάντλητη πηγή κάθε ευλογίας, είναι ο Θεός.
Ευχαρίστησέ Τον με όλη την καρδιά σου, και μην κλείνεις τους θησαυρούς σου μέσα σου, μήπως έτσι κλείσεις την είσοδο της καρδιάς σου στον ανεκτίμητο και ζωντανό θησαυρό, τον Θεό, αλλά μοίρασε μέρος της περιουσίας σου σ᾽ αυτούς που έχουν ανάγκη, στους άπορους, στους φτωχούς αδελφούς σου, οι οποίοι έχουν μείνει σ᾽ αυτήν τη ζωή για να φανερώσεις σ᾽ αυτούς την αγάπη και την ευγνωμοσύνη σου στον Θεό, και να αμειφθείς γι᾽ αυτό στην αιωνιότητα από τον Θεό.


Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

Δώσ’ μου από τις Αρετές σου. Προσευχή – Ύμνος του Αγίου Νεκταρίου προς Την Παναγία

Δέσποινα Παντευλόγητε, Υπέραγνε Παρθένε,
Παράδεισε πανθαύμαστε, κήπε καλλωπισμένε,
Σε δυσωπώ, Πανάχραντε, χαρίτωσον τον νουν μου,
κατεύθυνον τας σκέψεις μου, φώτισον την ψυχήν μου.

Κόρη με ποίησον αγνόν, πράον, σεμνόν, ανδρείον,
ησύχιον και κόσμιον, ευθύν, όσιον, θείον,
επιεική, μακρόθυμον, των αρετών δοχείον,
άμεμπτον, ανεπίληπτον, των αγαθών ταμείον.

Δος μοι σοφίαν, σύνεσιν και μετριοφροσύνην,
φρόνησιν και απλότητα και ταπεινοφροσύνην.
Δος μοι νηφαλιότητα, όμμα πεφωτισμένον,
διάνοιαν ολόφωτον, πνεύμα εξηγνισμένον.

Απέλασον την οίησιν, την υπερηφανίαν,
τον τύφον, την φυσίωσιν, και την αλαζονείαν,
την ύβριν, το αγέρωχον, την υψηλοφροσύνην,
γλώσσα μεγαλορρήμονα, ισχυρογνωμοσύνην.

Την αστασία την φρικτήν, την περιττολογίαν,
την πονηρία την πολλήν, και την αισχρολογίαν.
Χάρισαί μοι, Πανάχραντε, την ηθικήν ανδρείαν,
το θάρρος, την ευστάθειαν, δος μοι την καρτερίαν.

Δος μοι την αυταπάρνησιν, την αφιλαργυρίαν,
ζήλον μετ’επιγνώσεως και αμνησικακίαν.
Δος μοι ακεραιότητα, ευγένειαν καρδίας,
πνεύμα ευθές, ειρηνικόν, και πνεύμα αληθείας.


Φυγάδευσον, Πανάχραντε, τα πάθη της καρδίας,
τα πολυώνυμα, Αγνή, της ηθικής δειλίας.
Την αναδρίαν την αισχράν, το θράσος, την δειλίαν,
την ατολμίαν την δεινήν και την απελπισίαν.

Άρον μοι, Κόρη, τον θυμόν και πάσαν ραθυμίαν,
την αθυμία, την οργήν, ως και την οκνηρίαν.

Τον φθόνον, την εμπάθειαν, το μίσος, την κακίαν,
την μήνιν, την εκδίκησιν και την μνησικακίαν.

Την έριδα την ευτελή και την πολυλογίαν,
την γλωσσαλγίαν την δεινήν και την βωμολοχίαν.
Δος μοι, Παρθένε, αίσθησιν, δος μοι ευαισθησίαν.
Δος μοι συναίσθησιν πολλήν και ευσυνειδησίαν.

Δος μοι, Παρθένε, την χαράν Πνεύματος του Αγίου.
Δος μοι ειρήνην τη ψυχή, ειρήνην του Κυρίου.
Δος μοι αγάπην, έρωτα θείον, εξηγηγνισμένον,
πολύν, θερμόν και καθαρόν και εξηγιασμένον.
Δος πίστιν ζώσαν, ενεργόν, θερμήν, αγνήν, αγίαν,
ελπίδα αδιάσειστον, βεβαίαν και οσίαν.

Άρον απ’εμού, Παρθένε, τον κλοιόν της αμαρτίας,
την αμέλειαν, την μέθην, την ανελεημοσύνην,
τα κακάς επιθυμίας, την δεινήν ακολασίαν,
γέλωτας της ασελγείας και την πάσαν κακουργίαν.

Σωφροσύνην δος μοι, Κόρη, δος εγκράτειαν, νηστείαν,
προσοχήν και αγρυπνίαν και υπακοήν τελείαν.
Δος μοι προσοχήν εν πάσι και διάκρισιν οξείαν,
σιωπήν και ευκοσμίαν, και υπομονήν οσίαν.

Επιμέλειαν παράσχου, Δέσποινα, προς εργασίαν,
προς τελείωσιν και ζήλον αρετών προς γυμνασίαν.
Την ψυχήν μου, την καρδίαν και τον νουν μου, Παναγία,
τήρει εν αγιωσύνη, φύλαττε εν παρθενία.

Ὅποιος ἔχει πολλή εὐλάβεια στην Παναγία, ἀκούει το ὄνοµά Της και ἀλλοιώνεται. ( Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης )

Ὅποιος ἔχει πολλὴ εὐλάβεια στὴν Παναγία, ἀκούει τὸ ὄνοµά Της καὶ ἀλλοιώνεται. Ἤ, ἂν τὸ βρῆ κάπου γραµµένο, τὸ ἀσπάζεται µἐ εὐλάβεια καὶ σκιρτάει ἡ καρδιά του. 

 

Μπορεῖ νὰ κάνη ὁλόκληρη Ἀκολουθία µὲ ἕναν συνεχῆ ἀσπασµὸ στὸ ὄνοµα τῆς Παναγίας. Καὶ ὅταν προσκυνᾶ τὴν εἰκόνα Της, δὲν ἔχει τὴν αἴσθηση ὅτι εἶναι εἰκόνα, ἀλλὰ ὅτι εἶναι ἡ ἴδια ἡ Παναγία, καὶ πέφτει κάτω λειωµένος, διαλυµένος ἀπὸ τὴν Αγάπη Της.

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Όποιος φυλάττει τις εντολές Του, βρίσκει το Θεό... ( Άγιος Ισαάκ ο Σύρος )

Οι άνθρωποι Μισούν τη Φτώχεια, ο δε Θεός την Υπερήφανη Ψυχή. Στους ανθρώπους είναι τίμιος ο πλούτος, στον Θεό δε, η Ταπεινωμένη και Συντετριμμένη ψυχή.

Οι εντολές του Θεού είναι Τιμιώτερες απ’ όλους τους θησαυρούς του κόσμου, διότι όποιος τις φυλάττει, βρίσκει το Θεό!

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος