Saturday, March 16, 2013

Ο Θεός μας ,ο Θεός της αγάπης


- Γέροντα, γιατί ο κόσμος υποφέρει σήμερα τόσο πολύ;


- Από την αγάπη του Θεού! Εσύ σαν μοναχή σηκώνεσαι το πρωί, κάνεις τον κανόνα σου,κάνεις κομποσχοίνια, μετάνοιες κ.λπ. Για τους κοσμικούς οι δυσκολίες που περνούν είναι ο κανόνας τους, οπότε εξαγνίζονται μ' αυτές.
Tους κάνουν μεγαλύτερο καλό από την κοσμική καλοπέραση, η οποία δεν τους βοηθάει ούτε να
πλησιάσουν στον Θεό, ούτε να αποταμιεύσουν μισθό ουράνιο. Γι' αυτό πρέπει να τις δέχoνται ως δώρα από τον Θεό.
Ο Καλός Θεός με τις δοκιμασίες παιδαγωγεί σαν καλός Πατέρας τα παιδιά Του, από αγάπη, από θεία καλωσύνη, και όχι από κακότητα ούτε από κοσμική, νομική, δικαιοσύνη, γιατί θέλει να επιστρέψουν κοντά Του.

Επειδή δηλαδή θέλει να σώση τα πλάσματά Του και νακληρονομήσουν την ουράνια Βασιλεία Του, επιτρέπει τις δοκιμασίες, για να παλέψη ο άνθρωπος, να αγωνισθή και να δώση εξετάσεις στην υπομονή στους πόνους, ώστε να μην μπορήνα Του πη ο διάβολος: «Πως τον ανταμείβεις αυτόν ή πως τον σώζεις, αφού δενκοπίασε;».

Τον Θεό δεν Τον ενδιαφέρει αυτή η zωή, αλλά η άλλη. Πρώτα μας φροντίζει για την άλλη ζωή και ύστερα γι' αυτήν.
- Γιατί όμως, Γέροντα, ο Θεός σε μερικούς ανθρώπους δίνει πολλές δοκιμασίες, ενώ σεάλλους δεν δίνει;
- Τι λέει η Αγία Γραφή; «Ον αγαπά Κύριος παιδεύει». Ένας πατέρας έχει λ.χ. οκτώπαιδιά. Τα πέντε μένουν στο σπίτι, κοντά στον πατέρα τους, και τα τρία φεύγουν μακριά του καιδεν τον σκέφτονται. Σ' αυτά που μένουν κοντά του, αν κάνουν καμμιά αταξία, τους τραβάει τοαυτί, τους δίνει κανένα σκαμπιλάκι· ή αν είναι φρόνιμα, τα χαϊδεύει, τους δίνει και καμμιά σοκολάτα. Ενώ αυτά που είναι μακριά, ούτε χάδι ούτε σκαμπίλι έχουν. Έτσι κάνει και ο Θεός.
Τους ανθρώπους που είναι κοντά Του και εκείνους που έχουν καλή διάθεση, αν σφάλουν λίγο, τους δίνει ένα σκαμπιλάκι και εξοφλούν ή, αν τους δώση περισσότερα σκαμπίλια,αποταμιεύουν.

Σ' εκείνους πάλι που είναι μακριά Του δίνει χρόνια, για να μετανοήσουν.
Γι'αυτό βλέπουμε κοσμικούς ανθρώπους να κάνουν σοβαρές αμαρτίες και παρ' όλα αυτά να έχουν άφθονα υλικά αγαθά και να ζουν πολλά χρόνια, χωρίς να περνούν δοκιμασίες. Αυτό γίνεται κατ'οικονομίαν Θεού, για να μετανοήσουν. Αν δεν μετανοήσουν, θα είναι αναπολόγητοι στην άλλη ζωή.


Γεροντας Παϊσιος,

Τοῦ ἁγίου ΚΟΣΜΑ τοῦ Αἰτωλοῦ: Γιά τήν Ἐξομολόγηση..




Τώρα που αρχίζει η Μεγάλη και Αγία Τεσσαρακοστή, ας αναλογισθούμε όλοι μας τη πορεία μας και τα λάθη, τις αστοχίες και τις αμαρτίες μας, και ας διαλέξουμε παράταξη. Δύο είναι στην ουσία οι παρατάξεις, αυτή του θΕΟΥ και αυτή του Διαβόλου. Μην ξεγελιώμαστε, δεν υπάρχει τρίτη, ούτε μπορούμε να μείνουμε στη μέση, με το ένα πόδι με το Θεό και με το άλλο με τον διάβολο. Σημαντική μας νίκη έναντι του κακού είναι η συμμετοχή μας στο μυστήριο της Ιεράς Εξομολογίσεως.
Σαν πνευματικό δώρο στους αδελφούς μας, αλλά και στον εαυτό μας, παραθέτουμε τα λόγια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού γιά το μυστήριο αυτό. Ας τα διαβάσουμε με προσοχή.






"Ἐδῶ ὁποῦ ἦλθα, χριστιανοί μου, ἔλαβα μίαν χαράν μεγάλην, μά ἔλαβα καί μίαν λύπην μεγάλην. Χαράν μεγάλην ἔλαβα βλέποντας τήν καλήν σας γνώμην, τήν καλήν σας μετάνοιαν, λύπην ἔλαβα στοχαζόμενος τήνἀναξιότητά μου, πώς δέν ἔχω καιρόν νά σᾶς ἐξομολογήσω ὅλους ἕνα πρός ἕνα, νά μοῦ εἰπῆ τό παράπονό του ὁ καθένας, νά τοῦ εἰπῶ καί ἐγώ ἐκεῖνο ὁποῦ μέ φωτίση ὁ Θεός. Θέλω καί ἀγαπῶ, ἀμά δέν ἠμπορῶ, παιδιά μου. Καθώς ἕνας πατέρας εἶναι ἄρρωστος, πηγαίνει τό παιδί του νά τό παρηγορήση, ἐκεῖνος μήν μπορώντας τό διώχνει, μά πῶς τό διώχνει; Μέ τήν καρδίαν καμμένην. Θέλει νά τό παρηγορήση, μά δέν ἠμπορεῖ. Πατέρας ἀνάξιος εἶμαι ἐγώ. Πνευματικά παιδιά μου εἴσαστε ἡ εὐγενεία σας. Τώρα ἔρχεται ἕνας νά ἐξομολογηθῆ εἰς τοῦ λόγου μου νά μοῦ εἰπῆ τό παράπονόν του, νά τοῦ εἰπῶ καί ἐγώ ἐκεῖνο ὁποῦ μέ φωτίση ὁ Θεός. Ἐγώ μήν ἠμπορώντας τόν διώχνω, μά πῶς τόν διώχνω; Τόν διώχνω καί καίεται ἡ καρδία μου καθώς ὁ πατέρας μέ τό παιδί του. Τί νά σᾶς κάμω; Μά πάλιν, νά μήν ὑστερηθῆτε παντελῶς, σᾶς λέγω ἐγώ παραμικρόν. Ὅταν θέλετε νά ἰατρεύσετε τήν ψυχή σας, τέσσαρα πράγματα σᾶς χρειάζονται. Κάνομέ τε ἕνα παζάρι; Ἀπό τόν καιρόν ὁποῦ ἐγεννηθήκετε ἕως τώρα ὅσα ἁμαρτήματα ἐκάμετε νά τά πάρω ὅλα εἰς τόν λαιμόν μου καί ἡ εὐγενεία σας νά μοῦ πάρετε τέσσαρες τρίχες. Βαρύ νά ἀσηκώσετε τέσσαρες τρίχες ἀπό αὐτά τά γένεια καί νά σᾶς πάρω ἐγώ ὅλα σας τά ἁμαρτήματα; Καί τί νά τά κάμω; Ὡστόσον ἔχω μίαν καταβόθρα καί τά ρίχνω ὅλα μέσα ὡσάν χωνευτήρι. Ποία εἶναι ἡ καταβόθρα; Εἶναι ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Χριστοῦ μας.

Πρώτη τρίχα εἶναι ὅταν θέλετε νά ἐξομολογᾶσθε τό πρῶτον θεμέλιον εἶναι αὐτό ὁποῦ εἴπαμε, νά συγχωρᾶτε τόν ἐχθρόν σας. Τό κάμνετε;

‒ Τό κάμνομεν, ἅγιε τοῦ Θεοῦ.

Ἐπήρετε τήν πρώτην τρίχα. Δευτέρα τρίχα εἶναι νά εὑρίσκετε πνευματικόν καλόν, γραμματισμένον, σοφόν, ἐνάρετον, εὐλαβῆ νά ἐξομολογᾶσθε. Καί νά ἐξομολογᾶσαι καί νά εἰπῆς ὅλα σου τά ἁμαρτήματα. Νά ἔχης ἑκατό ἁμαρτίες καί εἰπῆς τίς ἐνενῆντα ἐννέα εἰς τόν πνευματικόν καί μίαν νά μή φανερώσης, ὅλες ἀσυγχώρητες μένουν. Καί ὅταν κάνης τήν ἁμαρτίαν, τότε πρέπει νά ἐντρέπεσαι, ἀλλά ὅταν ἐξομολογᾶσαι, νά μήν ἔχης καμμίαν ἐντροπήν.

Μία γυναῖκα ἐπῆγε νά ἐξομολογηθῆ εἰς ἕνα ἀσκητήν. Ὁ ἀσκητής εἶχεν ἕνα ὑποτακτικόν ἐνάρετον. Λέγει τοῦ ὑποτακτικοῦ του ὁ ἀσκητής: πήγαινε παρέκει νά ἐξομολογήσω τήν γυναῖκα. Ὁ ὑποτακτικός ἐμάκρυνεν ἕως ὁποῦ ἔβλεπε, μά δέν ἤκουε τίποτε. Ἐξομολόγησε τήν γυναῖκα, ἔφυγε. Ὕστερα ἔρχεται ὁ ὑποτακτικός καί λέγει: «Γέροντά μου, εἶδα ἕνα παράδοξον θαῦμα: ἐκεῖ πού ἐξομολογοῦσες τήν γυναῖκα ἔβλεπα ὁποῦ ἔβγαιναν μέσα ἀπό τό στόμα της ὀφίδια μικρά. Βλέπω καί κρεμιέται ἕνα μεγάλο. Ἔκανε νά ἔβγη καί πάλιν ἐτραβήχθη εἰς τά ὀπίσω.» Λέγει ὁ ἀσκητής: «Πήγαινε νά τήν κράξης νά ἔλθη ὀπίσω ὀγλήγορα.» Πηγαίνοντας ὁ ὑποτακτικός τήν εὗρεν ἀποθαμένην. Γυρίζει ὀπίσω καί τό λέγει τοῦ γέροντός του. Αὐτός μήν ἠμπορώντας νά καταλάβη τό θαῦμα ἐπαρακάλεσε τόν Θεόν νά τοῦ φανερώση ἡ γυναῖκα ἐσώθη ἤ ἐκολάσθη; Καί φαίνεται ἐμπρός του μία ἀρκούδα μαύρη καί λέγει τοῦ ἀσκητή: «Ἐγώ εἶμαι ἐκείνη ἡ ταλαίπωρος γυναῖκα, ὁποῦ ἐξομολογήθηκα καί δέν σοῦ ἐφανέρωσα ἕνα θανάσιμον ἁμάρτημα ὁποῦ εἶχα κάμει καί διά τοῦτο ὅλα μου τά ἁμαρτήματα ἔμειναν ἀσυγχώρητα καί μέ ἐπρόσταξεν ὁ Κύριος νά πηγαίνω εἰς τήν Κόλασιν νά καίωμαι πάντοτε.» Καί ἐνταυτῷ ἔγινε μία βρῶμα ὡσάν καπνός καί ἐχάθη ἀπ᾽ ἔμπροσθέν του.

Διά τοῦτο, χριστιανοί μου, ὅταν ἐξομολογᾶσθε, νά λέγετε ὅλα σας τά ἁμαρτήματα παστρικά καί καλά. Καί πρῶτον νά εἰπῆς τοῦ πνευματικοῦ σου: «Πνευματικέ μου, ἐγώ θέ νά κολαστῶ, διατί δέν ἀγαπῶ τόν Θεόν καί τούς ἀδελφούς μου μέ ὅλην μου τήν καρδίαν καί μέ ὅλην μου τήν ψυχήν ὡσάν τόν ἑαυτόν μου.» Καί νά εἰπῆς ἐκεῖνο πού σέ τύπτει τό συνειδός σου ἤ ἐφόνευσες ἤ ἐπόρνευσες ἤ ἐμοίχευσες ἤ ὅρκον ἔκαμες ἤ εἶπες ψεύματα ἤ τόν πατέρα σου ἤ τήν μητέρα σου δέν ἐτίμησες ἤ ἀδελφός τόν ἀδελφόν ἤ γείτονας τόν γείτονα ἤ γυναῖκα τόν ἄνδρα ἤ ἄλλο κακόν ὁποῦ νά ἔκαμες. Βαρύ εἶναι νά τό κάμης αὐτό;

‒ Ὄχι, ἅγιε διδάσκαλε.

Ἰδού ἐπῆρες τήν δευτέραν τρίχα. Ἡ τρίχα ἡ τρίτη εἶναι φυσικά ὡσάν ἐξομολογηθῆς θέ νά σέ ἐρωτήση ὁ πνευματικός νά σοῦ εἰπῆ: «Διατί, παιδί μου, νά κάμης αὐτά τά ἁμαρτήματα;» Ἐσύ νά προσέχης νά μήν κατηγορήσης ἄλλον, ἀλλά τοῦ λόγου σου καί νά εἰπῆς: «Αὐτά τά ἔκαμα ἀπό τό κακόν μου κεφάλι, ἀπό τήν κακήν μου προαίρεσιν.» Βαρύ εἶναι νά κατηγορήσης τοῦ λόγου σου;

‒ Ὄχι.

Λοιπόν ἐπῆρες καί τήν τρίτην τρίχα. Ἔχομεν τήν τετάρτην. Ὅταν σέ δώση ἄδειαν ὁ πνευματικός σου καί ἀναχωρήσης, νά ἀποφασίσης μέ στερεάν γνώμην, μέ στερεάν ἀπόφασιν καλύτερα νά χύσης τό αἷμα σου, μά εἰς ἄλλην φοράν ἁμαρτίαν νά μή κάμης. Τό κάμνεις καί αὐτό;

‒ Μάλιστα.

Ἐπῆρες καί τήν τετάρτην τρίχα. Αὐτά τά τέσσαρα εἶναι τά ἰατρικά σου καθώς εἴπαμε καί ὄχι ἄλλα. Τό πρῶτον εἶναι νά συγχωρᾶτε τούς ἐχθρούς σας. Τό δεύτερο νά ἐξομολογᾶσθε παστρικά καί καλά. Τό τρίτο νά κατηγορᾶτε τοῦ λόγου σας. Τό τέταρτο νά ἀποφασίζετε νά μή κάμετε ἁμαρτίαν. Καί ἄν ἠμπορεῖτε νά ἐξομολογᾶσθε κάθε ἡμέραν, καλόν καί ἅγιον εἶναι. Εἰδέ καί δέν ἠμπορεῖτε καθ᾽ ἡμέραν, ἄς εἶναι μία φορά τήν ἑβδομάδα καί μία φορά τόν μῆνα ἤ τό ὀλιγώτερον τέσσαρες φορές τόν χρόνον. Καί νά συνηθίζετε τά παιδιά σας ἀπό μικρά, διά νά συνηθίζουν εἰς τόν καλόν δρόμον, νά ἐξομολογοῦνται.

Ἰδού ὁπού σᾶς ἐξομολόγησα ὅλους παρρησίᾳ, διά νά μήν ὑστερηθῆτε. Αὐτά ὁπού σᾶς εἶπα εἶναι τά ἰατρικά σας εἰδέ ἐκεῖνο ὁπού δίνουν οἱ πνευματικοί, σαρανταλείτουργα, μετάνοιες, νηστεῖες καί ἄλλα, δέν εἶναι ἰατρικά, ἀλλά διά νά μήν τύχη καί ξεπέσετε ἄλλην φοράν εἰς τήν ἁμαρτίαν σᾶς τά δίδουν καί ὅποιος τά βάλη μέσα εἰς τήν καρδίαν του αὐτά τά τέσσαρα, νά ἀποθάνη ἐκείνη τήν ὥραν, σώνεται. Εἰδέ χωρίς αὐτά τά τέσσαρα χίλιες χιλιάδες καλά νά κάμη ὁ ἄνθρωπος, ἄν ἀποθάνη, εἰς τήν Κόλασιν πηγαίνει".



ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΔΙΔΑΧΕΣ Ἰωάννου Β. Μενούνου Ἐκδ. «ΤΗΝΟΣ» (σελ. 164-167)

My heart is hard like a stone… ( Elder Paisios )


- Elder, when I feel my heart become hard like a stone, what should I do?


- Your problem is not a hard heart but a mind-driven heart. Your entire heart has been taken over by your mind and is now at its service. But there is still a chance for your heart to go back. Each day you must read prayers to the Theotokos. If you want your heart to get back in shape, that’s the best medicine. You do have a heart, but it has been clouded by “logic”…. Things are different in the spiritual life. What is needed is simplicity. Act with simplicity and trust in God.

- How can I become simple, Elder? – I shall have to open your head and put an old-fashioned mind in it!
You need to enter the simple world of the Saints, and get to know the spiritual science which lifts and refreshes the soul, and gets rid of headaches. “Logic” will make us suffer. For example, I say to myself, ‘This must be done in this specific manner,’ and so I go ahead and do it because it has to be done. I don’t do it with my heart but because the mind dictates it. Logic and courtesy may tell me that ‘I must surrender my seat,’ but my heart will not. Think of the difference when my heart is moved and I surrender my seat out of love. I feel such joy!

- Elder, I don’t have a heart.

- You do have a heart, but as soon as it tries to act, your mind puts a muzzle on it. You must try to acquire the logic of the heart, faith and love.

- How can I achieve this? – The first step: go down town to Thessaloniki and March barefoot in protest, so that people will say that you went mad; this way you will get rid of your mind!!! Blessed soul! You approach everything with mathematical exactness. What are you, an astronomer? If you stop thinking “logically”, you will be able to start working spiritually on yourself.

“The Holy Fathers saw everything with the spiritual, the divine eye. Patristic tests were written in the spirit of God and it was in the spirit of God that the Holy Fathers gave their interpretations. Today this spirit is lacking and Patristic texts are hard to understand. People see everything with secular eyes and cannot see beyond that; they do not have the breadth of spirit that results form faith and love.”

 Elder Paisios

Homily on Marriage pt12- Presuppositions for a successful Marriage- Constantine Zalalas


Excerpt from Homily II on Repentance, by St. John Chrysostom


The Expulsion of Adam and Eve from Paradise - Commemorated on Cheesefare Sunday 
 
Excerpt from Homily II on Repentance, for Cheesefare Sunday, by St. John Chrysostom (amateur translation)

Trumpets cry out to gather the soldier into the ranks of the earthly king. However, the reading of the divine Scriptures incites the soldier of the heavenly king, Jesus Christ, towards doxology and fear of God. They form ranks to oppose the visible enemies and wars, while we against invisible enemies and demons, as Paul writes: “For we are not contending against flesh and blood, but against the principalities, against the powers, against the world rulers of this present darkness, against the spiritual wickedness in the heavenly places.” Behold, O brethren, what kind of enemies we have. Behold, what kind of wars we are fighting. For they are evil, as you see, and shameless, and struggle to lead us towards every sin...

I entreat you, O brethren, let us repent of the rest, let us awaken, let us be vigilant, let us cast off the deep sleep of sin. Come, hearken, and I will tell you, all those who fear God. Come, hearken to spiritual and saving deeds and words. Come, learn of saving and God-pleasing desire. Come, learn how God our Savior is confessed. Come, before the festival of this life is dissolves. Come, before the gates of life are closed, before death comes and finds us unprepared. Come, before the sun sets, before the light turns to darkness. Come, hearken all nations, and listen, all who dwell throughout the world. Come, all those born on earth and sons of men, rich and poor. Come, noble and glorious, slaves and free. Come, every race and age, men and women, small and great, young and old. Come, O priests of the Lord, and all the fullness of the Church from one end of the world to the other. Come, youths and virgins, priests with young people. Come kings of the earth, whether wise or selfish. Come, let us fall down before the Lord Who made us, for He is our God, and we are His people, and the sheep within his hand. Come, behold how we have entered this world naked, and again we shall depart for there naked. Come, let us confess the Lord in tears and groaning, in almsgiving and goodness to the poor, for He teaches us how we can be saved.

Let us say to Him: Lord, we have sinned against heaven and before you. Receive our return and repentance. Receive our groan and tears. Receive the repentance of sinners, the mourning and wailing on behalf of death. Receive our struggles, which we endured terribly. Receive us, O lover of man, who have greatly enraged You. Receive us, O Master, who in prodigality and every lust and impurity wasted our whole life. Receive, O Lord God, those who disobeyed Your commandments. Receive us, O Master, Your unworthy servants, and do not depart from us according to the works of our hands. We confess, O Lord, that we are not even worthy to look upon this sun, for there is no sin, nor is there any evil which we wretched ones have not done. But receive us, O Master, as the Prodigal Son, receive us as the Thief, receive us as the Sinful Woman and the Publican. O Lord, bring us back. O Lord, hearken to us, and to not be angry, but have mercy upon our sins, for You are our God, and we know no other God but You. O Lord, deliver us from our enemies, and enter not into judgment with Your servants. O Lord, You are God, and we are Your people. We have sinned, therefore, we have transgressed, we have done wrong before You, and we have not watched, or done as You commanded us, and because of this we are separated far from You. But have mercy, O Lord, on the works of Your hands. Have mercy, O Master, on those who, because of the deception of the enemy, were cast out of Paradise. Have mercy on us, and cloth us with the robe of rejoicing, and the garment of salvation. Have mercy on us, for we have been stripped naked of Your help by the devil. O Merciful One, have mercy on us who abandoned You, and became slaves of the devil. Have mercy on those who have been deluded, have mercy on those who did not keep Your ordinances, but were subjugated to the evils of the demons. Have mercy on those who have been soiled in sins, have mercy on those who have been tyrannized by the devil, have mercy on those who have been befouled in prodigality. Have mercy, O Merciful One, have mercy, O Good One, have mercy, O Forbearing One, for we have done every evil and every impurity and greed and injustice with our hands. We have desecrated the soul, which is made in Your image. We have desecrated the body and desecrated the senses. Our tongue has become a sharp sword against my neighbor, my eyes look upon fire, my hands are full of blood, and my feet rush to do evil somewhere...

Let us therefore weep, O brethren, that we might not be tortured there eternally. Let us have mercy, that we be shown mercy, that we be forgiven.

   
Adam and Eve weeping outside of Paradise 
   
Through the prayers of our Holy Fathers, Lord Jesus Christ our God, have mercy on us and save us! Amen!  

http://full-of-grace-and-truth.blogspot.ca/

Μετάνοια


Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ»
Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ

Νά κρατᾶς ἀδιάκοπα τήν ψυχή σου σέ κατάστασι μετανοίας καί πένθους. Διαπίστωσε καί τίς πιό ἀσήμαντες ἀδυναμίες σου καί πολέμησέ τες. Ἄν ἀδιαφορήσῃς γιά τίς μικρές πτώσεις καί τά μικρά ἁμαρτήματα, νά εἶσαι βέβαιος ὅτι θά δεῖς κάποτε τόν ἑαυτό σου ν΄ ἀδιαφορῇ καί γιά τά μεγάλα. Ἀπό τήν πιό φευγαλέα καί λεπτή ἁμαρτωλή σκέψι γεννιέται κάποτε τό πιό σοβαρό ἁμάρτημα.
Ἀρχή τῆς σωτηρίας εἶναι ἡ ἀρχή τῆς μετανοίας. Ἀρχή τῆς μετανοίας εἶναι ἡ ἀποχή ἀπό τήν ἁμαρτία. Ἀρχή τῆς ἀποχῆς ἀπό τήν ἁμαρτία εἶναι ἡ καλή πρόθεσις, ἡ ἀγαθή προαίρεσις.

Ἡ ἀγαθή προαίρεσις γεννᾶ τούς κόπους. Οἱ κόποι γεννοῦν τίς ἀρετές. Οἱ ἀρετές γεννοῦν τήν πνευματική ἐργασία. Ἡ πνευματική ἐργασία, τέλος, ὅταν εἶναι συνεχής καί ἐπίμονη, μονιμοποιεῖ στήν ψυχή τήν ἀρετή καί τήν κάνει φυσική κατάστασί της. Ὅταν φθάσῃς σ΄ αὐτή τήν τελευταία βαθμίδα, λίγο θ΄ ἀπέχεις ἀπό τήν ψηλάφησι τοῦ Θεοῦ!
Ἄκουσε μέ πολλή προσοχή πῶς ὁρίζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος τήν ἀληθινή μετάνοια:
  • Μετάνοια σημαίνει ἀνανέωσις τοῦ βαπτίσματος.
  • Μετάνοια σημαίνει συμφωνία μέ τόν Θεό γιά νέα ζωή.
  • Μετάνοια σημαίνει ὁριστική ἀποχή ἀπό τήν ἁμαρτία.
  • Μετάνοια σημαίνει βαθιά συντριβή καί ταπείνωσις,
  • Μετάνοια σημαίνει μόνιμη ἀπομάκρυνσις ἀπό κάθε σωματική ἀπόλαυσι.
  • Μετάνοια σημαίνει διαρκής αὐτοκατάκρισις.
  • Μετάνοια σημαίνει ἀδιαφορία γιά τά πάντα καί ἐνδιαφέρον μόνο γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς σου.
  • Μετάνοια σημαίνει ἔργα ἀρετῆς ἀντίθετα πρός τίς προηγούμενες ἁμαρτίες.
  • Μετάνοια σημαίνει κάθαρσις τῆς σκοτισμένης συνειδήσεως.
  • Μετάνοια σημαίνει θεληματική ὑπομονή ὅλων τῶν θλίψεων, ἀπό ἀνθρώπους καί ἀπό δαίμονες.
  • Μετάνοια σημαίνει αὐτοτιμωρίες καί συνεχεῖς ταλαιπωρίες τῆς σάρκας.
  • Μετάνοια σημαίνει κάψιμο τῶν ἁμαρτιῶν μέ τή φωτιά τῆς ἀδιάλειπτης δακρύρροης προσευχῆς.
Ὅλα αὐτά ἀποτελοῦν τήν ἀληθινή μετάνοια. Εἶναι ὅμως γνωρίσματα τῆς δικῆς σου μετανοίας;
Αὐτός ὁ κόσμος, πού ξέχασε τόν Θεό, δέν εἶναι παρά κοιλάδα τῆς ἁμαρτίας καί λαβύρινθος τοῦ θρήνου. Δέν ἔχει τίποτε καλό, τίποτε ἀξιέπαινο. Παντοῦ βασιλεύει ἡ ἁμαρτία, ἡ παρανομία, ἡ ἀποστασία· ἀλλά καί οἱ ἄφευκτες συνέπειές τους: ὁ πόνος, ἡ θλῖψις, ὁ στεναγμός. «Πᾶσα κεφαλή εἰς πόνον καί πᾶσα καρδία εἰς λύπην. Ἀπό ποδῶν ἕως κεφαλῆς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ ὁλοκληρία... οὐκ ἔστι μάλαγμα ἐπιθῆναι οὔτε ἔλαιον οὔτε καταδέσμους» (Ἡσ. 1. 5). Γι΄ αὐτό ἐσύ, ἀδελφέ μου, «κατάγαγε ὡς χειμάρρους δάκρυα ἡμέρας καί νυκτός· μή δῷς ἔκνηψιν σεαυτῷ μή σιωπήσαιτο ὁ ὀφθαλμός σου» (πρβλ. Θρην. Ἱερεμ. 2. 18).
Ὅλοι οἱ ἅγιοι ἔκλαψαν καί πένθησαν πολύ, μετανοώντας γιά τίς ἁμαρτίες τους, κι ἄς ἦταν λιγότερες ἀπό τίς δικές σου. «Ἐγενήθησαν τά δάκρυα αὐτῶν αὐτοῖς ἄρτος ἡμέρας καί νυκτός»καί «τό πόμα αὐτῶν μετά κλαυθμοῦ ἐκίρνων» (πρβλ. Ψαλμ. 41. 4 &101. 10). Καί ὁ Κύριος ἔκλαψε, ὄχι γιατί εἶχε ἀνάγκη ἀπό τά δάκρυα τῆς μετανοίας, ἀλλά γιά νά θρηνήσῃ τήν ἀμετανοησία καί τή σκληροκαρδία τῶν ἀνθρώπων: «Ἰδών τήν πόλιν (τήν Ἱερουσαλήμ) ἔκλαυσεν ἐπ΄ αὐτῇ, λέγων ὅτι εἰ ἔγνως καί σύ, καί γε ἐν τῇ ἡμέρᾳ σου ταύτῃ, τά πρός εἰρήνην σου! νῦν δέ ἐκρύβη ἀπό ὀφθαλμῶν σου»(Λουκ. 19. 41-42).
Πῶς νά μήν κλάψῃς ὅταν ἡ ζωή σου εἶναι γεμάτη ἀπό δοκιμασίες, θλίψεις, πόνο, συμφορές; «Ποία τοῦ βίου τρυφή διαμένει λύπης ἀμέτοχος; Ποία δόξα ἔστηκεν ἐπί γῆς ἀμετάθετος; Πάντα σκιᾶς ἀσθενέστερα, πάντα ὀνείρων ἀπατηλότερα· μία ῥοπή, καί ταῦτα πάντα θάνατος διαδέχεται». Πῶς νά μή θρηνήσῃς ὅταν καί τήν ἄλλη ζωή, τήν αἰώνια, κινδυνεύῃς νά τή χάσῃς; Αὐτή θά εἶναι ἡ πιό μεγάλη συμφορά. Κανείς δέν ξέρει τί θά τοῦ συμβῆ ἐκεῖ.
Καμμιά εἴδησις, καμμιά πληροφορία... Θά ἔρθει σάν κλέφτης ὁ θάνατος, θά χωρισθεῖ ἡ ψυχή ἀπό τό σῶμα καί θ΄ ἀκολουθήσει ὁ φοβερός τελωνισμός της ἀπό τά πονηρά πνεύματα. Ὤ, ποία ὥρα τότε! Θά πάει ἡ ψυχή ἐκεῖ πού ποτέ δέν ἦταν. Θά δεῖ ἐκεῖνα πού ποτέ δέν ἐγνώρισε. Θ΄ ἀκούσει ὅσα ποτέ δέν ἄκουσε.
Κλάψε. Λοιπόν. Μετανόησε καί προσκόμισε στόν Κύριο τά δάκρυά σου σάν μύρο μετανοίας. Τό δάκρυ καθαρίζει τήν ψυχή καί τήν ξεπλένει ἀπό κάθε κηλίδα, λαμπικάρει τή συνείδησι, φωτίζει τόν νοῦ, σπάζει τά δεσμά τῶν παθῶν, σχίζει τά χειρόγραφα τῆς ἁμαρτίας.
Κλάψε καί θρήνησε μέ μετάνοια, γιά νά ξεπλυθῇς κι ἐσύ ἀπό τίς ἁμαρτίες σου, γιά νά καθαρίσῃς τόν ρύπο τῆς ψυχῆς σου, γιά νά θεραπευθῇς ἀπό τήν πνευματική τύφλωσι, γιά νά πνίξῃς στή θάλασσα τῶν δακρύων τόν νοητό διώκτη Φαραώ, γιά νά σβήσῃς μέ τούς κρουνούς τῶν ματιῶν σου τή φλόγα τῆς γεένης καί ν΄ ἀξιωθῇς τῆς αἰωνίας ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.


ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ.

Τί εἶναι ἡ προσευχή;

 

— Τί εἶναι ἡ προσευχή, Γέροντα;
— Τίποτα, νά, τίποτα.
— Τίποτα;
— Ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ βάσις. Τὴν ταπείνωση τὴν δίνει ὁ Θεός. Δὲν μπορεῖς νὰ τὴν ἀποκτήσεις μόνος σου. Δὲν γίνεται. Σοῦ τὴν δίνει Ἐκεῖνος.
— Πῶς σοῦ τὴν δίνει, Γέροντα;
—  Ἔ, πρέπει νὰ κάνεις μερικὰ πράγματα.
— Τί δηλαδή;

—  Ἔ, νά, αὐτὰ τὰ ἁπλᾶ: Νὰ μὴν κρατᾶς κακία, νὰ ἔχεις ἁπλότητα, νὰ κάνεις μετάνοιες. Κάτι γίνεται μέσα στὴν καρδιὰ κι ἔρχεται ἡ Χάρη. Ὁ σπόρος δουλεύει μέσα στὴν γῆ καὶ πετάει δυὸ φυλλαράκια. Ἂν δὲν ἔλθει ὅμως ὁ ἥλιος καὶ ἡ βροχή, θὰ μαραθοῦν, δὲν θὰ μεγαλώσουν.  Ἔτσι, κάτι μέσα μας πρέπει νὰ σπάσει τὸ περίβλημα, τὴν ἄσφαλτο καὶ νὰ πετάξει δυὸ φυλλαράκια. Τότε θὰ ἔλθει καὶ ἡ Χάρη, θὰ τὰ λούσει καὶ θὰ μεγαλώσουν. Καὶ ἡ Χάρη ἔρχεται πιὸ γρήγορα ἀπὸ τὸν ἥλιο.  Ἔρχεται ἀμέσως μόλις ἀρχίσει ἡ προσπάθεια γιὰ νὰ σπάσει τὸ σκληρὸ αὐτὸ περίβλημα.

Μαθητεύοντας στον Γέροντα Πορφύριο, σελ. 279-280

Οι μάρτυρες και η Εποχή μας-π Στέφανος Αναγνωστόπουλος

Η ακριβή αληθινή αγάπη


Κατ’ εμέ η αγάπη είναι τριών ειδών: η σαρκική αγάπη, η οποία είναι γεμάτη πνευματικά μικρόβια ,η κοσμική αγάπη, η οποία είναι φαινομενική, τυπική, υποκριτική, δίχως βάθος, και η πνευματική αγάπη, η οποία είναι η αληθινή, η αγνή, η ακριβή αγάπη. Αυτή η αγάπη είναι αθάνατη∙ μένει «εις αιώνας αιώνων».

- Πώς θα καταλάβω ,Γέροντα, αν έχω αληθινή αγάπη;

- Για να το καταλάβης, να εξετάσης αν αγαπάς όλους τους ανθρώπους εξίσου κι αν όλους τους ανθρώπους τους θεωρείς καλύτερους από σένα.

- Γέροντα, έχει ψυχρανθή η αγάπη μου για τον Θεό και για τον πλησίον.

- Σπείρε την λίγη αγάπη που σου έμεινε, για να φυτρώση αγάπη, να μεγαλώση, να καρπίση και να θερίσης αγάπη. Μετά θα σπείρης την περισσότερη αγάπη που θα θερίσης, και σιγά-σιγά θα γεμίση το αμπάρι σου και δεν θα έχης πού να την βάλης, γιατί, όσο σπέρνεις αγάπη ,τόσο πιο πολύ αυξάνει. Ας πούμε, ένας γεωργός έχει ένα σακκουλάκι σπόρο και τον σπέρνει. Μετά μαζεύει τον καρπό και γεμίζει μία μεγάλη σακκούλα. Αν σπείρη ύστερα τον καρπό που έχει στην σακκούλα, θα γεμίση ένα σακκί. Και όταν μαζέψη πολύ σπόρο και τον σπείρη, θα γεμίση ένα αμπάρι. Ενώ, αν κρατήση τον σπόρο στο σακκουλάκι και δεν τον σπείρη, ο σπόρος θα σκουληκιάση. Πρέπει να πετάξη τον σπόρο στην γη, για να φυτρώση , να μεγαλώση και να κάνη καρπό.

Έτσι ,θέλω να πω, γίνεται και με την αγάπη. Για να αυξηθή η αγάπη, πρέπει να την δώσης. Όποιος όμως δεν δίνει έστω και την λίγη αγάπη που έχει, είναι σαν να έχη ένα απλόχερο σπόρο, αλλά τον κρατάει και δεν τον σπέρνει. Αυτός είναι ο πονηρός δούλος που έκρυψε το τάλαντο.

Ανάλογα με την αγάπη που θα προσφέρης, θα έχης να λάβης. Αν δεν δώσης αγάπη, δεν θα λάβης αγάπη. Βλέπεις , η μάνα δίνει συνέχεια στα παιδιά της, αλλά και συνέχεια παίρνει από τα παιδιά της, και συνέχεια αυξάνει η αγάπη της. Όταν όμως ζητάμε την αγάπη των άλλων αποκλειστικά για τον εαυτό μας και θέλουμε όλοι να μας δίνουν και, όταν κάνουμε κάποιο καλό, σκεφτώμαστε την ανταπόδοση, δεν έχουμε ακριβή αλλά φθηνή αγάπη. Τότε αποξενωνόμαστε από τον Θεό και δεν λαμβάνουμε αγάπη ούτε από τον Θεό ούτε από τους ανθρώπους.

Όσοι έχουν κοσμική αγάπη μαλώνουν ποιός να αρπάξη περισσότερη αγάπη για τον εαυτό του. Όσοι όμως έχουν την πνευματική ,την ακριβή, αγάπη, μαλώνουν ποιός να δώση περισσότερη αγάπη στον άλλον. Αγαπούν, χωρίς να σκέφτωνται αν τους αγαπούν ή αν δεν τους αγαπούν οι άλλοι, ούτε ζητούν από τους άλλους να τους αγαπούν. Θέλουν όλο να δίνουν και να δίνωνται, χωρίς να θέλουν να τους δίνουν και να τους δίνωνται. Αυτοί οι άνθρωποι αγαπιούνται απ’ όλους, αλλά πιο πολύ από τον Θεό, με τον Οποίο και συγγενεύουν.

Αγάπη χωρίς αντιπαροχή! Να μην κάνουμε καλωσύνες, για να πάρουμε ευλογίες. Να καλλιεργήσουμε την αρχοντική, την ακριβή αγάπη, την οποία έχει ο Θεός, και όχι την φθηνή κοσμική αγάπη, η οποία έχει κάθε ανθρώπινη αδυναμία.

- Γέροντα, δυσκολεύομαι να δώσω την αγάπη μου εκεί που δεν θα την εκτιμήσουν.

- Δεν έχεις πραγματική αγάπη, γι’ αυτό δυσκολεύεσαι. Όποιος έχει πραγματική αγάπη, δεν τον απασχολεί αν εκτιμήσουν την αγάπη του ή όχι. Την θυσία που κάνει για τον πλησίον του, επειδή την κάνει από καθαρή αγάπη, ούτε καν την θυμάται.

- Πώς μπορώ ,Γέροντα, να ξεχνώ το καλό που κάνω;

- Ρίξ’ το στο γιαλό… Έτσι θα το ξεχνάς. Αλλά και το κακό που σου κάνουν, κι αυτό να το ξεχνάς. Με αυτόν τον τρόπο θα συγκεντρώσης έναν πλούτο πνευματικό, χωρίς καν να το αντιληφθής.



Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΛΟΓΟΙ Ε΄

ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

2007

Η νηστεία όπλο για Πάρκινσον και Αλτσχάιμερ




Η νηστεία μπορεί να προστατεύσει τον εγκέφαλο από το Αλτσχάιμερ και το Πάρκινσον! Αμερικανική έρευνα έδειξε ότι όσοι νηστεύουν κατά περιόδους για μικρά χρονικά διαστήματα βοηθούν τον εγκέφαλό τους να προστατευτεί από εκφυλιστικές νόσους του εγκεφάλου. Μελέτες ερευνητών του Εθνικού Ινστιτούτου Γήρανσης στη Βαλτιμόρη έδειξαν ότι η αυστηρή νηστεία, όταν γίνεται μία ή δύο φορές την εβδομάδα, προστατεύει τον εγκέφαλο από τις καταστροφικές επιπτώσεις των παραπάνω νόσων, καθώς και από άλλες ασθένειες. Σύμφωνα με τον
επικεφαλής της μελέτης, Μαρκ Μάτσον, ο οποίος είναι καθηγητής Νευροεπιστημών στην Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, για να υπάρχουν θετικά αποτελέσματα θα πρέπει οι θερμίδες να μην ξεπερνούν τις 500. Αυτό σημαίνει ότι για τις συγκεκριμένες ημέρες της εβδομάδας η διατροφή θα πρέπει να αποτελείται από χόρτα ή λαχανικά και λίγο τσάι.


Κατά καιρούς πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι η ολιγοφαγία αποτελεί ένα από τα βασικά μυστικά για υγεία και μακροζωία, αρκεί οι θερμίδες που λαμβάνει κανείς να προέρχονται από υγιεινές τροφές. Μάλιστα, από παλαιότερες μελέτες έχει αποδειχτεί ότι μια υγιεινή διατροφή λίγων θερμίδων προστατεύει από τα εγκεφαλικά επεισόδια και μπορεί να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής κατά 40%! «Μειώνοντας τις θερμίδες που λαμβάνει κανείς βοηθά τον εγκέφαλό του να προστατευτεί, όμως η καλύτερη μέθοδος δεν είναι να κόψει εντελώς το φαγητό» είπε ο
καθηγητής Μ. Μάτσον κατά το ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρίας για την Προώθηση της Επιστήμης. «Το καλύτερο είναι να ακολουθεί τη νηστεία μία με δύο φορές την εβδομάδα, τρώγοντας ελάχιστα, και στη συνέχεια να επιστρέφει στη φυσιολογική διατροφή του. Με άλλα λόγια, η συνέπεια σε ό,τι αφορά τον χρόνο παίζει καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία». Επίσης, σύμφωνα με τον καθηγητή Μ. Μάτσον και τους συνεργάτες του, όταν η πρόσληψη ενέργειας μειώνεται απότομα, ενεργοποιεί έναν συγκεκριμένο μηχανισμό που αυξάνει το μέγεθος των νευρώνων στον εγκέφαλο, καταπολεμώντας τις επιπτώσεις του Πάρκινσον και του Αλτσχάιμερ.

ΜΙΚΡΟΣ ΜΕ ΔΙΟΡΑΤΙΚΟ ΧΑΡΙΣΜΑ...


Τὸν Σεπτέμβριο κάποιου ἔτους στὸ ὀγκολογικὸ τμῆμα τοῦ Πανεπιστημιακοῦ Νοσοκομείου τοῦ Ρίου ἐπικρατεῖ μεγάλη ἀναστάτωση. Ὁ μικρὸς Δημητράκης ζητοῦσε ἐπειγόντως τὸν ἱερέα τοῦ Νοσοκομείου. Ἤθελε ὁπωσδήποτε νὰ κοινωνήσει.

Ἦταν 13 ἐτῶν. Ἐνάμιση περίπου χρόνο βρισκόταν στὴν συγκεκριμένη κλινική. Ἕνας μικρὸς πονοκέφαλος τὸν ὁδήγησε ἐκεῖ. Οἱ γιατροὶ διέγνωσαν
καρκίνο τοῦ ἐγκεφάλου. Ἡ καταγωγὴ του ἦταν ἀπὸ τὸ Φίερι τῆς Ἀλβανίας. Οἱγονεῖς του ἀβάπτιστοι. Ἔμεναν ἀρκετὰ χρόνια στὴν Πάτρα. Αὐτός, λίγο μετὰ τὴν εἴσοδό του στὸ Νοσοκομεῖο, θέλησε νὰ βαπτιστεῖ. Ἄκουγε γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ ἤθελε νὰ γίνει «παιδί» Του. Βαπτίστηκε «εἰς τὸν ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», κατόπιν κατηχήσεως βέβαια.

Ὅλοι τὸν ἀγαποῦσαν πολὺ στὴν κλινική. Ὁ καρκίνος εἶχε προχωρήσει ἀρκετὰ καὶ ἤδη τοῦ εἶχε στερήσει τὴν ὅράση. Δὲν ἔβλεπε καθόλου, τίποτε καὶ κανέναν. Ἄκουγε ὅμως μὲ μεγάλη καὶ θαυμαστὴ ὑπομονή. Δὲν παραπονιόταν.Ἔλεγε ὅτι ὁ Θεὸς τὸν ἀγαπᾶ πολύ. Προσευχόταν καὶ παρακαλοῦσε καὶ τοὺς γονεῖς του νὰ κάνουν τὸν ἴδιο.

Ὅσοι τὸν ἐπισκέπτονταν καταλάβαιναν νὰ ὑπάρχει κάτι διαφορετικὸ σ' αὐτὸ τὸν παιδί. Μιλοῦσε συνέχεια γιὰ τὸν Θεό. Ἦταν πάντα εὐγενικὸ καὶ χαρούμενο. Τὸ πρόσωπο του ἔλαμπε. Ἤθελε νὰ κοινωνάει συχνὰ τῶν Τιμίων Δώρων. Ὅταν κάποιες φορὲς ἡ μητέρα του ἦταν σὲ κάποιον ἄλλο χῶρο τῆς κλινικῆς, φώναζε: «Μητέρα, ἔλα γρήγορα. Φτάνει ὁ παππούλης μὲ τὸν Χριστό. Ἀνεβαίνει τὰ σκαλιά. Ἔλα νὰ μὲ ἑτοιμάσεις». Καὶ ἔτσι γινόταν. Ὁ ἱερέας ἐρχόταν καὶ εὕρισκε τὸν Δημητράκη καθισμένο στὸ κρεβάτι του, μὲ ἀνοιχτὸ τὸ στόμα κάνοντας μὲ εὐλάβεια τὸν... σταυρό του. Ἐνῶ δὲν γνώριζε τὴν ἀκριβῆ ὥρα τῆς προσελεύσεως τοῦ ἱερέως μὲ τὰ Τίμια Δῶρα, μὲ διορατικὸ χάρισμα τὸν ἔβλεπε νὰ ἔρχεται, μολονότι παρεμβάλλονταν δύο κλειστὲς πόρτες πού χώριζαν τὸν δωμάτιό του ἀπὸ τὸν διάδρομο πού ἐρχόταν ὁ ἱερέας. Αὐτὸ τὸ βεβαιώνει καὶ ἡ εὐλαβὴς κυρία Μαρία Γαλιατσάτου ἡ ὁποία ἐθελοντικὰ φρόντιζε τὸν παιδὶ αὐτό. «Κυρία Μαρία, θέλω κάτι νὰ σᾶς πῶ», τῆς εἶπε μία μέρα. «Ὅταν ἔρχεται ὁ παππούλης μὲ τὸν Χριστό, τὸν βλέπω στὶς σκάλες πού ἀνεβαίνει καὶ δίπλα του ὑπάρχουν δύο ψηλοί, ὄμορφοι ἄνθρωποι μὲ ὁλόασπρη στολὴ πού γέρνουν πρὸς τὸν Ἅγιο Ποτήριο καὶ μὲ ἀνοιχτὰ τὰ χέρια τους τὸν προστατεύουν».

Κάποτε τὸν ρώτησε ὁ γιατρός: «Τί κάνεις, Δημητράκη, πῶς πᾶμε;». Τοῦ ἀπάντησε: «Κύριε γιατρέ, μπορῶ νὰ σᾶς πῶ ἀπὸ κοντά. Ἐγὼ εἶμαι καλά. Ἐσεῖς μὴν στενοχωριέστε πού ἔφυγε ἡ γυναίκα σας. Ὁ Θεὸς θὰ εἶναι μαζί σας γιατί εἶστε καλὸς ἄνθρωπος». Ὁ γιατρὸς ἔμεινε λίγο ἀκίνητος. Κανεὶς δὲν ἤξερε τὸν θλιβερὸ γεγονὸς πού εἶχε συμβεῖ τὴν προηγούμενη ἡμέρα στὸ σπίτι του, ὅτι δηλαδὴ ἡ γυναίκα του τὸν ἐγκατέλειψε καὶ πῆρε ἄλλον ἄνδρα.

«Αὐτὸ εἶναι παιδὶ τοῦ Θεοῦ», ἔλεγαν ὅσοι τὸν γνώριζαν.

Τὴν τελευταία φορὰ ποὺ κοινώνησε δὲν μποροῦσε πλέον νὰ σταθεῖ καθιστὸς στὸ κρεβάτι ἀλλὰ ὑποδέχθηκε μὲ χαρὰ καὶ λαχτάρα τὸν Χριστὸ ξαπλωμένος. «Εὐχαριστῶ πολύ», ψέλλισε καὶ μετὰ ἐκοιμήθη.

Ὁ ἱερέας, ὅταν τὴν ἄλλη μέρα πῆγε στὸ νεκροτομεῖο νὰ διάβαση στὸν Δημητράκη τὸν τρισάγιο, εἶπε: «Τέτοιο λείψανο πρώτη φορὰ στὴν ζωή μου βλέπω. Τὸ πρόσωπο του εἶναι χαμογελαστό, λάμπει καὶ ἔχει τὸ χρῶμα τοῦ κεχριμπαριοῦ».

Οἱ γονεῖς του ἀγάπησαν τὸν Χριστὸ πολὺ καὶ θέλουν καὶ αὐτοὶ νὰ βαπτιστοῦν.

(Απόσπασμα από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2008, Ι. Ησυχαστήριον Αγ. Ιωάννης ο Πρόδρομος, Μεταμόρφωσις Χαλκηδικής)

«Έκανα έως 62.000 εκτρώσεις»!. Η εξομολόγηση ενός γυναικολόγου







Ο ιατρός Στόϊαν Αδάσεβιτς είναι μοναδικός γυναικολόγος στην Σερβία, ο οποίος δημοσίως ωμολόγησε ότι η έκτρωση είναι φόνος, διά τον οποίον ευθύνονται τόσον ο ιατρός, όσον και η μητέρα. Εκυκλοφόρησε δε και βιβλίο με τίτλο «Η αγιότης της ζωής», με συλλογή των άρθρων του περί της ενδομητρίου παιδοκτονίας.
Η συνέντευξη του δημοσιευθείσα εις την «Ορθοδοξίαν» (περιοδικόν της Σερβικής Εκκλησίας), συγκλονίζει τόσο με την ειλικρίνεια της, όσο και με το περιεχόμενο της. Το πλέον αρμόζον όνομα αυτής της συνεντεύξεως θα ήτο – μία δημοσία εξομολόγησις και η μετάνοια! Παραθέτομε ένα μέρος αυτής της πολυτίμου μαρτυρίας:
ΕΡΩΤΗΣΙΣ : Ποια ήταν η στιγμή, που καταλάβατε ότι εκτελών την έκτρωση, φονεύετε το ανθρώπινον ον;



ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ : Είμαι ιατρός, γνωρίζω τις πράξεις μου, είμαι ένοχος δι’ όλες τις φρικαλεότητες που έκανα εργαζόμενος ως γυναικολόγος και είμαι υποχρεωμένος να μαρτυρήσω, να αφυπνίσω, να προειδοποιήσω ότι η διακοπή της εγκυμοσύνης ουσιαστικώς είναι φόνος του αγεννήτου ανυπεράσπιστου παιδιού. Εις τις οριζόμενες υποχρεώσεις της εργασίας μου ήσαν και οι νόμιμες αμβλώσεις. Τότε δεν εγνώριζα ότι πράττω φόνο, τώρα, όμως, υποστηρίζω και γνωρίζω ότι η αμαρτία μου ενώπιον του Θεού είναι μεγάλη. Εις το Πανεπιστήμιον εδιδάχθηκα ότι το παιδί είναι ζωντανόν, μόλις γεννηθή με το πρώτον του κλάμα. Προ του κλάματος υπάρχει μόνον ως ένα των οργάνων της μητέρας του: ως ένα δόντι, ως ένα νεφρό, ως η σκωληκοειδής απόφυσις.




Έκανα από 48.000 έως 62.000 εκτρώσεις! Αυτό είναι ως να έχω εξαφανίσει μία ολόκληρη πόλη. Το Βελιγράδι έχει τόσα νοσοκομεία και αρκετές ιδιωτικές κλινικές, ένθα γίνονται οι εκτρώσεις! Εις τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ενεφανίσθη το υπερηχογράφημα με την διαγνωστική του δυνατότητα και μου έφερε πολλές εκπλήξεις. Είδα το έμβρυο, τους κτύπους της καρδιάς του, τις κινήσεις, το άνοιγμα του στόματος του˙ εις τα μεγαλύτερα έμβρυα παρετήρησα το «πιπίλισμα» του αντίχειρος˙ το έμβρυο εσκέπτετο και ησθάνετο, διότι αντέδρα στους βαθείς διαπεραστικούς ήχους επιταχύνων τις κινήσεις του. Και ύστερα από 4-5 λεπτά, όσον διαρκεί η άμβλωση, το έμβρυο αυτό, αυτό το ίδιο, ανθρώπινο ον, κείται τεμαχισμένο μεταξύ των εργαλείων στο τραπέζι.




ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Πότε επαύσατε να κάνετε εκτρώσεις;




ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ : Αυτό που θα σας διηγηθώ τώρα, είναι οχληρό και πάρα πολύ επίπονο, αλλά δεν είναι δυνατό να ωραιοποιούμε κάτι, το οποίον αφ’ εαυτού είναι φρικτόν. Προς θλίψη και δυστυχία μου το 1988 έκανα την άβλωση εις μία προχωρημένη εγκυμοσύνη των 4,5 μηνών. Κατά την διάρκεια αυτής της εγχειρήσεως, της οποίας τις λεπτομέρειες δεν ημπορώ να περιγράψω άνευ ταραχής, φρικιών ανεκάλυψα τον φονέα εντός μου. Μία εγχείρηση, η οποία έπρεπε να είναι μία πράξη ρουτίνας, μετετράπη εις ένα πραγματικό εφιάλτη. Με την πρώτη κίνηση του θλάστου έβγαλα το χεράκι και το έρριξα επάνω στο τραπέζι των εργαλείων. Ιδού – το νεύρον του χεριου έπεσεν στην άκρη της κομπρέσσας βρεγμένης με το ιώδιο. Το ιώδιο ερέθισε το νεύρο και το μικρούλικο χεράκι άρχισε να συσπάται. Με την επόμενη κίνηση έβγαλα το πόδι. Και συνέβη το ίδιο – τώρα έτρεμε και εσυσπάτο το πόδι. Κάτι όμοιον δεν μου είχε συμβή ποτέ πριν˙ ύστερα προσεπάθησα με τον θλάστη να συλλάβω και την καρδιά, η οποία ακόμη εκτύπα και υπό τον θλάστη έκανε σπασμούς ολοέν και αργότερον… και αργότερον και επί τέλους έπαυσε.




Τότε εσυνειδητοποίησα ότι έπραξα φόνο, ότι εθανάτωσα τον άνθρωπο. Η γυναίκα αιμορραγεί πολύ, η ζωή της εκινδύνευε. Προσηυχήθηκα: «Κύριε, βοήθησε με να σώσω αυτήν την γυναίκα και τιμώρησε εμένα!». Έκτοτε ποτέ μου δεν επανέλαβα όμοια πράξη. Έτυχε η νέα μου γνώση να συμπίπτη με την άποψη της Εκκλησίας – ότι το έμβρυο είναι ζωντανόν ήδη από την σύλληψη του, δηλαδή από την στιγμή της γονιμοποιήσεως του ωαρίου.




Η ενδομήτρια παιδοκτονία είναι πολύ μεγαλύτερη και βαρύτερη αμαρτία από τον απλούν φόνον, επειδή το έμβρυο εντός της μήτρας είναι αδύναμο να αμυνθή, ενώ δεν πταίει για τίποτε˙ μόνον εκείνο είναι άνευ του προσωπικού πταίσματος εις όλον το ανθρώπινο γένος, διότι δεν εγεννήθη καν.




ΕΡΩΤΗΣΙΣ : Διά το πως θα χρησιμοποιηθούν τα έμβρυα, τα εκτρωθέντα κατά την διακοπή της εγκυμοσύνης —τόσο την φυσική όσον και την τεχνητώς προκαλούμενη— δεν χρειάζεται η άδεια της μητέρας του εμβρύου; Ποια είναι η τύχη αυτών των τεμαχισμένων μικροσκοπικών σωμάτων;




ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ : Σπανίως διερωτάται κανείς, τι συμβαίνει με αυτά τα έμβρυα εις τα νοσοκομεία μας. Εις την χώρα μας κανείς δεν ανακοινώνει και δεν δημοσιεύει πληροφορίες αυτού του είδους. Δεν υπάρχουν οι κατάλληλες βάσεις για την επιστημονικο-ερευνητική εργασία και για την χρήση αυτών των εμβρύων στην φαρμακευτική βιομηχανία, διότι αυτό είναι εξαιρετικώς δαπανηρό. Και προς το παρόν, όσον γνωρίζω, δεν υπάρχουν καν οι συνθήκες για την εμπορευματοποίηση. Εις ημάς αυτά τα έμβρυα αντιμετωπίζονται ως ιατρικό απόβλητο. Εναποτίθενται εις τους μαύρους σάκκους, μαζί με τα λοιπά όργανα τα απομείναντα από διαφόρους εγχειρήσεις στους ενήλικες ασθενείς και καίγονται όλα ως απόβλητα.




Ως κοινωνία είμεθα υποχρεωμένοι να προστατεύουμε το παιδί ιατρικώς, ηθικώς, δικαστικώς και νομικώς, διότι πρέπει να έχη όλα τα δικαιώματα, τα οποία έχει ένας ενήλικας. Αυτό είναι το καθήκον μας προς όλα τα μέλη της κοινωνίας μας.




ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Υπάρχει η ακριβής στατιστική πληροφορία περί του αριθμού των διαπραττομένων εκτρώσεων εις την Σερβία;




ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ : Είναι αδύνατον να υπάρχη ένα τέτοιο είδος της στατιστικής και όλες οι σχετικές πληροφορίες είναι ψευδείς. Η μία στατιστική μας ενημερώνει ότι έχομε 120.000 αμβλώσεις τον χρόνο, η άλλη στατιστική μας ενημερώνει ότι αυτός ο αριθμός είναι πολλαπλάσιος – 420.000 αμβλώσεις τον χρόνο. Εγώ θεωρώ ότι εις ένα γεννημένο παιδί αντιστοιχούν 25 αμβλώσεις.




ΕΡΩΤΗΣΙΣ : Τι άποψη έχετε για το ζήτημα της αντισυλλήψεως;




ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ : Η αντισύλληψη σημαίνει το πράττειν εναντίον της συλλήψεως. Την ταξινομώ σε τρία είδη: Το πρώτο είδος είναι η εγκράτεια και είναι επιτετραμμένο˙ το δεύτερο είδος είναι η ικανοποίηση της ορμής άνευ εκσπερματώσεως και δεν είναι επιτετραμμένο˙ το τρίτον είδος είναι σατανικό και δίδει την δυνατότητα της εφαρμογής μιας ολοκλήρου σειράς στην ουσία αμβλωτικών μέσων….
Υπάρχουν πολλές απληροφόρητες γυναίκες, οι οποίες αφελώς υιοθετούν την κοινή ανεύθυνη στάση απέναντι στο ζήτημα αυτό. Είδατε τα μέσα ενημερώσεως, τα γυναικεία περιοδικά, τις εκπομπές – και ακούσατε κάπου η ποτέ κανένα λόγο εναντίον των εκτρώσεων, των αντισυλληπτικών μέσων και της εξωσωματικής γονιμοποιήσεως;




ΕΡΩΤΗΣΙΣ : Τι είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση;




ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Το έχω κάνει και αυτό. Υποστηρίζω ότι η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι κακό. Γονιμοποιούνται περισσότερα ωάρια, ενίοτε 10, 20 και παραπάνω, γίνεται διαφοροποίηση και θανατώνεται πάν περισσευούμενο έμβρυο, για να διευκολυνθή η επιβίωση το πολύ τριών εμβρύων. Εάν ληφθούν περισσότερα από τα τρία, τότε είναι ανάγκη να μειώσουμε τον αριθμό των, διότι η μήτρα δεν θα αντείχε την κυοφορία.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...