Saturday, November 9, 2013

Κύριε, ευλόγησε τους εχθρούς μου ( Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς )


Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε! Ακόμη κι εγώ τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι.
Οι εχθροί με έχουν οδηγήσει στην αγκάλη Σου περισσότερο απ' ό,τι οι φίλοι μου. Οι φίλοι μου με έχουν προσδέσει στη γη, ενώ οι εχθροί με έχουν λύσει από τη γη και έχουν συντρίψει όλες τις φιλοδοξίες μου στον κόσμο.
Οι εχθροί με έχουν αποξενώσει από τις εγκόσμιες πραγματικότητες και με έκαναν ξένο από τη ζωή του κόσμου. Όπως ακριβώς ένα κυνηγημένο ζώο βρίσκει πιο ασφαλές καταφύγιο από ένα άλλο που ζει στην ησυχία, έτσι κι εγώ. Καταδιωγμένος από τους εχθρούς, έχω ανακαλύψει το ασφαλέστερο καταφύγιο και προφυλάσσομαι κάτω από «τη σκιά των πτερύγων Σου», όπου ούτε φίλοι ούτε εχθροί μπορούν να
απολέσουν τη ψυχήν μου.
Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε! Ακόμα και εγώ τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι.
Αυτοί μάλλον, παρά εγώ, έχουν ομολογήσει τις αμαρτίες μου ενώπιον του κόσμου. Αυτοί με μαστίγωναν κάθε φορά που εγώ δίσταζα να τιμωρήσω τον εαυτόν μου. Με βασάνιζαν, κάθε φορά που εγώ προσπαθούσα να αποφύγω τα βάσανα. Αυτοί με επέπλητταν, κάθε φορά που εγώ κολάκευα τον εαυτόν μου. Αυτοί με κτυπούσαν κάθε φορά που εγώ είχα παραφουσκώσει από την αλαζονεία.
Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε. Ακόμη και εγώ τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι.
Κάθε φορά που είχα κάνει τον εαυτόν μου σοφό, αυτοί με αποκάλεσαν ανόητο. Κάθε φορά που είχα κάνει τον εαυτόν μου δυνατό, αυτοί με περιγέλασαν σαν να ήμουνα νάνος.

Κάθε φορά που θέλησα να καθοδηγήσω άλλους, οι εχθροί με έσπρωξαν στο περιθώριο. Κάθε φορά που έσπευδα να πλουτίσω, αυτοί με εμπόδισαν με σιδερένια χέρια. Κάθε φορά που είχα σκεφθεί ότι θα κοιμόμουν πιο ειρηνικά, αυτοί άγρια με ξύπνησαν. Κάθε φορά που προσπάθησα να κτίσω ένα σπίτι για να ζήσω εκεί χρόνια πολλά καώ ειρηνικά, αυτοί το κατεδάφισαν και με έβγαλαν έξω. Στ' αλήθεια, Κύριε, οι εχθροί μου με έχουν αποσυνδέσει από τον κόσμο και άπλωσαν τα χέρια μου στο κράσπεδο του ιματίου Σου.
Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε! Ακόμη κι εγώ τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι.
Ευλόγησέ τους και πλήθυνέ τους!
Πλήθυνέ τους και κάνε τους ακόμα πιο σκληρούς εναντίον μου! Ώστε η καταφυγή μου σε Σένα να μην έχει επιστροφή. Να διαλυθεί η κάθε ελπίδα μου στους ανθρώπους σαν ιστός αράχνης. Ν' αρχίσει απόλυτη γαλήνη να βασιλεύει στη ψυχή
μου. Να γίνει η καρδιά μου τάφος των δύο κακών διδύμων αδελφών μου: του θυμού και της αλαζονείας. Να μπορέσω να αποθηκεύσω όλους τους θησαυρούς μου «εν τοις ουρανοίς». Να μπορέσω για πάντα να ελευθερωθώ από την αυταπάτη, η οποία με περιέπλεξε στο θανατηφόρο δίκτυ της απατηλής ζωής.
Οι εχθροί με δίδαξαν να μάθω αυτό που δύσκολα μαθαίνει κανείς, ότι δηλαδή, ο άνθρωπος δεν έχει εχθρούς στον κόσμο, εκτός από τον εαυτό του! ...;
Είναι πράγματι δύσκολο για μένα να πω ποιος μου έκανε περισσότερο καλό και ποιος περισσότερο κακό: Οι εχθροί ή οι φίλοι μου;
Γι' αυτό, ευλόγησε Κύριε, και τους φίλους μου και τους εχθρούς μου ...;



Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ο σκοπός μας ( Γέροντας Πορφύριος )





Ο σκοπός μας δεν είναι να καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε. Με την καταδίκη ο άνθρωπος μπορεί να χαθεί, με την κατανόηση και βοήθεια θα σωθεί.
Το κακό αρχίζει από τις κακές σκέψεις.

Όταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω μόνο με τη σκέψη, χαλάς την πνευματική ατμόσφαιρα.

Εμποδίζεις το Αγιο Πνεύμα να ενεργήσει και επιτρέπεις στο διάβολο να μεγαλώσει το κακό.

Εσύ πάντοτε να προσεύχεσαι, να αγαπάς και να συγχωρείς, διώχνοντας από μέσα σου κάθε κακό λογισμό.


Γέροντας Πορφύριος

The way of Love ( Elder Porphyrios )



The Way of Love is the simplest and most direct way to join in union with Christ. Through our love of Him we are sanctified.

Elder Porphyrios says,

Whoever experiences Christ within himself, experiences ineffable things––holy and sacred things. He lives in exultation. With Christ as our lover there is no loneliness. We find peace and joy. The thought of Christ permeates everything. We find patience and have endurance of everything.

Elder Porphyrios says that with our love of Christ even our passions disappear. There is no longer possibility for hatred, dislikes, anxieties or depressions. Not even death concerns us. He says this longing we have for Christ makes even death seem like a bridge what we can cross in an instant to continue our life in Christ We find ourselves in Christ and Him in us.

With our Love of Him there is no longer pain or suffering. Our craving for God, our passionate love for Him, overcomes all pain.

He says

Divine craving defeats every pain, and so every pain is transformed and becomes love of Christ. Love Christ and He will love you All pains will pass away, they will be defeated and transformed. Everything is transformed by this love.

The love of God transforms everything; it sanctifies, amends and changes the nature of everything.

Reference: Wounded by Love, pp 99-100

Praying while we work ( Elder paisios )



Is it possible to pray while we are working? On the surface it seems that this will distract us from our work. The reality is that it will enhance our concentration and our ability to do quality work unhindered by distractions and anxiety.

Elder Paisios says,
When someone is doing work that needs concentration, i.e. he is driving a car, or he is operating on a patient, he should also say the Jesus prayer so God can help him and enlighten him; however, he should pray with his heart, and use his mind to concentrate on his work and thus avoid doing any mistakes.
Prayer can help us concentrate and gain greater insight into our work.

The Elder says,
The more the mind concentrates on praying, and is being humbled, the more it is enlightened by the grace of God. However, the more it gets dispersed and confused due to its haughtiness, the more it becomes troubled; therefore the our mind, which is clean by nature, fills up with dirty thoughts.
It is through prayer that we act with a “clean” mind. Without prayer we are left with our own often confused thoughts. We play over and over in our minds negative thoughts about this or that person. We play over again and again scenarios about what might befall us in the future. With continuous prayer our mind become still, clean from distracting thoughts, only filled with God and the work that is in front of us as this moment. We are held in the vision of His will for us.

Source: Elder Paisios of the Holy Mountain, p 80

Η Πρακτικές πνευματικές συμβουλές ( Γέρων Μακάριος της Όπτινα )


Ό,τι κι αν μας συμβούλευε ο γέροντας Μακάριος, πάντοτε τοποθετούσε την ταπείνωση στην πρώτη γραμμή των συμβουλών του. Από αυτήν την αρετή παρήγαγε όλες τις επόμενες αρετές που συναποτελούν το ήθος του αληθινού Χριστιανού. Αυτή είναι η ουσία των μαθημάτων, που ο γ. Μακάριος δίδαξε σε όλους, όσοι διψούσαν για τις εντολές και την καθοδήγησή του:
να εξετάζεις τη συνείδησή σου,
να πολεμάς συνεχώς με τα πάθη σου,
να καθαρίζεις την ψυχή σου από τις αμαρτίες,
να αγαπάς το Θεό εν απλότητι καρδίας,
να πιστεύεις σ' αυτόν χωρίς υπολογισμούς,
να έχεις ακατάπαυστα ενώπιόν σου το απεριόριστο έλεός του, και με όλη τη δύναμη της ψυχής σου να Τον δοξάζεις και να Τον ευλογείς σε όλες τις δυσάρεστες περιστάσεις της ζωής,
να αναζητάς τη δική σου ενοχή, και να συγχωρείς κάθε παράπτωμα του διπλανού σου εναντίον σου, ούτως ώστε να αποσπάσεις το έλεος του Θεού για τις δικές σου αμαρτίες,
να προσπαθείς να θεμελιώσεις μέσα σου την αγάπη για το διπλανό σου,
να περισώζεις την ειρήνη και την ηρεμία στην οικογένεια και τους γνωστούς σου,
να θυμάσαι πιο συχνά τις εντολές του Θεού και να προσπαθείς να τις εκπληρώσεις, καθώς επίσης και τους κανόνες της Εκκλησίας,
όσο είναι δυνατόν, να πηγαίνεις για εξομολόγηση και να μετέχεις των Θείων Μυστηρίων αρκετές φορές το χρόνο,
να τηρείς και τις τέσσερις περιόδους νηστείας, καθώς και τις Τετάρτες και τις Παρασκευές,
να παρακολουθείς τις ακολουθίες και τη Θεία Λειτουργία σε κάθε εορτή,
να λες πρωινές και βραδινές προσευχές και ακόμη μερικούς ψαλμούς κάθε μέρα, και, αν το επιτρέπει ο χρόνος, να διαβάζεις ένα κεφάλαιο από τα Ευαγγέλια και τις Επιστολές των Αποστόλων,
να προσεύχεσαι κάθε πρωί και βράδυ για την ανάπαυση των κεκοιμημένων και τη σωτηρίου των ζωντανών.


Αν, για οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν μπορείς να εκπληρώσει αυτά τα καθήκοντα, τότε να επιτιμήσεις τον εαυτό σου ώστε να μετανοήσεις ειλικρινά, και να πάρεις σταθερή απόφαση να μην αποτύχεις ξανά στο μέλλον. Προσευχήσου ακόμη για εκείνους για τους οποίους έχεις κάποια κακή επιθυμία, γιατί αυτός είναι ο σιγουρότερος τρόπος για την εν χριστώ συμφιλίωση.

«Γέρων Μακάριος της Όπτινα»

Θαύματα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ




Με χειρούργησε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ Μιά συγκλονιστική μαρτυρία ενός ιερέως – γιατρού, μέλους τής Ακαδημίας Επιστημών τής Νέας Υόρκης.

Τό παρακάτω περιστατικό στό οποίο θά αναφερθούμε, συνέβει στόν π. Δανιήλ Σάπικα, κάτοικο Αθηνών, Αρχιμανδρίτη καί γιατρό. Τό 1976 αποφοίτησε από τήν Θεολογική Σχολή Αθηνών, καί τό 1978 χειροτονήθηκε κληρικός. Τό 1992 αποφοίτησε από τήν Ιατρική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών, καί τό 1992 εκλέγεται ενεργό μέλος τής Ακαδημίας Επιστημών Νέας Υόρκης. Μάλιστα είναι καί ό πρώτος Ορθόδοξος κληρικός μέλος τής Ακαδημίας Επιστημών.



Στίς 19.2.01 σέ πανηγυρική εκδήλωση ενώπιον τού Αρχιεπισκόπου Αθηνών, εκπροσώπου τού Προέδρου τής Ελληνικής Δημοκρατίας καί μελών τής Κυβέρνησης, τού απονεμήθηκε πλατινένιος κόττινος γιά τίς υπηρεσίες του στόν Οικουμενικό Ελληνισμό.

Διηγείται ό ίδιος “Στίς 22 Απριλίου 1994 εισήχθηκα στό Ευγενίδειο Θεραπευτήριο μέ 4,5 κιλά εμπύημα δεξιού ημιθωρακίου, μέ συμπτώματα απολύτου άπνοιας, αδυναμία βάδισης, 41,5 πυρετό, ενώ υπέστην καί διαβητικό σόκ αγνώστου αιτιολογίας…

Μέσα από ένα σύνεφο έβλεπα καί άκουγα τά συμβαίνοντα μέσα στό χειρουργείο, καί τό βάσανο τό μεγάλο ήταν, ότι, σάν γιατρός γνώριζα πολύ καλά τήν κρίσιμη κατάστασή μου…

Γνώριζα, ότι τό ποσοστό κατάληξης ( θανάτου μου ) ήταν γύρω στό 95%. Καί δέν είχα άδικο. Μάλιστα ήμουν καί επιεικής στήν κρίση μου, γιατί ή ιατρική ομάδα πού αποτελείτο από τόν Ιωάννη Μπελένη διευθυντή τού Ευαγγελισμού, τόν καθηγητή Χρυσόστομο Μελισσινό διευθυντή πνευμονολογικής κλινικής στό Νοσοκομείο Υγεία, καί μέ τήν Ειρήνη Μπατάλη αναισθησιολόγο νά φοβάται νά μού δώσει νάρκωση γιά τόν κίνδυνο ανακοπής τής καρδιάς λόγω βάρους μου, συζητούσαν δυνατά γιατί δέν πίστευαν ότι άκουγα τά λεγόμενά τους…

Τούς άκουγα νά μού δίνουν ζωή μόνο 2% !…

“Θά κάνουμε ό, τι μπορούμε, έλεγαν, γιατί οί πιθανότητες ζωής είναι ελάχιστες, μέ ποσοστό κατάληξης 98% ! Έτσι κι΄ αλλιώς καταδικασμένος είναι…”

Εκείνη τήν ώρα ένιωσα μόνος, κατάμονος…Έκανα μέ κόπο τόν σταυρό μου καί προσευχήθηκα στόν προστάτη μου, τόν Ταξιάρχη…

” Ταξιάρχη μου, Αρχάγγελε Μιχαήλ, μή μέ αφήνεις, μή μέ εγκαταλείπης. Εσένα μόνο έχω τώρα, σ΄εσένα εμπιστεύομαι τήν ζωή μου…” !

Ένας μεταλικός θόρυβος διέκοψε τήν νοερά προσευχή μου. Φοβήθηκα ότι μέ τήν κίνηση τών χεριών μου έριξα κάποιο εργαλείο, καί προσπάθησα νά γυρίσω τό κεφάλι μου πρός τήν κατεύθυνση τού θορύβου.

Καί τότε…ώ Θεέ μου !

Ό Αρχάγγελος Μιχαήλ, ό Ταξιάρχης, μέ τήν πανοπλία του καί τό σπαθί στό δεξί χέρι του, στεκόταν πλάϊ μου, χαμογελαστός καί ολοζώντανος !

” Δανιήλ, είμαι εδώ, μού είπε. Δέν σέ εγκατέλειψα. Σέ προστατεύω. Εγώ θά σέ χειρουργήσω, καί θά γίνεις καλά. Μή φοβάσαι ! “

Ήταν τά λόγια τού Αρχαγγέλου, καί καθώς μού μιλούσε ακούμπησε τό ξίφος στό στήθος μου !…

Σέ λίγο ήλθε ό καθηγητής Μπελένης. ” Άς προσευχηθούμε μαζί πάτερ Δανιήλ, μού είπε, καί μέ τήν βοήθεια τού Θεού όλα θά πάνε καλά “. Καί πράγματι πήγανε !

Ή εγχείρηση πέτυχε. Τό χέρι τού γιατρού πού τό οδηγούσε ό Αρχάγγελος, είμαι βέβαιος γιαυτό, μού ξανάδωσε πάλι τήν ζωή πού είχε αρχίσει νά φεύγει από μέσα μου. Καί σήμερα, όχι γιά πρώτη φορά, ήλθα καί πάλι εδώ, στό πανελλήνιο προσκύνημα τών Παμμεγίστων Ταξιαρχών στό Μανταμάδο τής Λέσβου, γιά νά ευχαριστήσω τόν Αρχάγγελο τού Θεού Μιχαήλ, γιά τήν σωτηρία μου…”

( απόσπασμα από τό τριμηνιαίο δελτίο επικοινωνίας ” Ό Ταξιάρχης ” , τού Ιερού προσκυνήματος Ταξιαρχών Μανταμάδου τής Λέσβου )





Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ…

Διηγείται σχετικά ό π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης,

” Στίς 20 Οκτωβρίου 1945, Κυριακή πρωϊ, μόλις κτύπησα τήν καμπάνα τής Εκκλησίας, περικύκλωσε τό χωριό αντάρτικος στρατός μέ εντολή εκκαθαρίσεων…

Άρχισαν νά ρίχνουν πυρά πρός εκφοβισμό. Εγώ μόλις είχα μπεί στήν Εκκλησία, έκανα τόν σταυρό μου, παρακάλεσα τόν Άγιο Νικόλαο νά μάς φυλάξει καί σηκώθηκα νά φύγω. Μού ρίχνανε μέ τό πυροβόλο ταμπουρωμένοι σ΄ ένα φυλάκιο, όμως καμμιά σφαίρα δέν μέ εκτύπησε. Τόν Απόστολο Κατσιμπίρη πού ήταν δίπλα μου τόν έρριξαν κάτω. Έμεινα μόνος καί ακολουθώντας ένα ρέμα μέ έχασαν…

Όμως, κοντά στά σύνορα τών χωριών Ριζώματος – Βασιλικής μέ έφτασαν πάλι.

Ήσαν 10 άτομα καί μέ τόν αρχηγό 11 , τρέχοντας πάνω σέ άλογα γιά νά μέ πιάσουν. Έβριζαν καθώς μέ κυνηγούσαν, καί έρριχναν μέ τά Στέν, χωρίς νά μπορούν νά μέ σκοτώσουν. Οί σφαίρες τρύπαγαν τά ράσα μου, τίς καταλάβαινα, αλλά κυλούσαν στό χώμα χωρίς νά μέ τραυματίζουν…

Μέ πλησίασαν στά 50 μέτρα γύρω – γύρω, μέ περικύκλωσαν φωνάζοντας,

” κερατά τράγο, πού θά μάς πάς ; “ βρίζοντάς με χυδαία…

Καί τότε εγώ, ευρισκόμενος έν μέσω κινδύνου ζωής καί θανάτου, σταμάτησα, σήκωσα τά χέρια μου πρός τόν ουρανό, καί από τό βάθος τής ψυχής μου φώναξα,

” Μιχαήλ Αρχιστράτηγε τών Αγγέλων, σώσε με, κινδυνεύω !…”

Καί ώ τού θαύματος !

Σάν αστραπή παρουσιάσθηκε ό Αρχάγγελος Μιχαήλ στόν αρχηγό. Είδε έναν νέο μέ σπαθί, όπως ομολογούσε κι΄ ό ίδιος αργότερα, πού κόβοντας μέ μιά σπαθιά τά σχοινιά από τήν σέλα του, τόν έρριξε κάτω σπάζοντας τήν σπονδυλική στήλη του. Οί υπόλοιποι δέκα, έμειναν ακίνητοι, κεραυνόπληκτοι !…

Οί ενορίτες τού χωριού Βασιλική φύγανε από τήν Εκκλησία καί βγαίνοντας έξω κοιτάζανε τί θά γίνει.

Ακούω μιά φωνή. Ήταν τού αρχηγού τους,

” Νά μάς συγχωρέσεις παπά μου, είπε, καί νά πάς στό καλό. Έχεις όριο ζωής καί υψηλούς προστάτες…”

Ευχαριστώ, τούς απάντησα. Τούς συγχώρεσα, καί τούς ευχήθηκα ό Θεός νά τούς φωτίσει, νά μετανοήσουν καί νά γίνουν καλοί άνθρωποι. Νά λέτε τήν αλήθεια, τούς είπα, καί νά έχετε τόν Θεό βοήθεια. Πήραν τόν τραυματισμένο συντροφό τους καί έφυγαν μαζεμένοι…

Μού έκαναν μεγάλη υποδοχή οί χωριανοί σάν έφτασα στήν Εκκλησία.

Τούς λέγω, πρώτα νά προσκυνήσουμε καί νά ευχαριστήσουμε τόν Θεό, πού μέ έσωσε από τόν μεγάλο αυτό κίνδυνο. Είμαστε ευτυχείς, πού ή θρησκεία μας είναι ζωντανή…”

ΕΙΔΕ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΣΑΝ ΑΣΤΡΑΠΗ, ΜΕ ΕΝΑ ΣΠΑΘΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ…

Ή Ευαγγελία Γ. , ετών 28 , κάτοικος Βάνιας, στίς 6 Αυγούστου τό απόγευμα, έπαθε τά εξής,

Ή Ευαγγελία από τά μικρά της χρόνια είχε μία άστατη ζωή.

“Έκανε τήν ζωή της” μή έχοντας καμμία σχέση μέ τόν Θεό καί τήν Εκκλησία, καί τελευταία συζούσε παράνομα μέ έναν παντρεμμένο, τόν Ν.Κ. 54 ετών, πού είχε αφήσει τήν γυναίκα του…

Ό Θεός όμως περίμενε τήν μετάνοιά της…

Στίς 6 Αυγούστου τού 1958 , ημέρα Τετάρτη, στίς 7 τό απόγευμα πήγε φαγητό στόν φίλο της πού έβοσκε τά πρόβατα. Τό έδωσε, καί φεύγοντας από εκεί γιά τό σπίτι της, τής παρουσιάστηκαν στόν δρόμο κάποια άγνωστα, περίεργα πλάσματα…

Τήν φοβέριζαν, γιατί είχε έλθει πιά ή οργή τού Θεού επάνω της καί έπρεπε νά ξεκαθαρίσει τήν θέση της. Άλλοι τήν έδερναν, άλλοι τήν τραβούσαν νά τήν πνίξουν στό νερό, άλλοι τήν έσπρωχναν δεξιά καί αριστερά…

Τελικά τήν πήγαν σ΄ ένα μαντρί, καί εκεί όλη τήν νύκτα πέρασε αφάνταστη τιμωρία…

Τήν επόμενη μέρα, στίς 1 τό μεσημέρι, τήν βρήκαν σέ μιά καλύβα βασανιζόμενη από ακάθαρτα πνεύματα.

Είχε δαιμονισθεί !

Τήν πήραν καί τήν έφεραν στό σπίτι της, καί εκεί, δέν έπαψε νά φωνάζει δυνατά καί νά συνομιλεί μέ πονηρά πνεύματα δεχόμενη φοβερό ξύλο από αυτά…

‘Ολα τά παραπάνω τά διαβεβαιώνω σάν ιερέας τού χωριού καί σάν αυτόπτης μάρτυρας, μιά καί μέ κάλεσαν νά τής διαβάσω εξορκιστικές ευχές γιά νά ησυχάσει…

Στίς 6 τό απόγευμα φέραμε στήν δαιμονισμένη, τήν εικόνα τών Παμμεγίστων Ταξιαρχών, καί όπως ομολόγησε μετά ή ίδια, συνέβησαν περίεργα καί θαυμαστά πράγματα…

Μέ τήν είσοδο τής εικόνας τών Αρχαγγέλων στό σπίτι της είδε έναν αστραπόμορφο νέο μέ σπαθί πού τής είπε,

– ” Μή φοβάσαι, εγώ θά σέ απαλλάξω από όλα αυτά, αλλά θά σταματήσης τίς αμαρτίες πού μέχρι σήμερα έκανες καί θά μετανοήσεις. Εγώ θά είμαι μαζί σου ! Νά τό πείς αυτό παντού, ότι ή Εκκλησία έχει ζωντανή θρησκεία, γιά νά πιστέψει ό κόσμος καί νά μετανοήσει…”

Καί αμέσως, μέ τά τελευταία λόγια τού Αρχαγγέλου, τά πνεύματα τού σκότους διαλύθηκαν, έπαψαν τά φαινόμενα καί επανήλθε ατόν εαυτό της. Σηκώθηκε, προσκύνησε τήν εικόνα ευχαριστώντας τούς Αγίους γιά τήν προστασία τους καί υποσχέθηκε αλλαγή ζωής από τήν ίδια ώρα !…

Σήμερα είναι καλά, διηγούμενη όσα είδε καί έπαθε, καί ενθυμούμενη πάντα τόν Αρχάγγελο Μιχαήλ όμοιο μέ αστραπή μέ τό σπαθί στό χέρι, πού τήν έσωσε από τήν τιμωρία τών ακαθάρτων πνευμάτων…

Τά παραπάνω τά γράφω σάν αυτόπτης μάρτυς τών εν λόγω συμβάντων…

Ο ιερεύς τού χωριού

π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης, Βάνια Τρικάλων, 1958 – Αυγούστου 10
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...