Wednesday, July 3, 2013

Τι πρέπει να κάνετε εάν σας τσιμπήσει σκορπιός


Το καλοκαίρι καταγράφονται τα περισσότερα τσιμπήματα από μέλισσες, σφήκες, μπούμπουρες, σκορπιούς, σαρανταποδαρούσες, ακόμη και από φίδια.
Και αυτό γιατί λίγο η εξοχή, λίγο η χαλαρότητα των διακοπών μας καθιστούν ευάλωτους σε τέτοιου είδους περιπέτειες. Τι πρέπει να κάνουμε όταν μας τσιμπήσει ένα έντομο ή κάποιο φίδι; Κινδυνεύουμε και αν ναι πόσο πολύ; Διαβάστε ένα χρήσιμο οδηγό... επιβίωσης και μην ξεχνάτε, πάνω από όλα χρειάζεται ψυχραιμία.

Σφήκα- μέλισσα: Τα τσιμπήματα της σφήκας ή της μέλισσας δεν είναι θανατηφόρα και σε γενικές γραμμές μπορεί να πονάμε, αλλά δεν κινδυνεύουμε. Κινδυνεύουν μόνο όσοι είναι αλλεργικοί και δεν το ξέρουν. Εκείνοι που είναι αλλεργικοί και το γνωρίζουν και πιο προσεκτικοί είναι αλλά και εφοδιασμένοι με τα κατάλληλα φάρμακα είναι (πχ ένεση αδρεναλίνης). Επίσης είναι επικίνδυνο για όλους μας να δεχτούμε πολλαπλά και απανωτά τσιμπήματα, κάτι που συμβαίνει εάν “πέσουμε” σε κυψέλη και ταράξουμε τα έντομα.

Όταν μας τσιμπήσει μια μέλισσα ή σφήκα το δέρμα πρήζεται και κοκκινίζει σαν τοπική φλεγμονώδη αντίδραση στο δηλητήριο του κεντριού. Ο πόνος είναι αρκετά έντονος και μπορεί να διαρκέσει από κάποιες ώρες, μέχρι λίγες ημέρες. Το πρήξιμο στην περιοχή εντείνει τον πόνο αυτό. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δείξουμε εάν η σφήκα ή η μέλισσα μας τσιμπήσει στον λαιμό ή μέσα στο στόμα και αυτό γιατί το πρήξιμο μπορεί να φράξει τον αέρα και να δυσκολέψει την αναπνοή μας.
Μόλις μας τσιμπήσει μια μέλισσα/σφήκα, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να βγάλουμε το κεντρί, προσεκτικά με ένα τσιμπιδάκι. Προσοχή μην πιέσετε το κεντρί για να το βγάλετε γιατί μπορεί να εισχωρήσει βαθύτερα, ή ακόμη με την πίεση να χυθεί περισσότερο δηλητήριο μέσα μας.
Μόλις το αφαιρέσουμε πρέπει να τοποθετήσουμε πάγο, ή κάποια κορτιζονούχα αλοιφή. Εάν έχουμε την δυνατότητα μπορούμε να πάρουμε και ένα αντισταμινικό χάπι που θα μας ανακουφίσει από τα συμπτώματα.
Αν ύστερα από λίγη ώρα νιώσουμε δυσκολία στην αναπνοή, ζαλάδα, ιδρώνουμε, ή μελανιάσουμε, τότε είμαστε αλλεργικοί και δεν το ξέρουμε και έχουμε πάθει σοκ. Σε τέτοια περίπτωση, πρέπει ΑΜΕΣΩΣ να πάμε στο νοσοκομείο δίχως άλλη καθυστέρηση.
Οι αλλεργικοί θα πρέπει να είναι εφοδιασμένοι με ειδική ταυτότητα, περασμένη στον λαιμό ή στο χέρι, που θα αναφέρει την αλλεργία τους, γιατί μπορεί να χάσουν τις αισθήσεις τους από το τσίμπημα και κανείς να μην γνωρίζει τι έχουν πάθει.
Σκορπιοί-Φίδια: Ευτυχώς στην Ελλάδα τόσο τα φίδια, όσο και οι σκορπιοί δεν είναι τόσο επικίνδυνοι για θάνατο, όσο στην Αφρική, ή την Αυστραλία. Σε κάθε περίπτωση όμως το τσίμπημα, ή το δάγκωμα τους και επώδυνο είναι και εάν δεν αντιμετωπιστεί μπορεί να σκοτώσει.
Και σε αυτές τις περιπτώσεις το δέρμα κοκκινίζει και πρήζεται. Ό πόνος όμως είναι ασύγκριτα δυνατότερος σε σχέση με το τσίμπημα της μέλισσας.
Αμέσως πρέπει να τοποθετήσουμε πάγο ενώ απαραίτητη είναι η χορήγηση αντισταμινικού χαπιού, μαζί με ισχυρό παυσίπονο, γιατί πραγματικά ο πόνος δεν αντέχεται. Η μεταφορά στο νοσοκομείο πρέπει να είναι ΑΜΕΣΗ. Εκεί θα χορηγηθεί κορτιζόνη (εάν έχουμε χάπι κορτιζόνης μαζί μας το λαμβάνουμε αμέσως) και οροί.
ΠΡΟΣΟΧΗ: παλιά έλεγαν ότι πρέπει να χαράξουμε με ξυράφι την πληγή και να πιέσουμε για να βγει το μολυσμένο αίμα. Αυτό δεν ισχύει. ΜΗΝ το κάνετε. Το μόνο που θα καταφέρετε θα είναι να χυθεί περισσότερο και πιο γοργά το δηλητήριο στον οργανισμό. Επίσης το ρούφηγμα της πληγής θα πρέπει να γίνει με προσοχή και όχι από άτομα που στο στόμα τους έχουν ανοιχτές πληγές (πχ ουλίτιδα).
Σε κάθε περίπτωση η ψυχραιμία σώζει. Ενώ και το θύμα δεν πρέπει να πανικοβληθεί και να βρεθεί σε κατάσταση σοκ.

The Prayer of the Heart


“LORD Jesus Christ, have mercy upon me.”

“If you haven’t heard this, then listen now.

 If you have never done this, begin now.” 
(St Theophan the Recluse)

Άγιον Όρος • The Holy Mountain of Athos

The Holy Mountain - Elder Paisios

Blessed Are They That Suffer Persecution For Justice' Sake ( St Gregory of Nyssa )





In this Beatitude we have reached the peak of our quest. Our reward of our efforts is to become worthy of the Kingdom of Heaven.




St Gregory says,

No longer do we go astray, pinning our hope on what is unstable and subject to change. For earth is the place of variation and flux; but in the things that appear moving in heaven we observe nothing like that, because they do not behave in such a way; but all heavenly things move in their own courses in series of orderly sequence.




The examples we have for this final step are the martyrs of the Church.




Gregory says

It seems that in the last words He holds out to them the highest Beatitude like a crown. For it is truly blessed to suffer persecution for the sake of the Lord. And why? Because being chased by evil becomes the cause of attaining to the good, since separation from the wicked one is made the occasion for drawing near to the Good, that Good that is above every good, the Lord Himself, to whom runs the man who is persecuted. Therefore he is truly blessed, because he uses the enemy to help him attain the Good…

Hence the immediate aspect of the persecution which tyrants unleash against the martyrs is indeed painful to the senses; but the outcome of it exceeds all beatitude.




We all know how difficult it is to deal with those who scheme against us and who do not show their love for us. Gregory uses the story of Joseph as an example. His brothers plotted against him, sold him, yet by this action he became a king over those who had plotted against him. But the persecution in the days of the early Church (which still continues to this days in parts of the world) horrible and was something known by all. Many of Saint Gregory's peers had horrific scars to show this (This is the reason the veiled headgear that monks wear to this day was initiated.). To become blessed because someone has plotted against you, or worse physically harmed you, is not a logical thought. We do not normally see the outcome of inflicted pain as something that is good.




Gregory says,

The fact that the persecution the tyrants inflict on the faithful brings much sensible pain, makes it difficult for the more carnally minded to accept the hope of the Kingdom that is to be realized through these pains. But the Lord, who looks down upon the infirmity of our nature, tells the weak beforehand what is to be the goal of the struggle, so that they may more easily overcome the transitory feelings of pain.




The first martyr Stephen who willingly received the stones that killed him is another example he uses. As Stephen confessed his faith he saw the glory of the Lord shine down on him from heaven. Who else could be more blessed?




Now it is really difficult to prefer what is invisible versus the good things of this world, like the martyrs were able to do.




Gregory says,

Now the soul is in some way attached to the pleasant things of life through the senses of the body. Through the eyes it delights in material beauty, through the ears it inclines to melodious sounds, and so it is also affected by smell, taste, and touch, as nature has disposed to be proper to each. Hence, as it is attached to the pleasant things of life through the sensible faculty as if by a nail, it is hard to turn away from them. It has grown up together with these attachments much in the same way as the shellfish and snails are bound to their covering of clay; and so it is slow to make such movements, since it drags along the whole burden of a lifetime. As such is its condition, the soul is easily captured by its persecutors with the threat of confiscation of property or loss of sonic other things that are coveted in this life; and so it gives in easily, and yields to the power of its persecutor.




But when we God’s grace penetrates our being it is transformed. As Paul says, “For the word of God is living and powerful, and sharper than any two-edged sword…” (Heb 4:12)




Gregory says,

It cuts through the things that have badly grown together, and disrupts the fetters of habit… He is not pained by the loss of earthly things, but gladdened by the gain of heavenly ones. Therefore he will readily accept every form of torture as a means that will help him to attain to the joy before him: the fire, as a purification from matter; the sword, as disrupting the union of the mind with what is material and carnal. Every device for inflicting pain he will receive eagerly as an antidote against the dangerous poison of pleasure.




Gregory conclude with this:

Therefore affliction is the flower that will yield the hoped-for fruits. Hence let us pick the flower for the sake of the fruit. Let us be persecuted so that we may run, but if we run, let us not run in vain. Let us race towards the prize of our supernal vocation; so let us run that we may obtain. What is it that we shall obtain? What is the prize, what the crown? It seems to me that what we hope is nothing else but the Lord Himself. For He Himself is the Judge of those who fight, and the crown of those who win. He it is who distributes the inheritance, He Himself is the goodly inheritance. He is the portion and the giver of the portion, He makes rich and is Himself the riches. He shows you the treasure and is Himself your treasure. He draws you to desire the beautiful pearl; He offers it to you as it were for sale, if you will trade fairly. In order to gain it, therefore, as if in the market, let us compare the things we have not with those we have. Let us not be sorrowful, then, if we are persecuted, but rather let us rejoice, because by being chased away from earthly honors, we are driven towards the heavenly Good. For this He has promised, that those who have been persecuted for His sake shall be blessed, for theirs is the Kingdom of Heaven, by the grace of Our Lord Jesus Christ, to whom be glory and power for ever and ever.


St Gregory of Nyssa


Love For God


Once the Elder was invited on board a frigate that had come from St. Petersburg. The captain of the frigate was a man quite learned, highly educated; he had been sent to America by Imperial command to inspect all the colonies. With the captain were some 25 officers, likewise educated men. In this company there sat a desert-dwelling monk of small stature, in an old garment, who by his wise conversation brought all his listeners to such a state that they did not know how to answer him. The captain himself related: "We were speechless fools before him!"


Father Herman gave them all one common question: "What do you, gentlemen, love above all, and what would each of you wish for his happiness?" Diverse answers followed. One desired wealth, one glory, one a beautiful wife, one a fine ship which he should command, and so on in this fashion. "Is it not true," said Father Herman at this, "that all your various desires can be reduced to one - that each of you desires that which, in his understanding, he considers best and most worthy of love?" "Yes, it is so," they all replied. "Well, then, tell me," he continued, "can there be anything better, higher above everything, more surpassing everything and in general more worthy of love, than our Lord Jesus Christ Himself, who created us, perfectly adorned us, gave life to all, supports all, nourishes and loves all, who Himself is love and more excellent than all men? Should not a person then love God high above all and desire and seek Him more than all else?" All began to say: "Well, yes! That is understood! That speaks for itself!"


"And do you love God?" the Elder then asked. All replied: "Of course, we love God. How can one not love God?" "And I, sinful one, for more than forty years have been striving to love God, and cannot say that I perfectly love Him," answered Father Herman; then he began to show how a person should love God. "If we love someone," he said, "we always think of him, strive to please him, day and night our heart is occupied with this subject. Is it thus that you, gentlemen, love God? Do you often turn to Him, do you always think of Him, do you always pray to Him, and fulfill His holy commandments?" It had to be acknowledged that they did not! "For our good, for our happiness," concluded the Elder, "at least let us make a promise to ourselves, that from this day, from this hour, from this very moment we shall strive to love God above all, and fulfill His holy will!"


Behold what an intelligent, superb conversation Father Herman conducted in society; without doubt this conversation must have imprinted itself on the hearts of his listeners for their whole life!


Saint Herman of Alaska 

Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΚΥΠΡΙΟΣ .





Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΚΥΠΡΙΟΣ .


Βρισκόμαστε στη Σκήτη της Αγίας Άννας, τη μεγαλύτερη Σκήτη τού Αγίου Όρους. Τα βήματα μας, μας έφεραν στην καλύβα «Είσόδια της Θεοτόκου». Γέροντας εδώ είναι ό πατήρ Άνθιμος, ό Πνευματικός. Γέρων στην ηλικία, είχε ζήσει την εποχή πού ό μοναχός Νικόδημος ό Κύπριος ασκήτευε κι αυτός στη Σκήτη της Αγίας Άννας. Πολλά θα γνώριζε να μας πει για το συμπατριώτη και μοναχό, γι' αυτό τον πλησιάζομαι και τον παρακαλούμε να ξαναφέρει στη μνήμη του εκείνες τις ευλογημένες μέρες πού έζησε, εν όσο χρόνο βρισκόταν στην επίγειο ζωή ό μακαριστός γέροντας Νικόδημος. Ό πατήρ Άνθιμος με πολλή καλοσύνη κι ευγένεια μας δέχθηκε και προθυμότατα υπάκουσε στις παρακλήσεις μας (να μας διηγηθεί ότι θυμάται από τη ζωή τού Κυπρίου μοναχού). Ή γλώσσα του απλή, σε ύφος αγιορείτικο και σε καθαρεύουσα γλώσσα προς αρχαιοπρεπή πού την αφήνουμε αυτούσια, για να μη χάσει από το χαριτωμένο της διηγήσεως.






«Ό γέρο - Νικόδημος», άρχισε να διηγείται, «καταγόταν από την Κύπρο. Εκεί στην πατρίδα του ήταν μάγειρος στον Άγγλο αρμοστή της Κύπρου. Ήταν πολύ καλός. Τον συμπαθούσε πολύ ό αρμοστής και ήταν επιθυμία τού γέρο-Νικόδημου να έλθει στο Αγιον Όρος. Τον εφοδίασε με διαβατήριο και συστατικά από τον Τούρκο διοικητή (καϊμακάμη). ' Αφού ήλθε στο Αγιον Όρος, περίπου στα 1895, περιήλθε το Αγιον Όρος, τα διάφορα μοναστήρια, σκήτες κλπ, και τού άρεσε πιο πολύ ή Σκήτη της ' Αγίας Αννης. Εκεί κοινοβίασε στην Καλύβι της θείας Αναλήψεως, κάτωθεν τού Κυριακού εις τον γέροντα Ιωάννη. Εις αυτήν την καλύβι είχε ασκηθεί και προετοιμαστεί για το μαρτύριο ό Άγιος όσιομάρτυς Νικόδημος, καταγόμενος από το Έλβασάν της Αλβανίας εις το όποιον και μαρτύρησε κατά το 1720. Ή μνήμη αυτού είναι εις τας 10 Ιουλίου όπως βλέπετε εις το συναξάρια. Γι' αυτό και προς μνήμην τού μάρτυρος ό Γέροντας του τον ονόμασε Νικόδημο.






Ήταν φύσις άκρως αγαθή, Φιλάδελφος, ελεήμων εις όλους όσους διέβαιναν διά της οδού πού διέρχεται διά της καλύβης του. Ασκητικός το έπακρον, τακτικός εις τας ιεράς ακολουθίας, κανόνας, νηστείας, αγρυπνίας, προσευχάς, όπως χαρακτηρίζεται ό αληθής, φιλόθεος μοναχός, υπήκοος εις τον γέροντα του στο έπακρον. Διά τούτο και ο θεός τον είχε χαριτώσει με πολλή χάριν, ώστε κι ή απλή ομιλία του να παρήγορη τον άκούοντα και να βοηθή τον κάθε ζητούντα λίγη παρηγοριά. Μιλούσε με τόση βεβαιότητα με την δύναμιν της πίστεως, ώστε οποίος τον άκουε, απορούσε για το σταθερό της γνώμης του. Επί παραδείγματι: Εις την Γερμανική κατοχή , όπου υπέφερε όλος ό Ελληνισμός και ιδιαιτέρως το Άγιο Όρος, επειδή δεν είχε παραγωγή, έλεγε: «Ολίγην υπομονή και ό Θεός θα βοηθήσει και θα μας φέρουν όλα τα αγαθά, ως και ζεστό ψωμί», τα όποια και ήξιώθη και τα είδε και τα απόλαυσε, «οι δέ Γερμανοί θα καταστραφούν», έλεγε.




Ή φιλοξενία προς τούς αδελφούς του ξεπέρασε και αυτήν τού Πατριάρχη Αβραάμ. Δεν υπήρχε διαβάτης πού να κτύπησε την πόρτα του και να μην ευεργετήθηκε, πεινασμένος πού να μη χόρτασε. Ήταν ό καλύτερος μάγειρος της Σκήτης και μοναδικός όλων των πανηγύρεων τού ' Αγίου Όρους. Ένα περιστατικό έκ παραδόσεως αναφέρει τα εξής: Άνωθεν της Αγίας Αννης προς την Κερασιάν, υπάρχει κελίον με την επωνυμία «Άγιος Αρτέμιος». Γενομένης αγρυπνίας εις τον Άγιο 'Αρτέμιο, ό γέρο - Νικόδημος ήτανε ό μάγειρας στην αγρυπνία και από την υπερβολική κόπωση, ενώ μαγείρευε, τον πήρε ό ύπνος. Μόλις ξύπνησε, νομίζοντας πώς είχε καεί το φαγητό, ξαφνιασμένος καθώς ήταν, κοιτάζει και βλέπει ένα στρατιώτη ντυμένο, ν' ανακατεύει το φαγητό και_ τού λέει: «Γέρο, μη στενοχωριέσαι, εγώ είμαι εδώ», και αμέσως έγινε άφαντος. Ήτανε ό ίδιος ό Άγιος Αρτέμιος, πού διά της παρουσίας του ευλογούσε την αγρυπνία.
Μια φράση πού έλεγε συχνά καθώς φιλοξενούσε κάποιον αδελφό ήτανε: «Έλα, ψυχή μου!».






Έκαμε μοναχούς και εκοιμήθη εις βαθύ γήρας, περίπου εκατονταετής. Ή καλύβι συνεχίζει την πορεία της και είναι εκεί τώρα άλλος γέροντας, Ματθαίος λεγόμενος, και δεύτερος Νικόδημος, φέρων την επωνυμία τού μακαριστού γέροντος Νικόδημου.
Ό, τι καλόν φαντασθεί κανείς και αγαθόν έργον εποίησε. Θερμός στην πίστη. Ευλαβής και επιμελής εις όλα τα αγαθά έργα και τώρα ευρίσκεται εις τούς ουρανούς, στην θριαμβεύουσαν Εκκλησία κακείθεν να πρεσβεύει προς τον Θεόν, να εύλογη την Σκήτη και να ελευθέρωση την γενέτειρα του μεγαλόνησο Κύπρο από των κατεχόντων αυτήν δεινών και να βοηθήσει τούς υποφέροντας αδελφούς Ελληνορθόδοξους Χριστιανούς.
Ας επικαλεσθούμε τας εύχάς του, να διέλθωμεν τον δόλιχον της ζωής και να καταντήσωμεν εις την αιώνιον μακαριότητα. Αμήν».


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΔΟΥ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ. ΤΕΥΧΟΣ 100.



http://apantaortodoxias.blogspot.ca/2013/07/blog-post_7249.html

Πέρασε το χθες


Πέρασε τὸ χθές, πέρασε καὶ ἡ σημερινὴ ἡμέρα, πέρασε κι αὐτὴ ἡ ἑβδομάδα κι αὐτὸς ὁ μήνας, κι αὐτὸς ὁ χρόνος. Πόσο εὔκολα περνᾶ τὸ χθὲς κι ἔρχεται τ' αὔριο! Πότε πέρασαν τὰ χρόνια τῆς ζωῆς μας! Ἄλλαξαν πολλὰ πράγματα στὸ πέρασμα τοῦ χρόνου. Χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε φθάνουμε στὸ τέλος τῆς ζωῆς μας.

Ὁ ἄπ. Ἰάκωβος γράφει: «ποὶα γὰρ ἡ ζωὴ ὑμῶν; ἀτμὶς γὰρ ἔσται ἡ πρὸς ὀλίγον φαινομένη, ἔπειτα δὲ καὶ ἀφανιζομένη» . Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου φεύγει τόσο γρήγορα, ὅπως ὁ ἀτμός.

Πολλοὶ ἀπό μᾶς δὲν ἀξιοποιήσαμε σωστὰ τὸ χρόνο τῆς ζωῆς μας. Τὸν ξοδεύσαμε ἱκανοποιώντας τὶς σαρκικὲς καὶ ὑλικές μας μόνο ἐπιθυμίες. Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ μᾶς ἄφησε ἀδιάφορους. Βέβαια, θὰ πεῖ κανείς, ζήσαμε τὴν ζωὴ ὅπως ἐμεῖς θέλαμε, χωρὶς φραγμοὺς καὶ ἐμπόδια. Ναί, ἀλλὰ τὸ χθὲς πέρασε καὶ τώρα βρισκόμαστε στὸ σήμερα. Γνωρίζεις τί σημαίνει αὐτό; Εἶναι ἡ τελευταία ἴσως εὐκαιρία ποὺ μᾶς δίνει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ σωθοῦμε. Ξέρεις πόσοι ἄνθρωποι σήμερα, αὐτὴν τὴν στιγμὴ φεύγουν ἀπὸ τὴ ζωή, καὶ πόσοι ἄλλοι ἑτοιμάζονται νὰ φύγουν τὴν ἑπόμενη ἡμέρα;

Ὁ Κύριος γεμάτος ἔλεος καὶ ἀγάπη μᾶς προτρέπει: «Σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν» . Μὴν ξεχνοῦμε ὅτι τὸ χθὲς ἀνήκει στὸ παρελθόν. Τὸ σήμερα εἶναι δικό μας, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ φεύγει σύντομα. Ὁ Κύριος μᾶς ἀγαπᾶ καὶ θέλει νὰ μᾶς σώσει. Ἂς ἐκμεταλλευθοῦμε τὸ παρόν, τὸ σήμερα.

Ἃς μὴν προφασιζόμαστε ὅτι ἔχουμε καιρὸ μπροστά μας. Αὐτὴ ἡ σκέψη εἶναι ἀπατηλή. Ὁ διάβολος ποὺ μᾶς ἔκλεψε τὸ χθὲς θέλει νὰ μᾶς κλέψει καὶ τὸ σήμερα. Εἶναι καιρὸς νὰ ἐνδιαφερθοῦμε καὶ γιὰ τὴν ψυχή μας. Ὁ Θεός μᾶς δίνει τὴν εὐκαιρία σήμερα νὰ ἐπιστρέψουμε σ' αὐτόν.

Μὴν ξεχνοῦμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο φθείρεται καὶ πεθαίνει εἶναι ἡ σάρκα. Ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀθάνατη. Γι' αὐτὴν τὴν ψυχὴ πέθανε καὶ ἀνέστη ὁ Κύριος.

Ἀδελφέ μου, χάσαμε τὸ χθές, ἂς μὴ χάσουμε καὶ τὸ σήμερα. Σήμερα μᾶς δίνεται ἡ εὐκαιρία γιὰ νὰ κερδίσουμε καὶ τὸ αὔριο καὶ τὸ αἰώνιο. Ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ στὴ μετάνοια. Ἄνθρωποι εἴμαστε. Ἁμαρτήσαμε, παραβήκαμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος ὅμως μᾶς ἀνέχεται καὶ μᾶς χαρίζει τὸ σήμερα γιὰ νὰ μετανοήσουμε, νὰ ἀλλάξουμε ζωὴ καὶ πορεία, νὰ ζήσουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Πάρε τὴν ἀπόφαση! Πήγαινε σ' ἕναν καλὸ πνευματικό.

Ἄνοιξε τὴν καρδιά σου, ἀδείασε τὸ περιεχομενό της καὶ πάρε τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν ποὺ σοῦ δίνει ὁ Κύριος. Νὰ εἶσαι βέβαιος ὅτι ὁ Κύριος θὰ σὲ δεχθεῖ, θὰ σὲ εὐλογήσει, θὰ σοῦ χαρίσει μία ζωὴ αἰώνια. Μὴν ξεχνᾶς πὼς τὸ σήμερα εἶναι δικό σου, τὸ αὔριο ἀνήκει στὸν Κύριο.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...